Ο Κωνσταντίνος Τζήκας χάρη στο εξωτικό του όνομα κέρδισε μία εμπειρία που τη μοιράζεται από τις σελίδες της AthensVoice:
Σαν νέο αξεσουάρ που προστίθεται στο ράφι της καθημερινότητας, το Ίντερνετ, εδώ και λίγα χρόνια, έλκει σαν μαγνήτης μια σειρά από κλισέ και στερεότυπα: Το Ίντερνετ αποτελεί εργαλείο ελεύθερης έκφρασης, το Ίντερνετ εκμηδενίζει τις γεωγραφικές αποστάσεις, το Ίντερνετ διευκολύνει την επικοινωνία και τη ζύμωση απόψεων. Και όπως συμβαίνει ενίοτε με τις κοινοτοπίες, τις είδα να βρίσκουν τη δικαίωσή τους μέσα από τη δική μου πρόσφατη εμπειρία, την εμπειρία μιας συλλογικής προσπάθειας για τη δημιουργία μίας ανθολογίας διηγημάτων αποκλειστικά μέσα από το Διαδίκτυο.
Ο σπόρος αυτής της εμπειρίας χρονολογείται από το 2005, όταν επίδοξος συγγραφέας ων γραφόμουν στο Zoetrope.com, online συγγραφική κοινότητα που ανήκει στον Φράνσις Φορντ Κόπολα (!) και στην οποία χιλιάδες συγγραφείς από όλο τον κόσμο «ανεβάζουν» διηγήματά τους και γνωμοδοτούν για τα έργα άλλων συγγραφέων, ενώ συγχρόνως λαμβάνουν feedback από τους συναδέλφους τους για τις δικές τους λογοτεχνικές απόπειρες. Η Zoetrope, μάλιστα, δεν περιορίζεται μόνο στους διηγηματογράφους, αλλά παρέχει και αντίστοιχα «ζυμωτήρια» για ποιητές, φωτογράφους, graphic designers, ακόμα και ηθοποιούς που θέλουν να διαφημιστούν.
Άλμα στο χρόνο. Δύο χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 2007, είχα αρχίσει να συμμετέχω πιο ενεργά στην πολυάριθμη αυτή κοινότητα, όταν έλαβα μήνυμα στο Zmail μου, όπως… αυτοαποκαλείται το σύστημα προσωπικών μηνυμάτων του site. Έτσι καταδύθηκα στην περιπέτεια του “One World”. Το μήνυμα προερχόταν από τον Νιγηριανό Όβο Αντάγκα και με προσκαλούσε να εγγραφώ στο προσωπικό “office” του μέσα στο site, που έφερε τον εύγλωττο, αλλά και επιδεκτικό πολλαπλών παρεξηγήσεων, τίτλο “Third World Project”. Εκ των υστέρων, βέβαια, έμαθα το κωμικό παρασκήνιο της μυστηριώδους όσο και θαυμαστής επιλογής μου από τον Όβο. Ψάχνοντας να στρατολογήσει συγγραφείς από χώρες του αποκαλούμενου (;) Τρίτου Κόσμου στο project του για τη δημιουργία μίας ανθολογίας διηγημάτων με επίκεντρο ακριβώς τη «σφαίρα» αυτή, ο Όβο είχε ζητήσει γνώμες από διάφορα μέλη της Zoe, ζητώντας να του υποδείξουν έτερους συγγραφείς με ενδιαφέρουσα γραφή και προέλευση κάποια από τις ανωτέρω χώρες. Όπερ και εγένετο, με μία Αμερικανίδα συνάδελφο να παρερμηνεύει το… εξωτικό άκουσμα του επωνύμου μου ως βέβαιη απόδειξη της καταγωγής μου από Ασία ή Αφρική. Έτσι έλαβα λοιπόν και την πρόσκλησή μου για την ανθολογία του Τρίτου Κόσμου!
O όρος «Τρίτος Κόσμος» γρήγορα εκπαραθυρώθηκε και το project απόκτησε τίτλο εργασίας «Ένας κόσμος (One World)», ενώ συγχρόνως τελέστηκε μια στροφή στο focus της ανθολογίας: δεν επρόκειτο πια για μια σειρά διηγημάτων με έμφαση στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες του Τρίτου Κόσμου –με κίνδυνο το βιβλίο να μετατραπεί σε ένα πνιγηρό μανιφέστο–, αλλά για μία ποικιλόμορφη θεώρηση της ανθρώπινης εμπειρίας, γλυκιάς και πικρής, σε κάθε γωνιά της γης.
Είκοσι τρεις άνθρωποι από όλες τις γωνιές της γης επικοινώνησαν στο Διαδίκτυο, έγραψαν ο καθένας από μια ιστορία, έκαναν κριτική και διορθώσεις στις ιστορίες των άλλων, αποφάσισαν από κοινού για τον τίτλο του βιβλίου και αξιοποίησαν ο καθένας τις δεξιότητές του, όπως για παράδειγμα ο Αμερικανός Σεκόια Ναγκαμάτσου που έσπευσε αμέσως να χτίσει για την ανθολογία την απαραίτητη ιντερνετική παρουσία (facebook, myspace, blog, youtube, δικό μας site, το oneworldstories.com).
Αυτή η προσπάθεια αποτελεί σημάδι μιας εποχής στην οποία οι άνθρωποι θα έχουν στα χέρια τους τη δύναμη να δημιουργούν, να επεξεργάζονται και να προωθούν οι ίδιοι το έργο τους. Μια χούφτα ανθρώπων έγραψε ιστορίες, τις πακέταρε, βρήκε μόνη της τους εκδότες της και αναλαμβάνει μόνη της να προβάλλει το «παιδί» της. Το Ίντερνετ αποτελεί το νέο Δούρειο Ίππο του do-it-yourself style που τόσο αγαπούσε το punk, σε μια κοινωνία όπου η ελευθερία της έκφρασης των δημιουργών αμβλύνεται συχνά από τις παρεμβάσεις ορισμένων «επαϊόντων».
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.