Άρθρα με ετικέτα “βραβείο”

H φετινή βράβευση της άγνωστης στο ευρύ κοινό Χέρτα Μίλερ επανέφερε το θέμαΟι επιλογές της Σουηδικής Ακαδημίας για το Νομπέλ Λογοτεχνίας από το 2000 και δώθε προκαλούν συχνά -αν όχι κάθε χρόνο- ζωηρές αντιδράσεις.

Είτε διότι, όπως στην περίπτωση του Λε Κλεζιό και του Γκάο Ξινγιάν, η φήμη των συγγραφέων που λαμβάνουν το πολυτίμητο βραβείο σπανίως ξεπερνάει τα γεωγραφικά όρια της πατρίδας ή του τόπου διαμονής τους, είτε διότι τα κριτήρια επιλογής μοιάζουν να είναι πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικά, εξωλογοτεχνικά.

Το ερώτημα που τίθεται με μεγαλύτερη ένταση κάθε χρόνο, αφορά στο μέγεθος της κοινωνικής απήχησης του μεγαλύτερου λογοτεχνικού βραβείου στον κόσμο σε εποχές ισχνών αγελάδων όσον αφορά στους αναγνώστες «καλής» ή «υψηλής» λογοτεχνίας ανά την υφήλιο. Το καινοφανές φαινόμενο συγγραφέων που παραμένουν αδιάβαστοι και ξαναβυθίζονται στη σχετική ανωνυμία μετά τη βράβευσή τους, επιτείνει την αγωνία του ερωτήματος.

Διότι, αν και διανύουμε εποχές απ’ όπου εκλείπουν τα δυσθεώρητα αναστήματα όπως του Τόμας Μαν, του Γέιτς ή του Πάστερνακ, τα οποία επέβαλαν και δεν επιβάλλονταν από το βραβείο, η πιθανή υποτίμηση της καθαρής αξίας του Νομπέλ ενδεχομένως αντικατοπτρίζει μια συνολική υποτίμηση της αξίας της λογοτεχνίας.

Το ερώτημα που προκύπτει σε συνδυασμό με τα παραπάνω είναι κατά πόσο το μειωμένο ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού για πολλούς από τους νομπελίστες της τελευταίας δεκαετίας οφείλεται στην ανάδειξη της Σουηδικής Ακαδημίας της πολιτικής, κοινωνικής δράσης ή αντίδρασης των βραβευθέντων, εις βάρος ενίοτε της αμιγούς λογοτεχνικής τους αξίας. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, η ανάδειξη στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα συγγραφέων όπως ο Ιμρε Κέρτεζ ή ο Τζον Κούτσι συνιστά ικανοποιητικό αντίλογο στους αμφισβητίες των προθέσεων των Σουηδών. Ζητήσαμε από δύο σύγχρονους, εξόχως αξιόλογους συγγραφείς, τον Νίκο Δαββέτα και τον Κώστα Χατζηαντωνίου, να καταθέσουν τη γνώμη τους σχετικά με τα κριτήρια και τις πρόσφατες επιλογές της Σουηδικής Ακαδημίας.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

xoris.jpgΑπονεμήθηκαν και φέτος τα βραβεία του 16ου Πανελλήνιου διαγωνισμού μαθητικών εντύπων. Οι μαθητές αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον έως τη Β΄ Λυκείου- που δεν έχουν μπει στη διαδικασία της… ρομποτοποίησης λόγω των Πανελλήνιων Εξετάσεων- διατηρούν τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό τους και τολμούν να δημοσιοποιούν αυτά που τους ενοχλούν εντός και εκτός σχολείου. Καυτηριάζουν. Κάνουν ρεπορτάζ και έρευνες με συνεντεύξεις και φωτογραφίες όπως κάνουν και οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Σημειώνεται ότι αρκετές εφημερίδες δίνουν δυναμικό «παρών»- όπως επιβάλλει πλέον η ηλεκτρονική εποχή- και στο Ίντερνετ.

Το βραβείο καλύτερου ρεπορτάζ δόθηκε στην εφημερίδα «Χωρίς Σύνορα»
2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού
«… ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ να ασκήσουμε την όποια μορφή εξουσίας που ενδεχομένως έχουμε, ώστε να “τιμωρήσουμε” (γιατί για άμεση ή έμμεση τιμωρία πρόκειται) ανθρώπους που δεν ανήκουν στη δική μας ομάδα». Η μαθήτρια Έλσα Αναστασοπούλου καταλήγει στο παραπάνω συμπέρασμα έπειτα από μία προσωπική εμπειρία. Μία γυναίκα που εκδίδεται, μία πόρνη, μένει στην ίδια πολυκατοικία όπου κατοικεί και η Έλσα. Από τη διαχειρίστρια μαθαίνει ότι γίνονται κινήσεις για να απομακρυνθεί από την πολυκατοικία. Με γλαφυρό τρόπο η Έλσα μεταφέρει στο χαρτί αυτό που όλοι νιώθουμε αρχικά απέναντι στο διαφορετικό. Και φτιάχνει ένα κείμενο- ύμνο στην ισότητα και τη διαφορετικότητα. Λέει ότι αρχικά και η ίδια σκέφτηκε ότι θα προτιμούσε να συγκατοικεί με ανθρώπους που κάνουν περίπου την ίδια ζωή μ΄ εκείνη. Αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε πως κουβαλά μέσα της, όπως όλοι μας, στερεότυπα και τάσεις ρατσισμού. «Πόσο εύκολα μπορούμε να προσλάβουμε έναν υπάλληλο με βαμμένα ροζ μαλλιά και πολλά σκουλαρίκια; Αλλά και πόσο εύκολα θα δεχόμασταν έναν υπέρβαρο στην παρέα μας;», γράφει. Και προσθέτει ότι αυτό που την ενόχλησε είναι το «δικαίωμα» που πήραν οι ένοικοι να επέμβουν στη ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας, επιδιώκοντας να τη διώξουν από το σπίτι της.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

350px-kerkini_001.jpg«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κακιά μάγισσα, η Κερκίνη, που είχε νεκρώσει μια ολόκληρη λίμνη.Οι κάτοικοι ζήτησαν τη βοήθεια της θεάς Δήμητρας, που έστειλε τον Ερωδιό. Το όμορφο πουλί των λιμνών εφάρμοσε ένα σχέδιο και μαζί με τα άλλα ζώα νίκησε το σκοτάδι και έφερε τη ζωή και τη χαρά στη λίμνη». Αυτός ο μύθος, τόσο συμβολικός και τόσο απλός, δεν υπάρχει σε κανένα βιβλίο.

Είναι ένα παραμύθι που έγραψε η 10χρονη Φωτεινή Δρασογλή, μαθήτρια της Δ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ηράκλειας Σερρών, μιας κωμόπολης που απέχει δύο χιλιόμετρα από την Κερκίνη και απέσπασε -ανάμεσα σε 200 άλλους μύθους- το πρώτο βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Παραμυθιού που διοργάνωσαν ο Ομιλος Σερρών για την UNESCO και η «Πράξις» στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Βιοποικιλότητας. Μετά το Μικρό Σπουργιτάκι (έτσι είχε ονομάσει το πρώτο της παραμύθι), η μικρή Φωτεινή άνοιξε περισσότερο τα φτερά της φαντασίας της πάνω από την Κερκίνη και έγραψε το πιο καθαρό μήνυμα:

«Ηθελα να δείξω για περιβαλλοντικούς λόγους το πώς είναι η λίμνη σήμερα και πώς θα γινόταν αν εμείς οι άνθρωποι της κάναμε κακό».

Καθημερινή

Το κείμενο που βραβεύτηκε

Comments 0 σχόλια »

passalis_98.jpgΗταν η προσωποποίηση της «άλλης Ελλάδας». Με μια σπουδαία ανακάλυψη στην πληροφορική κατέκτησε την πρώτη θέση σε ευρωπαϊκό μαθητικό διαγωνισμό. Αντιλαμβανόμενος τη σπουδαιότητα του επιτεύγματός του ο ΕΤ ανέδειξε το θέμα στο πρωτοσέλιδο της 30ής Σεπτεμβρίου 2008, με αποτέλεσμα ο 17χρονος μαθητής Νίκος Πασσαλής από τη Θεσσαλονίκη να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για δύο μέρες. Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τού έστειλε συγχαρητήρια επιστολή. Επιπλέον οι (τότε) υπουργοί Τύπου και Παιδείας καθώς και διάφοροι πολιτικοί προχώρησαν σε διθυραμβικές δηλώσεις.

Από τότε πέρασαν πέντε μήνες. Ο μαθητής επέστρεψε στα θρανία και συνέχισε την έρευνά του. Ο ΕΤ παίρνει και πάλι την πρωτοβουλία να δει πόσο έχει αλλάξει η ζωή του 17χρονου μετά τη δημοσιότητα που πήρε η διάκρισή του και αν το «λαμπρό μυαλό» αξιοποιήθηκε από κάποιο φορέα ή ίδρυμα. «Δεν έχει γίνει τίποτα?» λέει ο 17χρονος επιχειρώντας να κρύψει την απογοήτευσή του.

Τους τελευταίους μήνες ο Νίκος Πασσαλής ήρθε σε επικοινωνία με διάφορους καθηγητές πανεπιστημίων. Ολες αυτές οι επαφές έγιναν σε ένα καθαρά? θεωρητικό επίπεδο. Εντύπωση προκαλεί πως κανένας εκπρόσωπος του ιδιωτικού τομέα δεν επικοινώνησε μαζί του. Αν ο μαθητής ζούσε στις ΗΠΑ ή σε χώρα της κεντρικής Ευρώπης, πιθανότατα, οι πολυεθνικές θα έκαναν ουρές έξω από το σπίτι του εξασφαλίζοντας από τώρα μια συνεργασία.

Άρθρο στον Ελεύθερο Τύπο

Σας κάνει εντύπωση; δεν είναι κάτι αναμενόμενο για τα ελληνικά πράγματα;

Comments 0 σχόλια »

razzies_edu.jpgΚι εδώ πρωταγωνιστεί η επιμόρφωση (για όλους τους λάθους λόγους)

* Επιμόρφωση Β΄επιπέδου (οργάνωση) (39%, 52 Votes) αυτή η επίδοση θέλει μπόνους!

* Βιβλίο μαθηματικών Ε΄δημοτικού (35%, 47 Votes)
* Ο δικτυακός τόπος της εκπαίδευσης, για τον οποίο χρειάζεται ο επισκέπτης να περάσει από 2 σελίδες με διαφημίσεις πριν φτάσει στην κύρια σελίδα (κατάμεστη και αυτή από διαφημίσεις) www.alfavita.gr (32%, 43 Votes) -δε νομίζω να ιδρώσει το αυτί του webmaster- τα μπικικίνια ηχούν καλύτερα
* Τα εκπαιδευτικά λογισμικά τύπου “Ξεφτέρης” που στάλθηκαν με κατεπείγοντα τρόπο στα σχολεία, αν και δε συμβαδίζει ο σχεδιασμός τους με τις σύγχρονες θεωρίες μάθησης. (24%, 33 Votes) ε αφού τώρα ανακάλυψαν τα drill & practice
* Επιμόρφωση Β΄επιπέδου εκπαιδευτικών (20%, 27 Votes)
* Η χριστουγεννιάτικη κάρτα που έστειλε το Γραφείο Δικτυακής Εκπαιδευτικής Πύλης του ΥΠΕΠΘ) με την υποσημείωση στο τέλος: “Οποιεσδήποτε απόψεις που διατυπώνονται ανήκουν αποκλειστικά στον αποστολέα..” (19%, 25 Votes)- στην επόμενη αποστολή ας προσθέσουν κι ένα “big brother is watching you” ή πες αλεύρι η ΕΔΕ σε γυρεύει
* Επιμόρφωση Β΄επιπέδου επιμορφωτών (15%, 20 Votes)
* Ο δικτυακός τόπος (και το έργο) του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, www.oepek.gr, για το σύνολο της δράσης εντός του 2008 (13%, 18 Votes) για το σύνολο από δημιουργία του, επίσης
* Το νέο λογότυπο του υπουργείου (10%, 13 Votes) πόσο κόστισε είπαμε;
* Τα σεμινάρια εισαγωγικής επιμόρφωσης Α’ Φάσης νεοδιόριστων εκπαιδευτικών (9%, 12 Votes) για να μην ξεχνάμε το στρατό…
* ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 3699/2008 Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (7%, 10 Votes) όπου η πολιτεία αποκαλύπτει τις ευαισθησίες της
* Η εξαγγελία δημιουργίας Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας στο Αγρίνιο ακριβώς μετά την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελληνίων (4%, 6 Votes) αυτό που λέμε perfect timing!

Comments 0 σχόλια »

oscar_1851.jpg Ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία για τα όσκαρ της εκπαίδευσης στο blog του Σαλονικίδη . Στην πρώτη θέση διαγκωνίζονται δύο ομάδες εκπαιδευτικών:

α)Οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν ως επιμορφούμενοι στην επιμόρφωση β΄επιπέδου. Η οργάνωση και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη το πρόγραμμα δεν ήταν καλές. Συμμετοχή με αντικίνητρα. (36%, 24 Votes)
και  β) Οι εκπαιδευτικοί που μετά από κάποια χρόνια σε θέσης στελεχών εκπαίδευσης επέστρεψαν στις τάξεις τους χωρίς κόμπλεξ και με όρεξη για δουλειά (36%, 24 Votes)

Ομολογώ ότι αυτό το αποτέλεσμα με παραξενεύει. Ποιοι είναι αυτοί και πως επέστρεψαν έτσι μες την καλή χαρά στο σχολείο;

Τα υπόλοιπα λίγο ως πολύ αναμενόμενα – αν και φανερή ήταν η δυστοκία στην ανάδειξη καλών στιγμών της εκπαίδευσης… Για το προσωπικό του ΠΣΔ ευχόμουν καλύτερη θέση…
2 Το 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας [από εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς] (28%, 19 Votes)
3 Η υπηρεσία blogging https://blogs.sch.gr/ του ΠΣΔ (21%, 14 Votes)
4 Το προσωπικό του ΠΣΔ. Καταφέρνει τα ακατόρθωτα. (19%, 13 Votes)
5 Η επιτέλους έναρξη της αυτοματοποίησης της διαδικασίας μεταθέσεων (10%, 7 Votes)
6 Οι σχολικοί δικτυακοί τόποι που βραβεύτηκαν στον τελευταίο διαγωνισμό ιστοσελίδων (7%, 5 Votes)

Comments 0 σχόλια »

oscar_1851.jpgΓια μη νομίζετε ότι είμαστε μόνο γκρινιάρηδες και μοιράζουμε χρυσά βατόμουρα, ιδού από το blog του Σαλονικίδη και ο διαγωνισμός για τα Όσκαρ της εκπαίδευσης. Σαφώς είναι λιγότερες οι προτάσεις (γιατί άραγε;) αλλά μπορείτε πάντα να καταθέσετε τις δικές σας.

Αφήστε που αρκετοί θα έχετε την ευκαιρία να αυτοψηφιστείτε…

Τα ΟΣΚΑΡ της εκπαίδευσης 2008!

  • Το 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας [από εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς]
  • Το προσωπικό του ΠΣΔ. Καταφέρνει τα ακατόρθωτα.
  • Η επιτέλους έναρξη της αυτοματοποίησης της διαδικασίας μεταθέσεων
  • Οι σχολικοί δικτυακοί τόποι που βραβεύτηκαν στον τελευταίο διαγωνισμό ιστοσελίδων
  • Οι εκπαιδευτικοί που μετά από κάποια χρόνια σε θέσης στελεχών εκπαίδευσης επέστρεψαν στις τάξεις τους χωρίς κόμπλεξ και με όρεξη για δουλειά
  • Άλλη επιλογή. Θα αφήσω σχόλιο σ’ αυτή την ανάρτηση.

Comments 0 σχόλια »

titos.jpgkoymant.jpgΤο βραβείο ποίησης στον Τίτο Πατρίκιο και το βραβείο πεζογραφίας στον Μένη Κουμανταρέα απένειμε η Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου τους, στη διάρκεια της καθιερωμένης πανηγυρικής συνεδρίας, στην οποία φέτος ξεχώρισε η επιβράβευση του ανθρωπισμού.

«Ποτέ δεν είναι οι μέρες ποιητικές και ακριβώς γι΄αυτό χρειάζεται η ποίηση. Και όσο λιγότερο ποιητικές είναι τόσο πιο κόντρα πρέπει να πηγαίνεις», δήλωσε ο Τίτος Πατρίκιος. Προβληματισμένος για τις ταραγμένες μέρες που βίωσε η Ελλάδα, δήλωσε ότι προσπαθεί να κατανοήσει τα γεγονότα «χωρίς έτοιμες ιδέες και χωρίς να θέλει να ταυτιστεί με τους νέους, παριστάνοντας τον δεκαεξάρη».

Για τον Μένη Κουμανταρέα, τα βραβεία «θα έπρεπε να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο. Θυμάμαι όμως, λέει ο Μένης Κουμανταρέας, «μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου, Το αρμένισμα, δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο , Το σόου είναι των Ελλήνων, σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου αλλά και από τον φριχτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Οπωσδήποτε είναι μελαγχολικό να σε βραβεύουν για το σύνολο του έργου σου. Σημαίνει ότι όπου να ‘ναι σημαίνουν κι οι καμπάνες».

Comments 0 σχόλια »

book-prize.jpgΤο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) έφερε και στην Ελλάδα τον θεσμό του Βραβείου Αναγνωστών, που έχει διάρκεια και επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.

Τα μέλη 150 λεσχών ανάγνωσης επέλεξαν τα βιβλία που αποτελούν τη βραχεία λίστα των υποψήφιων βιβλίων για το Βραβείο Αναγνωστών 2008, και το κοινό άρχισε να ψηφίζει από χθες μέχρι και τις 7 Δεκεμβρίου, μέσω sms στο 54160.

Τα υποψήφια βιβλία

– «Πανδαιμόνιο» του Κώστα Ακρίβου

– «Η αηδονόπιττα» του Ισίδωρου Ζουργού

– «Ανεπίδοτοι έρωτες» του Περικλή Κοροβέση

– «Η Μαρία των Μογγόλων» της Μαριάννας Κορομηλά

– «Τι ζητούν οι βάρβαροι» του Δημοσθένη Κούρτοβικ

– «Ο τελευταίος Παλαιολόγος» του Γιώργου Λεονάρδου

– «Τηλεμάχου Οδύσεια» του Δημήτρη Μίγγα

– «Ολα σου τα ?μαθα, μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά

– «Του φιδιού το γάλα» του Γιάννη Ξανθούλη

– «Η Μεγάλη Αμμος» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου

– «Βίλα Κομπρέ» του Αλέξη Σταμάτη

– «Φτερά από μετάξι» της Πασχαλίας Τραυλού

– «Ραγδαία επιδείνωση» του Θανάση Χειμωνά.

Comments 0 σχόλια »

Ποιος είπε πως το φιλότιμο είναι λέξη αποκλειστικά ελληνική και διεθνώς αμετάφραστη; Ο καθηγητής στην τάξη της ταινίας Ανάμεσα στους Τοίχους προσπαθεί να φιλοτιμήσει τους μαθητές του για να πετύχει αυτό που όλοι οι δάσκαλοι επιδιώκουν, δηλαδή τη γνώση και το σεβασμό. Αντ’ αυτών, εισπράττει ένα άλυτο μαθηματικό πρόβλημα: το σύνολο των εφηβικών μεταπτώσεων, μαζί με την αντίδραση στην επιβεβλημένη μάθηση, στην οργανωμένη καθημερινότητα αλλά και τα ψήγματα ανταπόδοσης προς το συμπαθή εφιάλτη που βρίσκεται στην έδρα. Μια τους βρίσκει, δυο τους χάνει, κλασικά πράγματα.

Σαν κάθε καλή ταινία που σέβεται τον εαυτό της, το Ανάμεσα στους Τοίχους, αντί να σπεύσει σε απαντήσεις και λύσεις, θέτει το λογικό ερώτημα: Τι ακριβώς αποκομίζουν παιδιά και καθηγητές στην καθημερινή διελκυστίνδα της παιδαγωγικής τεχνικής που ονομάζεται ουτοπία για μια καλύτερη παιδεία;  Η ταινία του Καντέ μπαίνει στο σκληρό σχολείο του Παρισιού και προσφέρει υποκειμενική επιλογή των πιθανών απαντήσεων διά της σωκρατικής μεθόδου.

Ο Λοράν Καντέ στριμώχνει ποιητικά και ρεαλιστικά το φακό του στο παγκόσμιο σχολείο από το παράθυρο. Παρατηρεί και καταγράφει τη σύγχρονη τροπή μιας αιώνιας πάλης. Το 2008, ο κοινωνικός ιστός των παιδιών είναι διαφορετικός, η τάξη όμως παραμένει πεδίο μάχης. Mια κλειστή κοινότητα με τις ίντριγκες και την αργκό της. Προθέσεις και συμπεριφορές συγκρούονται. Ταινία που δεν πρέπει να χάσετε.

Παρουσίαση του Θ. Κουτσογιαννόπουλου στη LIFO

Comments 0 σχόλια »

book-prize-sm.jpg

Τις παραμονές στοιχηματίζουμε. Με την ανακοίνωση των βραβείων λογοτεχνίας όλοι -αναγνώστες, κριτικοί, εκδότες, συγγραφείς- είτε επιχαίρουν είτε σιχτιρίζουν απογοητευμένοι, καταδικάζοντας τις αποφάσεις των επιτροπών. Την επομένη, οι εκδότες βάζουν τις γνωστές κόκκινες χάρτινες ταινίες γύρω από τα βιβλία, αναγγέλλοντας το βραβείο.Επιδιώκουν μ? αυτόν τον τρόπο να κάνουν ελκτικό το βιβλίο σε ακόμη μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Αυτό είναι το θέμα μας: ένα λογοτεχνικό βραβείο, μεγαλύτερου ή μικρότερου κύρους, λειτουργεί ως αναγνωστικό κίνητρο; Οι απαντήσεις ποικίλλουν, και είναι τόσες όσες και οι περιπτώσεις των βραβευμένων συγγραφέων. Αλλοτε ένα άγνωστο όνομα, για λόγους σχεδόν ακατανόητους, γίνεται αγαπημένο συγγραφικό είδωλο σε όλο τον κόσμο. Αλλοτε, πάλι, ένας ήδη καταξιωμένος συγγραφέας που τιμάμε με Νομπέλ, Booker ή άλλο ανάλογο βραβείο, δεν γνωρίζει την αναμενόμενη υποδοχή. Το βραβείο έρχεται αργά.

Εχουν χάσει άραγε την αίγλη τους τα βραβεία; Προτιμούν οι αναγνώστες να μην διαβάζουν όποιον τους υποδεικνύεται από έναν αόρατο «κανόνα»; Επιζητούν την ικανοποίηση της προσωπικής ανακάλυψης ή απλώς τα αναγνωστικά κριτήρια έχουν αλλάξει;

Πριν από λίγες μέρες, όταν ανακοινώθηκε το φετινό Νομπέλ Λογοτεχνίας, όλοι αναρωτιόμαστε, στην αρχή δειλά δειλά, ποιος είναι ο βραβευμένος. Ελάχιστοι τον ήξεραν κατ? όνομα. Ελάχιστους γαλλομαθείς βρήκα που είχαν διαβάσει έστω ένα βιβλίο του. Μια πρώτη βόλτα στα βιβλιοπωλεία πιστοποιεί την αδιαφορία του κοινού.

Ο Λε Κλεζιό είναι μία από τις περιπτώσεις που οι αναγνώστες φαίνεται να γυρίζουν την πλάτη στις αποφάσεις των επιτροπών. Δεν συμβαίνει πάντα έτσι και δεν συμβαίνει με όλους έτσι. Πόσο μας επηρεάζει ένα βραβείο στο να γνωρίσουμε το έργο ενός συγγραφέα; Ιδού το σημερινό ερώτημα.

Τα λογοτεχνικά βραβεία παρακινούν τους αναγνώστες; Άρθρο της Όλγας Σελλά στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

600px-nobel_medal_dsc06171.jpgΤα ερωτήματα που τίθενται κάθε χρόνο είναι τα ίδια: Τι βραβεύει το Νομπέλ; Την αξία ενός έργου; την απήχησή του παγκοσμίως; τους νεωτερισμούς του συγγραφέα; Τι συμβαίνει και κάποιοι βραβευμένοι διάσημοι ξεχνιούνται προτού καν αποχωρήσουν από αυτόν τον μάταιο κόσμο; Ενα έργο βέβαια μπορεί να ασκεί τεράστια επίδραση στον καιρό του και έπειτα να ξεχαστεί – αλλά και να επανέλθει αργότερα στο προσκήνιο. Πώς μπορεί αυτά να τα προβλέψει η όποια επιτροπή και η όποια Ακαδημία;

Αν ανέτρεχε κανείς στη λίστα των βραβευμένων στα 105 χρόνια του θεσμού θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα μισά ονόματα με ισάριθμα συγγραφέων εμφανώς ανώτερων, κάτι τέτοιο όμως ισχύει και για τα υπόλοιπα σημαντικά βραβεία λογοτεχνίας.

O Αναστάσης Βιστωνίτης σχολιάζει πώς η Σουηδική Ακαδημία κατέληξε στη βράβευση του γάλλου συγγραφέα Ζαν-Μαρί Γκυστάβ Λε Κλεζιό

Comments 0 σχόλια »

O γάλλος συγγραφέας Jean-Marie Gustave Le Clezio τιμήθηκε με το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας, για τα περιπετειώδη μυθιστορήματα, διηγήματα και βιβλία παιδικής λογοτεχνίας που έχει γράψει..

Χαρακτηρίστηκε από την επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας των βραβείων ως ο συγγραφέας «της ρήξης, των νέων αναχωρήσεων, της ποιητικής περιπέτειας, της αισθησιακής έκστασης ?ένας εξερευνητής της ανθρωπότητας πίσω και πέρα από τους κραταιούς πολιτισμούς».

Στη λογοτεχνία του φετινού νομπελίστα Le Clezio αναδεικνύεται η διαφορετικότητα, η ατμόσφαιρα είναι ταξιδιωτική και οι περιπλανήσεις αφορούν τόσο μακρινούς τόπους και πολιτισμούς όσο και εσωτερικές αναζητήσεις. Η αφήγησή του είναι συνήθως λυρική, ενώ πολλά από τα μυθιστορήματά του έχουν χαρακτηριστεί από τους κριτικούς ως «ελεγεία στον άνθρωπο, το αίσθημα και το πεπρωμένο».

Τα βιβλία του Le Clezio που κυκλοφορούν στα ελληνικά είναι:
Ονίτσα, Εκδόσεις Ωκεανίδα, 1994
Το πρόστιμο, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1992
Έρημος, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1993
Ντιέγκο και Φρίντα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996
Το χρυσόψαρο, Εκδόσεις Πατάκη, 1999
Φλογισμένη καρδιά και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Μίνωας, 2001
Μαρτίνος και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Χατζηνικολή, 1981
Ο γυρευτής του χρυσού, Εκδόσεις Χατζηνικολή, 1986
Μόντο και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Χατζηνικολή, 1981

Μεταξύ των συγγραφέων που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ τα τελευταία χρόνια, είναι ο Ντόρις Λέσινγκ (2007), ο βρετανός Χάρολντ Πίντερ (2005) και ο τούρκος, Ορχάν Παμούκ (2006), ενώ το 2000 το Νόμπελ Λογοτεχνίας κέρδισε ο Γκάο Σινγκτζιάν, πολιτικός πρόσφυγας από την Κίνα στη Γαλλία, ο οποίος έχει πλέον γαλλική υπηκοότητα.

Comments 2 σχόλια »

best_teacher_curve.jpgΜια Ελληνίδα της Αυστραλίας αναδείχθηκε «Δασκάλα της Χρονιάς» και μάλιστα διδάσκοντας Ελληνικά!Συγκεκριμένα η Αλεξάνδρα Πανούτσου, δασκάλα των Ελληνικών στο Victorian School of Languages στο Bentleigh, τιμήθηκε φέτος από την Πολιτεία της Βικτώριας ως η «Καλύτερη Δασκάλα της Χρονιάς».

Η κα Πανούτσου μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο «έκανε τα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα των Ελληνικών και κατάφερε να φέρει ακόμα περισσότερους μαθητές στην τάξη», είπε:

«Όταν τα παιδιά ξεκινούν το μάθημα των Ελληνικών και, ειδικότερα, αυτά που δεν μιλούν Ελληνικά καθόλου στο σπίτι, νοιώθουν – και πολύ δικαιολογημένα – άβολα και πολλές φορές φοβισμένα. Ο δικός μου ρόλος ως δασκάλας είναι να βοηθήσω τους μαθητές μου να νοιώσουν άνετα μέσα στην τάξη. Αν δώσεις στα παιδιά τα απαραίτητα ερεθίσματα και κάνεις το μάθημα ενδιαφέρον με παιχνίδια και άλλες δραστηριότητες, κρατάς το ενδιαφέρον τους για τα Ελληνικά ζωντανό, ενώ, παράλληλα, τους δίνεις να καταλάβουν ότι τα Ελληνικά δεν είναι βαρετά. Αυτό πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να δώσεις στους μαθητές σου, την αγάπη για τα Ελληνικά και τη διάθεση να το συνεχίσουν και την επόμενη χρονιά».

Όπως φαίνεται στο εξωτερικό πάμε καλά. Φαντάζομαι τι θα γινόταν αν ένας ανάλογος διαγωνισμός προκηρυσσόταν στο εσωτερικό… Η ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και τα συναφή θα έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας για εισαγωγή της αξιολόγησης από την πίσω πόρτα, οι ημέτεροι θα διαγκωνίζονταν για το βραβείο και στο τέλος κάποιος που δεν είχε μπει σε τάξη θα στεφόταν νικητής. Όπως λέει και μία φίλη: “Τι να το κάνεις το cv, όταν έχειςμπάρμπα στην Κορώνη;”

Ε-τύπος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Comments 0 σχόλια »

O Σαλμάν Ράσντι απέσπασε χθες το βραβείο «Best of Booker» για τα 40 χρόνια του θεσμού. Το βιβλίο «Τα παιδιά του μεσονυκτίου» (στα ελληνικά από τις εκδ. Ψυχογιός) είχε τιμηθεί με Μπούκερ το 1981 και ο Ινδός συγγραφέας ήταν ο επικρατέστερος για το λογοτεχνικό βραβείο από το κοινό, που κλήθηκε να επιλέξει διαδικτυακά ανάμεσα σε έξι τίτλους.

Ο 61χρονος συγγραφέας έχει ξαναβραβευτεί με επετειακό Μπούκερ, το 1993, για τα 25 χρόνια των λογοτεχνικών βραβείων. Για την ιστορία, αξίζει να πούμε ότι ψήφισαν 8.000 άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο, και το βιβλίο «Midnight?s Children» συγκέντρωσε το 36% των ψήφων. Ποιοι ήταν οι υπόλοιποι πέντε; Ο Τζ. Μ. Κούτσι, η Ναντίν Γκόρντιμερ, η Πατ Μπάρκερ, ο Πίτερ Κάρεϊ, ο Τζέιμς Γκ. Φάρελ. Η πρόεδρος της επιτροπής, Βικτόρια Γκλέντινινγκ είπε: «Οι αναγνώστες μίλησαν. Και πιστεύουμε ότι έκαναν τη σωστή επιλογή».

Midnight’s Children From Wikipedia, the free encyclopedia

www.themanbookerprize.com

Comments 0 σχόλια »

mscup Ο Αντώνης είναι ένας δεκαεξάχρονος μαθητής με πάθος, όπως και πολλοί άλλοι συνομήλικοί του, για τα ηλεκτρονικά και τους υπολογιστές. Με ανησυχίες όπως η πλειονότητα της νέας γενιάς για την κατασπατάληση των φυσικών πόρων και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Συγκλονισμένος από τις εικόνες των πυρκαϊών του περασμένου καλοκαιριού ένιωσε ότι μπορεί να προσφέρει κάτι, αξιοποιώντας τις γνώσεις που είχε αποκτήσει ασχολούμενος με το χόμπι του. Η ιδέα του ήταν απλή. Μεγαλοφυώς απλή: να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή για να μειώσει την ενεργειακή κατανάλωση αρχικά στο δωμάτιό του (πόσες φορές ξεχνάμε τα φώτα αναμμένα;), στη συνέχεια στο σπίτι του και οπουδήποτε αλλού.

Πριν από λίγες ημέρες η ιδέα του διακρίθηκε ως η καλύτερη ελληνική συμμετοχή στον παγκόσμιο διαγωνισμό νεανικής καινοτομίας Imagine Cup 2008 που διοργανώνει η Microsoft.

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Αντώνηδες…

Άρθρο του Ι.Γιανναράκη στο Βήμα της Κυριακής 8/6/2008

Comments 0 σχόλια »

cannes«Το να είσαι μαθητής είναι μια παράσταση, είναι παιχνίδι ρόλων που σου παραχωρούν ή που υπερασπίζεσαι ο ίδιος: του καλού μαθητή, του σκράπα, του ζιζάνιου, του σκληρού… Περνούν τον καιρό τους δημιουργώντας προσωπεία», λέει ο Λοράν Καντέ, που πήρε τον Χρυσό Φοίνικα προχθές στις Κάννες.
Η ταινία του «Ανάμεσα στους τοίχους» αφηγείται τη ζωή μαθητών του σχολείου στην εποχή της παιδείας Σαρκοζί. Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι θεωρεί σημαντικά «την αγκίστρωση στην πραγματικότητα, την κατάδυση στην κοινωνία, τη μελέτη των σχέσεων εξουσίας, όλων εκείνων των πραγμάτων που γεννούν τη βία και τον αποκλεισμό».

Η ταινία είναι βασισμένη στην αυτοβιογραφική νουβέλα του καθηγητή Φρανσουά Μπεγκοντό που είναι και ο πρωταγωνιστής του φιλμ στον ομώνυμο ρόλο.

Comments 1 σχόλιο »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων