Απρ 09
29
«Δωρίζω το σώμα μου στην επιστήμη»
ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ | 29 Απριλίου, 2009 | Γράψτε σχόλιο
«Ο σύζυγός μου δώρισε το σώμα του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης γιατί επιθυμούσε, όπως έλεγε, να είναι χρήσιμος και μετά θάνατον. Θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν έρθει εκείνη η ώρα».
Μία από τους ελάχιστους- υπολογίζονται σε μερικές δεκάδες- δωρητές σώματος στη χώρα μας, η κ. Τάνια Καράμπελα, περιγράφει στα «ΝΕΑ» πώς βίωσε την απόφαση του συζύγου της να δωρίσει το σώμα του στην επιστήμη και πώς η στάση του άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόταν και η ίδια έως τότε τον θάνατο.
«Πέντε χρόνια πριν πεθάνει ο σύζυγός μου ο Μιχάλης, σε ηλικία περίπου 83 ετών, μού ανακοίνωσε ότι δώρισε το σώμα του στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δε μου άφησε περιθώρια αντίρρησης. Ανάρτησε παντού στο σπίτι την αίτηση που είχε υπογράψει στο πανεπιστήμιο και ενημέρωσε συγγενείς και φίλους για την απόφασή του. Ήθελε να είμαι εκτεθειμένη, μη τυχόν και δεν πραγματοποιήσω την επιθυμία του» λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Καράμπελα.
Η 50χρονη κοινή ζωή του ζευγαριού δεν ήταν ποτέ ανιαρή, όπως και η γνωριμία τους. Γνωρίστηκαν μέσω μιας στήλης αλληλογραφίας φιλολογικού περιοδικού της εποχής. «Θυμάμαι, γράφαμε με ψευδώνυμα, κι εκείνος μου έστειλε επιστολή την οποία υπέγραφε ως “Αρειανός”, που δήθεν κατέβηκε στη Γη και ήθελε να μάθει πώς σκέπτονται τα κορίτσια εδώ».
Το ζευγάρι- εργολάβος εκείνος, μετέπειτα έμπορος εκείνη- παντρεύτηκε στη Θεσσαλονίκη και απέκτησε μία κόρη, η οποία εργάζεται σήμερα σε εταιρεία πληροφορικής στο Ντουμπάι.
«Ο σύζυγός μου ήταν καλλιεργημένος, απλός άνθρωπος με σύγχρονους προβληματισμούς. Πίστευε στον Θεό όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως έμενε μακριά από τους τύπους της Εκκλησίας. Όταν μού ανακοίνωσε ότι είχε δωρίσει το σώμα του στο πανεπιστήμιο, δεν ξαφνιάστηκα. Αντίθετα, ένιωσα περήφανη για εκείνον. Μου είπε ότι ήθελε να βοηθήσει τα νέα παιδιά που σπουδάζουν κι επιπλέον ήθελε να μας απαλλάξει από επώδυνες καταστάσεις. Επιθυμούσε να είναι χρήσιμος και μετά θάνατον» εξηγεί η κ. Καράμπελα.
Αν και όλοι οι συγγενείς και φίλοι γνώριζαν την επιθυμία του συζύγου, οι περισσότεροι ξαφνιάστηκαν μετά το θάνατό του, όταν έμαθαν ότι το σώμα του μεταφέρθηκε στο πανεπιστήμιο και ότι δε θα γινόταν νεκρώσιμη ακολουθία. «Ακόμη και άνθρωποι του στενού περιβάλλοντός μας κράτησαν αποστάσεις. Με ρωτούσαν αν θα έκανα μνημόσυνο και κόλλυβα. Ευτυχώς απαλλάχτηκα από αυτές τις διαδικασίες» λέει η κ. Καράμπελα.
Λίγους μήνες αργότερα υπέγραψε και η ίδια αίτηση δωρεάς σώματος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. «Αν δεν το είχε κάνει εκείνος, δε θα το σκεφτόμουν καν. Θέλω να κάνω το ίδιο για να βοηθήσω τα νέα παιδιά. Το θεωρώ πλέον φυσιολογικό. Να θάβεις το σώμα σου για να σε θρηνούν μού φαίνεται πολύ εγωιστικό».
«ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ»
«Επιθυμώ να βοηθήσω τα νέα παιδιά. Το θεωρώ πλέον φυσιολογικό. Να θάβεις το σώμα σου για να σε θρηνούν μού φαίνεται πολύ εγωιστικό»
Ταμπού στην Ελλάδα η δωρεά σώματος
«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πόσο θα βοηθούσε μια τέτοια απόφαση. Στα μαθήματα Ανατομίας σε ευρωπαϊκές χώρες αντιστοιχεί ένα σώμα σε οκτώ φοιτητές, ενώ στην Ελλάδα ένα σώμα σε 18 φοιτητές. Τα πανεπιστήμιά μας αναγκάζονται να αγοράζουν σώματα από το εξωτερικό», λέει ο κ. Ψαρούλης.
Σύμφωνα με τον κ. Ψαρούλη, τα τελευταία χρόνια, αν και ο αριθμός των δωρητών σώματος παραμένει μικρός, παρατηρείται μείωση του μέσου όρου ηλικίας αυτών που αποφασίζουν να δωρίσουν το σώμα τους, κυρίως λόγω της ενημέρωσης που κάνουν οι γιατροί στα νοσοκομεία.
Για να γίνει κάποιος δωρητής σώματος αρκεί να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση προς το Πανεπιστήμιο και να ενημερώσει τους στενούς συγγενείς του. Το πτώμα ταριχεύεται και χρησιμοποιείται για ανατομική έρευνα για περίπου έναν χρόνο, οπότε ο δήμος αναλαμβάνει την ταφή.
Έκκληση για δωρεά εγκεφάλων
ΕΚΚΛΗΣΗγια μετά θάνατον δωρητές εγκεφάλου έκαναν πρόσφατα στη Μ. Βρετανία οι επιστήμονες που ερευνούν την ασθένεια του Πάρκινσον. Η Ρarkinson΄s Disease Society στη Μ. Βρετανία απηύθυνε δημόσια έκκληση για τη δωρεά εγκεφάλων, ώστε να κατανοήσουν οι επιστήμονες τον μηχανισμό γένεσης της ασθένειας και να βρουν τη θεραπεία. Στη Μ. Βρετανία περίπου 10.000 άνθρωποι προσβάλλονται από Πάρκινσον και μάλιστα ο ένας στους 20 είναι κάτω των 40 ετών. Έως τώρα περίπου 1.000 άνθρωποι κάθε χρόνο δωρίζουν μετά θάνατον τον εγκέφαλό τους για την έρευνα του Πάρκινσον και στόχος της καμπάνιας είναι να διπλασιασθεί αυτός ο αριθμός. Πάντως, σε έρευνα που έγινε, μόνο το 7% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι δεν θα είχαν πρόβλημα να δωρίσουν τον εγκέφαλό τους.
Το παράδειγμα Σαμαράκη
Ανακτήθηκε από: http://www.tanea.gr
Θα πρέπει να είστε συνδεδεμένος για να υποβάλλετε σχόλιο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.