Στα τέλη του 15ου αιώνα ανέβηκε στον αγγλικό θρόνο η Ελισάβετ και μετά από πολυετείς συρράξεις και εμφύλιες διαμάχες ξεκίνησε για την Αγγλία μια περίοδος σταθερότητας και ευημερίας, η επονομαζόμενη «Ελισαβετιανή εποχή». Τα χρόνια αυτά το θέατρο βρέθηκε στο απόγειό του: νέα θέατρα χτίστηκαν, αξιόλογοι συγγραφείς εμφανίστηκαν και πρωτότυπα έργα γράφτηκαν και παίχτηκαν. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι οι θίασοι και οι ηθοποιοί τέθηκαν τότε υπό την προστασία μελών της βασιλικής οικογένειας ή αριστοκρατών, κι έτσι αναβαθμίστηκε το κύρος τους και παράλληλα απέκτησαν οικονομική σταθερότητα και περισσότερες ελευθερίες. Όλα αυτά συντέλεσαν στην εκτίναξη του θεάτρου της ελισαβετιανής Αγγλίας, που μέχρι και τις μέρες μας θεωρείται μια από τις πιο ανθηρές για το θέατρο περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας.
Αξίζει να αναφερθεί πως το ελισαβετιανό θέατρο ήταν κατ’ εξοχήν λαϊκό και απευθυνόταν στο ευρύ κοινό. Υπήρχε παράλληλα και το αυλικό θέατρο, παραστάσεις δηλαδή που οργανώνονταν στα ανάκτορα για την βασιλική οικογένεια και τους ευγενείς, με πρωταγωνιστές και πάλι τους δημοφιλείς λαϊκούς θεατρίνους, που έμπαιναν προσωρινά στην υπηρεσία της βασιλικής Αυλής.
