Συνάντηση στην Κράστα Γιαννακοχωρίου Νάουσας: πάνω από μία δεκάδα σκηνές συν έτεροι σε μπιβουάκ, πλήθος πρωτόγνωρο, μάλλον λόγω της σχεδόν άμεσης γειτνίασης με την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Φθάσαμε απομεσήμερο Σαββάτου, πρόσωπα γνωστά κι άγνωστα, χαιρετισμοί θερμοί με τους πρώτους, αναγνωριστικοί με τους δεύτερους. Προσέγγιση των βράχων και κατευθείαν στη γαζωμένη «Τσακ» –πρώτη σχοινιά- με τον Ηλία επικεφαλής. Εξαίσια θέα της κατασκήνωσης από το ρελέ, ένα χρωματικώς διάστικτο ξέφωτο πνιγμένο στο πράσινο.
Δειλινή επιστροφή στη βάση και η έκπληξη: παϊδάκια, προσφορά των τοπικών αναρριχητών, και κρασί της οινοποιίας Δαλαμάρα. Τριγύρω όλοι στριμωχτά στη φωτιά, διάλογος για το προσφάτως δηωμένο αναρριχητικό πεδίο Τιμίου Προδρόμου Βέροιας, άφιξη νέου κόσμου, ευφυείς αστειότητες.
Μάλλον αργό ξύπνημα την επομένη το πρωί. Ζέστα. Δανειζόμενοι ένα σχοινί και με τον Ηλία πάλι επικεφαλής μπήκαμε συν τη Σίσσυ στην «Ανεργία», μόνο ως το πρώτο ρελέ, αφού μας ζητούσαν επιστροφή του σχοινιού. Στη γειτονική «Τσακ» πτώση του επικεφαλής, αλλά και σοβαρών βράχων, ευτυχώς χωρίς τραυματισμούς.
Από μηχανής θεός η πρόταση του Χρήστου Ανανιάδη για το «Κοτσυφάκι», 50 μέτρα διαδρομή με δύο μόνο πλακέτες. Μπήκε δεύτερος ο Ηλίας και τρίτος εγώ μαζεύοντας φρεντς και καρυδάκια. Το ραπέλ της αξιοθαύμαστο, τεταμένη η προσοχή στα σαθρά.
Απόγευμα σε ταβερνείο του Γιαννακοχωρίου για απολογισμό. Συμφωνήσαμε το μεθεπόμενο Σαββατοκύριακο συνάντηση στο πεδίο του Τιμίου Προδρόμου προς εξεύρεσιν λύσεως –τόσοι ασκητές χρημάτισαν αναρριχητές!
