Πείτε μας τη γνώμη σας για τον τίτλο, κερδίστε τα πρώτα δύο αντίτυπα με υπογραφή και αφιέρωση του συγγραφέα (κατόπιν κληρώσης μεταξύ όσων συμμετέχουν)… Γράψτε τη γνώμη σας με σχόλιο.
Κάρπαθος, αρχές του αιώνα… το πρωτότοκο παιδί παίρνει όλη τη γονική περιουσία… τα άλλα παιδιά το υπηρετούν… έρωτας, έθιμα, αυλές με ιβίσκους, κρυμμένα μυστικά… κοινωνικές αντιθέσεις με φόντο την ιταλοκρατούμενη Κάρπαθο…
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
“Η καρδούλα της Βγενιώς μου είναι λεπτή σαν πλατανόφυλλο. Καθαρή σαν καθρέφτης. Μπορείς να κοιταχτείς μέσα της και να διαβάσεις τις αμαρτίες σου. Πώς να εξηγήσει τη στάση της μάνας της; Και η Αναστασία; Αδερφή μου είναι, μα δεν μπορώ να μην βλέπω τα λάθη της. Έξυπνη είναι, πανούργα θα έλεγα καλύτερα, μα κάποιες καταστάσεις δεν ξέρει να τις χειριστεί. Αυτή έχει καταντήσει πολιτικός. Κακή φάρα οι πολιτικοί. Μαθαίνουν να πνίγουν τη φωνή της καρδιάς τους. Είναι, λέει, ο μόνος τρόπος να ζήσουν ανάμεσα σε θεριά. Στις γυναίκες δεν ταιριάζει η πολιτική. Είμαστε πλασμένες να γινόμαστε μάνες. Η μάνα νιώθει. Η πολιτική είναι μαλωμένη με το συναίσθημα, όπως είναι η φωτιά με το νερό. Η Αναστασία μας σμίγει πυρ και ύδωρ. Με το καμουτσίκι βάλθηκε να τιμονέψει την ευαίσθητη καρδούλα του παιδιού της, με το ίδιο που υποτάσσει και τους ατίθασους χωριάτες. Άλλα μέτρα, άλλα σταθμά. Έχει ξεχάσει πώς φέρονται σε ένα παιδί. Εδώ είναι μάνα και κόρη. Σχέση ζωής. Θέλει άλλους τρόπους. Μα δεν ακούει συμβουλές. Αγύριστο κεφάλι”.
Το μυθιστόρημα αναφέρεται στη ζωή μιας υστερότοκης κοπέλας στην ιταλοκρατούμενη Κάρπαθο (Δωδεκάνησα) στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Εκεί τα πρωτότοκα παιδιά κληρονομούσαν όλη την περιουσία. Τα υστερότοκα αδέρφια τους έμεναν ελεύθερα και, αναγκαστικά, μετανάστευαν ή προσκολλούνταν στην οικογένεια των πρωτότοκων και γίνονταν υπηρέτες τους.
Έρωτες, πολιτικές διαμάχες, φόνοι, κοινωνικές αδικίες, εθνικοί αγώνες και προδοσίες… Όλα πλέκονται με τέχνη στο νέο μυθιστόρημα του Βασίλη Γεργατσούλη.
29 Απριλίου 2014 στις 13:09
Ο ΤΙΤΛΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΩ ΕΙΝΑΙ “Η Υστερότοκη”, ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ
ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ ΒΑΣΙΛΗ.
28 Απριλίου 2014 στις 14:20
Πιστεύω πως ο καλύτερος τίτλος είναι ο γ, δηλ. η Υστερότοκη, γιατί επικεντρώνεται στο κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου,προσδίδοντάς του συγκεκριμένο χαρακτηρισμό και μ’αυτό τον τρόπο δεν αποπροσανατολίζεται ο αναγνώστης αλλά αντίθετα του κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον.Καλή επιτυχία στη συγγραφική σου προσπάθεια και εύχομαι να μεταφρασθεί σε πολλές γλώσσες!
24 Απριλίου 2014 στις 14:09
Η δική μου επιλογή θα ήταν η β.Η αυλή με τους Ιβίσκους.Ο Ιβίσκος είναι ένα πανέμορφο φυτό, μοναδικό και εύθραυστο. Εντούτοις δεν αποτελεί συχνή επιλογή μας για την αυλή μας. Συνήθως φτάνει στα χέρια μας χωρίς να το επιλέξουμε…κάποιος μας το χαρίζει ή φυτρώνει μόνος του.Έτσι και τα υστερότοκα παιδιά.Ενώ τα πρωτότοκα γεύονται όλα τα καλά σαν πρώτα παιδιά της οικογένειας ,τα υστερότοκα περιμένουν πάντα δεύτερα στη σειρά.Όπως και να χει είμαι σίγουρη πως ο κύριος Γεργατσούλης θα μας μαγέψει με την πένα του μιας και γνωρίζει άριστα πως να συνδέει τη λαογραφία με την ιστορία
22 Απριλίου 2014 στις 16:56
Ο τίτλος που επιλέγω είναι ο β, δηλ. “Η αυλή με τους ιβίσκους”. επιλέγω τον τίτλο αυτό γιατί απ’ ό,τι καταλαβαίνω η ζωή της ηρωίδας -δευτερότοκης- μοιάζει με το άνθος του ιβίσκου, που ανθεί για μια μέρα και μετά μαραίνεται και πεθαίνει.
Με το καλό να “γεννηθεί” το νέο σου βιβλίο και το ταξίδι του να είναι μακρύ…