ΔΟΥΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙ

Μετάβαση στο padlet.com

BRITTO

“Ορισμένοι άνθρωποι όμως, σε κάποιο στάδιο της παιδικής τους ηλικίας ή της εφηβείας τους – ή ακόμα και της ενήλικης ζωής τους – έρχονται σε επαφή με ένα είδος έκφρασης που δεν είχαν καν ονειρευτεί. Κάποια μέρα ακούν μια φωνή από το ραδιόφωνο που διαβάζει ένα ποίημα ή περνούν έξω από ένα σπίτι από όπου ακούγεται από το ανοιχτό παράθυρο κάποιος να παίζει πιάνο. Ή βλέπουν μια αφίσα με τη ζωγραφική δημιουργία κάποιου και τους χαράσσεται στη μνήμη τόσο έντονα, που νιώθουν ζαλάδα. Κανένας δε τους είχε προετοιμάσει για κάτι τέτοιο. Ξαφνικά, συνειδητοποιούν ότι τους κατακλύζει μια άσβεστη δίψα, παρόλο που μερικά λεπτά πριν δεν είχαν ιδέα. Μια δίψα για ένας είδος έκφρασης τόσο όμορφο και ευγενές, που θα κάνει την καρδιά τους να σπάσει. Σχεδόν κλαίνε, νιώθουν χαρά και λύπη και μοναξιά και καλοδεχούμενοι από αυτή την εντελώς νέα και παράξενη εμπειρία και θέλουν απεγνωσμένα να ακούσουν πιο προσεκτικά τη φωνή από το ραδιόφωνο, τεντώνουν το αυτί τους έξω από το παράθυρο, δεν μπορούν να πάρουν τα μάτια τους από την αφίσα. Το είχαν ανάγκη, το ήθελαν όπως ένας πεινασμένος ήθελε τροφή, αλλά δεν το ήξεραν. Δεν είχαν ιδέα.

Τα επακόλουθα της πνευματικής δίψας δεν είναι δραματικά και γρήγορα, ούτε είναι εύκολα ορατά….», λέει ο Philip Pullman