Ο Πίνδαρος λέει μια άλλη ιστορία για την “Κερυνίτιν έλαφο”:
Ο Ηρακλής κυνηγούσε στα βουνά της Πελοποννήσου αδιάκοπα το ελάφι και ποτέ δεν το έπιανε. Κάποτε το ελάφι πήγε βόρεια, ο Ηρακλής το πήρε στο κατόπι, ώσπου έφτασε στην πόλη Ίστρια, τη χώρα των Υπερβόρειων, όπου εκεί είναι και τα Ηλύσια πεδία. Εκεί τους περίμενε και τους υποδέχτηκε φιλικά η Άρτεμις. Στη χώρα των Υπερβόρειων πήγαινε και ο Απόλλωνας το φθινόπωρο και έφευγε την άνοιξη. Όπως λέει η μυθολογία μας ταξίδευε σε ένα άρμα που το έσερναν κύκνοι. Μέχρι εκεί έφτασε το ελάφι αλλά ο Ηρακλής δεν κατάφερε να το πιάσει. Κάποια στιγμή το ελάφι πήρε το δρόμο του γυρισμού για την Ελλάδα.
Ο Ηρακλής το ακολούθησε και έφτασε πάλι στα βουνά της Αρκαδίας και το είδε να μπαίνει στο ναό της Άρτεμης. Ο Ηρακλής το περίμενε. Μάταια όμως το ελάφι χύθηκε σαν αστραπή έξω από το ναό και ξέφυγε πάλι του Ηρακλή. Ο ήρωας το ακολούθησε και το είδε να έχει σκύψει και να πίνει νερό στο Λάδωνα ποταμό. Ήταν τόσο μεγάλη η δίψα του που ξέχασε πως το κυνηγούσαν και τότε ο Ηρακλής το πλησίασε αθόρυβα και το έπιασε απαλά από τα χρυσά κέρατα, έτσι όπως πιάνει κανείς ένα ήρεμο άκακο αρνί. Το φορτώθηκε στους ώμους του και πήρε το δρόμο για τις Μυκήνες.
Λέγετε ότι ο Ηρακλής έφερε στους Έλληνες και πιο συγκεκριμένα στην Ολυμπία τον κότινο, ένα κομμάτι αγριελιάς, από τη χώρα των Υπερβόρειων, από τη χώρα που βρίσκεται πέρα από την έδρα του άνεμου Βορέα.
Στις περιοχές Καλάτις, Ιστρία, αρχαία Τόμις -σημερινή Κωνστάντζα, και Αξιόπολη υπάρχουν πολλά ρωμαϊκά αγάλματα του Ηρακλή. Είναι πόλεις του Εύξεινου Πόντου από τις οποίες πέρασε ο Ηρακλής κυνηγώντας τη λαφίνα.
Βιβλιογραφία:
1. “Ηρακλής” Κ. Χωρεάνθης
2. “Ελληνική Μυθολογία” εκδ. Αθηνών
3. “Βικιπαίδεια”
4. “Περί του Ηρακλέους: Μύθος και πραγματικότητα” Σεμινάριο 30-8-2008 -ΚΠΕ Στυλίδας
4.
Ο Ηρακλής ξεκίνησε αμέσως για να βρει την ιερή λαφίνα, που έτρεχε τόσο γρήγορα και κανείς δεν μπορούσε να την πιάσει. Την πήρε στο κατόπι, ανέβαιναν βουνά κατέβαιναν σε πεδιάδες, περνούσαν από δάση και λιβάδια. Έναν ολόκληρο χρόνο την κυνηγούσε ώσπου κάποια στιγμή φάνηκε ότι το ζώο άρχισε να κουράζεται. Κάποια στιγμή την έφτασε στο βουνό Αρτεμίσιο, αλλά και πάλι του ξέφυγε και προχώρησε και από εκεί προχώρησε δυτικά και έφτασε στον ποταμό Λάδωνα. Καθώς μπήκε μέσα στο νερό και κόντευε να φτάσει στην άλλη όχθη ο Ηρακλής πήρε τη μεγάλη απόφαση να την τραυματίσει και ας παρέβαινε την εντολή. Τράβηξε ένα βέλος από τη φαρέτρα του το έβαλε στο τόξο του και τράβηξε τη χορδή του. σε λίγο το ελάφι ήταν πεσμένο και ανήμπορο στο χώμα. Μόλις ο Ηρακλής πέρασε το ποτάμι την έπιασε, τις έδεσε τα πόδια, τη φορτώθηκε στον ώμο και κίνησε για τις Μυκήνες.
Πόντου, στη Σκυθία.Η κύρια ασχολία τους ήταν ο πόλεμος, ήταν ξακουστές για την ικανότητά τους στο τόξο και το ακόντιο, στη σάγαρη και την πέλτη. Λέγεται ότι έκοβαν το δεξί τους στήθος για να τοξεύουν καλύτερα. Ντύνονταν με δέρματα θηρίων, που τα σκότωναν οι ίδιες, κι έφτιαχναν ζώνες και περικεφαλαίες.
ο Ήφαιστος, σημάδι ότι ήταν η αρχηγός των Αμαζόνων.
σκοτώθηκαν.Ο Ηρακλής δέχτηκε, λύθηκε η πολιορκία και το ταξίδι συνεχίστηκε. Τα καράβια μπήκαν στον Ελλήσποντο, έφτασαν στη Προποντίδα και τελικά έφτασαν στον Εύξεινο Πόντο. Έφτασαν στη Γη των Μαριανδυνών, λαός μουσικός με βασιλιά το Λύκο. Την εποχή εκείνη είχαν κηρύξει πόλεμο στους Μαριανδυνούς οι γειτονικοί Βέβρυκες για να τους πάρουν τη Γη τους. Ο Ηρακλής που πάντα πολεμούσε το άδικο και υποστήριζε το δίκαιο βοήθησε του Μαριανδυνούς να νικήσουν τους Βέβρυκες.
τη μάχη οι αμαζόνες πλέον είχαν διαλυθεί.
σα τον ταύρο.
Ηρακλής πέρασε τη θάλασσα πάνω στην πλάτη του ταύρου.
που ήταν γιος του Ήλιου. Θνητός πατέρας του ήταν ο Φόρβας, ο γιος ενός Λαπίθη. Ο Αυγείας είχε τρία παιδιά: τον Αγασθένη, τον Φυλέα και τον Αγαμήδη ή την Αγαμήδη, που ήξερε πολύ καλά την τέχνη να ξεχωρίζει τα βότανα.
Τα χωράφια άρχισαν να καταστρέφονται αφού δεν μπορούσαν να τα καλλιεργήσουν και έγιναν χέρσα. Η μόλυνση απειλούσε τους ανθρώπους και τα ζώα με αρρώστιες. Ο Αυγείας ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Μάταια προσπαθούσε να βρει μια λύση.Όταν Ευρυσθέας άκουσε γι’ αυτό το κακό και σκέφτηκε να στείλει εκεί τον Ηρακλή. Τον διέταξε να καθαρίσει τη χώρα του Αυγεία μέσα σε μια μέρα, μεταφέροντας την κοπριά με τα χέρια του, γιατί πίστευε ότι δε θα τα κατάφερνε και έτσι θα τον ταπείνωνε.
οι στάβλοι, έτσι ώστε να καθαρίζονται μόνοι τους με τα νερά των ποταμών που θα περνούσαν από μέσα τους.
. Οι εικόνες τους στόλιζαν το ναό της Στυμφαλίας Αρτέμιδος, της δέσποινας αυτού του βαλτότονερου. Ήταν ανθρωποφάγα πουλιά που ΄όπως λέγεται τα είχε μεγαλώσει ο Άρης. Τα φτερά τους ήταν τόσο μυτερά που όποιον τον κτυπούσαν τον πλήγωναν.
Σε αγγειογραφίες βλέπουμε τον ήρωα να σημαδεύει τα πουλιά με σφεντόνα ή να τα κτυπάει με ένα ραβδί Το κυριότερο όμως όπλο του ήταν το τόξο του. Τα πουλιά που γλύτωσαν από το σημάδι, πέταξαν στο νησί του Άρεως, στη Μαύρη Θάλασσα. Εκεί αργότερα είχαν μαζί τους φασαρίες οι Αργοναύτες. Αφού έφερε και αυτό τον άθλο εις πέρας ο Ηρακλής έφερε τα σκοτωμένα πουλιά στον Ευρυσθέα.
Στύμφαλου, στη Στυμφαλία λίμνη. Η κοιλάδα είχε μόνο μια διέξοδο προς τη θάλασσα,μια καταβόθρα που έφευγαν τα νερά. Οι κατολισθήσεις είχαν φράξει τη μοναδική αυτή πύλη από όπου έφευγαν τα νερά και ο χώρος κρατούσε νερά που σχημάτιζαν έλος με άσχημες συνέπειες. Τα ψοφίμια που σάπιζαν μέσα στα νερά της μάζευαν κοπάδια από σαρκοβόρα πτηνά που είχαν γίνει πληγή αθεράπευτη για τον τόπο. Αυτά τα σαρκοβόρα πτηνά είναι οι Στυμφαλίδες όρνιθες,που καταστρέφανε και μόλυναν τους καρπούς της γης με τα φτερά τους που τα είχαν σαν βέλη και τρέφονταν με ανθρώπινες σάρκες .Πράγματι έτσι είναι, μιας και τρέφονταν από τους κόπους των ανθρώπων,αφού τους κατστρέφανε τη σοδειά τους.
στάλθηκε και ο Ηρακλής, με εντολή του Ευρυσθέα, για να εκτελέσει τον τέταρτο άθλο του.
κάπρο πέρασε από το φίλο τον Κένταυρο, το Φόλο, για να πάρει πληροφορίες για το ζώο.
ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΟΥ ΜΎΘΟΥ
χρήσιμο και αρδεύσιμο.
Στη Νεμέα, που βρίσκεται στην Πελοπόννησο, και συγκεκριμένα στο νομό Κορινθίας, υπήρχε ένα φοβερό και τρομερό λιοντάρι που σύμφωνα με το μύθο, σκότωνε ανθρώπους, κατέστρεφε τα σπαρτά και τις περιουσίες των ανθρώπων. Κανένας δεν είχε καταφέρει να το σκοτώσει. Έτσι έστειλε ο Ευρυσθέας τον Ηρακλή για να το σκοτώσει.
Ο μύθος λέει ότι μετά έγδαρε το λιοντάρι, πήρε το δέρμα του και αφού το στέγνωσε το φόρεσε και έβαλε τη λιονταροκεφαλή στο κεφάλι του. Πανύψηλος και γεροδεμένος καθώς ήταν προκαλούσε το φόβο σε όποιον τον έβλεπε. Μόλις τον είδε ο Ευρυσθέας κόντεψε να πάθει συγκοπή από την τρομάρα του. 
και έπνιγε ζώα, ανθρώπους και καλλιέργειες, καταστρέφοντας κόπους των κατοίκων και ρημάζοντας ό,τι έφτιαχναν, γι’ αυτούς και τα ζώα τους. Το καλοκαίρι ήταν στεγνός και δε βοηθούσε καθόλου τους ανθρώπους στο πότισμα των καλλιεργειών τους αλλά και των κοπαδιών τους. Πήγε λοιπόν ο Ηρακλής εκεί και με τα υδραυλικά έργα που έκανε απάλλαξε τους κατοίκους από το “ορμητικό λιοντάρι” που δεν ήταν τίποτε άλλο από τον ορμητικό χείμαρρο της Νεμέας. 
α εννέα φαρμακερά κεφάλια της Ύδρας είναι οι εννιά ξεροπόταμοι, οι εννιά χείμαρροι, που ξεσπάνε, το χειμώνα, στον κάμπο της Λέρνης, ο οποίος είναι κλειστός γύρω γύρω από βουνά, με αποτέλεσμα τα νερά τους να κλίνονται και να μην μπορούν να ξεφύγουν στη θάλασσα και να σχηματίζουν λίμνη. Τα νερά αυτά με την ορμή που έχουν παρασύρουν και καταστρέφουν ότι βρεθεί μπροστά τους. Πνίγουν ανθρώπους, ζώα, καταστρέφουν σπίτια και σπαρτά. Μέσα στη λίμνη τα ψοφίμια, που ‘χαν παρασυρθεί το χειμώνα απ’ τους χειμάρρους, το καλοκαίρι σαπίζουν και η βρόμα τους δηλητηριάζει όλη την περιοχή σκορπώντας την ασθένεια της ελονοσίας αλλά και το θάνατο σε ανθρώπους και ζώα. Ο Ηρακλής, “ως μηχανικός υδραυλικός” μάζεψε όλα τα νερά των χειμάρρων σε ένα κεντρικό κανάλι και τα έδιωξε.