Αρχείο για Νοέμβριος, 2010

International Herald Tribune – Καθημερινή

Πείτε μου αν το κάνετε αυτό: αρχίζετε να περπατάτε κάπου, βγάζετε το smartphone, τσεκάρετε τα e-mail, το Facebook και το Twitter, ξαναβάζετε το κινητό στην τσέπη σας, το ξαναβγάζετε ένα λεπτό αργότερα και επαναλαμβάνετε.

Εγώ το κάνω αυτό, όπως και πολλοί άλλοι. Αν συνδυάσουμε αυτή την έλλειψη αυτοελέγχου με τις όλο και συχνότερες «ενημερώσεις» (ή αλλιώς, updates), το αποτέλεσμα είναι μια ανώφελη περίσπαση. Γιατί όλες αυτές οι «ενημερώσεις» δεν είναι πληροφόρηση. Αντί για την Εποχή της Πληροφορίας, ζούμε στην Εποχή της Φλυαρίας.

Μερικές φορές η «πληροφορία» είναι απλώς ψεύτικη, όπως στην περίπτωση του «αγοριού με το αερόστατο» πέρυσι: Οι γονείς ενός παιδιού ανέφεραν ότι ο γιος τους βρισκόταν μόνος, ψηλά στον ουρανό, με αερόστατο· έπειτα από πολλές ώρες φρενιτωδών εκδηλώσεων ανησυχίας στην τηλεόραση και στο Twitter, αποκαλύφθηκε ότι η όλη ιστορία ήταν φάρσα. Αν επέστρεφες στον υπολογιστή σου λίγο αργότερα, όπως έκανα εγώ, τα έβλεπες όλα να έρχονται από αντίθετη κατεύθυνση: μηνύματα στο Twitter που σου έλεγαν ότι η ιστορία ήταν κάλπικος πανικός, ενώ υπήρχαν ακόμη τα e-mail που μιλούσαν για την τραγωδία. Δεν ήταν ένα σπάνιο περιστατικό. Υπάρχει ένα ολόκληρο οικοσύστημα αφιερωμένο στο να δημιουργεί και να διαδίδει μη πληροφορίες. Αν αναβάλατε επί μήνες ν’ αγοράσετε ένα καινούργιο κινητό, επειδή το iPhone επρόκειτο, «όπου να ’ναι», να βγει σε νέα, βελτιωμένη εκδοχή, θα νιώσατε ίσως τις συνέπειες αυτής της διαδικτυακής φλυαρίας. Πολλά μπλογκ διαβεβαίωναν εμπιστευτικά ότι σύντομα θα έβγαινε στην αγορά το «Verizon iPhone 2010».

Αυτό ήταν θόρυβος, δεν ήταν πληροφόρηση.

Συχνά, αυτή η μη πληροφόρηση αποκτά πολιτικό χρώμα. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ιατρική περίθαλψη το καλοκαίρι του 2009, πολλοί Αμερικανοί έλαβαν e-mail με τον ισχυρισμό ότι το νομοσχέδιο των Δημοκρατικών για την υγεία θα περιλάμβανε την υποχρέωση να συμμετέχουν όλοι οι ηλικιωμένοι σε συμβουλευτικές συνεδρίες για την ευθανασία. Αυτό προκάλεσε έναν γύρο «αντι-διαδόσεων» καθώς διάφορες ιστοσελίδες ανέλαβαν να διαψεύσουν αυτές τις φήμες. Πιο πρόσφατα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοήθησαν να διαδοθεί η (ανακριβής) φήμη ότι, «αν περάσεις παράνομα τα σύνορα των ΗΠΑ, παίρνεις αμέσως κάρτα κοινωνικής ασφάλισης».

Αναπόφευκτα, πολλοί άνθρωποι βγήκαν για να διαψεύσουν και αυτήν τη φήμη. Είναι όμως παράλογο, όταν ευφυείς άνθρωποι αισθάνονται υποχρεωμένοι να απαντούν σε αβάσιμες φήμες που αποκτούν κύρος μόνο και μόνο επειδή κυκλοφορούν τόσο γρήγορα. Στη διάρκεια της πρόσφατης εκλογικής περιόδου, είδα μια ατελείωτη σειρά από μηνύματα που επιχειρηματολογούσαν με πάθος για τα αίτια της αποτυχίας των Δημοκρατικών: εξαιτίας των φόρων, επειδή ο πρόεδρος δεν πρόβαλε αρκετά την πολιτική του, επειδή ο κόσμος ήταν δυσαρεστημένος για τη μεταρρύθμιση στην υγεία.

Κι ωστόσο, το βασικό θέμα είναι απλό και καλά τεκμηριωμένο: Αν η οικονομία δεν πάει καλά την τελευταία χρονιά, ο κόσμος καταψηφίζει το κόμμα που έχει την εξουσία· αν πάει καλά, επανεκλέγουν τους υποψήφιους. Ολα τα άλλα είναι θόρυβος, που το αποτέλεσμά του είναι η συνεχής εστίαση στα βραχυπρόθεσμα σκαμπανεβάσματα παρά στη μακροπρόθεσμη κατάσταση.

Καθώς το μυαλό μας γεμίζει με φλυαρία, υπάρχει κάθε λόγος να σκεφτούμε ότι αυτό δεν μπορεί παρά να χειροτερέψει. Και η τεχνολογία δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Τα καλύτερα φίλτρα και οι διάφορες άλλες εφαρμογές, σαν το LeechBlock και το Freedom, δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα.

Αν πράγματι προτιμάμε την Εποχή της Πληροφορίας από την Εποχή της Φλυαρίας, μία μόνο λύση υπάρχει: να μάθουμε και πάλι τον αυτοέλεγχο.

Comments 0 σχόλια »

Οργιο λογοκλοπής από καθηγητές

Της Λίνας Γιάνναρου – Καθημερινή

Το «έγκλημα» είναι συχνότατα οφθαλμοφανές. Μια απλή ματιά στα δύο «επιστημονικά» κείμενα, μία «κατ’ αντιπαράσταση» εξέτασή τους, φτάνει για να αποκαλυφθεί η αντιγραφή, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις, ο «θύτης» δεν αλλάζει ούτε ένα κόμμα ούτε μια τελεία. Και όμως, πολλά ελληνικά ΑΕΙ –εκεί λαμβάνει χώρα το όργιο της λογοκλοπής– επιλέγουν να καλύπτουν με πέπλο σιωπής τις σχετικές υποθέσεις, αφήνοντας ατιμώρητους τους ένοχους καθηγητές και εκτεθειμένους όσους ξεσκεπάζουν το πρόβλημα. «Εάν επρόκειτο για φοιτητές, θα είχε εξαντληθεί η αυστηρότητα του συστήματος. Οταν πρόκειται για καθηγητές, το σύστημα ξέρει να κάνει καλά τα στραβά μάτια», λέγεται χαρακτηριστικά στους διαδρόμους των πανεπιστημίων.

Καταγγελία

Είναι απίστευτο, κι όμως από το 2005, οπότε έγινε η πρώτη καταγγελία για κραυγαλέα υπόθεση λογοκλοπής σε μεγάλο ΑΕΙ της Βόρειας Ελλάδας, η ΕΔΕ διετάχθη μόλις πρόσφατα και μάλιστα αφού το αδίκημα κινδυνεύει να παραγραφεί και ο «θύτης» έχει συνταξιοδοτηθεί! Ο τελευταίος είχε προσκομίσει σε διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή την πτυχιακή εργασία του φοιτητή του, τότε, κ. Αγγελου Ροδαφηνού, ο οποίος και προχώρησε σε όλες τις προβλεπόμενες ενέργειες για ακύρωση της εκλογής (η θέση είχε κατοχυρωθεί στον θύτη) και δικαίωσή του. Ομως, όπως λέει ο ίδιος στην «Κ», οι πόρτες που χτύπαγε παρέμεναν κλειστές και οι διαδικασίες δυσκίνητες. Την ίδια ώρα, κι ενώ σε σχετικό πόρισμά του το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης αναφέρει ότι η διαδικασία εκλογής υπήρξε παράνομη, ακόμη εκκρεμεί η εκδίκαση της υπόθεσης από τα δικαστήρια… «Είναι σαφές ότι αποθαρρύνεται η καταγγελία τέτοιων υποθέσεων. Αντί να υπάρξει οποιαδήποτε κύρωση στην πλευρά που ενοχοποιείται για τη λογοκλοπή και τη διοίκηση που συγκαλύπτει τις παρανομίες, έχω εμπλακεί σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Ροδαφηνός.

Εν τω μεταξύ, τα κρούσματα πληθαίνουν. «Καθηγητές συμπληρώνουν το βιογραφικό τους κυριολεκτικά με τη μέθοδο του copy paste», λένε χαρακτηριστικά στην «Κ» μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Αστείρευτη είναι άλλωστε η παγκόσμια δεξαμενή συγγραμμάτων. Ενώ όμως το υπουργείο Παιδείας δέχεται καθημερινά καταγγελίες από θιγόμενους καθηγητές, αλλά και από φοιτητές για αντιγραφές σχεδόν «λέξη προς λέξη», διαμηνύεται επισήμως ότι το θέμα της λογοκλοπής «εκφεύγει του ελέγχου νομιμότητας του υπουργείου… που δεν υπεισέρχεται σε θέματα ουσίας». «Σε περίπτωση που κριθεί από τα ποινικά δικαστήρια ότι ο καθ’ ου η καταγγελία – κατηγορούμενος σε αυτά έχει πράγματι διενεργήσει λογοκλοπή ή απάτη, όπως υποστηρίζει ο καταγγέλλων, τότε η αρμοδιότητα του υπουργού συνίσταται στη μετά την κοινοποίηση της καταδικαστικής για τον ανωτέρω ποινικής αποφάσεως έκδοση απόφασης αποχής από τα καθήκοντα αυτού στο ΑΕΙ, των δε πρυτανικών αρχών στην άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατ’ αυτού». Οσο βέβαια… αναμένουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων, οι όποιοι λογοκλόποι συνεχίζουν να στήνουν την καριέρα τους πάνω στον κόπο συναδέλφων τους από το εξωτερικό –ή και φοιτητών–, εισπράττοντας από το κράτος τα έσοδα πώλησης των βιβλίων τους.

«Για ποια “θέματα ουσίας” μιλάμε όταν η λογοκλοπή είναι αυτούσια μετάφραση, σε τέτοιο βαθμό που και μικρό παιδί θα έβλεπε;» αναρωτιούνται φοιτητές σε εκπαιδευτικό φόρουμ, με αφορμή έτερη υπόθεση αντιγραφής από καθηγητή του ίδιου ΑΕΙ ο οποίος «μετέφρασε» ξένη εργασία περίπου «λέξη προς λέξη» (και οι δύο εργασίες βρίσκονται στη διάθεση της «Κ»). Οπως όμως επισήμανε κάποιος άλλος, το Τμήμα του πήρε ήδη δραστικά μέτρα για να τον τιμωρήσει και παράλληλα να δώσει και το παράδειγμα για τυχόν άλλους που θα σκέφτονταν να πράξουν το ίδιο: πριν από δύο εβδομάδες, τον εξέλεξε αναπληρωτή καθηγητή, παρότι οι εκλέκτορες είχαν λάβει την ημέρα της εκλογής αντίγραφα των λογοκλοπών…

Comments 0 σχόλια »

Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη – Καθημερινή

Στους Διαλόγους των Αθηνών, που οργάνωσε το Ιδρυμα Ωνάση, κατά την έναρξή του ετέθησαν ενδιαφέροντα ερωτήματα για το πώς η αρχαιοελληνική κληρονομιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ανάγνωση του παρόντος. Η τραγωδία, η ιστοριογραφία, η ρητορική, η φιλοσοφία, η δημοκρατική πράξις προσφέρουν πλούσιο οπλοστάσιο εννοιών και στοχασμού, εντοπιζόμενα όλα στον πυρήνα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ιδίως στην εποχή της βαθιάς και διαρκούς κρίσης που διανύουμε, έννοιες όπως Υβρις, Νέμεσις, Κάθαρσις, Λόγος, Μέτρο, Μέτοικος, Ικέτης, Ξένος, Μήτις κ.λπ., πυρηνικές όχι μόνο στην τραγωδία, αλλά και στο έπος και στη ρητορική και στη φιλοσοφία, μάς βοηθούν να ξαναδούμε τον καιρό μας, τις αντινομίες των κοινωνιών, τις ανεπάρκειες των πολιτικών συστημάτων, το ηθικό έλλειμμα, τις ιδεοληψίες που παραμερίζουν βίαια τον αναστοχασμό.

Οι ομιλητές, και ιδίως ο κινηματογραφούμενος σπουδαίος Γερμανός δημιουργός του θεάτρου, ο Πέτερ Στάιν, επεσήμαναν ότι η τραγωδία, ως αναστοχασμός της ανθρώπινης κατάστασης, μάς βοηθάει να αντέξουμε την ανθρώπινη μοίρα, σαν γενναίοι, σαν ήρωες, και επιπλέον μας βοηθάει να δούμε τον κόσμο πολιτικά: εγγεγραμμένο στη μακρά διάρκεια αλλά και στο ενοχλητικό, κάποτε αμείλικτο, παρόν.

Αστείρευτη δεξαμενή σοφίας, λοιπόν, και διαρκές όφελος, η αρχαίων ονομάτων επίσκεψις. Τι γίνεται όμως με τα νεότερα ονόματα, τα σημερινά; Τι γίνεται με τη σύγχρονη Ελλάδα; Τι μάθημα έχει να προσφέρει στη συγγενή της Ευρώπη, στον κόσμο, η Ελληνική Δημοκρατία του 2010, ευρισκόμενη σε βαθιά οικονομική κρίση, μα και σε κρίση αυτοαναγνώρισης, κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού;

Η κρίση της, το πάθημά της, είναι το μάθημα που μπορεί να προσφέρει. Το ’χει ξαναπροσφέρει αυτό το μάθημα στην Ευρώπη· σε όλη τη νεότερη ιστορία, από τον Αγώνα του ’21 έως τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόλεμο του ’40 και την Κατοχή, έως τη μοντέρνα δικτατορία του 1967, η Ελλάδα προσφέρει στους λαούς και στα έθνη της Ευρώπης το μαρτύριό της, τον αγώνα της, την ντροπή, την ήττα της και την καταστροφή της, σαν παράδειγμα, προς μίμηση ή προς αποφυγή.

Πρόσφερε ένα μάθημα ηρωισμού. Το Μεσολόγγι ίδρυσε τη νεότερη Ελλάδα στα μάτια του Σολωμού και στα μάτια του Μπάιρον, και ταυτόχρονα έδωσε υπόσταση στη ρομαντική σύλληψη της ελευθερίας, του έθνους, της μάχης με την τυραννία, υποστασίωσε την είσοδο στη νεωτερικότητα, με τρόπο δραματικό, τον τρόπο κατά τον οποίο ζωγράφιζαν το νεωτερικό πολιτικό ο Γκόγια και ο Ντελακρουά, οι μεγάλοι ρομαντικοί.

Στην ώριμη μετανεωρικότητα, τύχη χαλεπή φέρνει πάλι την Ελλάδα ως δυνάμει παράδειγμα. Το πάθημά της οφείλεται εν πολλοίς στην ίδια, δηλαδή στους ανθρώπους της, αλλά και στην ευρωπαϊκή, διεθνή παθογένεια. Την αφροσύνη, την απληστία, την Υβριν δεν την διέπραξαν μόνοι οι Ελληνες, αυτονομημένοι και ανέπαφοι από την ξέφρενη κυκλοφορία κεφαλαίων και τον ραγδαίο μετασχηματισμό του καταμερισμού εργασίας, από τη λήξη του διπολικού κόσμου και την αναδιανομή σφαιρών επιρροής και αγορών. Η ασήμαντη οικονομική Ελλάδα, μονοψήφιο πολλοστημόριο του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, διά του τρόπου καταρρεύσεως και της τιμωρίας της, λειτουργεί και πάλι ως παράδειγμα. Προς ονειδισμό και αποφυγή. Από τέτοια διαδικασία ενοχοποίησης, χλεύης και αυτολοιδορίας πέρασαν οι Ελληνες προτού τεθούν υπό επιτήρηση και υποθηκεύσουν την εθνική τους κυριαρχία.

Εξι μήνες αργότερα, την τύχη της Ελλάδος φαίνεται να ακολουθούν και άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οι μικρές Ιρλανδία, Πορτογαλία, ενώ πιέζεται η μεγάλη Ισπανία, ακόμη και το Βέλγιο, έδρα της κλονιζόμενης ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Ιδού, λοιπόν, το ελληνικό μάθημα: οι αδύναμοι φορείς του ισχυρού νομίσματος, αδύναμοι τροφοδότες πλέον των βορείων πλεονασμάτων, μετατρέπονται σε παρίες. Η ευρωπαϊκή ιδέα, μια πρωτοφανής ιστορικά ένωση ελευθέρων κρατών, φτιαγμένη για να αποτρέψει πολέμους σαν του 20ού αιώνα, υπονομεύεται από την απληστία, τις ιδεοληψίες, την κατίσχυση του χρήματος επί της πολιτικής, των υπερεθνικών τραπεζών επί των εθνικών κυβερνήσεων.

Το στερεότυπο της ατίθασης, πονηρής, «ανατολικής» Ελλάδος, που δολίως και χαριστικά εισήλθε στο ευρωπαϊκό κλαμπ, ήταν πρώτης τάξεως παράδειγμα προς αποφυγή. Τόσο ισχυρό στερεότυπο που το πίστεψαν και οι ίδιοι οι Ελληνες, και όχι μόνο το πίστεψαν αλλά επαναπαύθηκαν στο οριενταλιστικό στερεότυπο και έκαναν τα πάντα για να το ενισχύσουν, κατατρώγοντας τον δημόσιο χώρο, τους εθνικούς πόρους, το συλλογικό φρόνημα. Επισπεύδοντας τη χρεοκοπία και την υποδούλωση.

Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα, την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν… Ιδού το εκκρεμές: από μάθημα ηρωισμού για τη ρομαντική Ευρώπη του 19ου αι., μάθημα εξευτελισμού και υποταγής για τη μεταμοντέρνα Ευρώπη του χρήματος στον 21ο αιώνα. Η Ελλάδα πάλι διδάσκει τα παθήματά της. Εως την κάθαρση.

www.vlemma.gr

Comments 0 σχόλια »

Χτες είδα το φιλμ την ταινία “Μια χρονιά ακόμα” η οποία αφήνει μια πικρή επίγευση χάρη στην εξαιρετική ερμηνεία της Λέσλι Μάνβιλ.

Η ζωή είναι ένα δέντρο, οι άνθρωποι τα κλαδιά του και οι συναισθηματικές εποχές καθρεφτίζονται στα φύλλα που αλλάζουν χρώμα, πέφτουν και ξαναφυτρώνουν. Οι τέσσερις εποχές διαδέχονται η μία την άλλη σαν κεφάλαια μιας απλής, συνηθισμένης ιστορίας.

Ενα σύντομο πέρασμα της ηθοποιού Imelda Staunton μας θύμισε τη συγκλονιστική ερμηνεία της στο “Μυστικό της Βέρας Ντρέικ”.

Του Δημητρη Mπουρα / kathimerini.gr

Οι ταινίες του Βρετανού Μάικ Λι είναι δράματα σε μικρή κλίμακα, αλλά με υπαρξιακό βάθος. Στην πρόσφατη, «Μια χρονιά ακόμα», οι εποχές του χρόνου διαδέχονται η μία την άλλη σαν κεφάλαια μιας αποσπασματικής ιστορίας, απλής και συνηθισμένης, όπως η ζωή. Ο Λι είναι διακριτικός, μεθοδικός και εύστοχος σε αυτή την αναπαράσταση του «απλού» και του «συνηθισμένου».

Πρώτο κεφάλαιο σε αυτό το κοντσέρτο των τεσσάρων εποχών είναι η «άνοιξη» και τελευταίο ο «χειμώνας». Με τον ερχομό της άνοιξης, μια υπερκινητική μοναχική πενηντάρα, η Μέρι, που πίνει διαρκώς και μιλάει σαν πολυβόλο, εμφανίζεται σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά και πως η ζωή της θα αλλάξει χάρη σε ένα αυτοκίνητο, που μόλις της κόστισε 600 λίρες. Προς τα μέσα του χειμώνα θα πέσει από τα σύννεφα. Η ψευδαίσθηση της ευτυχίας της δεν αξίζει παρά 20 λίρες, όσο και ένα μπουκάλι φτηνής σαμπάνιας. Το ντελαπάρισμα στη σκληρή πραγματικότητα είναι ένα γεγονός και η απελπισμένη γυναίκα αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η βαθιά επιθυμία της για μιαν άλλη ζωή πρέπει να αντιμετωπιστεί από την ίδια με πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Η άνοιξη του Μάικ Λι είναι τυπικά βρετανική, περιγράφεται με μουντά χρώματα και αποτελεί την εισαγωγή σε μια ταινία άλλοτε ανάλαφρη και άλλοτε καταθλιπτική. Ο χειμώνας, που είναι και αυτός μουντός, μοιάζει με το τέλος μιας ψυχαναλυτικής συνεδρίας. Η νευρωτική, υποχόνδρια και ολίγον αστεία Μέρι, από περιφερειακός χαρακτήρας μιας αποσπασματικής ταινίας, καταλήγει να γίνει το κεντρικό πρόσωπο σε ένα δράμα ανοιχτό στη ζωή, ανεπαίσθητα μελαγχολικό και αισιόδοξο.

Ηρεμία στον πυρήνα

Στο μικρό σύμπαν του Λι συναντάμε ποικιλία χαρακτήρων και συμπεριφορών: νευρωτικοί (όπως η Μέρι) καταθλιπτικοί, τσακισμένοι ή συμβιβασμένοι, άνθρωποι σε σύγχυση ή με συσσωρευμένο θυμό, αλλά και άνθρωποι χαρούμενοι με πάθος για ζωή. Ενας μικρόκοσμος, που βρίσκεται σε συνεχή κυκλική τροχιά, όπως οι δορυφόροι, γύρω από ένα σταθερό σημείο που συγκρατεί ισορροπίες. Κέντρο αυτού του μικρού σύμπαντος είναι ένα ευτυχισμένο μεσήλικο ζευγάρι, ο Τομ και η Τζέρι(!), που αντιμετωπίζουν τα πάντα στωικά. Γι’ αυτούς, η ζωή και ο θάνατος, η ευτυχία και η δυστυχία αποτελούν μια ενότητα σε έναν αέναο κύκλο.

Στον πυρήνα της ταινίας επικρατεί ηρεμία, σαν και αυτή που συναντάμε στον κινηματογράφο του Γιασουτζίρο Οζου. Στο κέλυφός της επικρατεί ταραχή, μια σειρά από τραγικές και κωμικές καταστάσεις που συνθέτουν το μόνιμο και αγαπημένο θέμα του Λι: την πραγματικότητα. Ο Τομ και η Τζέρι είναι το αντίστοιχο του συμβιβαστικού φωτογράφου Μορίς στα «Μυστικά και ψέματα» ή του κυνικού περιθωριακού Τζόνι στον «Γυμνό», που καθιέρωσε τον Λι το 1993.

Εμπιστοσύνη

Ο Μάικ Λι, ο Κεν Λόουτς και ο Στίβεν Φρίαρς ανήκουν στην ίδια γενιά, που έδωσε πνοή στον αγγλικό κινηματογράφο μετά το τέλος του φρι σίνεμα. Ο Λόουτς μετέπλασε την εικόνα της πραγματικότητας, το ντοκιμαντέρ, σε κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο. Ο Φρίαρς ακολούθησε σταθερά και με συνέπεια τον ρεαλισμό, επιδεικνύοντας, ενίοτε, τη δεξιοτεχνία του. Ο Μάικ Λι, ο οποίος επηρεάστηκε αρκετά από το θέατρο του Πίτερ Μπρουκ, ανακάλυψε στον ρεαλισμό τον πιο κατάλληλο βατήρα για τη βουτιά του στο δράμα του σύγχρονου ανθρώπου. Το υπαρξιακό βάθος της πραγματικότητας και η εμπιστοσύνη στον ηθοποιό καθόρισαν εδώ και πολλά χρόνια τη μορφή και το περιεχόμενο, το ύφος και το ήθος των ταινιών του. Η κάμερα μπορεί να σε ταξιδέψει και να σε πάει μακριά, όμως, μόνον ο ηθοποιός μπορεί να σε οδηγήσει στο βάθος των πραγμάτων με μιαν ανεπαίσθητη σύσπαση του προσώπου.

Οι ταινίες του Λι από την εποχή που δούλευε για το BBC μέχρι σήμερα είναι καθημερινές, οικογενειακές ιστορίες ανθρώπων που συνθλίβονται ανάμεσα σε καλά κρυμμένα μυστικά και ψέματα της ζωής τους. Ιστορίες ανθρώπων, που φοβούνται την αλήθεια και που αναρωτιούνται αν ζουν πραγματικά. Η μοναδικότητα αυτών των ταινιών οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ο Λι το κατεξοχήν εκφραστικό εργαλείο του: τον ηθοποιό που παρακινείται να αυτοσχεδιάσει ελεύθερα μέσα σε ένα πλαίσιο αυστηρά οργανωμένο από την ίδια τη ζωή. Αυτός είναι ο ρεαλισμός του Μάικ Λι.

Φιλμογραφία

Comments 0 σχόλια »

Οι σινεφίλ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν την υπέροχη μουσική του Νίνο Ρότα που σε ταξιδεύει στους τόπους και στους ανθρώπους για τους οποίους μιλούν οι ταινίες του Φελίνι. Ραντεβού λοιπόν στις 12 Δεκεμβρίου, Κυριακή, σε δύο παραστάσεις, μεσημέρι 12.30 και βράδυ 20.30 – ναι! Οκτώμισι, όπως του Φελίνι –στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ο ανιψιός του Ρότα, αρχιμουσικός Μαρτσέλο Ρότα θα διευθύνει τη Νέα Συμφωνική Ορχήστρα της Σόφιας.

Comments 0 σχόλια »

Ο Νίκος Καββαδίας στον 21ο αιώνα
Ο ποιητής μέσα από τα μάτια του εκδότη του
Αμφισβητήσεις και παρανοήσεις
Ανθρωποκεντρικές πορείες
Ο Νίκος Καββαδίας, ένας ουμανιστής ποιητής, αν ζούσε σήμερα
Το ήθος του Καββαδία που γνώρισα
Θεατρικά στοιχεία στο Μαραμπού του Νίκου Καββαδία
Λαθραίο φορτίο, κρυμμένο στις λέξεις
«Το καθυστερημένο φορτηγό»
Βιβλιογραφική οδοιπορία με τον Καββαδία
Επισημαίνοντας
«Ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα»
Πέντε φωνές για τον «Μαραμπού»
Προδημοσίευση
Δράκος της θάλασσας και της στεριάς

Επιμέλεια αφιερώματος Διονύσης Ν. Μουσμούτης – Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

Δεν ξεκίνησα για τίποτα. Μονάχα για να ταξιδεύω. Εκείνοι που μαζί πρωτομπαρκάραμε, σε τέσσερα χρόνια πήρανε το χαρτί τους, εσύ το ίδιο. Εμένα μ’ άρεσε η πλώρη. Η ξενοιασιά.
Πιάσανε πολλοί πατριώτες μας καπετάνιοι να με συμβουλέψουνε. Αλλοι με κοροϊδεύανε και με δαχτυλοδείχνανε. Με πήρε το φιλότιμο. Ετοιμάστηκα να πάρω του τρίτου. Τότε συνάντησα έναν εφοπλιστή, ξάδελφο της μάνας μου. Ο μόνος άνθρωπος που με καταλάβαινε και με συγχωρούσε. Μου ‘δινε πάντα δουλειά, χωρίς να με ρωτάει γιατί ταξιδεύω. Του τα ‘πα. Να γίνεις μαρκονιστής, μου ‘πε. Απ’ το να σπάσουμε μια πλώρη, καλύτερα να τσακίσουμε έναν ασύρματο.

Νίκος Καββαδίας, Βάρδια

Εκατό χρόνια πέρασαν από τη γέννηση ενός από τους σημαντικότερους και πιο εμπνευσμένους Ελληνες ποιητές του 20ού αιώνα, του Νίκου Καββαδία, και είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των εκδηλώσεων που έγιναν προς τιμήν του, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε αρκετές πόλεις του εξωτερικού, αποδεικνύοντας πως ο «ποιητής της θάλασσας» κατατάσσεται πλέον στη χορεία των «σύγχρονων κλασικών». Ο «Μαραμπού», προσωνύμιο με το οποίο καθιερώθηκε από το 1933 όταν εξέδωσε την πρώτη ποιητική του συλλογή, άφησε πολύ περιορισμένο σε έκταση έργο· ανήκει σχηματικά στη γενιά του ’30, στον χώρο της οποίας όμως κατέχει μια ιδιότυπη θέση. Η πρώτη του ποιητική συλλογή θα γίνει δεκτή με ανάμεικτα συναισθήματα στους λογοτεχνικούς κύκλους. Μόνον ο Φώτος Πολίτης και ο Κώστας Βάρναλης θα μιλήσουν με ενθουσιασμό για τον νέο ποιητή. Ο ποιητικός του λόγος εξέφρασε την ανάγκη απόδρασης από τη σύγχρονη του ποιητή ελληνική πραγματικότητα, κυρίως μέσα από τα στοιχεία του κοσμοπολιτισμού και του εξωτισμού, και ακολούθησε μια εξελικτική πορεία προς την αφαίρεση και τα όρια του υπερρεαλισμού, πάντα όμως στο πλαίσιο της παραδοσιακής στιχουργικής φόρμας και ρυθμικής τεχνικής.

Η βιωματική του ποίηση, που αρδεύεται από την ιδιωματική γλώσσα των ναυτικών, και η άψογη δημοτική του με τον ομοιοκατάληκτο στίχο, δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μία από τις σχολές της ελληνικής ποίησης και τον αφήνουν έξω απ’ όλες τις ποιητικές ανθολογίες· ο Καββαδίας ακολουθεί μέχρι και τον θάνατό του έναν μοναχικό δημιουργικό δρόμο. Το μεγαλύτερο μέρος του πεζογραφικού του έργου εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, πράγμα που εξηγεί ίσως γιατί συνδέουμε συνήθως τον Καββαδία με έμμετρα ποιήματα, με χαρακτηριστικό «εξωτικό» λεξιλόγιο, και όχι με τα εξαιρετικού ενδιαφέροντος πεζά του.

Η έκταση του έργου, βέβαια, είναι αντιστρόφως ανάλογη της απήχησης που είχε και συνεχίζει να έχει. Η απήχηση του Καββαδία και του έργου του εκτοξεύτηκε τη δεκαετία του 1980, με τις πρώτες μελοποιήσεις των ποιημάτων του από διαφόρους συνθέτες, κυρίως με τον Σταυρό του Νότου του Θάνου Μικρούτσικου, ενώ ακολούθησαν Οι γραμμές των Οριζόντων από τον ίδιο συνθέτη. Σπάνια το πλατύ κοινό «κατάλαβε» και αγάπησε έναν ποιητή τόσο ερμητικό. Γιατί, μολονότι ο Καββαδίας κατά καιρούς χαρακτηρίστηκε εύκολος, ελάσσων και εξωτικός, οι στίχοι μέσα από τους οποίους εκφράζεται ο ιδιαίτερος προσωπικός του μύθος είναι συχνά δυσνόητοι. Παραδόξως, όσο πιο κρυπτική είναι η ποίησή του τόσο μεγαλύτερη είναι η μαγεία της. Οσο περισσότερα εμπόδια ορθώνει η μορφή τόσο μεγαλύτερη γοητεία ασκεί το περιεχόμενο. Γιατί μπορεί το καράβι να ταξιδεύει στον κόσμο, το βλέμμα του Καββαδία όμως στρέφεται μέσα του. Οι μνήμες οργανώνουν τον ποιητικό περίπλου πάνω σ’ έναν χάρτη πολύ προσωπικό και το ταξίδι εσωτερικεύεται.

Πού οφείλει λοιπόν ο Καββαδίας το εύρος και τη διάρκεια της απήχησής του; Μήπως στον μύθο του ταξιδιού και στην πραγμάτωσή του; Μήπως στο mal du depart, στην επιθυμία φυγής, στην κοινή «ασθένεια» όλων των εφήβων, άρα κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων; Ή μήπως στο σημαντικό όχημα που πρόσφεραν στην ποίησή του οι πολυάριθμες μελοποιήσεις; Και ποιο είναι το μέλλον του τώρα που πέρασε για τα καλά στον 21ο αιώνα;

Επιμέλεια αφιερώματος Διονύσης Ν. Μουσμούτης – Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

Οι Sineterrae κλώθουν διαδραστικά!  Φυσικά και θα έχει περιπέσει στην αντίληψη σας ότι αλλάξαμε σελίδα στην εκπαίδευση! Ζούμε … ιστορικές στιγμές! Οι διαδραστικοί πίνακες είναι πια γεγονός και  ζωή μας αλλάζει και …διαδραστικά! Όχι πως είναι κακό!   Αλλά… τα λύσαμε τα προβλήματά μας;  Θυμίζουμε μήπως τον …κόμη Δελατσίμπιλα στο «λαός και Κολωνάκι»;  Όσοι είστε λίγο πριν εγκαταλείψετε την …γαλέρα, σφυρίξτε αδιάφορα! Όσοι όμως φύγατε, απο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με τα φτερά κατεβασμένα, κοιτάξτε να πηδήξετε στο τρένο! Γιατί  έρχονται κι άλλα!

Comments 0 σχόλια »

Tου Σταυρου Τζιμα

Το περασμένο Σάββατο, έγινε στη Θεσσαλονίκη μια συνάντηση με αντικείμενο ένα βιβλίο-βοήθημα για την πολύπλευρη θεώρηση και διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας. Το συνέγραψαν περισσότεροι από εξήντα Βαλκάνιοι ακαδημαϊκοί που εργάστηκαν επί δέκα και πλέον έτη, αξιοποιώντας, με τη βοήθεια εκατοντάδων εκπαιδευτικών, χιλιάδες τεκμηριωμένες πηγές απ’ όλες τις χώρες της περιοχής.

Σκοπός τους; Να δώσουν στην εκπαιδευτική κοινότητα ένα βοήθημα ώστε τα μέλη της να κατανοήσουν καλύτερα και να διδάξουν στους μαθητές του Λυκείου την Ιστορία όχι με βάση αυτά που χωρίζουν τους λαούς της Βαλκανικής, άλλα όσα τους ενώνουν, χωρίς βεβαίως να αποσιωπούν συγκρούσεις και αντιπαλότητες στην ιστορική τους διαδρομή. Ποια αναγκαιότητα επέβαλε την πρωτοβουλία αυτή του Κέντρου για τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που χρηματοδοτήθηκε από 27 φορείς (κυβερνήσεις, ιδρύματα κ.λπ.), μεταξύ των οποίων και η Γενική Διεύθυνση Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Να γεφυρωθούν μέσω της Ιστορίας οι διαφορές μεταξύ των λαών.

Το πώς βλέπουμε εμείς τους γείτονές μας και πώς εκείνοι εμάς μέσα από τα επίσημα βιβλία της Ιστορίας το ξέρουμε λίγο πολύ όλοι μας. Και αν αμφιβάλλει κανείς, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα σχολικά εγχειρίδια για να αισθανθεί ότι η Ελλάδα περιβάλλεται από αρπακτικά έτοιμα να μας χυμήξουν. Τα ίδια μαθαίνουν οι μαθητές και σε Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ κ.α.

Το πείραμα δεν είναι καινούργιο. Εγινε με επιτυχία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν Γάλλοι και Γερμανοί, οι πιο μισητοί εχθροί στην Ευρώπη, κάθισαν και έγραψαν ξανά την Ιστορία τους, ξεκινώντας από τα σχολεία, ώστε οι λαοί τους να γνωρίσουν την πραγματική αλήθεια και όχι εκείνη που υπαγορευόταν από το «εθνικό συμφέρον» του καθενός και τους έσυρε σε δύο καταστροφικούς για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα πολέμους.

Και ενώ το εναλλακτικό αυτό βοήθημα το βρίσκει κανείς στις σχολικές βιβλιοθήκες οκτώ βαλκανικών χωρών, στη δική μας, μολονότι μεταφράστηκε στα Ελληνικά και εγκρίθηκε ως κείμενο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στο υπουργείο Παιδείας δεν έδωσαν τη σχετική άδεια. Δεν χρειάζεται να βασανίσει κανείς τη σκέψη του για να καταλάβει το γιατί. Οι κατά καιρούς κυβερνώντες δεν τόλμησαν και εξακολουθούν και σήμερα να μην τολμούν, αν και αντιλαμβάνονται τη λογική και τη σημασία του εγχειρήματος, να συγκρουστούν με τους γνωστούς σκοταδιστικούς κύκλους, που επιμένουν ότι για να γίνουν «γνήσιοι Ελληνες» και «καλοί πατριώτες» τα παιδιά μας πρέπει να μεγαλώσουν με μύθους, φοβίες και ταμπού.

Το πολιτικό κόστος υπεράνω όλων, λοιπόν. Και ως μια απλή ένδειξη επ’ αυτού σημειώνω το γεγονός ότι ουδείς εκπρόσωπος της πολιτείας παραβρέθηκε στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση της Θεσσαλονίκης, στην οποία άλλες χώρες (π.χ. Σερβία) έστειλαν (υφ)υπουργούς Παιδείας!

kathimerini.gr

Comments 0 σχόλια »

Και φυσικά η επισκεψιμότητα της σελίδα του φίλου Γιάννη Σαλονικίδη θα εκτιναχθεί στα ύψη καθώς ξεκίνησαν οι αιτήσεις για την πιστοποίηση β΄επιπέδου, που θα διεξαχθούν στις 4-5, 11-12, 18-19 Δεκεμβρίου 2010.Οι αιτήσεις γίνονται ηλεκτρονικά μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος (MIS) της Πράξης (http://b-epipedo2.cti.gr/mis, επιλογή «Διαχείριση Αιτήσεων Πιστοποίησης») με χρήση των κωδικών πρόσβασης που ήδη διαθέτουν οι εκπαιδευτικοί.

Περισσότερα εδώ: http://b-epipedo2.cti.gr

μα γιατί όλοι σπρώχνονται για την τελευταία πιστοποίηση;

Comments 1 σχόλιο »

Από την Τρίτη 23 Νοεμβρίου και μέχρι και την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου όσοι …«πιστοί» μπορούν να ενημερώνονται για τα επιμορφωτικά προγράμματα της ειδικότητάς τους που θα υλοποιηθούν στην περιοχή τους κατά τη 2η επιμορφωτική περίοδο (Δεκέμβριος 2010 – Ιούνιος 2011) και να υποβάλουν αιτήσεις συμμετοχής μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος (MIS) της Πράξης «Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ στη Διδακτική Πράξη» του Ε.Π. «Εκπαίδευση και δια βίου μάθηση», ΕΣΠΑ (2007-2013), στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://b-epipedo2.cti.gr/mis, με χρήση των κωδικών που τους είχαν αποδοθεί κατά την πιστοποίησή τους στο Α’ Επίπεδο. Οσοι επιμένετε να κακοποιηθείτε επιμορφωτικώς πως, θα μας βρείτε στο ΚΣΕ του ΕΠΑΛ Γλυφάδας 691-3 (ΔΔΕ Δ΄Αθήνας).

Comments 0 σχόλια »


Φέτος η Camera Zizanio, η μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους για την προβολή των νεανικών οπτικοακουστικών έργων, γιορτάζει τα 10 της χρόνια.

Σ αυτή την επετειακή διοργάνωση, αν και διεξάγεται κάτω από πολύ δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, η camera zizanio, κάνει ένα ακόμα άλμα προς τα μπρος. Θεωρώντας ότι η οπτικοακουστική παιδεία σήμερα με τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας είναι πιο αναγκαία από ποτέ κάνει μια μεγάλη προσφορά στους μαθητές όλης της χώρας.

Όλοι οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα, πέρα από τις προβολές της Camera Zizanio και του Φεστιβάλ Ολυμπίας, να παρακολουθήσουν και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΓΑΣΤΗΡΙΑ.

Ειδικά για τους επισκέπτες από άλλες περιοχές της Ελλάδας σχεδιάστηκαν ταχύρυθμα εργαστήρια που θα διεξαχθούν το Σαββατοκύριακο 11 – 12 Δεκεμβρίου και τα διήμερα 14-15 και 16- 17 Δεκεμβρίου.
Τα εργαστήρια στηρίζονται στη δεκαπεντάχρονη εμπειρία της εφαρμογής του προγράμματος «Εκφράζομαι με εικόνες και ήχους» και καθοδηγούνται από επαγγελματίες του κινηματογράφου.

Τα μαθήματα των εργαστηρίων καλύπτουν όλες τις φάσεις δημιουργίας μιας μικρής ταινίας σε σχολικό περιβάλλον από το σενάριο ως το μοντάζ και προσφέρουν πλήθος πρακτικές πληροφορίες και λογισμικά που βοηθούν τη δουλειά (βλέπε λεπτομέρειες http://camerazizanio.net/greek/ergastiria/).
Οι ώρες των εργαστηρίων θα είναι από τις 3μμ ως τις 6 μμ ούτως ώστε οι συμμετέχοντες να μπορούν να παρακολουθήσουν τις προβολές της Camera Zizanio, που γίνονται το πρωί 10-1μμ αλλά και τις προβολές του Φεστιβάλ Ολυμπίας, που γίνονται το απόγευμα 6-10μμ.

Τα σχολεία που επιθυμούν να παρακολουθήσουν τα εργαστήρια παρακαλούνται να επικοινωνήσουν άμεσα για να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους. Η συμμετοχή στις προβολές της Camera Zizanio είναι δωρεάν αλλά για τη συμμετοχή στα εργαστήρια υπάρχει μια ελάχιστη οικονομική επιβάρυνση για την κάλυψη των αναγκαίων εξόδων.

Τη συμμετοχή των σχολείων στο Φεστιβάλ και τα δραστηριότητες του διευκολύνει η σχετική Εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων που έχει σταλεί σε όλα τα σχολεία αλλά είναι διαθέσιμη και στην ιστοσελίδα της Camera Zizanio .
Για τις συμμετοχές στα εργαστήρια επικοινωνείτε με τα με τα γραφεία του Φεστιβάλ Ολυμπίας στον Πύργο τηλ. 2621081172 και στο e-mail kidfest@otenet.gr.

Στο Φεστιβάλ Ολυμπίας συμμετέχει και φέτος η Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης, όπως και τα τελευταία δυο χρόνια.

CAMERA ZIZANIO http://camerazizanio.net

Comments 0 σχόλια »

Kieslowski Dekalog

Comments 0 σχόλια »

Dekalog2010

Comments 0 σχόλια »

Οι αλλαγές στην εκπαίδευση και το νέο σχολείο απαιτούν αλλαγή παραδείγματος στην επικοινωνία της τάξης.

Ο εκπαιδευτικός εκτός από εμπειρία χρειάζεται θεωρητικά και πρακτικά εφόδια για να πετυχαίνει πάντα αποτελεσματικά τους στόχους του.

Το μάθημα αποτελεί ένα πολυτροπικό κείμενο που περιλαμβάνει ποικίλους σημειωτικούς τρόπους και γι’ αυτό απαιτεί νέες μεθόδους, στρατηγικές και τεχνικές, οι οποίες όμως να είναι εφαρμοσμένες με επιτυχία και δη στα ελληνικά σχολεία.

Αν σας έχουν απασχολήσει και σας αυτές οι διαπιστώσεις, τότε το βιβλίο αυτό θα γίνει το βασικό παιδαγωγικό εργαλείο για την εργασία σας.

Θα βρείτε παρουσίαση των αλλαγών και των απαιτήσεων του Νέου Σχολείου, επιστημονική θεώρηση του ρόλου του εκπαιδευτικού, όλες τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, πολλές πολυτροπικές διδακτικές τεχνικές με παραδείγματα, επισημάνσεις, λύσεις, εναλλακτικές προτάσεις, φωτογραφίες, εικόνες, πίνακες, καθώς και σχέδια μαθήματος με βάση τη νέα πολυτροπική διδακτική για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Εκδόσεις Γρηγόρη

Comments 0 σχόλια »

Με πολύ χαρά έπιασα στα χέρια μου το δίτομο έργο του φίλου Δημήτρη Ξιφαρά. Οσοι διδάσκετε την ιστορία της κατεύθυνσης πιστεύω ότι θα το βρείτε εξαιρετικά χρήσιμο.

Εντύπωση μου έκαναν οι εξαιρετικές μεθοδολογικές παρατηρήσεις για την αποτελεσματική προσέγγιση και αντιμετώπιση των θεμάτων Ιστορίας που αφορούν επεξεργασία πηγών. Περιλαμβάνει πλήθος θεμάτων τύπων Β1 και Β2 (επεξεργασίας πηγών) αλλά το κυριότερο είναι  ότι αναλύει λεπτομερώς τα βήματα  της προεργασίας που απαιτείται για την ολοκληρωμένη απάντηση των θεμάτων αυτού του τύπου.

Ενα καλό εργαλείο.

Εκδόσεις Ξιφαράς.

Comments 0 σχόλια »

Ευτυχώς είχα θυμηθεί να προγραμματίσω την εγγραφή της εκπομπής του Παρασκηνίου. Η Ζυράννα Ζατέλη για πρώτη φορά αποφάσισε να ανοίξει την πόρτα της στην αδιακρισία της τηλεόρασης και να συμβιώσει με την κινηματογραφική ομάδα του «Παρασκηνίου» για πολλές ημέρες τους τελευταίους δέκα μήνες. Απρόβλεπτη, μοναχική, διεισδυτική και κυρίως ειλικρινής και ανεπιτήδευτη η Ζυράννα Ζατέλη και οι γάτες της μας υποδέχθηκαν σ΄ ένα χώρο που μοιάζει περισσότερο με σκηνικό βγαλμένο από τα βιβλία της.
Ταυτόχρονα μας άνοιξε και μια χαραμάδα απ΄ όπου μπορέσαμε να δούμε αποσπάσματα μιας ζωής γεμάτης έρωτες, ταξίδια, βιβλία, σημειώσεις, ταινίες, όνειρα και πάλι σημειώσεις.
Υλικό το οποίο στοιβάζεται σε δεκάδες, εκατοντάδες μπλοκάκια γραμμένα μπρος πίσω με τον πυκνό, ελαφρώς γερτό, κομψό γραφικό της χαρακτήρα.
Ταξιδέψαμε μαζί της στη γενέτειρά της τον Σοχό, μια κωμόπολη έξω από τη Θεσσαλονίκη τις ημέρες του καρναβαλιού. Την είδαμε περικυκλωμένη από τραγόμορφες φιγούρες κουδουνάτων, απόλυτα εναρμονισμένη με το ορεινό περιβάλλον του Σοχού.
Τέλος, την ακολουθήσαμε σε μερικούς από τους περιπάτους που συνηθίζει να κάνει πεζή στο κέντρο της Αθήνας. «Πέρασα τη ζωή μου γράφοντας κι ό,τι περίσσεψε το πέρασα περπατώντας.Και χωρίς κινητό».

Comments 0 σχόλια »

Μία παραγωγή της TerraComputerata στα πλαίσια ενός μαθητικού project.

Comments 0 σχόλια »

Τυχεροί όσοι τα κατάφεραν κι έφτασαν στην παρουσίαση του DVD του Ικαρου “Συναντήσεις με την Κική Δημουλά” . Η ποιήτρια μας αποζημίωσε με το παραπάνω για την ταλαιπωρία στην οποία μας υπέβαλαν οι ένστολοι συμπατριώτες μας. Για μία ώρα είχαμε ακινητοποιηθεί πριν το Σύνταγμα γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι αφού γυαλίσαν τα κουμπιά και τα σπαθάκια τους έπρεπε να έχουν και θεατές. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια ευρωπαϊκή χώρα στην οποία διακόπτεται η κυκλοφορία του κέντρου για μία κατάθεση στεφάνου. Αλλά εμείς είμαστε πολλοί περήφανοι ως λεηλατούμενος λαός.

Η Δημουλά ήταν εξαιρετική. Στην ταινία αποκαλυπτική για τις μύχιες σκέψεις της. Με μία κατασταλαγμένη σοφία  77 ετών. Αποθησαύρισα κάποιες φράσεις της. “Η ίδια η δημιουργία έχει ανάγκη τους δημιουργούς. Αλλά καμιά φορά είναι τα συναισθήματα που στέλνουν επιστολές προς αγνώστους μέσα από την ποίηση.”

Η ταινία εστιάζει στον λόγο. Σύντομα θα προβληθεί στην ΕΤ. Μην τη χάσετε.

Comments 2 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων