Εκπαιδευτικοί στις ΗΠΑ ενθαρρύνουν τη συμμετοχή παιδιών σε μεγαλύτερες ομάδεςThe New York Times
Aπό την πρώτη ημέρα που συναντήθηκαν μέχρι τα 15 χρόνια τους, η Ρόμπιν Σριβς και η καλύτερή της φίλη, η Πένι, ήταν αχώριστες. Ξυπνούσαν και κοιμούνταν μαζί και μεταξύ τους δεν είχαν μυστικά. Σήμερα, η κυρία Σριβς έχει δύο γιους. Το δεκάχρονο αγόρι έχει «καλύτερό του φίλο» τον γιο της Πένι. Ο οκτάχρονος γιος της, όμως, δεν έχει «κολλητό».
Από τον Τομ Σόγιερ και τον Χάκμπερι Φιν μέχρι τον Χάρι Πότερ και τον Ρον Ουέσλι, οι «καλύτεροι φίλοι» των παιδικών χρόνων έχουν ιδιαίτερη θέση στη λογοτεχνία και στις αναμνήσεις αναρίθμητων ενηλίκων. Είναι, όμως, καλό να έχουν τα παιδιά έναν αποκλειστικό «καλύτερο φίλο»;
Ερευνα σε 3.000 Αμερικανούς ηλικίας από οκτώ έως 24 ετών διαπίστωσε ότι το 94% είχε ένα «κολλητό». Ομως, η αποκλειστική σχέση μεταξύ καλύτερων φίλων σηματοδοτεί σε κάποιες περιπτώσεις μελλοντικούς μπελάδες για τους εκπαιδευτικούς, που ανησυχούν για την ενδεχόμενη δημιουργία «συμμοριών» κι έτσι ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των παιδιών σε μεγαλύτερες ομάδες φίλων.
Αυτή η τάση υποδεικνύει τη διαρκώς αυξανόμενη τάση των ενηλίκων να παρεμβαίνουν στην κοινωνική ζωή των παιδιών τους. Για πολλούς εκπαιδευτικούς και παιδοψυχολόγους ιδανική είναι η κατάσταση του Μάθιου και της Μάργκαρετ Γκεστ, δύο δωδεκάχρονων διδύμων που ζουν στην Ατλάντα. Κάθε απόγευμα Παρασκευής, δέκα αγόρια και κορίτσια μαζεύονται στον κήπο της οικογένειας Γκεστ, παίζουν μπάσκετ, κρυφτό και γενικά διασκεδάζουν.
Διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες βοηθούν τα δύο παιδιά να συμμετέχουν σε ομάδες και να έχουν πολλές παρέες.
Το καλοκαίρι, η κατασκήνωση στη λίμνη Τίμπερ διαθέτει «προπονητές φιλίας» που βοηθούν τα παιδιά να συνάψουν φιλικές σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. «Δεν πιστεύουμε ότι είναι υγιές ένα παιδί να εστιάζει το ενδιαφέρον του αποκλειστικά σε ένα φίλο. Αν κάτι συμβεί, τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά, ενώ περιορίζονται και οι ευκαιρίες να ανακαλύψει το παιδί τον κόσμο». Βέβαια, πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι οι στενές παιδικές φιλίες ενισχύουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού και βοηθούν στην απόκτηση δεξιοτήτων για υγιείς σχέσεις στην ενήλικη ζωή.
Οι «καλύτεροι φίλοι» βοηθούν τα παιδιά να νιώσουν συμπόνια, τα μαθαίνουν να ακούν και να παρηγορούν, να συζητούν, να μαλώνουν και να συμφιλιώνονται. Αν οι παιδικές φιλίες αποστερούνται από τους ενήλικες, πώς είναι δυνατόν να προετοιμαστεί το παιδί για την αποδοχή και την απόρριψη που θα γνωρίσει αργότερα;
Για καλό σκοπό…
Οι εκπαιδευτικοί ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν να παρεμβαίνουν στις παιδικές φιλίες, αλλά μόνο να προάγουν την ευγένεια, τον σεβασμό και την καλοσύνη προς όλους.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.