Μυστικές συσκέψεις αμερικανών «σοφών» έγιναν τις προηγούμενες ημέρες στο Μέγαρο Μαξίμου για να «ντύσουν» τις επικείμενες αλλαγές στα σχολεία. Την περασμένη Παρασκευή η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας σύσσωμη, παρουσία του υπουργού Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνου, συμμετείχε σε σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να αναζητηθούν οι τρόποι εφαρμογής του τεράστιου προγράμματος μετάβασης των ελληνικών σχολείων στην ψηφιακή εποχή.
Παρακαθήμενοι του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου ήταν αμερικανοί, βέλγοι και άγγλοι καθηγητές Πανεπιστημίου που ειδικεύονται σε θέματα νέων ψηφιακών βιβλιοθηκών και διάδοσης της γνώσης μέσω Internet, ένας κροάτης επιχειρηματίας ειδικός στις υπηρεσίες αυτοματισμού και μια ελληνοαμερικανίδα καθηγήτρια. Από την πλευρά των Ελλήνων συμμετείχαν εκτός του Πρωθυπουργού και του κ. Γερουλάνου, η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, η αναπληρώτρια υπουργός κυρία Φώφη Γεννηματά, η υφυπουργός κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο υφυπουργός κ. Γ. Πανάρετος και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου κ. Βασ. Κουλαϊδής.
Εξ αυτών, ο μόνος που δεν μίλησε παρά ελάχιστα, παρά την στοχοπροσήλωσή του στο αγγλοσαξονικό πρότυπο εκπαίδευσης, ήταν ο αρμόδιος για θέματα ανώτατης εκπαίδευσης κ. Πανάρετος. Και αυτό γιατί η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στον χώρο των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ είναι μια προοπτική που μοιάζει πολύ μακρινή και οι ξένοι εμπειρογνώμονες δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον να ακούσουν γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν θέλουν να… εκσυγχρονιστούν. Η σύσκεψη έγινε στα αγγλικά και κράτησε πέντε ώρες.
Η Ελλάδα μπροστά από την Αμερική
Υπάρχει ένα θέμα στο οποίο η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται πίσω από την ελληνική. Το θέμα της «ψηφιακής» εποχής στην εκπαίδευση. Τουλάχιστον στον σχεδιασμό της. Στη σύσκεψη που έγινε οι αμερικανοί προσκεκλημένοι του κ. Παπανδρέου δήλωσαν ότι είμαστε η πρώτη χώρα που σχεδιάζει να εφαρμόσει αυτή την πολιτική σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης και να εισαγάγει ως και «ψηφιακά βιβλία» (e readers) στα ελληνικά σχολεία. Βέβαια, στο ερώτημα πώς μπορεί να υποστηριχθεί οικονομικά ένα τέτοιο εγχείρημα, στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού αναφέρει ότι τελικά το κόστος δεν είναι απαγορευτικό. Και αυτό γιατί η ανατύπωση όλων των σχολικών βιβλίων ανά δύο χρόνια λόγω διορθώσεων ή αλλαγών που συχνά γίνονται φέρνει στο κράτος ένα τεράστιο κόστος. «Αν τελικά ένα επόμενο βήμα ήταν η χρησιμοποίηση ψηφιακών βιβλίων στις σχολικές τάξεις, η απόσβεση του κόστους τους θα μπορούσε να γίνει μέσα σε δύο ή τρία χρόνια» συνεχίζει ο συνομιλητής μας.
Οπως αναφέρουν οι πληροφορίες του «Βήματος», ο Πρωθυπουργός υποδεχόμενος τους προσκεκλημένους του δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν θέλει μόνο να ξεπεράσει την οικονομική κρίση αλλά και να αναδειχθεί σε μια πρωτοπόρο χώρα σε κρίσιμα θέματα όπως η παιδεία και η σύνδεσή της με τις νέες τεχνολογίες. Οι αμερικανοί καθηγητές απάντησαν σε αυτό ότι ήδη και η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να προχωρήσει στην ίδια κατεύθυνση και συνεχάρησαν τους εκπροσώπους της Ελλάδας επειδή είναι η πρώτη χώρα που προωθεί ως άμεση πολιτική της τη σύνδεση εκπαίδευσης και τεχνολογίας. «Είσαστε πολύ μπροστά σε σχέση με άλλες χώρες» δήλωσε αμερικανός εκπαιδευτικός αναφερόμενος στα βήματα που έχει κάνει στο θέμα η χώρα μας.
Οι έλληνες εκπαιδευτικοί και το Internet
Αυτό για το οποίο έδειξε κυρίως ενδιαφέρον ο κ. Παπανδρέου ήταν η πιλοτική εφαρμογή του γιγαντιαίου προγράμματος του «ψηφιακού σχολείου» και η σταδιακή εισαγωγή των «ψηφιακών βιβλίων» στην εκπαίδευση συμπληρωματικά προς τα συμβατικά βιβλία. Νούμερο ένα θέμα αυτή τη στιγμή στις σκέψεις του κ. Παπανδρέου, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στη σύσκεψη, είναι η αναζήτηση εκπαιδευτικών-ακτιβιστών που να έχουν αναπτύξει δικά τους προγράμματα ή να εφαρμόζουν ήδη με πρωτοβουλία τους στην τάξη καινοτόμα προγράμματα. Πρόκειται για το κίνημα «από τη βάση προς τα πάνω» που πρεσβεύει την αρχή ότι στα θέματα ψηφιακού υλικού οι μεγάλες αλλαγές μπορούν να έρθουν κυρίως από κάτω. Με τη συνεννόηση και συνεργασία καθηγητών μεταξύ τους για την ανάπτυξη νέων προγραμμάτων που θα αξιοποιηθούν στη συνέχεια ως «δημοκρατικό εργαλείο ανάπτυξης» όπως είπε ο κ. Παπανδρέου.
Ο Πρωθυπουργός υποστήριξε την άποψη ότι πρέπει να δίνουμε στον πολίτη τα εργαλεία ώστε να μπορεί να αποφασίζει και να εφαρμόζει μόνος του προγράμματα που θα κάνουν πιο εύκολη τη ζωή του. Σε αυτή την κατεύθυνση, αν κάποιος δώσει στους έλληνες μαθητές αντίστοιχα ερεθίσματα, είναι πιθανόν να προκύψουν πολλές μικρές ιδιοφυΐες. Οι λίγοι που έχουν την έμπνευση πρέπει να αναπτύσσουν το υλικό και να το μοιράζονται με τους άλλους, είναι μια από τις αρχές που διατυπώθηκαν. Στη διάρκεια της σύσκεψης έγινε μεγάλη συζήτηση για το πώς αλλάζουν τα συστήματα παιδείας παγκοσμίως και για τους τρόπους με τους οποίους θα δοθεί η δυνατότητα και στους ίδιους τους μαθητές να κάνουν κάτι μόνοι τους και να προχωρήσουν στην αξιοποίηση πρωτοποριακών ιδεών.
Πάντως, οι προσκεκλημένοι του Πρωθυπουργού συμφώνησαν στο ότι θα ήταν απίστευτη πρόοδος για ένα εκπαιδευτικό σύστημα να μπορέσει σε αυτή τη φάση να δώσει έστω και σε πιλοτικό επίπεδο στους μαθητές συσκευές όπως τα «ψηφιακά βιβλία». Εκτενής συζήτηση έγινε και για το τι σημαίνει σήμερα να είσαι εκπαιδευτικός, καθώς όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποι του υπουργείου Παιδείας, ο δάσκαλος και ο καθηγητής έχουν χάσει σήμερα τον έλεγχο στη διδασκαλία τους.
«Μερικούς µήνες µετά την είσοδό του στην αγορά, το iΡad έγινε το γκάτζετ που επιλέγουν πολλοί ενήλικες, καθώς διαθέτει σύνδεση µε το Ιντερνετ, παίζει ταινίες και τραγούδια και, κυρίως, είναι συσκευή ηλεκτρονικής ανάγνωσης», λέει ο Μπράιαν Μπράντι στην εφηµερίδα «Τhe Ιndependent on Sunday». «Κάτοχοι τέτοιων συσκευών κατεβάζουν κατά µέσο όρο 77.000 βιβλία την ηµέρα και η Αpple ήδη ισχυρίζεται ότι το iΡad κέρδισε περισσότερο από το ένα πέµπτο της αγοράς των e-books. Αλλά τώρα µπαίνουν στο παιχνίδι τα παιδιά και οι νοήµονες εκδότες. Ολοι οι µεγάλοι εκδότες παιδικών βιβλίων αναπτύσσουν τίτλους για τη συγκεκριµένη συσκευή, δίνοντας τη δυνατότητα στα παιδιά να δουν στην οθόνη τα εικονογραφηµένα βιβλία τους. Ενώ όµως οι ενήλικες χαίρονται να γυρνούν εικονικά σελίδες στις ηλεκτρονικές τους συσκευές, οι εκδότες πιστεύουν ότι οι νεώτεροι αναγνώστες θα απαιτήσουν γραφικά υψηλής ποιότητας, παραδοσιακές τεχνικές, όπως το «lift-the-flap», δηλαδή συρταράκια και κρύπτες που στο έντυπο βιβλίο δίνουν πρόσθετα στοιχεία στα παιδιά, αλλά και διαδραστικές εφαρµογές. Το αποτέλεσµα είναι µια αλλαγή που θα µπορούσε να φέρει επανάσταση στον τρόπο µε τον οποίο τα παιδιά µαθαίνουν να διαβάζουν και να εκτιµούν τα βιβλία και όχι πάντα προς το καλύτερο. Στέλεχος εκδοτικού οίκου παραδέχθηκε πρόσφατα τον φόβο της ότι τα πιο αγαπηµένα βιβλία των παιδιών θα µοιάζουν περισσότερο µε φιλµ, µετατρέποντας τους νεαρούς αναγνώστες περισσότερο σε θεατές παρά σε ενεργούς συµµέτοχους στην εµπειρία της ανάγνωσης.
Τα πρώτα καθαρά σηµάδια ως προς το πού στρέφονται οι αλλαγές εµφανίστηκαν πριν από ένα µήνα, όταν το παιδικό βιβλίο «Spot Goes to School» πήρε τη θέση ενός προϊόντος της σειράς «Τoy Story» ως εφαρµογή της εβδοµάδας στο iΡad. Το «Wheres Spot?» ήταν άλλωστε το πρώτο βιβλίο που, τριάντα χρόνια πριν, χρησιµοποίησε την τεχνική lift-the-flap µε τα κρυφά συρταράκια και τις κρύπτες µε πορτάκια που σηκώνει το παιδί για να δει τι κρύβεται από κάτω».
Ισως έτσι καταφέρουμε και τους μαθητές μας να διαβάζουν ιστορία. Αλλιώς θα μάθαιναν για τους Περσικούς πολέμους αν προβάλλονται παράλληλα σκηνές από τους 300. Νες πα;
Ένα πρόβλημα με τη διαρκή μετεξέλιξη της τεχνολογίας είναι η πολυφωνία των προτύπων. Πολλές φορές όταν αναδύεται μία νέα τεχνολογία εμφανίζονται διαφοροποιήσεις στους τύπους των αρχείων, οι οποίες συσκοτίζουν τον απλό χρήστη. Ανάλογη πολυφωνία εμφανίζεται και στα αρχεία των e-books. Διαβάστε για το Adobe Digital Editions από ένα εξειδικευμένο ιστολόγιο στον τομέα των e-books. Σας συστήνουμε μάλιστα να περιηγηθείτε στον ηλεκτρονικό αναγνώστη γιατί σίγουρα έχει να σας μάθει πολλά.
Πρόσφατα παρουσιάστηκε και από τη σελίδα της Μ. Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία:
Το http://elektronikosanagnostis.blogspot.com είναι ένα ολοκαίνουργιο blog, που στόχο έχει να ενημερώνει σε καθημερινή βάση τους ηλεκτρονικούς αναγνώστες (e-readers) για όλα όσα έχουν σχέση με τα ηλεκτρονικά βιβλία (e-books). Το περιεχόμενο του blog είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα ελληνικά ενδιαφέροντα, έχει παρουσιάσεις συσκευών που διατίθενται στην ελληνική αγορά, αλλά και ελληνικά e-books , e-βιβλιοπωλεία και διάφορα άλλα σχετικά. Φυσικά υπάρχουν και πληροφορίες για τα αντίστοιχα ξένα, και όσο περνάει ο καιρός το περιεχόμενο του blog θα πληθαίνει κι άλλο.
Η ανάγνωση ενός ηλεκτρονικού βιβλίου (e-book) απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από την ανάγνωση ενός κειμένου στο χαρτί, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Nielsen Norman Group.
Η έρευνα παρακολούθησε τις «αναγνωστικές συνήθειες» 24 ανθρώπων, που διάβαζαν τα ίδια κείμενα σε e-books, σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τυπωμένα. Η σύγκριση του χρόνου που απαιτήθηκε για την ολοκλήρωση της ανάγνωσης με καθέναν από τους παραπάνω τρόπους, κατέδειξε ότι το χαρτί παραμένει ο «πιο γρήγορος» τρόπος να διαβάσει κανείς ένα κείμενο.
Μάλιστα, η απόκλιση στους χρόνους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η εταιρεία ανακοίνωσε ότι μπορούν να εξαχθούν ασφαλή στατιστικά συμπεράσματα, που συνοψίζονται στην εκτίμηση ότι η ταχύτητα ανάγνωσης ενός τυπωμένου κειμένου είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτή ενός κειμένου που εμφανίζεται στην οθόνη μιας ηλεκτρονικής συσκευής (φορητής ή μη).
Στους συμμετέχοντες δόθηκε ένα κείμενο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Το απόσπασμα ήταν διαθέσιμο σε έντυπη και σε ηλεκτρονική μορφή. Όσοι διάβασαν το κείμενο σε iPad ήταν κατά 6,2% πιο αργοί από αυτούς που το διάβασαν στο τυπωμένο βιβλίο. Η ανάγνωση με το Kindle 2 αποδείχθηκε ακόμη πιο αργή, σε ποσοστό 10,7% σε σύγκριση με το χαρτί.
Ωστόσο, τα ηλεκτρονικά βιβλία «ισοψηφούν» με τα τυπωμένα στην ερώτηση «ποιος είναι ο πιο βολικός και πιο άνετος τρόπος ανάγνωσης». «Όλοι», απαντούν οι ερωτώμενοι, δηλώνοντας εξίσου ευχαριστημένοι από την «εμπειρία ανάγνωσης» σε ηλεκτρονική και σε έντυπη μορφή. Με άριστα το 7, έδωσαν τις ακόλουθες βαθμολογίες: 5,8 για το iPad, 5,7 για το Kindle και 5,7 για το χαρτί. Όμως, η ανάγνωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή (PC) «ανακηρύχθηκε» χειρότερη όλων, παίρνοντας βαθμό 3,6.
Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε να καταγράψουν τα μειονεκτήματα κάθε συσκευής. «Δεν τους αρέσει το γεγονός ότι το iPad είναι τόσο βαρύ και ότι το Kindle εμφανίζει λιγότερο ευανάγνωστα γράμματα», αναφέρουν τα συμπεράσματα της έρευνας, στα οποία σημειώνεται ότι «οι χρήστες εμφανίζονται δυσαρεστημένοι και με την έλλειψη πραγματικής σελιδοποίησης σε αυτές τις συσκευές». Γι’ αυτό, αν πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξουν ηλεκτρονικό βιβλίο, «προτιμούν την εφαρμογή iBook για το iPad, που παρέχει ένδειξη για το ποσοστό του κειμένου που απομένει σε κάθε κεφάλαιο».
Ο λόγος για την «αρνητική δημοφιλία» του ηλεκτρονικού υπολογιστή είναι κυρίως ψυχολογικός, σύμφωνα με τη Nielsen. «Το PC έχει συνδυαστεί με την εργασία. Αντιθέτως, η ανάγνωση ενός τυπωμένου βιβλίου φαίνεται ότι είναι πιο ευχάριστη από όλες τις άλλες διαθέσιμες λύσεις».
Η Nielsen εκτιμά ότι η μελέτη ενθαρρύνει την βελτίωση των ebooks και των υπολογιστών tablet.
«Αναμένουμε υψηλότερης ποιότητας οθόνες στο μέλλον, κάτι που ήδη διαφαίνεται από την πρόσφατη κυκλοφορία του iPhone 4, με οθόνη 326 dpi», επισημαίνει η εταιρεία.
Πάντως, μεταξύ των ηλεκτρονικών συσκευών ανάγνωσης, το iPad προηγείται στις προτιμήσεις των χρηστών. Σε έρευνα που διενεργήθηκε από την εταιρεία ChangeWave, λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του, περισσότεροι από το 1/4 των κατόχων συσκευών e-reader δήλωσαν ότι θα αγόραζαν το iPad αντί για τον e-reader, αν τότε η συσκευή ήταν διαθέσιμη. Επιπλέον, το 40% αυτών που δήλωσαν ότι σχεδίαζαν να αγοράσουν έναν e-reader τους επόμενους τρεις μήνες, δήλωσε ότι θα επιλέξει το iPad.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι όταν ο Vannevar Βush το 1945 δημοσίευε την ιδέα μιας μηχανής διαχείρισης της γνώσης, την οποία ονόμασε «Μemex», δεν πίστευε ότι ξεκινούσε μια συζήτηση γύρω από την ηλεκτρονική δημοσίευση η οποία θα συνεχιζόταν ως τις μέρες μας. Στο «Μemex» θα μπορούσε κάποιος να αποθηκεύσει βιβλία (σε ηλεκτρονική μορφή), μουσική, εικόνες, περιοδικά και εφημερίδες, να αναζητήσει πληροφορίες, να περιδιαβεί τεκμήρια που θα συν δέονταν μεταξύ τους δίνοντας στον χρήστη δυνατότητες που δεν μπορούσε τότε να τις χωρέσει ο νους του ανθρώπου. Είμαστε ούτως ή άλλως στην προ ηλεκτρονικού υπολογιστή εποχή. Εξήντα πέντε χρόνια μετά, ο προβληματισμός δεν είναι αν θα έχουμε βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά αν θα έχουμε έντυπα βιβλία.
Το πρώτο ηλεκτρονικό βιβλίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1987 με τη δημοσίευση της νουβέλας του Μichael Joyce «Αfternoon, a story». Από τότε η «ηλεκτρονική λογοτεχνία» έκανε την επανεμφάνισή της δυναμικά στις 15 Μαρτίου του 2000, όταν ο Stephen Κing διέθεσε αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή το βιβλίο του «Riding the Βullet» αντί 2,50 δολαρίων. Τις πρώτες 24 ώρες το βιβλίο πούλησε πάνω από 400.000
αντίτυπα, προκαλώντας την κατάρρευση του συστήματος προμήθειας του βιβλίου και δίνοντας το έναυσμα στους εκδότες που παρακολουθούσαν το εγχείρημα να προβληματιστούν για το μέλλον του ηλεκτρονικού βιβλίου.
Αξίζει να σταθούμε σε ένα παράδειγμα στον χώρο του βιβλίου, στο πρόγραμμα Gutenberg (http: //www.gutenberg.org/) που τα τελευταία 20 χρόνια προσφέρει δωρεάν πρόσβαση σε ψηφιοποιημένα βιβλία. Το Gutenberg δίνει πρόσβαση σήμερα σε πάνω από 30.000 βιβλία τα οποία δεν υπόκεινται στον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Από την άλλη πλευρά, δημιουργούνται ψηφιακές βιβλιοθήκες ως μια προσπάθεια να δοθεί εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στην πληροφορία, στα ηλεκτρονικά βιβλία, αλλά και να διατηρηθεί το σπάνιο υλικό που κατέχουν οι πολιτιστικοί οργανισμοί. Αυτά όλα συνέβαιναν πολύ πριν από το εγχείρημα της Google Βooks. Ακολούθησαν αξιόλογες προσπάθειες, όπως αυτή της Ευρώπης να δημιουργήσει τη δική της ψηφιακή βιβλιοθήκη με πολιτιστικό περιεχόμενο, τη Εuropeana, η οποία στο τέλος του 2011 υπολογίζεται ότι θα έχει πάνω από 20 εκατομμύρια τεκμήρια (βιβλία, εικόνες, video, ηχητικά τεκμήρια, παρτιτούρες κ.ά.).
Η ηλεκτρονική έκρηξη των πληροφοριών (και εδώ ο παγκόσμιος ιστός έχει παίξει καταλυτικό ρόλο) και η ραγδαία ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών έχουν κάνει τους χρήστες, κυρίως τους νέους, να είναι πιο δεκτικοί στις νέες τεχνολογικές εφαρμογές και η προσαρμογή τους στο ηλεκτρονικό έντυπο να μην ακολουθείται από ιδιαίτερες αντιστάσεις. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι η τεχνολογία, όποια ανάπτυξη κι αν έχει και ό,τι καινοτόμες εφαρμογές κι αν προσφέρει, είναι το μέσο με το οποίο ο ανθρώπινος παράγοντας καθορίζει τις αλλαγές και τις προσαρμογές στα νέα δεδομένα.
Το ελληνικό ηλεκτρονικό βιβλίο είναι ακόμη σε νηπιακή ηλικία. Είναι όμως θετικό το γεγονός να βλέπει κάποιος, έστω και με κάποια καθυστέρηση, εκ δότες να εκδίδουν ηλεκτρονικά βιβλία και να σχεδιάζουν το ψηφιακό τους μέλλον, φορείς όπως το υπουργείο Παιδείας, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Εργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ) να προβληματίζονται
και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, συγγραφείς να επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο τους σε αυτό το νέο πεδίο δράσης, βιβλιοπώλες να διεκδικούν κομμάτι του ψηφιακού γίγνεσθαι, βιβλιοθήκες να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και βιβλιοθηκονόμους να λειτουργούν ως διαχειριστές μετάδοσης της ηλεκτρονικής γνώσης προς το κοινό τους.
Σε αυτό το νέο τοπίο εκδοτικής παραγωγής που εμπλέκει περισσότερους φορείς, επαγγέλματα και επιστήμονες απ όσους φανταζόμασταν, το ηλεκτρονικό βιβλίο ήρθε για να μείνει, ήρθε για να δημιουργήσει νέα δεδομένα στον χώρο του βιβλίου. Καλό είναι λοιπόν όλοι μας να αποδαιμονοποιήσουμε κάποια πράγματα γύρω από το ηλεκτρονικό βιβλίο. Παρακάτω παρουσιάζω δέκα σημεία στα οποία θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή.
Η ημερίδα που διοργάνωσε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) στη διάρκεια της 7ης Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης για το ψηφιοποιημένο βιβλίο, αν είναι επανάσταση ή απλώς εξέλιξη, καθησύχασε εν μέρει τον κόσμο του βιβλίου. Ολοι συμφώνησαν ότι η εξέλιξή της είναι μεν καταιγιστική αλλά μάλλον θα γίνει με αργό ρυθμό. Το αποδεικνύει η παγκόσμια αγορά του βιβλίου.
Π.χ., σήμερα τα e-books καταλαμβάνουν στην πίτα της αγοράς μόνο το 3% στις ΗΠΑ, το 0,1% στη Γαλλία και ακόμη και στην Ιαπωνία, τη βασίλισσα των ηλεκτρονικών manga, η αγορά δεν απογειώνεται. Καμία σχέση με ό,τι έχει συμβεί στη βιομηχανία της μουσικής. Τελικά μάλλον δεν υπάρχει λόγος πανικού!
Σύμφωνα με έρευνες που διενεργήθη καν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, η δυνατή πίστη στο παραδοσιακό βιβλίο οφείλεται στο ότι είμαστε φανατικά δεμένοι με το ίδιο το βιβλίο ως αντικείμενο, κάτι που δεν ισχύει τουλάχιστον προς το παρόν με τα «νέα βιβλία» και τους «νέους τρόπους» ανάγνωσης που μας αφήνουν αρκετά αδιάφορους.
Ομοια αντίδραση «προς την αλλαγή» υπήρξε πριν από πέντε αιώνες στην εποχή του Γουτεμβέργιου με την εφεύρεση της τυπογραφίας. Πολλοί άνθρωποι δεν ήθελαν τότε σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευε κάποιος να διαβάζουν αυτά τα τυπωμένα βιβλία, καθώς οι πρώτες εκτυπώσεις ήταν ακαλαίσθητες και γεμάτες λάθη σε σύγκριση με τα όμορφα χειρόγραφα κείμενα με τις καταπληκτικές μικρογραφίες της εποχής (το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα ψηφιακά βιβλία, με το επιχείρημα της
κουραστικής ανάγνωσης στην κάθετη οθόνη του υπολογιστή και της τρεμάμενης οθόνης των σημερινών e-books που κουράζει τα μάτια). Λίγοι ήταν αυτοί που πρόβλεψαν τότε το λαμπερό μέλλον του τυπωμένου βιβλίου, το βιβλίο που έγινε με το πέρασμα των αιώνων η βάση του πολιτισμού του δυτικού κόσμου, η σπονδυλική στήλη της εκπαίδευσης μέσω της οποίας μεταδίδονται οι αξίες και διαμορφώνονται οι ταυτότητες των λαών.
Με αυτά τα βιβλία μάθαμε την αγάπη για την ανάγνωση. Από αυτά αντλούμε μεγάλη ευχαρίστηση όταν τα διαβάζουμε. Ευχαρίστηση, αυτή είναι η λέξη«κλειδί». Η ευχαρίστηση είναι ένας θεμελιώδης μηχανισμός για την επιβίωσή μας. Είναι η κινητήριος δύναμη πολλών επιλογών μας. Αν δεν εκτιμήσουμε τον ρόλο της, με δυσκολίες θα προτρέξουμε του μέλλοντος του βιβλίου και της ανάγνωσης. Αυτή η ευχαρίστηση
για την ανάγνωση κρατάει από την παιδική ηλικία, τότε που διαμορφώνεται η ψυχολογία του καθενός μας, όταν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας μάς άνοιξαν την όρεξη για διάβασμα. Αφού μάθαμε να διαβάζουμε μέσα από τυπωμένα βιβλία, είναι αυτή η μορφή ανάγνωσης που μας ευχαριστεί. Ολοι οι επιστήμονες το γνωρίζουν: η ευχαρίστηση είναι κατά κάποιον τρόπο επίκτητη.
Ποια είναι η ευχαρίστηση ανάγνωσης για τα παιδιά σήμερα; Ζουν σε έναν άλλον κόσμο, πολύ πιο ψηφιακό από τον δικό μας. Τα παιδιά μας δεν θα διαβάζουν όπως διαβάζουμε εμείς, είναι προφανές. Συνεχίζουν βεβαίως να διαβάζουν τα παραδοσιακά βιβλία αλλά παράλληλα διαβάζουν κείμενα μέσω του Διαδικτύου, του e-book, του i-Ρad, του κινητού τους τηλεφώνου κτλ. Τους αρέσει να γεύονται όλα τα διαθέσιμα μέσα ανάγνωσης. Τους αρέσει αυτή η υπερδραστηριότητα που προκαλούν αυτά τα νέα μέσα ανάγνωσης. Τους αρέσει τρομερά ότι μπορούν να επέμβουν στο κείμενο το οποίο διαβάζουν και ότι μπορούν να το τροποποιήσουν.
Οι συμπεριφορές αυτές είναι επανάσταση στον τρόπο ανάγνωσης. Η ανάγνωση γίνεται με πιο γρήγορο ρυθμό, αποσπασματικά και ενδεχομένως πιο επιφανειακά. Η λογοτεχνία δεν είναι πια η μοναδική πρωταγωνίστρια στην ανάπτυξή τους.
Οταν οι αγορές ηλεκτρονικού βιβλίου, ήδη αρκετά αποδοτικές για τα εγκυκλοπαιδικά και επιστημονικά βιβλία, θα αρχίσουν να προσφέρουν σε αυτή τη μορφή ένα μυθιστόρημα με τη δυνατότητα ταυτόχρονα ανοίγοντας έναν σύνδεσμο (υπερκείμενο) να ακούσει κάποιος το τραγούδι για το οποίο μιλάει ο συγγραφέας ή να δει τον πίνακα του Πικάσο τον οποίο περιγράφει ή ακόμη και να δει ένα βίντεο με το τοπίο όπου η δράση λαμβάνει χώρα, τότε εμείς, η παλαιά γενιά, θα καταλάβουμε τα παιδιά. Θα καταλάβουμε γιατί αυτή η μορφή ανάγνωσης τα ελκύει. Αλλο παράδειγμα: στο εγγύς μέλλον αν δεν το έχει ήδη κάνει κάποιος ξένος εκδότης ένας τουριστικός οδηγός θα επιτρέπει να επεμβαίνουμε στο κείμενο και να το συμπληρώνουμε με τις δικές μας εμπειρίες. Ετσι, με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί κάποιος να παρεμβαίνει στο κείμενο, να το αλλάζει, να το εμπλουτίζει, προσθέτοντας ολόκληρες παραγράφους, ίσως και ολόκληρα κεφάλαια, αν ο συγγραφέας έχει ξεχάσει ένα μνημείο ή ένα ενδιαφέρον τοπίο.
Το χάσμα των γενεών είναι φανερό. Τα παιδιά γεννήθηκαν με έναν υπολογιστή στην κούνια τους. Δεν έχουν να κάνουν καμία προετοιμασία για την προσαρμογή τους στην ψηφιακή ανάγνωση. Η δική τους ευχαρίστηση έχει χτιστεί με αυτόν τον τρόπο ανάγνωσης. Τα παιδιά θα επιταχύνουν τα πράγματα και θα οικοδομήσουν ένα νέο περιβάλλον ανάγνωσης που θα μοιάζει να μετατρέπεται πιο πολύ σε μια επανάσταση παρά σε μια απλή εξέλιξη. Αυτή η ώρα έρχεται.
Σύμφωνα με μια έρευνα του Βookseller, περιοδικού για τα βιβλία στην Αγγλία – που ανιχνεύει τα γούστα και τις προ τιμήσεις των αναγνωστών (Reading the future) και αποτελεί αναφορά για όλο τον κόσμο του βιβλίου – σε ένα δείγμα 3.000 αγοραστών βιβλίου, τα 3/4 εξ αυτών αγνοούσαν το ηλεκτρονικό βιβλίο Κindle της Αmazon, τα 3/5 δεν είχαν ακούσει ποτέ για το αντίστοιχο Sony Reader ενώ συνοπτικά το 70% είναι αντίθετο στο να αγοράσει ένα ηλεκτρονικό βιβλίο οποιουδήποτε τύπου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η παγκόσμια αγορά βιβλίου δεν προβληματίζεται και δεν προετοιμάζεται για να υπο δεχτεί το ηλεκτρονικό βιβλίο και ειδικότερα το ψηφιοποιημένο περιεχόμενο ανεξαρτήτως του πώς θα το προσλαμβάνει κανείς, μέσα από ένα e-book ή απλώς θα το κατεβάζει στο ΡC ή στο i-pad, στο i-phone ή όποιο άλλο
gadget εφευρεθεί προσεχώς. Ηδη η Αmazon, η Sony και η Βarnes & Νoble λειτουργούν τα δικά τους e-book stores, ακολουθεί η Google, ενώ η Αpple μετά το λανσάρισμα του i-Ρad θα ξεκινήσει το i-Βookstore.
Είναι φανερό ότι το ψηφιακό βιβλίο θα επηρεάσει πρώτα το εκπαιδευτικό, το τεχνολογικό και το βιβλίο γνώσεων. Ηδη οι εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά έχουν περάσει στην ψηφιακή εκδοχή τους. Ποιος αγοράζει πια πολύτομες εγκυκλοπαίδειες; Ακολουθούν οι πανεπιστημιακές ψηφιακές βιβλιοθήκες και σίγουρα σε λίγα χρόνια το σχολικό βιβλίο. Σε ένα e-book θα έχεις όλα τα σχολικά βιβλία, θα τα ανανεώνεις, θα προσθέτεις καινούργια κ.λπ.
Το ζήτημα είναι τι θα γίνει με την ποίηση ή το μυθιστόρημα. Θα είναι εύκολο να τη διαβάζουμε μέσα από μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας; Αν και κατά τη γνώμη μου το κυριότερο ζήτημα είναι να εξακολουθούν να γράφονται καλά βιβλία, μυθιστορήματα, ποιήματα, δοκίμια…
Πάντως, ακόμη και αν όλα τα βιβλία περάσουν στην ψηφιακή εποχή θα υπάρξει ένα μεγάλο στάδιο προσαρμογής όπου θα συνυπάρχουν e-book και έντυπο βιβλίο. Το πιο πιθανό είναι ότι σε μια πορεία το έντυπο βιβλίο θα υπάρχει σε όλο και πιο μικρή έκταση, ίσως μόνον για «μερακλήδες» αναγνώστες. Το κοινό του θα είναι περιορισμένο και κάποια στιγμή θα το αναζητούν όσοι σήμερα αγοράζουν πένες με μελάνι. Θα είναι κάτι σαν φετίχ.
Ισχυρό αντίβαρο σε αυτή τη διαδικασία θα είναι για πολύ μεγάλο διάστημα η δυνατότητα που έχει το βιβλίο να εί ναι εύχρηστο, εύκολα μεταφερόμενο, συνδεδεμένο στενά με τον καλό αναγνώστη και ειδικά με τις γενιές που έχουν μια βιωματική σχέση μαζί του.
Εκείνο που έχει σημασία για το μέλλον του βιβλίου είναι το ποιο θα είναι το γενικότερο πολιτιστικό περιβάλλον.
Σίγουρα οι νέες γενιές θα είναι πιο ψηφιακές και στο διάβασμα. Αλλά αν έχει επικρατήσει η μαζική πολιτιστική κουλτούρα, όπως έλεγε στην «Κρίση του αστικού πολιτισμού» ο Παναγιώτης Κονδύλης, και η υψηλή τέχνη είναι ένα αγαθό μόνον για λίγους μυημένους, όπως π.χ. είναι σήμερα οι ακροατές της όπερας, τότε και το βιβλίο, ιδιαίτερα το λογοτεχνικό, το φιλοσοφικό, θα αφορά λίγους εραστές της υψηλής τέχνης που φυσικά θα το προτιμούν στην έντυπη μορφή του. Αντίθετα, αν υπάρξει ένα ποιοτικό πολιτιστικό περιβάλλον θα συντηρηθεί μια μακρόχρονη περίοδος διπλής έκδοσης, ψηφιακής και έντυπης, και ίσως οι πολιτισμικές συνήθειες της ανάγνωσης σε έντυπο να μην αλλάξουν ποτέ.
«Η αρχή του τέλους για την τυπογραφία έρχεται», προέβλεπαν αρκετοί αναλυτές ήδη από το 2006, όταν η βελγική οικονομική εφημερίδα De Tijd έγινε το πρώτο έντυπο που μοίρασε σε επιλεγμένους αναγνώστες μερικές εκατοντάδες συσκευές e-reader, ώστε να διαβάζουν καθημερινά την ηλεκτρονική της έκδοση, «κατεβάζοντάς» την από το Διαδίκτυο. Αν και η συγκεκριμένη δοκιμή ήταν πιλοτική και θα διαρκούσε τρεις μόνο μήνες, πολλοί ήταν αυτοί που θεωρούσαν πως θα έπειθε και τον πιο δύσπιστο για τα οφέλη της ηλεκτρονικής ανάγνωσης. Οι χρήστες μπορούσαν πλέον να διαβάσουν την αρθρογραφία της De Tijd πολύ πριν η εφημερίδα φτάσει στα περίπτερα, η ηλεκτρονική έκδοση εμπλουτιζόταν αρκετές φορές της ημέρας με τις τρέχουσες εξελίξεις, εκμηδενίζοντας επίσης το κόστος εκτύπωσης και διανομής.
Ωστόσο, παρά τις αντίθετες εκτιμήσεις, το συγκεκριμένο πείραμα δεν οδήγησε στην εμπορική εφαρμογή του· οι εκδότες αποφάσισαν πως η πώληση των e-readers με μία ετήσια συνδρομή δεν θα είχε εμπορική επιτυχία. Ετσι κι αλλιώς, η τιμή των συσκευών παρέμενε αρκετά υψηλή – τη στιγμή, μάλιστα, που, εκτός από την ίδια την εφημερίδα, ήταν ελάχιστα τα ηλεκτρονικά βιβλία που μπορούσε κανείς να βρει σε κάποιο online κατάστημα. Παρ’ όλο που η τεχνολογία του «ηλεκτρονικού μελανιού» σήμαινε πως τα κείμενα και οι φωτογραφίες διακρίνονται χάρη στο εξωτερικό φως που πέφτει πάνω στην οθόνη, όπως και στο συμβατικό χαρτί, εντούτοις, αυτές οι οθόνες όχι μόνον ήταν ασπρόμαυρες, αλλά μπορούσαν να αναπαράγουν ελάχιστες αποχρώσεις του γκρίζου.
Όλα σπάνε σε αυτό τον κόσμο. Ένας ισραηλινός χάκερ παραβίασε την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων (copyright) της ολοένα πιο δημοφιλούς συσκευής ηλεκτρονικής ανάγνωσης (e-reader) Kindle της Amazon. To “σπάσιμο» επιτρέπει στον χρήστη να μεταφέρει τα ηλεκτρονικά βιβλία (e-books), που είναι αποθηκευμένα στο e-reader, σε οποιαδήποτε άλλη συσκευή, με την μορφή αρχείων .pdf (Acrobat), κάτι που κανονικά δεν είναι εφικτό.
Το Αmazon…
… έδωσε τις δικές του εξηγήσεις για την απόφασή του να σβήσει μερικά ψηφιακά βιβλία από αυτά που παρέχει στους πελάτες του. Την περασμένη εβδομάδα, όταν οι χρήστες αυτής της υπηρεσίας κοίταξαν τις οθόνες τους ανακάλυψαν ξαφνικά πως αυτός ο διαδικτυακός εκδοτικός οίκος είχε σβήσει με τηλεχειρισμό τα βιβλία του Όργουελ «1984» και «Φάρμα των ζώων». Με τη δικαιολογία πως δεν είχαν καταβληθεί τα πνευματικά δικαιώματα. Όμως, οι αντιδράσεις των πελατών που είχαν αγοράσει τα βιβλία ήταν τόσο έντονες, που η εταιρεία υποσχέθηκε πως δεν θα ξανασβήσει ποτέ βιβλία.
Ένας…
… που δεν πιστεύει και τόσο σε αυτή την υπόσχεση είναι ο δημοσιογράφος Φάραντ Μάντζου. Αυτό που τον τρομάζει περισσότερο, δεν είναι τόσο η διαγωγή του Αmazon όσο οι τεχνικές δυνατότητες που διαθέτει. «Τώρα πια ξέρουμε πως μπορεί να σβήνει όποιο από τα ηλεκτρονικά βιβλία μας θέλει», γράφει ο Μάντζου στο περιοδικό «Σλέιτ». «Κι αυτό είναι μια φοβερή εξουσία. Καθώς οι βιβλιοθήκες μας μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε ψηφιακές, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο: πως τα βιβλία μας, οι μουσικές μας, οι ταινίες μας είναι πράγματα που μας ανήκουν». Αν το όποιο Αmazon μπορεί να διαγράφει τα ψηφιακά βιβλία που αγορά- ζουμε, τότε ένα δικαστήριο- ή ίσως ένας «Μεγάλος Αδελφός» (για να μπούμε στο κλίμα του Όργουελ)- θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Άλλο να αγοράζεις ένα έντυπο βιβλίο κι άλλο ένα ψηφιακό. Όταν μπαίνεις σε ένα παραδοσιακό βιβλιοπωλείο για να αγοράσεις τη «Φάρμα των ζώων», δεν σε βάζει να υπογράψεις συμβόλαιο με όρους χρήσης που περιορίζουν τα δικαιώματά σου. Κι αν τύχει και το αντίτυπο είναι λαθραίο, κανείς δεν σε υποχρεώνει να το επιστρέψεις. Το έχεις αγοράσει και είναι δικό σου. Με τα ψηφιακά βιβλία, όμως, το πράγμα αλλάζει. Συμφωνείς με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας, βάσει των οποίων τα βιβλία δεν αποτελούν ιδιοκτησία σου, αλλά μέρος αυτής της υπηρεσίας την οποία η εταιρεία ελέγχει απόλυτα και τροποποιεί κατά βούληση.
Σε όλον…
… τον κόσμο, βιβλία και έργα τέχνης απαγορεύονταν πάντα για διαφόρους λόγους. Όμως, η διαφορά ανάμεσα στις απαγορεύσεις του σήμερα και του χθες είναι πως εκείνες δεν ήταν απόλυτα εκτελεστές. Οι εκδότες μπορούσαν απλώς να αποσύρουν ένα απαγορευμένο βιβλίο από την κυκλοφορία. Ή να αρνηθούν να το κάνουν. Και πάντως δεν το κατέβαζαν από το ράφι της βιβλιοθήκης του σπιτιού σου.
Το επεισόδιο…
… με το Αmazon θέτει ένα φοβερό προηγούμενο, λέει ο Μάντζου. Η εταιρεία έσβησε βιβλία που κυκλοφορούν και σε έντυπη μορφή. Όμως, στο μέλλον μας που προμηνύεται χωρίς χαρτί- όταν πια όλα τα βιβλία θα υπάρχουν μόνο σαν ηλεκτρονικά αρχεία σε κομπιούτερ- όποιος έχει τη δυνατότητα και την εξουσία θα μπορεί να σβήνει τις λέξεις διά παντός. Κι είναι αυτή μια εξουσία που δεν πρέπει να την αποκτήσει κανένας.
Οι φανατικοί αναγνώστες του Νταν Μπράουν περίμεναν έξι ολόκληρα χρόνια για το «Χαμένο Σύμβολο», τη συνέχεια του «Ο Κώδικας του Ντα Βίντσι», το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 15 Σεπτεμβρίου. Μήπως όσοι θέλουν το ίδιο βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή χρειαστεί να περιμένουν λίγο περισσότερο; Είναι μια ερώτηση που απασχολεί τους εκδότες του Νταν Μπράουν, τον εκδοτικό όμιλο Knopf Doubleday. H Σούζαν Χερτζ, εκπρόσωπος του Knopf Doubleday, δήλωσε ότι ο εκδοτικός οίκος δεν έχει ακόμα αποφασίσει πότε θα θέσει σε κυκλοφορία την ηλεκτρονική εκδοχή του μυθιστορήματος.
Αλλοι εκδότες προβληματίζονται πάνω στις οριστικές ημερομηνίες κυκλοφορίας των τίτλων του φθινοπώρου. Η Twelve, θυγατρική του Grand Central Publishing, δηλώνει ότι δεν έχει ακόμα δώσει οριστική ημερομηνία για την ηλεκτρονική έκδοση του «True Compass», των απομνημονευμάτων του γερουσιαστή Εντουαρντ Μ. Κένεντι, που αναμένεται να κυκλοφορήσουν στις 6 Οκτωβρίου.
Αυτό είναι το φλέγον ζήτημα που απασχολεί τους κύκλους του βιβλίου αυτή τη στιγμή, ο σωστός χρόνος κυκλοφορίας, η τιμολόγηση και ο τελικός αντίκτυπος που θα έχουν τα ηλεκτρονικά βιβλία στην οικονομική κατάσταση των εκδοτών. Οι τελευταίοι προβληματίζονται πάνω στην οριστική ανακοίνωση της κυκλοφορίας των ηλεκτρονικών βιβλίων εν μέρει διότι προσπαθούν να καταλάβουν πώς οι ψηφιακές εκδόσεις θα επηρεάσουν τη ζήτηση των τυπωμένων βιβλίων, ιδίως των πρώτων εκδόσεων με σκληρό εξώφυλλο. Ενα σκληρόδετο βιβλίο συνήθως πωλείται κάπου ανάμεσα στα 25 και τα 35 δολάρια, τη στιγμή που η πιο συνηθισμένη τιμή για ένα ηλεκτρονικό βιβλίο έχει ήδη πέσει στα 9,99 δολάρια.
Η Amazon.com, η οποία πουλάει ηλεκτρονικές εκδόσεις για τη συσκευή της Kindle, έχει σταθεροποιήσει στην τιμή των 9,99 δολαρίων τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τιμή η οποία οι εκδότες πιστεύουν ότι θα ελαχιστοποιήσει τα περιθώρια κέρδους με τον καιρό.
Μία από τις σημαντικότερες συλλογές Ελληνικών βιβλίων, περιοδικών και συγγραμμάτων χρησιμοποιεί την πλατφόρμα online δημοσίευσης Scribd κι έχει τοποθετήσει δημόσια 2900 τίτλους.
Ο λόγος για το Greek Ebooks Ελληνικά Βιβλία που αριθμεί περίπου 400 μέλη και αποτελεί σήμερα την κυριότερη πηγή δωρεάν Ελληνικών βιβλίων στο Internet.
Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πολλά groups του δικτυακού τόπου Scribd. Εκεί θα βρείτε σπάνια και μη έντυπα Ελληνικού περιεχομένου τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε ή να τα διαβάσετε online μέσω του ενσωματωμένου αναγνώστη του site. Για την δυνατότητα download απαιτείται δωρεάν εγγραφή.
Τα οκτώ πρώτα ηλεκτρονικά βιβλία (ebooks) έρχονται στην Ελλάδα- η πρώτη συσκευή κυκλοφορεί ήδη, την ώρα που τα πάνω-κάτω φέρνει στο βιβλίο και μία νέα πλατφόρμα στο Ίντερνετ, το scribd.com, που φιλοδοξεί να γίνει για το κείμενο ό,τι το ΥouΤube για το βίντεο
Η εμφάνιση των πρώτων ηλεκτρονικών βιβλίων στην ελληνική αγορά αναμένεται να φέρει ραγδαίες εξελίξεις στον εκδοτικό χώρο. Μπορεί το Κindle 2 και το Κindle DX με μεγαλύτερη οθόνη- στο οποίο αποθηκεύονται μέχρι 3.500 βιβλία και μπορεί κανείς να διαβάζει και εφημερίδα- να μην έχουν έρθει στην Ευρώπη, αφού η Αmazon τα κρατάει προς το παρόν αποκλειστικά στην αμερικανική αγορά, οκτώ όμως άλλα e-books έκαναν ήδη και θα κάνουν μέχρι το καλοκαίρι την εμφάνισή τους στην Ελλάδα.
Ήδη κυκλοφόρησε το Βebook, ηλεκτρονικό βιβλίο που κοστίζει 330-370 ευρώ και μπορεί να αποθηκεύσει κάπου 1.000 βιβλία, υποστηρίζοντας περίπου είκοσι μορφές κειμένου, από txt και doc μέχρι pdf. Υποστηρίζει επίσης την τεχνολογία ΜΡ3- μπορεί δηλαδή κανείς να ακούσει και μουσική- καθώς και τα audiobooks- μπορεί δηλαδή να ακούσει κανείς ανάγνωση βιβλίου.
Η συσκευή αυτή- που υποστηρίζει πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και τα ελληνικά πωλείται μαζί με 300 βιβλία στη μνήμη, τα 30 από τα οποία είναι ελληνικά (κλασικοί τίτλοι χωρίς δικαιώματα) και θα παρουσιαστεί στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης που οργανώνει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στους χώρους της Ηelexpo, στο τέλος Μαΐου.
Επιμένουν τα ΝΕΑ να θεωρούν εξαιρετικά ευφυή την πρόταση για το Kindle. “Εάν το ηλεκτρονικό βιβλίο έμπαινε στα σχολεία θα αποτελούσε χρήσιμο εργαλείο για τους μαθητές, τονίζουν μιλώντας στα «ΝΕΑ» εκπαιδευτικοί και ειδικοί του Ίντερνετ(ειδικοί ιντερνετολόγοι;). Και αυτό διότι στα ελληνικά σχολεία επικρατεί ηλεκτρονικός Μεσαίωνας, αφού τα περισσότερα διαθέτουν υπολογιστές παλιάς τεχνολογίας και άλλα δεν διαθέτουν αίθουσες υπολογιστών, ενώ σε ελάχιστα χρησιμοποιείται το Ίντερνετ κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.
Ας μπούμε στο τριπάκι να το συζητήσουμε… Γιατί να αγοράσουμε αυτή τη συσκευή αφού κοστίζει σύμφωνα με το δημοσίευμα 276 ευρώ και όχι ένα οποιοδήποτε netbook ίσης αξίας στο οποίο μπορούμε να εγκαταστήσουμε οποιαδήποτε εκπαιδευτική εφαρμογή; Σοβαρολογούμε ότι η ανάγνωση των αρχείων pdf μεταμορφώνει την εκπαίδευση;
Νομίζω ότι ο γελοιογράφος των Νέων έχει πιάσει καλύτερα το νόημα από το δημοσιογράφο…
Εσείς τον ξέρατε τον ΟΣΔΕΛ; και όμως υπάρχει! “Οργανισμός Διαχείρισης Έργων του Λόγου”.
Ο ΟΣΔΕΛ, οργανισμός αντίστοιχος της ΑΕΠΙ στη μουσική, δημιούργησε πλατφόρμα υποδοχής ηλεκτρονικών πωλήσεων και ήδη κάνει τις πρώτες συμφωνίες με εκδότες για ηλεκτρονική διακίνηση υλικού – κυρίως βιβλίων που χρησιμοποιούνται σε πανεπιστήμια. «Ένας πανεπιστημιακός φορέας μπορεί, λ.χ., να αναζητήσει ένα βιβλίο στην ηλεκτρονική έκδοση, να επιλέξει 15 σελίδες, να πληρώσει με κάρτα και να τις κατεβάσει ή να τις φωτοτυπήσει» λέει ο Άρης Πετρόπουλος διευθυντής του οργανισμού. «Όραμά μας είναι να δημιουργήσουμε ένα ελληνικό Οne stop shop, ένα ελληνικό μίνι Google με άλλα λόγια, που θα συγκεντρώνει την ελληνική Γραμματεία».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
της Μάρνυς Παπαματθαίου
Άρθρα (RSS)