Άρθρα με ετικέτα “εξετάσεις”
 Στην παιδαγωγική συνεδρίαση του τέλους του τετραμήνου ανάψανε λίγο τα αίματα, μόλις ανέκυψε το θέμα του εύρους της βαθμολογίας. Πόσο βάζουμε στον μαθητή- έπιπλο που η μοναδική του συμβολή στην τάξη είναι το ροχαλητό του; Ακούστηκαν πολλά κι ευτράπελα για το τι κάνουν σε όοοολα τα σχολεία. Διαπιστώνω ότι και άλλοι προβληματίζονται για το θέμα της βαθμολογίας, όπως ο webwalker που διακρίνει τους βαθμούς από τους αριθμούς:
“Άρα για τους μαθητές που δεν προβλέπεται να γράψουν καλά στις πανελλαδικές δεν έχει σημασία τι θα τους βάλεις αφού έτσι κι αλλιώς ο βαθμός τους θα προσαρμοστεί στον γραπτό.
Στους καλούς μαθητές για να μην αδικηθούν πρέπει* να βάλεις τουλάχιστον 2 μονάδες πάνω από αυτό που προβλέπεις ότι θα γράψουν. Και επειδή δεν μπορείς να προβλέψεις την ευκολία ή δυσκολία των θεμάτων βάζεις σε όλους 20. Αν καταφέρουν να γράψουν πάνω από 18 τότε καλώς το έβαλες, αν δεν καταφέρουν, δεν έχει σημασία ο βαθμός τους αφού θα προσαρμοστεί σ΄αυτό που έγραψαν.
Τελικά όλοι έχουν πολύ καλούς βαθμούς, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν αντιστοιχούν στο πραγματικό τους επίπεδο. Όλες αυτές οι στρεβλώσεις και τα μαγειρέματα είναι συνέπεια των πανελλαδικών εξετάσεων και της σύνδεσής τους με το Λύκειο.
Αν λοιπόν έχετε μαθητή στην Γ? Λυκείου και πήρατε έλεγχο, να ξέρετε ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν πήρατε βαθμούς που αξιολογούν την επίδοση του μαθητή, αλλά αριθμούς!
Τέτοιους αριθμούς δώσαμε κι εμείς στους περισσότερους μαθητές της Γ΄Λυκείου, εκτός των πραγματικά καλών που το άξιζαν. Στους γονείς είπαμε να αγνοήσουν τους αριθμούς και να μείνουν στα σχόλια που κάναμε για την επίδοσή τους. Στην Α? και Β? Λυκείου δώσαμε βαθμούς.”
1 σχόλιο »
 Κι εκεί που αναρωτιόμουν σε ποια κτίρια θα γίνεται το κολεγιακό έτος και από ποιους διδάσκοντες, ήρθε η απάντηση να με διαφωτίσει:
Σύμφωνα με τη νέα, «βελτιωμένη» πρόταση για αλλαγή του εξεταστικού συστήματος του ΕΣΥΠ, τα προπαρασκευαστικά έτη για την εισαγωγή στα ιδρύματα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να μεταφερθούν μέσα στα σχολεία, στις τελευταίες τάξεις του λυκείου και σε απογευματινές ώρες διδασκαλίας. Στόχος του ΕΣΥΠ, κατά τον πρόεδρό του κ. Θ.Βερέμη, θα είναι να σταματήσουν τα φροντιστήρια, ενώ προβλέπεται και η περικοπή των εξεταζόμενων μαθημάτων.
Πάντως στην νέα πρότασή θα προβλέπεται κατάργηση των πέντε επιστημονικών πεδίων και διαχωρισμός των μαθητών σε θεωρητική και πρακτική κατεύθυνση μετά την πρώτη τάξη του λυκείου.
Η πρόταση του ΕΣΥΠ προβλέπει: Τη δημιουργία «μεταλυκειακών» τάξεων μέσα στο… λύκειο και παράλληλα με τη λειτουργία του, που θα έχουν χαρακτήρα προπαρασκευαστικών ετών για την εισαγωγή των υποψηφίων στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του λυκείου, οι υποψήφιοι θα κάνουν μαθήματα προετοιμασίας για τις εξετάσεις που θα δώσουν στο τέλος της χρονιάς. Για τα μαθήματα αυτά θα αξιοποιηθούν οι απογευματινές ώρες.
Δηλαδή η πρόταση έχει ως εξής: το πρωί φτιάχνουμε ένα σχολείο και το απόγευμα ένα φροντιστήριο. Δε νομίζω να ανησυχήσει ο κλάδος των φροντιστών ότι θα χάσουν πελατεία…
0 σχόλια »
 Υπάρχει ένα μυστικό στην Παιδεία που το ξέρουν οι γονείς: περνάνε γρήγορα, πολύ γρήγορα, τα χρόνια της εκπαίδευσης, αυτά που φαίνονται ατελείωτα στους μικρούς. Δώδεκα χρονάκια για να τελειώσεις το Λύκειο, δεν είναι παρά τρεις κυβερνητικές τετραετίες.
Μπαίνεις εξάχρονο νήπιο και μέχρι να σκεφτούν οι υπουργοί τις μεταρρυθμίσεις, να συνεδριάσουν οι επιτροπές, να κατατεθούν τα νομοσχέδια, έχεις φτάσει τα δεκαοχτώ, ψηφίζεις, έχεις γίνει άνθρωπος κανονικός, μπορείς να παντρευτείς αν θέλεις, και να δουλέψεις, να πάρεις άδεια αυτοκινήτου και να μπεις φυλακή χωρίς ελαφρυντικά αν κάνεις έγκλημα. Οι γονείς το ξέρουν και στη διάρκεια της δωδεκαετίας στερούνται ένα σωρό πράγματα, από αίσθημα καθήκοντος, δουλεύουν σε δυο δουλειές, κάνουν οικονομίες, να πληρώνουν ιδιωτικό σχολείο, να πάρουν στο σπίτι καθηγητές για βοήθεια, να πληρώνουν φροντιστήριο, ιδιαίτερα, να κάνουν όλα όσα συνηθίζονται και μάλιστα στο περιθώριο της πολιτικής ζωής ας το πούμε έτσι, της επίσημης εκπαίδευσης, η οποία ακόμα βρίσκεται υπό την επήρεια της παραίσθησης που λέγεται δωρεάν Παιδεία. Όλα αυτά για να μπορέσει το παιδί να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Τώρα όμως έχει απομυθοποιηθεί και αυτό. Οι πολλοί διάλογοι και μεταρρυθμίσεις, η αέναη αγωνιστική πάλη στα ΑΕΙ οδηγεί πολύ κόσμο στην επιλογή του Διεθνούς Απολυτηρίου, ή απλώς στα ευρωπαϊκά, κυρίως βρετανικά, και αμερικανικά πανεπιστήμια απευθείας. Δεν είναι μόνο οι πάμπλουτοι που το κάνουν αυτό, πολλοί από τη μεσαία τάξη τα βγάζουν πέρα με τις διευκολύνσεις που υπάρχουν για τους πολίτες της Ε.Ε. Κι έτσι, ο σημαντικότερος διάλογος για την Παιδεία είναι η σχέση ευρώ και στερλίνας: κοντεύουν να εξισωθούν τις τελευταίες μέρες, οπότε επέρχεται μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αληθινή επανάσταση, με όλο και περισσότερες οικογένειες να ζουν σαν εκπαιδευτικοί μετανάστες στην ίδια τους τη φιλόδοξη πατρίδα…
Άρθρο της Άννας Δαμιανίδη στα ΝΕΑ
0 σχόλια »
 Διαβάζω τη σημερινή δημοσίευση της sine, αν και μου λείπουν τα στιχάκια της.Μα αγαπητή sine μας το είχαν υποσχεθεί οι ταγοί της επιμόρφωσης, ότι οι νέοι επιμορφωτές θα είναι υπερ-επιμορφωτές. Καμία σχέση με τους προηγούμενους. Η επανίδρυση της επιμόρφωσης είχε προαναγγελθεί 5 χρόνια πριν. Όταν μάθαμε ότι στον τίτλο επιμορφωτής έπρεπε να προσθέσουμε ένα τέως.
Κι εκείνα τα έρμα πτυχία που θα εξελίσσονταν σε μεταπτυχιακά; Τα ρίξαμε στην ανακύκλωση. Η υπηρεσία που μας έστειλε να επιμορφωθούμε δε τα μετρούσε. Και οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι δεν είχαν πρόβλημα να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους. Νέα βελτιωμένα προγράμματα σχεδιάστηκαν. Τι έμεινε ίδιο; οι διδάσκοντες που όλα αυτά τα χρόνια αναστοχάζονταν.
Τα μηνύματα φτάναν από όλη την Ελλάδα. Υπερβολικές απαιτήσεις κι ελάχιστη ανατροφοδότηση.Θυμάμαι πως πήγαινα το 1999 με προσμονή στο πανεπιστήμιο, άνοιγα το τετράδιό μου κάθε ημέρα και περίμενα να σημειώσω κάτι. Από τους περισσότερους διδάσκοντες δε στάθηκε δυνατό να κρατήσω μία σημείωση. Τίποτα.Ηταν ευτύχημα τότε που αλληλουποστηρίχθηκαμε και μπορέσαμε κάτι να αρθρώσουμε. Και το κυριότερο δε χάσαμε το χιούμορ μας. Είχαμε και σύνθημα: “Εσύ πότε θα γίνεις στέλεχος;”
Οι συνάδελφοι όμως πάντα πρόθυμοι να εργαστούν για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, κόπιασαν κι έστησαν διδασκαλίες, μπήκαν στα εργαστήρια, ξενύχτησαν, φτιάξαν ιστοσελίδες. Σε αυτά πάτησαν τώρα κι έφτιαξαν την “ύλη”, τα αναλυτικά προγράμματα β΄επιπέδου. Αλλιώς ακόμα θα περιμέναμε την καινοτομία από την ακατάσχετη σεναριολογία.
Στις σημερινές κυριακάτικες βλέπουμε μπόλικες τις διαφημίσεις του Υπουργείου για την ψηφιακή σύγκλιση και τον πολίτη του μέλλοντος.Κι όμως αν ήθελαν να κάνουν κάτι, είναι τόσο απλό. Θα έφτιαχναν δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου κι όχι σεμιναριάκια με ημερομηνία λήξης και μην τον είδατε τον Παναή…Ποιος απόφοιτος των 96 ωρών δηλώνει έτοιμος για να μπει στην τάξη; Αυτοί που ήταν έτοιμοι από καιρό… και μόνον.
Και για να θυμηθώ και το Σινόπουλο:
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
4 σχόλια »
 Ο καθηγητής Γιώργης Γιατρομανωλάκης, πάντα καίριος, αναρωτιέται:”Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η Παιδεία μας είναι σαν να κάνει το καθιερωμένο τσεκάπ. Καθώς βγαίνουν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων οι βαθμολογικές επιδόσεις των μαθητών ανά κατεύθυνση και μάθημα δείχνουν τις τιμές, δηλ. τα ποσοστά επιτυχίας και αποτυχίας των υποψηφίων, και φανερώνουν τη σοβούσα κατάσταση. Προφανώς άλλο πράγμα είναι οι τιμές του σακχάρου ή του ουρικού οξέος και άλλο οι βάσεις στη Βιολογία λ.χ. ή στα Λατινικά, όμως οι αριθμοί και στη μία περίπτωση και στην άλλη κάτι δείχνουν. Μας προειδοποιούν για κάτι αφύσικο ή μας καθησυχάζουν, πάντα στο μέτρο του δυνατού. Ωστόσο ανάμεσα στις ιατρικές εξετάσεις και στο τσεκάπ των πανελλαδικών υπάρχει μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα διαφορά: οι ιατρικοί δείκτες δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα υψηλοί και χαμηλοί, καλοί και συνάμα κακοί. Ισως στην περίπτωση της «κακής» ή «καλής» χοληστερίνης τα πράγματα να αλλάζουν. Ομως στις πανελλαδικές οι δείκτες είναι κυριολεκτικά αλλοπρόσαλλοι. Αφύσικοι και όμως αληθινοί.
Πέρυσι το ποσοστό των μαθητών που δεν κατάφεραν να πιάσουν σε όλα τα μαθήματα τη βάση 10 ήταν 34,07%, φέτος ανέβηκε στο 35,86%. Πρόκειται για γενικό ποσοστό, αφού, π.χ., οι υποψήφιοι της τεχνολογικής κατεύθυνσης έμειναν κάτω από τη βάση σε ποσοστό 41,73%! Εν πάση περιπτώσει. Αυτός ο δείκτης δηλώνει απλά πως φέτος πήγαμε χειρότερα από πέρυσι. Το ξέραμε αλλά μας το επιβεβαίωσαν και οι αριθμοί”.
Η συνέχεια: Το μηδέν και το άριστα Βήμα της Κυριακής 20/7/2008
και καταλήγει: “Γιατί δεν βγαίνει κάποιος υπεύθυνος να μας αναλύσει τους τρελούς δείκτες των πανελλαδικών; Ομως άδικα περιμένουμε. Ποτέ δεν πρόκειται να βγει αυτός ο κάποιος, επειδή, αν διαθέτει στοιχειώδη τιμιότητα, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι η Παιδεία χρόνια τώρα είναι πλασματική. Τίποτε! Φούσκα χρηματιστηρίου! Παιδεία που βολεύεται και πορεύεται με παντός είδους αναβολικά. Τα μαθήματα, στο σχολείο και στο φροντιστήριο, με αναβολικά. Οι εξετάσεις, εισαγωγικές και μη, με αναβολικά. Η ντροπή της εθνικής ομάδας Αρσης Βαρών τίποτε δεν είναι μπροστά στην καθημερινή ντροπή της Παιδείας μας. Ολα είναι δήθεν και πλαστά. Και το Αριστα και το Μηδέν πλαστά είναι. Ομως οι καταστροφικές συνέπειες αυτών των εξετάσεων για τα παιδιά και την Παιδεία μας, για τη ζωή μας δηλαδή, είναι, δυστυχώς, πέρα για πέρα υπαρκτές”.
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο απογοήτευση, Διαδίκτυο, εκπαίδευση, Ελλάδα, εξετάσεις, έρευνα, παιδεία, πολιτική, σχολείο, με ετικέτες: , Αρσένης, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, εξετάσεις, ΠΔΣ, ΤΕΕ
Δέκα χρόνια μετά ζούμε τις επιπτώσεις της μεταρρύθμισης του 1997 και υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις της. Το κριτήριο, όμως, ελέγχου της κάθε ανάγνωσης είναι η συμφωνία της με την πραγματικότητα. Βασικά σημεία της μεταρρύθμισης του 1997 ήταν: η ενσωμάτωση του συστήματος επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στο λύκειο, η διεύρυνση, όχι το άνοιγμα, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αντικατάσταση των Τεχνικών Λυκείων από τα ΤΕΕ. Η διάχυση της εξεταστικής δοκιμασίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σχεδόν σε όλα τα μαθήματα στις 2 τελευταίες τάξεις του λυκείου στηρίχθηκε στο σκεπτικό ότι τα μαθήματα θα αποκτήσουν την ίδια βαρύτητα και η εξεταστική δοκιμασία θα γίνει λιγότερο αγχώδης για τους μαθητές και αντικειμενικότερη. Ομως, σε ένα ανταγωνιστικό και μονίμως υποχρηματοδοτημένο σχολείο αυτό το μέτρο οδήγησε στο «σχολείο-εξεταστικό κέντρο» και στη διόγκωση των φροντιστηρίων. Συνέχεια »
0 σχόλια »
 Ο Μιχάλης Μαρμαρινός σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ε.Φ. , του φεστιβάλ Αθηνών σχολιάζει το θέμα έκθεσης των φετινών πανελληνίων εξετάσεων: “Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε σχέση με την ιστορία, όχι με την παράδοση. Είναι αστείο να ζητάνε τα ρέστα από τους μαθητές όταν η ίδια η κοινωνία δεν έχει σχέση ούτε με την ελληνική ούτε με την παγκόσμια ιστορία. Δεν έχει σχέση ούτε με την ιστορία της πόλης. Η Αθήνα είναι μία πόλη που με εξαίρεση τον Παρθενώνα, που δεν μπορούσε να τον γκρεμίσει, έχει ισοπεδώσει το σύμπαν, δεν έχι αφήσει τίποτε από τις ηλικίες της πόλης της ίδιας. Κι όταν δεν έχεις σχέση με την ιστορία, δεν έχεις σχέση και με τη μνήμη. Και μένουν μόνο κάτι ποιητές και κάτι καλλιτέχνες να πασχίζουν για αυτή την υπόμνηση των πραγμάτων”.
Ο Θάνος Κάππας, εκλεκτός συνάδελφος και blogger, σχολιάζει:
“…Tο εκθεσιολόγιο από το οποίο διάβαζα για πανελλήνιες ανθολογούσε κείμενά του [Καργάκου] (μαζί με Παπανούτσο – Γιανναρά), ενώ διακόσια χρόνια μετά συναντάμε τα ίδια θέματα, τα ίδια πρόσωπα, την ίδια χώρα που αργοπεθαίνει (Finis Graeciae).
Συγκεκριμένα, έτη οκτώ μετά μιλένιουμ, την προσοχή μας αποσπά η ερμηνεία των λέξεων και όχι το ίδιο το θέμα και η εξαντλημένη κινδυνολογία του, το αφόρητο deja vu που δημιουργεί η στερεοτυπική του οπτική. Ένας τελειόφοιτος Λυκείου, ο οποίος, σημειωτέον, έχει βουτήξει στο ίντερνετ από το νηπιαγωγείο και έχει υποστεί δυο τρεις φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις εξορθολογισμού της εκπαίδευσης, καλείται στην ύστατη γλωσσική δοκιμασία της αποφοίτησής του να καταγράψει «τις αιτίες για τις οποίες πολλοί νέοι έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση και να προτείνει τρόπους επανασύνδεσης μ? αυτήν». Προσοχή. Δεν του ζητείται η διερεύνηση των όρων και των προϋποθέσεων που αποδεικνύουν δημιουργική τη σχέση μας μαζί της (ώστε ο μαθητής να παραπέμψει στον Θανάση Παπακωνσταντίνου και να καθαρίσει). Aντίθετα, κι ενώ υποτίθεται πως εξετάζεται η κριτική σκέψη και η ικανότητά του να επιχειρηματολογεί, οι προκείμενες θεωρούνται δεδομένες: Kάποιοι νέοι φύγανε (από πού ακριβώς;) και κάπως πρέπει να επιστρέψουν (σε τι άραγε;)”.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Θάνου Κάππα
0 σχόλια »
 Προλαβαίνουν οι φροντιστές να διατηρούν ιστολόγιο; Φαίνεται, πως ναι. Ο Γιώργος Χατζητέγας, Πρόεδρος Δ.Σ. Ομοσπονδίας Φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ) αρθρογραφεί στον “Κόσμο του Επενδυτή” για τις επικείμενες αλλαγές στο εξεταστικό μας σύστημα. Άλλη μία μεταρρύθμιση βρίσκεται προ των πυλών. Ολοι νιώθουμε την αναγκαιότητά της, όμως είμαι σίγουρη ότι αρκετοί παίρνουν μικρό καλάθι…
Αρθρο 7-6-2008 Κόσμος του Επενδυτή
0 σχόλια »
 Ο Νίκος Δήμου μας μοιράζεται μαζί μας την πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησε τελευταία και έχει να κάνει με τις Πναελλαδικές εξετάσεις.
Η πιο ανατριχιαστική εμπειρία που έζησα τελευταία έχει σχέση με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Από το ραδιόφωνο υπεύθυνοι φροντιστηρίων έδιναν τις σωστές απαντήσεις στα θέματα της Ιστορίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης.
«Η σωστή απάντηση στην ερώτηση Α1.2 είναι στο σχολικό εγχειρίδιο, σελ. 44, από τις λέξεις ?Το 1910′ ως ?των μεταναστών’».
Με τον ίδιο τρόπο δόθηκαν όλες οι άλλες απαντήσεις – με ακριβή αναφορά του χωρίου που υπήρχε στο βιβλίο. Ο καθηγητής που μιλούσε υπογράμμιζε πως έπρεπε να αναγραφούν ακριβώς τα κείμενα του εγχειριδίου, χωρίς αλλαγές. Συνέχεια »
1 σχόλιο »
 Εγκαθιστάτε τα service packs 1.0, 2.0. Πόσες φορές δεν ευχηθήκατε να μπορούσατε να αναβαθμίσετε τον εγκέφαλό σας; Τι να σου κάνουν τα σταυρόλεξα και τα sudoku; Πρόσφατα διάβασα ότι έσκασε άλλη μία βόμβα (διάβαζε κοινό μυστικό): μαθητές και φοιτητές ντοπάρονται με διεγερτικά φάρμακα και σκευάσματα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων νευρολογικών διαταραχών, με στόχο να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στις εξετάσεις. Αν λοιπόν το ψάχνετε το ζήτημα και έχετε τσακίσει τους σολωμούς και τα gingko biloba, ιδού μερικές χακεριές κατευθείαν από τη βίβλο των απανταχού καλωδιωμένων: www.wired.com
0 σχόλια »
 Δεν περίμενα να το ομολογήσω αλλά φέτος σφίχτηκε η καρδιά μου όταν ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσω τους μαθητές μου της Γ΄Λυκείου και να τους στείλω στις Πανελλαδικές. Η αλήθεια είναι ότι τους είχα χάσει αρκετά νωρίτερα.
Διαβάζοντας το άρθρο της Μ. Τζιαντζή στην Κυριακάτικη Κ κατάλαβα ότι το γράφει και για μένα:
Τις πρώτες εβδομάδες του Μαΐου οι δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου υπολειτουργούν και οι καθηγητές αντικρίζουν άδεια θρανία. Οχι επειδή οι ζωηροί μαθητές κάνουν κοπάνα και πηγαίνουν στη θάλασσα, στο μολ, στις καφετέριες, αλλά γιατί οι καλοί μαθητές, οι καλοί υποψήφιοι μένουν σπίτι και διαβάζουν τα πέντ’ έξι μαθήματα της «κατεύθυνσης». Συνέχεια »
0 σχόλια »
 Για τους έλληνες μαθητές τα μαθηματικά έχουν χάσει το νόημα. Ασφυκτικά παγιδευμένοι σε μια μηχανιστική προσέγγιση και υποταγμένοι στην παντοκρατορία των ασκήσεων, οι μελλοντικοί φοιτητές φθάνουν γυμνοί στην πόρτα του Πολυτεχνείου.
Άραγε δεν συμβαίνει το ίδιο με τα Αρχαία ελληνικά, την Ιστορία;
Πανελλαδικές εξετάσεις και πάλι. Οι υποψήφιοι, έπειτα από κόπους ετών, μέσα σε λίγες ώρες καλούνται να δείξουν πόσο καλά έχουν αφομοιώσει τη δομή του εξεταστικού συστήματος και ότι κατέχουν τους απαραίτητους κώδικες για το άνοιγμα των πυλών και τη διολίσθησή τους στους χώρους των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Τι έχουν μάθει, όμως, στην πραγματικότητα και γιατί αυτά που έχουν συγκρατήσει στην ουσία μπορεί και να είναι άχρηστα; «Μου έχει κάνει εντύπωση, και το συζητούσαμε και με άλλους συναδέλφους, ότι παρ’ όλο που πρόκειται για παιδιά με υψηλότατες βαθμολογίες και μερικές φορές μεγάλη ευφυΐα, όταν φθάνουν σε εμάς έχεις την εντύπωση ότι στο μυαλό τους, όσον αφορά τα μαθηματικά, υπάρχει κάτι σαν κενό». Λίγο πριν από τις πανελλαδικές, και η συζήτηση ήταν για τα θέματα και τις απαιτήσεις των εξετάσεων αυτών. Την παραπάνω άποψη είχε κάποιος καθηγητής του Πολυτεχνείου. Ο οποίος είναι αναμφισβήτητα σε θέση να γνωρίζει με τι πενιχρές αποσκευές στα μαθηματικά φθάνουν, ακόμη και οι επιτυχόντες, στην είσοδο του Πολυτεχνείου.
Ξεχασμένοι στον 17ο αιώνα, οι έλληνες μαθητές διδάσκονται πώς να λύνουν ασκήσεις, αλλά όχι και σε τι αυτό μπορεί να χρησιμεύει…
Άρθρο στο Βήμα Science
1 σχόλιο »
 ΑΠΟ ΒΔΟΜΑΔΑ, τα παιδιά μας μπαίνουν σε μια χαρωπή, ξένοιαστη κι ανέμελη περίοδο της ζωής τους: στις τελικές εξετάσεις της χρονιάς. Ένας μήνας να τον πιεις στο ποτήρι. Οι ήδη εξοντωμένοι μαθητές καλούνται να ανασύρουν από το- απολύτως- πουθενά τα κουράγια τους και να κάνουν επανάληψη όοοοοολη την ύλη όοοοολου του χρόνου σε όοοοοολα τα μαθήματα!
Για να την εμπεδώσουν τη γνώση, κατάλαβες; Να το παίζουν στα δάχτυλα το μονοκοτυλήδονο και το δικοτυλήδονο: το οποίο, ως γνωστόν, είναι ένα τεράστιο επαγγελματικό εφόδιο για τη ζωή τους και το μέλλον τους. Διότι πού πας ξυπόλητος στ΄ αγκάθια χωρίς ένα δικοτυλήδονο να πορεύεσαι;
Διαβάστε τη συνέχεια: http://ta-nea.dolnet.gr//Article.aspx?d=20080517&nid=8532730
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)