Στη χτεσινή ανάγνωση ποιημάτων του Τίτου Πατρίκιου υπήρξαν και κάποια παραλειπόμενα. Στη μέση περίπου της εκδήλωσης κάποιοι ηλικιωμένοι σκανδαλίστηκαν από τις ποιητικές περιγραφές του γυναικείου σώματος και αποχώρησαν με μία σχετική χλαπαταγή. Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε συζήτηση. Ενας μαθητής, που εκτελούσε χρέη οπερατέρ της εκδήλωσης, πήρε θάρρος προς το τέλος και ρώτησε τον ποιητή πως τοποθετείται απέναντι στο φιλολογικό ερώτημα “τι θέλει να πει ο ποιητής” με το οποίο προσεγγίζονται τόσα έργα στο μάθημα της λογοτεχνίας. Ο Τίτος Πατρίκιος απάντησε διπλωματικά ότι βρίσκει γοητευτικό να δίνονται πολλαπλές ερμηνείες σε λογοτεχνικά έργα. Είπε ακόμη ότι μόνο τα μεγάλα έργα έχουν αυτήν την τύχη, δηλαδή να τα επισκέπτονται γενεές επί γενεών και να ανακαλύπτουν πάντα νέα πράγματα χάρη σε αυτά. Εφερε μάλιστα ένα παράδειγμα που διάβασε στη Le Monde για τη βράβευση τριών γραπτών εξετάσεων του Μπακαλορεά στη φιλοσοφία. Ηταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους αλλά τόσο φρέσκα που αναρωτιόσουν αν οι συγγραφείς τους ήταν δεκαοκτάχρονα παιδιά.
Η σύγκριση ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου με τα δικά μας γραπτά που διορθώνονται με αντιπαραβολή σε σχέση με το μοναδικό σχολικό εγχειρίδιο και φυσικά οι τυχόν ερμηνείες που ξεφεύγουν από τη νόρμα τιμωρούνται με αφαίρεση μονάδων. Επαγγελματική διαστροφή.
Η φωτό από την εκδήλωση.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.