Διαβάζω τα σχόλια των δημοσιογράφων για το “πολυνομοσχέδιο” και αναρωτιέμαι πώς τους δώσαμε πτυχίο, αφού από κατανόηση κειμένου μάλλον δεν παίρνουν ούτε τη βάση…
Μιλούν για “Νέα σελίδα στην ελληνική εκπαίδευση”… ενώ οι περισσότερες “καινοτομίες” ισχύουν εδώ και χρόνια. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός είναι η λύση; και τι θα γίνει με αυτόν που καίγεται μετά από χρόνια; γιατί όλοι καμένοι δεν θα είμαστε, αφού μας ζητάνε να μπαίνουμε στην τάξη παππούδες και γιαγιάδες με τα υπογλώσσια και τα πιεσόμετρα ανά χείρας;
Οι αρχαίοι ημών το είχαν λύσει το πρόβλημα. Αντίδοση. Οποιος θεωρεί ότι κατέχουμε το πλέον αξιοζήλευτο επάγγελμα, επειδή δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να σταθεί στην τάξη πέραν του ημίωρου, τουλάχιστον ας έρθει να παρακολουθήσει την καθημερινότητά μας. Τι σημαίνει προετοιμασία μαθήματος, διαγωνίσματος, τι σημαίνει διόρθωση εκθέσεων. Πόσοι φιλόλογοι έχουν αποχαιρετίσει την Κυριακή τους διορθώνοντας τις εκθέσεις των μαθητών τους. Εχουν επίγνωση επίσης με πόσες άλλες εξωδιδακτικές εργασίες απασχολούμαστε; Οτι ένα σχολείο χρειάζεται διαρκή γραμματειακή υποστήριξη μόνο και μόνο για να παρακολουθεί τις απουσίες των μαθητών; ακόμη δύο-τρεις λογιστές για τα οικονομικά του;
Αλίευσα και το αμίμητο: Οι αποσπάσεις σε διευθύνσεις και γραφεία εκπαίδευσης θα γίνονται από τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια (ΚΥΣΠΕ-ΚΥΣΔΕ) και όχι από τα γραφεία των εκάστοτε υπουργών.
Αυτό ειλικρινά τώρα που το βρήκαν; Πάντα έτσι δεν γίνονταν; μόνο που μέσα στα συμβούλια οι αιρετοί είχαν σκονάκι τις λίστες των βουλευτών και υπουργών. Τι ακριβώς θα αλλάξει εδώ;
Να μιλήσω για τη βάση του 10; ποιος είναι ο λόγος να διατηρείται στο γυμνάσιο αφού καταργείται για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια; Μήπως τώρα δεν αναγκάζονται οι συνάδελφοι να αλλάζουν το 4 που πραγματικά αξίζει ο μαθητής, για να ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση;
Διαβάστε και μία σχετική δημοσίευση στην Ars Longa…
από εκεί και το βίντεο
δείτε και την ελληνική του εκδοχή…
Άρθρα (RSS)
Πόσο συμφωνώ μαζί σου! Ειδικά εκεί που λες για το “αξιοζήλευτο” επάγγελμα, τα “ωραία” και “ξέγνοιαστα” σαββατοκύριακα ενός εκπαιδευτικού, αλλά και τις “διαφανείς” διαδικασίες επιλογής εκπαιδευτικών, συνεργατών κ.α. Αμ, το άλλο με τις καινοτομίες, project, ομαδοσυνεργατική και υπολογιστές τη Διαμαντοπούλου περίμεναν. Και η αύξηση του αριθμού των μαθητών μες στις καινοτομίες βρίσκεται.
Δεν με πείθει η υπουργός ότι δεν την συμβουλεύουν παραδοσιακά κομματόσκυλα και ότι η αξιοκρατία προσόντων στη στελέχωση των υπουργείων που διαλαλούσαν μετά τις εκλογές, έγινε ποτέ πραγματικότητα. Καλά τα βιογραφικά και τα αξιοκρατικά κριτήρια αλλά “είναι κανένας δικός μας;”
Η απογοήτευση στην εκπαίδευση συνεχίζεται…