Αρχείο για την κατηγορία “Τ.Π.Ε.”

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στο 4ο Πανελλήνιο συνέδριο των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, Θεσσαλονίκη 8/4/2016

Ο ιστορικός Ιαν Μόρις, που διδάσκει στο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, λέει κάτι χρήσιμο για την περίπτωσή μας. Στο βιβλίο του «Why the West Rule – For Now» (Γιατί η Δύση ηγεμονεύει – προς το παρόν), ο Μόρις παίρνει το λεγόμενο θεώρημα του Χάινλαϊν, που λέει ότι «η πρόοδος γίνεται από τεμπέληδες που ψάχνουν ευκολότερους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα», και το επεκτείνει. Υποστηρίζει, συγκεκριμένα, ότι οι δυνάμεις που δρουν ως καταλύτες σε μια κοινωνία και τη σπρώχνουν στην αλλαγή είναι αυτά τα τρία που λέει ο τίτλος: οκνηρία, φόβος, απληστία. Επακριβώς, το θεώρημα του Μόρις λέει ότι «οι αλλαγές προκαλούνται από οκνηρούς, άπληστους, τρομαγμένους ανθρώπους που ψάχνουν πιο εύκολους, πιο κερδοφόρους και πιο ασφαλείς τρόπους για να κάνουν πράγματα».

Comments 0 σχόλια »

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στη διημερίδα: “Η αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης μέσω των νέων τεχνολογιών. Πολιτισμός και Πληροφορική στην εκπαίδευση”. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού 25 Νοεμβρίου 2015

Comments 0 σχόλια »

Infographic-Evolution-of-Technology2
Evolution of Communication

a.baa-The-evolution-of-technology-

co-evolution_-530x293

Comments 0 σχόλια »

Η 12ετής θητεία μου στην επιμόρφωση μου έχει χαρίσει αρκετές εμπειρίες αναφορικά με το κοινό που παρεπιδημεί στις παρουσιάσεις. Σήμερα λέω να αναφερθώ στο είδος που αυτοπροσδιορίζεται ως “προοδευτικό”. Σε μία παρουσίαση που έκανα πρόσφατα για τον κυβερνο εκφοβισμό, όταν έφθασε η ώρα των ερωτήσεων, η συνάδελφος επικαλέστηκε μία ανώνυμη(;) έρευνα που έγινε στην Πορτογαλία, η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τις ΤΠΕ βλάπτει σοβαρά την υγεία των παιδιών του δημοτικού. Σε αυτήν έχω να αντιτάξω δεκάδες έρευνες που υποστηρίζουν ότι η πιο δυναμική ομάδα χρηστών είναι 3-5 ετών. Γιατί στην έρευνα παίζει ρόλο τι ρωτάς και πως το ρωτάς.

Η προοδευτική μερίδα των συναδέλφων μου -όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω- τοποθετείται επίσης εναντίον των πολιτιστικών  και ευρωπαϊκών προγραμμάτων γιατί “είναι ο δούρειος ίππος της επέκτασης ωραρίου και συλλήβδην των επιταγών της Ε.Ε”. Seriously συνάδελφοι;

Αλήθεια υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που θεωρούν εαυτούς “προοδευτικούς” και καταναλώνουν ενέργεια να διδάσκουν μία σειρά από μαθήματα, που έχουν εισαχθεί στο αναλυτικό για να καλύψουν συντεχνιακές διεκδικήσεις διορισμών, αντί να στρώσουν ένα πρότζεκτ και να δουλέψουν ουσιαστικά, όπως εκείνοι θέλουν με τους μαθητές τους;

Comments 1 σχόλιο »

Διαβάζω στη lifo το edito του Τσαγκαρουσιάνου και αναγνωρίζω τα συμπτώματά μου:.

Ενώ παρακολουθώ μια ταινία:

“Το μυαλό μου πηδάει σαν νευρόσπαστο από τη μία εντύπωση στην άλλη – και δεν ησυχάζει με καμιά. ”

Η δική μου διαταραχή έχει εξελιχθεί στο σημείο να μην μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο αλλά να εναλλάσσομαι σε δύο ή καμιά φορά τρία. Σα να θέλει το μυαλό να κλικάρει.
Ετσι καταστρέφεται η ηδονή της ανάγνωσης; Οχι απαραίτητα. Όπως συνεχίζει το edito:

ίσως η τέχνη του κινηματογράφου να ζήσει ένα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του πιο έξυπνου, πιο άπιστου και πιο νόθου παιδιού της: του ίντερνετ. Λίγοι θα διασωθούν χωρίς να παπαγαλίσουν την τριπαριστή γλώσσα που τώρα θεωρείται ικανοποιητική (παράθυρα αφής που ανοίγουν σε άλλα παράθυρα στο διηνεκές!). Μόνο μάστορες που έφτιαξαν στα φιλμ δικές του γλώσσες θα αντέξουν – όπως ο Ταρκόφσκι κι ο Παζολίνι, που λέγαμε πριν, ή ο απίστευτος Όζου, που ο αργός ρυθμός του δεν είναι ακαδημαϊσμός ή νωθρότητα, αλλά τελετουργία ολκής, σαν να κρατάς με τα χέρια τα ταβάνια να μην πέσουν. Θα σβήσουν πολλοί σκηνοθέτες τα επόμενα χρόνια που οι άνθρωποι θα αρρωστήσουν από την πολλή ταχύτητα – κι ίσως καλώς θα σβήσουν. Ανήκουν σε ένα μέσο (το Αrt Cinema) που εξεμέτρησε το ζην και θα μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο.
Αλλά οι άλλες Τέχνες, οι λεγόμενες Καλές και όχι Έβδομες, ίσα ίσα θα αναδείξουν πάλι το γερό τους κόκαλο έναντι του αμνήμονος σπινθηρισμού της οθόνης. Αυτές είναι, τελικά, η μόνη ομορφιά που αντέχει στην τόση ρευστότητα του κόσμου, μαζί με τον έρωτα, την αγάπη των φίλων, το κρασί και τα τριαντάφυλλα.”

Η εξέλιξη περιλαμβάνει την αλλαγή. Μπορεί να μας ξεβολεύει αλλά η γη συνεχίζει να περιστρέφεται…

Πηγή: www.lifo.gr

Comments 0 σχόλια »

Δείτε το στο slideshare.net
Το μυθιστόρημα 99 Reasons Why (HarperCollins, 2012) της Καρολάιν Σμέιλς γράφτηκε εξαρχής για να κυκλοφορήσει σε e-book. Η βρετανή συγγραφέας δεν πιστώνεται με καμιά πρωτοτυπία ως εδώ. Η καινοτομία βρίσκεται στο ότι ο αναγνώστης μπορεί να αλλάξει το κείμενο που διαβάζει ανάλογα με τις απαντήσεις που θα δώσει σε ερωτήσεις που αναδύονται στη διάρκεια της ανάγνωσης ακόμη και ανάλογα με την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται (αν γνωστοποιήσει τη γεωγραφική του θέση μέσω GPS). Η αφήγηση τελειώνει με 11 διαφορετικούς τρόπους. Είναι το πέρασμα, λένε οι θεωρητικοί της ανάγνωσης, από τη γραμμική ανάγνωση στη διαδραστική ανάγνωση. Δεν γυρίζουμε πλέον σελίδες τη μια μετά την άλλη ώσπου να φτάσουμε στο τέλος, όπως συμβαίνει στο παραδοσιακό βιβλίο και στα απλά e-books, αλλά επεμβαίνουμε και διαμορφώνουμε το κείμενο διαβάζοντάς το.

Το μυθιστόρημα περνά σε μια νέα εποχή πειραματισμού, στην οποία επιχειρείται η ανανέωση τόσο του είδους όσο και της λειτουργίας της ανάγνωσης. Οι απόπειρες της οnline συμμετοχικής συγγραφής από δύο ή περισσότερα πρόσωπα δεν είναι τωρινές, δεν κατέληξαν όμως σε προϊόντα με αποδοχή και απήχηση και καταγράφηκαν απλώς ως συμβάντα, όπως τo Twitter Fiction Festival. Αυτό οφείλεται, υποστηρίζουν οι παρατηρητές του βιβλίου, στο ότι δεν βρέθηκαν σοβαροί συγγραφείς και σοβαροί εκδότες πίσω από αυτές τις προσπάθειες και στο ότι οι πειραματισμοί αυτοί περιορίστηκαν κυρίως στη λεγόμενη «νεανική λογοτεχνία» (υπερφυσικά πλάσματα, ξωτικά, μάγοι, βρικόλακες και άλλα πλάσματα της φανταστικής λογοτεχνίας) που απευθύνεται σε νεαρούς, εμμονικούς και επαρκέστατους χρήστες της τεχνολογίας.

Τώρα στη Βρετανία μια σειρά κριτικά καταξιωμένων συγγραφέων αρχίζει να ασχολείται με το διαδραστικό ψηφιακό βιβλίο με την υποστήριξη παραδοσιακών εκδοτών όπως Faber και ο HarperCollins. Ο ιστορικός τέχνης και συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας Ίεν Πέαρς, ο «νέος Τζόις» σύμφωνα με τα εφετινά δημοσιεύματα και υποψήφιος για το Βραβείο Βooker Γουίλ Σελφ, ο βραβευμένος ποιητής, πεζογράφος και μελετητής της αγγλικής λογοτεχνίας Μπλέικ Μόρισον είναι τα πρώτα «βαριά» ονόματα που επιστράτευσαν οι εκδοτικοί οίκοι προκειμένου να προσδώσουν στο ηλεκτρονικό βιβλίο το κύρος στο οποίο ακόμη υπολείπεται έναντι του έντυπου, να το βγάλουν από τον περιορισμένο χώρο της εφηβικής λογοτεχνίας και της μαζικής λογοτεχνίας (αισθηματική λογοτεχνία, αφηγήσεις τρόμου, περιπετειώδης μυθοπλασία κτλ.) και να το καταστήσουν υπολογίσιμο όχημα για τη σοβαρή λογοτεχνία.

Ο Πέαρς ολοκληρώνει ένα τέτοιο διαδραστικό βιβλίο για τον Faber και, όπως δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα Guardian: «Προσπαθώ διαρκώς να βρω νέους τρόπους για να αφηγηθώ ιστορίες και υπάρχουν ανεξάντλητες δυνατότητες. Γιατί να θεωρούμε την έντυπη μορφή του μυθιστορήματος ως την οριστική μορφή του; Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε θεμελιώδη πράγματα. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να μην πετύχει το πείραμα». Στο βιβλίο του, μεταξύ άλλων, επισημαίνει κεφαλαία που δεν είναι απαραίτητο να διαβάσει ο αναγνώστης και του δίνει την ευκαιρία, ενώ διαβάζει, να ελέγχει πληροφορίες που διάβασε νωρίτερα.

Ο Μπλέικ Μόρισον, που διδάσκει δημιουργική γραφή στο Goldsmiths College και θέσπισε μόλις ένα βραβείο νεωτερικής γραφής 10.000 στερλινών, υποστηρίζει ότι η επιτυχία του ψηφιακού βιβλίου θα εξαρτηθεί από το περιεχόμενο που θα λάβει η έννοια της «διαδραστικότητας». «Η ανάγνωση είναι διαδραστική από τη φύση της», λέει. «Είτε διαβάζεις στον υπολογιστή, σε μια συσκευή ανάγνωσης ή σε ένα χάρτινο βιβλίο, συμμετέχεις στη διαδικασία της ανάγνωσης, φέρνεις τον κόσμο σου μέσα στον κόσμο του βιβλίου. Η ανάγνωση δεν είναι μια παθητική δραστηριότητα αφενός και αφετέρου η διαδραστικότητα δεν μπορεί να ταυτίζεται με το ηλεκτρονικό παιχνίδι».

Το αφήγημα μυστηρίου Τα 39 σκαλοπάτια του Τζον Μπιούκαν (1875-1940) είναι ένα από τα κλασικά αφηγήματα που θα κυκλοφορήσουν σύντομα στη Βρετανία σε διαδραστική ψηφιακή μορφή. Πάντως, ο Γουίλ Σελφ υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη γραμμικότητα της αναγνωστικής διαδικασίας και ότι το έντυπο βιβλίο ως έδαφος για πειραματισμούς δεν έχει εξαντληθεί.

«Τα ψηφιακά βιβλία έχουν μια βαρετή μορφή που αντιγράφει τα έντυπα», ισχυρίστηκε ο Στίβεν Πέιτζ, εκτελεστικός διευθυντής των εκδόσεων Faber, στο συμπόσιο FutureBook τον περασμένο Δεκέμβριο στο Λονδίνο, και παρότρυνε τους εκδότες να φέρουν τους συγγραφείς κοντά στους προγραμματιστές και στους δημιουργούς ψηφιακών εφαρμογών ενώ η Βικτόρια Μπάρνσλι, διευθύντρια ψηφιακών εφαρμογών στον οίκο HarperCollins, επισήμανε ότι οι ψηφιακές καινοτομίες είναι απαραίτητες για την επιβίωση της βιομηχανίας του βιβλίου.

Είναι βεβαίως ζήτημα προς εξέταση αν οι καινοτομίες του ψηφιακού λογοτεχνικού λόγου τον καθιστούν πρωτοποριακό, αν δηλαδή η νέα μορφή έχει τον κριτικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα των πρωτοποριών όπως τις μάθαμε στον 20ό αιώνα. Είναι επίσης ζήτημα αν ο ψηφιακά πρωτοποριακός συγγραφέας αμφισβητεί τις παραδομένες αξίες και τις καθιερωμένες λογοτεχνικές μορφές, αν αντιτίθεται στο κατεστημένο, αν έχει κάποιο επαναστατικό όραμα το οποίο θεωρεί ότι υπηρετεί μέσω των αισθητικών ανατροπών ή αν εξυπηρετεί τη διαιώνιση ενός κατεστημένου και μιας εμπορευματικής λογικής. Για την ώρα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εκείνο που απασχολεί τον κόσμο του βιβλίου είναι το πώς, οι τεχνικές παράμετροι του εγχειρήματος και όχι οι πολιτικές, οι φιλοσοφικές και οι αισθητικές.

Πάντως, ο Ίεν Πίαρς ομολογεί ότι είναι επιφυλακτικός, ειδικά για τα διαδραστικά παιχνίδια που εμπλουτίζουν το περιεχόμενο. «Το βιβλίο μου, με τον προσωρινό τίτλο “Αρκαδία” δεν θα έχει παιχνίδια ούτε θέλω να παρασυμμετέχει ο αναγνώστης. Αφηγούμαι μια ιστορία. Τα παιχνίδια καλά είναι, αλλά ένα βιβλίο-παιχνίδι δεν πρόκειται ποτέ να καταλήξει “Άμλετ”».
http://www.tovima.gr//culture/article/?aid=502535

Comments 0 σχόλια »

Δείτε το στο slideshare.net

Ο συνάδελφος Γιάννης Κωτσάνης μας έφτιαξε ένα μενού εύκολης πρόσβασης.

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Μπορούν οι (όχι και τόσο) νέες τεχνολογίες να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που μαθαίνουμε;

www.ericsson.com/networkedsociety

Comments 0 σχόλια »

Αντάμωσα δύο καθηγητές μου το Θανάση Χατζηλάκο και το Δημήτρη Γκούσκο. Έκλεψαν και οι δύο την παράσταση στην ηµερίδα µε τίτλο “Εκπαίδευση και Δηµοκρατία” με δύο προβοκατόρικες εισηγήσεις. Κρίμα αλήθεια που ο κ. Μπαμπινιώτης επέμεινε στο θέμα του χρόνου και δεν άφησε να ολοκληρωθεί η τελευταία εισήγηση.

Βρήκα και μία φίλη που περνάει δύσκολα, επειδή αγωνίζεται για την αλλαγή κι επιμένει να καινοτομεί σε δύσκολους καιρούς. Ο Χατζηλάκος μας θύμισε μια διαφάνεια από παρουσίαση των 90’s, όπου έγραφε ότι χρειάζονται δυο γενιές για να αρχίσει κάτι να αλλάζει.

Κοντεύουμε άραγε να περάσει η μία από τις δύο γενιές;

Το παλεύω μόνο 12 χρόνια. Κάπου στο 2000 επιβιβάστηκα στη σχεδία της Οδύσσειας, κάπου στο 2006 λύγισα και είπα θα τα παρατήσω. Τελικά ακόμα την “παλεύω” και τραβάω κουπί. Αλλά πολλές φορές νιώθω ότι ακόμα η γαλέρα μας είναι δεμένη στο λιμάνι.

Είναι γεροί οι κάβοι…

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τις δύο ομιλίες στη διεύθυνση www.sgt.gr/players/athensdialogues/greek.html κάπου στο 399 ξεκινά η παρουσίαση Χατζηλάκου. Ευχαριστούμε το φίλο pgavalakis για το link.

ΥΓ. Στο σημείο που αγλαϊζόταν η TerraComputerata στη γιγαντοθόνη της Στέγης κι ενώ έχω υψώσει το κινητό για μία αναμνηστική φωτό, με πλησιάζει μία υπάλληλος για να μου πει ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση. Στο μεταξύ δίπλα μου ένα i-phone είχε βιντεοσκοπήσει όλη την παρουσίαση Χατζηλάκου… Ελάτε κύριοι, στην εποχή της επανάστασης των συλλογικών δικτύων υψώνετε απαγορευτικά τείχη; Μακάρι να ήταν μέσα κάποιοι που να τουιτάριζαν τις εντυπώσεις τους ζωντανά. Για ποιες ελευθερίες συζητούσαμε τελικά; Δεν θέλουμε γεμάτα τα αμφιθέατρα; Αφήστε μας επιτέλους ελεύθερους να διαδώσουμε εντυπώσεις, συναισθήματα, ιδέες. Ίσως αν δεν βάζατε φραγμούς στην ενημέρωση, το αμφιθέατρο να ήταν πιο γεμάτο. Υποθετικός λόγος του απραγματοποίητου…

Comments 4 σχόλια »

http://2012.tedxathens.com/

Comments 0 σχόλια »

Είναι εκπληκτικό πόσο εύκολα τα παιδιά εξοικειώνονται με την τεχνολογία. Παίζουν τις οθόνες αφής στην κυριολεξία στα δάχτυλα. Στην φωτογραφία πιτσιρίκια δοκιμάζουν το νέο εκπαιδευτικό software της Microsoft για tablet στην επίσημη παρουσίασή του στο Βερολίνο. (REUTERS/ Thomas Peter )

Φωτογραφήματα – Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

H Katie Salen καθηγήτρια Σχεδιασμού και Τεχνολογίας στο Parsons the New School for Design, συγγραφέας και επιμελήτρια βιβλίων σχετικών με τα ψηφιακά παιχνίδια, διευθύντρια του Institute of Play, παρουσίασε χτες στη Στέγη στα πλαίσια της εκδήλωσης “Ψηφιακά παιχνίδια” ένα σχολείο που θα θέλαμε να παρακολουθήσουμε.

Ένα σχολείο που η μάθηση είναι παιχνίδι.

Οι έρευνες δείχνουν ότι η πενιχρή αυτή εκμετάλλευση των εκπαιδευτικών δυνατοτήτων των παιχνιδιών αυτών οφείλεται στην απροθυμία και έλλειψη ενημέρωσης των δασκάλων.

Μπορούμε να εντάξουμε κάποια ψηφιακά παιχνίδια στην εκπαιδευτική δραστηριότητα;
Ποιες είναι οι δεξιότητες που μπορούμε να αναπτύξουμε μέσα από την ενασχόλησή μας με τα «σοβαρά» ψηφιακά παιχνίδια;

Comments 0 σχόλια »

Χθες σε μία συναυλία διαπίστωσα το πεπερασμένο των αναπτήρων… Ξέρετε που ανάβουν κατά τη διάρκεια κάποιων κομματιών. Οι περισσότεροι είχαν ανάψει τα κινητά τους και κατέγραφαν.  Το να πας σε μία συναυλία και να βιντεοσκοπείς με το κινητό σου, να καταργείς τη φυσική σου υπόσταση, να καταργείς τη βασική, οπτική αίσθηση σου για ν’ αναπαράγεις μετά, μυρηκάζοντας αυτά που μόλις έχασες για να τα δείς απλά από την οθόνη του κινητού, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Και να δεχθώ ότι γίνεται στο αγαπημένο σου τραγούδι, που ίσα-ίσα  αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω ν’ αποτυπωθεί η αίσθηση του μέσα σου για πάντα. Αν το έκαναν  όλοι αυτό θα αναγκαζόμασταν όλοι να  βιώσουμε τη συναυλία σε δύο διαφορετικές καταστάσεις, ηχητικά παρόντες, οπτικά όμως απόντες, αφού θα τη παρακολουθούσαμε από τα αναρίθμητα κινητά στον αέρα. Έχω δεί και το άλλο φαινόμενο, που  υψώνουν τα τηλέφωνα στον αέρα χωρίς να τραβούν υλικό και χωρίς να έχουν τηλεφωνήσει σε κάποιον για να ακούσει τι χάνει που δε βρίσκεται εκεί, όπως ανάβαμε αναπτήρες κάποτε. Τον αναπτήρα πάλι λίγο-πολύ τον καταλαβαίνω· οπτικοποιεί τη φλόγα που έχεις μέσα σου εκείνη τη στιγμή, το πάθος σου, την ένταση· το κινητό στον αέρα τι συμβολίζει; Ότι είσαι “in touch” με τις τηλεφωνικές σου επαφές;

Και φυσικά η τεχνολογία πάντα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας …Υπάρχει εφαρμογή για κινητά που προσομοιώνει τον αναπτήρα. Virtual Concert lighter!

Comments 0 σχόλια »

Μία μηχανή του χρόνου για μία φρέσκια προσέγγιση της ιστορίας…

Tο Historypin αναλαμβάνει, σε συνεργασία με τη Google, να μας ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να μας δείξει όψεις μιας περιοχής στο παρελθόν. Αξιοποιώντας χάρτες από το Google Maps «καρφιτσώνει» παλιές φωτογραφίες πάνω σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Οι εικόνες αυτές είναι κατηγοριοποιημένες με ετικέτες και ενώ μπορούμε να τις αναζητήσουμε βάσει της τοποθεσίας τους και της ημερομηνίας κατά την οποία τραβήχτηκαν και να τις προβάλουμε πάνω από την σημερινή εικόνα της εκάστοτε περιοχής.

Το Historypin έχει ήδη συνάψει συνεργασία με εθνικές βιβλιοθήκες και μουσεία που φιλοξενούν μεγάλες συλλογές ιστορικών φωτογραφιών, διαθέτοντας ήδη ένα διόλου ευκαταφρόνητο όγκο περιεχομένου. Στο μέλλον θα είναι δυνατή η ενσωμάτωση οπτικοακουστικού υλικού.

www.historypin.com

Comments 0 σχόλια »

Σε αυτούς που ανησυχούν αν θα αντικατασταθούν από ένα μηχάνημα θα ήθελα να τους καθησυχάσω. Πάντα θα υπάρχει η ανάγκη για το baby parking. Οι γονείς χρειάζεται να αφήνουν τα παιδιά τους σε ένα ασφαλή χώρο προκειμένου να πάνε στη δουλειά τους. Οπότε άμεσα ο θεσμός του σχολείου δεν απειλείται. Ηδη φέτος λειτούργησε μία δομή του Υπουργείου Παιδείας για διαδικτυακό φροντιστήριο. Αρκετοί μαθητές το χρησιμοποίησαν. Δε νομίζω όμως ότι διαπιστώθηκε πτώση στη συμμετοχή των μαθητών στα φροντιστήρια εξαιτίας του δικτυακού του ανάλογου. Πίσω από αυτή την προσπάθεια σίγουρα κρύβονται αρκετές εργατώρες. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντά στην ανάγκη εξατομικευμένης διδασκαλίας. Είναι ένα μάθημα κονσέρβα.

Στην Ελλάδα όμως που έχουμε κάποιες γεωγραφικές ιδιαιτερότητες π.χ. τα νησιά μας, δε βλέπω κανένα κακό στην ανάπτυξη δομών τηλεκπαίδευσης ώστε να μη χρειάζεται να στείλουμε καθηγητές ειδικοτήτων σε κάθε ακριτικό νησί. Ο διδάσκων θα μπορεί να διαμένει στην έδρα ενός νομού, να αναλαμβάνει τόσα τμήματα όσα του αναλογούν βάσει νόμου, να επικοινωνεί ζωντανά  και να επιλύει τις απορίες των μαθητών του διαμεσολαβημένος από δομές τηλεκπαίδευσης.

Η Αυστραλία το έχει δοκιμάσει εδώ και μισό αιώνα. Δεν τα πήγε κι άσχημα…

Comments 0 σχόλια »

Ενα κλιπάκι που φοριέται πολύ στο μείζον…

Comments 0 σχόλια »

Περισσότερα στο www.augmentedrealitycinema.com

Comments 0 σχόλια »

Χάσατε το κλειδί του σπιτιού σας; ∆εν πειράζει, τυπώστε ένα άλλο. Στα «γκάτζετ» του άµεσου µέλλοντος περίοπτη θέση θα κατέχουν οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, οι οποίοι, αντί για χαρτί, θα… τυπώνουν τα αντικείµενα που επιθυµούµε και τα οποία θα έχουµε προηγουµένως σχεδιάσει, όπως εµείς θέλουµε, στον υπολογιστή µας.

Το μέλλον διαφαίνεται λαμπρό για το πλαστικό που βρίσκει μία επίζηλη θέση ακόμα και στον κόσμο της Τέχνης. «Το πλαστικό είναι ένα από τα καλύτερα υλικά» τόνισε χαρακτηριστικά στην έναρξη της ομιλίας του ο Μάριους Ουάτζ, ένας καλλιτέχνης γεννημένος στη Νορβηγία, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να περιγράψει τη δουλειά που κάνει με τον τρισδιάστατο εκτυπωτή.


Comments 0 σχόλια »

Το eyeOS είναι ένα καινοτόμο λειτουργικό σύστημα, συμβατό με όλα τα είδη των H/Y, γιατί εγκαθίσταται μόνο σε έναν server, και οι χρήστες συνδέονται με αυτό ως clients με τη χρήση οποιουδήποτε web browser.

Αυτή η μέθοδος έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως π.χ. ότι μπορείτε να δουλεύετε από οποιονδήποτε νέο ή παλαιό, σταθερό ή φορητό Η/Υ, ή κάποιο κινητό gadget, με τα αρχεία σας πάντα στη θέση τους.

Με το eyeOS δεν υπάρχουν πλεόν προβλήματα συμβατότητας με τις εφαρμογές και το λειτουργικό σύστημα. Όσο γι’ αυτούς που θα το εγκαταστήσουν σε δικό τους server, προσφέρει ευκολίες μοιράσματος αρχείων και λειτουργιών και την σημαντική δυνατότητα να δουλεύουν πολλοί χρήστες σε κάποιο project, από όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρίσκονται. Το eyeOS είναι λογισμικό ανοιχτού κώδικα, που προσφέρεται δωρεάν, και δημιουργήθηκε από μια ομάδα προγραμματιστών από την Ισπανία.

Comments 1 σχόλιο »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων