Posted in Miscellaneous

Βλέπετε το βιβλίο της φωτογραφίας;

Καημοί και μικροκαημοί, της Κατερίνα Μακρή
Καημοί και μικροκαημοί, της Κατερίνα Μακρή

Βλέπετε το βιβλίο της φωτογραφίας; Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι μου αρέσει η ποίηση, αλλά δεν τη διαβάζω με τόση όρεξη όσο τα μυθιστορήματα. Κατάλοιπα του σχολείου μάλλον, μια και κάθε ποίημα ήταν η αφορμή για ατελείωτες αναλύσεις και σχολιασμούς ως προς το «τι θέλει να πει ο ποιητής». Στη συνείδησή μου, το ποίημα, ειδικά το σύγχρονο, με τον ελεύθερο στίχο και το περίτεχνο λεξιλόγιο, είναι ένα είδος τέχνης που του πρέπει χρόνος και γνώση για να το εκτιμήσεις σωστά!

Και, να, έρχεται η στιγμή που κρατάω στα χέρια μου το βιβλίο της φωτογραφίας! Την ποιήτρια τη γνωρίζω, τη συναντώ καθημερινά, και την ενασχόλησή της με την ποίηση την κατάλαβα τυχαία, δε μου την είπε ποτέ η ίδια, ούτε και σε κανέναν άλλο νομίζω … Πολλά τα Σαββατοκύριακα που τη ρώτησα: «Πού πάτε, κυρία Κατερίνα;», για να πάρω απάντηση από την ίδια τον προορισμό κι από το σύζυγό της την αιτία: «Βραβεύεται ένα ποίημά της», «Παίρνει έπαινο για ένα ποίημα». Μέγας ο θαυμασμός μου και αναπόφευκτη η σκέψη ότι η κυρία Κατερίνα γράφει ποιήματα μάλλον σαν αυτά, τα σύγχρονα, που σ’ αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και δεν είσαι σίγουρος αν τα έχεις καταλάβει ακριβώς ή στο περίπου!

Όλα αυτά, μέχρι να κρατήσω στα χέρια μου το βιβλίο της φωτογραφίας! Μου το έδωσε λέγοντας «Θα περάσεις την ώρα σου για κανα τέταρτο!» και με απορρόφησε για καμιά ώρα, με μια κουβέρτα στον καναπέ και μια κούπα ζεστό καφέ. Όχι γιατί είναι μεγάλο, αλλά γιατί οι σκέψεις και τα συναισθήματα θέλουν το χρόνο τους να καταλαγιάσουν, για να μπορέσεις να πας στο επόμενο ποίημα. Γιατί το βιβλίο λέγεται «Καημοί και Μικροκαημοί» και κάθε ποίημα είναι κάτι από τον τίτλο του βιβλίου. Και είτε τον έχεις βιώσει, είτε όχι τον καημό (ή τον μικροκαημό) που περιγράφεται, τον ζεις μέσα από τους στίχους, τον καταλαβαίνεις, σε πλημμυρίζουν συναισθήματα, συμμετέχεις, ταυτίζεσαι, κλαις, κάνεις παύσεις, κόβεται η ανάσα σου, γονατίζεις, σαστίζεις, πονάς … Λίγο, ή πολύ, ανάλογα με το πού σε ταξιδεύει και τι ρόλο σου δίνει να παίξεις κάθε φορά! Και πόσο υπέροχο είναι που ο κάθε καημός περιγράφεται κατανοητά, απλά, όπως τον ζωγραφίζει ένα δημοτικό τραγούδι, όπως τον διηγείται η γιαγιά μου αναφερόμενη στα δύσκολα, όταν μολογάει το παράπονό της, τον δικό της καημό, σχεδόν ποιητικά …

Θα κρατώ για πολύ καιρό στα χέρια μου το βιβλίο της φωτογραφίας! Και θα επανέρχομαι στις σελίδες του, όπως κάνω τώρα εδώ και μια εβδομάδα! Και θα θέλω κάθε φορά να δώσω μια ζεστή αγκαλιά στη δημιουργό του και θα ντρέπομαι, όπως μου συνέβη και τις δύο φορές που τη συνάντησα – πόσο λάθος! Και θα την ευχαριστώ από καρδιάς για τον πλούτο των συναισθημάτων που μου γέννησε και μου γεννά, για τα ταξίδια του νου στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, αλλά και για το χαστούκι που μου έδωσε, ξυπνώντας με από το λήθαργο και τη μιζέρια των μικρών μου καημών, αυτών της ρουτινιάρικης καθημερινότητας μιας εργαζόμενης μητέρας και συζύγου με μικρά παιδιά, που δε θα αποτελέσουν μάλλον ποτέ πηγή έμπνευσης για κανέναν ποιητή …

Author:

I am an appointed English teacher in a public Greek Primary School. I have studied English Language and Literature at the Aristotle University of Thessaloniki, Greece, and I own a Master’s Degree in English Language Teaching (University of Patras, Greece). I have worked in private English Language schools in Greece for 5 years after my graduation from the university and, since 2003, I’ve been working in the Greek public sector. I was born in Lamia, Greece, and I now live with my husband and daughter in Almyros, Greece.


Περισσότερες πληροφορίες