Αν κάποιος φοιτητής ή και απόφοιτος ελληνικού Πανεπιστημίου βρεθεί κατά λάθος σε μία ιστοσελίδα καθηγητή Πανεπιστημίου του εξωτερικού θα πληγωθεί κατάκαρδα. Ενώ οι δικοί μας θεωρούν ότι η αξιοποίηση του e-class, τους εκτίναξε στη στρατόσφαιρα της τεχνολογικής αξιοποίησης των ΤΠΕ, η αλήθεια είναι πικρή. Αν επισκεφθούμε τις ψηφιακές τάξεις των ελληνικών πανεπιστημίων θα βρούμε λιγοστά μαθήματα, τα περισσότερα κλειδωμένα με κωδικούς ή τα υπόλοιπα με ελάχιστο υλικό. Συνήθως κάτι ισχνές σημειώσεις, άντε και στο τσακίρ κέφι καμία παρουσίαση με πρότυπα των ΄90’s. Αφήστε που έχω την υποψία ότι τα περισσότερα μαθήματα συντηρούνται από τους ανθυπομεταπτυχιακούς φοιτητές προς εξασφάλιση της εύνοιας του καθηγητή.
Τολμήστε όμως ένα κλικ στα online μαθήματα του Yale. Ας πάρουμε για παράδειγμα την εισαγωγή στην αρχαία ελληνική ιστορία του καθηγητή Donald Kagan . Κάθε εισήγηση του προσφέρεται σε μορφή α. βιντεομαθήματος, β. σε μεταγραφή του κειμένου σε html γ. για τους ακουστικούς τύπους σε μορφή mp3 , με περίληψη, με πηγές με ότι ζητάει η ψυχή σας.
Αλλά να μου πείτε τη σοφία των δικών μας δεν την προσεγγίζουν. Κι αυτή δεν μπορεί να διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο. Ανεπίτρεπτα πράγματα.
Άρθρα (RSS)