του Μάριου Ρόζου (Β΄3)

   Το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανα διακοπές στην Αμφιλοχία, μια πόλη δίπλα στον Αμβρακικό. Μια μέρα προς το τέλος του Αυγούστου παρατήρησα πλήθος κόσμου κοντά στο λιμάνι της πόλης να φωνάζει. Πλησίασα κοντά και είδα δύο άντρες στη θάλασσα να κρατούν μια θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα και να προσπαθούν να τη βγάλουν από το νερό. Η χελώνα φαίνεται ότι ήταν τραυματισμένη και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Ήταν χτυπημένο το δεξί της μάτι, το καβούκι της ήταν σχεδόν σπασμένο και τα πτερύγιά της γεμάτα γρατσουνιές.

   Οι δύο άνδρες κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να βγάλουν τη χελώνα καρέτα-καρέτα από το νερό. Ήταν βαριά και τρομαγμένη από τον κόσμο, που είχε συρρεύσει από περιέργεια ή ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει τη μεταφορά της έξω από το νερό. Ο ιδιοκτήτης ενός κοντινού παραθαλάσσιου εστιατορίου έτρεξε να φέρει μερικά πλαστικά τελάρα για να τη βάλουν μέσα. Μια κυρία έφερε βρεγμένες πετσέτες για να την καλύψουν όταν την έβγαζαν από τη θάλασσα. Παριστάμενοι πολίτες κάλεσαν το Λιμενικό για να βοηθήσει. Άνδρες του Λιμενικού κατέφτασαν – με κάποια καθυστέρηση – και ενημέρωσαν πως η χελώνα έπρεπε να μεταφερθεί στο Μεσολόγγι, όπου υπάρχει κέντρο προστασίας ζώων. Ωστόσο, ούτε το Λιμενικό ούτε το κέντρο αναλάμβαναν τη μεταφορά του καημένου ζώου. Συνεπώς, έπρεπε να μεταφερθεί με λεωφορείο στο Μεσολόγγι! Τελικά, οι άνδρες κατάφεραν να τη βγάλουν από το νερό, την τοποθέτησαν στο τελάρο με πολλή προσοχή (αν και δεν χωρούσε ολόκληρη) και στάλθηκε με το ΚΤΕΛ με τελικό προορισμό το Μεσολόγγι. Για την τύχη του καημένου ζώου δε γνωρίζω.

   Η χελώνα πιθανώς έτρωγε ψάρια κοντά σε κάποια βάρκα και οι ψαράδες την τραυμάτισαν σοβαρά, διότι τους κατέστρεφε τα δίχτυα. Βέβαια αυτό δεν ήταν το πρώτο κρούσμα κακοποίησης ζώων στον Αμβρακικό. Τον Ιούλιο πριν από το συγκεκριμένο συμβάν βρέθηκε δηλητηριασμένος ο μόνος αργυροπελεκάνος που επισκεπτόταν την περιοχή κάθε καλοκαίρι.

   Πότε θα αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση ως άτομα και ως κράτος γενικότερα; Πότε θα αντιληφθούμε ότι πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον, γιατί και αυτό με τη σειρά του μας προσφέρει; Πότε θα αντιληφθούμε ότι ο άνθρωπος πρέπει να συμβιώνει ειρηνικά με κάθε ζωντανό οργανισμό; Πότε;