Αρχείο για την κατηγορία “παιδεία”

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στο 4ο Πανελλήνιο συνέδριο των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, Θεσσαλονίκη 8/4/2016

Ο ιστορικός Ιαν Μόρις, που διδάσκει στο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, λέει κάτι χρήσιμο για την περίπτωσή μας. Στο βιβλίο του «Why the West Rule – For Now» (Γιατί η Δύση ηγεμονεύει – προς το παρόν), ο Μόρις παίρνει το λεγόμενο θεώρημα του Χάινλαϊν, που λέει ότι «η πρόοδος γίνεται από τεμπέληδες που ψάχνουν ευκολότερους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα», και το επεκτείνει. Υποστηρίζει, συγκεκριμένα, ότι οι δυνάμεις που δρουν ως καταλύτες σε μια κοινωνία και τη σπρώχνουν στην αλλαγή είναι αυτά τα τρία που λέει ο τίτλος: οκνηρία, φόβος, απληστία. Επακριβώς, το θεώρημα του Μόρις λέει ότι «οι αλλαγές προκαλούνται από οκνηρούς, άπληστους, τρομαγμένους ανθρώπους που ψάχνουν πιο εύκολους, πιο κερδοφόρους και πιο ασφαλείς τρόπους για να κάνουν πράγματα».

Comments 0 σχόλια »

hist_diamart

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε μια προϊούσα υποβάθμιση στη διδασκαλία της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Μια σειρά από κινήσεις οι οποίες υπαγορεύονται, στην καλύτερη περίπτωση, είτε από άστοχους σχεδιασμούς είτε από κριτήρια αμιγώς οικονομικά, οδηγούν στην περιθωριοποίηση του γνωστικού αντικειμένου, αφού:

  1. Η Ιστορία δίδεται για διδασκαλία ως πρώτη ανάθεση στους φιλολόγους (ΠΕ02) και σε αποφοίτους του Τμήματος Μεθοδολογίας Ιστορίας και  Θεωρίας της Επιστήμης-ΜΙΘΕ (ΠΕ33)[1] του ΕΚΠΑ και ως δεύτερη ανάθεση σε ειδικότητες οι οποίες έχουν διδαχθεί ελάχιστα το επιστημονικό αντικείμενο και καθόλου την ειδική διδακτική του στην αρχική τους επιμόρφωση (Πανεπιστήμιο). Οι ειδικότητες αυτές είναι ΠΕ01 – Θεολόγοι, ΠΕ05, ΠΕ06, ΠΕ07, ΠΕ34 (Γαλλικής, Αγγλικής, Γερμανικής, Ιταλικής Γλώσσας αντίστοιχα), ΠΕ10 (Κοινωνιολόγων) και ΠΕ13 (Νομικών – Πολιτικών Επιστημών).

  2. Η πραγματικότητα (στοιχεία των Διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) δείχνει ότι η Ιστορία, πρακτικά, δεν διδάσκεται πλέον από τους φιλολόγους αλλά από όλες τις άλλες ειδικότητες – καθεστώς πια στα Γυμνάσια[2] της χώρας τα τελευταία χρόνια.

  3. Από την προηγούμενη σχολική χρονιά έχει καταργηθεί η διδασκαλία της Ιστορίας στη Β’ τάξη των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ). Έτσι, για τους μαθητές των σχολείων αυτών η διδασκαλία της Ιστορίας σταματά στην Α΄ τάξη με την ‘Αλωση της Κωνσταντινούπολης. Φυσικά, δεν διδάσκονται καθόλου Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία.

  4. Το μάθημα της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στη Γ΄ Τάξη του Γυμνασίου από το σχολικό έτος 2015-2016 διδάσκεται για 2 ώρες την εβδομάδα αντί για 3 που διδασκόταν μέχρι πέρσι. Ωστόσο,  παραμένουν σε ισχύ το ίδιο Πρόγραμμα Σπουδών και το ίδιο σχολικό εγχειρίδιο, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για τρίωρη διδασκαλία.

  5. Η διδασκαλία της Τοπικής Ιστορίας που εντάσσεται από την παρούσα σχολική χρονιά στη ζώνη των βιωματικών δράσεων ανατίθεται σε ΟΛΕΣ τις ειδικότητες πλην φιλολόγων,  μαθηματικών και φυσικών!

Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Ο Pasi Sahlberg, PhD, είναι γενικός διευθυντής του CIMO (Κέντρο για τη Διεθνή Κινητικότητα και Συνεργασία) στο φιλανδικό υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ASCD (Ένωση για την Επιτήρηση και την Ανάπτυξη του Αναλυτικού Προγράμματος) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτικός, επιμορφωτής εκπαιδευτικώνκαι ως ειδικός σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς και εταιρείες συμβούλων. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες αναλύει τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις σε όλο τoν κόσμο και εργάστηκε με ηγέτες στην εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία. Εργάστηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα στην Ουάσιγκτον, και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Τορίνο της Ιταλίας. Εξακολουθεί να εκπαιδεύει εκπαιδευτικούς και ηγέτες και να έχει συμβουλευτικό και καθοδηγητικό ρόλο σε σχολεία στη Φιλανδία και στο εξωτερικό. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και το Πανεπιστήμιο του Ούλου.
Για περισσότερες πληροφορίες και ενημέρωση , επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.pasisahlberg.com. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του Φινλανδικά μαθήματα.

Comments 0 σχόλια »

Ο Jón Torfi Jónasson, ένας Ισλανδός καθηγητής Πανεπιστημίουa  μας μιλά στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού συμβουλίου με τίτλο: ‘Professional Image and Ethos of Teachers.’ 24-25/4/2014 για τις εξελίξεις στον τομέα της παιδείας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε μερικά πολύ ενδιαφέροντα podcasts  στη διεύθυνση: http://www.humanrightseurope.org/2013/08/podcast-a-teachers-manifesto-for-the-21st-century/ 

Comments 0 σχόλια »

art-of-the-elevator-pitch1Σε ένα σεμινάριο για την καινοτομία μας είχαν βάλει αυτήν την άσκηση: να προσπαθήσουμε να συμπυκνώσουμε τρεις προτάσεις μας προς τον υπουργό για την  άμεση βελτίωση της παιδείας μας (το λεγόμενο elevator pitch). Και προετοιμάστηκα πολλές φορές για αυτό το ενδεχόμενο. Και μία μέρα μου έτυχε… γιατί κάθε μέρα έπαιρνα το ίδιο ασανσέρ που πήγαινε στο συγκεκριμένο όροφο στη Μητροπόλεως. Βλέπω μία αναστάτωση με τους άνδρες της ασφάλειας να τρέχουν δεξιά-αριστερά, και οι οποίοι ευγενικά μεν αλλά με τρόπο που δεν σήκωνε αντίρρηση με έβγαλαν από το ασανσέρ για να ανέβει μόνη της η (τότε) υπουργός.

Οπότε η άσκηση πήγε στράφι… γιατί εμείς εδώ στην Ελλάδα, απλά δεν μπαίνουμε στο ίδιο ασανσέρ με τους υπαλλήλους…

Τι θα της έλεγα όμως; στο 1 λεπτό που διαρκεί η διαδρομή;

1) Πρέπει να επιστρέψει η χαρά στα σχολεία. Τα έχουμε τσακίσει τα παιδάκια μας με το αδυσώπητο κυνήγι της ύλης. Τα βλέπω να τρέχουν από σχολείο σε φροντιστήρια, να στριμώχνουν δραστηριότητες στο πρόγραμμά τους. Τόση εντατικοποίηση; για να φύγεις μετανάστης στη Γερμανία; Πρέπει να κρατήσουμε τα παιδιά μας στην Ελλάδα. Θέλει όμως  ελεύθερο χρόνο για να μπορείς να είσαι δημιουργικός… Χρειάζονται ανανέωση και κυρίως ελάφρυνση τα προγράμματα σπουδών.

2) Αν θέλουμε ανάπτυξη χρειάζεται να επενδύσουμε στη νέα γενιά. Όχι με προγράμματα πυροτεχνήματα που εκπνέουν πριν στεγνώσει το μελάνι της εφημερίδας που τα προβάλει μαζί με το όνομα του υπουργού. Πρέπει να πέσει χρήμα στην εκπαίδευση με σοβαρό και μακρόπνοο σχεδιασμό όμως. Να συμφωνήσουμε σε ένα δεκαετές πρόγραμμα αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.

3) Το σύστημα διοίκησης του υπουργείου Παιδείας είναι υπερβολικά συγκεντρωτικό. Δεν γίνεται να αποφασίζει για την εκλογή η μη ενός καθηγητή Πανεπιστημίου. Πρέπει να ελέγχει τα δικαιολογητικά του για τη νομιμότητα της πράξης αλλά δεν χρειάζεται να επεμβαίνει με κομματικά κριτήρια. Εξυπακούεται ότι (όλα- όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα) τα κόμματα θα κρατηθούν εκτός της διαδικασίας εκλογής καθηγητή.

 

 

Comments 0 σχόλια »

cementshoes1

Με αφορμή μία συνάντηση με Ευρωπαίους εταίρους με έπιασε το παράπονο για τα δικά μας εκπαιδευτικά ζητήματα. Τι μας κρατάει πίσω και δεν εκσυγχρονιζόμαστε; γιατί αντιστεκόμαστε τόσο σθεναρά στην αλλαγή;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της εισαγωγής μιας καινοτομίας στην εκπαίδευση. Π.χ. τις νέες τεχνολογίες που πάλιωσαν πια, αλλά τους έμεινε το όνομα.

Πριν μία 15ετία επιλέχθηκαν 15 άτομα (5 φυσικο-χημικοί 5 μαθηματικοί, 5 φιλόλογοι) για να αποτελέσουν την ομάδα κρούσης των πρώτων επιμορφωτών για να εισαχθούν οι ΤΠΕ στα διδακτικά αντικείμενα. Το κωδικό όνομα του υποέργου της Οδύσσειας ήταν τα “Βόδια του ήλιου”. Ευτυχώς το άλλαξαν σύντομα και μείναμε με τον κωδικό επιμορφωτές Ε-42.

Πήγαμε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο για να μας επιμορφώσουν. Το σχέδιο προέβλεπε 6μηνη επιμόρφωση και στη συνέχεια 6μηνη πρακτική στα σχολεία. Τι διαπιστώσαμε πολύ σύντομα; ότι οι διδάσκοντες είτε είχαν πολύ λίγη σχέση με το αντικείμενο, είτε είχαν ασχοληθεί με μία υποπερίπτωση στα πλαίσια μία διδακτορικής έρευνας κάποιου φοιτητή τους. Συνήθως μας δίδασκαν μάλιστα οι ίδιοι οι φοιτητές. Τα πρώτα ονόματα κάνανε μόνο guest εμφανίσεις.

Σε δύο μήνες διαπίστωσαν ότι είχε εξαντληθεί η διδακτέα ύλη κι αποφάσισαν να μας ξαμολήσουν στα σχολεία. Για να φέρουμε feedback…και να αναστοχαστούν οι δάσκαλοί μας τι θα κάνανε με εμάς…

Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης γελοιοποίησης ημών και της κατάρρευσης του προγράμματος, εφαρμόσαμε την αλληλοδιδακτική μέθοδο που αποδείχτηκε σωτήρια. Γιατί ο καθένας από τους επιλεχθέντες κάτι είχε δοκιμάσει στην τάξη του, κάτι είχε δει και ήθελε να το μοιραστεί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η επιμόρφωση των καθηγητών με αλληλοδιδακτική εκ των ενόντων…

Σαν πρώτο τσιμεντένιο παπουτσάκι θα σημειώσω το στενό εναγκαλισμό κάποιων τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις εκάστοτε κυβερνήσεις…. Οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές.  Πάντα υπάρχει πρόθυμο προσωπικό να βγάλει τη χαμαλοδουλειά. Βλέπε “Κουβάλα τον προτζέκτορα μπας και σε κάνω λέκτορα”.

Δεύτερο τσιμεντένιο παπουτσάκι κάποιοι συνδικαλιστές που αρέσκονται σε καταγγελίες χωρίς να διασταυρώνουν δεδομένα και είναι της λογικής να φυλάνε τα “βόδια του Γηρυόνη” μες στη μάντρα… Για κάποιους τα ευρωπαϊκά προγράμματα που φέρνουν έναν αέρα ανανέωσης στην εκπαίδευση είναι ύποπτα για προπαγάνδα της Ε.Ε.. Τα ταξιδάκια όμως στην Εσπερία για δήθεν εκπαιδευτικές εκδρομές είναι θέσφατο. Τες πα.

Τρίτο τσιμεντένιο παπουτσάκι… Οι σύμβουλοι υπουργών. Γιατί κάπου εκεί χαράζεται η εκπαιδευτική πολιτική.  Ο σύμβουλος υπουργού όμως ξέρει ότι έχει στη διάθεσή του ένα πολύ στενό χρονικό περιθώριο για να αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ο πολιτικός του. Ετσι σχεδιάζει με ορίζοντα δύο ετών και πολύ σας λέω. Σχεδιάζει επίσης με τη λογική του πως θα πλασαριστεί η είδηση στα media. Κι έτσι κάπως αποκτήσαμε λαπτοπ για μαθητές (μία τυχερή; χρονιά), διαδραστικούς πίνακες και άλλα καλούδια.

Αγοράζουμε γκατζετάκια λοιπόν και περιμένουμε να μεταμορφωθεί η εκπαίδευση. Μα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ότι το μηχάνημα μόνο του δεν επιφέρει την παραμικρή αλλαγή; Το θέμα είναι τι κάνει ο χρήστης με αυτό. Κι έτσι εμείς εξαντληθήκαμε στην οργάνωση αμφίβολης ποιότητας powerpoint  για τους μαθητές μας. Και καμαρώνουμε κιόλας ότι είμαστε στην αιχμή της τεχνολογίας.

Εν τω μεταξύ όμως κάποιοι άλλοι προχωράνε με γοργά βήματα. Σήμερα στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας διαβάζω ότι έχουμε 16.300 θανάτους περισσότερους από γεννήσεις.  Η Ελλάδα φθίνει πληθυσμιακά. Φθίνει γενικώς και φθείρεται. Η κρίση την ξενίταξε. Ίσως λοιπόν και να μείνουμε μία μειονότητα σαν κι αυτές που αρεσκόμαστε να εκμεταλλευόμαστε και να κυνηγάμε.

Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει;

Δεν είμαι σίγουρη, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μην ελπίζει.

 

Comments 1 σχόλιο »

Η Ρίτα Πίρσον, δασκάλα επί 40 χρόνια, άκουσε κάποτε μια συνάδελφο να λέει: «Δεν με πληρώνουν για να συμπαθώ τα παιδιά». Η απάντησή της ήταν πως «τα παιδιά δεν μαθαίνουν από ανθρώπους που δεν συμπαθούν.» Μια έντονη παρακίνηση προς τους δασκάλους να πιστέψουν στους μαθητές τους και να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ένα αληθινό, ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο.Η ανθρώπινη επαφή στη διδασκαλία είναι κάτι που σπάνια συζητείται και ακόμα πιο σπάνια μπαίνει σε εφαρμογή. Και όμως, είναι ένα σπουδαίο εργαλείο που καλλιεργεί τόσο την ενσυναίσθηση όσο και τη διαδικασία της μάθησης. Η Πίρσον με την ομιλία της στα TED παρακινεί τους δασκάλους να επικοινωνήσουν με τα παιδιά αληθινά σε ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο, να νιώσουν την αξία και τη σημασία της ανθρώπινης επαφής και να τη βάλουν σε εφαρμογή.

Comments 0 σχόλια »

Ένα πολύ καλό βίντεο από την RoyalSociety of Arts και τον Κέβιν Ρόμπινσον, που εκθέτει το πρόβλημα της σύγχρονης εκπαίδευσης πιάνοντάς το από τη ρίζα του.

Οι βασικές γραμμές του.

1. Οι αλλεπάλληλες «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις», που λαβαίνουν πλέον χώρα παντού στον κόσμο, αγνοούν το γεγονός ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα έχει στηθεί στη βάση των νοησιαρχικών αντιλήψεων του Διαφωτισμού για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της βιομηχανικής κοινωνίας.
2. Αυτό το σύστημα, που οργανώνει το σχολείο κατά το πρότυπο του εργοστασίου και αποβλέπει στην εξατομίκευση και τον κομφορμισμό, ταξινομεί τα παιδιά σε αυτά που «πιάνουν τα γράμματα» (από τα οποία επανδρώνει τα ανώτερα στρώματα) και σε αυτά που «δεν πιάνουν τα γράμματα» (από τα οποία επανδρώνει τις τάξεις των απλών εργατών και εργαζόμενων) έχοντας για κριτήριο την ικανότητα για επαγωγική σκέψη και για αποστήθιση των Κλασικών.
3. Έτσι, εκατομμύρια παιδιά, που έχουν ένα σωρό άλλα ταλέντα αλλά όχι αυτό που ανταποκρίνεται στο παραπάνω «ακαδημαϊκό κριτήριο», καταλήγουν στα σκουπίδια −απ’ όπου και η σύγχρονη «επιδημία» των «μαθησιακών δυσκολιών», και ειδικότερα της «διαταραχής συγκέντρωσης» και της «υπερκινητικότητας», τις οποίες ελαφρά τη καρδία αντιμετωπίζουν ποτίζοντας τα παιδιά με φάρμακα, που τα κάνουν ζόμπι ενώ μερικά από τα οποία είναι και επικίνδυνα.
4. Είναι παλαβό, τη στιγμή που γεμίζουμε τον κόσμο των παιδιών με τηλεοράσεις, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ipads, iphones, διαφημίσεις, έναν ασταμάτητο καταρράκτη που τους αποσπά διαρκώς την προσοχή, να τα κατηγορούμε ότι «δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν» σε μια σχολική διδασκαλία, η οποία όπως είδαμε στηρίζεται σε ένα στενόμυαλο κριτήριο και επιπλέον έχει καταντήσει αφόρητα βαρετή.
5. Στο καθαρά εκπαιδευτικό πεδίο, πρώτο θύμα αυτής της νοοτροπίας είναι η Τέχνη, η οποία δεν εδράζεται σε μια διανοητική-εγκεφαλική απλώς προσέγγιση στα πράγματα αλλά, επιπλέον, σε μια προσέγγιση αισθητηριακή, συγκινησιακή και αισθητική, δηλαδή πληρέστερη, δημιουργική και ζωντανή.
6. Απέναντι σε αυτό το σύστημα λοιπόν, πρέπει να υπάρξει «αλλαγή παραδείγματος» και προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να βοηθήσει η ανάδειξη ενός ουσιώδους στοιχείου της δημιουργικότητας, που διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι και είναι η αποκλίνουσα σκέψη, δηλαδή η ικανότητα να σκεφτεί κανείς πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις και απαντήσεις για την επίλυση ενός προβλήματος.
7. Πρόκειται για μια ικανότητα που διαθέτουν τα παιδιά, καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας διαθέτουν αποκλίνουσα σκέψη σε ποσοστό 98%, το οποίο πέφτει στο 30% για τα ίδια παιδιά στο τέλος του Δημοτικού σχολείου, και ακόμα περισσότερο στο 12% στις ηλικίες 11-15 χρονών −πράγμα που ασφαλώς σχετίζεται με το κοινό σε όλα αυτά τα παιδιά γεγονός, ότι αλέστηκαν στο μύλο του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος.

via dangerfew

www.thersa.org

Comments 0 σχόλια »

Η βαρετή πανεπιστημιακή διάλεξη θα αποτελέσει το πρώτο «θύμα» από την ραγδαία άνοδο της δωρεάν διαδικτυακής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τον ιδρυτή της Wikipedia, Τζίμι Γουέιλς

«Αν τα πανεπιστήμια δεν απαντήσουν στην αύξηση των διαδικτυακών μαθημάτων με κάποιο πειστικό τρόπο, τότε θα εμφανιστούν νέοι παίκτες που θα τα αντικαταστήσουν»,θεωρεί ο 47χρονος Αμερικανός ακτιβιστής και πρώην χρηματιστής που έγινε γνωστός ως ο βασικός συνδημιουργός της δημοφιλέστερης ανοικτής εγκυκλοπαίδειας στο ίντερνετ.
Εδώ κι ενάμιση χρόνο, τα Μαζικά Ανοιχτά Διαδικτυακά Μαθήματα (Massive Online Open Courses, ή MOOC) γίνονται όλο και πιο δημοφιλή εντός των κύκλων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως το Στάνφορντ, το Πρίνστον, το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και το Μπέρκλεϊ στη Καλιφόρνια, παρέχουν δωρεάν κύκλους σπουδών σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα – αν και παρέχουν ένα απλό πιστοποιητικό παρακολούθησης και όχι κανονικό πτυχίο.

«Η επίδραση των μαθημάτων αυτών θα είναι κατακλυσμική και θα μεταμορφώσει τα πάντα στον τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης», λέει ο Γουέιλς. Και σημειώνει πως «τα πανεπιστήμια πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν τις on line τεχνολογίες προς όφελος τους». Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Ένα διαδραστικό online παιχνίδι με εντυπωσιακά γραφικά έγινε γνωστό αρχικά ως εφαρμογή στα κινητά πριν αποκτήσει το δικτυακό του σπίτι. Βραβευμένο στο SXSW, το Contre Jour μας οδηγεί σε ένα φανταστικό κόσμο, όπου μπορούμε να πειραματιστούμε με τους νόμους της φυσικής. Η ιστορία του βασίζεται στον Μικρό πρίγκηπα του Εξιπερί. Ελπίζω να το ευχαριστηθείτε.

www.contrejour.ie

Comments 0 σχόλια »

Τα βιντεάκια του Ted-ed είναι μία πηγή για τη δημιουργία δραστηριοτήτων στα πλαίσια της αντίστροφης μεθόδου διδασκαλίας (flip teaching). Θα δείτε δίπλα στα βίντεο την ένδειξη π.χ. 10 flips.

To νέο μοντέλο διδασκαλίας,  η αντίστροφη μέθοδος, αντιστρέφει την παραδοσιακή προσέγγιση με την παράδοση στο σχολείο ακολουθούμενη από τις κατ΄οίκον εργασίες. Σύμφωνα με την αντίστροφη μέθοδο, η μάθηση λαμβάνει χώρα εκτός τάξης, στο σπίτι, ενώ οι εργασίες και οι ασκήσεις γίνονται στην τάξη, με τη βοήθεια του δασκάλου. Πρόκειται δηλαδή για μια τάση στη διδασκαλία και τη διαχείριση της τάξης, που έχει υιοθετηθεί από χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο για μια ποικιλία θεμάτων.

Η φιλοσοφία πίσω από αυτή τη διαδικασία είναι ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να περνούν  χρόνο με τους μαθητές που χρειάζονται τη βοήθειά τους στην τάξη – και οι μαθητές μπορούν να συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων – αντί να κάθονται μόνοι τους στο σπίτι προσπαθώντας να κάνουν τις εργασίες τους, τις οποίες μπορεί να μην κατανοούν ή να μην έχουν κάποιον να τους βοηθήσει.

Περισσότερα στη σελίδα του G. Kouros Principal of Change

edudemic 27 simple ways to flip your classroom

Comments 0 σχόλια »

…Περνώντας τώρα στο ζήτημα των επιστημονικών, πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, είδαμε την περίπτωση του Γερμανού υπουργού Γκούτενμπεργκ, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι, παρά την τιμωρία και την παραίτηση, περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί πανεπιστημιακοί υπέγραψαν ανοιχτή επιστολή στην καγκελάριο Μέρκελ διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική υποστήριξη που του παρείχε.

Οπως γράφει ο Θανάσης Γκότοβος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, «το κρίσιμο στην υπόθεση της καταπολέμησης της λογοκλοπής στα γερμανικά πανεπιστήμια, που δεν είναι και τα πιο αυστηρά στο θέμα αυτό, καθώς οι ΗΠΑ κατέχουν τα πρωτεία – είναι η ακύρωση της επιλογής της συγκάλυψης ως στρατηγικής ελέγχου της «ζημίας» που θα μπορούσε ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου να νομίσει ότι υφίσταται το ίδρυμα που εκπροσωπεί, όταν αποκαλυφθεί μια υπόθεση λογοκλοπής στο «σπίτι» του, κατά το αρχαίον: «τα εν οίκω μη εν δήμω». Η στρατηγική της «προστασίας» του ιδρύματος μέσω της προστασίας του λογοκλόπου και της συγκάλυψης των υποθέσεων αποκλείστηκε εξαρχής, το ίδιο και εκείνη της «αλληλεγγύης» προς τον… σύντροφο αντιγραφέα» (aixmi.gr, 3.4.12).

Νομικά μιλώντας τώρα, στα επιστημονικά, πανεπιστημιακά συγγράμματα ισχύει το εξής: οι επιστημονικές ανακαλύψεις ή θεωρίες δεν συνδέονται με τη μοναδικότητα του προσώπου που τις φέρνει στο φως (όπως στα έργα τέχνης), αλλά αποκαλύπτουν την αντικειμενική πραγματικότητα που ήδη υπάρχει εξωτερικά και είναι καταρχήν προσιτή σε όλους. Προστατεύονται μεν από ειδικούς νόμους, αλλά τα δικαιώματα που τις αφορούν συνδέονται με το «νέο» ή όχι του χαρακτήρα τους και όχι τη «μοναδικότητα» του συντάκτη τους.

Η πνευματική ιδιοκτησία του επιστήμονα-συγγραφέα στις επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες αφορά μόνο τον τρόπο που διατυπώνει και περιγράφει την ανακάλυψή του ή τη θεωρία του και όχι αυτή καθ’ αυτή την ανακάλυψη ή θεωρία. Σαφώς, όμως ο συγγραφέας του επιστημονικού έργου, στο πλαίσιο της προστασίας της προσωπικότητάς του, έχει δικαίωμα να απαιτεί να του αναγνωρίζεται η πατρότητα της ανακάλυψης/θεωρίας.

Παράδειγμα: η σχετικότητα στη φυσική «υπήρχε» και πριν από την ανακάλυψή της από τον Αϊνστάιν. Ο τελευταίος την εντόπισε πρώτος, δεν αποτελεί όμως δική του δημιουργία. Επομένως, ένας ερευνητής έχει το δικαίωμα να αναφερθεί στη θεωρία της σχετικότητας, οφείλει όμως να μνημονεύσει το όνομα του Αϊνστάιν.

Επιπροσθέτως, αν χρησιμοποιήσει ένα μικρό απόσπασμα από το σύγγραμμά του, πρέπει το βάλει μέσα σε εισαγωγικά και οφείλει να αναφερθεί στην πηγή από την οποία προέρχεται αυτό. Εάν δε χρησιμοποιήσει εκτενή αποσπάσματα αυτολεξεί ή και παραφράσει αυτά, οφείλει εκτός από την αναγνώριση της πατρότητας του έργου, να έχει λάβει από πριν και τη σχετική άδεια από τους δικαιούχους, συγγραφέα και εκδότη. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα συνιστά «λογοκλοπή»: παίρνω αυτό που λέει κάποιος άλλος, αποσιωπώντας την πηγή, και παρουσιάζοντάς το ως αποτέλεσμα του δικού μου μόχθου και της δικής μου διάνοιας.

Ηλεκτρονικό σύστημα

Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά τα μέτρα προστασίας, πρέπει να πούμε ότι στον αγγλόφωνο χώρο λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ηλεκτρονικό σύστημα που συνδέει όλα τα ιδρύματα της χώρας, το οποίο ταυτοποιεί την αυθεντικότητα ή μη μιας διπλωματικής, μεταπτυχιακής κ.ο.κ. εργασίας, ελέγχοντας αυτόματα τυχόν περίεργες ομοιότητες με άλλες εργασίες. Κάθε φοιτητής είναι υποχρεωμένος να υποβάλει την εργασία του για έλεγχο στο συγκεκριμένο σύστημα.

Στα καθ’ ημάς, εννοείται ότι τίποτα τέτοιο δεν ισχύει, ενώ συχνά καταγγελίες για λογοκλοπή περνούν απαρατήρητες. Σε μία πρόσφατη ανακοίνωσή του (5 Μαρτίου 2013) με τίτλο «Μηδενική ανοχή στη λογοκλοπή και αντιγραφή», ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ «καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να προστατέψει το επιστημονικό της κύρος, την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα των εξεταστικών διαδικασιών και αξιολογήσεων, την αριστεία και την αξιοκρατία, επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντι στη λογοκλοπή και αντιγραφή». Στην ίδια ανακοίνωση, ο Σύνδεσμος αναφέρει την πρόσφατη περίπτωση «διατριβής μεταπτυχιακής φοιτήτριας από τη Φιλοσοφική Σχολή που αποτελεί αντιγραφή δύο βιβλίων, από τα οποία μάλιστα το ένα είναι του κύριου επιβλέποντος καθηγητή». Ο Σύνδεσμος Καθηγητών ΑΠΘ καλεί να θεσμοθετηθούν «μηχανισμοί ελέγχου της πρωτοτυπίας των παραγόμενων πνευματικών έργων» (www.syndesmosauth.gr). Προφανώς και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να παρθούν δραστικά μέτρα.

http://news.kathimerini.gr/

Comments 0 σχόλια »

The New York Times

Όταν ο Τόνι Γουάγκνερ, ειδικός σε θέματα εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, περιγράφει το επάγγελμά του, λέει πως είναι «διερμηνέας ανάμεσα σε δύο εχθρικές φυλές» – τον κόσμο της εκπαίδευσης και τον επιχειρηματικό κόσμο, εκείνους που διδάσκουν τα παιδιά μας και εκείνους που τους δίνουν δουλειά. Το επιχείρημα του Γουάγκνερ στο βιβλίο του «Creatinig Innovators: The Making of Young People Who Will Change the World» («Δημιουργώντας καινοτόμους: Η συγκρότηση νέων ανθρώπων που θα αλλάξουν τον κόσμο») είναι ότι η εκπαίδευσή μας δεν καταφέρνει συστηματικά να «προσθέσει την αξία και να διδάξει τις δεξιότητες που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στην αγορά εργασίας».

Αυτό είναι επικίνδυνο σε μια εποχή που υπάρχουν όλο και λιγότερες δουλειές με υψηλή αμοιβή και μέτριες απαιτήσεις δεξιοτήτων – το είδος της δουλειάς που συντήρησε τη μεσαία τάξη την προηγούμενη γενιά. Τώρα, κάθε δουλειά «μεσαίας τάξης» τραβιέται προς τα πάνω, προς τα κάτω ή προς τα έξω, με μεγάλη ταχύτητα. Δηλαδή, είτε απαιτεί μεγαλύτερες δεξιότητες ή μπορούν να την ασκήσουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ή «θάβεται» –καταργείται ως απαρχαιωμένη– γρηγορότερα παρά ποτέ.

Γι’ αυτό ο στόχος της εκπαίδευσης σήμερα δεν θα έπρεπε να είναι πώς να καταστήσει κάθε παιδί «έτοιμο για το πανεπιστήμιο», αλλά «έτοιμο για καινοτομία» – έτοιμο να προσθέσει αξία σε οτιδήποτε κάνει.

Δύσκολο εγχείρημα. Αναζήτησα τον Τόνι Γουάγκνερ και του ζήτησα να διευκρινίσει. «Σήμερα», μου απάντησε με e-mail, «καθώς η γνώση είναι διαθέσιμη σε κάθε συσκευή συνδεδεμένη με το Ιντερνετ, αυτά που γνωρίζεις μετρούν λιγότερο από αυτά που μπορείς να κάνεις με όσα γνωρίζεις. Η ικανότητα για καινοτομία –η ικανότητα να λύνεις δημιουργικά τα προβλήματα ή να φέρνεις στο φως νέες δυνατότητες– και οι δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η επικοινωνία και η συνεργασία είναι πολύ πιο σημαντικές από την ακαδημαϊκή γνώση».

Για τη δική μας γενιά ήταν εύκολο. Επρεπε να «βρούμε» μια δουλειά. Τα παιδιά μας, όμως, θα πρέπει να «εφεύρουν» μια δουλειά. Σίγουρα, τα πιο τυχερά θα βρουν την πρώτη δουλειά τους, αλλά ακόμη και αυτά θα πρέπει να επανεφευρίσκουν και να αναδιοργανώνουν αυτήν τη δουλειά πολύ πιο συχνά από τους γονείς τους, αν θέλουν να προοδεύσουν στο πεδίο που διάλεξαν. Αν αυτό ισχύει, ρώτησα τον Γουάγκνερ, τι πρέπει να διδάσκονται σήμερα οι νέοι;

«Κάθε νεαρό άτομο θα εξακολουθήσει να χρειάζεται τις βασικές γνώσεις, βέβαια», είπε. «Θα χρειάζεται όμως, ακόμα περισσότερο, δεξιότητες και κίνητρα, τα οποία έχουν ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία. Οι νέοι που είναι εσωτερικά κινητοποιημένοι –περίεργοι, επίμονοι, πρόθυμοι να ρισκάρουν– θα μαθαίνουν νέες γνώσεις και δεξιότητες συνεχώς. Θα μπορούν να βρίσκουν νέες ευκαιρίες ή να δημιουργούν δικές τους – κάτι όλο και πιο σημαντικό, καθώς οι παραδοσιακές σταδιοδρομίες θα εξαφανίζονται».

Πού πρέπει λοιπόν να εστιάσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σήμερα; «Διδάσκουμε και εξετάζουμε πράγματα για τα οποία οι περισσότεροι σπουδαστές δεν ενδιαφέρονται και πληροφορίες που μπορούν να τις βρουν στο Google και θα τις ξεχάσουν μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις», υποστηρίζει ο Γουάγκνερ. «Πάνω από έναν αιώνα πριν, δημιουργήσαμε σχολεία–εργοστάσια για τη βιομηχανική οικονομία. Το να φανταστούμε εκ νέου τα σχολεία του 21ου αιώνα πρέπει να είναι μία από τις κυριότερες προτεραιότητές μας. Πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στο να διδάξουμε την ικανότητα και τη θέληση για μάθηση, αλλά και να φέρουμε μέσα στην τάξη του σχολείου τα τρία πιο ισχυρά συστατικά της εσωτερικής κινητοποίησης: παιχνίδι, πάθος, στόχευση».

www.tonywagner.com/resources/creating-innovators

news.kathimerini.gr

Comments 0 σχόλια »

Comments 0 σχόλια »

Χάρβαρντ, ΜΙΤ και άλλα μεγάλα αμερικανικά ιδρύματα επενδύουν στις πλατφόρμες των Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων

Α.P., Reuters

Τον Αύγουστο, τέσσερις μήνες αφότου η Δάφνη Κέλερ και ο Αντριου Νονγκ εγκαινίασαν την προβολή πανεπιστημιακών μαθημάτων στο Διαδίκτυο μέσω της εταιρείας Coursera που ίδρυσαν, τα δωρεάν μαθήματα έχουν προσελκύσει εκατομμύρια χρήστες.

Οι συνιδρυτές της Coursera, που είναι και καθηγητές Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, παρακολούθησαν έκπληκτοι την επιτυχία της ιστοσελίδας τους, με τις εγγραφές σε αυτή να ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια τον περασμένο μήνα. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, η Coursera προσείλκυσε 22 εκατ. δολάρια σε επενδύσεις, ενώ δημιούργησε τέτοια συζήτηση γύρω από τον εαυτό της, που υποχρέωσε ουσιαστικά τα αμερικανικά πανεπιστήμια να ενταχθούν στο πρόγραμμα.

Την ίδια στιγμή, άλλες προσεγγίσεις για διαδικτυακά μαθήματα κερδίζουν και αυτές έδαφος. Νέες σελίδες, όπως η Udemy, επιτρέπουν σε καθηγητές να δημοσιεύουν τις παραδόσεις τους στο Ιντερνετ. Το Χάρβαρντ και το ΜΙΤ στη Βοστώνη προσέφεραν, από τη μεριά τους, 30 εκατ. δολάρια έκαστο για τη δημιουργία της σελίδας edX, μια από τις πιο πρόσφατες και πλήρεις προσπάθειες Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων (MOOC).

Κερδοφορία

Τα νέα αυτά συστήματα ίσως προσφέρουν λύση στα εγγενή προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανώτατη παιδεία σε όλο τον κόσμο, εφόσον βρεθεί τρόπος οι σελίδες αυτές να είναι κερδοφόρες. Η Coursera αναδείχθηκε επικεφαλής της προσπάθειας αυτής, εξασφαλίζοντας κερδοφορία χάρη σε επί πληρωμή άδειες αναμετάδοσης μαθημάτων ή ακόμη και την πώληση στατιστικών δεδομένων σε εργοδότες.

Από τη μεριά τους, η κ. Κέλερ και ο κ. Νονγκ επιμένουν στην πρόθεσή τους να μην αναστείλουν τη δωρεάν προσφορά των παραδόσεων σε ιδιώτες. Η παιδεία, επαναλαμβάνουν διαρκώς, πρέπει να είναι δικαίωμα και όχι προνόμιο. Τα συμβόλαια της Coursera με πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα οποία θέλουν να προβάλουν μέσω αυτής τα μαθήματά τους, διατηρούν τη μερίδα του λέοντος της κερδοφορίας για την εταιρεία, με το πανεπιστήμιο να λαμβάνει μόλις 6% των απολαβών.

Αλλη δυνατότητα κερδοφορίας, σύμφωνα με τους δημιουργούς της Coursera, βρίσκεται στη χρέωση συνδρομής μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων, για παράδειγμα για την πραγματοποίηση διαδικτυακής συζήτησης γύρω από το θέμα των παραδόσεων ή για την παρακολούθηση μαθημάτων από καθηγητές με μεγαλύτερη ειδίκευση, χωρίς να αποκλείεται η χρήση εταιρικών χορηγών. Συνέχεια »

Comments 1 σχόλιο »

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ’ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

Comments 0 σχόλια »

Κι ενώ μερικοί αρέσκονται να πιστεύουν ότι έχουν κατακτήσει την πεμπτουσία της καινοτομίας με τα κακομοιριασμένα τους powerpoint κάποιοι σχεδιάζουν διαδραστικά μαθήματα και μας καλούν να τα “πειράξουμε”.

Πειράξτε τα λοιπόν http://ed.ted.com/lessons/a-glimpse-of-teenage-life-in-ancient-rome-ray-laurence

Comments 0 σχόλια »

Βοηθήστε να ανοίξουν τα σχολεία στο Πακιστάν. Διαδώστε τη διεύθυνση: http://portal.sliderocket.com/BBVXH/Hoshyar-Foundation

Comments 0 σχόλια »

Η Malala Yousafzai είναι μόλις 14 ετών. Πυροβολήθηκε στο κεφάλι και τον ώμο από Ταλιμπάν, για να της διδάξουν πως όποιος μιλάει εναντίον τους, θα τιμωρείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. H Malala Yousafzai πυροβολήθηκε γιατί υπερασπίστηκε το δικαίωμά της στην εκπαίδευση.

Πήγαινε στο σχολείο της για να μορφωθεί, επειδή πιστεύει ότι η γυναίκα έχει ίσα δικαιώματα με τον άντρα. Έχει blog, μέσα από το οποίο αγωνίζεται και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράττουν οι Ταλιμπάν.«Κορίτσια, πηγαίνετε στο σχολείο και μορφωθείτε. Θέλω να πω σε όλα τα κορίτσια να συνεχίσουν την αποστολή τους που είναι η μόρφωση», δήλωσε από το νοσοκομείο του Πακιστάν η Καϊνάτ, που τραυματίστηκε ελαφρά και αναρρώνει.
Της την έστησαν άνανδρα, λοιπόν, και την πυροβόλησαν με μίσος, έτσι ώστε να πάψει να πιστεύει σε μια καλύτερη ζωή. Όπως είπαν οι ίδιοι, «την είχαμε προειδοποιήσει επανειλημμένως να σταματήσει να μιλάει κατά των Ταλιμπάν και ότι πρέπει να πάρει το δρόμο του Ισλάμ».
Οι πακιστανοί Ταλιμπάν ανέλαβαν την ευθύνη και ανακοίνωσαν μάλιστα ότι θα ξαναπροσπαθήσουν να δολοφονήσουν την Μαλάλα αν το έφηβο κορίτσι καταφέρει να επιβιώσει από τα τραύματά του.

Η Μαλάλα έχει μεταφερθεί σε νοσοκομείο του Λονδίνου όπου της παρέχεται κάθε δυνατή φροντίδα, ενώ έχει αρχίσει να επικοινωνεί με το περιβάλλον.

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων