Τεράστια αποδεικνύεται η διαδρομή, σε όλη τη γραφειοκρατική γραμμή του κράτους, που χρειάστηκε να διανύσει το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να εντοπίσει όλους τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς του.
Από το Γενικό Αρχείο του Κράτους, την Ακαδημία Αθηνών και τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, έως τους πιο απίθανους φορείς του Δημοσίου (υπαγόμενους σε διάφορα «άσχετα» υπουργεία), τις απανταχού Μητροπόλεις, δημόσιες βιβλιοθήκες, γυμναστήρια και εθνικές ομάδες διαφόρων αθλημάτων.
Δημοφιλέστεροι, βέβαια, προορισμοί ήταν και παραμένουν οι διευθύνσεις, και δη οι περιφερειακές, του ίδιου του υπουργείου, μαζί με τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ: συνολικά, απασχολούσαν τους 3.000 από τους 5.000 εκπαιδευτικούς, που εστάλησαν πίσω στα σχολεία· για την ακρίβεια, επέστρεψαν οι 4.800 από τους 8.500 (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας), που είχαν αιτηθεί και λάβει απόσπαση πέρυσι, για να διακτινιστούν σε όλη τη χώρα, ακόμη και έξω από αυτήν, αν ληφθεί υπόψη και το «μάζεμα» που έκανε το υπουργείο Παιδείας στις αποσπάσεις εξωτερικού – στο Παρίσι ήταν τριπλάσιοι από αυτούς που χρειάζονται. Με λίγα λόγια, άλλοι προτιμούν τη ζωή στα μεγάλα κέντρα κι άλλοι… το πατρικό τους.
Ωστόσο, «δεν παραμένουν πολλά χρόνια στις θέσεις τους» σπεύδουν να διευκρινίσουν ορισμένα στελέχη του υπουργείου. «Οι περισσότεροι που βρήκαμε, ήταν από δύο έως πέντε χρόνια». Το σοβαρό πρόβλημα, όμως, ήταν άλλο: κάθονταν πολλοί στην ίδια καρέκλα! Ακόμη κι αν θεωρείται λογικοφανής η απασχόληση 1.200 ατόμων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, 2.000 σε όλες τις διευθύνσεις (δηλαδή, νομούς) του υπουργείου Παιδείας, άντε και των 900 στον ΟΕΕΚ (που μοιράζονται σε υπηρεσίες, αλλά και σε ΙΕΚ για διδασκαλία), είναι δύσκολο να εξηγηθεί τι κάνουν τέσσερα άτομα στη μικρή βιβλιοθήκη της Βέροιας. Εξίσου δύσκολη είναι η κατανόηση της ύπαρξης εκπαιδευτικού, λ.χ., στον ΕΝΙΖΑ, έναν φορέα υπαγόμενο στο υπουργείο Μεταφορών (!), ή της πλούσιας στελέχωσης των γυμναστηρίων ανά τη χώρα, και ακολούθως των εθνικών ομάδων διαφόρων αθλημάτων.
Μετά την εκκαθάριση, έμειναν όσοι χρειάζονταν, τονίζουν τώρα οι εκπρόσωποι του ΥΠΕΠΘ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δε, έμεινε ένας τυχερός -πλην μόνος- αποσπασμένος. Στις βιβλιοθήκες, ειδικά, «υπάρχει ένας σε κάθε μία». Ετσι λένε. «Το παράκανε το υπουργείο», ανταπαντούν οι εκπαιδευτικοί από την άλλη. «Ετσι ερήμωσαν τα ΚΕΠΕ (Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης)», τονίζουν.
Οπως και να έχει, το φαινόμενο των αποσπάσεων είναι συνδεδεμένο με τους μύθους και τις αλήθειες που γεννά το αέναο πελατειακό σύστημα της κρατικής μηχανής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δημόσιοι υπάλληλοι-εκπαιδευτικοί εναλλασσόμενοι, ανά τρία ή και πέντε χρόνια, σε διάφορες περιζήτητες θέσεις της μεγάλης κρατικής γραφειοκρατικής μηχανής, απολάμβαναν μια ιδιότυπη διδασκαλική θητεία με πολύ ευρύ φάσμα καθηκόντων. Στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, λ.χ., άλλοι αποσπώνται για να ασκήσουν διοικητικά καθήκοντα, άλλοι για την ανάληψη θέσεων βοηθητικού επιστημονικού προσωπικού (σε εργαστήρια, πρακτικές ασκήσεις κ.ά.) στην εξασφάλιση των οποίων παίζει ρόλο και το βιογραφικό. Οι μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί τίτλοι κάνουν τη διαφορά.
Πιο «φιλόξενοι», ωστόσο, από όλους, αποδεικνύονται οι πολυάριθμοι εποπτευόμενοι φορείς του υπουργείου Παιδείας, εξ ου και ο μεγάλος όγκος των εκεί αποσπάσεων. Δεν απαιτούνται ειδικές προϋποθέσεις, παρά μια καλή γνωριμία. Με βασικό κριτήριο τον τόπο διαμονής του ενδιαφερομένου, γίνεται η αίτηση και πολύ γρήγορα η απόσπαση. Είναι περιττό δε να εξηγηθεί γιατί μια θέση γραφείου, είτε σε κεντρική είτε σε περιφερειακή διεύθυνση, είναι σαφώς προτιμότερη από τη διδασκαλία μέσα στην τάξη.
Τώρα ξέρω πως θα φανεί περίεργο αλλά υπάρχουν ακόμη – ω ναι – αρκετοί αργόμισθοι, αποσπασμένοι στο κέντρο της Αθήνας σε υποστελεχωμένες υπηρεσίες, που έχει να τους δει η υπηρεσία μήνες. Μάλιστα ήταν οι πρώτοι που εξασφάλισαν την παράταση της απόσπασης… Κι υπάρχουν κι άλλοι που τιμούν τη θέση τους με το έργο τους και κόπηκαν κι έπρεπε να παρακαλέσουν για να συνεχίσουν τη δουλειά τους…
Σε συζητήσεις δεν θέλω να κάνω λόγο για την ανάγκη μέτρων και αλλαγών, επειδή η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού. Θέλω να μιλώ για τους Ελληνες που έχουν αποφασίσει να κάνουν πράξη αυτό που οι ίδιοι σε «αθώες» συζητήσεις τους παραδέχονται: ότι το κράτος πρέπει να λειτουργήσει ορθολογικά. Ομως, η πραγματικότητα με προσγειώνει αποδεικνύοντας ότι πολλοί Ελληνες μόνο σε… φιλολογικό επίπεδο δέχονται τις αλλαγές, αλλά στην πράξη αντιδρούν εάν οι ίδιοι είναι να ξεβολευτούν.
Αυτή την περίοδο εντείνεται η προετοιμασία του υπουργείου Παιδείας, ώστε να αξιοποιηθούν καλύτερα οι εκπαιδευτικοί, για να καλυφθούν οι λειτουργικές ανάγκες των σχολείων και των υπηρεσιών από τη νέα σχολική χρονιά χωρίς ξεχειλώματα και πλεονάζον προσωπικό. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο είχαν καταγραφεί περίπου 7.000 λειτουργικά κενά, την ίδια στιγμή που υπήρχε προσωπικό υπεράριθμο, είτε σε σχολικές μονάδες είτε ακροβολισμένο σε κάθε λογής διοικητικές θέσεις μακριά από τις οργανικές τους θέσεις. Οι υπηρεσίες του υπουργείου τώρα καταγράφουν το πλεονάζουν προσωπικό και ανακαλύπτουν ότι μόνο στο εξωτερικό υπήρχαν περίπου 1.000 υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί, ενώ στο εσωτερικό της χώρας περί τους 4.500 εκπαιδευτικοί «λιμνάζουν» σε υπηρεσίες ή και σε σχολεία.
Βέβαια, στην προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να βάλει μια τάξη -τουλάχιστον αυτό δηλώνεται, και ουδείς μπορεί να αμφιβάλει χωρίς να έχει δει πράξεις που αποδεικνύουν το αντίθετο- ήδη τα «βαρίδια παλαιάς κοπής» έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν τα γνωστά τους τερτίπια. Ενδεικτικά, υπάρχουν στελέχη της εκπαίδευσης που αντιδρούν στο ξεβόλεμα κάνοντας «λευκή απεργία». Ισως διότι οι ίδιοι -έστω, αρκετοί από αυτούς- είναι αποφασισμένοι να πάρουν σύνταξη καταθέτοντας τα χαρτιά τους έως τις 20 Αυγούστου, όπως ορίζει ο νόμος.
Την ίδια στιγμή, οι επερχόμενες εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ευνοούν τον πολιτικό καιροσκοπισμό. Πληροφορούμε ότι οι πιέσεις βουλευτών, δημάρχων και αλλά τοπικών στελεχών εντείνονται προς την ηγεσία του υπουργείου για να πέσουν στα μαλακά οι ημέτεροι και τη νύφη του εξορθολογισμού να την πληρώσουν όσοι δεν έχουν δήμαρχο στην Κορώνη.
Είναι γεγονός ότι η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις, η λογική των οποίων θα είναι αντίθετη στην επί χρόνια παγιωμένη αντίληψη της ήσσονος προσπάθειας και τους κανόνες του κομματικού κράτους, θα αντιμετωπίσει το πρώτο ισχυρό κρας τεστ στη δημόσια εκπαίδευση. Η οποία, άλλωστε, αποτελεί και το μεγαλύτερο κομμάτι -περί τις 150.000 είναι οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί και στις δύο βαθμίδες- της Δημόσιας Διοίκησης.
Αυτό που ζητεί το υγιές κομμάτι (μειοψηφία, μήπως;) του ελληνικού λαού είναι ο διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού της εκπαίδευσης να γίνει με διαφανή και καλά μελετημένα κριτήρια. Από τον προσεχή Σεπτέμβριο οι εκπαιδευτικοί μπαίνοντας στην τάξη για να διδάξουν τη νέα γενιά πρέπει να γνωρίζουν ότι η Πολιτεία σέβεται τους τιμά και σέβεται τη συστράτευσή τους στον στόχο ενός καλύτερου σχολείου. Δύσκολο;
Εξαιρετικά δύσκολο έχω να απαντήσω, αφού ήδη σε ερωτήσεις αποσπασμένων γιατί τους κόπηκε η απόσπαση η απάντηση ήταν “μα δεν ήρθατε να μας παρακαλέσετε” ή ότι δεν εγγυήθηκε κάποιος για τα φιλοκυβερνητικά τους αισθήματα…
Στην εικόνα το εξάρτημα των καλών υπαλλήλων κοινώς επονομαζόμενον και βύσμα.
Διαβάζοντας τις αποφάσεις αποσπάσεων παρατήρησα ότι περιλαμβάνεται η παρακάτω παρατήρηση:
Όσοι από τους παραπάνω εκπαιδευτικούς είναι τοποθετημένοι οργανικά σε δυσπρόσιτο σχολείο ( Υ.Α. Αρ. 46272/Δ2/02-05-2002, ΦΕΚ 599/Β ) θα παραμείνουν σ’ αυτό μέχρι την αναπλήρωσή τους.
Ερώτημα: αφού προβλεπόταν από την προκήρυξη αποσπάσεων ότι υπάρχει κώλυμα υποβολής αίτησης απόσπασης για όσους διορίστηκαν στα δυσπρόσιτα σχολεία και διανύουν τη διετή υποχρεωτική υπηρεσία στα σχολεία αυτά, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 21 του Ν.3328/2005 (ΦΕΚ 80/1-4-2005 τ.Α’) πώς έγιναν δεκτές και κυρίως πώς ικανοποιήθηκαν τέτοιες αιτήσεις;
Κι άντε επειδή είμαι καλόπιστη να δεχθώ ότι υπήρξαν περιπτώσεις που οι αποσπάσεις επιβάλλονται για λόγους υγείας. Πόσες είναι αυτές; Γιατί αν π.χ. υπερβαίνουν τις εκατό εξαιρέσεις τότε η υπόθεση όζει επικίνδυνα. Άλλωστε προβλέπονται οι ειδικές κατηγορίες αποσπάσεων για τέτοιες περιπτώσεις.
Είναι δυνατόν με απλή προφορική εντολή να καταστρατηγείται ο νόμος; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν λειτούργησε το σύστημα και δεν εντοπίστηκαν οι περιπτώσεις που εμφάνιζαν κώλυμα. Ειδικά μετά τις εξαγγελίες της υπουργού για πλήθος αποσπασμένων από δυσπρόσιτα που παραμένουν κενά; Εχουμε άδικο να τραγουδήσουμε τώρα “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;”
Πάλι θα έχουμε τα ίδια δημοσιεύματα με τους εκπαιδευτικούς φαντάσματα; Ως πότε θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας;
Η νέα ηγεσία του ΥΠΕΠΘ έκανε σημαία της τον υπερβολικό αριθμό αποσπάσεων. Βέβαια μέχρι στιγμής έχει ανακαλέσει μόνο κάτι εξόφθαλμες περιπτώσεις π.χ. γυμναστές που είχαν αποσπαστεί σε πρεσβείες χωρίς αντικείμενο. Εκτός κι αν πρέπει να υποθέσουμε ότι οφείλουμε να πληρώνουμε τις personal trainers (PT) των διπλωματικών μας υπαλλήλων. Πολύ θα ήθελα να μάθω επίσης ποια λογική έχει η απόσπαση συναδέλφων της Γερμανικής φιλολογίας σε σχολεία της Γερμανίας. Θα διδάξουν καλύτερα τα γερμανικά; Μεταξύ μας αν θέλαμε να συμμαζευτούμε λίγο και να σταματήσει το πανηγυράκι – αλλησβερίσι με τους συνδιακαλιστικούς μας εκπροσώπους, θα πρέπει να επανέλθουμε στην προ του 2000 κατάσταση όπου στα σχολεία του εξωτερικού αποσπούσαμε μόνο δασκάλους και καθηγητές γλώσσας.
Αλλά ας μην πάμε μακριά… πρόσφατη περίπτωση είναι η απόσπαση μουσικού σε Λύκειο. Εκτός και αν γνωρίζουν ότι θα διευρυνθεί το αναλυτικό του Λυκείου με το μάθημα της μουσικής και ο συνάδελφος έσπευσε να πιάσει τη θέση… Η πικρή αλήθεια είναι ότι αρκετοί προϊστάμενοι και διευθυντές συμπεριφέρονται ως μικροί σατράπες με τη σύμπραξη των εκάστοτε συμβουλίων ΠΥΣΔΕ. Και είναι εξόφθαλμη αδικία να ταλαιπωρούνται συνάδελφοι με πραγματικά προβλήματα υγείας και άλλοι με εικονικά να λουφάρουν κατά συρροή και κατ΄εξακολούθηση. Πότε θα συμμαζευτούμε επιτέλους;
Αυτές τις στενάχωρες ημέρες ξεχειλίζει η οργή και αναζητούνται επιτέλους ευθύνες. Μήπως θα έπρεπε εδώ κια χρόνια να έχουν τιθασευθεί μερικές κραυγαλέες σπατάλες που απορρόφησαν μεγάλο μέρος των κρατικών εσόδων και δεν άφησαν περιθώριο για αναγκαίες επενδύσεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στη βελτίωση της διοίκησης, στην απασχόληση, στην κοινωνική πολιτική, στις υποδομές, στην έρευνα και στην ανάπτυξη; Μήπως ένα μέρος του ελλείμματος αντιπροσωπεύει το κόστος περιττών ρουσφετολογικών διορισμών ή δυσανάλογες για τις δυνατότητές μας παροχές προς ορισμένες προνομιούχες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών των ΔΕΚΟ; Μήπως, τέλος, η ευημερία των τελευταίων ετών στηρίχθηκε στα δανεικά κυρίως και όχι σε δικούς μας πόρους;
Διαβάζω στο σχέδιο νόμου για την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού:
“Όσοι αποσπώνται σε σχολεία, υπηρεσίες ή φορείς λαμβάνουν τις μονάδες μετάθεσης της σχολικής μονάδας όπου υπηρετούν ή της πλησιέστερης στην υπηρεσία ή στο φορέα απόσπασης σχολικής μονάδας. Ειδικά και μόνο οι αποσπώμενοι στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, στα γραφεία των Περιφερειακών Διευθύνσεων, των Διευθύνσεων και Γραφείων Εκπ/σης, θα λαμβάνουν τα μόρια της πλησιέστερης σχολικής μονάδας συν δύο (2) μονάδες μετάθεσης”.
Φαίνεται ότι τα δικά μας παιδιά εξακολουθούν να είναι πιο ίσα από όλα τα άλλα… Ποιο σκεπτικό λοιπόν πριμοδοτεί ειδικά τους αποσπώμενους στην κεντρική υπηρεσία; Αυτή η πριμοδότηση είναι το αποτέλεσμα της διαβούλευσης; Ποιος το ζήτησε; μήπως οι συνδικαλιστές;
Γιατί χρειάζονται επιπλέον κίνητρα οι εκπαιδευτικοί για να αποσπασθούν στην ΚΥ; μήπως το περιβάλλον είναι ανθυγιεινό; δεν είναι οι καρέκλες αναπαυτικές; μήπως δε λειτουργεί καλά το κλιματιστικό;
Τελικά μάλλον δεν αλλάζουμε γι΄αυτό θα συνεχίσουμε να βουλιάζουμε…
Στο Βήμα διαβάζουμε: ” 4.000 δάσκαλοι δηλώνουν σήμερα στην Ελλάδα ότι υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα και ως εκ τούτου απομακρύνονται από τις σχολικές τάξεις. Ο αστρονομικός αυτός αριθμός καταγράφεται σε μια χώρα όπου υπάρχουν ακόμη κενά στη μέση της σχολικής χρονιάς, σε αίθουσες δημοτικών σχολείων και σε κρίσιμες ειδικότητες. Επίσης σε έναν κλάδο του οποίου οι πτυχιούχοι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων! Γι΄ αυτό μάλλον φταίει και το ότι 10.000 είναι οι αποσπασμένοι δάσκαλοι σε υπηρεσίες άσχετες με την εκπαίδευση, ενώ 1.600-1.700 άτομα βρίσκονται σε εκπαιδευτική άδεια. Ενα ολόκληρο σύμπαν ασήμαντων θέσεων, γραφείων, υπηρεσιών, φτιαγμένων για να εξυπηρετούν εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν προσληφθεί, μονιμοποιηθεί, πληρώνονται, αλλά δεν διδάσκουν.
Οι δάσκαλοι είναι οι αγαπημένοι των βουλευτών. «Εχουν καλήεκπαίδευση και ικανότητα στη γραφή και στον λόγο, είναι μεγάληομάδα και είναι πολύ πιο εύκολονα αποσπαστούν από ό,τι οι φιλόλογοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» δηλώνει. «Αποτελούν τη βασικότερη πηγή άντλησης προσωπικού για κάθε ευσυνείδητοπολιτικό» συνεχίζει.
Τελευταία ολοένα και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για το ανορθολογικό σύστημα αποσπάσεων. Και οι τίτλοι πιασάρικοι. Κοπάνες, γυμναστές που κάααθονται… Προλειαίνεται το έδαφος… αλλά οι εκπαιδευτικές άδειες γιατί να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι; δεν κρίνονται αναγκαίες και συμφέρουσες για την υπηρεσία; μήπως υπάρχει ένα σύστημα διαρκούς επιμόρφωσης και ανανέωσης των διδακτικών μεθόδων του προσωπικού και μας διέφυγε;
Πόσοι καθηγητές υπηρετούν, σύμφωνα με τα κιτάπια του υπουργείου Παιδείας, στον Αϊ-Στράτη των 11 όλων κι όλων μαθητών του Γυμνασίου και των λυκειακών τάξεων του νησιού;
Μην προσπαθείτε να μαντέψετε. Αμείβονται για να διδάσκουν στους μαθητές του νησιού σχεδόν 50 καθηγητές! Μόνο που οι περίπου 40 δεν είναι στον Αϊ-Στράτη. Κάπου σε κάποιο γραφείο του υπουργείου Παιδείας στην Αθήνα είναι χωμένοι καλύπτοντας, λέει, «υπηρεσιακές ανάγκες». Κάπως έτσι παίρνουν τα μόρια της υπηρεσίας στο δυσπρόσιτο ερημονήσι και σε δυο χρόνια από το δυσπρόσιτο υπουργείο Παιδείας στην Αθήνα πάνε όπου θέλουν στην κυριολεξία.
Ο λόγος για τους 11 καθηγητές που ζουν και δουλεύουν στο νησί οι οποίοι αναθάρρησαν από τις πρόσφατες εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας ότι θα αλλάξει αυτή η κατάσταση. Κάτι που όμως, όπως αναφέρουν, «δεν φαίνεται να συνοδεύεται από τις αντίστοιχες πράξεις άλλα μάλλον το αντίθετο συμβαίνει». Σε απόδειξη τούτου λένε ότι ενώ στον Αϊ-Στράτη φέτος υπήρχαν στα χαρτιά 10 καθηγητές πληροφορικής, στις 16 Νοεμβρίου αντί να φέρουν στο νησί κάποιον από τα 10 «φαντάσματα» διορίστηκε και άλλος ένας!
Χαρακτηριστικά αναφέρουν πως μόνο φέτος οκτώ καθηγητές πήραν μετάθεση για Αϊ-Στράτη και ταυτόχρονα απόσπαση για υπουργεία ή άλλες διευθύνσεις. Κραυγαλέα η περίπτωση μιας καθηγήτριας, η οποία ενώ είχε οργανική θέση στον Πύργο Ηλείας, πήρε μετάθεση για τον Αϊ-Στράτη και ταυτόχρονα απόσπαση για κάποιο υπουργείο.
Στα παραπάνω παραδείγματα αντιπαρατίθενται περιπτώσεις εκπαιδευτικών που ζουν στο νησί παρά τα προβλήματά τους.
– Μια καθηγήτρια αγγλικών με την κορούλα της που είναι 20 μηνών. Η υπόλοιπη οικογένεια βρίσκεται στην Κατερίνη.
– Μια καθηγήτρια θεολόγος που ο σύζυγος και τα δυο της παιδιά ζουν στη Νάουσα.
– Μια καθηγήτρια φιλόλογος που ο σύζυγός της βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη.
– Ενας καθηγητής πληροφορικής (ο ενδέκατος, μια και οι 10 είναι κάπου στην Αθήνα για λόγους υπηρεσιακούς), του οποίου η σύζυγος είναι έγκυος και ζει στη Θεσσαλονίκη με το πρώτο τους παιδί, ηλικίας δύο ετών.
Επιπλέον κίνητρα θα δίνονται στους εκπαιδευτικούς που θα επιλέγουν σχολεία σε απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές, όμως δεν θα παίρνουν μόρια σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο έχουν αποσπαστεί σε άλλη περιοχή, τόνισε η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, προαναγγέλλοντας σχετικό νομοσχέδιο που ήδη βρίσκεται σε διαβούλευση και αφορά τις προσλήψεις και τις υπηρεσιακές μεταβολές του εκπαιδευτικού συστήματος.
Για οποιοδήποτε λόγο; γιατί υπάρχει πάντα το παραθυράκι “για τις ανάγκες της υπηρεσίας” και αυτό ήταν το παραθυράκι που άνοιγε πάντα για τα εκάστοτε δικά μας παιδιά… Η υπηρεσία δεσμεύεται ότι δεν θα μετακινεί κατά το δοκούν εκπαιδευτικούς.
Μήπως κρυβόμαστε πάλι πίσω από το δάχτυλό μας; Δεν συμφέρει άραγε τη διοίκηση το καθεστώς ομηρείας, για να ελέγχει τους εκπαιδευτικούς διοικητικά και πολιτικά; Δεν συμφέρουν οι αποσπάσεις τους αιρετούς με τα παραμάγαζα τους, τις παρατάξεις για τη συντήρηση της εκλογικής τους πελατείας; Το ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι όλοι κόπτονται πως οι αποσπάσεις γίνονται για την εξυπηρέτηση των συναδέλφων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Τεράστια αποδεικνύεται η διαδρομή, σε όλη τη γραφειοκρατική γραμμή του κράτους, που χρειάστηκε να διανύσει το υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να εντοπίσει όλους τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς του.
Άρθρα (RSS)