Άρθρα με ετικέτα “μεταρρύθμιση”

Ξεκινώ από δύο απλές διαπιστώσεις, που νομίζω ότι –λίγο ώς πολύ– έχουν γενική ισχύ: Κατ’ αρχάς, ότι, κατά κανόνα, στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια στεγάζονται σε μεγαλοπρεπή, μνημειακά κτίρια και, δεύτερον, ότι κάθε πανεπιστήμιο αντάξιο του τίτλου του διαθέτει μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά εκφράζουν τη θέση των συγκεκριμένων ιδρυμάτων στην κοινωνική οργάνωση, καθώς και τη λειτουργία τους. Το πανεπιστήμιο διαθέτει βιβλιοθήκη (και ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, στην εποχή του Διαδικτύου), επειδή, πέρα από τις ειδικές γνώσεις που παρέχει και θα κάνουν έναν απόφοιτό του νομικό ή μηχανολόγο, η διαδικασία ώς την απόκτηση του πτυχίου τον μαθαίνει να σκέπτεται και να ερευνά. Στεγάζεται, δε, σε εγκαταστάσεις λαμπρές και περίοπτες, επειδή αυτό που προσφέρει είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κοινωνία που υπηρετεί: παράγει την πνευματική ελίτ του τόπου.

Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, τίποτε από αυτά τα δύο δεν ισχύει πλέον. Ξεκινώντας από τα κτίρια, ώς πριν από μερικά χρόνια ήταν σύνηθες το φαινόμενο της κατάληψης και του βανδαλισμού του ιστορικού κτιρίου του Καποδιστριακού ή του Μετσοβίου από τα πάσης φύσεως «παιδιά». Αλλά και ουδείς (εκ των αρχών) ενοχλείται όταν Αφρικανοί μετανάστες χρησιμοποιούν τον χώρο των Προπυλαίων ως υπαίθριο παζάρι για τις μαϊμούδες που εμπορεύονται. (Τολμά κανείς να κάνει το ίδιο μπροστά από το University College του Λονδίνου;) Δείτε, επίσης, το κτίριο της Νομικής Σχολής στη Σόλωνος. Κάθε χρόνο, στις αρχές Αυγούστου, υπάρχει ένα διάστημα όπου καθαρίζεται από αφίσες και συνθήματα, βάφεται και ευπρεπίζεται. Πάντα, όμως, το διάστημα αυτό διαρκεί ελάχιστα. Σύντομα αρχίζει και πάλι η διαδικασία της «ελεύθερης έκφρασης» επάνω στους τοίχους, ώσπου έρχεται και το ανέκδοτο των φοιτητικών εκλογών (ανέκδοτο, διότι ποτέ δεν βγάζει κοινώς αποδεκτά αποτελέσματα) και το κτίριο εξαχρειώνεται εντελώς. Οσον αφορά τις βιβλιοθήκες, μπορεί να υπάρχουν – δεν αμφιβάλλω. Αλλά δεν έχουν κεντρικό ρόλο στην καθημερινότητα της πανεπιστημιακής ζωής ούτε είναι πολλοί αυτοί που τις χρησιμοποιούν. Ως επί το πλείστον, οι φοιτητές βασίζονται σε προκαθορισμένα συγγράμματα και σημειώσεις.

Με λίγα λόγια, το πανεπιστήμιο έχει καταντήσει προέκταση του Λυκείου, χωρίς την υποχρεωτική παρακολούθηση. Είναι μια διαδικασία αλλεπάλληλων εξετάσεων, βασισμένων στην αποστήθιση, σε θέματα «SOS» και σημειώσεις που τις μοιράζουν κομματικές οργανώσεις, με σκοπό την απόκτηση πτυχίου με επαγγελματικά δικαιώματα. (Σχεδόν σαν προθάλαμος του Δημοσίου…) Ως και τα φροντιστήρια έχουν παρεισφρήσει στη διαδικασία της απόκτησης του πτυχίου! Μου έγραφε, τις προάλλες, αναγνώστης της στήλης, για φίλο του που γύρεψε δουλειά σε ένα από αυτά και του ζήτησαν να ετοιμάζει «κορμούς», δηλαδή σκελετούς για να φτιάχνουν επάνω σε αυτούς τις εργασίες τους οι φοιτητές. (Και θυμήθηκα ένα φίλο, που διδάσκει στο εξωτερικό, και του έτυχε κάποτε μεταπτυχιακός φοιτητής Ελληνας, ο οποίος τον ρωτούσε: «Τι θέλετε να γράψω στην εργασία;». «Ο,τι εσύ νομίζεις», του απαντούσε ο καθηγητής, αλλά ο μεταπτυχιακός επέμενε: «Ναι, αλλά εσείς τι θέλετε να γράψω;»…)

Η παρακμή του πανεπιστημίου στην Ελλάδα οφείλεται στον κομματισμό, που διέβρωσε τα ιδρύματα, αφότου, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο νόμος του Απόστολου Κακλαμάνη παρέδωσε τη διοίκηση τους στις κομματικές νεολαίες. Εκτοτε, ξεκίνησε το δούναι και λαβείν με τους καθηγητές: Η ψήφος για την πρυτανεία ή την προεδρία του τμήματος έγινε αντικείμενο συναλλαγής έναντι βοήθειας για την απόκτηση του πτυχίου, δικαιώματος για την εκμετάλλευση του κυλικείου, ακόμη και για θέσεις στο πάρκινγκ, κ.ο.κ. Περίπου τριάντα χρόνια μετά, τα συμφέροντα που διαμορφώθηκαν έχουν παγιωθεί, σε βαθμό ώστε, κάθε φορά που επιχειρείται η μεταρρύθμιση του πανεπιστημίου, αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο και οι κομματικές νεολαίες (με, περιέργως, σχεδόν ταυτόσημες θέσεις, παρά τις άλλες διαφορές τους) και το καθηγητικό κατεστημένο.

Αφότου την τελευταία δεκαετία άρχισε να γίνεται συνείδηση ότι κοινωνία χωρίς διεθνώς ανταγωνιστικά πανεπιστήμια είναι κοινωνία χωρίς μέλλον, οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των κυβερνήσεων επικεντρώθηκαν στην επινόηση θεσμών, που υποτίθεται ότι θα άλλαζαν τα πανεπιστήμια από έξω προς τα μέσα ή από επάνω προς τα κάτω. Επί Κώστα Καραμανλή, λ.χ., η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου πέρασε –διά πυρός και σιδήρου– την καθολική ψηφοφορία, με την πεποίθηση ότι η μάζα των φοιτητών στις εκλογές θα υπερίσχυε των οργανωμένων κομματικών μειοψηφιών. Αμ δε! Με μια πανεπιστημιακή ζωή τόσο φτωχή, τελικά οι κομματικές νεολαίες έχουν το πάνω χέρι. Το απέδειξαν οι τελευταίες πρυτανικές εκλογές: Μόνον οι κομματικοί ψήφισαν οργανωμένα και η ψήφος τους καθόρισε τα αποτελέσματα.

Τώρα, η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου επιχειρεί μία ανάλογη παρέμβαση εκ των άνω, προτείνοντας διοικητικά συμβούλια εκ προσωπικοτήτων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρυτανικές αρχές όλων των ιδρυμάτων απέκρουσαν ομοθύμως και μετά βδελυγμίας την ιδέα αμέσως μόλις διατυπώθηκε. Ακόμη και αν κατορθώσει να την περάσει, είναι αμφίβολο αν θα λειτουργήσει στην πράξη. Η εφαρμογή της θα προσκρούσει στις αντιδράσεις του συμπαγούς κατεστημένου καθηγητών και κομματικών νεολαιών. (Σήμερα, λ.χ., οι νεολαίες παρεμποδίζουν ή επηρεάζουν διαδικασίες, στις οποίες τυπικά δεν έχουν καμία θέση! Θα διστάσουν να κάνουν το ίδιο με τα διοικητικά συμβούλια; Και από πού θα αντλήσουν τα διοικητικά συμβούλια το σθένος για να αντισταθούν στις πιέσεις; Θα συνεδριάζουν μήπως στους Κορυσχάδες της Ευρυτανίας;) Ευγενείς οι προθέσεις της υπουργού, αλλά ας μην αυταπατώμεθα. Το πανεπιστήμιο θα συνεχίσει να παρακμάζει όσο η ζωή του θα καθορίζεται από τις κομματικές νεολαίες. Μακάρι κάποτε ο πολιτικός κόσμος να συναινέσει στην απαγόρευση της λειτουργίας τους…

Αρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Το υπουργείο δίνει έμφαση στην ελληνική γλώσσα αλλά και τις ξένες, ενώ μειώνει τα υποχρεωτικά μαθήματα αυξάνοντας τα επιλογής

Του Αποστολου Λακασα

Ο πλήρης ανασχεδιασμός του Λυκείου όσον αφορά τη δομή του αναλυτικού προγράμματος, την ύλη και τα βιβλία, ώστε το νέο πρόγραμμα να εφαρμοσθεί από τους μαθητές της Α΄ Λυκείου το επόμενο σχολικό έτος 2010-2011, τίθεται επί τάπητος στο υπουργείο Παιδείας με στόχο οι επιτροπές που έχουν αναλάβει την προετοιμασία των αλλαγών να παρουσιάσουν μέσα στον Νοέμβριο την πρότασή τους στην ηγεσία του υπουργείου.

Μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν από διάφορες ενώσεις καθηγητών (χημικοί, φυσικοί, πληροφορικής) στα μαθήματα των οποίων υπήρξε -με βάση ορισμένα πρώτα σχέδια- μείωση ωρών, καθώς και από πολιτικά κόμματα (κυρίως για τη μετατροπή της Ιστορίας από υποχρεωτικό σε μάθημα επιλογής), το υπουργείο επιχειρεί να βρει τη χρυσή τομή. Ετσι, ο κορμός των βασικών μαθημάτων εξετάζεται να περιλαμβάνει τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά, τα Μαθηματικά, τις Φυσικές Επιστήμες, τη Φυσική Αγωγή, τα Αγγλικά και την Ιστορία. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθούν τα μαθήματα των επιλογών, όπως και οι θεματικές τους ενότητες το πολύ σε τέσσερις.

Ειδικότερα, η πρόθεση του υπουργείου είναι να αλλάξει η δομή του Λυκείου, δίνοντας πλέον έμφαση στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και ξένων γλωσσών, με παράλληλη μείωση των υποχρεωτικών μαθημάτων και αύξηση των μαθημάτων επιλογής. Ταυτόχρονα, θα δρομολογηθούν αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων, αλλά και τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών (για παράδειγμα, θα καθιερωθεί η ερευνητική εργασία). Εξειδικεύοντας το σχέδιο, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», εξετάζονται τα ακόλουθα:

– Στην Α΄ Λυκείου θα διατηρηθεί η διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, των Μαθηματικών, της Φυσικής και Χημείας, ενώ θα δίνεται βάρος στα Αγγλικά και τη Γυμναστική (από τρεις ώρες). Ταυτόχρονα, θα υπάρχουν τέσσερις ομάδες μαθημάτων επιλογής οι οποίες θα αφορούν τις θεματικές ενότητες της Αρχαιογνωσίας, των Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, της Τέχνης και Πολιτισμού και των Ξένων Γλωσσών.

– Στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου πρόθεση του υπουργείου είναι να διατηρηθεί η αρχική στόχευση τα υποχρεωτικά μαθήματα να μειωθούν ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να διαλέγουν μαθήματα επιλογής τα οποία είναι κοντά στα ενδιαφέροντά τους και σε αυτό που επιθυμούν να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος του υπουργείου είναι η δομή του προγράμματος Λυκείου να έχει χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στη δομή του προγράμματος International Baccalaureate (IB).

– Ο αρχικός σχεδιασμός ήταν μεταξύ των υποχρεωτικών μαθημάτων να είναι η Νέα Ελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, τα Αγγλικά, η Φυσική Αγωγή, ενώ υπήρχαν και ώρες για δραστηριότητες σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα. Μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, εξετάζεται να συμπεριληφθούν στον κορμό των υποχρεωτικών μαθημάτων τα Μαθηματικά, οι Φυσικές Επιστήμες και η Ιστορία.

– Η προσθήκη επιπλέον υποχρεωτικών μαθημάτων θα περιορίσει τις ώρες των μαθημάτων επιλογής, των οποίων τα θεματικά καλάθια θα μειωθούν από τα αρχικά έξι σε τέσσερα το πολύ.

– Οι επιλογές των μαθητών στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου θα είναι καθοριστικές διότι το υπουργείο εξετάζει για την εισαγωγή στα ΑΕΙ να συνυπολογίζεται και ο βαθμός της Β΄ και Γ΄ Τάξης Λυκείου, που θα προκύπτει και από ενδοσχολικές εξετάσεις.

– Ως προς το σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ, η συζήτηση θα ανοίξει μετά την ολοκλήρωση του σχεδιασμού για το Λύκειο. Βέβαια, πρόθεση του υπουργείου είναι η πρόσβαση να εξακολουθεί να γίνεται μέσω πανελλαδικών εξετάσεων αλλά σε λιγότερα από σήμερα μαθήματα.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Tου Ηλία Μαγκλίνη στην Καθημερινή

Τελικώς, το μάθημα της Ιστορίας παραμένει υποχρεωτικό στο λύκειο, μολονότι το υπουργείο είχε προσανατολιστεί στη μετατροπή του σε μάθημα επιλογής. Σε χθεσινό ρεπορτάζ του στην «Κ», ο Απ. Λακασάς σχεδόν προέβλεψε ότι η συγκεκριμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα ακυρωνόταν προτού ακόμη ξεκινήσει, «λόγω των “κραυγών” που υιοθετούν τα ελληνικά κόμματα», μολονότι το σκεπτικό των υπευθύνων του υπουργείου ήταν «λιγότερα υποχρεωτικά μαθήματα, περισσότερα μαθήματα επιλογής και μεγαλύτερη εμβάθυνση», κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν είναι κακό. Η δική μου καχυποψία απέναντι σε τούτη την πρωτοβουλία έχει να κάνει κυρίως με το πώς θα σχεδιαζόταν όλο αυτό, πόσο μεθοδικά θα κινούνταν το υπουργείο, με το αν στόχευε σε ένα ευέλικτο, δραστικό σχήμα διδασκαλίας, αποφεύγοντας μιαν ακόμη απονεύρωση και αφυδάτωση της γνώσης. Αλλά μετά την υπόθεση με τη «βάση του δέκα», πώς να μην είσαι καχύποπτος;

Σε κάθε περίπτωση, εάν επρόκειτο το μάθημα της Ιστορίας να τύχει μεγαλύτερης εμβάθυνσης, όπως αναφέρθηκε, εάν επρόκειτο να το παρακολουθούν μαθητές που το είχαν επιλέξει συνειδητά, τότε ίσως ήταν καλύτερο ένα μάθημα που γίνεται μέσα σε ένα πνεύμα τυπολατρικής υποχρέωσης και ψυχαναγκασμού να μετατραπεί σε μάθημα επιλογής.

Η Ιστορία είναι βέβαια πονεμένη υπόθεση. Θυμάμαι από τα δικά μου μαθητικά χρόνια, στο λύκειο, κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, πόσο διαχωρισμένα ήταν μέσα μου, από τη μια πλευρά, η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο και, από την άλλη, τα συναρπαστικά ιστορικά αναγνώσματα που έβρισκα στην πατρική βιβλιοθήκη: τα «Φοβερά Ντοκουμέντα», με τις έξοχες αφηγήσεις των Σόλωνα Γρηγοριάδη, Δημήτρη Φωτιάδη, Αλέξανδρου Κοτζιά και των άλλων ξένων συγγραφέων, με τον «Σαγγάριο», τον «Επίλογο στο Γουδί», τους «Βαλκανικούς Πολέμους», τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» κ. ά., ο δίτομος, γλαφυρός «Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος» του Ρεϊμόν Καρτιέ (από τον Πάπυρο – με υπέροχη εικονογράφηση), η μετ’ εμποδίων, αλλά όμως πάντοτε συγκλονιστική καθαρεύουσα της «Ανόδου και της Πτώσης του Γ΄ Ράιχ» του Ουίλιαμ Σίρερ (τρεις σκληρόδετοι τόμοι με πρωτόγονες εκτυπώσεις από τις εκδόσεις Αρσενίδη – αν δεν με απατά η μνήμη μου), ακόμα και τα τεύχη της κλασικής σήμερα «Ιστορίας Εικονογραφημένης», επίσης από τις εκδόσεις Πάπυρος, όλα συνέθεταν στον άγουρο νου ενός περίεργου εφήβου ένα σύμπαν εξόχως μυθιστορηματικό. Το πιο συγκλονιστικό όμως ήταν ότι όλα αυτά που διάβαζα είχαν συμβεί στ’ αλήθεια. Και η Ιστορία ήταν όντως ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα.

Αλλη κουβέντα, λοιπόν, η σχολική Ιστορία και άλλη αυτή που διάβαζα σπίτι. Και πάλι όμως, χρειάστηκε να περάσουν κάμποσα χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι η Ιστορία δεν είναι κάτι ξένο και παγωμένο, που αφορά επώνυμους και μεγάλους ηγέτες. Οτι η Ιστορία συνιστά κυρίως αυτή τη μυστική σύνδεση των κορυφαίων γεγονότων με τους μικρούς και ασήμαντους, της «επίσημης» μνήμης, των βουβών κινηματογραφικών επίκαιρων και των ασπρόμαυρων φωτογραφιών με τα θαμμένα οικογενειακά κειμήλια, ξεθαμμένες προσωπικές διηγήσεις και μνήμες, αόρατα τραύματα και παρακαταθήκες που από νεκρές οικογενειακές φύσεις μεταμορφώνονται σε κάτι ζωντανό και παλλόμενο: σε αφηγήσεις με συλλογικό, ενίοτε οικουμενικό χαρακτήρα.

Ο Αμερικανός κομίστας Αρτ Σπίγκελμαν, μεταφέροντας στο διάσημο πια «Maus» την ιστορία του πατέρα του από το Ολοκαύτωμα, ξεκίνησε με την εξής εμβληματική φράση: «Ο πατέρας μου αιμορραγεί Ιστορία» (My father bleeds History). Κάτι ανάλογο έδειξε και ο Βρετανός Γκρέιαμ Σουίφτ στο καλύτερό του μυθιστόρημα, την «Υδάτινη χώρα», το 1983.

Με άλλα λόγια, η Ιστορία δεν είναι κάτι εκεί έξω – είναι στο σπίτι του καθενός μας. Και οι αφηγήσεις της είναι οι δικές μας μνήμες και αναπλάσεις. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι απλώς αν η Ιστορία πρέπει να είναι υποχρεωτική ή προαιρετική στο λύκειο. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί το νέο λύκειο που οραματίζεται το υπουργείο να ενσταλάξει στους μαθητές μια άλλου τύπου αντίληψη γύρω από την Ιστορία. Να τους υποψιάσει ως προς τη βαθύτερη δυναμική της, αναδεικνύοντας τη γοητεία της. Ψιλά γράμματα; Μάλλον.

Comments 3 σχόλια »

Σε πλήρη αναδιάρθρωση του λυκείου από την επόμενη χρονιά προχωράει το υπουργείο Παιδείας. Το πρόγραμμα της νέας Α΄ Λυκείου, το οποίο παρουσιάζει η «Κ», περιλαμβάνει 24 ώρες υποχρεωτικών μαθημάτων, 10 ώρες μαθημάτων επιλογής από τέσσερα θεματικά «καλάθια» και δύο κοινωνικών δραστηριοτήτων.

Ηδη, πάντως, το πρόγραμμα της Β΄ και Γ΄ Λυκείου, που παρουσίασε η «Κ» στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου 2 Οκτωβρίου, άνοιξε τον διάλογο, προκαλώντας ταυτόχρονα εντονότατες αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς κλάδους που διδάσκουν μαθήματα των Θετικών Eπιστημών, Πληροφορική, Iστορία και Bιολογία. Ειδικότερα, το πρόγραμμα της Α΄ Λυκείου που θα εφαρμοσθεί από το σχολικό έτος 2011 – 2012 διαρθρώνεται ως εξής:

– Μεταξύ των υποχρεωτικών μαθημάτων (όπως παρουσιάζονται και στον πίνακα) δίνεται βάρος στα Aγγλικά και στη Γυμναστική (από τρεις ώρες). Ταυτόχρονα, διατηρείται η διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Χημείας.

– Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν μαθήματα από τέσσερις θεματικές ομάδες: Αρχαιογνωσία, Ανθρωπιστικές και Kοινωνικές Eπιστήμες, Τέχνη και Πολιτισμό, Ξένες Γλώσσες.

– Υπάρχουν και δύο ώρες για δραστηριότητες των μαθητών σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα.

Εκτός από την προσθήκη του δίωρου για κοινωνικά / περιβαλλοντικά θέματα, οι διαφορές στο σχέδιο της νέας Α΄ Λυκείου σε σχέση με τη δομή της σημερινής Α΄ Λυκείου είναι οι εξής:

– Οι ώρες των υποχρεωτικών μαθημάτων μειώνονται από 32 σε 24, ενώ αυξάνονται εκείνες των μαθημάτων επιλογής από 2 σε 10 και σε αυτά προστίθενται νέα μαθήματα (Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι, Ιστορία της Tέχνης, Κοινωνιολογία κ. ά.).

– Στα υποχρεωτικά μαθήματα δεν περιλαμβάνονται οι Αρχές Οικονομίας, η Τεχνολογία και ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Τα δύο πρώτα γίνονται μαθήματα επιλογής.

Το σχέδιο αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις, κυρίως από κλάδους εκπαιδευτικών στα μαθήματα των οποίων υπάρχει μείωση ωρών.

Ηδη, ανάλογες αντιδράσεις προκάλεσε η δημοσιοποίηση του σχεδίου για τη Β΄ και τη Γ΄ Λυκείου. «Μας εξέπληξε που ο σχεδιασμός δεν έγινε σε συνεργασία με τις επιστημονικές ενώσεις των εκπαιδευτικών», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Eνωσης Φιλολόγων κ. Αναστάσιος Στέφος.

Τρεις προτάσεις

«Το σχέδιο υποβαθμίζει τα μαθήματα των Θετικών Eπιστημών. Είμαστε σε συνεννόηση με την Ενωση Φυσικών. Ηδη επεξεργαζόμαστε τρεις προτάσεις για τη νέα δομή του λυκείου», ανέφερε χθες στην «Κ» το μέλος της Ενωσης Ελλήνων Χημικών κ. Φιλένια Σιδέρη. «Το νέο σχολείο υποβαθμίζει τις βιοεπιστήμες, σε μία εποχή που καθορίζεται από τις εξελίξεις των βιοεπιστημών (π. χ. εφαρμογές περιβάλλοντος, μεταλλαγμένα, DNA κ. ά.)», συμπλήρωσε στην «Κ» ο υπεύθυνος Παιδείας της Πανελλήνιας Ενωσης Βιοεπιστημόνων κ. Ανδρέας Ζοάνος.

«Η Πανελλήνια Eνωση Καθηγητών Πληροφορικής θεωρεί ότι το σχέδιο αυτό βρίσκεται έξω και πέρα από κάθε λογική και σε πλήρη δυσαρμονία με τη φιλοσοφία που επαγγέλλονται κινήσεις όπως η «ανοιχτή» ηλεκτρονική διακυβέρνηση ή οι δημόσιες διαβουλεύσεις στο Διαδίκτυο (opengov). Στην εποχή που όλοι ευαγγελίζονται τη μετάβαση από την Kοινωνία της Πληροφορίας – Γνώσης, κι ενώ επί μία δεκαετία και πλέον διδάσκεται η Πληροφορική στο Λύκειο, το υπουργείο επιλέγει την ολοκληρωτική κατάργηση της διδασκαλίας της», σχολίασε, μεταξύ άλλων, η Eνωση Kαθηγητών Πληροφορικής.

Προβλέπεται μία ενδιαφέρουσα χρονιά…Πρώτα θα φαγωθούμε μεταξύ μας διαγκωνιζόμενοι για τις ώρες. Μετά το ΥΠΔΒΜΘ θα υποχωρήσει στις ισχυρότερες πιέσεις των διαφόρων ειδικοτήτων κι έτοιμος ο αχταρμάς.

Comments 0 σχόλια »

Tου Κυριάκου Mητσοτάκη

Εκείνα που συγκράτησα από τις πανελλαδικές εξετάσεις είναι η αύξηση των υποψηφίων (από 85.000 σε 90.000), η αύξηση των εισακτέων (7 στους 10 μπαίνουν σε κάποια σχολή), η αύξηση των γραπτών με βαθμολογία κάτω από τη βάση (κατά 18.000) και η μείωση του αριθμού των αριστούχων. Η κατάργηση της βάσης του 10 δίνει την πραγματική εικόνα για τα αποτελέσματα των φετινών πανελλαδικών. Πρόκειται για άλλη μία «μεταρρύθμιση» στην Παιδεία που όχι μόνο δεν βελτίωσε το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά ενίσχυσε την ανεπάρκειά του. Η κατάργηση του 10 καλλιέργησε περισσότερες προσδοκίες στους διαγωνιζόμενους, κατέβασε όμως τον πήχυ των επιδόσεών τους. Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς όσον αφορά τη βαθύτερη διάσταση της κατάργησης της βάσης του 10, οφείλουμε να παραδεχτούμε δύο πραγματικότητες:

Πρώτον, αναδεικνύεται μία από τις πλέον παράδοξες διαστάσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ενώ η βάση του 10 έχει μεγάλη σημασία για την αποφοίτηση από το Γυμνάσιο, δεν παίζει κανένα ρόλο για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση! Υπάρχουν σχολές ΤΕΙ στις οποίες οι υποψήφιοι εισάγονται με μέσο όρο 7, 6 ή ακόμα και 5, οι οποίοι, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτές τις βαθμολογίες δεν θα είχαν καταφέρει να τελειώσουν ούτε το Γυμνάσιο.

Δεύτερον, επιβεβαιώνεται ότι η εκπαίδευση παραμένει όμηρος του πολιτικού συστήματος. Πρωταρχικός στόχος του δεν είναι να προσφέρει ένα καλύτερο επίπεδο εκπαίδευσης. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι να συμπληρωθούν οι κενές θέσεις των εκατοντάδων σχολών που έχουν ιδρυθεί σχεδόν σε κάθε πόλη, να ενοικιάζονται οι γκαρσονιέρες και να δουλεύουν τα νυχτερινά κέντρα. Οι φοιτητές και οι οικογένειές τους είναι για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια οι σταθεροί αιμοδότες των τοπικών οικονομιών, αποτελώντας όμως μέρος ενός συστήματος που αργοπεθαίνει.

Η αθρόα εισαγωγή στα ΑΕΙ χωρίς βάση, ουσιαστικά δηλαδή χωρίς κριτήρια, συντηρεί έναν φαύλο κύκλο όπου επικρατεί η επιβράβευση της ελάχιστης προσπάθειας, η παραγωγή στρατιών υποψήφιων ανέργων πτυχιούχων και η διατήρηση σχολών με θολό ή ανύπαρκτο αντικείμενο. Η πρακτική αυτή για την οποία ευθύνεται σε συντριπτικό βαθμό το πολιτικό σύστημα έχει και μία διάσταση εξαιρετικά ανήθικη. Χαμηλώνοντας τον πήχυ μειώνονται τα κίνητρα και οι προσδοκίες από τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι μετά το τέλος των σπουδών τους, συρρέουν στα πολιτικά μας γραφεία για μια θέση στο Δημόσιο ή ένα πρόγραμμα stage. Το ίδιο το πελατειακό σύστημα που εμείς εκτρέφουμε και συντηρούμε γυρνάει εναντίον μας και έτσι διαιωνίζεται μία άρρωστη κατάσταση.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να συνεχίσει να παράγει ημιμαθείς πτυχιούχους, χωρίς αντικείμενο, ξεκομμένους από τις παραγωγικές ανάγκες της οικονομίας. Κι αν εμείς, ως πολιτικό σύστημα συνολικά, δεν καταφέρουμε να «θυσιάσουμε» το όποιο μικροπολιτικό μας συμφέρον υπέρ του συλλογικού οφέλους της κοινωνίας και των νέων ανθρώπων, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στον τόπο μας. Με όλα αυτά θυμήθηκα την καλή ελληνική κωμωδία της δεκαετίας του ’80 με τίτλο «Μάθε Παιδί μου Γράμματα», η οποία αναφέρεται ακριβώς στην εξάρτηση της εκπαίδευσης από αγκυλώσεις και ξεπερασμένες νοοτροπίες του παρελθόντος. Δυστυχώς διαπιστώνω ότι 30 χρόνια μετά μας απασχολούν τα ίδια ζητήματα και ότι η πραγματικότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος ακόμα και σήμερα συνεχίζει να ξεπερνά ακόμα και σενάριο ταινίας.

kathimerini.gr

Σχετικά άρθρα:
Σχολεία παραγωγής άεργων και δούλων
Η εκπαίδευση της αμάθειας της Αφροδίτης Πολίτη, Ελευθεροτυπία 

Comments 0 σχόλια »

ethics.jpgΤου Γρηγόρη Καλφέλη,  καθηγητή της Νοµικής Σχολής του ΑΠΘ.
Ο φηµισµένος αµερικανός οικονοµολόγος L. Τhurow έλεγε χαρακτηριστικά ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των ανθρώπων θα είναι το µεγάλο συγκριτικό πλεονέκτηµα των κοινωνιών του 21ου αιώνα. Οµως φοβάµαι ότι το αποτυχηµένο και ολέθριο σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων όχι µόνο δεν συµβαδίζει µε αυτή τη λογική, αλλά και καταστρέφει εντελώς το κριτικό πνεύµα που πρέπει να έχει ένας δεκαοκτάχρονος µαθητής αν θέλει να εξελιχθεί κάποτε σε ολοκληρωµένο και ενεργό πολίτη.

Υπό αυτό το πρίσµα θα εντοπίσω δύο εντελώς αναχρονιστικά στοιχεία του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν θα πρέπει να δώσουµε ένα τεράστιο µπράβο σε όλα τα παιδιά – και όχι µόνο στους αριστούχους, όπως κάνουν ακατανόητα κάποιοι φροντιστηριάρχες – γιατί αφιέρωσαν ένα κρίσιµο τµήµα του υπαρξιακού τους χρόνου για να µπουν σε έναν «παράδεισο» που µάλλον θα τους χαρίσει λίγη ευτυχία).

Κατ’ αρχάς θα αναφέρω το πιο γνωστό και αυτονόητο µέγεθος. Δηλαδή, σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου εξήγγειλε την κατάργηση της παραπαιδείας, όλοι σχεδόν οι γονείς σήµερα καταφεύγουν εξ ανάγκης στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα µαθήµατα για να επιτύχουν την περίφηµη πρόσβαση των παιδιών τους στην τριτοβάθµια εκπαίδευση.

Και βεβαίως, θα πρέπει να υπενθυµίσουµε ότι ιδιαίτερα µαθήµατα σηµαίνει µαύρος και αφορολόγητος πλούτος, γιατί κανένας καθηγητής δεν δίνει αποδείξεις και αυτό έχει ανυπολόγιστη σηµασία, αφού συνδέεται µε το φαινόµενο της φοροδιαφυγής ένεκα του οποίου φτάσαµε ως χώρα στη γνωστή άθλια και τραγική κατάσταση.

Δηλαδή, να θεωρούµαστε ως ο διεφθαρµένος παρίας όλου του πλανήτη (δεν γνωρίζω αν η ΟΛΜΕ προβάλλει όσο θα έπρεπε αυτό το αδιανόητο ζήτηµα).

Οµως όλα τούτα σηµαίνουν ότι στη Β’ και κυρίως στη Γ’ λυκείου τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα γίνονται το βασικό µέγεθος, αφού κανείς δεν δίνει σηµασία στο σχολείο και είµαστε ίσως η µόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία εµφανίζεται µια τέτοια απίστευτη και τροµερή υποβάθµιση της σχολικής µονάδας. Επιπλέον, το παραπάνω πρόβληµα εµπεριέχει και µια έντονη ταξική διάσταση. Δηλαδή, όσο πιο πλούσιος είναι ο γονιός τόσο περισσότερα λεφτά µπορεί να δίνει στα ιδιαίτερα και τόσο καλύτερα µπορεί να προετοιµάζει το παιδί του (χωρίς αυτό να σηµαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν και εκπληκτικά µυαλά που µπορούν να αριστεύουν χωρίς καµιά βοήθεια). Αυτό αποτυπώνεται έντονα και στις φετινές βαθµολογίες των Πανελλαδικών, όπου από τη µια είχαµε αρκετούς αριστούχους και από την άλλη µεγάλο αριθµό υποψηφίων που έγραψαν κάτω από τη βάση. Δηλαδή, λίγους δροµείς µεγάλων ταχυτήτων και πολλούς ασθµαίνοντες ουραγούς! Επιπροσθέτως, θα αναφέρω ένα ακόµη ενοχλητικό θεσµικό στοιχείο του ισχύοντος συστήµατος των εξετάσεων που ακρωτηριάζει ή εµποδίζει την ανάπτυξη της ολοκληρωµένης γνώσης και της ολοκληρωµένης προσωπικότητας. Τι εννοώ; Ολοι οι µαθητές της Γ’ λυκείου δίνουν αποκλειστικό βάρος στα µαθήµατα των Πανελλαδικών και έτσι αναγκαστικά υποβαθµίζονται τα µαθήµατα των σχολικών εξετάσεων (που µάλιστα γίνονται ύστερα από αυτές)! Εποµένως, µπορεί ένας υποψήφιος της Τεχνολογικής Κατεύθυνσης να γράψει άριστα στα Μαθηµατικά των Πανελλαδικών και να µη διαβάσει καθόλου την Ιστορία των σχολικών εξετάσεων (και έτσι, να µη µάθει ποτέ για την ιστορία του 20ού αιώνα ή για τον εµφύλιο πόλεµο ή για τη χούντα του 1967). Υπ’ αυτό µόνο το πρίσµα µπορούν να ερµηνευθούν τα φοβερά και απίστευτα ευρήµατα κάποιων ερευνών που δείχνουν ότι πολλά δεκαοκτάχρονα παιδιά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Καντ, τον Μαρξ και άλλους µεγάλους στοχαστές που άλλαξαν τον ρου της ανθρώπινης σκέψης. Με τούτα τα δεδοµένα ισχύει αυτό που έλεγε ο Σαίξπηρ, «το πνεύµα γίνεται σερβιτόρος ταβέρνας που σπαταλάει την ευφυΐα του κάνοντας λογαριασµούς» («Ερρίκος Δ’»).

Ποιο είναι το συµπέρασµα; Το σύστηµα των Πανελλαδικών Εξετάσεων πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί είναι εντελώς αναχρονιστικό και εµποδίζει την ανάπτυξη των ολοκληρωµένων ανθρώπων, που θα έχουν τουλάχιστον γνώση της ιστορίας του τόπου τους!

ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟ

Το σύστηµα πρέπει να αλλάξει γρήγορα, γιατί εµποδίζει την ανάπτυξη ολοκληρωµένων ανθρώπων

TA NEA

Comments 0 σχόλια »

extendedessay.png

Αναρωτιέστε συχνά από που εμπνέονται οι μεταρρυθμιστές της εκπαίδευσης τις καινοτομίες που εξαγγέλλονται πάντοτε με ένα ταρατατζούμ; μα φυσικά από τις εμπειρίες τους από τα ιδιωτικά σχολεία στα οποία κατά κανόνα φοιτούν οι γόνοι τους. Για παράδειγμα οι ερευνητικές εργασίες που είχαν εισαχθεί επί Κασσωτάκη και πρόσφατα επανέκαμψαν και σερβιρίστηκαν ως καινοτομικές δεν είναι τίποτε άλλο από copy-paste διατάξεων του  international baccalaureate αλλά η greek version προσφέρεται με επιπλέον δυσκολίες όπως χωρίς υποστήριξη από βιβλιοθήκες.

Παράβαλε:

“Εκτεταµένο ∆οκίµιο (Extended Essay)
Το Extended Essay είναι µία εργασία που περιλαμβάνει τη µελέτη σε βάθος ενός θέματος σε κάποιο γνωστικό αντικείμενο. Οι µαθητές έχουν έτσι τη δυνατότητα, µε την καθοδήγηση ενός επιβλέποντα καθηγητή, να διεξάγουν µία ανεξάρτητη έρευνα και να αναπτύξουν ικανότητες γραφής, προσόντα απαραίτητα για τις πανεπιστημιακές τους σπουδές”.

Ακόμη το ΤΟΚ  Theory of Knowledge το έχουμε ήδη ενσωματώσει  με τις διαθεματικές εργασίες που συνήθως λούζονται οι γονείς.

Ιδού και η πηγή έμπνευσης:

“Θεωρία της Γνώσης (Theory of Knowledge)
Βασικό χαρακτηριστικό του µαθήµατος είναι η διαθεµατική προσέγγιση της γνώσης. Οι µαθητές ερευνούν τη φύση της γνώσης σε διαφορετικά γνωστικά πεδία, έρχονται σε επαφή µε τις αξίες άλλων λαών και πολιτισµών και προβληµατίζονται για τους τρόπους µε τους οποίους αντιµετωπίζουν την καθηµερινότητά τους”.

Εσείς αλήθεια πώς αντιμετωπίζετε την καθημερινότητά σας;

Comments 0 σχόλια »

paideia2Εννοώ ότι έχω την εντύπωση ότι όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν ασμένως δεκτές από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων έχουν αναγγελθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Περίεργο πράγμα δεν τηρούν αρχεία οι εφημερίδες;

Αλήθεια αυτές οι συνθετικές εργασίες δεν είχαν εισαχθεί με τη μεταρρύθμιση Αρσένη; Γιατί δεν υλοποιήθηκαν ποτέ; Φταίνε οι τεμπέληδες εκπαιδευτικοί; Μήπως οι συνθετικές εργασίες χρειάζονται και ενημερωμένες βιβλιοθήκες; Πόσα σχολεία διαθέτουν σχολικές βιβλιοθήκες; Πότε ενημερώθηκαν τελευταία φορά; οι υπάρχουσες θα λειτουργήσουν την επόμενη χρονιά με τις περικοπές των αποσπάσεων; Εκτός εάν εννοούμε εκπόνηση ερευνητικής εργασίας το κόψε από το διαδίκτυο-ράψε- τύπωσε με το όνομά μου. Κι αν αυτό το ονομάσουμε εκπαιδευτική καινοτομία να μου το πείτε γιατί έχω καιρό να γελάσω…

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η παιδεία θέλει μακροπρόθεσμη επένδυση και δέσμευση. Μέχρι στιγμής έχουμε δει αποσπασματικές εξαγγελίες που απέχουν από τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Αναρωτιέμαι τα πορίσματα εκείνου του πολυδιαφημισμένου διαλόγου για την παιδεία μελετήθηκαν από τους σχεδιαστές αυτής της μεταρρύθμισης;

Comments 0 σχόλια »

graduation.jpgΔιαβάζω στα Νέα που ζήλεψαν τον τίτλο “κάντο όπως ο Μπέκαμ…”

 Σε σχολικές διατριβές και εργαστηριακές ασκήσεις θα επιδίδονται κατά τα ερχόμενα σχολικά έτη οι μαθητές των δημόσιων λυκείων, καθώς οι ερευνητικές εργασίες σε κάθε μάθημα και οι εργαστηριακές ασκήσεις στις Φυσικές Επιστήμες πρόκειται να ενταχθούν στο πρόγραμμα όπως γίνεται στα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία.

Φαίνεται πως το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει το νέο λύκειο βασισμένο σε μεγάλο βαθμό στο πρότυπο που εφαρμόζουν εδώ και πολλά χρόνια τα σοβαρά ιδιωτικά σχολεία της χώρας. Ετσι, οι μαθητές θα εκπονούν ερευνητικές εργασίες κατ΄ αντιστοιχία- και φυσικά τηρουμένων των αναλογιών- με τις πτυχιακές στα πανεπιστήμια, θα έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες επιλογής μαθημάτων, ενώ η διδασκαλία της ελληνικής αλλά και των ξένων γλωσσών θα αυξηθεί. Μαθήματα για τις τέχνες και τον πολιτισμό θα βρουν χρόνο στο καινούργιο σχολικό πρόγραμμα, οι νέες τεχνολογίες θα υποβοηθούν τη διδασκαλία ολοένα και περισσότερων μαθημάτων και η χρήση των εργαστηρίων θα είναι συστηματική. Στο τέλος της χρονιάς, οι μαθητές θα αξιολογούνται όχι μόνο από τα αποτελέσματα των εξετάσεων αλλά από τη συνολική παρουσία τους.

Οι περισσότερες από τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν, εφαρμόζονται ήδη στα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία και φυσικά πληρώνονται αδρά από τους γονείς. Για παράδειγμα, η εκπόνηση εκτεταμένης εργασίας είναι από τα βασικά στοιχεία του προγράμματος του Διεθνούς Απολυτηρίου (Ιnternational Βaccalaureate), το οποίο είναι ένα από τα πλέον ακριβά ιδιωτικά προγράμματα και οδηγεί απευθείας στα διάσημα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Οι εργαστηριακές ασκήσεις αποτελούν βασικό τομέα ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων ιδιωτικών σχολείων, τα οποία διαφημίζουν τις εγκαταστάσεις τους για να προσελκύσουν εγγραφές, ενώ η δυνατότητα επιλογής μαθημάτων και η έμφαση στη δεύτερη και την τρίτη ξένη γλώσσα χαρακτηρίζει τα προγράμματα σπουδών στα ιδιωτικά σχολεία. Τέλος, η αξιολόγηση των μαθητών βάσει φακέλου εφαρμόζεται επίσης στα ιδιωτικά.

Επίσης η υπουργός, εκτός από τις αλλαγές στα προγράμματα, έδωσε έμφαση και στην καλλιέργεια συναισθηματικών και κοινωνικών ικανοτήτωνμέσα στο σχολείο. «Το νέο λύκειο, είπε, οφείλει να επιδιώξει την καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης και της κοινωνικότητας του μαθητή, μέσα από τη βιωματική μάθηση και τις δραστηριότητες που θα αναπτύσσει στο σχολείο».

Αν υποψιαστώ ότι θα φοράμε και τηβέννους και θα έχουμε αδελφότητες και  yearbooks να μου το πείτε να πάω κομμωτήριο…

Comments 1 σχόλιο »

lazyΕιδικά στην εκπαίδευση η κατάργηση των πρότυπων δημόσιων σχολείων στον πρώτο κιόλας χρόνο διακυβέρνησης του ΠαΣοΚ στηριζόταν στο λαϊκιστικό επιχείρημα ότι στη δημόσια εκπαίδευση δεν μπορούν να υπάρχουν σχολεία και επομένως καθηγητές και μαθητές δύο ταχυτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει απελπιστικά το επίπεδο των δημόσιων σχολείων. Στην πτώση συνέβαλε τότε και η κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή, ένα είδος εξωτερικού ελεγκτή, που δρούσε ως αξιολογητής της σχολικής μονάδας, και η αντικατάστασή του από τον σχολικό σύμβουλο, που σε εκείνη τη μακρινή εποχή του βαθέος ΠαΣοΚ δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας πρασινοφρουρός.

Τώρα η κυβέρνηση επαναφέρει την αξιολόγηση. Και την επαναφέρει με έναν τρόπο σοφιστικέ. Με δόκιμους, με μέντορες, με τριμελείς επιτροπές αξιολόγησης, με ανοιχτές διαδικασίες στο Διαδίκτυο και με πιστοποιητικά επάρκειας. Ξέρουμε βέβαια ότι η κοινωνία μας έχει την ικανότητα να μετατρέπει το σοφιστικέ σε κουρελού. Οπως ξέρουμε ότι η απόσταση από την εξαγγελία ενός μέτρου ως την εφαρμογή είναι τεράστια. Τόσο τεράστια ώστε η εφαρμογή να ακυρώνει το μέτρο.

Αγνοούμε πώς θα λειτουργήσει ο θεσμός του μέντορα, που μας φαίνεται πολύ αγγλοσαξονικός, προϋποθέτοντας μια ιεραρχία που είναι σεβαστή και αποδεκτή, ιεραρχία όχι βαθμών αλλά γνώσης. Αλλά, ανεξαρτήτως του πώς θα υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα, η αντίδραση στην αξιολόγηση, ακόμη και στο επίπεδο των εξαγγελιών, είναι λυσσαλέα. Είναι ο μπαμπούλας του «εργασιακού βίου», όπως αναφέρεται στη δήλωση κάποιου συνδικαλιστή, δηλαδή ο νεκροθάφτης του ως τώρα μόνου αξιολογητή, του… πανδαμάτορος χρόνου.

Ο Νίκος Μπακουνάκης στο Βήμα

Comments 0 σχόλια »

pink-floyd-hammers.jpgΑπό 45.000 εισακτέους σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ το 1993, φτάσαμε τους 62.000 το 1998, τους 85.000 το 2000, ενώ φέτος διατίθενται 88.165 θέσεις. Η τεράστια αύξηση των εισακτέων δεν οφείλεται στη θεαματική βελτίωση του επιπέδου σπουδών του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, αλλά στη σταδιακή πτώση των βάσεων εισαγωγής…

Ολοι μέσα στα πανεπιστήμια, όλοι προς μια καθολική πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι ο διακαής πόθος των Ελλήνων γονέων αλλά και ο στόχος του συστήματος, το οποίο χρειάζεται μια στρατιά από χαμηλόμισθους γρήγορα καταρτισμένους εργαζομένους που θα «μετακινούνται» ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, διά βίου επιμορφούμενοι και μη συμπεριλαμβανόμενοι, βεβαίως, στα ποσοστά ανεργίας. Αυτή η κολοσσιαία πίεση για ανωτατοποίηση όλων των τύπων σπουδών, ακόμη και της τεχνικής κατάρτισης, αυτή η τυφλή ώθηση σχεδόν του συνόλου των νέων προς μια οποιαδήποτε τριτοβάθμια πύλη (ΑΕΙ να ’ναι κι ό, τι να ’ναι), με μεγάλη ευθύνη των Ελλήνων γονέων, που προτιμούν να δουν το παιδί τους μορφωμένο άνεργο πτυχιούχο παρά μορφωμένο τεχνίτη, οδήγησε στα ελλειμματικά περιφερειακά ΑΕΙ, την εξομοίωση πτυχίων παιδαγωγικών ακαδημιών, τα ανώτατα ΤΕΙ, την άνθηση των κολεγίων, την κατάργηση της βάσης του 10, τη σύγχυση των εννοιών μόρφωση, παιδεία, κατάρτιση και τη μετατροπή της μεγάλης μάζας των πανεπιστημίων σε κέντρα μεταλυκειακής απασχόλησης. Απαξίωση των τεχνικών, μεταλυκειακών, ανώτερων σπουδών, υποβάθμιση της ανώτατης παιδείας. Ομως το πρόβλημα ξεκινάει από χαμηλά. Καμία από τις μεταπολιτευτικές μεταρρυθμίσεις (1976, 1982-85, 1992-93, 1996, 1999, 2001, 2006) δεν κατάφερε να περιορίσει -μάλλον συνέβη το αντίθετο- την αποφοίτηση ανεφοδίαστων νέων. Η εισαγωγή με βαθμό κάτω από τη βάση σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ αποτελεί ένα είδος αποδοχής του χαμηλότατου επιπέδου του μέσου μαθητή, της τρομακτικής ανικανότητας του συστήματος να εκπαιδεύσει. Αστεία η επιχειρηματολογία περί συγκράτησης του φοιτητικού πληθυσμού -καλύτερα με 2,5 στα ΤΕΙ παρά στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία. Κοντόθωρη, παραπλανητική, υποκριτική -ειδικά μετά την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων.

Ευκαιριακή διαχείριση του αδιεξόδου με τη συνταγή των εκπτώσεων, απλοϊκή ερμηνεία των ανησυχητικών συμπτωμάτων, αδυναμία αποκλιμάκωσης του καταστροφικού -για την παιδεία- αγώνα δρόμου προς τα ΑΕΙ, που έχει μεταμορφώσει τη μάθηση σε προπόνηση για εξετάσεις, σε φροντιστηριακές τεχνικές διαχωρισμού των «χρήσιμων» για τις πανελλαδικές από τις «άχρηστες» γενικές γνώσεις.

Και προς διευκόλυνση των μαθητών, ενημέρωσε το υπουργείο, θα μειωθεί η ύλη. Μα θα έπρεπε μάλλον να αυξηθεί η σωστά αρθρωμένη και καλά διατυπωμένη, όχι να μειωθεί και άλλο η ήδη κατακερματισμένη, ασυνεχής, κακογραμμένη διδακτέα ύλη.

Διαλυμένα σχολεία και πανεπιστήμια, παραλυμένα από τις συνεχείς αλλαγές, τα πολιτικάντικα πυροτεχνήματα, τον κομματικό ανταγωνισμό και τις συναλλαγές, την έλλειψη οραμάτων, εν τέλει τη βαθιά εκπαιδευτική υστέρηση. Οργισμένοι νέοι στους δρόμους να επιχειρούν να χειραφετηθούν απέναντι στην ευτέλεια, αρκετοί από αυτούς ήδη διαποτισμένοι από μια στρεβλή παράδοση να εμπνέει τις σκέψεις και τις πράξεις τους.

Η Τασούλα Καραϊσκάκη στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

2_reasons.jpgΗταν να το ακούσουμε κι αυτό. Είμαστε προνομιούχο επάγγελμα και με υψηλές αμοιβές σύμφωνα με το δημοσιογράφο “μεγάλου” καναλιού. Και να χτυπήματα με τη γροθιά πάνω στο γραφείο και να θεατρινισμοί κι “αφήστε τα αυτά, έχουμε παιδιά στα σχολεία και ξέρουμε”.

Αλλά και ο συνδικαλιστικός μας εκπρόσωπος πολλά ανέχτηκε.

Οι δημοσιογράφοι επιχαίρουν, γιατί η υπουργός υποσχέθηκε να εφαρμόσει το νόμο και να μας υποχρεώσει στο ωράριο 8-2 μετά από κάποια μεταβατική περίοδο βεβαίως-βεβαίως.

Αυτά συμβαίνουν, όταν συζητούν άσχετοι με την εκπαίδευση άνθρωποι. Γιατί αλλιώς θα ήξεραν, ότι το σχολείο δεν θα μεταμορφωθεί, επειδή θα κάτσουμε στο ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί απλά δεν έχουμε γραφεία να κάτσουμε όλοι. Στο σχολείο μου -και είμαι σίγουρη και στο δικό σας- μοιραζόμαστε δύο και τρεις το ίδιο γραφείο. Οι περισσότεροι περιμένουμε χρόνια να συνταξιοδοτηθούν συνάδελφοι για να κληρονομήσουμε ένα συρτάρι. Το αδιαχώρητο δημιουργείται όταν κάνουμε σύλλογο.

Μήπως το σχολείο μου παρέχει υπηρεσίες βιβλιοθήκης, όπως σε κάθε σχολείο του εξωτερικού που σέβεται τον εαυτό του, για να ανανεώσω τις γνώσεις μου; Γέλαγα τις προάλλες με το δημοσίευμα του Σωτήρη για το σχολείο που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς βιβλιοθήκη. Ποιος να τους πει το ανέκδοτο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων μας λειτουργεί έτσι;

Ουτε καν ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν προσφέρουν τα σχολεία μας. Να μιλήσω για τις ευκαιρίες επιμόρφωσης και ανανέωσης των παιδαγωγικών μεθόδων;

Μήπως άραγε λειτούργησε το υποχρεωτικό ωράριο στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες; μήπως ανέβηκε κάθετα η παραγωγικότητα και δεν το πήραμε είδηση; μήπως δεν υπάρχει η ειδικότητα του χτυπητή καρτών σε κάθε υπουργείο; κι ας πληρώσαμε και κάμερες και σεκιούριτι και της Παναγιάς τα μάτια.

Χαίρονται οι δημοσιογράφοι γιατί θα υποχρεωθούμε σε 40 και 50 χρόνια υπηρεσίας.  Και τι θα γίνει με το μαθηματικό που διορίστηκε στα 45 του; Ας πρόσεχε…

Χαίρονται γιατί θα γίνει αξιολόγηση των καθηγητών. Μα τα στελέχη της εκπαίδευσης είναι αποτέλεσμα μίας αξιολόγησης. Περάσαν και συνέντευξη και κατέθεσαν τα βιογραφικά τους.  Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτήν την αξιολόγηση; 

Να σας πω το απλό παράδειγμα; πριν μερικά χρόνια οι τότε επιμορφωτές κληθήκαμε να περάσουμε γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη. Οι αξιολογητές  μας δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με σενάρια με ΤΠΕ. Αποτέλεσμα μείναν απέξω μερικοί επιμορφωτές που ακόμη και σήμερα τα μαθήματα γίνονται με δικά τους σενάρια. 

Οικτίρω τους εφήβους που θα βλέπουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μπαίνουν στην τάξη  τρεμάμενοι, γιατί μάθημα δεν θα κάνουν, όσους διαδραστικούς κι αν κρεμάσουμε στους τοίχους της τάξης μας.

Comments 1 σχόλιο »

ypepth-new.gifΜία ενδιαφέρουσα αντιπαραβολή των προτάσεων του υπουργείου Παιδείας με τους παλαιούς υπάρχοντες νόμους σε άρθρο του Δ. Παπαϊωάννου στην Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

ypepth-new.gifΔιαβάζω στην Καθημερινή: η κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε τη συνδρομή του ΟΟΣΑ στο ζήτημα της μεταρρύθμισης στον διοικητικό μηχανισμό της ελληνικής εκπαίδευσης, ο οποίος παρουσιάζει τις ίδιες παθογένειες που εμφανίζει όλη η δημόσια διοίκηση. Εστω κι αν δεν υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς στελεχών της εκπαίδευσης, ο διοικητικός μηχανισμός έχει στιγματισθεί από την αναξιοκρατία στον τρόπο επιλογής των στελεχών και την ήσσονα προσπάθεια των υπαλλήλων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η υλοποίηση πολλών μέτρων που αποφασίζονται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες να είναι ελλειμματική. Συνέπεια είναι τα κονδύλια να «μην πιάνουν τόπο», ενώ φιλόδοξα σχέδια να μένουν μετέωρα και να εκφυλίζονται στη διαδρομή.

Aξιολόγηση

Ετσι, το υπουργείο Παιδείας στοχεύει να προωθήσει αλλαγές σε όλο το διοικητικό μοντέλο της εκπαίδευσης, ώστε η διαμόρφωση πολιτικής να αποσυνδεθεί από την εφαρμογή της. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει καλύτερη αξιοποίηση του υπάρχοντος δυναμικού, αξιοκρατικές επιλογές στελεχών, καθώς και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Στο πλαίσιο αυτό η ηγεσία του υπουργείου εξετάζει τη δημιουργία μόνιμου μηχανισμού στο υπουργείο, πιθανότατα κάτω από την αρμοδιότητα ενός μόνιμου γενικού γραμματέα.

Για να δούμε… γιατί οι αντιστάσεις καλά κρατούν και οι πελατειακοί μηχανισμοί δε σπάνε τόσο εύκολα με γενικούς γραμματείς και εγκυκλίους

Comments 0 σχόλια »

student_first_logo.jpgΑν κάποιος επισκεφθεί την ιστοσελίδα του ΥΠΕΠΘ σήμερα θα βρει το πλήρες κείμενο που ορίζει το πολιτικό πλαίσιο της κυβέρνησης για την μετάβαση στο Νέο Σχολείο. Είναι βέβαια επιμελώς κρυμμένο πίσω από την εικόνα-logo.Εύγε στο σχεδιαστή της ιστοσελίδας, φαίνεται αρέσκεται στα webquests!

Αλήθεια αυτό το σχέδιο δεν προβλέπεται να μπει για δημόσια διαβούλευση στο opengov; Δεν θα ήταν καλό να ακουστούν περισσότερες φωνές; κατευθείαν θα περάσουμε στα νομοσχέδια;

Comments 0 σχόλια »

ypepth-new.gifΤο συνολικό σχέδιο για το Νέο Σχολείο θα παρουσιασθεί από την Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, στο Υπουργικό Συμβούλιο την Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010 και ώρα 16:00.

Η συνεδρίαση θα μεταδοθεί ζωντανά από την δημόσια τηλεόραση και θα αναμεταδοθεί στο διαδίκτυο από τους ιστοτόπους του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου www.sch.gr   και του Υπουργείου Παιδείας www.ypepth.gr

Χτες στην επιμόρφωση το εύλογο ερώτημα όλων ήταν: όλα αυτά τα θαυμαστά και εκσυγχρονιστικά θα γίνουν με τους μισθούς πείνας που μας ανακοινώθηκαν;

Comments 1 σχόλιο »

homework2.jpgΤο υπουργείο Παιδείας ζήτησε τη συνδρομή διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων, με στόχο τη «διάσωση» των μαθητών από τα ανιαρά βιβλία, τη μείωση της διδακτέας ύλης και την αλλαγή της διδακτικής προσέγγισης, ώστε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργατική μάθηση. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες 5 πανεπιστημιακοί διεθνούς φήμης εξέτασαν τη σημερινή κατάσταση και διαμόρφωσαν προτάσεις για τα αναλυτικά προγράμματα (τα πρώτα από τα οποία υπολογίζεται να είναι έτοιμα το 2011).

Ειδικοί σε σχεδιασμό σπουδών
Πρόκειται για τους καθηγητές κ.κ. Μary Κalantzis, ειδική σε θέματα σχεδιασμού προγραμμάτων σπουδών και αξιολόγησης από το Πανεπιστήμιο της πολιτείας Ιλινόις των ΗΠΑ, William Cope, ειδικό σε θέματα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στην εκπαίδευση και προγραμμάτων σπουδών στο ίδιο πανεπιστήμιο, Ιrmeli Ηalinen, εκπρόσωπο του φινλανδικού υπουργείου Παιδείας, Κay Livingston, Γιώργο Τσιάκαλο, καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, προέδρου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και υπεύθυνου σύνταξης των νέων προγραμμάτων σπουδών της Κύπρου.

Κατά τις πληροφορίες, οι εμπειρογνώμονες πρότειναν να γραφτούν τα νέα αναλυτικά προγράμματα με ενιαίο τρόπο από μια διευρυμένη συγγραφική ομάδα για κάθε μάθημα και τάξη από το Δημοτικό ώς το Λύκειο, ώστε να εκλείψουν οι σημερινές επικαλύψεις από τάξη σε τάξη και να προκύψει η αναγκαία συνοχή στη διδακτέα ύλη. Επεσήμαναν ακόμα την ανάγκη ελάφρυνσης της διδακτέας ύλης ιδιαίτερα των φυσικών επιστημών (Μαθηματικά, Χημεία, Φυσική, Βιολογία) με στόχο «λιγότερη πληροφορία- περισσότερη ουσία», καθώς ο σημερινός όγκος της διδακτέας ύλης κρίνεται ως υπερβολικός. Επίσης τα νέα αναλυτικά προγράμματα δεν θα είναι πλέον ανελαστικά, αλλά «εθνικά» κατά το μεγαλύτερο μέρος και περιφερειακά κατά το υπόλοιπο, που υπολογίζεται 15%. καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης (Σκωτία) και

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

4208517403.jpgΕπιμορφωτικά σεμινάρια για 120.000 εκπαιδευτικούςΧωρίς την προώθηση της μαζικής επιμόρφωσης των χιλιάδων εκπαιδευτικών που καθημερινά μπαίνουν στις τάξεις δεν μπορεί να σταθεί και να προχωρήσει καμιά μεταρρύθμιση στο σχολείο. Στόχος είναι να έχουν περάσει και οι 120.000 υπηρετούντες εκπαιδευτικοί, μέσα σε μία τριετία, από τα σεμινάρια «εκσυγχρονισμού της γνώσης». Θα υπάρξει ένας φορέας επιμόρφωσης, ο ΟΕΠΕΚ, που θα διαμορφώνει τα επιμορφωτικά προγράμματα και θα παρακολουθεί την πρόοδό τους.

Θα συνεργάζεται με τα πανεπιστήμια που θα τον τροφοδοτούν με το υλικό της επιμόρφωσης, αλλά και με επιμορφωτές (έχει υπολογιστεί ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 25.000 επιμορφωτές για την ανάπτυξη των προγραμμάτων). Προτείνεται μάλιστα για τον λόγο αυτό και η συγκρότηση σώματος επιμορφωτών με πιστοποίηση, όπως επίσης η ίδρυση ειδικού φορέα (Σχολής επιμορφωτών).

Η επιμόρφωση θα διακρίνεται στην α) εισαγωγική (διάρκεια ενός έτους) με δημιουργία του θεσμού του μέντορα, β) περιοδική (ενδοσχολική, εντός και εκτός Ελλάδας, με χορήγηση αδειών στους εκπαιδευτικούς), καθώς και την εξ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων.

ΣΤΟΧΟΣ
8 προσόντα θα έχουν οι αυριανοί μαθητές

  • Τα καινούργια προγράμματα στοχεύουν στην ανάπτυξη οκτώ βασικών προσόντων:
  • Σωστή ικανότητα επικοινωνίας στη μητρική γλώσσα.
  • Ικανότητα επικοινωνίας σε ξένες γλώσσες [η αξιοποίηση τόσο ποσοτικών όσο και ποιοτικών μεθόδων αξιολόγησης (π.χ. φάκελος-portfolio μαθητή, ευρωπαϊκό portfolio γλωσσών) που λειτουργούν ανατροφοδοτικά σε σχέση με την επίτευξη μαθησιακών διδακτικών στόχων και τη βελτίωση της εκπαιδευτικής πράξης].
  • Μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία.
  • Ψηφιακή ικανότητα.
  • Ανεπτυγμένη αντίληψη ώστε ο μαθητής να γνωρίζει μόνος του πού θα βρίσκει και πώς τη μάθηση [η δημιουργία συνθηκών που παρέχουν σε κάθε άτομο τη δυνατότητα της διά βίου μάθησης («μαθαίνω πώς να μαθαίνω», αυτοκατευθυνόμενη μάθηση, επίλυση προβλημάτων)].
  • Ικανότητα του ενεργού και υπεύθυνου πολίτη.
  • Ανάπτυξη της ικανότητας για την ανάληψη πρωτοβουλιών σε όλους τους τομείς.
  • Ανάπτυξη πολιτισμικής συνείδησης (η διατήρηση της εθνικής και πολιτισμικής μας ταυτότητας, αλλά και προετοιμασία του νέου ανθρώπου για την κοινωνία του Ευρωπαίου πολίτη).

Α. Διαμαντοπούλου

«Στο τέλος της επόμενης χρονιάς θα έχουμε ένα από τα ισχυρότερα δίκτυα υποδομών στην υπηρεσία των Ελλήνων μαθητών. Η Ελλάδα είναι 25η στις είκοσι επτά χώρες όσον αφορά τη χρήση της τεχνολογίας στο μάθημα και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η ψηφιακή τάξη που προωθούμε δεν σημαίνει να βάλουμε κομπιούτερ στα σχολεία. Σημαίνει μια αλλαγή της προσέγγισης, όπου τα νέα εργαλεία, η νέα τεχνολογία χρησι­μοποιείται οριζόντια, για να διδαχθούν όλα τα μαθήματα».

Εθνος

25.000 επιμορφωτές, ουάου! μήπως να τους δείξουμε τα στατιστικά της επιμόρφωσης Β΄; εδώ κυνηγάμε τους πελάτες (συγγνώμη επιμορφούμενους) με το ντουφέκι…  Αυτό επίσης με την πιστοποίηση, λίγο με ταράζει. Γιατί ως γνωστόν μόλις αλλάζει επίπλωση το ΥΠΕΠΘ προκηρύσσει και μία πιστοποίηση…Φαίνεται πάμε για επιμόρφωση Γάμα!

Comments 0 σχόλια »

school2009090801233-preview_425x.jpgΝέο σχολείο με νέους εκπαιδευτικούς. Στη νέα τάξη ο εκπαιδευτικός θα κάθεται σε μικρό γραφείο που δεν θα φαντάζει μεγαλύτερο από τα θρανία των μαθητών. Δεν θα υπάρχει ο κλασικός μαυροπίνακας, αλλά διαδραστικοί πίνακες τους οποίους θα χειρίζονται οι εκπαιδευτικοί μέσα από το φορητό κομπιούτερ τους. Υπολογιστές θα υπάρχουν παντού. Οι εκπαιδευτικοί θα επικοινωνούν με το υπουργείο Παιδείας από όλες τις γωνιές της χώρας μέσω τηλεδιασκέψεων.

Τα μαθήματα που θα διδάσκονται στη διάρκεια των σπουδών τους οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αλλάζουν, ενώ απαραίτητο θα είναι στο μέλλον το Πιστοποιητικό Εκπαιδευτικής Επάρκειας στις εξετάσεις για την πρόσληψή τους στον δημόσιο τομέα.

Ολα αυτά αποτελούν τα σχέδια της κυβέρνησης για τη νέα «ψηφιακή τάξη» και την εικόνα του σχολείου τα επόμενα χρόνια. Το υπουργείο Παιδείας κόβει δραστικά τη διδακτέα και εξεταστέα ύλη από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Την επόμενη σχολική χρονιά δεν θα διδαχθούν στις σχολικές τάξεις κομμάτια της ύλης που αλληλοκαλύπτονται μεταξύ διαφορετικών μαθημάτων. Οι αλλαγές θα αφορούν τις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού, το γυμνάσιο και το λύκειο. Θα περικοπούν τα μαθήματα: Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά, Βιολογία, Πληροφορική, Τεχνολογία και Γεωγραφία. Σε αυτά κόβεται η ύλη που είτε είναι περιττή είτε δυσνόητη, με αποτέλεσμα να μην την καταλαβαίνουν οι μαθητές.

Το Βήμα

Comments 0 σχόλια »

diamantopoulou_anna1.jpgΤο θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στην Κύπρο και στην Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της σημερινής συνάντησης μεταξύ του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέα Δημητρίου και της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων της Ελλάδας Αννας Διαμαντοπούλου.

Σε δηλώσεις στο πλαίσιο κοινής διάσκεψης Τύπου, στο Υπουργείο Παιδείας, ο κ. Δημητρίου είπε ότι «είχαμε μια εξαιρετικά παραγωγική συζήτηση για διάφορα θέματα», σημειώνοντας ότι «η συζήτηση επικεντρώθηκε, κυρίως, στο θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που βρίσκεται σε εξέλιξη και στις δύο χώρες».

Ο κ. Δημητρίου ανέφερε ακόμη ότι «συμφωνήσαμε με την κ. Διαμαντοπούλου στη συγκρότηση μιας μεικτής επιτροπής, η οποία θα παρακολουθεί τη διαδικασία και στις δύο χώρες και θα διασφαλίζει το συντονισμό, αλλά και επίσης στην παραγωγή νέου υλικού, που θα πραγματώνει τα αναλυτικά προγράμματα».

Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι «έχουμε συμφωνήσει ότι σύντομα θα προχωρήσουμε σε μια ανανέωση του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας για τα θέματα της παιδείας», σημειώνοντας, παράλληλα, ότι «μέσα στα πλαίσια αυτά έγινε μια συζήτηση κάποιων θεμάτων τα οποία μας απασχολούν».

Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων

Δημόσια συζήτηση χθες το απόγευμα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Οι υπουργοί Παιδείας Κύπρου και Ελλάδας, Ανδρέας Δημητρίου και Άννα Διαμαντοπούλου, παράθεσαν τις σκέψεις τους για την εκπαίδευση του 21ου αιώνα. Η κ. Διαμαντοπούλου ανέπτυξε το θέμα «Εκπαίδευση στην Καινοτομία και η Καινοτομία στην Εκπαίδευση» και ο Κύπριος υπουργός το θέμα «Η Εκπαίδευση και το Μέλλον».

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων