Το blog μου

Κείμενο  1 ο

Κείμενο  2 ο

Η χρήση του διαδικτύου είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στους εφήβους. Χρειάζεται λοιπόν οι ίδιοι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και οι μεγαλύτεροι, κυρίως γονείς και εκπαιδευτικοί, να τους ενημερώνουν συνεχώς για τις παγίδες που κρύβει το διαδίκτυο.

Ορισμένες απλές και εύκολες στην εφαρμογή τους συμβουλές από τους εφήβους για την αποφυγή αρνητικών παραμέτρων στη χρήση του διαδικτύου είναι οι παρακάτω:

1. Δεν αποκαλύπτουμε προσωπικά μας στοιχεία σε αγνώστους μέσω διαδικτυακών επαφών.

2. Δεν κοινοποιούμε φωτογραφίες μας στο διαδίκτυο που μπορεί να μας εκθέτουν ή να θεωρηθούν προκλητικές και άρα να χρησιμοποιηθούν κακόβουλα από κάποιους.

3. Δε συμφωνούμε να συναντήσουμε κάποιον που μόλις γνωρίσαμε διαδικτυακά και όποιον δεν είμαστε σίγουροι για την πραγματική του ταυτότητα.

4. Αν νιώσουμε άβολα ή ενοχλημένοι σε κάποια διαδικτυακή μας επαφή, τη σταματάμε αμέσως και ενημερώνουμε τους γονείς μας ή ένα ενήλικο άτομο της εμπιστοσύνης μας.

   Ασθένεια της εποχής; Ανάγκη για κοινωνική επαφή διαφορετικής μορφής; Αφορμή για ψυχαγωγία ή διασκέδαση; Ο διαδικτυακός εθισμός έχει ποικίλες προσεγγίσεις. Το βέβαιο είναι ότι, κι αν ακόμα ο χρήστης υποστηρίζει τις θετικές επιδράσεις του και μπορεί να επιχειρηματολογήσει πάνω σ’αυτές, απομακρύνεται από την κοινωνική πραγματικότητα και από την πραγματική κοινωνική ζωή αναζητώντας υποκατάστατά τους στο διαδικτυακό κόσμο.

   Καλό ή κακό; Θετική ή αρνητική επιλογή; Όλα πιθανότατα εξαρτώνται από το ποιος θεωρούμε ότι είναι ο στόχος της κοινωνικής μας ζωής. Οι διαπροσωπικές σχέσεις – εκτός από τις συνήθεις οικογενειακές – είναι απαραίτητες σ’ όλους μας. Η φυσιολογική τους καλλιέργεια προϋποθέτει την προσωπική επαφή που εμπεριέχει βλέμματα, εκφράσεις προσώπου, κινήσεις σώματος, ήχους και τόνους φωνής και συνοδευτικά διανθίζεται με συναισθήματα, σκέψεις, αντιλήψεις. Η διαδικτυακή επικοινωνία αναγκαστικά αφαιρεί ένα σημαντικό μέρος της ομαλής τους ανάπτυξης.

   Είτε επικοινωνούμε στο facebook είτε ψυχαγωγούμαστε με διαδικτυακά παιχνίδια  δεν μπορούμε να νιώσουμε την ευεργετική παρουσία ένος άλλου προσώπου δίπλα μας ακόμα και μέσα στη σιωπή.

    Μέσα στις τάξεις οι εμπειρίες ποικίλες…Ίσως η πιο σημαντική η “ανακάλυψη” της ελλιπούς εκμάθησης της νέας ελληνικής γλώσσας. Η γλώσσα ως κινητήριος δύναμη της σκέψης και ως μέσο κατανόησης όλων χάνεται…στις λίγες λέξεις, λίγες σκέψεις, λίγες γνώσεις, χάνεται στο γνωστικό δαίδαλο του σχολικού προγράμματος μαθημάτων, για τη συγκρότηση του οποίου η διαδικασία εκμάθησης της νέας ελληνικής γλώσσας αποτελεί ελάχιστα απαραίτητο στοιχείο.

   Το καταλαβαίνουμε, το ξέρουμε, δεν πράττουμε…κάτι δραστικό και θαρραλέο!

  Ας εκφράσουμε το αίτημα για στοχοθετημένη και συστηματικά ολοκληρωμένη διδασκαλία και εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας στα σχολεία! Το χρειαζόμαστε όλοι, διδάσκοντες και διδασκόμενοι, για τη διεκπεραίωση της γνωστικής διαδικασίας.

   Λόγος = Γνώση = Σκέψη

“Σκέφτομαι, άρα υπάρχω”

Φινλανδός μαθητής