tsiamalou's blog

θεατρικό χριστουγέννων

Το Αστέρι των Χριστουγέννων.

ΣΚΗΝΗ Α΄.

Σκηνικό: Μπλε φόντο και πάνω δεκάδες χρυσά αστέρια μικρά και μεγάλα κολλημένα. Ακούγεται μουσική (Οδύσσεια Του Διαστήματος ή οι δρόμοι της φωτιάς. Μπαίνουν μέσα στο σκηνικό η μαμά Αστερίνα και ο μπαμπάς Αστέρης. Ο μπαμπάς κάθεται σε μια καρέκλα και διαβάζει εφημερίδα. Η μαμά μ’ ένα ξεσκονιστήρι ξεσκονίζει. Ακούγεται Αφηγητής.

Αφηγητής: Μια φορά και έναν καιρό στην μακρινή αστεροπολιτεία ζούσε μια ευτυχισμένη αστεροοικογένεια. Ο μπαμπάς Αστέρης, η μαμά Αστερίνα και ο Αστερούλης. Στον μπαμπά άρεσε να διαβάζει την εφημερίδα «Τα νέα του Σύμπαντος».

Μπαμπάς Αστέρης: (Διαβάζει δυνατά την είδηση)

Πληροφορίες δημοσιογραφικές λένε: «κανείς ασυγκίνητος μη μείνει!!! Τούτες τις μέρες τις σκοτεινές, τις παγερές, κάτις σπουδαίο θε να γίνει.»

Μαμά Αστερίνα: Ναι ; Σαν τι σπουδαίο δηλαδή;

Αστέρης: Να!! να!! Στον μακρινό πλανήτη Γη όλοι μεγάλοι και μικροί θα εντυπωσιαστούνε!!

Αστερίνα: Από τι ;

Αστέρης: Θα έρθει στον κόσμο ένα παιδί….

Αστερίνα: Ε και ;

Αφηγητής: Κι ενώ τα λέγανε αυτά, μπαίνουν μέσα στο δωμάτιο τα δύο παιδιά. Ο Αστερούλης και η Αστερούλα…

Αστερούλης: Ένα παιδί θα γεννηθεί;

και θα είναι αγόρι;

Αστερούλα: Ναι ένα αγόρι ζωηρό να μας ζαλίζει στο λεπτό με εξυπνάδες!

Αστέρης: Όχι ! Αυτός θα είναι βασιλιάς !!

Μαμά και παιδιά:…..Βασιλιάς;;

Αστερούλης: Έγώ θα φύγω !!

Θα πάω να δώ….

Είναι πολύ περίεργο!…..

Αφηγητής: Τα αστέρια της αστεροπολιτείας μάθανε πως ο Αστερούλης σκέφτηκε να κάνει ταξίδι μακρινό κι ήρθαν να τον ξεπροβοδίσουν.

[Δέκα ή τέσσερα αστεράκια σε σχηματισμό (ανάλογα με τα παιδιά που έχεις). Πέντε (ή δύο) από εδώ και πέντε (ή δύο) από ‘κει. Στη μέση ο Αστερούλης. Κάθε μια στροφή τη τραγουδούν πρώτα οι πέντε (οι δύο) από τη μια μεριά και μετά οι πέντε από την άλλη πλευρά.

Αστερούλη σκέφτηκες καλά;

Θα ταξιδέψεις;

Και δεν φοβάσαι το χιονιά;

Πως θα μισέψεις;

Αστερούλη! Που βλέπεις το σπουδαίο;

Θα μας λείψεις!

Θα γεννηθεί ένα μωρό ωραίο!

Τι του βρίσκεις;

Αστερούλης: Μες στο στηθάκι μου εδώ

γοργά χτυπάει η καρδιά μου

έχω προαίσθημα εγώ

θα στολιστώ στα γιορτινά μου.

Αφηγητής: Μέσα σ’ αυτή τη φασαρία να κι ο παππούς και η γιαγιά του Αστερούλη, που από τα χρόνια είχαν γίνει σοφοί και πολύξεροι!….

Παππούς: Βασιλιάς θα γεννηθεί στο μακρινό πλανήτη γη.

Γιαγιά : Αγάπη ελπίδα θα φέρει δώρα στου

σύμπαντος, όλα τα μέρη

Γιαγιά & παππούς: Πήγαινε Αστερούλη να τον δεις!

Πήγαινε να τον φωτίσεις,

Και να τον προϋπαντήσεις!!

Αφηγητής: Έτσι ο Αστερούλης φεύγει από την Αστεροπολιτεία για να να πάει στον μακρινό πλανήτη γη και να φωτίσει την παγωμένη νύχτα, την νύχτα που έμελλε να γεννηθεί ο μεγαλύτερος βασιλιάς του κόσμου. Ο Βασιλιάς της Αγάπης και της Ελπίδας!

ΣΚΗΝΗ Β΄.

Σκηνικό: Αλλαγή σκηνικού. Πάνω στο μπλε προηγούμενο φόντο, προστίθεται μια φάτνη. Στο σημείο όπου υπήρχε ζωγραφισμένο το μεγάλι αστέρι, ανοίγει μια τρύπα κι από εκεί φαίνεται το πρόσωπο του Αστερούλη. Μας μιλά από εκεί πάνω. Από ψηλά δηλαδή.

Αφηγητής: Και να που έφτασε ο Αστερούλης στη γη και στάθηκε σ’ ένα ψηλό σημείο του ουρανού για να φωτίζει και να βλέπει καλύτερα.

Αστερούλης: Ωραία είναι εδώ πάνω

τα βλέπω όλα μια χαρά!

Νομίζω λάθος πως δεν κάνω

Άνθρωποι έρχονται σιμά!

Α΄ Ανθρωπος: Θαύμα βρε παιδιά μεγάλο!

Β΄ Ανθρωπος: Κάτι θα γίνει δίχως άλλο!

Γ΄ Ανθρωπος: Ένα αστέρι φωτεινό!

Δ΄ Ανθρωπος: Εκεί ψηλά στον ουρανό!

Ε΄ Ανθρωπος: Τι να συμβαίνει;

Στ΄ Ανθρωπος: Κάνει τη νύχτα, μέρα φωτεινή

Ζ΄ Ανθρωπος: Μοιάζει όλα να έχουν μια γιορτή

Η΄ Ανθρωπος: Τι να σημαίνει;

Αφηγητής: Έτσι αναρωτιόνταν οι άνθρωποι όταν είδαν στον ουρανό το φωτεινό αστέρι, τον Αστερούλη, να δεσπόζει σαν ήλιος δυνατός στο στερέωμα!…

Και ξαφνικά μέσα σ’ αυτή τη μαγική νύχτα, δυο ξένοι πλησιάζουν:

Ένας άντρας και μια γυναίκα. Η γυναίκα έχει φουσκωμένη κοιλιά. Ο Αστερούλης από εκεί ψηλά που τους είδε κατάλαβε! Το μωρό! Είπε: Να που είναι το μωρό!…. Μέσα σε εκείνη την κοιλίτσα!

Άντρας (Ιωσήφ): Κάνε υπομονή Μαρία….

θα στρώσω άχυρα και βρύα

στη σκοτεινή σπηλιά…

Γυναίκα (Μαρία): Έρχεται Ιωσήφ το μωρό μας!

και από ψηλά μας φωτά

τ’ αστέρι, ο φύλακας Άγγελος μας!

τίποτα δε με φοβίζει πιά!

Αντρας (Ιωσηφ): Όλα θα πάνε μια χαρά!

Αφηγητής: Ο Ιωσήφ και η Μαρία που είχαν ταξιδέψει μακριά από το σπίτι τους δεν έβρισκαν τόπο να μείνουν. Όλα τα ξενοδοχεία ήταν γεμάτα. Έτσι βρέθηκαν να περνούν την νύχτα τους σε μια σπηλιά….Και σε εκείνη την σπηλιά τη φτωχική, την παγερή, έμελλε να γεννηθεί ο Βασιλιάς των βασιλέων. Ο γιος του θεού! Ο μικρός Χριστούλης.

Αστερούλης: Αχ τι καλά! Όλα θα πάνε μια χαρά! Μα τώρα πλησιάζουν τρεις ασημοστολισμένοι. Τρεις μάγοι κουρασμένοι!

Α΄ Μάγος: Εσύ αστέρι φωτεινό μας οδηγείς!

Β΄ Μάγος: Και μας κρατάς παρέα κι αισθάνομαι ωραία!

Γ΄ Μάγος: Μέρες και νύχτες ταξιδεύουμε το

Μέγα Βασιλέα γυρεύουμε!

Α΄ Μάγος: Το φως του Αστεριού φωτίζει

Αυτή τη σκοτεινή σπηλιά.

Β΄ Μάγος: Παλάτι γυρεύω να φωτίσει!

Τόπος που ο βασιλιάς θα ζήσει

Γ΄ Μάγος: Αυτή η σκοτεινή σπηλιά,

είναι το σπίτι Βασιλιά;

Αστερούλης: Δεν είναι Βασιλιάς κοινός

Είναι από τους τρανούς

Ο πιο τρανός.

Γιατί είναι της Αγάπης Βασιλιάς

Και της ψυχής και της Καρδιάς

Αφηγητής: Και πήγαν οι μάγοι και προσκύνησαν στη σπηλιά τη φωτεινή. Γιατί κατάλαβαν ότι σ’ αυτό το φτωχικό μέρος ο άρχοντας της αγάπης και της ελπίδας, θα μπορούσε πράγματι να γεννηθεί. Ο ουρανός βασιλιάς δε θέλει πλούτη και χλιδή…. Η ταπεινότητα του θα έπρεπε να γίνει παράδειγμα σ’ όλη τη γη

Εκεί κοντά κάποιος βοσκός έξω απ’ τη στάνη απορούσαν γι’ αυτό το μεγάλο Αστέρι που έβλεπαν στον ουρανό.

Α΄ βοσκός: Μωρέ παιδιά τι να ’ναι αυτό

στον ουρανό το μέγα;

Β΄ βοσκός: Σεισμός θα γίνει;

Να σας πω; Ψιλοφοβάμαι!…

Γ΄ βοσκός: Σιγά καλέ! Ένα αστεράκι

Που φωτά σαν φαναράκι!

Δ΄ βοσκός: ΄Σαν φαναράκι; Όχι δα!

Σαν ήλιος δυνατή φωτιά!

Ε΄ βοσκός: Έχει σταματήσει στη σπηλιά!

Στ΄ βοσκός: Πως και γιατί να σταματήσει πάνω εκεί;

Αφηγητής: Κι ενώ οι βοσκοί αναρωτιούνται και απορούν, ξαφνικά εμφανίζεται εμπρός τους ένας ξένος στα ολόλευκα ντυμένος. Στη πλάτη του ήταν διπλωμένες, δυο υπέροχες λευκές φτερούγες….Ήταν ένας υπέρλαμπρος άγγελος

Άγγελος: Καλοί βοσκοί ! μην απορείτε για πολύ! Θεός γεννήθηκε σε φάτνη φτωχική να φέρει Αγάπη, Ελπίδα και Ειρήνη στην κουρασμένη σας τη Γη…… Τρέξτε να προδκυνήσετε!!!!

Αφηγητής: Οι βοσκοί τρίβουν τα μάτια τους σαστισμένοι και τρέχουν να προσκυνήσουν με τη σειρά τους το μέρα θαύμα… τη γέννηση του μικρού Χριστούλη…..

Κι όλοι εύχονται κι όλοι περιμένουν (γιορτάζοντας κάθε χρόνο αυτό το μέγα γεγονός) να θυμάται η Ανθρωπότητα τα δώρα του θεανθρώπου. Την Αγάπη, την Ειρήνη, την Ελπίδα, για να μπορεί να έχει μέλλον πέρα από πολέμους και δυστυχία η Οικουμένη!!!

Εδώ η χορωδία μετά με τραγούδια Χριστουγεννιάτικα

tsiamalou's blog

Παρέχεται από το Blogs.sch.gr

keep warm!!!

Χρόνια πολλά μαμά!

θεατρικό χριστουγέννων

Το θέατρο της δευτέρας

Εργασία και Χαρά!!

Καλημέρα κόσμε!