Τανζανία

>
“Ίσως, στη δευτέρα παρουσία, ο Χριστός να μην μας ρωτήσει πόσες νηστείες ή πόσες μετάνοιες κάναμε. Σίγουρα θα μας ρωτήσει, όμως, αν δώσαμε νερό στο διψασμένο, φαγητό στον πεινασμένο, φάρμακο στον άρρωστο, στέγη στο ορφανό”. Τα λόγια αυτά του επισκόπου Διοκλείας, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Κάλλιστου Γουέδερ, αντανακλούν με τον καλύτερο ίσως τρόπο τη “φιλοσοφία” όσων έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο ιεραποστολικό έργο. Και δεν είναι πολλοί. Ένας από αυτούς είναι και ο καταγόμενος από τον πανέμορφο ορεινό Σοχό Θεσσαλονίκης, Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως και Σεϋχέλλων Νήσων κ. Δημήτριος, ο οποίος εδώ και τεσσεράμισι χρόνια κάνει “μικρά θαύματα” στην Τανζανία.

Ένα έργο αντάξιο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, του Πατριαρχείου της αγάπης, της προσφοράς και της ελπίδας για τους λαούς της αφρικανικής ηπείρου, που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Στη χώρα αυτή, γνωστή σε όλο τον κόσμο για το οροπέδιο Σερεγκέτι και τον κρατήρα Γκορογκόρο, με το ένα τρίτο της να καλύπτεται από εθνικά πάρκα και καταφύγια θηραμάτων- προορισμός αγαπητός για εκλεκτούς τουρίστες- οι πολλαπλές ανάγκες των γηγενών είναι αδιανόητες για εμάς, που ζούμε στον πολιτισμένο κόσμο.

Στη χώρα αυτή της Ανατολικής Αφρικής, των σαράντα εκατομμυρίων κατοίκων, δύο στα δέκα παιδιά πεθαίνουν από τη μάστιγα του AIDS, άλλα πεθαίνουν από ασιτία, αβιταμίνωση, έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού, τροπικές ασθένειες. Οι γυναίκες, κατά μέσο όρο, ζουν περίπου 45 χρόνια.

Συνηθισμένη εικόνα σε κάθε βήμα στους δρόμους ακόμη και της πρωτεύουσας Νταρ ελ Σαλάαμ, που σημαίνει “Πόλη της Ειρήνης”, παιδιά ανάπηρα από πολιομυελίτιδα να σέρνονται κυριολεκτικά στη γη.

Η βοήθεια της ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δίνεται αδιακρίτως θρησκείας και φυλής, όπως άλλωστε και στις σαράντα από τις πενήντα τρεις χώρες της Αφρικής, όπου αναπτύσσεται συνεχώς το ιεραποστολικό έργο και επί των ημερών του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρου Β΄.

Δεκάδες γεωτρήσεις για την εξασφάλιση καθαρού πόσιμου νερού, συσσίτια για χιλιάδες παιδιά, επτά σχολεία, δύο ορφανοτροφεία, δέκα εκκλησίες, ιατρικές κλινικές, προγράμματα για φορείς του AIDS και καρκινοπαθή παιδιά, συνθέτουν -μεταξύ άλλων- το έργο ανιδιοτελούς αγάπης της Ιεραποστολής του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Τανζανία.

Στόχος εφικτός, όπως εκτιμά ο Μητροπολίτης, έως το 2010 να προσφερθεί καθαρό πόσιμο νερό σε περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους.

Η αναγνώριση των τοπικών αρχών είναι μεγάλη. Στην Ιρίγκα, μία εύφορη, πλην πάμφτωχη, περιοχή στην ενδοχώρα της Τανζανίας, όπου πριν από λίγα χρόνια κανείς δεν ήξερε την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε ένα νέο γυμνάσιο για 2.100 μαθητές, που οικοδομήθηκε από την Ιεραποστολή, στο Κινταμάλι, ως ελάχιστο δείγμα εκτίμησης, οι τοπικές αρχές έδωσαν το όνομα του Μητροπολίτη Δημήτριου.

Το τρίτο δημοτικό σχολείο στην περιοχή θα εγκαινιαστεί τον Ιούλιο από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, ο οποίος στηρίζει το θεάρεστο έργο, όπως και πολλές άλλες Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδος, και όχι μόνο.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, ο Νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης προσέφερε χρήματα για τη διάνοιξη τριών νέων πηγαδιών και την κατασκευή άλλων τριών κατοικιών. Στο πλευρό του είναι και οι συντοπίτες του από το Σοχό, με το δήμαρχο Θεοφάνη Παπά να πρωτοστατεί.

“Με τη συμπαράσταση της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και τη συγκινητική ανταπόκριση του απλού κόσμου, από κάθε γωνιά της πατρίδας, από την Κύπρο και τη Διασπορά, συνεχίζουμε το έργο μας”, δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μητροπολίτης Δημήτριος, μνημονεύοντας και τη στήριξη των λίγων, αλλά εκλεκτών Ελλήνων της Τανζανίας.

Οι δράσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Στο νέο Ιεραποστολικό Κέντρο στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο, στην Αρούσα, κατασκευάζεται μία ακόμη κλινική και ένα νηπιαγωγείο. Έντεκα καινούργια πηγάδια ανοίγουν σε μία άλλη απομακρυσμένη πάμφτωχη περιοχή, στο Μαφρούτο.

“Εκεί, οι γηγενείς ζούνε ξεχασμένοι από τους ανθρώπους, όχι όμως και από το Θεό, που μας οδήγησε εκεί. Τόση φτώχια δεν έχω δει πουθενά”, σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Δημήτριος.

“Για να φτάσουμε στον προορισμό μας- λέει- καθώς δρόμος δεν υπήρχε, ανεβήκαμε με τζιπ την κοίτη ενός ποταμού. Τώρα χτίζουμε και εκεί ένα σχολείο”.

Όλες τις δυσκολίες, ο Μητροπολίτης Δημήτριος έχει μάθει να τις αντιμετωπίζει με καρτερικότητα, προσευχή και πολλές φορές με δάκρυα, πάντα όμως “έρχεται το έλεος του Θεού και προχωράμε”, όπως λέει με ευλάβεια.

Μονάκριβη ανταμοιβή για τον ίδιο είναι η ανόθευτη αγάπη των γηγενών και η χαρά που εκδηλώνουν προσερχόμενοι στην εκκλησία, έχοντας διανύσει με τα πόδια ξυπόλητα, κάτω από τον καυτό ήλιο, δεκάδες χιλιόμετρα, με χαμόγελο στα χείλη και την ευχή “Μούγκου ακού μπαρίκι Σάνα” (να σας ευλογεί ο Θεός Κύριε).

Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις πριν από πέντε χρόνια στην Τανζανία υπήρχαν μόνο 300 Ορθόδοξοι και μία εκκλησία. Σήμερα, οι πιστοί μετράνε χιλιάδες.

Για όσους επιθυμούν να συμβάλουν στο έργο της Ιεραποστολής της Τανζανίας οι λογαριασμοί τραπέζης είναι: ALPHA BANK 714-00-23 10010 680 και EUROBANK : 0026-0124-37-0100969481. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μόλις 3 ευρώ στοιχίζει ένα εμβόλιο της ανεμοβλογιάς, δέκα ευρώ ο ορός για την ελονοσία, 100 ευρώ μια χημειοθεραπεία, 150 ευρώ στοιχίζει ένα αναπηρικό καροτσάκι, ενώ 1.500 ευρώ είναι αρκετά για τη διάνοιξη ενός πηγαδιού, που μπορεί να αποβεί σωτήριο για χιλιάδες κατοίκους απομακρυσμένων περιοχών της Τανζανίας.

“Πάντοτε με τις ευλογίες του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας, του πνευματικού πατέρα της Αφρικής, με τη βοήθεια του Θεού, επιτελούμε το έργο του. Και μην ξεχνάτε ότι κάθε παιδί της Τανζανίας είναι ένα δικό μας παιδί, ένα δώρο του Θεού στο κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κοντά τους, προσφέροντας, με τη βοήθειά σας, αγάπη και ζωή”, τονίζει ο Μητροπολίτης Δημήτριος, ο οποίος νιώθει ζηλευτή, θα έλεγε κανείς, πληρότητα στην καρδιά του.

“Εμείς, στην Τανζανία, κάθε ημέρα έχουμε μικρές Αναστάσεις και αυτό είναι που μας δίνει ανείπωτη χαρά”,καταλήγει.

http://www.athos.gr/s_articles-t_view-id_1323.html

>

«Φέρε μου μέλη από το σώμα αλμπίνο και θα γίνεις πλούσιος», προστάζει ο μάγος-γιατρός στους πελάτες -ασθενείς του και εκείνοι τον πιστεύουν. Θα μπουν μέσα στα σπίτια των αλμπίνο νύχτα, και με μια μασέτα, το κοινό αγροτικό εργαλείο, θα κόψουν τα χέρια, τα πόδια, τη γλώσσα, ή και το κεφάλι τους, ενώ εκείνοι είναι ακόμη ζωντανοί. «Εισέβαλαν κρατώντας έναν αναμμένο πυρσό. Η Βομυλία τον ρώτησε “ποιοι είστε”. “Θα μας γνωρίσεις σύντομα”, απάντησαν. Όταν προσπάθησα να κλείσω την πόρτα, ένας από αυτούς με συνέθλιψε πάνω στον τοίχο με την πόρτα. Ο άλλος έκοψε τον λαιμό της Βομυλίας με μια μασέτα. Έπεσε κάτω και μετά άρχισε να της κόβει το δεξί πόδι.». Η Τζέμε, από φτωχή αγροτική οικογένεια, είδε την 17χρονη κόρη της να κατακρεουργείται μπροστά στα μάτια της.

Ένας στους 4.000 κατοίκους της Τανζανίας είναι αλμπίνο. Επίσημη καταγραφή δεν υπάρχει. Οι αλμπίνο είναι γνωστοί και ως Ζερού Ζερού, το Φάντασμα, ο Κανένας. Λέξη απαγορευμένη. Άνθρωποι χωρίς μελανίνη, γενετική ανωμαλία, που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Κατάλευκοι με άσπρα μαλλιά και κόκκινα μάτια, οι αλμπίνο της Αφρικής ξεχωρίζουν. Με περιορισμένη όραση και απειλούμενοι από τον καρκίνο του δέρματος, γνωρίζουν από μικροί την διαφορετικότητα τους. Οι συμμαθητές τους, τους αγγίζουν για να δουν αν… ξεβάφουν. Καταραμένοι από την γέννα, αφού κατά την παράδοση είναι παιδιά μοιχείας.

Στη σύγχρονη Αφρική οι αλμπίνο τείνουν να γίνουν εμπορεύσιμο προϊόν. Από τον Μάιο του 2007 ένα ξέφρενο ανθρωποκυνηγητό έχει συγκλονίσει την ειρηνική, κατά τα άλλα, Τανζανία. Ξεκίνησε στη γη της Σουκούμα, στην περιοχή της Λίμνης Βικτωρία, όπου κάποιοι επιτήδειοι από τους 161.000 μάγους-γιατρούς που δραστηριοποιούνται στην Τανζανία, κεφαλαιοποίησαν τις φοβίες και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, εφευρίσκοντας έναν μακάβριο τρόπο για να βγάλουν περισσότερα χρήματα. «Εκσυγχρονίζοντας» την προκατάληψη που ήθελε τους ανθρώπους να φοβούνται τους αλμπίνο λόγω της διαφορετικότητάς τους, άρχισαν να διαδίδουν ότι φέρνουν καλή τύχη. Νεκροί. «Οι άνθρωποι ψάχνουν τους αλμπίνο, πηγαίνουν στους μάγους-γιατρούς, αυτοί τους λένε ότι θα γίνουν πλούσιοι εάν έχουν ένα μέλος του σώματος κάποιου αλμπίνο. Τους μισώ, αυτοί είναι η πηγή του κακού», επισημαίνει η αλμπίνο βουλευτής Al Shaimma Kwengir

Σήμερα η σάρκα και τα οστά των αλμπίνο πωλούνται στη μαύρη αγορά της Τανζανίας, της Κένυας, της Νοτίου Αφρικής, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, του Μπουρουντί. Ένα χέρι Αλμπίνο κοστίζει 1.500 ευρώ.

Οι δράστες, ψαράδες που είδαν την πέρκα να εξαφανίζεται, χρυσωρύχοι από τις ορεινές περιοχές της χώρας που είδαν τον χρυσό να εξαντλείται, απλοί χωρικοί, που συμβουλεύονται τον μάγο- γιατρό του χωριού για την υγεία τους και το γάμο τους, αλλά και νεόπλουτοι που επιθυμούν να δουν την επιχείρηση τους να ευημερεί. «Η μοναδικότητα σε αυτά τα εγκλήματα προκατάληψης έγκειται στο ότι είναι στενά συνδεδεμένα με την τρέχουσα μανία για πλούτο χωρίς εργασία, το θαύμα του εύκολου πλουτισμού», αναφέρει ο καθηγητής φιλοσοφίας Λόκι Λοϊτάμα

Συμμορίες πλουτίζουν, επίσης, αναλαμβάνοντας να σφάξουν τον αλμπίνο για λογαριασμό άλλων. Yπολογίζεται πως μέσα σε ένα χρόνο πάνω από εκατό αλμπίνο έχουν δολοφονηθεί στην Τανζανία. Πολλές φορές συνεργοί στο έγκλημα είναι οι ίδιοι τους οι συγγενείς, οι γείτονες ή οι γνωστοί τους.

Παρά τις όποιες προσπάθειες της κυβέρνησης, οι αρχές αδυνατούν να περιορίσουν το φαινόμενο και να αποτρέψουν το παράλογο αυτό έγκλημα που έχει στιγματίσει την κοινωνία της Τανζανίας. Ως συνέπεια, οι αλμπίνο έχουν φυλακιστεί μέσα στα σπίτια τους αναμένοντας απροστάτευτοι την ώρα της δικής τους σφαγής. «Μπήκαν και του έκοψαν το λαιμό. Έχυσαν το αίμα σε ένα δοχείο και το ήπιαν αμέσως. Του έκοψαν τα πόδια και έφυγαν», περιγράφει η Al Shaimma Kwengir

www.exandas.gr