άνοιξε η συνάδελφος και μαχητική blogger sine με τα παράπονά της.
Η αλήθεια είναι πικρή… Η εγκύκλιος που προέβλεπε τη μείωση ωραρίου συντάχθηκε με στόχο την καλύτερη λειτουργία του εργαστηρίου. Ως συνήθως όμως στην Ελλάδα καταφέρνουμε να αυτοακυρωνόμαστε. Από μερικούς ερμηνεύτηκε ως μπόνους του περιούσιου λαού. Στα εργαστήρια που μπαίνουμε τώρα για την επιμόρφωση δε βλέπω καμία βελτίωση στη συντήρησή τους. Είναι γεμάτα ιούς γιατί κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να ρυθμίσει το αντιβιοτικό να ενημερώνεται ή ακόμη το αντιβιοτικό έχει λήξει και κανένας δεν εγκαθιστά ένα καινούργιο.
Τα προγράμματα δεν ενημερώνονται, τα μηχανάκια έχουν παλιώσει και αγκομαχούν κτλ κτλ.
Η Ε.Ε δεν μας προίκισε με τα δις ευρώ για να φτιάξουμε τα εργαστήρια ώστε να γίνεται ένα μάθημα. Αν ήταν έτσι να ζητήσουμε άλλα τόσα για την αναβάθμιση των κλασικών σπουδών. Απλά όταν τερματίστηκε – κάπως άδοξα – η Οδύσσεια τα εργαστήρια έπεσαν το ένα μετά το άλλο. Και φάνηκε λογικό τότε στο Υπουργείο. Τότε που δεν υπήρχαν εργαστήρια σε κάθε σχολείο, παραχωρήθηκαν στην πληροφορική για να γίνεται το μάθημα αξιοπρεπώς. Δημιουργήθηκε όμως ένα status quo που φρενάρει την οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της διδασκαλίας των άλλων ειδικοτήτων. Εργαστήρια πληροφορικής δηλώνει ιδιοκτησία. Πρόκειται για εργαστήρια υπολογιστών.
Γιατί αν συμπλεύσουμε με τους κλειδοκράτορες μπορεί να φυλάξουμε τα κεκτημένα του συμπαθούς κλάδου αλλά πάμε άπατοι. Για ρίξτε μια ματιά στα στατιστικά χρήσης που μας ζητάει η Ε.Ε. για να δει αν πιάσαν τόπο τα λεφτά του γερμανού συνταξιούχου. Νομίζετε ότι ρωτάνε αν το μάθημα της πληροφορικής γίνεται στα εργαστήρια; Ρωτάνε για τα άλλα αντικείμενα… κι εμείς σφυράμε κλέφτικα.
Οι κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε η βρετανική κυβέρνηση, όσον αφορά τις εργασίες στο σπίτι, προβλέπουν τον περιορισμό της ενασχόλησης των παιδιών με σχολικές εργασίες.
Αρκετά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας αντέδρασαν θετικά στην κατάργηση της προπαρασκευής στο σπίτι. «Τα κρατικά σχολεία ανταγωνίζονται τα ιδιωτικά βάζοντας πολλή δουλειά στο σπίτι στους μαθητές τους. Πιστεύουν ίσως πως αυτό ευχαριστεί τους γονείς. Ασφαλώς και είναι δυνατό να διδαχτούν τα παιδιά να εργάζονται ανεξάρτητα εντός του σχολείου», επισήμανε η Μέρι Μπάουστεντ, γενική γραμματέας της Ένωσης Δασκάλων. Ωστόσο άλλοι καθηγητές πιστεύουν πως ο Μπάρι Ντέι δεν έπρεπε να προχωρήσει τόσο πολύ. «Έρευνες έδειξαν πως η εργασία στο σπίτι δεν έχει σημαντικές επιπτώσεις στους μαθητές. Ωστόσο αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει σχεδιαστεί όπως θα έπρεπε, να βοηθά δηλαδή τους μαθητές να αναπτύξουν αυτονομία στην εκμάθηση».
Οι κανόνες:
Κατευθυντήριες γραμμές της βρετανικής κυβέρνησης για τις εργασίες/προπαρασκευή στο σπίτι ΔΗΜΟΤΙΚΟ Ηλικίες 5-7 1 ώρα εβδομαδιαίως Ηλικίες 7-9 1 ώρα εβδομαδιαίως Ηλικίες 9-11 μισή ώρα ημερησίως ΓΥΜΝΑΣΙΟΛΥΚΕΙΟ Ηλικίες 11-13 45-90 λεπτά ημερησίως Ηλικίες 13-14 1-2 ώρες ημερησίως Ηλικίες 14-16 1-2 ώρες ημερησίως Από 16 και πάνω 3-4 ώρες ημερησίως
Ο ρόλος των γονέων
? ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ συνήθως ωφελούνται από τη βοήθεια των γονέων στις εργασίες τους. Ωστόσο, ειδικοί επισημαίνουν πως αν οι γονείς αναμειχθούν πολύ, μπορεί αυτό να έχει αρνητικές επιπτώσεις.
? ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ έχει η οριοθέτηση ενός χώρου, αλλά και του χρόνου για τις εργασίες του μαθητή.
? ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ συστήνουν στους γονείς να επικοινωνούν με τους δασκάλους, όταν αντιλαμβάνονται ότι οι εργασίες για το σπίτι επιβαρύνουν τον μαθητή.
Τι λένε οι ειδικοί
? ΕΡΕΥΝΕΣ έδειξαν πως, εντός ορίων, οι σχολικές εργασίες μπορούν να ενισχύσουν τον μαθητή.
? ΕΜΦΑΣΗ δίνεται στον όγκο των εργασιών στο σπίτι. Ειδικοί επισημαίνουν πως δεν θα πρέπει να εξαντλούν τον μαθητή.
? ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ υποστηρίζουν πως όσο προχωρά στις τάξεις ο μαθητής, να αυξάνεται κατά 10 λεπτά ο χρόνος που αφιερώνει στις εργασίες στο σπίτι.
Δηλαδή οι διδάσκοντες συνεννοούνται μεταξύ τους ώστε αθροιστικά ο χρόνος ενασχόλησης των μαθητών να μην υπερβαίνει το προβλεπόμενο όριο; Εμείς δεν καταφέρνουμε να συντονίσουμε την περίοδο των διαγωνισμάτων που γράφουν δύο την ημέρα…
Από τότε που έφτιαξα τους διαφημισοφάγους συνεχίζω να συλλέγω διαφημίσεις που κάνουν κλικ. Η συγκεκριμένη διαφήμιση διαρκεί 122 δευτερόλεπτα, ένα για κάθε χρόνο από τότε που ξεκίνησε η Hovis, γνωστή αρτοπαρασκευαστική εταιρεία της Αγγλίας (το 1887). Ο μπόμπιρας ξεκινάει με το ψωμί του απο τη Βικτωριανή Αγγλία, περνάει απο τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και μετά από μία ενδιαφέρουσα διαδρομή στην ιστορία της Αγγλίας φτάνει στο σπίτι του. Δείτε το!
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα:
“Στις αίθουσες διδασκαλίας ακούγεται ο λόγος των ποιητών από τον εκπαιδευτικό σαν να σηκώνει πολλές πέτρες. Σαν να έχουν μπει οι εκπαιδευτικοί σε αυτόματο πιλότο, και οι μαθητές βγαίνουν από τη τάξη με κενά και την ανάγκη της εξωσχολικής επιμόρφωσης και ένα τεράστιο δραματικό ερωτηματικό. Οδεύω καλά στον επαγγελματικό δρόμο που διάλεξα ή σε λίγα χρόνια τα πτυχία μου θα είναι άχρηστα και θα χρειαστεί να μεταναστεύσω;
…Ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ σαν μαθητής που δουλεύω σε έναν υπολογιστή τις εργασίες μου πως θα είχα μείνει αναλφάβητος στο πληροφοριακό εάν διάλεγα την παραδοσιακή μέθοδο και σίγουρα καθυστερημένος στην αγορά του 21 αιώνα. Οι αναλυτές λένε πως το παιδί που διδάσκεται από ίντερνετ και ερευνά είναι εγγυημένα ενήμερο. Ένα άλλο παιδί που διδάσκεται χωρίς ίντερνετ θα μάθει ανάγνωση και μαθηματικά από καθηγητή ανεκπαίδευτο, πικραμένο γιατί προετοιμάζει αμαθείς νέους και άνεργους. Σίγουρα λοιπόν η τεχνολογία είναι φορέας γνώσης ως αποτύπωση της ιστορίας γύρω από τον πλανήτη. Η παιδεία παίρνει απαντήσεις σε όλες τις ανάγκες ταξιδεύει σε χώρες σε πλανήτες στην τέχνη και στον απίστευτο πλούτο θεμάτων γνώσεων.
Αυτή είναι η θετική όψη του πολιτισμού.
Σίγουρα λοιπόν υπάρχουν θετικά στην τεχνολογία και το ευχάριστο είναι ότι όσα παιδιά είναι ενήμερα με την πρώτη μπορούν να διαφωνήσουν στα αρνητικά γιατί προσωπικά πιστεύω πως όταν δώσεις στην παιδεία περιβάλλον ζωής αρνείται τα υποκατάστατα ζωής”.
Η Glenda Watson Hyatt, γνωστή και ως ?η blogger του αριστερού αντίχειρα? (Left thumb blogger) μοιράζεται μαζί μας την ιστορία της.
Εξαιτίας έλλειψης οξυγόνου κατά τη γέννησή της η Glenda έχει πρόβλημα τόσο στην κίνηση όσο και στην ομιλία. Το blogging και συγκεκριμένα η ευκολία του wordpress, όπως χαρακτηριστικά λέει, της έδωσε φωνή.
Το νέο ευρωπαϊκό έργο «e-Knownet», βάσει του οποίου θα δημιουργηθεί διαδικτυακή «πύλη» διαλόγου μεταξύ μελών της επιστημονικής κοινότητας και ενδιαφερομένων πολιτών, παρουσιάζει την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008 και ώρα 09.00 -17.00, στο Αμφιθέατρό του, το Ιδρυμα Ευγενίδου (λεωφόρος Συγγρού 387, Π. Φάληρο).
Το πρόγραμμα συντονίζεται από το Ιδρυμα Ευγενίδου και έχει στόχο να θέσει στην υπηρεσία του πολίτη, κάθε ηλικίας και ειδικότητας, ένα δίκτυο το οποίο θα διευκολύνει τη διάχυση της νέας επιστημονικής γνώσης και θα προσφέρει ευκαιρίες για διά βίου μάθηση. Το έργο θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2010, στο οποίο συμμετέχουν το Ιδρυμα Ευγενίδου και το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας.
H ανωνυμία των bloggers βρίσκεται στο κέντρο της συζήτησης που γίνεται αυτή την εβδομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια Εσθονή ευρωβουλευτής, η Μαριάν Μίκο, ανησυχεί επειδή αυξανόμενος αριθμός ιστολογίων γράφονται «με κακόβουλες προθέσεις και κρυμμένες σκοπιμότητες». Υπάρχουν ορισμένοι, που εκφράζονται με υβριστικό τρόπο, με προσωπικές επιθέσεις και υστερικό παραλήρημα. Προτείνει οι μπλόγκερ να δηλώνουν την ταυτότητά τους και τα συμφέροντα που τυχόν έχουν όσον αφορά το θέμα για το οποίο γράφουν.Οι ανησυχίες της πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Οσοι διαβάζουμε τα ιστολόγια δεν γνωρίζουμε ποιοι κρύβονται πίσω από τα διάφορα ψευδώνυμα. Χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες για τους συγγραφείς ώστε να κρίνουμε πόσο σοβαρά μπορούμε να πάρουμε τις γνώμες τους. Εχει ο τάδε προσωπικό συμφέρον στην υπό συζήτηση υπόθεση; Η κυρία που μας συστήνει ένα ρεστοράν μήπως είναι αδελφή του ιδιοκτήτη του; Μήπως ο κύριος που το δυσφημεί έχει κάποια προσωπική διαφορά με τον εστιάτορα; Δεν το ξέρουμε.
Κατά σύμπτωση, την περασμένη εβδομάδα, ο Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο δημιουργός του world wide web, εξομολογήθηκε τις δικές του ανησυχίες για τον τρόπο που χρησιμοποιείται η εφεύρεσή του για να διαδίδονται ψευδείς πληροφορίες, θεωρίες συνωμοσίας και επιβλαβείς ιδέες.
Προς το παρόν, τα πλεονεκτήματα της απρόσκοπτης πρόσβασης στο Ιντερνετ υπερτερούν των αναμφισβήτητων μειονεκτημάτων της. Παράλληλα, όμως, όλο και περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου κάνουν κατάχρηση αυτής της ελευθερίας. Πιθανότατα θα χρειαστεί γρήγορα να σκεφτούμε τρόπους ελέγχου, που τη μορφή τους είναι ακόμα δύσκολο να φανταστούμε. Γιατί αλλιώς, ίσως ανακαλύψουμε, μετά από 10 ή 20 χρόνια, ότι με το Ιντερνετ κατασκευάσαμε ένα θηρίο που δεν μπορούμε να εξημερώσουμε, και που η ικανότητά του να προκαλεί κακό υπερβαίνει το καλό που αρχικά μας προσέφερε.
Επειδή φαντάζομαι πολλοί θα έχετε αρχίσει να πονοκεφαλιάζετε με τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, έχουμε να σας προτείνουμε κάτι διαφορετικό. Να επιχειρήσετε μία ανθρώπινη προσέγγιση του πολέμου. Την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 7 μ.μ. στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου θα γίνει η παρουσίαση του συλλογικού έργου “Οκτώβριος 1940. Η επίθεση εναντίον της Ελλάδας όπως την είδαν οι Ιταλοί” των εκδόσεων Παπαδήμα. Η μετάφραση είναι της Ελένης Τουλούπη, σε επιμέλεια του Χαράλαμπου Μπάλτα, ενώ για το έργο θα μιλήσουν οι :Σταύρος Γαλανός, Αντιστράτηγος ε.α. «Αναμνήσεις από τον πόλεμο του 1940»,Χαράλαμπος Μπάλτας, φιλόλογος – συγγραφέας, Φανούριος Βώρος, Δρ. Φιλοσοφίας, Επίτιμος Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Νίκος Νικολούδης, Δρ. Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Δ/ντής του περιοδικού ?Ιστορικά Θέματα’.
Έχω κι ένα φίλο Ιταλό, που μου παραπονιέται κάθε χρονιά για το τραγούδι της Σοφίας Βέμπο που χαρακτηρίζει την πατρίδα του γελοία. Ξέρετε “κορόιδο Μουσολίνι… εσύ και η πατρίδα σου η γελοία”. Τον έχει πληγώσει πολύ αυτός ο χαρακτηρισμός…
Ο καθηγητής Γιώργης Γιατρομανωλάκης ανιχνεύει στο διαδίκτυο την επίδραση του καβαφικού έργου στην Κίνα.
Στην καβαφική βιβλιογραφία (1886-2000) του Δ. Δασκαλόπουλου δεν αναφέρεται καμία κινεζική μετάφραση. Είναι φυσικό, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουμε, ο πρώτος τόμος με επιλεγμένα ποιήματα του Καβάφη (σελ. 323) εμφανίζεται στα κινεζικά από τον εκπαιδευτικό εκδοτικό οίκο Hei Bei με μεταφραστή τον Huang Chan Rang το 2002.
Ο Καβάφης του Διαδικτύου είναι αχανής. Και κυριολεκτικά πρωτεϊκός. Αλλάζει από λεπτό σε λεπτό. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και με άλλους διάσημους έλληνες συγγραφείς, τον Καζαντζάκη, τον Σεφέρη ή τον Ελύτη. Αναρίθμητες είναι οι σελίδες και οι αναφορές στο όνομά τους, κάτι που δείχνει πόσο μας βοηθά το Διαδίκτυο για να ελέγξουμε (τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο) τη διάδοση και τη διείσδυση ενός συγγραφέα στο εγχώριο ή στο διεθνές αναγνωστικό κοινό.
…Τα όσα συνάγονται από την άλλη ομάδα των bloggers είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Στις 9.3.2007 ένας αναγνώστης ξαναδιαβάζει, όπως λέει, «λίγο» Καβάφη. Τον αποκαλεί μάστορα του είδους και αισθάνεται να συμπάσχει με τον «γερασμένο άνδρα που κάθεται μόνος σε ένα τραπέζι». Ενας δεύτερος παραθέτει ένα κινεζικό ποίημα και αναρωτιέται αν ο συντάκτης του έχει επηρεασθεί από τον Καβάφη. Κάποιος τρίτος προβαίνει σε εμπεριστατωμένη ανάλυση του τρόπου με τον οποίο ο Καβάφης οργανώνει τον (μνημονικό) ποιητικό χρόνο φέρνοντας ως παράδειγμα το ποίημα του 1919 «Να μείνει».
Ο Καβάφης στην Κίνα -η (καλή) τύχη του αλεξανδρινού ποιητή στη Χώρα του Δράκου Το Βήμα της Κυριακής
Γιορτάζοντας τα δέκατα γενέθλιά της η γνωστή εταιρεία του Διαδικτύου Google ανακοίνωσε το Project 10^100 (προφέρεται 10 στην εκατοστή, δηλαδή ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 100 μηδενικά, ή αλλιώς «googol» – εξ ου και η επωνυμία της εταιρείας). Τι ακριβώς είναι αυτό το Project; Μια έκκληση για δημιουργικές ιδέες που θα βοηθήσουν τον κόσμο να γίνει καλύτερος. Η Google δεσμεύεται να ξοδέψει 10 εκατομμύρια δολάρια στην υλοποίηση των πέντε καλύτερων ιδεών. Οποιος έχει τέτοιες ιδέες – και την έφεση να τις προσφέρει αφιλοκερδώς – μπορεί να τις καταθέσει ως τις 20 Οκτωβρίου στη δικτυακή διεύθυνση www. project10tothe100. com/. Μία επιτροπή στελεχών της εταιρείας θα ξεδιαλέξει τις 100 πιο ενδιαφέρουσες και θα τις θέσει – στις 27 Ιανουαρίου 2009 – σε δημόσια ψηφοφορία για να αναδειχθούν οι 20 πρώτες. Μια άλλη επιτροπή θα ξεδιαλέξει μεταξύ αυτών τις πέντε πρώτες ως τις αρχές Φεβρουαρίου, οπότε και θα αρχίσει η υλοποίησή τους.
Πρόσφατα, μια φίλη μου μού είπε ότι ο δικός της γιος δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ από την αγωνία του για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αλλοι φίλοι προσπαθούν να προφυλάξουν τα παιδιά τους από το να βλέπουν καταιγίδες και πλημμύρες στα δελτία ειδήσεων. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, αλήθεια, από τότε που ο καιρός ήταν το πιο ανώδυνο θέμα συζήτησης; Για τα παιδιά μας το δελτίο καιρού ανακαλεί τους Ιππότες της Αποκαλύψεως: Λιμός, Λοιμός, Πόλεμος και Θάνατος. Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί όλες τις φυσικές καταστροφές, αλλά στο μυαλό ενός παιδιού η κλιματική αλλαγή και τα φοβερά καιρικά φαινόμενα πάνε χέρι χέρι. Τα παγόβουνα λιώνουν. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει. Ολόκληρα νησιά εξαφανίζονται. Χωριά σαρώνονται από κύματα?τσουνάμι.
Βλέποντας το χάος που επικρατεί, τα παιδιά μας χάνουν την πίστη τους ότι οι ενήλικες θα τα προστατεύσουν.Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός; Ενώ γινόμαστε όλο και πιο προστατευτικοί με τα παιδιά μας στην καθημερινή ζωή, αδυνατούμε να «επιβλέψουμε» τον πλανήτη.
Οι Ιάπωνες σοκαρίστηκαν όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της διεθνούς έρευνας μαθητικών δεξιοτήτων του ΟΟΣΑ. Ενώ το 2000 είχαν πρωτεύσει τώρα βρέθηκαν στη δέκατη θέση. Αμέσως σήμανε συναγερμός. Μα γιατί δε διδάσκονται από το φωτεινό μας παράδειγμα; Όταν διαπιστώσαμε ότι πατώνουμε, φθάσαμε στο συμπέρασμα ότι ο διαγωνισμός είναι σικέ και βλάπτει τα ελληνικά συμφέροντα. Φτιάξαμε και δυο-τρεις επιτροπές και καθαρίσαμε.
Οχι, οι Ιάπωνες χάσαν τον ύπνο τους. Βάλθηκαν να ανακαλύψουν τι κάνουν αυτοί που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη πρόοδο. Η λύση βρισκόταν στην Ινδία. Αυτή η χώρα παράγει αποφοίτους με εκπληκτικά υψηλές επιδόσεις. Πώς το πετυχαίνουν; Σε ηλικία δύο ετών μαθαίνουν να μετρούν μέχρι το 20, στα τρία τους εξοικειώνονται με τους υπολογιστές.
Αρχίζουν το μαραθώνιο της γνώσης τρία χρόνια νωρίτερα από όλους εμάς!
Εννοείται ότι αυτό το λάτρεψαν οι κάτοικοι της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου και οι ινδικές μέθοδοι ετοιμάζονται να εισαχθούν στο ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Λέτε για αυτό να αποφασίστηκε στην Ελλάδα ότι το νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτικό και στοιβάξαμε τα νήπια μας στους τέσσερεις τοίχους, σε σκάλες και τροχοβίλες;
Πεντακόσιες χιλιάδες λάπτοπ άρχισε να διανέμει στα δημοτικά σχολεία της Πορτογαλίας η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες στο πλαίσιο των προσπαθειών να βάλει τη χώρα στις 5 περισσότερο τεχνολογικά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.
Εναντι 50 ευρώ κάθε μαθητής δημοτικού έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει τον προσωπικό υπολογιστή «Μαγγελάνο», που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του μεγάλου Πορτογάλου εξερευνητή.
Το μηχάνημα που πωλείται στην αγορά έναντι 285 ευρώ κατασκευάζεται από την πορτογαλική εταιρεία JP Sa Couto και βασίζεται στον προσωπικό υπολογιστή Classmate της Intel, τον οποίο χρησιμοποιούν για αντίστοιχα προγράμματα η Βραζιλία και η Ινδονησία.
Τη διανομή των πρώτων 5.000 λάπτοπ στα σχολεία ανέλαβαν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Σόκρατες και μέλη της κυβέρνησής του, προκειμένου να υπογραμμίσουν τη σημασία του εγχειρήματος.
Η Πορτογαλία βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των μαθησιακών επιδόσεων μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Από την ανάληψη των καθηκόντων της η κυβέρνηση Σόκρατες έθεσε ως πρώτη προτεραιότητά της την επένδυση στην έρευνα και την εντυπωσιακή βελτίωσή της, ώστε να καταστεί η χώρα μεταξύ των πρώτων στην επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση και την έρευνα.
Ευελπιστεί ο Πορτογάλος πρωθυπουργός ότι το πρόγραμμα «Μαγγελάνος» θα καταφέρει να αυξήσει την πρόσβαση των μαθητών στη σύγχρονη τεχνολογία, με στόχο να αντιστοιχεί ένας υπολογιστής σε δύο μαθητές. Η σημερινή αντιστοιχία είναι ένας υπολογιστής ανά πέντε μαθητές.
Πηγή: Εθνος
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ποτέ οι πολιτικοί είναι ότι αν δώσεις ένα λάπτοπ στους μαθητές, δε θεραπεύεις αυτόματα το πρόβλημα της παιδείας. Πρέπει να μπορούν να τους οδηγήσουν οι δάσκαλοί τους στο τι θα κάνουν με αυτό το μηχανάκι. Αλλιώς η τεχνολογία γίνεται απλά καρύκευμα ενός ξαναζεσταμένου φαγητού.
Καλομελέτα κι έρχεται…και στα καθ’ ημάς. Είναι καλό πυροτέχνημα και σε ενδεχόμενες εκλογές πουλάει τρελά…
Ήρθαν για να μείνουν: ασχολούνται με τα ιστολόγια κατά μέσο όρο τρία χρόνια και συνολικά γράφουν 1 εκατ. αναρτήσεις κάθε μέρα.
? Είναι πολυπράγμονες: Κάθε ιστολόγιο καλύπτει τουλάχιστον 5 βασικά θέματα.
? Είναι πολυμήχανοι: κατά μέσο όρο χρησιμοποιούν 5 διαφορετικές τεχνικές για να προσελκύσουν αναγνώστες.
?Δέχονται θετικές επιδράσεις: η δημιουργία ιστολογίου έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή τους και δημιουργεί ευκαιρίες για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη που αλλιώς δεν θα είχαν.
(Αυτή τη θετική επίδραση την έχουμε διαπιστώσει στο πετσί μας. Είμαστε λίγο πιο ήρεμοι άνθρωποι. Τα γράφουμε, έχουμε την εντύπωση ότι μας διαβάζουν, ελπίζουμε ότι κάτι θα γίνει με το θέμα μας, ξεθυμαίνουμε, δεν ξεσπάμε στην οικογένειά μας).
Κατ΄ αρχήν τα νούμερα, χωρίς κανένα άλλο σχολιασμό, δείχνουν τις τεράστιες διαστάσεις του φαινομένου: σήμερα υπολογίζεται ότι παγκοσμίως υπάρχουν 184 εκατομμύρια blogs, τα οποία διαβάζουν περισσότεροι από 346 εκατομμύρια χρήστες του Διαδικτύου σε 81 διαφορετικές γλώσσες. Μιλάμε δηλαδή για μια τεράστια κοινότητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, που έχει κατορθώσει να βρει κοινούς κώδικες και να ανταλλάσσει σκέψεις, γνώσεις και ιστορίες καθημερινότητας, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Τechnorati είναι η μεγαλύτερη διαδικτυακή μηχανή εύρεσης blogs, ενώ έχει και τρόπους αξιολόγησης των ιστολογίων, κατάταξής τους ανά θέμα και βέβαια μετρά το πόσο δημοφιλή είναι ανάλογα με τα links που υπάρχουν για το καθένα. Πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσε μια μεγάλη έρευνα που έκανε σε 66 χώρες και στις πέντε ηπείρους, τη μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τον κόσμο των ιστοσελίδων, με τίτλο «Η κατάσταση της παγκόσμιας μπλογκόσφαιρας». Το blogging έχει πάψει να είναι «νέο» φαινόμενο, καθώς όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, οι περισσότεροι bloggers βρίσκονται στο δεύτερο ή τρίτο (ακόμα και όγδοο) ιστολόγιο που έχουν ανοίξει. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός ότι σιγά σιγά τα blogs αρχίζουν και γίνονται κερδοφόρα. Δηλαδή, όχι μόνο βγάζουν τα χρήματα που έχουν επενδυθεί για τη δημιουργία τους, αλλά λόγω της μεγάλης δημοφιλίας των ιστολογίων μπορούν σταδιακά να συγκεντρώνουν διαφημίσεις και κάποιοι να ζουν από αυτό. Κάτι που τους κάνει να γίνονται όλο και πιο εφευρετικοί και προκλητικοί, τόσο στα θέματα που επιλέγουν όσο και στον τρόπο γραφής.
Τις προάλλες παρακολουθούσα συγκλονισμένη την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη “Πρωταγωνιστές” που ερευνούσε την κατάντια του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Σήμερα διαβάζω στην “Κ” τις απόψεις της Κατερίνας Σαρικάκη, λέκτορα Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Λιντς: “Οι νέες τεχνολογίες εντατικοποιούν τις διαδικασίες παραγωγής και κατανάλωσης ακριβώς επειδή είναι φτηνές και εύκολες στη χρήση. Αυτό αλλάζει και τη βιομηχανία του πορνό. Εμφανίζονται, σε αυτό που λέμε web 2.0, ερασιτέχνες οι οποίοι αντιγράφουν την οργανωμένη βιομηχανία. Για να αντεπεξέλθει στην πίεση και την απώλεια των εσόδων της, η τελευταία εισάγει καινοτομίες όπως είναι για παράδειγμα η βία. Στη συνέχεια ακολουθούν το παράδειγμα και οι υπόλοιπες εταιρείες και φυσικά οι ερασιτέχνες. Η παραγωγή όμως μεγαλώνει και στο σύνολό της και επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή και κουλτούρα. Η διαφήμιση «πατάει» στη σεξουαλικοποίηση για να πουλήσει, τα lifestyle περιοδικά μάς συμφιλιώνουν με την ιδέα και μας διαφεύγει πως πρόκειται για παραμύθια. Στην πραγματικότητα, η βιομηχανία του πορνό αποτελείται από ανασφάλιστους εργάτες που τους εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο. Η πορνογραφία έχει ξεκάθαρες σχέσεις με τον κόσμο του δουλεμπορίου. Μια κοπέλα εργάζεται για λίγους μήνες μόνο και μετά δεν έχει πια μέλλον σε αυτό τον χώρο. Για κάθε ταινία μπορεί να πάρει έως 200 ευρώ και να υποστεί γι? αυτά πόνο και βία. Οι παραγωγοί της ταινίας όμως θα βγάλουν πολύ περισσότερα. Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν τη σεξουαλικοποίηση της βίας. Τα ηθικά μας όρια μετατοπίζονται προς τον φονταμενταλισμό ή την απόλυτη σχετικότητα. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό που διαφεύγει είναι ο άνθρωπος”.
«Στην Ελλάδα δυστυχώς μάς χαρακτηρίζει η διπροσωπία. Δεν συζητάμε γι’ αυτά τα θέματα δημόσια, αλλά τα κάνουμε κρυφά. Αυτό πάλι δημιουργεί πρόβλημα στα παιδιά μας. Στο σχολείο δεν διδάσκονται ούτε Μέσα Ενημέρωσης και πώς να τα προσεγγίσουν, ούτε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ενώ στην οικογένεια υπάρχουν μυστικά. Στο τέλος όλα αυτά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας. Οι κοινωνίες μας δεν δίνουν εργαλεία και ενημέρωση στους πολίτες ώστε να κάνουν ουσιαστικές επιλογές. Η ελευθερία όμως βασίζεται στην επιλογή», επισημαίνει η κ. Κατερίνα Σαρικάκη.
Ένα από τα πλέον διακεκριμένα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, προσαρμόζεται στην εποχή του προσφέροντας παραδόσεις και άλλο υλικό δωρεάν μέσω του YouTube. Περισσότερες από 400 ώρες βίντεο είναι διαθέσιμες στο ειδικό κανάλι που άνοιξε το πανεπιστήμιο στον δημοφιλή δικτυακό τόπο, ο οποίος έχει την έδρα του επίσης στην Καλιφόρνια. Αναφερόμαστε σε εννέα πλήρη μαθήματα με 40 παραδόσεις το καθένα, με θέματα από την εμβιο-μηχανική έως την διευθέτηση διεθνών διενέξεων και τη Φυσική για τους Μελλοντικούς Προέδρους.Τα νέα βίντεο αποτελούν επέκταση του προγράμματος μάθησης από απόσταση. Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ προσφέρει webcast (διαδικτυακές μεταδόσεις) των μαθημάτων από το 2001.
Στοιχηματίζω βέβαια ότι αν γινόταν ένα πρόχειρο γκάλοπ στους πανεπιστημιακούς μας, η συντριπτική πλειοψηφία θα αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας ένα ανάλογο βήμα για το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Εχουμε χαραμίσει για γενιές ολόκληρες τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας. Το μέλλον δε θα μας χαριστεί. Θα το πληρώσουμε το τίμημα.
Μετά την εξαφάνιση παραδοσιακών επαγγελμάτων όπως ο μυλωνάς και η μυλωνού, τη θέση τους καταλαμβάνουν, συν τω χρόνω, νέες, πρωτότυπες ενασχολήσεις, όπως αυτή του μπλογκερά και της μπλογκερούς, μια ακόμα ένδειξη των ταχύτατων αλλαγών που συντελούνται αθόρυβα στην ελληνική κοινωνία, αλλοιώνοντας δραματικά τον παραδοσιακό χαρακτήρα της.Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού είναι όντα μονήρη, καλωδιωμένα, αυτοαναφορικά, ημιμαθή, προοδευτικά, γλωσσομαθή, ευαίσθητα, με αυξημένη εκτίμηση στην κρίση τους και στις προσωπικές τους εμπειρίες, τις οποίες και επεξεργάζονται εξαντλητικά, προετοιμάζοντας το επόμενο post. Μπορεί να μην έχουν παντελόνι να φορέσουν, έχουν όμως πληκτρολόγιο. Και είναι φουλ από ιδέες.
Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού δεν έχουν πατέρα, μάνα, συγγενείς, φίλους, εραστές, με την έννοια ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα πρόσωπα τα υποκαθιστά θαυμάσια το ίδιο το blog και οι σχέσεις που αναπτύσσει ο ιδιοκτήτης με το συνάφι του.
Ως χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης υποκατάστασης, μπορούμε να αναφέρουμε πρόχειρα το γεγονός ότι, όταν ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού γιορτάζουν, δεν ενδιαφέρονται τόσο αν τους θυμήθηκε η ίδια τους η μάνα όσο το αν πέρασε να τους ευχηθεί ο talos ή ο kukuzelis, το λεγόμενο βαρύ πυροβολικό των blog, οι ευχές των οποίων προσδίδουν άλλη αίγλη στα σχόλια· εμπεδώνεται, έτσι, ο ιδιοκτήτης τους στο συλλογικό ασυνείδητο της μπλογκόσφαιρας ως «εκλεκτός» ή «κεχρισμένος» από την «παλιοσειρά», κάποιου τύπου πιστοποιητικό εγκυρότητας των γραφομένων του.
Και ενώ ο καθημερινός άνθρωπος ζει τη ζωή του απλά, αγοράζει μια τυρόπιτα, διαβάζει μια εφημερίδα στο περίπτερο και χαζεύει τα φύλλα των δέντρων να πέφτουν, ο μπλο κι η μπλου καιροφυλακτούν, διαβλέποντας πίσω από κάθε ασήμαντο γεγονός ένα πιθανό post. Είναι, κατά μία έννοια, οι παπαράτσι του αοράτου*. Η παρατηρητικότητά τους οξύνεται σταθερά.
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού, είναι κι αυτοί πλάσματα ευάλωτα, που αντί για πένα και στυπόχαρτο διαθέτουν έναν πιο σύγχρονο τρόπο να φωνάζουν καθημερινά πόσο πολύ θέλουν οι άλλοι να τους αγαπούν.
Ο Thas μονολογεί:” Αν δεν έχεις παιδί, στην ηλικία μου, έχεις site. Κάνω αυτά που συνήθως κάνω και κάθε λίγο αναρωτιέμαι τι κάνει το blog: μήπως το πείραξε κανείς, μήπως ξεσκεπάστηκε και χάλασε καμμιά γραμματοσειρά, μήπως εκεί έξω στο διαδίκτυο κακοπέσει έτσι μόνο κι απροστάτευτο που τριγυρίζει… Ό,τι ώρα επιστρέψω στο σπίτι, απαραιτήτως θα πω την καλησπέρα μου, μέσα στην άγρια νύχτα ή στα άγρια χαράματα. Το φροντίζω σαν παιδί αλλά μοιάζει με σπιτάκι, μια γκαρσονιέρα για την οποία έχουμε κλειδιά μερικοί αλλά πότε-πότε περνάνε και κάποιοι ξέμπαρκοι. Ψάχνω μετά τα ίχνη τους, αν είναι λερωμένο το πατάκι της εισόδου, κανένα σχόλιο, αλλά πού?Σου λένε μετά: ?μπήκα, ωραίο είναι, ε, δεν έγραψα τίποτα??
Ε, δεν έγραψε τίποταα? έτσι απλά. Θα γράψει κάποτε. Τώρα δεν είχε τι να γράψει.
Εδώ γράφουμε με αίμα τα λιγοστά μας λόγια, μετά τα στολίζουμε, τα κάνουμε times new roman, τα κάνουμε bold, μετά κοτσάρουμε και φωτό μπας και διεγείρουμε το συναίσθημα του περαστικού! Μπαααα! Τίπουτις.
Βιάζεται τη σήμερον, ο ηλεκτρονικός αναγνώστης-πελάτης. Διατρέχει τα κείμενα, διαγώνια. Βιάζεται να κλικάρει.
Βλέπω και τους φίλους μου! Οι περισσότεροι (σαν σκόνη από τα eighties) με διαταραγμένο θυμικό σαν κάτι να πενθούν-μια ατελή αγάπη, τα χαμένα τους μαλλιά, το γεγονός ότι κάποτε υπήρξαν ευτυχισμένοι?.- παράξενα πράγματα!
Τι τρέχει; Είναι καλή η μοναξιά ή όλοι ζούμε εντός του βίπερ Νόρα μας;
Τι γυρεύει το κορίτσι
Στο σκοτάδι της καρέκλας;
Γρήγορα
Καθώς νυχτώνει το φθινόπωρο
Γδύνεται
Με σύννεφα μπροστά στα μάτια
Με τη βροχή μέσ’ στο κεφάλι
Με τη βελόνα στην καρδιά
Βγάζει τις κάλτσες
Βγάζει τα λουλούδια
Πετάει το φωτοστέφανο
Έξω τα φύλλα του καιρού
Βάφονται μέσα στο αίμα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)