Terra Computerata

Εστυψαν το μυαλό τους κατεβάζοντας πρωτότυπες ιδέες για να περάσουν δύσκολα μαθήματα στις εξεταστικές τους περιόδους. Ξόδεψαν όλη τη μεθοδικότητα, τη φαντασία, τα καλλιτεχνικά χαρίσματα και τον χρόνο τους για να δημιουργήσουν σκονάκια «εξαιρετικής τέχνης», παρά να μελετήσουν. Και βέβαια ρίσκαραν να χάσουν τις επόμενες εξεταστικές περιόδους, ακόμη και την ιδιότητα του φοιτητή.

Σκονάκια-αριστουργήματα φοιτητών του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης της τελευταίας 30ετίας συνθέτουν την πρωτότυπη έκθεση, εντός του τμήματος, με την οποία αναδεικνύονται οι μέθοδοι αντιγραφής των φοιτητών. Δίπλα τους, handsfree και κινητά – ένδειξη της ηλεκτρονικής εποχής που δημιουργεί το δικό της περιβάλλον με σκονάκια της νέας τεχνολογίας.

Χειροποίητοι πάπυροι μήκους έως και 2 μέτρων και πλάτους 4 εκατοστών, μικροσκοπικά βιβλία, «ευρετήρια» σκονακίων, απλά σκονάκια με θέματα SOS είναι μερικά από τα 200 αριστουργήματα που συγκέντρωσαν μέλη του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου από το 1984. Τον αρχικό πυρήνα της συλλογής με πρωτότυπα σκονάκια δημιούργησε ο καθηγητής του τμήματος Γ. Χατζηκωνσταντίνου, αλλά την εμπλούτισε ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών και υπεύθυνος διοργάνωσης της έκθεσης κ. Δ. Μάρδας. Θεαματικοί είναι οι «πάπυροι» με την ύλη βιβλίων, γραμμένοι με το χέρι ή φωτοαντίγραφα σε σμίκρυνση. Τυλιγμένοι σε σπιρτόξυλα αποτελούν πραγματικά έργα τέχνης. Μεταξύ αυτών, δύο «πάπυροι» εξαιρετικής τέχνης μήκους ενός μέτρου και πλάτους τεσσάρων εκατοστών, που είχε δημιουργήσει ένας φοιτητής για δύο διαφορετικά μαθήματα. Τους κατασκεύασε με λεπτό ριζόχαρτο πάνω στο οποίο έγραψε το μισό σχεδόν βιβλίο με ραπιδογράφο. Ο φοιτητής, μολονότι συνελήφθη μία φορά με τον πάπυρο-σκονάκι, τόλμησε να αντιγράψει με τον ίδιο τρόπο σε άλλο μάθημα. Τα συγκεκριμένα σκονάκια είναι «εξαιρετικής τέχνης, και για την κατασκευή τους ο φοιτητής πρέπει να αφιέρωσε τουλάχιστον δέκα ώρες», εκτιμά ο καθηγητής κ. Μάρδας. «Εάν αφιέρωνε τόσες ώρες για διάβασμα, είναι βέβαιον ότι θα περνούσε το μάθημα», σχολίασε.

Κλασική μέθοδος αντιγραφής αποτελούν οι σμικρύνσεις βιβλίων, ορισμένες εκ των οποίων εκτίθενται. Ενα «μίνι βιβλίο» (7Χ10 εκατοστά) περιλαμβάνει 100 σελίδες σε σμίκρυνση. Κατάπληξη προκαλεί ένα «ευρετήριο» για δεκάδες σκονάκια που είχε κρύψει πάνω του (τσέπες, κάλτσες, παπούτσια κ.ά.) ένας φοιτητής. Οταν το ευρετήριο κατασχέθηκε, ο φοιτητής αποδιοργανώθηκε. Ηταν αδύνατον να θυμηθεί πού είχε το κάθε σκονάκι.

Σοβαρή προέκταση

«Είναι μια έκθεση με χιούμορ, ωστόσο έχει και τη σοβαρή της προέκταση», αναφέρει ο κ. Μάρδας. Η αντιγραφή, διευκρινίζει, είναι «μια παραβατική πράξη η οποία πρέπει να τιμωρηθεί γιατί θέτει σε άνιση μεταχείριση τους φοιτητές. Ο γενικός κανονισμός και η γενική συνέλευση κάθε τμήματος προβλέπουν την πειθαρχική δίωξη του φοιτητή, ακόμη και την αφαίρεση της ιδιότητας του φοιτητή, ωστόσο η συνήθης τιμωρία είναι ο αποκλεισμός ώς και τρεις εξεταστικές περιόδους για το μάθημα που συνελήφθη».

Άρθρο της Γιώτας Mυρτσιώτη στην Καθημερινή

Είναι αλήθεια ότι στο Ελλαδιστάν πολλά πτυχία copy’s κτώνται. Για του λόγου το αληθές ιδού και σχετικό αφιέρωμα των schooligans.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010 στις 00:05 στην κατηγορία έκθεση, μαθητές, σχολείο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.