giannisTs blog

Βέρος Θεσσαλονικιός, γενετιστής και βιολόγος του καρκίνου και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στις ΗΠΑ, η οποία προέβη σε μια σημαντική ανακάλυψη. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσε ότι εντόπισε δύο νέα καρκινικά κύτταρα που σχετίζονται με τον καρκίνο των ωοθηκών στις γυναίκες, βήμα το οποίο δίνει αντίστοιχες νέες ελπίδες για τη θεραπεία της ασθένειας. Ποιος είπε ότι οι έλληνες επιστήμονες μόνο στο εξωτερικό μπορούν να μεγαλουργήσουν; Αν λάβουμε υπόψη μας την εξαιρετική πορεία του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου, τότε ο κανόνας επιβεβαιώνεται δίχως εξαίρεση.

ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ…

δισεκατομμύρια έτη φωτός, ενώ το παρατηρήσιμο Σύμπαν είναι μόνο 13.7 δισ. έτη φωτός.
Άρα μπορούμε να δούμε ένα απειροελάχιστο μόνο κομμάτι του Σύμπαντος.
Πώς λοιπόν να πιστέψουμε ότι η Γη μας είναι ο μοναδικός τόπος με συνθήκες κατάλληλες για την “σπορά” της όποιας ζωής;

Ας σημειωθεί πως το παρακάτω βίντεο φτιάχτηκε από αστροφυσικούς του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη.

Υ.Γ.Ανοίξτε οπωσδήποτε τα ηχεία σας, γιατί η μουσική είναι καταπληκτική. Δείτε το σε 720p (αν έχετε αργή σύνδεση αφήστε να φορτώσει πρώτα όλο το video) και σε πλήρη οθόνη!

πηγή: press.gr

Ο διάσημος φυσικομαθηματικός Στέφεν Χόκινγκ έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας ξανά πάνω του με την αθεϊστική άποψή του, που περιέχεται στο υπό έκδοση νέο βιβλίο του, ότι το σύμπαν δεν έχει ανάγκη από Θεό για να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει, όμως η κεντρική επιστημονική ιδέα του νέου του έργου «Το Μεγάλο Σχέδιο», είναι άλλη: Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία «θεωρία του παντός» που θα εξηγήσει το κάθε τι υπό ενιαία μορφή. Με άλλα λόγια, το θεωρούμενο «Άγιο Δισκοπότηρο» της Κοσμολογίας και της Φυσικής μάλλον δεν θα βρεθεί ποτέ, παρά τις συνεχείς προσπάθειες τόσων και τόσων επιστημόνων.

Πριν από τρεις δεκαετίες, ο Χόκινγκ είχε πιστέψει και ανακοινώσει δημοσίως ότι ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθεί η «θεωρία του παντός» και είχε μάλιστα δώσει πιθανότητα 50% να βρεθεί μέχρι το 2000. Φθάσαμε, όμως, στο 2010 πια και ο Βρετανός επιστήμων, ο οποίος αν και καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι του λόγω της σπάνιας νευρολογικής πάθησής του, συνεχίζει να επιδεικνύει αξιοθαύμαστη διανοητική ενεργητικότητα, αναγκάζεται πλέον στο νέο βιβλίο του να παραδεχτεί το ανέφικτο της αναζήτησης.

Όμως, όπως λέει, σύμφωνα με το New Scientist, τελικά ακόμα κι αν δεν είναι εφικτό να βρεθεί μια ενιαία θεωρία που να ερμηνεύει τα πάντα, παρόλα αυτά η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει τα αινίγματα της φύσης και του σύμπαντος και χωρίς αυτήν.

ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ…

Η γαλλική κυβέρνηση επιτέθηκε εναντίον των Ρομά πιστεύοντας ότι θα ρύθμιζε ένα απλό πρόβλημα αστυνόμευσης των συνόρων και ελέγχου των δημοτών με μετέπειτα εκλογικά οφέλη, και αυτό στράφηκε εναντίον της. Το ζήτημα των Ρομά δεν είναι αστυνομικής ή κοινωνικής ασφάλειας, αλλά πρωτίστως πνευματικής ασφάλειας. Δεν είναι γαλλο-γαλλικό, είναι ευρωπαϊκό. Δεν είναι σημερινό, είναι παντοτινό.

Μπορεί το μίσος προς τους Ρομά να φτάνει στα ύψη στην Ανατολή, δεν είναι όμως άγνωστο στη Δύση. Εδώ και αιώνες « αυτοίοι άνθρωποι που δεν ζουν όπως εμείς » κατατρέχονται από φήμες και αποδοκιμασίες και κατηγορούνται για επαιτεία, βρωμιά, κλοπές, αλλά και υποτιθέμενες αρπαγές παιδιών. Η υστερία εναντίον τους έφτασε στο απόγειό της όταν οι ναζιστές άρχισαν να ρίχνουν μαζικά τους «υπανθρώπους» στους θαλάμους αερίων του Αουσβιτς.

Θεσπίζοντας νόμους για την ελεύθερη κυκλοφορία όλων των ατόμων η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) ξύπνησε εμμέσως τους καταπιεσμένους πατρογονικούς φόβους. Απέναντι σε μια ενδημική αναταραχή οι γαλλικές αντιδράσεις αποδεικνύονται ανεπαρκείς και επιβλαβείς, όπως δικαιολογημένα επισημαίνουν οι Εκκλησίες και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Λιγότερο αμφισβητούνται οι Ρομά και περισσότερο εκείνοι που δεν μπορούν να τους ανεχτούν. Ο μεταμοντέρνος Ευρωπαίος καυχιέται ότι έχει απαλλαχθεί από όλα τα ταμπού που περιορίζουν την ελευθερία του και φρικιά ενώπιον του ξένου, του κατά παράδοσιν και κατ΄ επιθυμίαν περιπλανώμενου. Ας κατανοήσουμε ότι πρόκειται λιγότερο για απόρριψη του άλλου και περισσότερο για άρνηση του εαυτού μας.

Η άρση των συνόρων, ο εξευρωπαϊσμός των εθνών, η παγκοσμιοποίηση των ηπείρων προβάλλονται σε ένα σύμπαν χωρίς σταθερά σημεία αναφοράς και αλάνθαστες νόρμες. Οπως είχε πει ο Σαρλ ντε Γκωλ το 1965, « εν μέσω γενικής προόδουένα σύννεφο απλώνεται πάνω από τους πολίτες. Την παλιά γαλήνη του λαού αγροτών διαδέχτηκε η τυφλή αγωνία των ξεριζωμένων ».

Το χαμογελαστό πρόσωπο αυτού του ξεριζωμού είναι οι 300.000 γάλλοι εκπατρισμένοι που πλουτίζουν στο Σίτι του Λονδίνου. Το τραγικό του πρόσωπο είναι οι περιπλανώμενοι που διώκονται από τον έναν υπαίθριο καταυλισμό στον άλλο, στερούμενοι εξ ορισμού το δικαίωμά τους να μετακινούνται και να ζητιανεύουν.

Οσο δεν αναγνωρίζουμε στους νομάδες τα δικαιώματα να ζουν ως τέτοιοι, όσο δεν τους παρέχουμε τη δυνατότητα να μετακινούνται υπό αξιοπρεπείς συνθήκες, συντηρούμε ρατσιστικές και ξενοφοβικές εμμονές. Η ελάχιστη ευπρέπεια ορίζει τη δημιουργία κατάλληλων περιοχών στέγασης και υποδοχής (όπως ορίζει αλλά χωρίς να εφαρμόζεται ο γαλλικός νόμος) αντικαθιστώντας τους τυχαίους καταυλισμούς και τις αισχρές παραγκουπόλεις, που αποτελούν όνειδος για την Ευρώπη.

Είναι ανώφελο να στρέψουμε την προσοχή του Τύπου στους μαζικούς επαναπατρισμούς εκατοντάδων δυστυχισμένων, τη στιγμή που μόνο στη Ρουμανία υπάρχουν δύο εκατομμύρια από αυτούς και ενώ υπολογίζεται ότι η ζωή ενός επαίτη στη Γαλλία είναι λιγότερο καταστροφική από εκείνη ενός λιμοκτονούντος εξοστρακισμένου στην Ανατολική Ευρώπη.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Δεν πετυχαίνουμε τίποτε με το να παραδιδόμαστε αναχητί στο μοιραίο. Παλαιότερες γενιές σε πολύ δυσκολότερες στιγμές τα κατάφεραν και βγήκαν αξιοπρεπείς απο τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν.

Υπάρχουν διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για νέους ανθρώπους, νέους μαθητές και φοιτητές που αξίζει τον κόπο να προβληθούν. Όχι μόνο για το γεγονός αυτό καθαυτό αλλά και για την προβολή του ως παράδειγμα σήμερα.

Και παράλληλα να τιμηθούν και οι καθηγητές, όπως ο κ. Σειραδάκης που μάχονται με καθημερινές αμέτρητες δυσκολίες για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που μοχθούν και θέλουν να πετύχουν κάτι εξαιρετικό.

Αναφερόμαστε, στην τιμητική διάκριση δύο ελλήνων φοιτητών στην Ολυμπιάδα Αστρονομίας στην Κίνα η οποία θα μας απασχολήσει στην εκπομπή της Τετάρτης 29 Σεπτεμβρίου.

Μία άλλη φορά θα ασχοληθούμε με τις διακρίσεις που πετυχαίνουν έλληνες μαθητές σε μαθηματικές Ολυμπιάδες.

Στην επόμενη εκπομπή, λοιπόν, εκτός απο τη διάκριση των δύο φοιτητών θα μας απασχολήσει και το φαινόμενο της ερασιτεχνικής αστρονομίας στην Ελλάδα.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, οι “Ανιχνεύσεις” κατασκήνωσαν με αρκετούς άλλους πολίτες και ερασιτέχνες αστρονόμους στο Υψάριο της Θάσου, σε ύψος 900 μέτρων και συμμετείχαν στο astroparty, που οργανωσαν οι ερασιτέχνες αστρονόμοι Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Ένα τρίτο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι το γεγονός ότι ο γνωστός καθηγητής Αστρονομίας Γιάννης Σειραδάκης, έγινε “κυνηγός εκλείψεων”. Δεν αφήνει έκλειψη για έκλειψη στον κόσμο την οποία να μην έχει παρακολουθήσει.

Νομίζουμε πως κάτι ευχάριστο και καλό θα βγεί απο μια εκπομπή που ξεφεύγει λίγο απο τη συνηθισμένη θεματολογία μας. Ή, μάλλον, εντάσσεται σε αυτήν με την έννοια της προσπάθειας προβολής ως μαθητικών προτύπων, παιδιών που πετυχαίνουν διεθνείς διακρίσεις.
πηγή:ανιχνέυσεις ert3

Ο Ζορζ Σάρπακ (αριστερά) με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μαουέλ Μπαρόζο (δεξιά) Ο Ζορζ Σάρπακ (αριστερά) με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μαουέλ Μπαρόζο (δεξιά) Ουκρανικής καταγωγής ο ίδιος, σπούδασε και έλαβε πολλές σημαντικές διακρίσεις για το έργο και την προσφορά του στη Γαλλία.

Τα πειράματα του συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του Μεγάλου Επιταχυντή Συγκρουόμενων Δεσμών Αδρονίων στο κέντρο ερευνών του CERN.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πειραματική μηχανή σωματιδιακής Φυσικής που κατασκευάστηκε ποτέ, για να μελετήσουν οι επιστήμονες πώς επεισέρχεται η μάζα των σωματιδίων στις εξισώσεις που περιγράφουν την ύλη, πιο απλά πώς αποκτούν μάζα τα σωματίδια, αλλά και ποια ήταν η κατάσταση συμπαντικής ύλης του Σύμπαντος ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Εκρηξη (Big Bang), περίπου 13,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και τη δημιουργία του κόσμου.

enet.gr

Η ιδέα αυτή για τη δημιουργία της κάρτας είχε τεθεί για πρώτη φορά από τον κ. Παπακωνσταντίνου τον περασμένο Μάρτιο, διαβλέποντας ότι η «συλλογή αποδείξεων» δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Η πλειονότητα των ατόμων ηλικίας 35-44 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν πως αισθάνονται κατάθλιψη, πως οι σχέσεις που διατηρούν με τον περίγυρο τους είναι προβληματικές και πως αισθάνονται αποκομμένοι και μόνοι, σε ποσοστό μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες.

Επίσης, από την εν λόγω έρευνα προκύπτει πως οι γονείς στη Μ. Βρετανία, προκειμένου να διατηρήσουν την επαφή με τα παιδιά τους, αδυνατώντας να επικοινωνήσουν διαφορετικά, καταφεύγουν στο Facebook και μιλούν μαζί τους μέσω υπολογιστή.

“Παραδοσιακά, θεωρούσαμε πως η κρίση της μέσης ηλικίας “χτύπαγε” τους άνδρες γύρω στα 50. Αλλά, τώρα, τα δεδομένα αλλάζουν”, δήλωσε στο BBC η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που διεξήγαγε τη μελέτη, Κλερ Τάιλερ.

Επίσης, σύμφωνα με την ίδια, η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί, καθώς στο άμεσο μέλλον δεν προβλέπεται καμία σημαντική αλλαγή στο εργασιακό, στο οικονομικό κι στο κοινωνικό περιβάλλον.

Ο επαναστατικός τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης απέδωσε το σεξ και τη βία στην ταινία του 1967, “Μπόνι και Κλάιντ” θεωρείται ότι μεταμόρφωσε την αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία.

Το 1957, ο Πεν σκηνοθέτησε την τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού έργου του William Gibson, “The Miracle Worker”, για τη σειρά του CBS, “Playhouse 90”, γεγονός που χάρισε στον ίδιο, το σεναριογράφο και την πρωταγωνίστρια Teresa Wright, υποψηφιότητες στα βραβεία Emmy. Το 1959 παρουσίασε το έργο στο Broadway και κέρδισε ο ίδιος, ο σεναριογράφος και η ηθοποιός Anne Bancroft βραβεία Tony. Το 1962 σκηνοθέτησε την κινηματογραφική εκδοχή του έργου, το οποίο κέρδισε δύο Όσκαρ, πρώτου και δεύτερου καλύτερου γυναικείου ρόλου.

Το έργο του “Μπόνι και Κλάιντ”, που συνδύασε το χιούμορ με την ψυχρή αναπαράσταση της βίας είναι ένα από τα πιο γνωστά του έργα, παρόλο που ο ίδιος δεν ήθελε αρχικά να το προχωρήσει. Ο Γουόρεν Μπίτι, που στη συνέχεια έγινε πρωταγωνιστής και παραγωγός της ταινίας το έπεισε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινία, γραμμένη από τους Ρόμπερτ Μπέντονκαι Ντέιβιντ Νιούμαν και εμπνευσμένης από το Νέο Κύμα στη Γαλλία.

Η ταινία, που κυκλοφόρησε το 1967 κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, προκάλεσε ιδιαίτερα με την τελευταία σκηνή δολοφονίας των δύο ληστών. Η σκηνή χρειάστηκε τέσσερις μέρες για να γυριστεί και κρατάει περισσότερο από ένα λεπτό.

“Ο Αρθουρ Πεν έφερε την ευαισθησία του ευρωπαϊκού σινεμά στην 7η Τέχνη των ΗΠΑ”, εκτιμά σε άρθρο του στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ο σκηνοθέτης Πολ Σρέιντερ.

“Άνοιξε το δρόμο στη γενιά των σκηνοθετών” όπως στον Μάρτιν Σκορτσέζε και τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, προσθέτει ο σκηνοθέτης Πολ Σρέιντερ που έχει σκηνοθετήσει την επίσης διάσημη ταινία “Ο ταξιτζής”.

Αδελφός του πολύ καλού φωτογράφου Ιρβινγκ Πεν και ηθοποιός του θεάτρου στα νιάτα του, ο Αρθουρ Πεν έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία πρώτα στην τηλεόραση ενώ πέρασε στη μεγάλη οθόνη το 1958 σκηνοθετώντας τον Πολ Νιούμαν στην ταινία “Ο αριστερόχειρας” που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο: “Ο δραπέτης των επτά πολιτειών”.

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Στο πιάτο όλης της Ελλάδας έχει φτάσει η «τραγωδία του Ασωπού». Πατάτες, καρότα και κρεμμύδια που παράγονται στην περιοχή Θηβών-Οινοφύτων περιέχουν βαρέα μέταλλα σε ποσότητες έως και 926% παραπάνω από εκείνα που φυτεύονται σε καθαρότερα εδάφη.

Τα δείγματα από Θήβα – Οινόφυτα συγκεντρώθηκαν σε διάστημα δέκα μηνών και διαπιστώθηκε ότι περιέχουν βαρέα μέταλλα σε ποσότητες έως και 926% παραπάνω σε σχέση με τα επίπεδα σε ίδια προϊόντα από καθαρές περιοχές Τα δείγματα από Θήβα – Οινόφυτα συγκεντρώθηκαν σε διάστημα δέκα μηνών και διαπιστώθηκε ότι περιέχουν βαρέα μέταλλα σε ποσότητες έως και 926% παραπάνω σε σχέση με τα επίπεδα σε ίδια προϊόντα από καθαρές περιοχές Πρόκειται για μία μόνο από τις διαπιστώσεις που ανακοίνωσαν ενεργοί πολίτες της περιοχής (Ινστιτούτο ΙΤΑΠ, Πολίτες για την Αειφορία) σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, μαζί με τις νομικές τους κινήσεις σε επίπεδο εθνικό και διεθνές, αλλά και την αγωνία τους για την καθυστέρηση του διοικητικού μηχανισμού να ελέγξει τις βιομηχανίες και να σταματήσει την εγκατάσταση «αδειοδοτημένων ρυπαντών».

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…