Terra Computerata

Η Δέσποινα Κυριακίδου σχολιάζει σε άρθρο της Ε.: Η εισαγωγή των νέων βιβλίων, ομολογουμένως, έγινε ξαφνικά και χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία των εκπαιδευτικών. Δίχασε και προβλημάτισε. Οι λόγοι, απλοί και κατανοητοί. Ολοι προσπαθήσαμε με θετική σκέψη να προσαρμοστούμε στη φιλοσοφία των νέων βιβλίων. Τα υποδεχτήκαμε με ενθουσιασμό. Δεν είχαμε, άλλωστε, λόγους για το αντίθετο!
Εντονες ήταν για χρόνια οι συζητήσεις των εκπαιδευτικών, καθώς πιστεύαμε όλοι πως τα βιβλία έπρεπε να αλλάξουν, να εκσυγχρονιστούν και να καλύπτουν τις κοινωνικές και οικονομικοπολιτικές αλλαγές της σύγχρονης εποχής. Τα βιβλία άλλαξαν. Εγινε αυτό που ζητούσαμε. Ομως, δεν ξεκίνησαν καλά οι αλλαγές.

Τα βιβλία έφτασαν καθυστερημένα στα σχολεία μας, λίγες μέρες πριν από την έναρξη των μαθημάτων. Τότε τα είδαμε κι εμείς για πρώτη φορά. Τα πήραμε στα χέρια μας, τα ξεφυλλίσαμε, τα μελετήσαμε. Εδώ, ξεκινούν οι πρώτες διαφωνίες. «Υπάρχουν λάθη στις εκφράσεις και λάθη στις ασκήσεις», ακούγεται από όλους, «μα πόσο βιαστικά έγινε η συγγραφή τους;». Οι απορίες μας, όμως, επικεντρώθηκαν στο «πότε» και στο «αν» θα διορθωθούν τα λάθη ή αν ήταν στη διακριτική ευχέρειά μας να τα παραβλέψουμε. Στάλθηκαν διορθωτικές εγκύκλιοι, ξεκίνησαν «σεμινάρια για τα καινούργια βιβλία», «ενημερώσεις και ημερίδες» για την καινούργια φιλοσοφία, επιμέρους σεμινάρια για συγκεκριμένα βιβλία και μας επισκέφτηκαν εκπρόσωποι των συγγραφικών ομάδων, προκειμένου να μας μιλήσουν και να λύσουν τυχόν απορίες.

Γιατί όλα αυτά, όμως, εκ των υστέρων;

Γιατί δεν προνόησαν και δεν έλαβαν υπόψη οι υπεύθυνοι αυτές τις παραμέτρους δύο ή τρία χρόνια πριν από την εισαγωγή των βιβλίων μας στα σχολεία; Γιατί δεν έγινε πιλοτικά η εφαρμογή τους;

Τα βιβλία ενσωματώθηκαν στα αναλυτικά προγράμματα του σχολείου, τα παιδιά χάρηκαν που ξεκίνησαν να δουλεύουν κάτι νέο και οι δάσκαλοι προσαρμόσαμε τους τρόπους διδασκαλίας μας στις απαιτήσεις των βιβλίων.

Εχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια που τα καινούργια βιβλία διδάσκονται στα παιδιά. Αυτό που παρατηρούμε όλοι πλέον, και είναι αξιοσημείωτο, είναι ο τεράστιος όγκος ύλης, στον οποίο καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε. Ο προβληματισμός έγκειται στο κατά πόσο παιδαγωγικό και χρήσιμο κρίνεται, στην ηλικία των παιδιών του Δημοτικού, τόσο μεγάλο πλήθος ενοτήτων.

Βέβαια, παρά τις δυσκολίες και τις προαναφερθείσες ελλείψεις, τα νέα βιβλία αποτελούν ένα εργαλείο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις και αποσκοπεί στη διαμόρφωση μιας πιο σύνθετης και διευρυμένης διδασκαλίας εκ μέρους του εκπαιδευτικού. Ας τα δούμε, λοιπόν, ως πρόκληση και πρόσκληση για νέα ερεθίσματα και νέα ερείσματα.

Η συνάδελφος αναρωτιέται πόσο βιαστικά έγινε η συγγραφή τους. Οσο μας υπαγόρευαν τα παραδοτέα στην Ε.Ε. Γιατί χωρίς αυτή τη χρηματοδότηση, τα ίδια θα είχαμε για την επόμενη εικοσαετία. Τώρα αφρίττει δεν αφρίττει, τον παρά μας δώσαμε…

Είναι πυκνή η σύνοψη των αδυναμιών που εντοπίζονται στα νέα βιβλία της γλώσσας. Ανάμεσα στις βασικές επισημάνσεις: ασυμβατότητα της ύλης από τάξη σε τάξη, πολλές και συμπυκνωμένες ενότητες, λιγότερα λογοτεχνικά κείμενα ή κοινωνικές παρεμβάσεις, γνωστικά αντικείμενα συνοδευόμενα από διαφημίσεις αγαθών, άμεσες ή έμμεσες, δυσνότητες έννοιες κ.ά.

Αρκετά, πάντως, αναγνωρίζονται και από το ίδιο το Π.Ι. Εξ ου και τα παροράματα, τα οποία φέτος είναι πολυσέλιδα. Βέβαια, δεν φτάνουν σε μεγάλο βάθος παραδοχής, ωστόσο επιβεβαιώνουν αρκετούς από τους καταλογισμούς. Προχειρότητα, σε ορισμένες δε περιπτώσεις ανεπίτρεπτη ανεπάρκεια.

Κορυφαίο παράδειγμα: στη Γλώσσα Στ’ Δημοτικού (Α’ τεύχος, σελίδα 78), στην ενότητα για το Πολυτεχνείο προτείνεται συμπληρωματικό υλικό για την αναζήτηση περαιτέρω πληροφοριών. Ανάμεσα στον κατάλογο των τραγουδιών που είτε συνδέθηκαν με την εξέγερση του Πολυτεχνείου είτε γράφτηκαν ειδικά γι’ αυτήν, περιλαμβάνεται και το «Ενα το χελιδόνι». Στην ταυτότητα των δημιουργών αναφέρεται: στίχοι Γ. Ρίτσος, μουσική Μ. Θεοδωράκης.

Το Π.Ι. σπεύδει να περισώσει την αξιοπρέπειά του στα παροράματα: «Ενα το χελιδόνι», στίχοι Οδ. Ελύτης.

Περισσότερα παροράματα

Τα νέα έρχονται από εξωτερική συνεργάτρια της στήλης, σεμιναριαζόμενη καθ΄έξιν, που επιμένει μετά τη δοκιμασία της πιστοποίησης Β επιπέδου σε νέα επιμόρφωση για τα λογισμικά του γυμνασίου.

Η νέα επιμόρφωση για την οποία μιλάμε είναι το έργο «Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών για τη Βέλτιστη Αξιοποίηση
των ΤΠΕ και των Εκπαιδευτικών Λογισμικών»που προκήρυξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Πρόκειται για ταχύρρυθμο σεμινάριο 7 ημερών, του οποίου οι δύο τελευταίες ημέρες είναι αφιερωμένες σε συγγραφή σεναρίων ενώ θα υπάρξει πιστοποίηση με αυτοματοποιημένο σύστημα.

Μπορείτε να επισκεφθείτε το δικτυακό τόπο του προγράμματος.

Μου σηκώνεται το φρύδι ολοένα και πιο συχνά τελευταία. Μαθαίνω ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προχώρησε στην προκήρυξη διαγωνισμού για την αγορά επιπρόσθετου εκπαιδευτικού λογισμικού. Ομως είναι κοινό μυστικό ότι τα ήδη υπάρχοντα λογισμικά που προέκυψαν από προηγούμενες δράσεις δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στη σχολική πράξη.  Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου πρόκειται να δημιουργηθεί ακόμα ένα μητρώο Επιμορφωτών-ΤΠΕ, να μοιραστούν τα νέα λογισμικά σε όλα τα σχολεία της επικράτειας και να πραγματοποιηθεί επιμόρφωση εκπαιδευτικών στην παιδαγωγική αξιοποίησή τους. Όλα αυτά θα πρέπει να υλοποιηθούν μέσα σε τρεις μήνες! Αξίζει να σημειωθεί ότι τα λογισμικά που ήδη έχουν επιλεγεί (Επιστολή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στις Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης / 29-8-2008) από αυτόν τον διαγωνισμό, εκτός του ότι ορισμένα είναι της περασμένης δεκαετίας, δε δημιουργήθηκαν με σκοπό να εξυπηρετήσουν τη διδασκαλία στο σχολείο.

Οι μάνες που ασχολούνται με τη μελέτη των βλαστών τους έχουν αλλοφρονήσει με τα καινούργια βιβλία. Χτες το τηλέφωνό μου δε σταμάτησε να χτυπάει, γιατί η 4η δημοτικού της γειτονιάς μου έφτασε στα είδη των προτάσεων. Από περιέργεια πετάχτηκα σε μία γειτόνισσα για να δω λίγο τα βιβλία. Ο δύσμοιρος Γιωργάκης -ούτε ψύλλος στον κόρφο του- είχε σε ένα απόγευμα να μάθει: όλα τα βουνά, ποτάμια και πεδιάδες της Μακεδονίας, τα είδη των προτάσεων, να γράψει περίληψη από πλαγιότιτλους (!) να λύσει ασκήσεις με δεκαδικά αναπτύγματα (what is this?) και ως κερασάκι να μάθει απ΄έξω τους ελάσσονες προφήτες. Μον ντιε! Από ότι μπόρεσα να καταλάβω τα εννιάχρονα με το ζόρι διακρίνουν τα ουσιαστικά από τα επίθετα αλλά εμείς μόνο τη θεωρία των χορδών δεν τους φορτώσαμε! Ειδεχθής λεπτομέρεια: εκείνη τη μέρα έκανα το ίδιο μάθημα για τους πλαγιότιτλους στη Β΄Λυκείου. Βαρετό δε θα είναι να κάνουν τα ίδια δημοτικό – γυμνάσιο – λύκειο; ή θα περάσουμε στο Λύκειο να διδάσκουμε Ferdinand De Saussure?

Το πόσο χάρηκα που έχω ξεσχολίσει δε λέγεται…

Ανθρώπινα τα λάθη. Ακόμα κι αν έχουν περάσει από φίλτρα επιτροπών. Μερικά όμως λειτουργούν θεραπευτικά με το γέλιο που προκαλούν. Διαβάζω στα ΝΕΑ:

Ενδεικτικά στο βιβλίο Νεοελληνικής Γλώσσας της Α΄ Γυμνασίου, στη σελίδα 104 δημοσιεύθηκε η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το φαξ ενός καταστήματος! Στο βιβλίο Μεσαιωνικής και Νεώτερης Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου, οι μαθητές διδάσκονταν ότι οι πάροικοι πρέπει να περνούσαν καλά, αφού «η ενοικίαση της γης από τον πάροικο ήταν χρονικά απεριόριστη και κληρονομική. Συγχρόνως ο πάροικος ήταν προσδεμένος στο χωράφι που καλλιεργούσε». Με τη διόρθωση, θα καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, αφού «οι πάροικοι ήταν εξαρτημένοι αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη και πλήρωναν φόρο στους ιδιοκτήτες των μεγάλων κτημάτων, τα οποία δεν είχαν δικαίωμα να εγκαταλείψουν»… Στο βιβλίο Οδηγός Νηπιαγωγού ζητείται να διορθωθεί η φράση… «παίζοντας με τα όργανά τους», σε «παίζοντας με τα ονόματά τους». Στα Μαθηματικά Β΄ Δημοτικού, όπου χρησιμοποιούνται παραδείγματα ώστε να μάθουν τα παιδιά, κάποια κοπελίτσα που λεγόταν Μαρίνα έγινε Σαββίνα ξαφνικά, ένας Σπύρος έγινε Μιχάλης και μια Ελένη έγινε Άννα. Ενώ τα παιδάκια που θα έπρεπε να υπολογίσουν πόσα γλυκά μένουν σε ένα κουτί, βλέπουν ξαφνικά τα γλυκά να έχουν μεταμορφωθεί σε κουλουράκια. Τέλος, στο Εικονογραφημένο Λεξικό Α, Β και Γ Δημοτικού υπάρχει- κατά λέξη- η εξής απίθανη διόρθωση:

«[σελ. 227] [κώλος] (Να προστεθεί: Συνήθως χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή όταν μιλάμε με τους φίλους μας και όχι όταν γράφουμε)».

Η έρευνα της «Κ» για τα περίπου 30 νέα βιβλία που εισήχθησαν προ διετίας στο γυμνάσιο ?είχε προηγηθεί στο φύλλο της περασμένης Κυριακής έρευνα για τα νέα βιβλία του δημοτικού σχολείου? επιβεβαιώνει το παράδοξο: Ολοι ?και κυρίως οι μαθητές? πρέπει να μαθαίνουν από τα λάθη τους αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ιθύνοντες του Παιδαγωγικού Ινιστιτούτου τις επιταγές του οποίου ?μέσω του Αναλυτικού Προγράμματος? εκλήθησαν να ακολουθήσουν οι συγγραφείς των βιβλίων και καλούνται να εφαρμόσουν οι εκπαιδευτικοί. «Τα προβλήματα που υπάρχουν στην τάξη λόγω της εισαγωγής των νέων βιβλίων εν πολλοίς οφείλονται στον κακό σχεδιασμό του εγχειρήματος. Για παράδειγμα, είναι ανήκουστο να εισάγονται νέα βιβλία μαθηματικών και στις τρεις τάξεις του γυμνασίου. Ξεκινάς από την Α΄ τάξη και συνεχίζεις», προσθέτει στην «Κ» ο μαθηματικός κ. Τεύκρος Μιχαηλίδης.

Ειδικότερα, ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα των εκπαιδευτικών από τα νέα βιβλία του γυμνασίου είναι τα ακόλουθα:

– Ύλη: Είναι δυσανάλογη προς τον σχολικό χρόνο. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι συγγραφείς δεν έλαβαν υπόψη τους τον παιδαγωγικά αποδεκτό χρόνο ενασχόλησης των μαθητών και των μαθητριών με τα μαθήματα. «Είναι εξωπραγματική, ιδίως στην Γ΄ Γυμνασίου. Από την άλλη είναι άνισα κατανεμημένη. Τους πρώτους και πιο παραγωγικούς μήνες του σχολικού έτους υπάρχουν εξαιρετικά απλά μαθήματα και, αντίθετα, συσσώρευση δύσκολων εννοιών στο τέλος της χρονιάς, όταν ?ας μη γελιόμαστε? τα παιδιά χαλαρώνουν. Και η ύλη αυτή είναι πολύ σημαντική για τις επόμενες τάξεις», λέει για τα μαθηματικά ο κ. Μιχαηλίδης. «Αν δεν έχουμε κριτήρια για να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το κύριο από το δευτερεύον, τότε είμαστε ακατάλληλοι για να καθοδηγήσουμε τους νέους», συμπληρώνει, εστιάζοντας στις ευθύνες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ο κ. Κουγέας.

– Βομβαρδισμός πληροφοριών: Μια βασική αδυναμία των εγχειριδίων του Γυμνασίου είναι ότι με στόχο την παροχή πληροφοριών εκτοπίζεται η αφήγηση και κυριαρχεί ο βομβαρδισμός με πληροφορίες. «Η αφήγηση στο Γυμνάσιο είναι βασικό στοιχείο. Προβληματιστήκαμε, γιατί ένα παιδί μαθαίνει από τη διήγηση της γιαγιάς και όχι από τον δάσκαλο;», αναρωτιέται ο κ. Κουγέας.

– Αυστηρή καθοδήγηση των εκπαιδευτικών: Το γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας ζητεί (μέσω των περιφερειακών διευθύνσεων και των σχολικών συμβούλων) συγκεκριμένη ενημέρωση από τους εκπαιδευτικούς για την πορεία της ύλης, τους αναγκάζει να κάνουν επί τροχάδην την ύλη. Από την άλλη, για κάθε μάθημα δεν υπάρχει ένα αλλά τρία βιβλία: του μαθητή, του καθηγητή και των ασκήσεων. «Αυτό συνεπάγεται μια αυστηρά καθοδηγούμενη πορεία διδασκαλίας που πέρα από το ότι δηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους εκπαιδευτικούς, καταλήγει στον εγκλωβισμό της διδακτικής πορείας παραγνωρίζοντας ιδιαιτερότητες που οφείλονται σε κοινωνικούς ή γεωγραφικούς λόγους», λέει ο κ. Κουγέας.

– Επιμόρφωση καθηγητών: Για μία ακόμη φορά έντονες είναι οι διαμαρτυρίες της ΟΛΜΕ και των εκπαιδευτικών για την ελλιπέστατη επιμόρφωση στα νέα εγχειρίδια. Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί που μίλησαν στην «Κ» εστίασαν ότι τα νέα βιβλία δεν δοκιμάστηκαν στην τάξη προτού πάνε σε όλα τα σχολεία.

«Είναι σαν τη νοικοκυρά που δεν ξέρει τι ακριβώς θα της χρειαστεί για το φαγητό που ετοιμάζει, και έτσι ψωνίζει τα πάντα…». Η παρομοίωση του έμπειρου φιλολόγου κ. Σωκράτη Κουγέα αποτυπώνει την εικόνα των νέων βιβλίων στο Γυμνάσιο. Μπορεί να είναι καλύτερα από τα προηγούμενα, αλλά με μεγάλο όγκο ύλης και «πολύ πυκνά», με αποτέλεσμα μαθητές και εκπαιδευτικοί να… χάνονται στη μετάφρασή τους. Ετσι, οι μαθητές που μπορούν και έχουν στήριξη από την οικογένειά τους (αφιέρωση χρόνου από τους γονείς ή οικονομική για φροντιστηριακή υποστήριξη) προχωρούν, και οι υπόλοιποι επιβραδύνουν – κάποιοι μένουν πολύ πίσω στα μαθήματα.

«Υπάρχει το φαινόμενο να έχουμε καλύτερα βιβλία, τα οποία όμως συντελούν στην αύξηση της σχολικής αποτυχίας!», παρατηρεί χαρακτηριστικά μιλώντας στην «Κ» ο μαθηματικός κ. Στράτος Στρατηγάκης.

Η Σοφία είναι ένα από τα τυχερά παιδιά. Οι γονείς από τα πρώτα χρόνια της Σοφίας στο σχολείο έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο για την εκπαίδευσή της, αφιερώνοντας χρόνο, ακόμη και εις βάρος της καριέρας τους. Τώρα η Σοφία πηγαίνει στην Ε΄ Δημοτικού. Η μητέρα της, η Κυριακή, προ διετίας παραπονιόταν για τα σχολικά βιβλία. Ηταν βαρετά, με αρκετά λάθη, δεν κέρδιζαν το παιδί. Σήμερα η ίδια παραπονιέται επειδή η Σοφία τρέχει και δεν φτάνει? Τι άλλαξε;

Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί στο δημοτικό και το γυμνάσιο τα δύο τελευταία χρόνια πήραν στα χέρια τους περίπου 60 νέα βιβλία, ισόποσα μοιρασμένα. Σχολικά εγχειρίδια που σχεδιάστηκαν για να υλοποιήσουν παιδαγωγικές μεθόδους με σκοπό να βελτιώσουν τη σχολική πραγματικότητα. Με ενδιαφέρουσες εικόνες, με παραπομπές ώστε τα παιδιά να αξιοποιούν άλλες -πλην του βιβλίου- πηγές για να μάθουν τον κόσμο. Και κυρίως με άξονα την καταπολέμηση της στείρας αποστήθισης, της «παπαγαλίας». Αυτός ήταν ο στόχος. Δύο χρόνια μετά, και καθώς έχει ολοκληρωθεί η εισαγωγή των νέων βιβλίων στην υποχρεωτική εκπαίδευση, φαίνεται ότι για μία ακόμη φορά στην Ελλάδα, ένα φιλόδοξο σχέδιο πέφτει θύμα προχειρότητας. Από την έρευνα της «Κ» προκύπτει ότι παρότι τα βιβλία έχουν θετικά στοιχεία, η ύλη είναι πάρα πολύ εκτεταμένη και στριφνή, σε τέτοιο βαθμό που και έμπειροι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται να τη διδάξουν.

Άρθρο του Απόστολου Λακασά στην Κ

«Aγαπητά μας παιδιά. (?) Κατά την περιπλάνησή μας στην ελληνική φύση θα ανακαλύψουμε τις ρίζες της φυλής μας (?)».

Το απόσπασμα από την εισαγωγή του νέου βιβλίου Γεωγραφίας της Ε΄ Δημοτικού.

Παρακάτω, στο 5ο κεφάλαιο περί γεωγραφικού προσανατολισμού (σελ. 24): «Το Ορμένιο, το βορειότερο τμήμα του νομού Εβρου, είναι ο σκοπός στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, κούτελο του ελληνικού σώματος και σαν άλλος ακρίτας αγρυπνά και αφουγκράζεται» (σ.σ. η Βουλγαρία ανήκει στην Ε.Ε.). Και πιο κάτω: « (?) Η Γαύδος, οι 50 κάτοικοί της, μας θυμίζουν ότι το νησί πρωτοκατοικήθηκε 5.000 χρόνια πριν. Η Ελλάδα πατάει γερά!».

Παρακάτω, στο 6ο κεφάλαιο, για τη «μορφή και το σχήμα της Ελλάδας» οι συγγραφείς προτείνουν (σελ. 28): «Καθένας μπορεί να βάλει τη φαντασία του να καλπάσει (?) για να πει με τι μοιάζει η Ελλάδα, για να δώσει όνομα στο σχήμα της (?). «Η δική μου φαντασία, λαχανιασμένη, μου δείχνει την Ελλάδα να μοιάζει μόνο με μένα». Αυτό θα πεί κάθε Ελληνας και κάθε Ελληνίδα, όταν μιλήσει για την πατρίδα μας».

Στο ένατο κεφάλαιο για τις θάλασσες (σελ. 37): «(?) Ολος ο λαός μας μιλά για τα καταγάλανα νερά που καθόρισαν την πορεία της φυλής μας». Στο ίδιο κεφάλαιο παρουσιάζεται ως «ξεχωριστό ακτογραφικό στοιχείο» η Χερσόνησος του Αθω. Ποιοι είναι οι (γεωγραφικοί) λόγοι; «(?) Ξεχωρίζει ως προπύργιο του Χριστιανισμού και θεματοφύλακας της ορθόδοξης παράδοσής μας. (?) Διασφαλίζουν το άβατο και υπόσχονται στη Δέσποινα ότι θα είναι πάντα η μοναδική γυναίκα, που θα κάνει τον περίπατό της σ’ εκείνα τα γαληνεμένα μονοπάτια (?)».

Ο Τάκης Καμπύλης  σταχυολογεί

Απαράδεκτο το βιβλίο για τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου

Τα τραγελαφικά λάθη, οι παραλείψεις και οι ασυνταξίες στην «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» για το τριτάξιο Γυμνάσιο κατέδειξαν άλλη μια φορά το πόσο πρόχειρα γράφονται τα σχολικά βιβλία, το πώς γίνονται οι αναθέσεις και πόσο πλημμελώς λειτουργεί ο μηχανισμός ελέγχου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ενας ολόκληρος «στρατός» από συγγραφείς, κριτές, εκδότες, υπεύθυνους για τη συγγραφή και τη διαδικασία παραγωγής του βιβλίου αποδείχτηκε ότι είναι ανίκανος να γράψει (ή έστω να αντιγράψει) σωστά ένα βιβλίο για τη Μέση Εκπαίδευση.

Η ιστορία της ανικανότητάς μας…

Θλίψη.

Ολόκληρο το άρθρο της Κ 10/12/2008

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100015_10/02/2008_258499