The Economist

Ο ανάπηρος βετεράνος πολέμου Κρεγκ Σμόλγουντ αφιέρωσε 20.000 ώρες σε διάστημα 5 ετών για να παίζει στο Ιντερνετ ένα παιχνίδι που λέγεται Lineage II. Οταν κατηγορήθηκε ότι παραβιάζει τους κανόνες του παιχνιδιού και του απαγορεύθηκε να παίζει, έπεσε σε κατάθλιψη, έπαθε κρίσεις σοβαρής παράνοιας και είχε παραισθήσεις. Επειτα από τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο, κατέθεσε αγωγή κατά της κατασκευάστριας NCsoft, κατηγορώντας την πως δεν τον προειδοποίησε ότι μπορεί να εθιστεί στο παιχνίδι. Οι ειδικοί δεν συμφωνούν αν μπορούμε να κάνουμε επισήμως λόγο για εθισμό στο Ιντερνετ. Το 2000, ο καθηγητής επικοινωνίας Τζότζεφ Γουάλθερ υποστήριξε πως με το ίδιο κριτήριο που αποφασίζουμε ότι κάποιος είναι «εθισμένος στο Ιντερνετ» θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε ότι κάποιος άλλος είναι «εθισμένος στην ακαδημαϊκή ζωή». Σύμφωνα με τον Γουάλθερ, άλλα είναι τα βασικά προβλήματα, π. χ. η κατάθλιψη, και η κατάχρηση του Ιντερνετ είναι η αντανάκλασή τους. Ομως, στη Νότια Κορέα, όπου ο μέσος μαθητής γυμνασίου παίζει βίντεοπαιχνίδια 23 ώρες την εβδομάδα, το 2007 η κυβέρνηση υπολόγισε ότι 210.000 παιδιά χρειάζονται θεραπεία κατά του εθισμού στο Ιντερνετ. Σε όλο τον κόσμο ξεπηδούν κέντρα θεραπείας για εθισμένους στο Ιντερνετ. Το κέντρο Smith&Jones στο Αμστερνταμ θεραπεύει τον εθισμό στα βιντεογκέιμ, το πρόγραμμα reSTART στην Αμερική προσφέρει θεραπεία κατά του εθισμού στο Ιντερνετ, στα παιχνίδια, ακόμη και στα SMS. Στην Κίνα προτιμάται ως μέθοδος η αποστολή των παιδιών σε στρατιωτικού τύπου εγκατατάσεις, αν και οι εγκαταστάσεις άρχισαν να ελέγχονται αυστηρότερα μετά τους θανάτους κάποιων παιδιών. Γενικά, λιγότερο από το 1% των χρηστών αναπτύσσουν παθολογικό πρόβλημα. Για τους περισσότερους το Ιντερνετ είναι απλώς μια ευχάριστη συνήθεια.

http://news.kathimerini.gr

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων