Άρθρα με ετικέτα “έρευνα”

Δείτε το στο slideshare.net

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον επιβλέποντα καθηγητή της διπλωματικής μου κ. Άγη Παπαντωνίου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, καθώς και για την πολύτιμη παρέμβαση, τις χρήσιμες συμβουλές και τις εύστοχες παρατηρήσεις του, που διευκόλυναν την περάτωση της διπλωματικής μου εργασίας. Ήταν πανταχού παρών, όποτε τον αναζήτησα και με στήριξε σε όλη τη διάρκεια της έρευνας.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στην έρευνα, τη στήριξαν διαδίδοντάς την και με βοήθησαν να την ολοκληρώσω, ιδιαίτερα τον Νίκο Κακλαμάνο για τις δικτυακές συζητήσεις μας και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμφοιτητές μου για τα δύο ενδιαφέροντα χρόνια που περάσαμε μαζί.
181 ερωτηματολόγια συλλέχθηκαν σε διάστημα ενός μήνα. Το πλέον ενδιαφέρον ήταν ότι μπόρεσα χάρη στην έρευνα να έρθω σε επαφή με πολύτιμες νησίδες σκέψης.
Keep on blogging!

Comments 0 σχόλια »

Ελάτε όλοι μαζί, κι εσείς που φοράτε κουκούλα (ανώνυμοι bloggers) κι εσείς που φοράτε καλσόν, ελάτε να οργανωθούμε να κάνουμε μία έρευνα για τα εκπαιδευτικά ιστολόγια. Εμφανίζει σημάδια κόπωσης η εκπαιδευτική μπλογκόσφαιρα; έχει απαυδήσει με την κατάσταση και στρέφεται αλλού; αλληλοσυνδεόμαστε; συζητάμε; γιατί μπλογκάρουμε; είναι που είναι ακριβοί οι ψυχίατροι ή ζητάμε τα 10 δεύτερα δημοσιότητας πριν το κλικ;

Σας εγγυόμαστε την ανωνυμία σας και ότι δεν θα χάσετε πάνω από 10 λεπτά συμπληρώνοντάς το.

Ερωτηματολόγιο

Comments 0 σχόλια »

globe-puzzle.jpgΠώς χορηγούνται οι πανεπιστημιακές υποτροφίες και οι φοιτητικές ενισχύσεις; Η μελέτη της Michele Lamont «How professors think. Inside the curious world of academic judgement» (Harvard University Press, σελ. 330) δίνει μια εικόνα για τις αρχές που εφαρμόζουν οι αμερικανικές ακαδημαϊκές επιτροπές στη διάρκεια των ατελείωτων ωρών που εξετάζουν βιογραφικά, συστατικές επιστολές και προτάσεις ερευνητικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με τον κριτικογράφο του TLS Adam Cuper, το κεντρικό συμπέρασμα της συγγραφέως είναι ότι όλες οι επιτροπές επιδιώκουν την υπεροχή, δεν είναι ωστόσο καθόλου αυτονόητο ότι υπάρχει συναίνεση ανάμεσα στα μέλη των διαφορετικών επιστημονικών πεδίων για το τι σημαίνει και πώς κατακτάται η υπεροχή. Η Michele Lamont μελέτησε τη στάση των διεπιστημονικών επιτροπών που χορηγούν υποτροφίες στις ανθρωπιστικές σπουδές και τις κοινωνικές επιστήμες για να διαπιστώσει ότι κάθε κοινότητα ιεραρχεί τις προτεραιότητές της με διαφορετικά κριτήρια. Οι οικονομολόγοι έτσι εκτιμούν τις μαθηματικές αρετές και υποτιμούν τη διερεύνηση γεγονότων. Οι ιστορικοί λατρεύουν τα γεγονότα. Και επειδή είναι σε θέση να διατυπώσουν τι τους αρέσει, τόσο οι οικονομολόγοι όσο και οι ιστορικοί ευνοούνται δυσανάλογα πολύ κατά τη διανομή των υποτροφιών.

Στον χώρο των φιλοσόφων αντιθέτως τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, καθώς οι υποψήφιοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα ακατανόητα για την πλειοψηφία ερευνητικά τους σχέδια. Αλλες πάλι επιστημονικές κοινότητες πάσχουν εξαιτίας των εσωτερικών τους συγκρούσεων. Οι πολιτικοί επιστήμονες και οι κοινωνιολόγοι λόγου χάρη είναι διχασμένοι ανάμεσα στους υπέρμαχους της δημιουργίας μοντέλων και τους εθνογράφους. Η αμερικάνική ανθρωπολογία και η γεωγραφία που κάποτε συνεργάζονταν είναι επίσης διχασμένες, καθώς οι επιστήμονές τους αισθάνονται ανασφαλείς ως προς την επιστημονική τους ταυτότητα. Οι φιλόλογοι τέλος επιμένουν να απορροφώνται από τις αλληλοϋποκαθιστούμενες θεωρίες οι οποίες αφήνουν στο διάβα τους διαρκείς μνησικακίες. Ανεξαρτήτως πάντως από τις εσωτερικές τους διχόνοιες, όλοι είναι, όπως υποστηρίζει ο Adam Cuper, εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στα αιτήματα και τις φιλοδοξίες των υπολοίπων επιστημονικών πεδίων.

Άρθρο της Ε. Κοτζιά στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

 lies.jpg

Ακόμη και τα αθώα ψέματα που λένε οι γονείς κάνουν κακό στα παιδιά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας αμερικανικής έρευνας. Ακόμη και οι γονείς που λένε ψέματα «για καλό», χάνουν την εμπιστοσύνη των παιδιών τους.

«Αν δεν πλένεις τα αυτιά σου, θα φυτρώσει σπανάκι»· «αν δεν αφήσεις την πιπίλα, θά ΄ρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας»: ο κόσμος των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι αρκετά σουρεαλιστικός και γεμάτος φανταστικά πλάσματα. Είναι η πραγματικότητα που δημιουργούν τα ψέματα των γονιών που λένε ολοένα και περισσότερο ψέματα στα παιδιά, όπως έδειξε μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο και του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Μoral Εducation» και, σύμφωνα με την Αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν που την υπογράφει, όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τα ψέματα αυτά, χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη μαμά και στον μπαμπά. Όμως υπάρχουν και θετικές επιπτώσεις. «Το να καταλάβεις ότι οι γονείς λένε ψέματα, βοηθάει στην ανάπτυξη του σκεπτικισμού, πράγμα που έχει ουσιαστική σημασία για να διαμορφώσει το παιδί κριτικό πνεύμα», λέει ο Ντιεμ Λούου, ο οποίος συνυπογράφει τη δημοσίευση. Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν μια ομάδα φοιτητών και ο ένας από τους γονείς καθενός εξ αυτών. Από τους πρώτους, ζητήθηκε να θυμηθούν ψέματα που τους είπαν κατά την παιδική ηλικία τους και 88% θυμήθηκαν περισσότερα από ένα.

«Τα παιδιά θυμούνται τα ψέματα που ξεσκεπάζονται», εξηγεί ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Έρευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Το 79% είπε ότι είχε ακούσει τους γονείς να λένε ότι είναι κακό να λες ψέματα. Μόνο 21% είπαν ότι είχαν με τους γονείς τους έναν έντιμο διάλογο κατά τον οποίο τους εξηγήθηκε ότι μερικές μισές αλήθειες είναι αποδεκτές.

Από τους γονείς που ρωτήθηκαν, 78% παραδέχθηκαν ότι είπαν ψέματα στα παιδιά τους, οι περισσότεροι- κι αυτό είναι το εντυπωσιακό- για εγωιστικούς λόγους. Το να πεις σ΄ ένα παιδί πως, αν συνεχίσει να ανοίγει το ψυγείο, αυτό θα εκραγεί, είναι απλούστερο από το να του εξηγήσεις πώς λειτουργεί η συσκευή. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, εξηγούν οι ερευνητές, το ψέμα δεν λέγεται για να μην πονέσει το παιδί ή για να ηρεμήσει, αλλά για να επιτευχθεί κάτι ταχύτερα. Αν λοιπόν, εξηγεί η Χέιμαν, είναι εντελώς αθώο (ακόμη και ενδεδειγμένο) να πεις ότι ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει, μπορεί αντίθετα να είναι επικίνδυνο να πεις ψέματα για να διαμορφώσεις μια συμπεριφορά. «Το να πεις σ΄ ένα παιδί ότι τα ορνιθοσκαλίσματά του είναι άσχημα θα ήταν άσπλαχνο», εξηγεί η ερευνήτρια, «όμως συχνά οι γονείς λένε ψέματα ελαφρά τη καρδία… Η καλύτερη λύση είναι πάντα η ειλικρίνεια».

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

montage.jpgΑν είστε ευτυχισμένοι, υπάρχει πλέον τρόπος να το γνωρίζουν οι επιστήμονες. Χρόνια τώρα, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και άλλοι ερευνητές ονειρεύονται μια μηχανή που θα μετρά αντικειμενικά το πιο υποκειμενικό από τα ανθρώπινα συναισθήματα: την ευτυχία. Τώρα, χάρη στους κομπιούτερ και το Ίντερνετ, πιστεύουν ότι βρήκαν μια λύση. Κάπως έτσι προέκυψε το ηλεκτρονικό «ηδονόμετρο».

Την ιδέα είχαν ο μαθηματικός Πίτερ Ντοντς και ο ειδικός των υπολογιστών Κρις Ντάνφορθ, του πανεπιστημίου του Βερμόντ των ΗΠΑ. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό μελέτης της ευτυχίας “Journal of Happiness Studies”, σύμφωνα με τους “Τάιμς” της Ν.Υόρκης.

Συνολικά, διαπιστώνεται επίσης ότι το αίσθημα ευτυχίας που διαπερνά τη “μπλογκόσφαιρα”, έχει αυξηθεί κατά 4% περίπου από το 2005 μέχρι σήμερα. Τα Χριστούγεννα και η Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι οι κατ’ εξοχήν μέρες του χρόνου (με 6 στην κλίμακα), όπου η διάχυτη ευτυχία στην κοινωνία φθάνει στο αποκορύφωμά της. Άνδρες και γυναίκες έχουν περίπου ίδιο “σκορ” ευτυχίας, με ελαφρώς μεγαλύτερο των γυναικών (5,91 έναντι 5,89 των ανδρών).

Οι αμερικανοί επιστήμονες αξιοποιούν ιδιαίτερα το άφθονο υλικό που συλλέγει ο δικτυακός τόπος www.wefeelfine.org, ο οποίος καταγράφει φράσεις από τα blogs όλου του κόσμου που ξεκινούν με την φράση “αισθάνομαι” (I feel). Η παρακολούθηση εστιάζεται στην καταγραφή και αξιολόγηση συγκεκριμένων λέξεων και εκφράσεων (στην αγγλική γλώσσα προς το παρόν) που είναι αντιπροσωπευτικές για το συναισθηματικό περιεχόμενο των γραφομένων και την ψυχική διάθεση αυτών που τα γράφουν και τα διακινούν στο διαδίκτυο. Κάθε λέξη και φράση βαθμολογείται σε μια κλίμακα από το 1 ως το 9 (π.χ. “παράδεισος” 8,72, “ματαιότητα” 4,30, “αυτοκτονία” 1,25 κλπ.). Όσο πιο μεγάλο το σκορ, τόσο πιο μεγάλη είναι η ψυχική ευφορία και η ευτυχία. Βέβαια, το αποτέλεσμα που προκύπτει, έχει νόημα μόνο για ένα μεγάλο αριθμό δεδομένων (λέξεων) και αντικατοπτρίζει όχι την ευτυχία μεμονωμένων ατόμων, αλλά μεγάλων πληθυσμών (μιας πόλης, μιας χώρας ή και όλης της Γης), ιδίως σε συγκεκριμένες περιόδους όπου συμβαίνει κάτι χαρακτηριστικό.

Για παράδειγμα, το “ηδονόμετρο” κατέγραψε ότι η εκλογή του Ομπάμα στις ΗΠΑ πέρυσι το Νοέμβριο ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα των Αμερικανών εδώ και τέσσερα χρόνια, ενώ ο θάνατος του Μάικλ Τζάκσον μια από τις πιο δυστυχισμένες μέρες – και όχι μόνο στην Αμερική.

Μια άλλη αξιοσημείωτη διαπίστωση, που προκύπτει κυρίως από την ανάλυση του συναισθηματικού περιεχομένου εκατοντάδων χιλιάδων τραγουδιών (με τη βοήθεια κυρίως του διαδικτυακού τόπου www.hotlyrics.net), είναι ότι μετά το 1960 οι στίχοι της μουσικής έχουν γίνει κατά μέσο όρο 10% λιγότερο ευτυχισμένοι. Η εξάπλωση μουσικών ειδών όπως το “χαρντ ροκ”, το “πανκ” και το “χέβι μέταλ”, με τις συχνές επικλήσεις τους σε “μαύρα” αισθήματα και τον εξοβελισμό της λέξης “αγάπη” από το λεξιλόγιο των στίχων τους, έχουν μειώσει το μέσο όρο του “δείκτη ευτυχίας” της μουσικής διαχρονικά.

Το “ηδονόμετρο” ουσιαστικά είναι ένα πρόγραμμα λογισμικού που παρακολουθεί “αόρατο” τα συναισθήματα που εκατομμύρια άνθρωποι εκφράζουν στο Ίντερνετ μέσω διαφόρων δικτυακών τόπων, ιστολογίων (blogs), στίχων τραγουδιών, μηνυμάτων του Twitter, λόγων των πολιτικών κ.α.
Ελευθεροτυπία με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Comments 0 σχόλια »

braindrainΟ Νίκος Ξυδάκης μας υπενθυμίζει σε άρθρο του στην Καθημερινή:

Πριν από ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, είκοσι δύο Ελληνες επιστήμονες, κορυφαίοι στους τομείς τους διεθνώς, είχαν συνυπογράψει ένα κείμενο για το παρόν και το μέλλον της έρευνας εν Ελλάδι.

Από το λιτό και σαφές κείμενο των 22, κρατάω το προοίμιο: «η ευημερία ή η περιθωριοποίηση μιας χώρας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά της να παράγει νέα γνώση, να αναπτύσσει τεχνολογία και να καινοτομεί». Κρατάω και τις επισημάνσεις τους για το brain drain, για τη μετανάστευση επιστημόνων δηλαδή, αλλά και τις λύσεις που προτείνουν ώστε να αποτραπεί η μετανάστευση και να επαναπατριστούν οι καταξιωμένοι και οι ταλαντούχοι νέοι. Ιδιαίτερη σημασία, ανώτερη και από τα συγκεκριμένα, έχει το ιδεολογικό – αξιακό πλαίσιο που προτείνουν: «Απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια από καταξιωμένους επιστήμονες, την Πολιτεία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ώστε να περάσει στη Νέα Γενιά το μήνυμα ότι ο δρόμος της επιστημονικής έρευνας, με τον οποίο συνδέονται ενδογενώς η αξιοκρατία, η ανιδιοτέλεια και η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας, αποτελεί πρότυπο δημιουργικής ζωής…».

Διαβάστε και το σχετικό άρθρο της 1ης Ιουνίου 2008

Comments 0 σχόλια »

site_ypepth.jpgΗ Ελευθεροτυπία είχε χτες αφιέρωμα στους κυβερνητικούς δικτυακούς τόπους. Αναρωτιέται λοιπόν: “Τι κάνουν οι κόμβοι των υπουργείων της κυβέρνησης στο Διαδίκτυο; Επιτελούν κάποιο έργο ή απλώς πιάνουν… χώρο. ” Μετά από μια γρήγορη επισκόπηση των Web sites των ελληνικών υπουργείων και διαπίστωσαβ πως όσον αφορά τη διανομή πληροφοριών που ενδεχομένως ενδιαφέρουν τους πολίτες, η κατάσταση μπορεί να μην είναι άριστη αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι να μας πιάσει και μαύρη απελπισία.

Θα διαφωνήσω… Αν υπολογίσουμε πόσα χρήματα μας κοστίζουν αυτά τα sites θα διαπιστώσουμε ότι η σχέση τιμής – απόδοσης είναι χειρίστη. Ειδικά για το ΥΠΕΠΘ έγραψαν : “Τι έχει: Πληροφοριακό υλικό για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Επίσης, πληροφορίες για διορισμούς. Ενδιαφέρουσα η σελίδα με το δωρεάν (ανοικτού κώδικα) εκπαιδευτικό λογισμικό.

Θα περιμέναμε: Εντάξει, τα προηγούμενα χρόνια ήταν παράδειγμα προς αποφυγή τόσο από πλευράς σχεδίασης όσο και από πλευράς ποιότητας πληροφορίας. Λείπει βέβαια η online επικοινωνία με τον πολίτη, αλλά αυτό είναι γενικότερο πρόβλημα”.

Θα πρέπει όμως κάποιος να είναι σχετικός με το θέμα για να διαπιστώσει πόση παλαιωμένη και άχρηστη πληροφορία διαθέτει αυτός ο δικτυακός τόπος. Οτι κρεμιέται μένει στους αιώνες των αιώνων. Εκεί δε που υπάρχει ανάγκη εξυπηρέτησης, θέλουμε φερ’ειπείν να δούμε την ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων, αν πάμε να την ανακαλύψουμε όχι από το μενού εκπαιδευτικοί αλλά στο δέντρο του υπουργείου χρειαζόμαστε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Γιατί π.χ. δεν οργανώνονται οι εγκύκλιοι του ΥΠΕΠΘ σε ένα περιβάλλον με δυνατότητα αναζήτησης ώστε να περιορίζαμε λίγο και το χαρτοβασίλειο;

Επίσης αυτό το πολυδαίδαλο των υπηρεσιών όπου κάθε γραφείο στήνει και το δικό του δικτυακό τόπο με τα χρήματα των έργων  δημοσιότητας που απορροφά…είναι κάτι σαν τις φαβέλες… Προχειρότητα και εγκατάλειψη.

Και τέλος πάντων μόνο εξυπηρέτηση στα ελληνικά και αγγλικά; Μήπως θα έπρεπε να προστεθούν και άλλες γλώσσες;

Γενικά πάντως στη χώρα μας δεν ωφελούμαστε από τις online υπηρεσίες. Μόνο οι ανταγωνιστικοί κλάδοι, οι διεθνοποιημένοι εκ των πραγμάτων (τράπεζες, μεταφορές) αναγκάστηκαν να περάσουν στην ψηφιακή εποχή. Οι υπόλοιποι χάρη στην ευρωπαϊκή ένωση απέκτησαν μία σελίδα στο διαδίκτυο αλλά τις περισσότερες φορές ελάχιστα λειτουργική.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα δίκτυα έχουν αξία όσο διασυνδέονται. Πόσο διασυνδεδεμένα είναι λοιπόν όλα τα παραμάγαζα του υπουργείου μας; Αν ναι ξέχασα. Εχουν όλα λινκ στη σελίδα του ΥΠΕΠΘ…

buzz it!

Comments 0 σχόλια »

fas1.jpgfasianos-st.jpgΠοιοι είναι οι πλέον αναγνωρίσιμοι Ελληνες; Οι Αλέκος Φασιανός, Νικόλαος Γύζης, Γιώργος Σεφέρης και Οδυσσέας Ελύτης; Αν πιστέψουμε την έρευνα των μαθητών της Στ Δ τάξης του 24ου Δημοτικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης, όχι! Σύμφωνα με τα όσα διαπίστωσαν, στις ηλικίες 9-40 ετών οι πιο γνωστοί είναι οι Αννίτα Πάνια, Χριστίνα Λαμπίρη, Κατερίνα Καραβάτου, Σάκης Ρουβάς , Ηλίας Ψινάκης, Ματθίλδη Μαγγίρα, Εφη Θώδη και ο νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης .

Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, η έρευνα των παιδιών, που τιτλοφορείται «Τέχνες και Τέχνη», αποδεικνύει ότι τόσο οι μαθητές όσο και οι ενήλικοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα τα πρόσωπα που προβάλλονται στην τηλεόραση. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, στοχεύοντας τόσο στη διερεύνηση των τηλεοπτικών συνηθειών των κατοίκων όσο και στην καταγραφή των λόγων για τους οποίους αφιερώνουν χρόνο στη «μικρή οθόνη». Επίσης όσοι συμμετείχαν στην έρευνα κλήθηκαν να διακρίνουν μέσα από μια μεγάλη λίστα ονομάτων ποιοι είναι καλλιτέχνες και ποιοι παρουσιαστές. Τα αποτέλεσμα ήταν διόλου ενθαρρυντικά: Πολλοί δήλωσαν ότι ο Σεφέρης είναι τραγουδιστής, ενώ άλλοι σημείωσαν ότι ο κ. Φασιανός είναι πτηνό. Ορισμένοι δεν είχαν ιδέα τι εστί Ελύτης, ενώ οι περισσότεροι αναγνώριζαν με ευκολία τις σύγχρονες «τηλεπερσόνες».

Το Βήμα

Comments 0 σχόλια »

mathites.jpgΟ Νίκος Φωτόπουλος ερευνητής σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής  προσεγγίζει σε άρθρο του στην Ελευθεροτυπία το θέμα της ποιότητας στην εκπαίδευση.

Η «ποιότητα» στην εκπαίδευση αποτελεί απαίτηση όλων. Ιδιαίτερα σήμερα που η εκπαίδευση είναι μαζική, ταχύτατα αναπτυσσόμενη και προϋποθέτει το συντονισμό, την ενεργοποίηση αλλά και τη συνέργια πολλών παραγόντων. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια, κτίρια και τεχνολογικός εξοπλισμός, διδακτικές μέθοδοι, διοικητικοί και υποστηρικτικοί μηχανισμοί, βασική κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, κρατική χρηματοδότηση, μοντέλα διοίκησης και οργάνωσης της σχολικής μονάδας αποτελούν μερικές μόνο από τις παραμέτρους που συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να πραγματωθεί η εκπαιδευτική πράξη, επηρεάζοντας ταυτόχρονα την ουσία και την αποτελεσματικότητά της.

Η ποιότητα στην εκπαίδευση και ο σχετικισμός του περιεχομένου της

Είναι σαφές ότι η οποιαδήποτε προσέγγιση της ποιότητας στην εκπαίδευση σχετίζεται με το «πεδίο ορισμού» της, το τι δηλαδή θεωρούμε ως κοινωνία ποιότητα και ποια είναι τα συστατικά της στοιχεία. Είναι ευνόητο ότι ο ορισμός της ποιότητας είναι προβληματικός, γιατί η ίδια η έννοια από μόνη της δεν είναι ούτε πολιτικά αθώα ούτε κοινωνικά ουδέτερη. Αντίθετα, συναρτάται από τους στόχους και τις στρατηγικές προτεραιότητες που ένα εκπαιδευτικό σύστημα θέτει καθώς και τις πρακτικές που αυτό χρησιμοποιεί για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Με άλλα λόγια, το ζήτημα της ποιότητας δεν αποτελεί μια διαχρονική σταθερά, την οποία θα πρέπει a priori να αποδεχθούμε, αντίθετα συνιστά μια κοινωνική μεταβλητή την οποία θα πρέπει διαρκώς να σμιλεύουμε παλεύοντας ταυτόχρονα να συν-διαμορφώνουμε το περιεχόμενο και τη δυναμική της.

Χαρακτηριστική, στην περίπτωση αυτή, είναι η πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που φέρνει στο προσκήνιο τον προβληματισμό αυτό, επιχειρώντας ουσιαστικά μια σύγχρονη προσέγγιση της έννοιας της ποιότητας στην εκπαίδευση μέσα από τις απόψεις γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών.

Απαισιοδοξία, απογοήτευση, δυσθυμία: συνώνυμα του εκπαιδευτικού μας συστήματος

Διαβάστε τη συνέχεια

Comments 0 σχόλια »

hist.jpgΕνδιαφέροντα συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνα που πραγματοποίησε το Παιδαγωγικό Iνστιτούτο σχετικά με τις αντιλήψεις των καθηγητών για το μάθημα της Iστορίας στο Λύκειο. Στην έρευνα συμμετείχαν 971 φιλόλογοι, οι οποίοι κατά το σχολικό έτος 2003-2004 δίδασκαν το μάθημα της Iστορία σε Λύκεια από όλους τους νομούς της χώρας. Τα αποτελέσματα της έρευνας κρίνεται σκόπιμο να αξιοποιηθούν στον διάλογο για την Παιδεία

Eλληνοκεντρικό και… εσωστρεφή χαρακτήρα έχει το μάθημα της Iστορίας στα ελληνικά σχολεία. Oι ιστορικές περίοδοι που αφορούν, για παράδειγμα, στη Pώμη ή τους ανατολικούς λαούς «απορρίπτονται» από τους καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα στα Λύκεια, ενώ αντιθέτως προτιμώνται η Aρχαία Eλληνική Iστορία, καθώς και η Nεότερη και Σύγχρονη Iστορία. Tην ίδια ώρα, φαίνεται πως οι διδάσκοντες αντιμετωπίζουν την Iστορία ως ένα είδος… καταλόγου πληροφοριών του παρελθόντος, δείχνοντας, μάλιστα, μια «εμμονή» στις λεπτομέρειες. Aποτέλεσμα είναι οι μαθητές να βλέπουν την Iστορία ως κάτι αναγκαίο και απωθητικό και να οδηγούνται στη στείρα απομνημόνευση των γεγονότων, η οποία «επιβραβεύεται» τόσο στις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση όσο και στους διαγωνισμούς του AΣEΠ για το διορισμό στο Δημόσιο…

Tι φταίει για τα προβλήματα στη διδασκαλία του μαθήματος; Γιατί οι καθηγητές δυσκολεύονται να «διαβάσουν» τις πηγές του παρελθόντος και να τις μεταδώσουν με τρόπο ελκυστικό στους μαθητές; Tο «καμπανάκι», τονίζουν οι επιστήμονες, χτυπά για τα Πανεπιστημιακά Tμήματα της Iστορίας και τα Tμήματα των Φιλοσοφικών Σχολών…

Tα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν, μεταξύ άλλων, από έρευνα που πραγματοποίησε το Παιδαγωγικό Iνστιτούτο σχετικά με τις αντιλήψεις των καθηγητών για το μάθημα της Iστορίας στο Λύκειο. Tην επιστημονική ευθύνη της έρευνας είχε η κ. Aναστασία Kυρκίνη – Kούτουλα, ενώ συμμετείχαν οι Eφη Aργυρού, Δημήτριος Γιαννακόπουλος και Bασιλική Σακκά. Στην έρευνα συμμετείχαν 971 φιλόλογοι, οι οποίοι κατά το σχολικό έτος 2003-2004 δίδασκαν το μάθημα της Iστορία σε Λύκεια από όλους τους νομούς της χώρας.

H έρευνα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον μιας και οι «πόλεμοι» για το μάθημα της Iστορίας είναι συχνό φαινόμενο στη χώρα μας -ο τελευταίος έγινε με αφορμή το βιβλίο Iστορίας της κ. Mαρίας Pεπούση για την στ΄ τάξη του δημοτικού- ενώ τα αποτελέσματά της κρίνεται σκόπιμο να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του εν εξελίξει διαλόγου για την Παιδεία. Aρκετοί καθηγητές αναφέρονται στην ανάγκη μείωσης της διδακτέας ύλης, τον εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, την αλλαγή των βιβλίων, αλλά και την κατάλληλη επιμόρφωσή τους για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Eιδικότερα, το θέμα προσεγγίστηκε με βάση τρεις θεματικές ενότητες: α) Kαθηγητές και επιστήμη της Iστορίας, β) Kαθηγητές και διδακτικές πρακτικές – παιδαγωγική διάσταση και γ) πλαίσιο εκπαίδευσης των καθηγητών που διδάσκουν το μάθημα της Iστορίας στην Eλλάδα.

Συμπεράσματα
Tα κυριότερα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

H Iστορία είναι δύσκολη γιατί πρέπει να έχεις… πολύ καλή μνήμη: Oι επτά στους δέκα καθηγητές της έρευνας (67,5%) θεωρούν ότι η διδασκαλία της Iστορίας είναι αρκετά ή πολύ δύσκολη. Oι γυναίκες θεωρούν δυσκολότερο το μάθημα από ό,τι οι άνδρες, ενώ τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως προς την ευκολία να διδάξουν το μάθημα έχουν οι εμπειρότεροι καθηγητές, ηλικίας 56 έως 65 ετών. Πού έγκειται η δυσκολία του μαθήματος; «H διδασκαλία της Iστορίας είναι δύσκολη γιατί πρέπει να θυμάσαι λεπτομέρειες» ή «γιατί πρέπει να έχεις πολύ καλή μνήμη», απάντησαν κάποιοι από τους συμμετέχοντες. Mάλιστα, ο ένας στους δύο καθηγητές (52,11%) υποστήριξε ότι ο βαθμός επιτυχίας των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Iστορίας εξαρτάται από την «αποστήθιση της εξεταστέας ύλης». Kάποιοι άλλοι συμμετέχοντες έθιξαν ως αιτία δυσκολίας του μαθήματος το ζήτημα της αντικειμενικότητας της ιστορικής γνώσης, ότι δηλαδή «είναι πολλά τα αμφιλεγόμενα θέματα στην Iστορία». Συντριπτικό είναι, εξάλλου, το ποσοστό των καθηγητών που δεν αισθάνεται «άνετα» με τις πηγές.

Tο 85,58% των ερωτηθέντων έκρινε ότι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν όταν καλούνται να αξιολογήσουν τους μαθητές τους είτε στο Λύκειο, είτε στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι το «μεγάλο ποσοστό βαθμολογίας στην επεξεργασία των πηγών» και οι «μη μετρήσιμες απαντήσεις (έλλειψη σαφών αξιολογικών κριτηρίων)».

Διακρίσεις…
«Nαι» στην Kλασική Περίοδο, «όχι» σε Pώμη και ανατολικούς πολιτισμούς: H Σύγχρονη Iστορία, η Nεότερη Iστορία και η Kλασική Aρχαιότητα είναι, σύμφωνα με τους καθηγητές, οι τρεις πρώτες ιστορικές περίοδοι που θα πρέπει να διδάσκονται οπωσδήποτε στο Λύκειο.

Mάλιστα, η κλασική εποχή έρχεται πρώτη όταν οι καθηγητές καλούνται να προσδιορίσουν τις ιστορικές περιόδους που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τους μαθητές όλων των τάξεων του Λυκείου. Aντίθετα, «απορρίπτονται» οι ενότητες που αφορούν στη Pωμαϊκή Περίοδο και στους ανατολικούς πολιτισμούς (από την A΄ Λυκείου), στον Mεσαίωνα (από τη B΄ Λυκείου), καθώς και στους λαούς της Λατινικής Aμερικής, του Iσλάμ και της Kίνας. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η απόρριψη της Pώμης, των Aνατολικών καθώς και άλλων μακρινών λαών «διαβάζεται» ως μια «τοπικιστική», «ελληνοκεντρική» στάση από μέρους των καθηγητών, η οποία ενισχύεται και από τη μικρότερη εξοικείωση των καθηγητών με τις περιόδους αυτές στη διάρκεια των προπτυχιακών τους σπουδών στο Πανεπιστήμιο. Eπίσης, υπο-αντιπροσωπεύονται η ιστορία του φεμινιστικού και του εργατικού κινήματος ή η ιστορία της μετανάστευσης, χαρακτηριστικό και αυτό της προτίμησης στην πολιτική και στρατιωτική Iστορία. Σημειώνεται, πάντως, ότι οι περισσότεροι καθηγητές θεωρούν ως βασικό στόχο της διδασκαλίας του μαθήματος τη «δημιουργία ιστορικής κρίσης και συνείδησης», ενώ μικρό ποσοστό προέταξε τον στόχο για τη «διαμόρφωση εθνικής ταυτότητας και συνείδησης».

«Προσκόλληση» στο σχολικό βιβλίο
Oι καθηγητές είναι «αρκετά ευχαριστημένοι» από τα βιβλία της Iστορίας του Λυκείου, ενώ τα προβλήματα που εντοπίζουν αφορούν στην αφήγηση που είναι «λεπτομερειακή», «συμπυκνωμένη», «ανιαρή» και «δυσνόητη». Ωστόσο, οι διδάσκοντες φαίνεται ότι βλέπουν το σχολικό βιβλίο ως κάτι το «οριστικό» το οποίο θα πρέπει να παραδοθεί με τον κατάλληλο τρόπο στους μαθητές και πιθανότατα θα αναπαραχθεί από αυτούς στις εξετάσεις. H αξιοποίηση εναλλακτικών μέσων, όπως είναι, για παράδειγμα, το διαδίκτυο, γίνεται μόλις από το 6% των καθηγητών.

O «πόλεμος» της Iστορίας που ξαναγράφεται…
Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων βρίσκεται το βιβλίο Iστορίας της κ. Mαρίας Pεπούση για την στ΄ δημοτικού, το οποίο αποσύρθηκε από τα σχολεία ως υπερβολικά «φιλελεύθερο». H ιστορία… ξαναγράφεται κατ΄ ανάθεση από τον καθηγητή της Nεότερης Iστορίας στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Iωάννη Kολιόπουλο και το νέο βιβλίο αναμένεται να διανεμηθεί στους μαθητές από το επόμενο σχολικό έτος. O κ. Kολιόπουλος συνδέεται με το Iνστιτούτο Δημοκρατίας «Kωνσταντίνος Kαραμανλής», είναι μέλος της διοίκησης της Eταιρείας Mακεδονικών Σπουδών -που είχε καταγγείλει το βιβλίο της κ. Pεπούση για «επιχείρηση αποδόμησης του έθνους, του εθνικού κράτους και της εθνικής ταυτότητας»- αντιπρόεδρος του Iδρύματος Mελετών Xερσονήσου του Aίμου που λειτουργεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Πολιτισμού με εξειδίκευση στα θέματα των Bαλκανίων και αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου Δυτικής Mακεδονίας.

Τι λέει η συγγραφέας
Όλα δείχνουν πως το βιβλίο της κ. Pεπούση, που καταγγέλθηκε ως επικίνδυνο και… προδοτικό και άφησε εκτός Bουλής την πρώην υπουργό Παιδείας κ. Mαριέττα Γιαννάκου, θα αντικατασταθεί από ένα εθνικά «καθαρό» σύγγραμμα. Πώς σχολιάζει η κ. Pεπούση σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την απόσυρση του βιβλίου της, τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται η Iστορία στα σχολεία; «Παρά το δημόσιο θόρυβο και τις διεκδικήσεις γύρω από την Iστορία και το παρελθόν, η Iστορία στο ελληνικό σχολείο δεν έχει καταφέρει να ενηλικιωθεί, να διδάσκεται από ιστορικούς, να επηρεάζεται από την αντίστοιχη επιστήμη αναφοράς, να παρακολουθεί τις επιστημολογικές εξελίξεις που είναι εξαιρετικά πλούσιες στον τομέα της διδακτικής της ιστορίας», τονίζει, στην «H», η κ. Pεπούση και προσθέτει: «Παραμένει εγκλωβισμένη σε μια αντίληψη ex cathedra γεγονοτολογικής εθνοκεντρικής, αυτιστικής σχεδόν, Iστορίας που διδάσκει τη μία και μοναδική αλήθεια και δεν ενδιαφέρεται για τις αλήθειες και τον πολιτισμό των άλλων, ούτε για την ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης των παιδιών. H σχολική ιστορία στην Eλλάδα είναι μια ‘κατ’ ευφημισμό’, θα μπορούσαμε να πούμε, Iστορία». Θα φανεί ίσως παράδοξο, αλλά η αντιπαράθεση με αφορμή το βιβλίο της κ. Pεπούση δεν αποτελεί ελληνική αποκλειστικότητα.

Παραμένει ανήλικη
Oι «πόλεμοι» των εγχειριδίων Iστορίας είναι συχνό φαινόμενο στον σύγχρονο κόσμο. Στις HΠA, για παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος Tζορτζ Mπους ανακοίνωνε τον Σεπτέμβριο του 2002 με κάθε επισημότητα τα νέα μέτρα για την ενίσχυση της «ορθής» διδασκαλίας της Iστορίας στα σχολεία. Στην ομιλία του, κατά τη διάρκεια της 215ης επετείου από την υπογραφή του Συνταγματικού Xάρτη της χώρας, η γνώση της αμερικανικής ιστορίας παρουσιαζόταν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την καλλιέργεια του πατριωτισμού των παιδιών και συσχετιζόταν άμεσα με το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους που είχε γίνει ένα χρόνο πριν…

«Eμμονή» στις ιστορικές λεπτομέρειες
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, στην Eλλάδα υπάρχει μια εμμονή σε μια «γεγονοτολογική» και «πραγματολογική» προσέγγιση της Iστορίας. Δίνεται, δηλαδή, σημασία στις λεπτομέρειες και τα γεγονότα κυρίως με τη μορφή αφηγήσεων ή διαλέξεων. Mεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό φαίνεται ότι έχουν τα Πανεπιστημιακά Tμήματα της Iστορίας και γενικά τα Tμήματα των Φιλοσοφικών Σχολών, καθώς δεν προσφέρουν επαρκή μαθήματα διδακτικής της Iστορίας στους φοιτητές τους. Eπίσης, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Eλλάδα δεν υφίσταται χωριστός κλάδος καθηγητών Iστορίας. Eίναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ο ένας στους τρεις καθηγητές που διδάσκουν Iστορία έχει τελειώσει Iστορικό – Aρχαιολογικό Tμήμα. Oι υπόλοιποι έχουν σπουδάσει Φιλολογία. Eπίσης, το 90% των καθηγητών δεν έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές. Tο 60,6% έχει επιμορφωθεί σε σχέση με τη διδακτική της Iστορίας, αλλά αρκετοί από αυτούς (20,5%) δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Eπίσης, ο ένας στους δύο καθηγητές λαμβάνει υπόψη τις οδηγίες του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου, τις οποίες, όμως, βρίσκει μόνο «αρκετά βοηθητικές»…

Εδώ διδάσκουν Ιστορία μόνο οι φιλόλογοι…
Iδιαίτερα σημαντική κρίνει ο κ. Aντώνης Λιάκος, καθηγητής Nεότερης και Σύγχρονης Iστορίας στο Tμήμα Iστορίας και Aρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών, την έρευνα του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου για τις αντιλήψεις των διδασκόντων για το μάθημα της Iστορίας, την πρώτη μετά τη μελέτη της Άννας Φραγκουδάκη με θέμα «Tι είν΄ η πατρίδα μας; Eθνοκεντρισμός στην Eκπαίδευση». Έρχεται, μάλιστα, να ανατρέψει κάποια από τα συμπεράσματα εκείνης της έρευνας.

«Για παράδειγμα, η προτεραιότητα της Kλασικής Aρχαιότητας αντικαθίσταται εδώ από το ενδιαφέρον για τη Σύγχρονη και Nεότερη Iστορία. Aυτό είναι θετικό, παρά το γεγονός πως φαίνεται ότι η Iστορία διαβάζεται με παροντικούς όρους, σαν ένα είδος σύγχρονης συζήτησης», αναφέρει, στην «H», ο κ. Λιάκος. Kαι προσθέτει: «Eίναι σαφές, ωστόσο, ότι ο χαρακτήρας του μαθήματος της Iστορίας παραμένει ελληνοκεντρικός. Yπάρχει, δηλαδή, μια αντίληψη για το ‘χρήσιμο παρελθόν’ στην επιλογή των διδασκόμενων ιστορικών περιόδων. Xαρακτηριστικό είναι ότι η Pωμαϊκή Περίοδος δεν φαίνεται να προσελκύει ενδιαφέρον, ούτε όμως και τα ελληνιστικά χρόνια, εν μέρει γιατί οι ιστορικές αυτές περίοδοι δεν είναι γνωστές και εν μέρει επειδή δεν τις έχει εγκολπωθεί η κοινή περί ιστορίας αντίληψη ως μέρος του παρελθόντος της».

«Γεγονοτολογική» προσέγγιση
Tην ίδια ώρα, υποστηρίζει ο κ. Λιάκος, η έρευνα του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου δείχνει πως οι καθηγητές έχουν μια πολύ στενή αντίληψη της Iστορίας. Έχουν μια εμμονή σε μια «γεγονοτολογική» και «πραγματολογική» προσέγγιση της Iστορίας, με αποτέλεσμα να καλλιεργείται κυρίως η μνήμη και όχι η κριτική ικανότητα των μαθητών. «Oι διδάσκοντες φαίνεται ότι ασπάζονται τις βασικές αρχές της ‘μεγάλης αφήγησης’ κι αυτό έχει ως συνέπεια να δυσκολεύονται να διαβάσουν και να κατανοήσουν πηγές, είτε αυτές είναι γραπτά κατάλοιπα, είτε πρόκειται για εικαστικά έργα του παρελθόντος, μνημεία ή αρχαιολογικούς τόπους. Πρόκειται για αδυναμία ανάγνωσης και διατύπωσης ερωτημάτων του διαφορετικού στο χρόνο», επισημαίνει. Παράλληλα, οι διδάσκοντες εμφανίζονται προσκολλημένοι στα σχολικά εγχειρίδια όταν διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος του τρόπου με τον οποίο οι μαθητές αποκτούν τη γνώση. H σύγχρονη διδασκαλία του μαθήματος Iστορίας πρέπει να βασίζεται στην πολλαπλότητα των μέσων, όπως είναι το διαδίκτυο, το βίντεο ή τις επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους. Tα συμπεράσματα της έκθεσης του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου, κατά τον κ. Λιάκο, αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό «τις αδυναμίες των Tμημάτων Iστορίας και τον τύπο της Iστορίας που διαχέουν. Tην αδιαφορία τους για τη θεωρία και τη διδακτική της Iστορίας». Eκεί, κατά την άποψή του, θα πρέπει να χτυπήσει καμπανάκι. Eίναι χαρακτηριστικό ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια υπάρχει μόνο ένα μάθημα για την ιστορία της Aμερικής, ενώ οι φοιτητές διδάσκονται ελάχιστα για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Iστορία στα περισσότερα Tμήματα. H Eλλάδα είναι δε η μόνη χώρα στον κόσμο όπου δεν υπάρχει ειδικότητα του ιστορικού στην εκπαίδευση. O φιλόλογος θεωρείται ότι τα ξέρει όλα παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχει παρακολουθήσει ούτε ένα μάθημα Iστορίας στο Πανεπιστήμιο…. «Ποιοι αντιδρούν στην καθιέρωση της ειδικότητας του ιστορικού; Oι συνδικαλιστές και οι φοιτητικές παρατάξεις. Πώς, λοιπόν, να αναβαθμιστεί το μάθημα της Iστορίας και πώς να αποκτήσει σύγχρονο ενδιαφέρον αν δεν διαμορφώνονται ως ιστορικοί οι άνθρωποι που το διδάσκουν;» αναρωτιέται ο κ. Λιάκος…

Ημερησία

Comments 0 σχόλια »

clock_screen01.jpgΗ Τρίτη -και συγκεκριμένα στις 11.45 π.μ.- και όχι η Δευτέρα είναι η πιο δύσκολη στιγμή της εβδομάδας, υποστηρίζουν Βρετανοί ερευνητές. Το συμπέρασμα αυτό προέκυψε έπειτα από έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 3.000 άτομα.

Οι συμμετέχοντες παραδέχτηκαν ότι το μεγαλύτερο μέρος της Δευτέρας το περνούν, προσπαθώντας να εγκλιματιστούν, ενώ την Τρίτη βρίσκονται αντιμέτωποι με τις εκκρεμότητες της προηγούμενης μέρας και τον προγραμματισμό της υπόλοιπης εβδομάδας!

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το στρες είναι το «σερφάρισμα» στα site κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook…

Ελεύθερος Τύπος

Comments 0 σχόλια »

To Huffington Post Investigative Fund θα είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που θα χρηματοδοτήσει ομάδες δημοσιογράφων (είτε ανήκουν στην Huffington Post είτε είναι ελεύθεροι) ώστε να κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία σε βάθος για μια σειρά σημαντικά θέματα.

Ο οργανισμός θα χρηματοδοτηθεί αρχικά από την Huffington Post και την Atlantic Philanthropies – ένα μη κερδοσκοπικό φιλανθρωπικό οργανισμό. Η ανακοίνωση έρχεται σε μια στιγμή που πολλοί δημοσιογράφοι στις ΗΠΑ μένουν χωρίς δουλειά, και η δημιουργία θέσεων εργασίας σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι μια ισχυρή ένεση ελπίδας. Ήδη η Arianna δήλωσε ότι θέλει να βάλει στο σχήμα πολλούς απολυμένους δημοσιογράφους, ενώ αυτοί θα συνεργάζονται με τους χιλιάδες άλλους bloggers και ελεύθερους επαγγελματίες που θέλουν να συμμετέχουν στη διερεύνηση θεμάτων.

Η προσπάθεια αυτή δίνει πολλές απαντήσεις, όπως για παράδειγμα ποιό μπορεί να είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας μετά τη διαφαινόμενη κατάρρευση μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων στις ΗΠΑ. Όπως γράφει σήμερα ο Jay Rosen που θα είναι επικεφαλής της ομάδας συμβούλων του νέου σχήματος

Είναι το ξεκίνημα ενός νέου ψηφιακού ειδησεογραφικού οργανισμού με εστίαση στο πρωτογενές ρεπορτάζ. Μπορεί να πει κανείς ότι οι αρχές του εκφράζονται στο: “κάνε έρευνα μια φορά, δημοσίευσε τη παντού” επειδή τα προϊόντα του (ρεπορτάζ) θα είναι διαθέσιμα ελεύθερα σε κάθε άλλο ειδησεογραφικό οργανισμό ή web site για δημοσίευση ακριβώς τη στιγμή που δημοσιεύονται και στην Huffington Post (πιθανότατα με μια Creative Commons άδεια χρήσης – αλλά αυτό δεν έχει αποφασιστεί ακόμα).

Μία open source δημοσιογραφία δηλαδή. Έχει σκεφτεί κανείς ότι το μοντέλο της κοινότητας ανοιχτού λογισμικού μπορεί να είναι και το μέλλον της δημοσιογραφίας?

Nylon

Comments 0 σχόλια »

digital_revolution.jpgΕκπλήσσουν τα συμπεράσματα έρευνας, αναφορικά με τη χρήση του διαδικτύου, που διεξήχθη στο Χονγκ ΚονγκΊντερνετ, όπου ένας στους επτά νέους κατοίκους εκεί δηλώνει ότι η ζωή δεν θα είχε νόημα και δεν θα άξιζε αν δεν υπήρχε το Ίντερνετ.
Στην έρευνα συμμετείχαν 1800 ατόμα, ηλικίας 12 έως 25 ετών και από αυτούς το 14% απάντησε ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς το Ίντερνετ, ενώ το 80% χαρακτήρισε το διαδίκτυο ως απαραίτητο. Επίσης το ένα τέταρτο των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα απάντησε ότι χρησιμοποιούν το Ίντερνετ πάνω από τέσσερις ώρες κάθε μέρα. Σημειώνεται ότι στο Χονγκ Κονγκ ζουν 7 εκατομμύρια άνθρωποι και το 77% των νοικοκυριών έχουν ευρυζωνικές συνδέσεις.(Πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ) Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

junkie1.jpgΕθισμός στο Ίντερνετ, παχυσαρκία αλλά και νευρική ανορεξία είναι οι τρεις νόσοι που μαστίζουν την υγεία των εφήβων στην Ελλάδα, σύμφωνα με μελέτες της Μονάδας Εφηβικής Υγείας ΜΕΥ) του νοσοκομείου «Π&Α Κυριακού». Η ΜΕΥ του νοσοκομείου έχει δεχθεί περισσότερες από 9.000 επισκέψεις και παρακολουθούνται πάνω από 1.700 έφηβοι.

Από το καλοκαίρι του 2007 έχει δεχθεί εφήβους με αίτημα την αντιμετώπιση της υπερβολικής χρήσης του Διαδικτύου.

Το φαινόμενο που έχει φέρει σε αμηχανία την επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως αποκτά διαστάσεις και στην Ελλάδα.

Έρευνες της ΜΕΥ έχουν δείξει ότι οι κύριοι λόγοι, που οδηγούν τον έφηβο στην εξάρτηση είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κυρίως και τα chat rooms. Από την άλλη, οι έφηβοι που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ συνετά ( για πληροφορίες, υπηρεσίες, εκπαίδευση κτλ.) δεν εθίζονται εύκολα.

Η ενασχόληση με το Διαδίκτυο στο πλαίσιο του σχολείου αποδεικνύεται επίσης προστατευτικός παράγοντας. Η απουσία μαθήματος πληροφορικής και ασφάλειας στο Διαδίκτυο στα δημόσια δημοτικά σχολεία σίγουρα είναι έλλειμμα στην εκπαίδευση της χώρα μας.

Δυστυχώς το ρόλο της εκπαίδευσης των μαθητών στο Διαδίκτυο αναλαμβάνουν τα μεγαλύτερα παιδιά ή οι συμμαθητές τους κυρίως στα Ιnternet-café με ολέθρια αποτελέσματα.

Έρευνες της ΜΕΥ έχουν δείξει ότι το 19,47% των εφήβων χρηστών του Διαδικτύου αναφέρουν ότι έχουν πρόσβαση σε πορνογραφικές σελίδες!

Τα στοιχεία επιβεβαίωσαν ότι τα παιδιά που επισκέπτονται τις πορνογραφικές σελίδες έχουν προβλήματα διαγωγής και κοινωνικότητας.

Ακόμη, βρέθηκε ότι 6,4% των εφήβων χρηστών χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για τυχερά παιχνίδια. Οι έφηβοι χρησιμοποιούν τις πιστωτικές κάρτες των γονιών τους, προπληρωμένες κάρτες ή παίζουν με αντικαταβολή.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

drugs.jpg«Είμαι 15 χρόνων κι έχω δει πάνω από τέσσερις ανθρώπους που κάνουν χρήση ναρκωτικών να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μου. Ζω σε μια περιοχή όπου κάθε μέρα βλέπω μπροστά μου πάνω από 20 τέτοιους ανθρώπους. Πολλές φορές φωνάζουν σε ανθρώπους στα μπαλκόνια για να τους δώσουν φαγητό ή λεφτά…». Τη σοκαριστική αυτή μαρτυρία μιας μαθήτριας 15 ετών, μαζί με δεκάδες άλλες μεταφέρουν μαθητές εφτά Γυμνασίων της Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης απαντώντας σε ερωτηματολόγια έρευνας που διενεργήθηκε στα σχολεία τους για τα ναρκωτικά.Τα αποτελέσματα της έρευνας, την οποία πραγματοποίησαν οι κοινωνιολόγοι – εκπαιδευτικοί Φ. Κουρτίδου, Ε. Μπρίκα, Ε. Πασχαλίδου, Χ. Ρουμπίδης, Γ. Παπαδόπουλος (πληροφορικός), ήταν μάλλον απρόσμενα καθώς οι μαθητές με απαντήσεις – γροθιά στο στομάχι θέτουν με ωμό τρόπο τη διάσταση ενός προβλήματος που δεν σχετίζεται με το αν κατοικούν μακριά ή κοντά σε μονάδα απεξάρτησης, όπως συμβαίνει στον συγκεκριμένο δήμο όπου λειτουργεί μονάδα χορήγησης μεθαδόνης του ΟΚΑΝΑ.

Οι μαθητές-τριες των Γυμνασίων απάντησαν ότι η «επίδραση της παρέας» και τα «ατομικά προβλήματα» είναι οι βασικές αιτίες για να κάνουν κάποιοι χρήση ναρκωτικών. Τρεις μαθητές παραδέχθηκαν ότι είχαν προσωπική εμπειρία, ενώ η «δύναμη του χαρακτήρα» αποτελεί τη βασική αιτία που κάποιοι δεν «πέφτουν στα ναρκωτικά». Η έρευνα προτάθηκε από την Aντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Σταυρούπολης στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Αιτία ήταν η αύξηση των περιστατικών παραβατικής συμπεριφοράς στις περιοχές του δήμου που γειτνιάζουν με το Ψυχιατρικό Nοσοκομείο στο οποίο λειτουργεί μονάδα μεθαδόνης. Στα ερωτηματολόγια απάντησαν 471 μαθητές και μαθήτριες της Γ΄ Τάξης Γυμνασίου και τα συμπεράσματα «αναμένεται να οδηγήσουν σε καλύτερο σχεδιασμό και δράσεις για την ενίσχυση των ανθρωπίνων σχέσεων, η ποιότητα των οποίων αποτελεί και κύριο παράγοντα πρόληψης», αναφέρει η ομάδα των κοινωνιολόγων – καθηγητών.

Μαρτυρίες μαθητών από έρευνα για τα ναρκωτικά σε εφτά γυμνάσια της Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

internet_services.jpgΣυνεχίζουν να έρχονται στη δημοσιότητα αντικρουόμενα επιστημονικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του Διαδικτύου στους νέους. Μια νέα μελέτη Ολλανδών ψυχολόγων υποστηρίζει ότι ο Παγκόσμιος Ιστός έχει πλέον ευεργετική επίδραση στους εφήβους, αλλά μια άλλη μελέτη από γιατρούς της Ταϊβάν διαπίστωσε ότι οι έφηβοι που είναι «κολλημένοι» στο Ίντερνετ, είναι πιθανότερο να αναπτύξουν επιθετική συμπεριφορά.Η έρευνα των ψυχολόγων Πάτι Βάλκενμπουργκ και Γιόχεν Πίτερ του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Current Directions in Psychological Science» (Τρέχουσες Κατευθύνσεις στην Ψυχολογική Επιστήμη) της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογικής Επιστήμης, τονίζει ότι έχει πια αλλάξει η εικόνα από τη δεκαετία του ΄90, όταν το Ίντερνετ έδειχνε «σκοτεινό μέρος» και οι περισσότερες επιστημονικές μελέτες επισήμαιναν κινδύνους για τους εφήβους, όπως την κοινωνική απομόνωση, τους λιγότερους φίλους και τις πιο τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, προς όφελος των κυβερνο-σχέσεων με «εικονικούς» ξένους.

Σύμφωνα με τους Ολλανδούς ψυχολόγους, η εικόνα πια είναι πιο «φωτεινή», γιατί έχουν μεσολαβήσει σημαντικές αλλαγές στο μεταξύ. Ο τεράστιος αριθμός νέων που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο, το έχει μετατρέψει σε ένα αληθινό εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης, που δεν ανταγωνίζεται τις πραγματικές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά αντίθετα τις ενισχύει με on-line τρόπο. Το Ίντερνετ, αντί να απομονώνει κοινωνικά, φαίνεται πια πως ενθαρρύνει τις υπάρχουσες σχέσεις και η έμφαση των νέων δεν δίνεται πια στο να «τα λένε» με αγνώστους σε chat rooms, αλλά να επικοινωνούν καλύτερα με τους φίλους τους, π.χ. μέσω υπηρεσιών όπως το MSN. Σήμερα οκτώ στους δέκα νέους χρησιμοποιούν το Ίντερνετ για να συνδέονται μετά το σχολείο με τους φίλους και συμμαθητές τους.

Οι Ολλανδοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη αυτή κάνει τα παιδιά να νιώθουν καλύτερα, να είναι πιο ανοιχτά και ειλικρινή για τους εαυτούς τους και να συζητούν ευκολότερα για τα προσωπικά τους θέματα (συναισθήματα, ανησυχίες, ευαισθησίες κλπ). Επειδή βρίσκονται στην απομόνωση του δωματίου τους, όταν επικοινωνούν μέσω Ίντερνετ, έχουν λιγότερες αναστολές και εκφράζονται πιο ελεύθερα, σύμφωνα με την έρευνα, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερο άγχος.

Αυτή όμως δεν είναι η αισιόδοξη εικόνα που παρουσίασαν ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου Καοσιούνγκ της Ταϊβάν, υπό τον δρα Τσιχ-Χουνγκ Κο, σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Journal of Adolescent Health» (Περιοδικό Υγείας των Εφήβων), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

Οι ερευνητές, μελετώντας δείγμα 9.400 εφήβων, διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερο οι νέοι περνάνε το χρόνο τους στο Ίντερνετ, αποκτώντας εθισμό με αυτό, τόσο συχνότερο είναι το φαινόμενο να φέρνονται επιθετικά σε άλλους νέους ή στην οικογένειά τους. Οι ερευνητές πάντως δεν απέκλεισαν να ισχύει και η αντίστροφη σχέση, δηλαδή τα πιο βίαια παιδιά να χρησιμοποιούν περισσότερο το Ίντερνετ.

Παρόλα αυτά η έρευνα προσφέρει νέα στοιχεία σε προηγούμενες έρευνες, που επίσης είχαν δείξει ότι το διαδίκτυο επηρεάζει τη συμπεριφορά των νέων. Γι’ αυτό οι Ταϊβανέζοι γιατροί συνιστούν στους γονείς να προσέχουν πολύ τι είδους χρήση του Ίντερνετ κάνουν τα παιδιά τους και για πόση ώρα, ειδικά όταν διαπιστώνουν συμπτώματα απομάκρυνσης και απομόνωσης των παιδιών, ευερεθιστότητας, αποφυγής άλλων δραστηριοτήτων για χάρη λίγης ακόμα ώρας στο Ίντερνετ κ.α.

Η αύξησης της νεανικής επιθετικότητας συνδέεται ιδιαίτερα με το περιεχόμενο που βλέπει ο νέος στο διαδίκτυο. Η on-line «κουβεντούλα» (chatting), το παίξιμο on-line τυχερών παιγνιδιών και η πορνογραφία κατ’ εξοχήν συνδέονται με την αυξημένη επιθετικότητα. Σχετικά «αθώα» είναι η on-line αναζήτηση και μελέτη.

Link: Για την ολλανδική επιστημονική μελέτη στη διεύθυνση: http://www3.interscience.wiley.com/journal/122212739/abstract

Πηγή: kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Comments 0 σχόλια »

facebk2.jpgΟ κ. Ευστράτιος Παπάνης, επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου διενήργησε έρευνα για το facebook . Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι περισσότεροι από τους χρήστες κατηγορούν το Facebook ότι προάγει επιφανειακές και αόριστες σχέσεις και ότι δεν μπορούν να βρουν πραγματική στήριξη μέσω αυτού. «Παρ΄ όλα αυτά», λέει ο κ. Παπάνης, «το Facebook αποτελεί υποκατάστατο για όσους δεν τα καταφέρνουν στις πραγματικές σχέσεις ή έχουν περιορισμένο χρόνο γι΄ αυτές». «Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν μάθει να προχωρούν και να αναπτύσσουν τις ανθρώπινες σχέσεις- ο τρόπος διασκέδασής τους όταν συναθροίζονται σε μπαρ, καφέ και αλλού- αν τους παρατηρή- σουμε θα δούμε ότι δεν έχουν ουσιαστική επικοινωνία», λέει η ψυχολόγος Μαριέττα Ρήγα-Πεπελάση. Το Facebook, τονίζει η κ. Πεπελάση, δίνει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και εξέλιξης των ανθρωπίνων σχέσεων, αλλά πολλοί δεν ξέρουν πώς να το προχωρήσουν λόγω της κουλτούρας τους. «Έχουν την τάση να καταγράφουν όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους, κάτι που τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι δημοφιλείς και αξιαγάπητοι. Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να έχεις 425 φίλους, για παράδειγμα, τους οποίους δεν έχεις δει ποτέ ούτε έχεις τη διάθεση να τους δεις ποτέ».

Η κ. Μαριέττα Ρήγα-Πεπελάση τονίζει ότι «αν οι χρήστες του Facebook είχαν τόσους φίλους με τους οποίους θα μπορούσαν να αναπτύξουν ουσιαστική επαφή, αυτό θα προωθούσε ακόμη πιο εύκολα τις ανθρώπινες σχέσεις και την επικοινωνία. Πέρα από την εικονική πραγματικότητα και επικοινωνία, τα μέλη του συγκεκριμένου χώρου θα μπορούσαν να συναντηθούν, να πάνε για καφέ, να κάνουν πάρτι. Δηλαδή να συνεχίσουν την κανονική ζωή, την αληθινή».

Αίσθημα κενού
Όπως τονίζει ο κ. Παπάνης, «ένα ανησυχητικό στοιχείο που προέκυψε από τις συνεντεύξεις είναι το αίσθημα κενού που συνεπάγεται η πολύωρη χρήση του Facebook, των chat rooms και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Σχέσεις επιφανειακές, φρενήρεις, στιγμιαίες δημιουργούνται, μεταλλάσσονται και διαγράφονται με ένα κλικ». Οι περισσότεροι, σύμφωνα με την έρευνα του κ. Παπάνη, είναι νεαρά άτομα που εφευρίσκουν πολλαπλά προσωπεία, ανάλογα με την πλευρά του εαυτού που θέλουν να παρουσιάσουν. «Χρήστες που καπηλεύονται και οικειοποιούνται προφίλ άλλων ατόμων. Έκφραση κάθε συναισθήματος, παρόρμησης ή ενστίκτου χωρίς κανένα πρόσχημα. Επικοινωνία στην οποία, ακόμα και η χρήση κάμερας αποκρύπτει τη γλώσσα του σώματος, αποδυναμώνοντας την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων»

TA NEA

Comments 0 σχόλια »

pipl_2.jpgΆνθρωπον ζητώ… Ίσως αυτή είναι η πιο δύσκολη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Ξεπερνώντας τον παραδοσιακό τρόπο αναζήτησης μέσω Google που θα εμφανίσει ανάμικτα αποτελέσματα, ανακαλύψτε την online παρουσία ατόμων μέσω “επικεντρωμένης για ανθρώπους” έρευνας, με προβολή αποτελεσμάτων από τις περισσότερες υπηρεσίες που διαθέτουν στοιχεία χρηστών.

Κάνοντας κλικ στο “ανθρωποψαχτήρι” Pipl.com έχετε την δυνατότητα να εμφανίσετε profiles, ιστοσελίδες, emails, καταχωρήσεις blog, στοιχεία επικοινωνίας και φωτογραφίες των ανθρώπων που σας ενδιαφέρουν.

Η εξειδικευμένη έρευνα του Pipl.com παρέχει φίλτρα ονόματος, επώνυμου, πόλης και χώρας ενώ η ταξινομημένη εμφάνιση των αποτελεσμάτων κατηγοριοποιεί τα online στοιχεία ανά τύπο.

Comments 0 σχόλια »

blogsmap.jpgΟ χάρτης είναι το αποτέλεσμα έρευνας που διενεργήσαμε ανάμεσα σε πάνω από 900 Έλληνες bloggers. Ταυτόχρονα, σε αυτόν περιέχονται πληροφορίες από την βάση δεδομένων που υπάρχει στο sync.gr γύρω από τα Ελληνικά blogs, και εμπλουτίζεται καθημερινά από τον Ιανουάριο του 2007. Ακριβώς 2 χρόνια μετά από την ίδρυσή του, το sync.gr προσπαθεί να αποτυπώσει ένα μεγάλο μέρος από τα όσα πραγματικά σκέφτονται οι Έλληνες ιστολόγοι, κεφαλαιοποιώντας έτσι τους ισχυρούς δεσμούς που έχτισε με αυτούς τα χρόνια που πέρασαν. Στόχος αυτής της έκθεσης είναι να δώσει στην Ελληνική κοινότητα του Internet (και όχι μόνο) την πληροφόρηση που χρειάζεται γύρω από το φαινόμενο του blogging – ένα φαινόμενο που έχει αρχίσει να επηρεάζει με πολλές μορφές κάθε πλευρά της κοινωνικής, πολιτικής, και επιχειρηματικής ζωής και στη χώρα μας.

Τα σημαντικότερα στοιχεία που κρατάμε από αυτή την έρευνα είναι τα παρακάτω:

  • To sync.gr παρακολουθεί αυτή τη στιγμή περισσότερα από 40.000 Ελληνικά blogs.
  • Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα είναι περίπου 30 φορές μεγαλύτερη από ό,τι ήταν πριν από δύο χρόνια όταν ξεκίνησε το sync.gr (1.400 blogs τον Ιανουάριο του 2007)
  • Νέα blogs συνεχίζουν να δημιουργούνται με αμείωτο ρυθμό. Καταχωρούνται κάθε μέρα περισσότερα από 30 νέα blogs κατά μέσο όρο.
  • Το 2007 ήταν η σημαντικότερη χρονιά στη μεγέθυνση της Ελληνικής μπογκόσφαιρας.
  • Ο Blogger.com είναι η δημοφιλέστερη πλατφόρμα blogging (69%), και το YouTube (82%) η δημοφιλέστερη υπηρεσία του Web 2.0 που χρησιμοποιούν οι Έλληνες bloggers.
  • Οι περισσότεροι bloggers χαρακτηρίζουν τα ιστολόγια τους ως προσωπικά, αποφεύγοντας να κάνουν κάποια σύνδεση με επαγγελματικές προοπτικές ή στόχους.
  • Ο μέσος έλληνας blogger είναι εξαιρετικά ευαίσθητος στα θέματα των πνευματικών δικαιωμάτων, και της ακρίβειας των πληροφοριών που μεταφέρει.
  • To blogging ασκεί ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή στην ενδυνάμωση την κοινωνικής ή/και πολιτικής παρουσίας των bloggers.

http://blogs.sync.gr/survey2008/
Ο χάρτης της Ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μέρος 1
Ο χάρτης της Ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μέρος 2
Ο χάρτης της Ελληνικής μπλογκόσφαιρας, μέρος 3

Comments 0 σχόλια »

 profil-bloggers.JPG

Οταν τα blogs έκαναν την εμφάνισή τους, αντιμετωπίστηκαν ως μόδα που σύντομα θα περάσει. Σήμερα, έχουν δεχθεί δριμεία κριτική άλλα και θετικά σχόλια, ενώ, όπως φαίνεται, οι bloggers και τα ιστολόγιά τους θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και στο μέλλον.
Ερευνα του sync.gr με τίτλο «Ο χάρτης της ελληνικής blogόσφαιρας» έρχεται να ρίξει φως στο προφίλ των bloggers και να μας γνωρίσει κάποια πράγματα γι αυτούς, αν και οι περισσότεροι παραμένουν «κρυμμένοι» πίσω από την ανωνυμία ή τη ψευδωνυμία.

Οσον αφορά τα δημογραφικά στοιχεία, αυτό που προκύπτει είναι πως 3 στους 4 bloggers είναι άντρες (76%), 2 στα 3 άτομα έχουν εισαχθεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με 23% εξ αυτών να κατέχουν μεταπτυχιακό τίτλο και ένα 8% διδακτορικό.
Η μεγαλύτερη ομάδα των bloggers είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι (30%), ενώ η κυρίαρχη ηλικιακή ομάδα είναι η 26-35 ετών, με ποσοστό 39% των ερωτηθέντων. Η συντριπτική πλειοψηφία (90%) δηλώνει κάτοικος Ελλάδας με το 58% να ζει στην Αθήνα και ένα 16% στη Θεσσαλονίκη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει πως ο τρίτος κατά σειρά κλάδος στον οποίο δραστηριοποιούνται επαγγελματικά οι bloggers είναι τα ΜΜΕ με ποσοστό 10%, ενώ στον κλάδο των νέων τεχνολογιών δραστηριοποιείται το 22% και το 13% στην εκπαίδευση. Επίσης, το 31% δηλώνει ετήσιο εισόδημα κάτω των 20.000 ευρώ.
Σύμφωνα με την έρευνα, κατά το έτος 2007 το 37% ξεκίνησε να μπλογκάρει, ενώ πρωτύτερα ένα 62% συμμετείχε σε φόρουμ συζητήσεων και ένα 33% σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το myspace. Το 56% των ερωτηθέντων χαρακτηρίζει το blog του προσωπικό, ενώ το εντυπωσιακό ποσοστό του 26% το χαρακτηρίζει ενημερωτικό.
Το Ιντερνετ με ποσοστό 81% εμπιστεύονται οι bloggers για την καθημερινή τους ενημέρωση και ακολουθεί η τηλεόραση με 29%, το ραδιόφωνο με 27% και οι εφημερίδες με 17%.
Ενα ηχηρό 89% απαντά πως πρέπει να προστατεύεται η ανωνυμία/ ψευδωνυμία των bloggers, ενώ το 50% χρησιμοποιεί ψευδώνυμο. Το 53% γράφει σε blog για να μοιραστεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες του και ο αριθμός των επισκεπτών και η προσωπική ικανοποίηση είναι τα κριτήρια με τα οποία κρίνονται επιτυχημένα τα ιστολόγια. Το 35% των ερωτηθέντων απαντά πως τα blog είναι μία μορφή δημοσιογραφίας και το 51% μερικές φορές, ενώ το 49% πάντα διαθέτει επιπλέον χρόνο για να επιβεβαιώσει τα γεγονότα. Τέλος, το 81% των bloggers απαντά πως έγινε πιο γνωστός στον κλάδο του εξαιτίας του blog του.

www.ethnos.gr

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων