Αρχείο για Απρίλιος, 2013

Η 12ετής θητεία μου στην επιμόρφωση μου έχει χαρίσει αρκετές εμπειρίες αναφορικά με το κοινό που παρεπιδημεί στις παρουσιάσεις. Σήμερα λέω να αναφερθώ στο είδος που αυτοπροσδιορίζεται ως “προοδευτικό”. Σε μία παρουσίαση που έκανα πρόσφατα για τον κυβερνο εκφοβισμό, όταν έφθασε η ώρα των ερωτήσεων, η συνάδελφος επικαλέστηκε μία ανώνυμη(;) έρευνα που έγινε στην Πορτογαλία, η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τις ΤΠΕ βλάπτει σοβαρά την υγεία των παιδιών του δημοτικού. Σε αυτήν έχω να αντιτάξω δεκάδες έρευνες που υποστηρίζουν ότι η πιο δυναμική ομάδα χρηστών είναι 3-5 ετών. Γιατί στην έρευνα παίζει ρόλο τι ρωτάς και πως το ρωτάς.

Η προοδευτική μερίδα των συναδέλφων μου -όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω- τοποθετείται επίσης εναντίον των πολιτιστικών  και ευρωπαϊκών προγραμμάτων γιατί “είναι ο δούρειος ίππος της επέκτασης ωραρίου και συλλήβδην των επιταγών της Ε.Ε”. Seriously συνάδελφοι;

Αλήθεια υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που θεωρούν εαυτούς “προοδευτικούς” και καταναλώνουν ενέργεια να διδάσκουν μία σειρά από μαθήματα, που έχουν εισαχθεί στο αναλυτικό για να καλύψουν συντεχνιακές διεκδικήσεις διορισμών, αντί να στρώσουν ένα πρότζεκτ και να δουλέψουν ουσιαστικά, όπως εκείνοι θέλουν με τους μαθητές τους;

Comments 1 σχόλιο »

…Περνώντας τώρα στο ζήτημα των επιστημονικών, πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, είδαμε την περίπτωση του Γερμανού υπουργού Γκούτενμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την τιμωρία και την παραίτηση, περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί πανεπιστημιακοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή στην καγκελάριο Μέρκελ διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική υποστήριξη που του παρείχε.

Οπως γράφει ο Θανάσης Γκότοβος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, «το κρίσιμο στην υπόθεση της καταπολέμησης της λογοκλοπής στα γερμανικά πανεπιστήμια, που δεν είναι και τα πιο αυστηρά στο θέμα αυτό, καθώς οι ΗΠΑ κατέχουν τα πρωτεία – είναι η ακύρωση της επιλογής της συγκάλυψης ως στρατηγικής ελέγχου της «ζημίας» που θα μπορούσε ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου να νομίσει ότι υφίσταται το ίδρυμα που εκπροσωπεί, όταν αποκαλυφθεί μια υπόθεση λογοκλοπής στο «σπίτι» του, κατά το αρχαίον: «τα εν οίκω μη εν δήμω». Η στρατηγική της «προστασίας» του ιδρύματος μέσω της προστασίας του λογοκλόπου και της συγκάλυψης των υποθέσεων αποκλείστηκε εξαρχής, το ίδιο και εκείνη της «αλληλεγγύης» προς τον… σύντροφο αντιγραφέα» (aixmi.gr, 3.4.12).

Νομικά μιλώντας τώρα, στα επιστημονικά, πανεπιστημιακά συγγράμματα ισχύει το εξής: οι επιστημονικές ανακαλύψεις ή θεωρίες δεν συνδέονται με τη μοναδικότητα του προσώπου που τις φέρνει στο φως (όπως στα έργα τέχνης), αλλά αποκαλύπτουν την αντικειμενική πραγματικότητα που ήδη υπάρχει εξωτερικά και είναι καταρχήν προσιτή σε όλους. Προστατεύονται μεν από ειδικούς νόμους, αλλά τα δικαιώματα που τις αφορούν συνδέονται με το «νέο» ή όχι του χαρακτήρα τους και όχι τη «μοναδικότητα» του συντάκτη τους.

Η πνευματική ιδιοκτησία του επιστήμονα-συγγραφέα στις επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες αφορά μόνο τον τρόπο που διατυπώνει και περιγράφει την ανακάλυψή του ή τη θεωρία του και όχι αυτή καθ’ αυτή την ανακάλυψη ή θεωρία. Σαφώς, όμως ο συγγραφέας του επιστημονικού έργου, στο πλαίσιο της προστασίας της προσωπικότητάς του, έχει δικαίωμα να απαιτεί να του αναγνωρίζεται η πατρότητα της ανακάλυψης/θεωρίας.

Παράδειγμα: η σχετικότητα στη φυσική «υπήρχε» και πριν από την ανακάλυψή της από τον Αϊνστάιν. Ο τελευταίος την εντόπισε πρώτος, δεν αποτελεί όμως δική του δημιουργία. Επομένως, ένας ερευνητής έχει το δικαίωμα να αναφερθεί στη θεωρία της σχετικότητας, οφείλει όμως να μνημονεύσει το όνομα του Αϊνστάιν.

Επιπροσθέτως, αν χρησιμοποιήσει ένα μικρό απόσπασμα από το σύγγραμμά του, πρέπει το βάλει μέσα σε εισαγωγικά και οφείλει να αναφερθεί στην πηγή από την οποία προέρχεται αυτό. Εάν δε χρησιμοποιήσει εκτενή αποσπάσματα αυτολεξεί ή και παραφράσει αυτά, οφείλει εκτός από την αναγνώριση της πατρότητας του έργου, να έχει λάβει από πριν και τη σχετική άδεια από τους δικαιούχους, συγγραφέα και εκδότη. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα συνιστά «λογοκλοπή»: παίρνω αυτό που λέει κάποιος άλλος, αποσιωπώντας την πηγή, και παρουσιάζοντάς το ως αποτέλεσμα του δικού μου μόχθου και της δικής μου διάνοιας.

Ηλεκτρονικό σύστημα

Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, πρέπει να πούμε ότι στον αγγλόφωνο χώρο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ηλεκτρονικό σύστημα που συνδέει όλα τα ιδρύματα της χώρας, το οποίο ταυτοποιεί την αυθεντικότητα ή μη μιας διπλωματικής, μεταπτυχιακής κ.ο.κ. εργασίας, ελέγχοντας αυτόματα τυχόν περίεργες ομοιότητες με άλλες εργασίες. Κάθε φοιτητής είναι υποχρεωμένος να υποβάλει την εργασία του για έλεγχο στο συγκεκριμένο σύστημα.

Στα καθ’ ημάς, εννοείται ότι τίποτα τέτοιο δεν ισχύει, ενώ συχνά καταγγελίες για λογοκλοπή περνούν απαρατήρητες. Σε μία πρόσφατη ανακοίνωσή του (5 Μαρτίου 2013) με τίτλο «Μηδενική ανοχή στη λογοκλοπή και αντιγραφή», ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ «καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να προστατέψει το επιστημονικό της κύρος, την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα των εξεταστικών διαδικασιών και αξιολογήσεων, την αριστεία και την αξιοκρατία, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντι στη λογοκλοπή και αντιγραφή». Στην ίδια ανακοίνωση, ο Σύνδεσμος αναφέρει την πρόσφατη περίπτωση «διατριβής μεταπτυχιακής φοιτήτριας από τη Φιλοσοφική Σχολή που αποτελεί αντιγραφή δύο βιβλίων, από τα οποία μάλιστα το ένα είναι του κύριου επιβλέποντος καθηγητή». Ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ καλεί να θεσμοθετηθούν «μηχανισμοί ελέγχου της πρωτοτυπίας των παραγόμενων πνευματικών έργων» (www.syndesmosauth.gr). Προφανώς και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να παρθούν δραστικά μέτρα.

http://news.kathimerini.gr/

Comments 0 σχόλια »

Διαβάζω στη lifo το edito του Τσαγκαρουσιάνου και αναγνωρίζω τα συμπτώματά μου:.

Ενώ παρακολουθώ μια ταινία:

“Το μυαλό μου πηδάει σαν νευρόσπαστο από τη μία εντύπωση στην άλλη – και δεν ησυχάζει με καμιά. ”

Η δική μου διαταραχή έχει εξελιχθεί στο σημείο να μην μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο αλλά να εναλλάσσομαι σε δύο ή καμιά φορά τρία. Σα να θέλει το μυαλό να κλικάρει.
Ετσι καταστρέφεται η ηδονή της ανάγνωσης; Οχι απαραίτητα. Όπως συνεχίζει το edito:

ίσως η τέχνη του κινηματογράφου να ζήσει ένα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του πιο έξυπνου, πιο άπιστου και πιο νόθου παιδιού της: του ίντερνετ. Λίγοι θα διασωθούν χωρίς να παπαγαλίσουν την τριπαριστή γλώσσα που τώρα θεωρείται ικανοποιητική (παράθυρα αφής που ανοίγουν σε άλλα παράθυρα στο διηνεκές!). Μόνο μάστορες που έφτιαξαν στα φιλμ δικές του γλώσσες θα αντέξουν – όπως ο Ταρκόφσκι κι ο Παζολίνι, που λέγαμε πριν, ή ο απίστευτος Όζου, που ο αργός ρυθμός του δεν είναι ακαδημαϊσμός ή νωθρότητα, αλλά τελετουργία ολκής, σαν να κρατάς με τα χέρια τα ταβάνια να μην πέσουν. Θα σβήσουν πολλοί σκηνοθέτες τα επόμενα χρόνια που οι άνθρωποι θα αρρωστήσουν από την πολλή ταχύτητα – κι ίσως καλώς θα σβήσουν. Ανήκουν σε ένα μέσο (το Αrt Cinema) που εξεμέτρησε το ζην και θα μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο.
Αλλά οι άλλες Τέχνες, οι λεγόμενες Καλές και όχι Έβδομες, ίσα ίσα θα αναδείξουν πάλι το γερό τους κόκαλο έναντι του αμνήμονος σπινθηρισμού της οθόνης. Αυτές είναι, τελικά, η μόνη ομορφιά που αντέχει στην τόση ρευστότητα του κόσμου, μαζί με τον έρωτα, την αγάπη των φίλων, το κρασί και τα τριαντάφυλλα.”

Η εξέλιξη περιλαμβάνει την αλλαγή. Μπορεί να μας ξεβολεύει αλλά η γη συνεχίζει να περιστρέφεται…

Πηγή: www.lifo.gr

Comments 0 σχόλια »

ένα σουρεαλιστικό κινούμενο σχέδιο της Πολωνέζας Renata Gąsiorowska

Comments 0 σχόλια »

Στις 10 Ιουνίου 1944 οι κάτοικοι του Διστόμου δέχονται μια από τις πιο άγριες επιθέσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα σε λίγες ώρες, 218 άμαχοι πέφτουν νεκροί από τους Γερμανούς στρατιώτες. 65 χρόνια μετά, οι «Νέοι Φάκελοι» επιστρέφουν στο Δίστομο και καταγράφουν συγκλονιστικές μαρτυρίες των κατοίκων που είδαν τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους να δολοφονούνται μπροστά στα μάτια τους. Σήμερα, οι συγγενείς των θυμάτων, μετά από ένα μαραθώνιο δικαστικό αγώνα, βρίσκονται πολύ κοντά στην εκδίκαση μιας απόφασης που θα τους αποζημιώσει με 25 εκατομμύρια ευρώ, και η οποία όπως φαίνεται θα ανοίξει τον δρόμο και για δεκάδες ελληνικά χωριά που είχαν την ίδια μοίρα.

Η Αρετή Μαγκοπούλου ταξίδεψε στη Γερμανία και σε μια αποκλειστική συνέντευξη με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών αναζητά την απάντηση στο πότε η Γερμανία σκοπεύει να δώσει τα χρήματα των αποζημιώσεων. Ακόμα, σε ένα μικρό χωριό έξω το Ανόβερο, συναντά τον Ντίτερ Μπέγκεμαν, τον ιστορικό που εδώ και 25 χρόνια ερευνά την σφαγή του Διστόμου. Τέλος, η εκπομπή φέρνει στο φως αποκαλυπτικά νέα στοιχεία, όπως ένα μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο Γερμανού στρατιώτη, ο οποίος περιέγραψε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις σκηνές που είδε στο Δίστομο το 1944. Εικόνες που, όπως χαρακτηριστικά είπε, «δεν μπορούν να βγουν από το μυαλό μου.»

Comments 0 σχόλια »

The New York Times

Όταν ο Τόνι Γουάγκνερ, ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, περιγράφει το επάγγελμά του, λέει πως είναι «διερμηνέας ανάμεσα σε δύο εχθρικές φυλές» – τον κόσμο της εκπαίδευσης και τον επιχειρηματικό κόσμο, εκείνους που διδάσκουν τα παιδιά μας και εκείνους που τους δίνουν δουλειά. Το επιχείρημα του Γουάγκνερ στο βιβλίο του «Creatinig Innovators: The Making of Young People Who Will Change the World» («Δημιουργώντας καινοτόμους: Η συγκρότηση νέων ανθρώπων που θα αλλάξουν τον κόσμο») είναι ότι η εκπαίδευσή μας δεν καταφέρνει συστηματικά να «προσθέσει την αξία και να διδάξει τις δεξιότητες που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στην αγορά εργασίας».

Αυτό είναι επικίνδυνο σε μια εποχή που υπάρχουν όλο και λιγότερες δουλειές με υψηλή αμοιβή και μέτριες απαιτήσεις δεξιοτήτων – το είδος της δουλειάς που συντήρησε τη μεσαία τάξη την προηγούμενη γενιά. Τώρα, κάθε δουλειά «μεσαίας τάξης» τραβιέται προς τα πάνω, προς τα κάτω ή προς τα έξω, με μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή, είτε απαιτεί μεγαλύτερες δεξιότητες ή μπορούν να την ασκήσουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ή «θάβεται» –καταργείται ως απαρχαιωμένη– γρηγορότερα παρά ποτέ.

Γι’ αυτό ο στόχος της εκπαίδευσης σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι πώς να καταστήσει κάθε παιδί «έτοιμο για το πανεπιστήμιο», αλλά «έτοιμο για καινοτομία» – έτοιμο να προσθέσει αξία σε οτιδήποτε κάνει.

Δύσκολο εγχείρημα. Αναζήτησα τον Τόνι Γουάγκνερ και του ζήτησα να διευκρινίσει. «Σήμερα», μου απάντησε με e-mail, «καθώς η γνώση είναι διαθέσιμη σε κάθε συσκευή συνδεδεμένη με το Ιντερνετ, αυτά που γνωρίζεις μετρούν λιγότερο από αυτά που μπορείς να κάνεις με όσα γνωρίζεις. Η ικανότητα για καινοτομία –η ικανότητα να λύνεις δημιουργικά τα προβλήματα ή να φέρνεις στο φως νέες δυνατότητες– και οι δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η επικοινωνία και η συνεργασία είναι πολύ πιο σημαντικές από την ακαδημαϊκή γνώση».

Για τη δική μας γενιά ήταν εύκολο. Επρεπε να «βρούμε» μια δουλειά. Τα παιδιά μας, όμως, θα πρέπει να «εφεύρουν» μια δουλειά. Σίγουρα, τα πιο τυχερά θα βρουν την πρώτη δουλειά τους, αλλά ακόμη και αυτά θα πρέπει να επανεφευρίσκουν και να αναδιοργανώνουν αυτήν τη δουλειά πολύ πιο συχνά από τους γονείς τους, αν θέλουν να προοδεύσουν στο πεδίο που διάλεξαν. Αν αυτό ισχύει, ρώτησα τον Γουάγκνερ, τι πρέπει να διδάσκονται σήμερα οι νέοι;

«Κάθε νεαρό άτομο θα εξακολουθήσει να χρειάζεται τις βασικές γνώσεις, βέβαια», είπε. «Θα χρειάζεται όμως, ακόμα περισσότερο, δεξιότητες και κίνητρα, τα οποία έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία. Οι νέοι που είναι εσωτερικά κινητοποιημένοι –περίεργοι, επίμονοι, πρόθυμοι να ρισκάρουν– θα μαθαίνουν νέες γνώσεις και δεξιότητες συνεχώς. Θα μπορούν να βρίσκουν νέες ευκαιρίες ή να δημιουργούν δικές τους – κάτι όλο και πιο σημαντικό, καθώς οι παραδοσιακές σταδιοδρομίες θα εξαφανίζονται».

Πού πρέπει λοιπόν να εστιάσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σήμερα; «Διδάσκουμε και εξετάζουμε πράγματα για τα οποία οι περισσότεροι σπουδαστές δεν ενδιαφέρονται και πληροφορίες που μπορούν να τις βρουν στο Google και θα τις ξεχάσουν μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις», υποστηρίζει ο Γουάγκνερ. «Πάνω από έναν αιώνα πριν, δημιουργήσαμε σχολεία–εργοστάσια για τη βιομηχανική οικονομία. Το να φανταστούμε εκ νέου τα σχολεία του 21ου αιώνα πρέπει να είναι μία από τις κυριότερες προτεραιότητές μας. Πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στο να διδάξουμε την ικανότητα και τη θέληση για μάθηση, αλλά και να φέρουμε μέσα στην τάξη του σχολείου τα τρία πιο ισχυρά συστατικά της εσωτερικής κινητοποίησης: παιχνίδι, πάθος, στόχευση».

www.tonywagner.com/resources/creating-innovators

news.kathimerini.gr

Comments 0 σχόλια »

Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του σε τέσσερα ζευγάρια αντιπόδων, ο βραβευμένος ντοκιμαντερίστας Βίκτορ Κοσακόφσκι κατέγραψε εικόνες που ανατρέπουν την αντίληψη που έχουμε για τη Γη.

Ένα  όμορφο, γαλήνιο ηλιοβασίλεμα στο Έντρε Ρίος αντιπαραβάλλεται με τους θορυβώδεις δρόμους  της βροχερής Σανγκάης. Άνθρωποι που ζουν στην ερημιά συνδέονται με ανθρώπους που σκάβουν δίπλα σ’ ένα ηφαίστειο. Μεγαλειώδη τοπία που κόβουν την ανάσα αντιπαρατίθενται με το χάος  μιας μεγαλούπολης. Αυτοί οι αντίποδες μοιάζουν συνδεδεμένοι μυθικά, ενωμένοι, κατά κάποιο  τρόπο, μέσα από την αντίθεσή τους. Η ταινία του Κοσακόφσκι είναι μια απόλαυση για τις αισθήσεις, ένα συναρπαστικό καλειδοσκόπιο του πλανήτη μας.

Πηγή: www.lifo.gr

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Νέα παραγωγή υπό ενωμένων εργοστασίων. Συμμετείχαν Σωτήρης Τερζίδης, Έλενα Ελληνιάδου,  Λιάνα Λιγνού, Τερέζα Γιακουμάτου. Ευχαριστούμε τη Μαρία Λεωνίδα και τη Σοφία Παπαδημητρίου.

Έγκλειστοι στο υπουργείο Παιδείας για ένα Σαββατοκύριακο “Αναπτύσσοντας ντοκιμαντέρ στα σχολεία” από το έργο medeanet.eu. Μόλις ανακαλύψαμε ότι το υπουργείο έχει κάμερες. Οι φύλακες μας κοιτάζουν περίεργα…

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων