Στο κεφάλαιο αυτό θα μάθετε:
Τις μεγαλύτερες λίμνες της χώρας μας.
Να βρίσκετε στο χάρτη τις μεγαλύτερες λίμνες της Ελλάδας.

Λίμνη είναι μια κοιλότητα(λεκάνη), τεχνητή ή φυσική, γεμάτη νερό.

Οι λίμνες είναι πλούσιοι βιότοποι. Παραλίμνια είναι η βλάστηση που εκτείνεται γύρω από μια λίμνη. Η χλωρίδα και η πανίδα αναφέρονται στο σύνολο των φυτών και των ζώων αντίστοιχα που ζουν σε μια περιοχή.

Έλος ή βάλτος είναι μια περιοχή με ρηχά και θολά νερά που δεν ανανεώνονται, έχει ελάχιστη βλάστηση και αυξημένη υγρασία. Οι συνθήκες αυτές ευνοούν τα παράσιτα, τους παθογόνους μικροοργανισμούς και τα κουνούπια.

Οι άνθρωποι για να συγκρατήσουν, να αποθηκεύσουν το νερό των ποταμών και να το χρησιμοποιούσουν για άρδευση, ύδρευση και παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας κατασκευάζουν φράγματα. Με την κατασκευή φραγμάτων δημιουργούνται τεχνητές λίμνες.

Κάντε κλικ στην παρακάτω εικόνα για να γνωρίσετε τις μεγαλύτερες λίμνες της Ελλάδας. φυσικές και τεχνητές.

[slideboom id=698005&w=425&h=370]

[slideboom id=698097&w=425&h=370]

[slideboom id=1070034&w=425&h=370]

Η λίμνη Τριχωνίδα είναι η μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας.

Δίπλα της βρίσκεται η “αδερφή” της η Λυσιμαχία.

Η Ελλάδα έχει κι άλλες μικρές φυσικές λίμνες, τη Βόλβη,

τη Βεγορίτιδα,

τη Βιστωνίδα,

την Κορώνεια (γνωστή και ως λίμνη Λαγκαδά),

τη λίμνη της Καστοριάς (Ορεστιάδα), 

τη λίμνη των Ιωαννίνων (Παμβώτιδα) κ.ά. 

Λίμνες που συνδέονται με τη μυθολογία και την ιστορία…

Αχερουσία λίμνη: Η Αχερουσία λίμνη ήταν μία ελώδης λίμνη που απλωνόταν στην περιοχή της σημερινής Παραμυθιάς της Ηπείρου και βρισκόταν μέσα στην ροή του ποταμού Αχέροντα. Και λέμε «βρισκόταν» διότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει αποξηρανθεί και έχει δώσει την θέση της στα χωράφια που δημιουργήθηκαν. Σκοτεινή (από την πυκνή ομίχλη που –σχεδόν πάντα– την κάλυπτε), παγωμένη (αφού περνούσε ανάμεσά της ο ποταμός Αχέροντας) και μαύρη (από την πυκνή βλάστηση και τα θολά νερά του έλους)…
Ο ιδεώδης τόπος για να πειστούν οι αρχαίοι πως, δεν μπορεί, τέτοιο μέρος θα ήταν σίγουρα μία από τις πύλες του βασιλείου του Άδη…

Έτσι, λοιπόν, έβγαλαν την ιστορία:
Ο θεός Ερμής, μαζί με τις άλλες ασχολίες του, είχε αναλάβει να μεταφέρει μέσω του ποταμού Αχέροντα και τις ψυχές των νεκρών. Στην Αχερουσία, όταν έφταναν, τους περίμενε ένας βαρκάρης, ο Χάρων (ο χάρος, στα νέα ελληνικά), αμίλητος και σκυθρωπός. Οι ψυχές μετεπιβιβάζονταν στην βάρκα του Χάροντα, ο οποίος τις πήγαινε σε μία σκοτεινή γωνιά της λίμνης όπου βρισκόταν η πύλη του κάτω κόσμου. Στην πύλη εκείνη, που την φύλαγε ο σκύλος-τέρας, ο Κέρβερος, τους περίμενε ο θεός του κάτω κόσμου, ο Άδης, που έπαιρνε τις ψυχές και τις πήγαινε στα ενδότερα. Εκεί τις δίκαζε και, ανάλογα με το τι άνθρωπος ήταν ο καθένας όταν ζούσε, πήγαιναν, οι καλοί στα Ηλύσια Πεδία και στα νησιά των Μακάρων (να ζουν “μακάρια”) και οι κακοί στα Τάρταρα, στα έγκατα της Γης, για να βασανίζονται αιώνια…

Στυμφαλία: Η λίμνη Στυμφαλία βρίσκεται κοντά  στα σύνορα της Κορινθίας και της Αργολίδας, ανάμεσα στο όρος της Κυλλήνης (Ζήρειας ) και το όρος Ολίγυρτος. Η επιφάνειά της μεγαλώνει τον χειμώνα και μικραίνει το καλοκαίρι. Έχει βάθος περίπου 10 μέτρα και μοιάζει περισσότερο με έλος παρά με λίμνη. Είναι και αυτός ένας από τους λόγους που ξεράθηκε για λίγο πριν από αρκετά χρόνια .

Η Στυμφαλία οφείλει το’ όνομά της στον Αρκάδα ήρωα Στύμφαλο. Στην αρχή υπήρχε ποταμός που πλημμύριζε, με αποτέλεσμα την δημιουργία έλους. Σε αυτόν τον χώρο έφτασε ο Ηρακλής προκειμένου να εκτελέσει έναν από τους άθλους του, την εξόντωση των Στυμφαλίδων ορνίθων, οι οποίες λυμαίνονταν την περιοχή.

(Για να διαβάσετε τον μύθο των Στυμφαλίδων Ορνίθων, πατήστε ΕΔΩ!)

Παμβώτιδα: Η Παμβώτιδα, η δεύτερη παλαιότερη λίμνη της Ευρώπης μετά τη λίμνη της Οχρίδας, γνωστή και ως λίμνη των Ιωαννίνων αποτελεί το καμάρι των Γιαννιωτών. Η πανέμορφη λίμνη βρίσκεται ανάμεσα από τα όρη Μιτσικέλι και Τόμαρος. Δύο στοιχεία χαρακτηρίζουν τη λίμνη Παμβώτιδα: η χερσόνησος, όπου είναι χτισμένο το Κάστρο των Ιωαννίνων, και το περίφημο Νησί της, ένα από τα ελάχιστα κατοικημένα νησιά λιμνών, καθώς και το μοναδικό πιθανότατα χωρίς όνομα, προφανώς επειδή δεν το χρειάζεται.

Ο θρύλος αναφέρει ως χαρακτηριστική χρονολογία και το 1434, όταν ο Ντουραχάν πασάς, Μπεϊλέρμπεης της Ρούμελης, διέσχισε μαζί με το στρατό του την παγωμένη Παμβώτιδα, που ήταν καλυμμένη με χιόνι, πιστεύοντας ότι προχωρά σε στεριά. Ως δείγμα ευγνωμοσύνης για τη σωτηρία του λέγεται ότι έχτισε τη Μονή της Παναγίας Ντουραχάνη.

Ωστόσο υπάρχουν και άλλες ιστορίες που συνδέονται με την Παμβώτιδα και πρώτη και πιο πολυθρύλητη αλλά και τραγουδισμένη εκείνη που την ενώνει με τη μοίρα της Κυρά-Φροσύνης, της όμορφης Γιαννιώτισσας αρχόντισσας την οποία έπνιξε στα νερά της λίμνης μαζί με άλλες 16 γυναίκες ο Αλή Πασάς, ένα ακόμα θρυλικό πρόσωπο των Ιωαννίνων.

Δρακολίμνη: Με το όνομα Δρακόλιμνη αναφέρονται οι αλπικές λίμνες που σχηματίζονται κυρίως σε βουνά της Ηπείρου. Γνωστότερες δρακόλιμνες είναι η Δρακόλιμνη της Τύμφης, η Δρακόλιμνη του Σμόλικα, η αλπική λίμνη Γκίστοβα του Γράμμου, οι αλπικές λίμνες Φλέγκες στο Μαυροβούνι και η αλπική λίμνη Βερλίγκα στον Λάκμο, κοντά στις πηγές του Αχελώου.

Σύμφωνα με ένα μύθο, στις Δρακολίμνες του Σμόλικα και της Τύμφης ζούσαν δύο Δράκοι. Οι Δράκοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν πετούσαν ο ένας στον άλλο πέτρες. Ο μύθος εξηγεί, σύμφωνα με τους ντόπιους, το γιατί οι όχθες της Δρακολίμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.

Ο θρύλος του Αλή Πασά. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Δράκοι δεν επιτρέπουν να αναμειχθεί στις λίμνες τους κανένας άλλος και βομβαρδίζουν με άγριο χαλάζι εκείνον πού θα επιχειρίσει να τοκάνει. Οι κάτοικοι στα Ζαγόρια διηγούνται, ότι ο Αλή Πασάς. τον Ιούλιο τού 1814, θέλησε να ανεβάσει πάνω στη Δρακολίμνη της Γκαμήλας δύο βάρκες, δύο μονόξυλα, από τη λίμνη των Ιωαννίνων. Κατόρθωσε να φέρει τις βάρκες του ως την κορυφή των Ζαγοριών, αγγαρεύοντας άντρες και γυναίκες της περιοχής. Η μια βάρκα όμως καταστράφηκε και διαλύθηκε επί τόπου και από τότε ή κορυφή εκείνη ονομάζεται Μονόξυλο. Την άλλη την ανέβασαν ως το χωριό Ροδόβολη. Ξαφνικά ξέσπασε απροσδόκητα τρομερή καταιγίδα με βροχή, κεραυνούς και χοντρό χαλάζι, που αναποδογύρισε τις τέντες τού Πασά και κατέστρεψε τη βάρκα. Τόσο πολύ τρομοκρατήθηκε ο Αλή Πασάς από τη φοβερή εκείνη χαλαζοθύελλα, ώστε καβάλησε αμέσως το άλογό του και μέσα από στενά μονοπάτια κατρακύλησε ως το Σκαμνέλι. Μόλις εγκατέλειψε το βουνό αμέσως η καταιγίδα σταμάτησε και ο ουρανός καθάρισε. Εκείνος όμως δεν τόλμησε να ξαναγυρίσει. Λίγο διάστημα αργότερα, κάποιος Φάλαρης προσπάθησε κι’ αυτός ν’ ανεβάσει βάρκα στη μια Δρακολίμνη. Αλλά και αυτός δέχθηκε επίθεση σφοδρότατης χαλαζοθύελλας. Από τότε κανείς ποτέ, δεν επιχείρησε να ανεβάσει βάρκα στις Δρακολίμνες, οι οποίες παραμένουν απομονωμένες και ανεξερεύνητες.

Ώρα για επανάληψη και εξάσκηση…

Δείτε κι αυτό…