Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει
Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα)
Περιγραφή
Μια γλαροπούλα πέφτει θύμα της θαλάσσιας ρύπανσης. Πριν ξεψυχήσει, εμπιστεύεται το αβγό της στον καλό γάτο Ζορμπά και του ζητά το λόγο του, ότι θα κλωσήσει το αβγό, δεν θα φάει το γλαρόπουλο, και θα του μάθει να πετά. Ο Ζορμπάς τον δίνει. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ’ ένα γλάρο να πετάει;
Το πιο τρυφερό κι ευαίσθητο βιβλίο του Σεπούλβεδα, για μικρούς και μεγάλους.
Με το δικό του τρόπο καταγγέλλει τη ζημιά που έχει προκαλέσει στον πλανήτη η ανεξέλεγκτη βιομηχανική ανάπτυξη και ενθαρρύνει μικρούς και μεγάλους θεατές να αγωνιστούν για να γίνει καλύτερος κι ομορφότερος αυτός ο κόσμος
Η ιστορία του βιβλίου έχει ως εξής:
Η ιστορία ξεκινά με ένα σμήνος γλάρων που πετούν από τη βόρεια θάλασσα προς τον ουρανό της Βισκάιας. Κινούνται σαν «γοργό ασημένιο σύννεφο» αλλά γρήγορα έρχονται αντιμέτωποι με τον ανθρώπινο κίνδυνο που παρομοιάζεται με μια μαύρη κηλίδα πετρελαίου. Η Κενγκά είναι ο θηλυκός γλάρος που βουτά κατά λάθος στην κηλίδα και χάνεται από τους συντρόφους της. Χτυπώντας τα φτερά μέσα στο πετρέλαιο η Κενγκά καταριέται τους ανθρώπους. Λίγο πριν ξεψυχήσει, λοιπόν, η Κενγκά προσγειώνεται στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος, όπου γνωρίζει το γάτο Ζορμπά και του ζητά να της υποσχεθεί ότι θαφροντίσει το αυγό της, που ίσα-ίσα προλαβαίνει να γεννήσει, κι ότι θα μάθει στο μικρό γλαρόπουλο που θα γεννηθεί να πετάει. Πριν από δέκα και πλέον χρόνια ο Λουίς Σεπούλβεδα έζησε σε ένα ψαροχώρι στην Ιεράπετρα. Το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις έφτασε στην Κρήτη ήταν να επισκεφθεί τον τάφο του Καζαντζάκη όπου έκλαψε από τη συγκίνηση. Έτσι δεν είναι τυχαίο που ο ήρωας του βιβλίου του λέγεται Ζορμπάς και δεν είναι άλλος από τον γάτο «που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός». Αποφασισμένοςνα τηρήσει την υπόσχεσή του ο γάτος Ζορμπάς ζητά τη βοήθεια και τη συμβουλή και των άλλων γάτων φίλων του. Κλωσάει ο ίδιος το αυγό πουγέννησε η Κενγκά πριν πεθάνει. Βρίσκει τροφή για τη νεογέννητη γλαροπούλα που ακούει από το στόμα της τη γλυκιά και παράδοξη προσφώνηση «μαμά». Γίνονται πολλές προσπάθειες από την οικογένεια των γάτων να μεγαλώσουν το νεοσσό και να τον διαφυλάξουν από τους ανθρώπους. Τη φιλοξενούν με αγάπη και αφοσίωση στο γατίσιο κόσμο, φροντίζοντας όμως να την κάνουν να καταλάβει τη διαφορετικότητά της και τον απώτερο προορισμό της: να μάθει να πετάει όπως όλοι οι γλάροι. Της δίνουν επίσης και το όνομα Καλότυχη. Το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται στους ανθρώπους, καθώς ο Ζορμπάς ζητά τη βοήθεια από έναν ευαίσθητο άνθρωπο, τον ποιητή, για να μάθει στην Καλότυχη να πετάει. Η Καλότυχη με τη βοήθεια των γάτων και του ανθρώπου πετάει από το καμπαναριό του Αγίου Μιχαήλ και ο Ζορμπάς καμαρώνει συγκινημένος και ευτυχισμένος.
… κι εγώ ευχαριστώ τη φίλη μου, την Πόπη, που μου το σύστησε για τους μαθητές μου κι όχι μόνο. Είναι πραγματικά υπέροχο, με πολλά επίπεδα ανάγνωσης.
Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle, στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή, και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκ
αταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα, δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τους ινδιάνους Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» (opera, 1993). Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολίβαρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace. Ταξίδεψε σ” όλον τον κόσμο. Του απονεμήθηκαν τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά βραβεία. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: «Ο κόσμος του τέλους του κόσμου» (opera, 1994), «Όνομα ταυρομάχου» (opera, 1995), «Patagonia express» (opera, 1996), «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» (opera, 1997), «Το ημερολόγιο ενός ευαίσθητου killer» (opera, 1997), «Hot Line» (opera 1998), «Αν δεν έχεις πού να κλάψεις» (opera 1998), «Χρονικά του Περιθωρίου».
Άριστη δουλειά συνάδελφε. Είμαι δασκάλα 36 χρόνια . Απ την ώρα που ανακάλυψα το ιστολόγιό σου το παρακολουθώ καθημερινά. Σου αξίζουν συγχαρητήρια.