Στις 3 Οκτωβρίου 2016 γιορτάστηκε στο ΕΠΑ.Λ. και το 1ο Ε.Κ. Άμφισσας η Ημέρα Αθλητισμού με αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ και πινγκ πονγκ. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν δράσεις αερόβιας γυμναστικής, δημιουργίας αφισών με κολάζ μέσω Η/Υ και επίδειξης τάε κβο ντο.
Ακολουθούν μερικές από τις αφίσες:
(πηγή:mother’sblog.gr)
Αυτές είναι οι οκτώ πρακτικές των γονιών που μεγαλώνουνε ευτυχισμένα παιδιά..
Ο καθηγητής Julian Stanley του πανεπιστημίου John Hopkins πραγματοποίησε μια τεράστια σε όγκο, μελέτη για τα ιδιαίτερα ευφυή παιδιά και παρακολούθησε την σταδιοδρομία τους και την πνευματική τους πρόοδο πάνω από το μισό μιας ζωής – 45 χρόνια για την ακρίβεια – σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει το ιδανικότερο περιβάλλον για την ανάπτυξή τους. Η Camilla Benbow, η οποία ήταν κάποτε μέλος του προγράμματος Stanley, έγινε κοσμήτορας για την εκπαίδευση και την ανθρώπινη ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt. Συγγραφέας και βραβευμένη από τη Μενσα, η Benbow έχει καταλήξει σε μια σειρά από οδηγίες για τους γονείς για να μεγιστοποιήσουν την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών τους:
1. Δώστε στα παιδιά σας ευκαιρίες να βιώσουν διαφορετικές εμπειρίες.
2. Στηρίξτε τα, όχι μόνο σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά και σε πνευματικό επίπεδο.
3. Βεβαιωθείτε ότι έχετε μια ουσιαστική σχέση με τους δασκάλους τους.
4. Όταν το παιδί σας ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για ένα θέμα ή ένα χόμπι, δώστε του ευκαιρία να αναπτύξει τις ικανότητές του.
5. Να επαινείτε την προσπάθεια, παρά την ικανότητά τους.
6. Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να κάνουν ερωτήσεις και να αναλαμβάνουν πνευματικά ρίσκα.
7. Αποφύγετε τη χρήση ετικετών όπως «προικισμένος» και «εξαιρετικά ευφυής». Αυτά μπορεί να τους δημιουργήσουν άγχος.
8. Δοκιμάστε τις ικανότητες του παιδιού σας.
Η Benbow έχει γράψει 2 βιβλία, πολλά κεφάλαια και πάνω από 100 άρθρα σε ακαδημαϊκά περιοδικά για τα ‘επιτυχημένα’ παιδιά. Το 2004 παρέλαβε το βραβείο «Lifetime Achievement» από τη Mensa Education and Research Foundation για την έρευνά της για τα χαρισματικά παιδιά
Τη σημερινή εποχή τα παιδιά έχουν πολλές δραστηριότητες. Η καθημερινότητα μοιάζει με αγώνα δρόμου, με τους γονείς να προσπαθούν να χωρέσουν όσα περισσότερα μπορούν στις απογευματινές ώρες.
Μέσα σε αυτές τις ώρες, η μελέτη των παιδιών είναι μια σημαντική υποχρέωση που πρέπει να βγει εις πέρας. Πώς μπορούν τα παιδιά να οργανώσουν το χρόνο τους λειτουργικά, ώστε να μην προκαλείται άγχος και κούραση από το καθημερινό διάβασμα;
Κάποιες εύκολες συμβουλές μπορεί να βοηθήσουν:
1. Καταγραφή δραστηριοτήτων και υποχρεώσεων
Το γνωστό «πρόγραμμα» λειτουργεί πολύ καλά για την γνώση των υποχρεώσεων που έχει το παιδί. Τι μαθήματα έχω για διάβασμα; Τι δραστηριότητες έχω σήμερα; Το πρόγραμμα πρέπει να είναι σε ορατό και μόνιμο σημείο στο χώρο που διαβάζει το παιδί.
2. Προγραμματισμός των πάντων
Μέσα στο πρόγραμμα του απογεύματος είναι καλό να εντάσσουμε όλες τις δραστηριότητες. Το φαγητό , η χαλάρωση, το παιχνίδι, η ώρα του υπολογιστή ή της τηλεόρασης είναι σημαντικό να είναι μέσα στο πρόγραμμα γιατί δίνει τη ρεαλιστική διάσταση του χρόνου. Οι παραπάνω δραστηριότητες είναι απαραίτητες να συμβούν στη διάρκεια του απογεύματος για τα παιδιά όλων των ηλικιών. Αν δεν τις εντάξουν τα παιδιά στο πρόγραμμά τους θα νομίζουν ότι έχουν περισσότερο χρόνο για διάβασμα.
3. Προβλέπω …
Οι στόχοι του διαβάσματος πρέπει να έχουν ανταπόκριση στην πραγματικότητα. Αν το παιδί στη διάρκεια του απογεύματος έχει κάποια δραστηριότητα που το απασχολεί συνολικά 2 ώρες, και την επόμενη μέρα στο σχολείο έχει πολλά μαθήματα για διάβασμα, μάλλον θα κουραστεί, θα αγχωθεί και θα κοιμηθεί και πιο αργά. Είναι καλό τα μαθήματα που δεν εξαρτώνται από την προηγούμενη μέρα, να τα διαβάζει το παιδί κάποιο απόγευμα που έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο ή το Σαββατοκύριακο.
4. Διώχνω την αναβλητικότητα…
Το παιδί είναι σημαντικό να εκπαιδεύεται από νωρίς στην τήρηση του προγράμματος. Ήδη από την προσχολική ηλικία τα παιδιά πρέπει να έχουν κατακτήσει δεξιότητες όπως η αυτονομία και η υπευθυνότητα. Το «άστο για αργότερα» οδηγεί σε συσσώρευση των υποχρεώσεων τις οποίες όταν καλείται να αντιμετωπίσει το παιδί θα του φαίνονται «βουνό».
5. Ψυχολογική ενδυνάμωση
Η ψυχολογία του παιδιού έχει πρωταρχικό ρόλο στην προσπάθειά του να οργανωθεί. Κάθε μικρό επίτευγμα αξίζει να έχει επιβράβευση. Δεν είναι αυτονόητο για όλα τα παιδιά ότι θα διαβάζουν σωστά όλα τα μαθήματά τους. Ειδικά τα παιδιά που δυσκολεύονται στην διαχείριση του χρόνου τους έχουν περισσότερη ανάγκη από αποδοχή για ό,τι δύσκολο καταφέρνουν. Αξίζουν λοιπόν να ακούσουν ένα μπράβο στο τέλος της ημέρας, από τους γονείς. Αυτό βοηθάει στο να πιστεύουν τα παιδιά στον εαυτό τους και να συνεχίσουν να οργανώνουν τον χρόνο τους!
Περισσότερα Back to School άρθρα, μπορείτε να βρείτε εδώ
Οργάνωση λοιπόν για να είναι η καθημερινότητα πιο ευχάριστη και διαχειρίσιμη!
Βασιλική Τσούτσου
Ψυχολόγος
M.Sc. Παιδαγωγική Ψυχολογία
www.psychology4kids.gr
(πηγή: mother’sblog.gr)
(πηγή:tvxs.gr)
εν θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο σχολείο, αλλά κρίνοντας από τις εκφράσεις αυτών των παιδιών ένα είναι σίγουρο: Θα θυμούνται τη δική τους πρώτη μέρα για καιρό…
Αυτές οι «πριν και μετά» φωτογραφίες απεικονίζουν την ανυπομονησία να ξεκινήσει κάτι και την τελευταία μέρα αυτού του ξεκινήματος (που κάπως βέβαια, είχαν φανταστεί).
Όμως, το σχολείο μπορεί να κάνει περίεργα πράγματα σε ένα παιδί: Να το κουράσει, να το κάνει να βαρεθεί, να το στεναχωρήσει και πολλά άλλα.
Απολαύστε λοιπόν την πρώτη μέρα και την τελευταία μέρα μερικών παιδιών…
ΠΗΓΗ: babyradio.gr
Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος ενός εφήβου και στην επαγγελματική του εξέλιξη. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βρουν την ευτυχία και να επιτύχουν στη ζωή τους. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, που έχει να κάνει με την ευτυχία και την επιτυχία κάποιου είναι και το επάγγελμα που έχει επιλέξει.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι μαθητές που νιώθουν υποστήριξη και αγάπη από τους γονείς τους, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν επιλέγουν το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν και η τελική τους επιλογή τους ικανοποιεί και τους ευχαριστεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί έχει αποδειχθεί ότι έφηβοι που νιώθουν ικανοποιημένοι από την επιλογή καριέρας που έχουν κάνει, τείνουν να είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες στο μέλλον.
Οι γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους στην επιλογή αυτή με πολλούς τρόπους. Καθορίζουν μέχρι ποιο επίπεδο εκπαίδευσης θα φτάσουν τα παιδιά τους και τις γνώσεις που έχουν σχετικά με τις διάφορες μορφές απασχόλησης και το πλήθος των επαγγελμάτων που υπάρχουν. Επίσης, παίζουν σημαντικό ρόλο στη στάση που θα κρατήσουν τα παιδιά τους μεγαλώνοντας προς την εργασία γενικότερα, αλλά και στο κίνητρό τους να επιτύχουν ειδικότερα.
α περισσότερα από αυτά μαθαίνονται ασυνείδητα- τα παιδιά και οι έφηβοι προσλαμβάνουν τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες των γονιών τους καθώς αυτά καθώς μεγαλώνουν, ακόμα και αν δεν μιλήσουν ποτέ μαζί τους για αυτά.
Μερικοί από τους κύριους παράγοντες επιρροής των γονιών προς τα παιδιά είναι:
Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τα παιδία σας να επιλέξουν το επάγγελμα που τους ταιριάζει:
Eίναι σημαντικό να είστε σημαντική και θετική επιρροή σε αποφάσεις που επηρεάζουν την επαγγελματική εξέλιξη ενός νέου ανθρώπου. Ωστόσο θα πρέπει να είστε προσεκτικί και να γνωρίζετε ότι η υπερ-εμπλοκή σας κατά τη διαδικασία της λήψης απόφασης μπορεί να υποβαθμίσει όποια θετική επιρροή έχετε στο παιδί σας γενικότερα. Ενδεχόμενος εκτεταμένος πατρικός έλεγχος σχετικά με μια τέτοια απόφαση μπορεί θα φέρει αρνητικά αποτελέσματα.
Θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην επιβάλετε στα παιδιά σας δικούς σας στόχους και όνειρα ή να βλέπετε τα επιτεύγματα των παιδιών σας ως δικές σας αντανακλάσεις. Τα παιδιά σας είναι άνθρωποι που κάνουν τα δικά τους όνειρα και παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και επιπλέον ότι καταφέρνουν είναι αποτέλεσμα των δικών τους προσπαθειών και πρέπει τους το αναγνωρίζετε και να τα επιβραβεύετε γι’ αυτό.
Έτσι, πρέπει από τη μία να δείχνετε πραγματικό ενδιαφέρον και υποστήριξη στα επαγγελματικά σχέδια που κάνουν, αλλά ταυτόχρονα να τα αφήνετε να ανακαλύψουν μόνοι τους ποιοι είναι και πώς θέλουν να είναι η ζωή τους. Μερικοί έφηβοι φοβούνται ότι θα δυσαρεστήσουν τους γονείς τους εάν επιλέξουν ένα επάγγελμα από τον καλλιτεχνικό χώρο, για παράδειγμα, σε σύγκριση με το να επιλέξουν μια ακαδημαϊκού επιπέδου και καλά αμοιβόμενη εργασία, όπως η δικηγορία ή η ιατρική. Εαν ως γονείς έχετε ξεκαθαρίσει ότι δεν έχετε συγκεκριμένες, περιοριστικές προσδοκίες για την καριέρα των παιδιών σας, θα νιώσουν ελέυθερα να διερευνήσουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα επαγγελμάτων, επιλέγοντας τελικά αυτό που θα βασίζεται στις δικές τους προτιμήσεις, προσωπικότητα και ικανότητες. Έτσι, είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν σε μια ζωή που θα τους φέρνει ευχαρίστηση, ακόμα και αν δεν συγκλίνει και τόσο με τις δικές σας προσδοκίες.
Η επιλογή επαγγέλματος είναι μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση που έχει να κάνει με το μέλλον του ατόμου, και αυτό δημιουργεί στο νέο αλλά και σε εσάς τους γονείς του πολύ μεγάλη ανησυχία και άγχος. Είναι πολύ σημαντικό να παραμένετε θετικοί, αλλιώς μπορεί να αποβεί πολύ δύσκολη και στρεσογόνα περίοδος για όλους όσοι εμπλέκονται. Εαν δείχνετε το άγχος και την ανησυχία σας, είναι πολύ πιθανό να κάνετε το παρελθόν να μοιάζει ιδανικό και το μέλλον τροματικό και δραματικο στα μάτια των παιδιών σας και να τα απογοητεύσει.
Είναι καλό να επαναληφθεί ότι είναι σημαντικό οι γονείς να δείχνετε υποστήριξη και να ενθαρύνετε τα έφηβα παιδιά σας να λάβουν υπόψη τους όλες τις δυνατές επιλογές που έχουν και να βρουν αυτό που τους ταιριάζει καλύτερα. Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε μια τέτοια συζήτηση όσο νωρίτερα γίνεται, μην περιμένετε όταν τα παιδιά θα στέκονται μπροστά σε ένα μηχανογραφικό που πρέπει να συμπληρώσουν τελειώνοντας την Γ’ Λυκείου. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας θα ήταν ωφέλιμο να εχει γίνει πολύ πριν από αυτό. Εαν η διαδικασία της επιλογής έχει αρχίσει από πολύ νωρίτερα και με σαφή τρόπο, θα αποφύγετε ατυχείς επιλογές.
Θα πρέπει επίσης να προσέχετε ώστε να μην απορρίψετε τυχόν ιδέες που τα ίδια τα παιδιά έχουν για το μέλλον τους. Εάν αντιδράσετε αρνητικά σε κάτι, μπορεί να αποθαρρύνετε όλη τη διαδικασία διερεύνησης πιθανών επαγγελμάτων.
Θα ήταν πολύ βοηθητικό να κρατάτε ανοιχτές διόδους επικοινωνίας και να ενθαρρύνετε να παίρνουν όσο περισσότερη πληροφόρηση γίνεται σχετικά με όλα τα δυνατά πεδία απασχόλησης. Πολύ βοηθητικο θα ήταν,λοιπόν, να παροτρύνετε το έφηβο παιδί σας να παρακολουθήσει ένα συμβουλετικό πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού. Από μια τέτοια διαδικασία θα πάρει ακόμα περισσότερες πληροφορίες τόσο για τις διαφορετικές επαγγελματικές προοπτικές που υπάρχουν, όσο και για στοιχεία του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των ικανοτήτων του και πως θα μπορόυσε αυτά να τα αξιοποιήσει σε κάθε επάγγελμα.
Όρισμένοι παράγοντες που λειτουργούν ανασταλτκά στην επιλογή επαγγέλματος ανάλογου των δυνατοτήτων του εφηβου είναι οι ακόλουθοι:
Τέλος, πρέπει να καταλάβετε ότι ο ρόλος σας είναι απλά να ενεργείτε διευκολυντικά στο ταξίδι αναζήτησης του παιδιού σας, επιτρέποντας την προσωπική τους ανεξάρτητη επιλογή επαγγέλματος. Αυτό θα είναι το πρώτο του βήμα προς την ενηλικίωση και πρέπει να το κάνει μόνο του. Εξάλλου, η επιλογή που θα πάρει τώρα δεν είναι υποχρεωτικό να το ακολουθεί σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Πάντα υπάρχουν και αλλαγές σχεδίου, αλλά και δεύτερες ευκαιρίες. Το σημαντικότερο είναι να πάρει την ευθύνη της επιλογής του και αυτή η διαδικασία να το «μεγαλώσει» και να το εξελίξει.
(Πηγή: Πολυδώρου Χριστίνα
Αντικλείδι, http://antikleidi.com)
Ένα κοινωνικό πείραμα της Unicef αποδεικνύει το πώς η εμφάνιση ενός ανθρώπου καθορίζει την συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων απέναντί του, ακόμη κι όταν πρόκειται για ένα παιδί που βρίσκεται μόνο του στο δρόμο.
Πρωταγωνίστρια του κοινωνικού πειράματος της Unicef η Ανάνο, μια 6χρονη ηθοποιός η οποία υποδύθηκε δύο διαφορετικούς ρόλους.
Αρχικά εμφανίστηκε ντυμένη με όμορφα ρούχα και περιποιημένα μαλλιά να στέκεται μόνη της στο δρόμο. Οι άνθρωποι σταματούσαν, της μιλούσαν και τη ρωτούσαν γιατί είναι εκεί, πού είναι το σπίτι της και αν χρειάζεται βοήθεια.
Στη συνέχεια η Ανάνο άλλαξε εμφάνιση και υποδύθηκε ένα παιδί του δρόμου. Στάθηκε στο ίδιο σημείο και περίμενε για ώρες. Όμως κανείς δεν την πλησίασε, κανείς δεν της μίλησε και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη της.
Το πείραμα επαναλήφθηκε σε ένα εστιατόριο. Η Ανάνο μπήκε στην αρχή με την πρώτη της εμφάνιση και πλησίασε τους ανθρώπους που κάθονταν στα τραπέζια. Όλοι της έπιασαν κουβέντα και τη φιλοξένησαν στο τραπέζι τους.
Όταν άλλαξε και πάλι εμφάνιση τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Μια κυρία απλώς απομάκρυνε την τσάντα της από τη μικρή, κάποιοι της ζήτησαν να φύγει από το τραπέζι τους ενώ ένας κύριος ζήτησε από τον υπεύθυνο του μαγαζιού να τη διώξει.
Το πείραμα στο σημείο αυτό διακόπηκε καθώς η μικρή δεν άντεξε ψυχολογικά και έβαλε τα κλάματα. Μάλιστα μιλώντας στην κάμερα εξήγησε ότι ένιωσε πολύ άσχημα για τον τρόπο που της φερόταν ο κόσμος απλά και μόνο επειδή τα ρούχα της ήταν βρόμικα.
Όπως αναφέρεται στο βίντεο της UNICEF η 6χρονη «αναστατώθηκε πολύ». «Φανταστείτε πώς είναι για εκατομμύρια παιδιά που βιώνουν το ίδιο. Η αλλαγή ξεκινά όταν εσείς αποφασίσετε να ενδιαφερθείτε» τονίζει η UNICEF.
(Πηγή:tvxs.gr)
!["Μου λες ότι δεν σε επισκέπτομαι συχνά. Ότι δεν βλέπεις τις εγγονές σου όσο θα 'θελες. Δεν είμαστε φίλες, μαμά. Δεν με ξέρεις καν, μαμά"](http://www.lifo.gr/icache/500/602/1/1015897_2_31.jpg ""Μου λες ότι δεν σε επισκέπτομαι συχνά. Ότι δεν βλέπεις τις εγγονές σου όσο θα 'θελες. Δεν είμαστε φίλες, μαμά. Δεν με ξέρεις καν, μαμά"")
Πριν από λίγες μέρες μία συγκλονιστική επιστολή έφτασε στα γραφεία του “Guardian”. Ήταν ανώνυμη, ωστόσο, δημοσιεύθηκε καθώς το περιεχόμενο της, όχι μόνο δεν μαρτυρούσε troll, αλλά ακόμη και έτσι, ανώνυμα και φαινομενικά ακίνδυνα, παρέθετε τη σπαρακτική μαρτυρία μίας γυναίκας που υπέστη σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική της ηλικία και ταυτόχρονα ήταν ένα ψύχραιμο “κατηγορώ” προς τη μητέρα της, που δεν την προστάτευσε. Το γράμμα δεν δημοσιεύθηκε όπως συνηθίζεται στην κατηγορία των επιστολών αναγνωστών, αλλά στην ενότητα με τα ρεπορτάζ, δημιουργώντας αίσθηση για τις εικόνες και τα μηνύματα που έστελνε. Όχι σε μία μητέρα που δεν πρόλαβε ή υπέθαλψε το κακό, αλλά στην πραγματικότητα στο σύνολο του κοινωνικού ιστού.
Το μεγαλείο των μαθητών!
Του Νίκου Τσούλια
Την ημέρα των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών εξετάσεων το σχολείο είναι διαφορετικό. Μετασχηματίζεται από το βάρος μιας δοκιμασίας που έχει πίσω της πολύ κόπο και μόχθο και μπροστά είναι συνδεδεμένη με την αφετηρία της πρώτης μεγάλης φιλοδοξίας, με την πρώτη μεγάλη επιτυχία ή αποτυχία. Το κλίμα είναι υπόκωφο πριν την αναμονή. Το βλέμμα μαθητών και γονέων απλανές και ανήσυχο. Οι σκέψεις προσπαθούν να προοικονομήσουν το επερχόμενο, να διαμορφώσουν το πιο πρόσφορο έδαφος για την υποδοχή πρωτίστως του πιο αρνητικού αποτελέσματος.
Οι μαθητές ξέρουν ότι είναι ενώπιοι ενωπίω, στον εαυτό τους, στους γονείς τους, στους φίλους τους, στον περίγυρό τους. Ξέρουν ότι όλος ο μικρόκοσμός τους έχει στραμμένο το βλέμμα πάνω τους. Έχουν ήδη προετοιμάσει τις αιτιολογίες τους για το αρνητικό ενδεχόμενο – για το θετικό δεν χρειάζεται τίποτα παρά μόνο χαρούμενο πρόσωπο. Έχουν βιώσει μια σκληρή πραγματικότητα – η σύγχρονη κοινωνία δεν αποδέχεται την αποτυχία! Και δεν την αποδέχεται, αν και είναι συστατικό στοιχείο της ίδιας της ζωής μας… Αλλά αυτή η βαρβαρότητα παίρνει εκτρωματικές διαστάσεις στο γεγονός των Πανελλαδικών εξετάσεων, γιατί είναι πάντα λιγότερες οι προσφερόμενες θέσεις από τα πανεπιστήμια από τις αντίστοιχες αιτούμενες από τους υποψήφιους. Ποιος δίνει σημασία στην απολυτότητα των αριθμών, όταν η σκέψη είναι πλήρως αποικισμένη από την παρασιτική δύναμη της προκατάληψης, της μη αποδοχής της πραγματικότητας που εμπεριέχει ούτως ή άλλως και την αποτυχία;
Τα συναισθήματα απεικονίζονται στο πρόσωπο των μαθητών με τον πιο εύγλωττο τρόπο – δεν χρειάζεται να ρωτήσεις πώς τα πήγαν. Και οφείλεις ως εκπαιδευτικός τους – που έχεις ευθύνη πρωτίστως στην αποτυχία τους και δευτερευόντως μερδικό στην επιτυχία τους, αν και θέλεις ή και επινοείς το ακριβώς αντίθετο σχήμα – να συμμεριστείς την ίδια στιγμή τη χαρά και τη λύπη, το φτερούγισμα αυτών που έχουν ήδη διαμορφώσει την εικόνα του επιστήμονα και του μέλλοντος των ανοιχτών οριζόντων και την πικρή απογοήτευση αυτών που βλέπουν μια μαύρη σκιά στα όνειρά τους και στις φιλοδοξίες τους.
Έχεις και τις προσωπικές σου αδυναμίες, που ναι μεν στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς ήταν συγκαλυμμένες αλλά τώρα εκφράζονται χωρίς κανέναν περιορισμό. Βλέπεις τον Πάνο που θριάμβευσε και το μόνο που τον απασχολεί είναι ποια Σχολή από τις δύο πρώτες δυνατότητες θα επιλέξει και γεύεσαι το χαρά του σαν να είναι δική σου χαρά. Βλέπεις τη Γεωργία που δεν τα κατάφερε σε εκείνο το όνειρο που το έχει στο μυαλό της από την Α΄ Τάξη λυκείου και δεν ξέρεις τι να κάνεις, πώς να της συμπαρασταθείς, όταν το βάρος της σκιάς είναι τόσο μεγάλο… Βλέπεις το Δημήτρη που έχει γράψει άριστα στα τρία μαθήματα και πολύ μικρό βαθμό στη «Γλώσσα» και δεν μπορείς να εξηγήσεις τι έγινε και νιώθεις μια περίεργη ενοχή – μήπως δεν βαθμολογούμε με την τόση επιμέλεια που απαιτούν οι στιγμές;
Και ενώ βλέπεις όλες τις αποχρώσεις από το απόλυτο μαύρο σκηνικό μέχρι το πιο φωτεινό δίκην «σούπερ νόβα» έκρηξης φόντο και δεν ξέρεις ποια από τα συναισθήματά σου να εκφράσεις – αν και προφανώς επιλέγεις να είσαι πιο κοντά σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη ψυχολογικής ενθάρρυνσης –, διαπιστώνεις το μεγαλείο του συναισθήματος των παιδιών. Βλέπεις αυτούς που γεύονται τη χαρά της επιτυχίας να είναι απίθανα σεμνοί, να είναι κοντά στους αποτυχόντες, να κάθονται στο παγκάκι μαζί τους αφήνοντας κατά μέρος τους πανευτυχείς γονείς τους σαν να μην υπάρχουν – που δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς γίνεται και ποια είναι η όλη εικόνα -, να τους αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά – όπως η μάνα το μωρό – και σκέπτεσαι με γαληνεμένη την ψυχή σου: ναι αυτό είναι το σχολείο της πραγματικής παιδείας και η αγωγή του πνεύματος και της ψυχής, το πλησίασμα των μαθητών στις μεγάλες στιγμές της ζωής, στο ξεχείλισμα του συναισθήματός των και της αγάπης των. Τότε είναι που λες βαθιά μέσα σου: ναι κάτι λίγο έχω προσφέρει ως εκπαιδευτικός και κυρίως ως παιδαγωγός, και νιώθεις τη μοναδική ομορφιά της έκστασης του πνεύματός σου που μόνο το σχολείο μπορεί να σου προσφέρει, βιώνεις τη χαμένη αθωότητα της ψυχής σου που μόνο η νεότητα των μαθητών σου σου χαρίζει με απόλυτη γενναιοδωρία.
Τότε σκέπτεσαι ότι κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς στις αίθουσες της Γ΄ Τάξης έχεις εξηγήσει με τον πιο απλό και πειστικό τρόπο ότι οι δοκιμασία των εξετάσεων είναι ένα «στιγμιότυπο» στη ζωή μας και ότι η ίδια η ζωή είναι συνεχής αγώνας και δεν κρίνεται σε μια επιτυχία ή αποτυχία, και αν την ημέρα των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών εξετάσεων αυτή η θεώρησή σου έχει επισκιαστεί, η «επόμενη ημέρα» θα δείξει τα κανονικά «σχήματα» της ζωής, των ονείρων της και του αγώνα της, των δυσκολιών της και της ομορφιάς της…
Πηγή: www.anthologio.wordpress.com
