Το εργασιακό άγχος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε εργασιακό κλάδο και να επηρεάσει κάθε εργαζόμενο σε όποιο επίπεδο και αν εργάζεται.
Σε εμάς τους εκπαιδευτικούς όμως δεν έχει μόνο επιπτώσεις στη σωματική και στην ψυχική μας υγεία, αλλά ερευνητικά έχει βρεθεί ότι εμποδίζει και την καλή σχολική επίδοση των μαθητών.
Αυτό οφείλεται κυρίως σε περιβαλλοντικούς παράγοντες. Αρχικά εντοπίζεται ως αιτία άγχους η ανήσυχη συμπεριφορά και οι αταξίες των μαθητών, αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη συμπεριφορά των μαθητών και την απροθυμία τους για μάθηση. Στη συνέχεια πηγή ψυχικής πίεσης είναι οι κακές εργασιακές συνθήκες και η πίεση του χρόνου που αισθανόμαστε να ολοκληρώσουμε τη σχολική ύλη σε συνδυασμό με τη χαμηλή σχολική απόδοση των μαθητών. Στις κακές εργασιακές συνθήκες συμπεριλαμβάνονται “οι κακοί μισθοί, οι περιορισμένες προοπτικές εξέλιξης, η έλλειψη απαραίτητων εποπτικών και άλλων οργάνων για την καλύτερη επιτέλεση του έργου και τέλος η μη συμμετοχή μας στις διαδικασίες λήψης της απόφασης σε θέματα που αναφέρονται στο έργο μας.” Επίσης, οι συνεχείς απαιτήσεις των μαθητών και τα προβλήματα ελέγχου και διοίκησης της τάξης “αποτελούν την πιο ισχυρή πηγή στρες στην επαγγελματική ζωή του δασκάλου”.
Οι ταχύτατες επιστημονικές εξελίξεις, οι διάφορες κοινωνικές και εκπαιδευτικές αλλαγές, καθώς και η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών μας κάνουν να αισθανόμαστε ευάλωτοι, μη ικανοί να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις και στις υποχρεώσεις του σύγχρονου σχολείου, αφού “οφείλουμε να μαθαίνουμε συνεχώς καινούρια πράγματα και όπως έχουμε δει και αυτές οι αλλαγές αποτελούν συχνά πηγή στρες”. Σε πρόσφατη έρευνα σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με σκοπό την πιλοτική εφαρμογή ενός προγράμματος διαχείρισης του στρες στον εργασιακό μας χώρο βρέθηκε ότι η πιο σημαντική πηγή, σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς, είναι ο φόρτος εργασίας. Αναφέρεται ως πηγή στρες κυρίως το γεγονός “ότι χρειάζεται να παίρνουμε δουλειά του σχολείου στο σπίτι, να προετοιμαζόμαστε για τη διδασκαλία και να φροντίζουμε για τη διαρκή επιμόρφωση μας εις βάρος του προσωπικού μας ελεύθερου χρόνου”. Οι υπόλοιποι παράγοντες που προκαλούν στρες είναι κυρίως εξωσχολικής προέλευσης και δε σχετίζονται με τη συμπεριφορά των μαθητών, αλλά με τη σχέση οικογένειας- σπιτιού και θέματα ευθυνών.
Άραγε ποιος θα μας σώσει μέχρι τα 67 μας;