Για το «πείραμα» στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στην Γκράβα, όπου η πρωινή προσευχή αντικαταστάθηκε με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, ζητήσαμε έναν απολογισμό από τη Στέλλα Πρωτονοταρίου, διευθύντριά του έως τον Νοέμβριο του 2007:
«Στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, πολυπολιτισμικό πλέον, φοιτούν πολλοί μαθητές και μαθήτριες μη ορθόδοξοι. Ολα αυτά τα μη ορθόδοξα παιδιά (σύμφωνα με το Π.Δ. 201/98) “εφόσον προσέλθουν στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, είναι υποχρεωμένα να παρευρίσκονται με το τμήμα τους στον χώρο της συγκέντρωσης, χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, σεβόμενοι τους συμμαθητές τους που προσεύχονται”. Ομως αυτό δεν ακολουθείται, γιατί τα παιδιά θέλουν να είναι μέλη της ομάδας, όλα βρίσκονται στο σχολείο την ώρα της προσευχής και διεκδικούν να συμμετέχουν στην πρώτη συλλογική δραστηριότητα με την οποία ξεκινά το σχολείο. Τα παιδιά δεν θέλουν δηλαδή να ξεχωρίζουν και να αισθάνονται αποκλεισμένα, να τα κοιτάνε περίεργα, να τα σχολιάζουν, να τα περιθωριοποιούν.
Πολλές φορές μαθητές μουσουλμάνοι έπαιρναν το μικρόφωνο και έλεγαν το Πάτερ ημών. “Γιατί να μην πω κι εγώ προσευχή; Εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα παιδιά;”, μας ρώτησε κάποια φορά ένας μαθητής της Γ’ και μια μαθήτρια της Ε’, καθολική, δήλωσε στο δάσκαλό της ότι την κοιτάνε περίεργα τα παιδιά και τη σχολιάζουν για τον τρόπο που κάνει το σταυρό της και ντρέπεται. Επίσης, πολλοί γονείς πολλών μη ορθόδοξων παιδιών ζητούσαν τα παιδιά τους να παρευρίσκονται στη προσευχή, χωρίς όμως να συμμετέχουν και χωρίς φυσικά να κάνουν τον σταυρό τους. Εβλεπαν όμως οι ίδιοι ότι τα παιδιά συμμετείχαν. Στο σπίτι, όπως μας έλεγαν, όσο και να το συζητούσαν, τα παιδιά αντιδρούσαν. Κάποιοι από αυτούς τους γονείς διαμαρτύρονταν επειδή θεωρούσαν ότι εμείς, οι εκπαιδευτικοί, κατά κάποιον τρόπο δεν σεβόμασταν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Είναι αναγκαίο λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να μη στερούμε από τα παιδιά το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στην πρωινή προσευχή και φυσικά και σε κάθε άλλη δραστηριότητα του σχολείου. Δηλαδή ο αποκλεισμός τους, εκτός από σοβαρό παιδαγωγικό λάθος, θεωρώ ότι είναι και παραβίαση των δικαιωμάτων τους και έρχεται σε σύγκρουση με τη σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού, που διδάσκεται πλέον επίσημα και είναι μέρος του αναλυτικού προγράμματος του σχολείου.
Στο 132ο Δημοτικό Σχολείο ύστερα από πολλή σκέψη και συζήτηση αντικαταστήσαμε το Πάτερ ημών με το παρακάτω ποίημα- προσευχή από το «Πρωινό Αστρο» του Γ. Ρίτσου:
“Καλέ Θεούλη, εμείς είμαστε καλά.
Κάνε, καλέ Θεούλη, να ‘χουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια.
Κάνε, καλέ Θεούλη, να ‘ναι όλοι καλά,
έτσι που κι εμείς να μην ντρεπόμαστε για τη χαρά μας”.
Οι στίχοι που επιλέξαμε δεν συγκρούονται “με τα γνήσια στοιχεία της Ορθοδοξίας”, όπως απαιτεί ο νόμος, δεν προσβάλλουν καμιά θρησκεία, είναι απλοί και κατανοητοί από τα παιδιά και αφήνουν χώρο και στα παιδιά άλλων θρησκειών να προσεύχονται λέγοντάς τους κάθε πρωί.
Τα παιδιά ήταν πολύ ευχαριστημένα. Ελάχιστοι ορθόδοξοι Ελληνες γονείς αντέδρασαν και αφού το συζητήσαμε, εκτός εξαιρέσεων, συμφώνησαν με την απόφαση του σχολείου. Βέβαια η τοπική ενορία αντέδρασε. Οταν ως διευθύντρια του συγκεκριμένου σχολείου τούς ζήτησα να βρούμε από κοινού μία λύση αρνήθηκαν».
Η συνέχεια; Η κ. Πρωτονοταρίου δεν πέρασε τη διαδικασία επιλογής για το συγκεκριμένο σχολείο και ο αντικαταστάστης της επανέφερε το «Πάτερ ημών». Στον θόρυβο που προκλήθηκε (η «Ε» έχει ασχοληθεί με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του «Ιού») παρενέβη ο υφυπουργός Παιδείας Α. Λυκουρέντζος, δηλώνοντας μεταξύ άλλων στη ΝΕΤ ότι εκείνος βρίσκεται στη θέση του «για να τηρούνται οι νόμοι της Πολιτείας» και «να προστατεύεται η ελληνορθόδοξη παράδοση». Ο Συνήγορος του Παιδιού ζήτησε εξηγήσεις, αλλά ουδέποτε έλαβε απάντηση από το υπουργείο Παιδείας.
Άρθρα (RSS)
[…] Καλέ Θεούλη, εμείς είμαστε καλά […]