Καλλυντικά ελαιολάδου

από http://www.chemist.gr/2013/05/9122/

Καλλυντικά ελαιολάδου

Τα καλλυντικά ελαιολάδου διαθέτουν πληθώρα από ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία, ανάπτυξη και διατήρηση της επιδερμίδας.

Οι πωλήσεις καλλυντικών περιποίησης προσώπου, αλλά και σώματος παγκοσμίως, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Πολλά από τα ακριβά και καλά καλλυντικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο υπόσχονται έως και θαύματα. Έτσι έχουμε καλλυντικά ενυδάτωσης της επιδερμίδας του προσώπου αλλά και του σώματος, καλλυντικά για υγιή μαλλιά, όπως και καλλυντικά που υπόσχονται ότι μειώνουν τις ρυτίδες και τις λεπτές γραμμές. Όλα αυτά τα προϊόντα κυκλοφορούν σε διάφορες τιμές. Από πολύ ακριβά έως τελείως φτηνιάρικα. Άλλα καλλυντικά κάνουν πολύ καλά τη δουλειά που υπόσχονται ότι κάνουν, ενώ άλλα είναι μόνο παχιά λόγια. Τα τελευταία χρόνια, πολλές εταιρίες έχουν κυκλοφορήσει στο εμπόριο καλλυντικά με ελαιόλαδο.

Το ελαιόλαδο αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά των καλλυντικών και έχει γίνει μόδα, με αποτέλεσμα πολλές εταιρίες να το προτιμούν. Πράγματι το ελαιόλαδο, ως συστατικό καλλυντικών, μπορεί να δράσει με πολλούς τρόπους δεδομένου ότι τα ευεργετήματά του είναι πολλά. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν πολλές γυναίκες είναι ότι το ελαιόλαδο είναι από μόνο του ένα ολοκληρωμένο καλλυντικό. Στην αρχαία Ελλάδα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν αγνό παρθένο ελαιόλαδο ως καλλυντικό περιποίησης προσώπου. Όπως φαίνεται, οι αρχαίες Ελληνίδες ξέραν πολύ καλά τι κάνουν. Το ελαιόλαδο εκτός του γεγονότος ότι είναι ένα 100% φυσικό προϊόν (ίσως ένα από τα λίγα προϊόντα που είναι πράγματι 100% φυσικό), έχει ενυδατικές ιδιότητες, είναι υποαλλεργικό, ενώ ταυτόχρονα είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Περιέχει τις βιταμίνες Α και Ε, βοηθάει στην αναζωογόνηση και ανανέωση του δέρματος, όπως επίσης βοηθάει και στην ανάπλαση του δέρματος που έχει υποστεί προβλήματα από την ηλιακή ακτινοβολία και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Τα αντιοξειδωτικά που περιέχει το ελαιόλαδο, έχουν την φυσική ικανότητα να διεγείρουν τα κύτταρα του δέρματος και να τα αναγκάζουν να επιστρέψουν σε μια πιο σταθερή, πιο ομαλή και υγιή κατάσταση.

Για να δώσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εξήγηση, τα αντιοξειδωτικά καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες που δημιουργούνται από τα κύτταρα του οργανισμού. Οι ελεύθερες ρίζες σχετίζονται με την καταστρεπτική ιδιότητα του οξυγόνου και προκαλούν τα σημαντικότερα προβλήματα των κυττάρων τόσο της επιδερμίδας όσο και των κυττάρων στα βαθύτερα στρώματα. Οι ελεύθερες ρίζες είναι ο σύμμαχος της διαδικασίας της γήρανσης. Τα συστατικά όπως η ελαιοευρωπεΐνη είναι ο σύμμαχος κάθε γυναίκας και ο εχθρός των ελευθέρων ριζών.


H ελαιοευρωπεΐνη είναι ένας σεκοϊριδοειδής γλυκοζίτης (secoiridoid glucoside) χαρακτηριστικός των Ολεασών (Oleaceae) και αποτελεί το κύριο πολυφαινολικό συστατικό της ελιάς (Olea europaea), από την οποία και ονομάστηκε.

Ελαιόλαδο ως καλλυντικό περιποίησης προσώπου

Ενυδάτωση του δέρματος

Το ελαιόλαδο, είτε εφαρμοστεί στο πρόσωπο είτε στο σώμα, εισχωρεί βαθιά στο δέρμα και προσφέρει μια ασπίδα στην επιδερμίδα. Κάνει το δέρμα απαλό, ενώ ταυτόχρονα το ενυδατώνει. Χρησιμοποιείται είτε ως κρέμα νύχτας, είτε ως κρέμα ημέρας. Η χρήση έξτρα παρθένου ελαιολάδου έχει ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Η ανάμειξη του ελαιολάδου με μερικές σταγόνες λεμονιού, μπορεί να δώσει μεγαλύτερη αίσθηση αναζωογόνησης στο δέρμα.

Απολέπιση του δέρματος

Η ανάμειξη ελαιολάδου με αλάτι και μετά τρίψιμο και μασάζ στην περιοχή του δέρματος που θέλουμε να κάνουμε απολέπιση, απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα δίνοντας την αίσθηση φρεσκάδας και νεανικής επιδερμίδας.

Νύχια και ελαιόλαδο

Το ελαιόλαδο είναι ένα από τα καλύτερα φυσικά καλλυντικά για τα ξηρά νύχια και τα πετσάκια. Με λίγες σταγόνες ελαιόλαδο στην περιοχή των νυχιών, τα νύχια αποκτούν φυσική γυαλάδα, ενώ η περιοχή γύρω από τα νύχια παραμένει μαλακή και ενυδατωμένη.

Ελαιόλαδο και αφαίρεση μακιγιάζ ματιών

Λίγες σταγόνες εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο σε ένα βαμβάκι είναι ότι πρέπει για την αφαίρεση του μακιγιάζ στην ευαίσθητη περιοχή των ματιών, δεδομένου ότι δεν προκαλεί ερεθισμούς. Επίσης ένα από τα πλεονεκτήματά του είναι ότι μαλακώνει την περιοχή με αποτέλεσμα να κάνει τις ρυτίδες στην περιοχή των ματιών να φαίνονται λιγότερο.

Ελαιόλαδο ως καλλυντικό περιποίηση μαλλιών

Το ελαιόλαδο, ως καλλυντικό περιποίησης μαλλιών, έχει δύο κύριες δράσεις. Χρησιμοποιείται ως conditioner αλλά και ως ελεγκτής της πιτυρίδας. Μετά το λούσιμο μασάζ στα μαλλιά χρησιμοποιώντας ελαιόλαδο για 5 λεπτά. Έπειτα ξανά λούσιμο για να φύγει το λάδι. Τα μαλλιά αποκτούν περισσότερη λάμψη και δύναμη.


Χημεία της ασπιρίνης

aspirini

Την 1η Μαΐου του 1899 ο κόσμος γνώρισε ένα από τα πιο «θαυματουργά» προϊόντα στη φαρμακευτική ιστορία. Η μάλλον ασήμαντη ως τότε γερμανική εταιρεία Bayer κυκλοφόρησε το νέο παυσίπονο – αντιφλεγμονώδες – αντιπυρετικό της με την ονομασία Aspirin σαρώνοντας έκτοτε όλες τις αγορές του πλανήτη. Αφού ανακούφισε γενεές επί γενεών και παρά τη σχετική κάμψη που γνώρισε με την εμφάνιση της παρακεταμόλης και της ιβουπροφένης, η ασπιρίνη σήμερα όχι μόνο εξακολουθεί να ανθεί αλλά κατακτά και νέους θεραπευτικούς τομείς.

Ολο και περισσότερες μελέτες ανακαλύπτουν οφέλη της στην προστασία από καρδιαγγειακές παθήσεις και πολλούς καρκίνους. Οπως ωστόσο συμβαίνει συχνά με τις μεγάλες «βεντέτες», έτσι και αυτή έχει πίσω της έναν μακρό πολύκροτο βίο, διανθισμένο με πάθη, μίση, υποψίες σκανδάλων και έντονες αντιδικίες – κυρίως για τις πολύφερνες πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα.

Aπό τα βάθη της αρχαιότητας

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της δραστικής ουσίας της ασπιρίνης – του σαλικυλικού οξέος – ήταν γνωστές από τα βάθη της αρχαιότητας. Φάρμακα με βάση φυτά που περιέχουν την ουσία αυτή (με πιο γνωστή την ιτιά) αναφέρονται σε αιγυπτιακούς παπύρους από τη 2η χιλιετία π.Χ. ενώ ο Ιπποκράτης είχε «συνταγογραφήσει» στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα μια σκόνη από τον φλοιό και τα φύλλα της ιτιάς για την ανακούφιση των πονοκεφάλων, των πόνων και του πυρετού. Η φυτικής προέλευσης «σαλικυλική» φαρμακευτική προσέγγιση για τα παραπάνω συμπτώματα αποτέλεσε έκτοτε σταθερή αξία, περνώντας από την κλασική αρχαιότητα στον Μεσαίωνα και στους νεότερους χρόνους.

Ως τον 19ο αιώνα ωστόσο η ουσία δεν είχε παραχθεί συνθετικά. Η πρώτη επιτυχημένη απόπειρα για την παραγωγή συνθετικού ασετυλσαλικυλικού οξέος έγινε από τον Γάλλο Σαρλ Φρεντερίκ Ζεράρ το 1853. Στις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν και άλλες, καμία όμως δεν είχε καταλήξει σε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Οι περισσότερες δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα – και άρα δεν ήταν χρήσιμες για την παρασκευή φαρμάκων – ενώ καμία τους δεν παρήγαγε καθαρό, σταθερό ασετυλσαλικυλικό οξύ. Ενας χημικός της Bayer κατόρθωσε να λύσει και τα δυο αυτά προβλήματα στα τέλη του ίδιου αιώνα. Κανείς όμως, όπως υποστηρίζουν πλέον ορισμένοι, δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα ποιος ακριβώς ήταν αυτός.

Η Bayer ήταν την εποχή εκείνη μια μικρή βιομηχανία χρωμάτων και φαρμάκων η οποία μόλις άρχιζε να δίνει μεγαλύτερο βάρος στον φαρμακευτικό τομέα της ιδρύοντας δυο νέα τμήματα – ένα για την ανάπτυξη φαρμάκων και ένα για τη δοκιμή τους. Στο τμήμα των δοκιμών ήταν επικεφαλής ο Χάινριχ Ντρέζερ ενώ ο διακεκριμένος πρώην πανεπιστημιακός καθηγητής Χημείας Αρτούρ Αϊχενγκρυν ήταν επικεφαλής στο τμήμα της έρευνας όπου το 1894 είχε προσληφθεί ένας νεαρός χημικός, ο Φέλιξ Χόφμαν. Οι τρεις αυτοί επιστήμονες είναι οι «άνθρωποι-κλειδιά» πίσω από τη δημιουργία της ασπιρίνης. Και οι τρεις έχουν διεκδικήσει έμμεσα ή άμεσα την πατρότητά της. Επίσημος νικητής έχει ανακηρυχθεί ο Χόφμαν, σχετικά πρόσφατα ωστόσο κάποιοι άρχισαν να αμφισβητούν τη νίκη του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η επίσημη εκδοχή

Η επίσημη εκδοχή της Bayer θέλει τον Φέλιξ Χόφμαν να βρίσκει την τέλεια συνταγή για τη σύνθεση του ασετυλοσαλικυλικού οξέος το 1897. Σύμφωνα μάλιστα με την πλέον διαδεδομένη «ανεκδοτολογική φημολογία» ο νεαρός χημικός εργάστηκε επισταμένως για αυτόν τον σκοπό θέλοντας να ανακουφίσει τον πατέρα του ο οποίος έπασχε από ρευματισμούς και έπαιρνε σαλικυλικό νάτριο – ένα άλλο φάρμακο με βάση το σαλικυλικό οξύ που χορηγείτο ευρέως εκείνη την εποχή αλλά είχε ισχυρές παρενέργειες, κυρίως στο γαστρεντερικό σύστημα. Γεγονός πάντως είναι ότι η συνταγή αναπτύχθηκε εκείνη τη χρονιά στο τμήμα της έρευνας και, βάσει της διαδικασίας, εστάλη στο τμήμα των δοκιμών προκειμένου να λάβει έγκριση για να κυκλοφορήσει στην αγορά.

Υστερα από μια κάποια καθυστέρηση – λέγεται ότι ο Αϊχενγκρυν άσκησε πιέσεις μέσω του διευθυντή της Bayer ώστε να πειστεί ο Ντρέζερ να κάνει τις δοκιμές – το φάρμακο κρίθηκε ικανοποιητικό και τελικά βγήκε στην αγορά την 1η Ιανουαρίου του 1899 με την ονομασία Aspirin σε μορφή σκόνης (το λευκό χαπάκι που γνωρίζουμε κυκλοφόρησε αργότερα, την 1η Ιανουαρίου του 1915).
Η σχετική μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν από την επίσημη κυκλοφορία έφερε μόνο την υπογραφή του Ντρέζερ, χωρίς καμία αναφορά στους επιστήμονες του τμήματος της έρευνας. Ως επικεφαλής των δοκιμών, ο Ντρέζερ ήταν επίσης ο μόνος ο οποίος απέκτησε πνευματικά δικαιώματα επί του νέου φαρμάκου.

Αν και αρχικά φερόταν ως ο μοναδικός «υπεύθυνος», ο διευθυντής του τμήματος δοκιμών αναγνώρισε τελικά ότι η εφεύρεση της ασπιρίνης δεν ήταν δική του και την απέδωσε στον Χόφμαν. Αυτή ήταν και η επίσημη «γραμμή» που υιοθέτησε έκτοτε η Bayer και έτσι ο νεαρός χημικός αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως ο εφευρέτης του φαρμάκου που τις δεκαετίες που ακολούθησαν έσωσε ζωές στην πανδημία της ισπανικής γρίπης και απάλυνε τους πόνους εκατομμυρίων ανθρώπων. Το 2002 μάλιστα το όνομά του εισήχθη στο αμερικανικό «Hall of Fame» των εφευρετών.

Η αμφισβήτηση

Τέσσερα χρόνια πριν ωστόσο ο αποκλειστικός – αν όχι και ο κύριος – ρόλος του Χόφμαν στην εφεύρεση της ασπιρίνης είχε αμφισβητηθεί σοβαρά. Η αρχή αυτής της «ανατροπής» ανάγεται πολύ νωρίτερα. Το 1949, λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Αρτούρ Αϊχενγκρυν είχε γράψει ένα άρθρο με τίτλο «50 χρόνια ασπιρίνη».

Σε αυτό υποστήριζε για πρώτη φορά ότι είχε συμμετάσχει περισσότερο από ενεργά τόσο στις δοκιμές του φαρμάκου όσο και στην ανάπτυξή του – έλεγε μάλιστα ότι ο Χόφμαν πέτυχε τη σύνθεση του ασετυλοσαλικυλικού οξέος ακολουθώντας τις δικές του οδηγίες.
Αρχικά κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενα του Αϊχενγκρυν, ο οποίος από το 1908 είχε φύγει από την Bayer και είχε ανοίξει μια δική του φαρμακοβιομηχανία σημειώνοντας αρκετές επιτυχίες ώσπου να διωχθεί ως Εβραίος από το ναζιστικό καθεστώς. Το 1998 όμως ένας ιστορικός, ο Γουόλτερ Σνίντερ του Τμήματος Φαρμακευτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Στραθκλάιντ στη Γλασκώβη, δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία υποστήριζε ότι επανεξέτασε όλα τα στοιχεία και ότι αυτά φαίνονται να στηρίζουν τους ισχυρισμούς του γερμανοεβραίου χημικού.

Η Bayer απάντησε άμεσα με ανακοινωθέν εμμένοντας στην επίσημη εκδοχή της υπέρ του Χόφμαν ενώ κάποιοι ιστορικοί της επιστήμης αμφισβήτησαν τη μελέτη του δρος Σνίντερ. Αλλοι ωστόσο δεν έχουν πειστεί και θ εωρούν ότι το ζήτημα παραμένει ανοιχτό.

Καλή και κακή

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα πλήθος ερευνών για τη χρήση της ασπιρίνης, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν δείξει ότι βοηθά όχι μόνο στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων υγείας αλλά και την πρόληψη πολλών σοβαρών ασθενειών και παθήσεων. Είναι δεδομένο όμως ότι κανείς δε θα πρέπει να παίρνει ασπιρίνη χωρίς την έγκριση του γιατρού, γιατί η λήψη της δεν είναι ασφαλής για όλα τα άτομα ενώ μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με άλλα φάρμακα και να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες.

Πηγή : tovima.gr

Η ασπιρίνη όπλο κατά του καρκίνου

Η ταπεινή ασπιρίνη ίσως αποδειχθεί ως ένα από τα πιο ισχυρά όπλα κατά του καρκίνου. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια ομογενής ερευνήτρια, από τη Μελβούρνη. H δρ Τάρα Καρνέζη είναι εκ των συγγραφέων της έκθεσης που έκανε ομάδα ερευνητών του Αντικαρκινικού Κέντρου Peter MacCallum της Μελβούρνης και η οποία δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης ”Cancer Cell”.

Όπως αναφέρει η δρ Καρνέζη, η ασπιρίνη και πιθανόν και άλλα φάρμακα της κατηγορίας των Μη Στεροειδών Αντιφλεγμονωδών Φαρμάκων (ΜΣΑΦ), ίσως αναστέλλουν τις μεταστάσεις κλείνοντας τις διόδους διαφυγής των καρκινικών κυττάρων.

Η ομογενής επιστήμονας, υποστηρίζει ότι η ανακάλυψη ανοίγει τον δρόμο για νέα θεραπεία του καρκίνου. Αν και οι γιατροί υποπτεύονταν από καιρό ότι η ασπιρίνη και τα άλλα ΜΣΑΦ συμβάλλουν στην αναχαίτιση των μεταστάσεων, δεν είχε καταστεί δυνατό να διαλευκανθεί ο μηχανισμός μέσω του οποίου, τα φάρμακα αυτά δυσκόλευαν τη μετακίνηση των καρκινικών κυττάρων. Όπως αναφέρει η δρ Καρνέζη, οι Αυστραλοί επιστήμονες διαπίστωσαν τώρα ότι η έκφραση ενός γονιδίου συνδέεται τόσο με την αύξηση του καρκίνου, όσο και με τον μηχανισμό της φλεγμονής και της διαστολής των αγγείων και ειδικότερα των αγγείων των λεμφαδένων, τα οποία έχουν κομβικό ρόλο στην μετακίνηση των καρκινικών κυττάρων.

Η διαστολή των αγγείων διευκολύνει το πέρασμα των καρκινικών κυττάρων μέσα από αυτά, ενώ η ασπιρίνη που προκαλεί τη συστολή τους δρα ανασταλτικά στη μετακίνησή τους. Τα αυστραλιανά ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε άλλα που ήθελαν την ασπιρίνη να μειώνει την αύξηση όγκων του προστάτη, του πνεύμονα, του εγκεφάλου, του παχέος εντέρου και του φάρυγγα. Βεβαίως, για να ενταχθεί η ασπιρίνη στο οπλοστάσιο των ογκολόγων, θα πρέπει τα παραπάνω ευρήματα να εξετασθούν με τη βοήθεια κλινικών μελετών.

Η δρ Καρνέζη υποστηρίζει πως η ανακάλυψη δεν επιβεβαιώνει απλώς τις ευεργετικές ιδιότητες της ασπιρίνης, αλλά ανοίγει τον δρόμο για την παρασκευή νέων αποτελεσματικών φαρμάκων.

‘Αισιοδοξούμε πως αυτή η ανακάλυψη είναι ένα κομμάτι του παζλ που θα οδηγήσει στην θεραπεία του καρκίνου” είπε η ομογενής επιστήμονας.


Υποκατάστατα ζάχαρης

Οι γλυκαντικές ουσίες στο «μικροσκόπιο»

Σύμφωνα με έρευνα επτά στους δέκα ενήλικες θέλουν να μειώσουν ή να αποφύγουν τα πρόσθετα σάκχαρα. Έτσι προτιμούν υποκατάστατα ζάχαρης με ελάχιστες θερμίδες.

Στοιχεία από την Mintel, μια εταιρεία έρευνας αγοράς των ΗΠΑ, δείχνουν ότι ενώ τα θερμιδικά γλυκαντικά όπως η ζάχαρη παρουσιάζουν πτώση πωλήσεων τα τελευταία χρόνια, οι πωλήσεις των «διαιτητικών» υποκατάστατων έχει παρουσιάσει αύξηση 50% το διάστημα 200-2006. Εάν λοιπόν θέλετε να αποφύγετε τη ζάχαρη, δείτε παρακάτω ποιες είναι οι «τεχνητές» και «φυσικές» επιλογές σας:

Σουκραλόζη

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού, και συνήθως προστίθεται επίσης σε συσκευασμένα τρόφιμα και αναψυκτικά. Επειδή είναι ανθεκτική στη θερμότητα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην ζαχαροπλαστική.

Η σουκραλόζη είναι το αποτέλεσμα της μίξης σουκρόζης (επιτραπέζια ζάχαρη) με τρία μόρια χλωρίου. Ο οργανισμός μας δεν αφομοιώνει ή αντλεί θερμίδες από την σουκραλόζη. Είναι 600 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Στις ΗΠΑ υπάρχει μια νομική διαμάχη σχετικά με την σουκραλόζη, καθώς πολλές εταιρείες την προωθούν με το σλόγκαν «παράγεται από ζάχαρη, έχει γεύση ζάχαρης». Οι πολέμιοι της, υποστηρίζουν ότι εσφαλμένα οι εταιρείες υπονοούν ότι η τεχνητή γλυκαντική ουσία (που έχει εγκριθεί ως τέτοια από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων από το 1998) είναι φυσική, ενώ δεν είναι.  Η σουκραλόζη έχει ευχάριστη γεύση σε ζεστά και κρύα ροφήματα, αν και αρκετοί καταναλωτές αναφέρουν μια μεταλλική επίγευση.

Ασπαρτάμη

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού και συνήθως προστίθεται επίσης σε συσκευασμένα τρόφιμα και αναψυκτικά.

Πρόκειται για τον συνδυασμό δύο αμινοξέων, της φαινυλαλανίνης και του ασπαρτικού οξέος, με έναν μεθυλεστέρα που μετατρέπεται σε μεθανόλη, ένα υποπροϊόν της ζύμωσης του υδατάνθρακα. Εγκεκριμένη από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων από το 1981, η ασπαρτάμη απορροφάται από τον οργανισμό, αλλά επειδή οι ποσότητες που χρησιμοποιούνται σε τρόφιμα και ροφήματα είναι μικρές, το θερμιδικό της περιεχόμενο είναι αμελητέο.  Η ασπαρτάμη είναι 180 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πάσχοντες από την σπάνια πάθηση φαινυλκετονουρία δεν μπορούν να διασπάσουν την φαινυλαλανίνη, η οποία τότε συσσωρεύεται στον οργανισμό με τοξικά αποτελέσματα. Άρα, οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν όλα τα τρόφιμα που περιέχουν φαινυλαλανίνη, περιλαμβανομένης και της ασπαρτάμης.

Σε τεστ γεύσης η ασπαρτάμη έχει πάρει καλές κριτικές στα ζεστά και κρύα ροφήματα, αν και μερικοί καταναλωτές θεωρούν ότι έχει πάρα πολύ γλυκιά και ψεύτικη γεύση, ενώ αφήνει και μια πικρή επίγευση στο στόμα.

Σακχαρίνη

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού και συνήθως προστίθεται επίσης σε συσκευασμένα τρόφιμα και αναψυκτικά.

Πρόκειται για ένα συστατικό που περιέχει θείο και άζωτο, χωρίς θερμίδες, επειδή ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να το διασπάσει. Η σακχαρίνη είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Η σακχαρίνη, που ανακαλύφθηκε το 1879, έχει μια μακρά και αμφιλεγόμενη πορεία. Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων ξανά ενέκρινε την σακχαρίνη για περιορισμένη χρήση ως πρόσθετο τροφίμων σε αναψυκτικά και επεξεργασμένα τρόφιμα το 2000. Οι πλειοψηφία των καταναλωτών την θεωρούν ασυνήθιστά γλυκιά, που δίνει μια ψεύτικη γεύση σε ζεστά και κρύα ροφήματα, με πικρή επίγευση.

Ξυλιτόλη

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού και επειδή είναι ανθεκτική στη θερμότητα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην ζαχαροπλαστική.

Πρόκειται για αλκοόλη σακχάρου και η χημική δομή της μοιάζει τόσο με ζάχαρη όσο και με αλκοόλ, αλλά τελικά δεν είναι τίποτα απ’ τα δύο. Αφού η ξυλιτόλη είναι έναν φυσικό συστατικό, έχει λάβει από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων την ένδειξη GRAS (Generally Recognized As Safe) και επομένως έχει εξαιρεθεί από την διαδικασία έγκρισης κυκλοφορίας των τεχνητών υποκατάστατων. Έχει εξίσου γλυκιά γεύση με τη ζάχαρη.

Ο οργανισμός απορροφά την ξυλιτόλη, αλλά όχι πλήρως, γι’ αυτό παρέχει μόνο δύο θερμίδες ανά μερίδα και επίσης μπορεί να προκαλέσει πεπτικά προβλήματα σε ορισμένους ανθρώπους. Τα άτομα που προσπαθούν να ελέγξουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα τους δεν θα πρέπει να καταναλώνουν ξυλιτόλη, εν αφθονία. Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία συμβουλεύει τους πάσχοντες από διαβήτη να υπολογίζουν τα μισά γραμμάρια αλκοόλης σακχάρου ως υδατάνθρακες. Μελέτες έχουν δείξει ότι η ξυλιτόλη που εμπεριέχεται κυρίως σε τσίχλες και καραμέλες, μπορεί επίσης να προκαλέσει τερηδόνα στα δόντια μειώνοντας τα οξέα του στόματος. Επίσης η ξυλιτόλη είναι εξαιρετικά τοξική για τους σκύλους.

Στα τεστ γεύσης η ξυλιτόλη χαρακτηρίζεται ως αποδεκτή, με ελάχιστα άτομα να αναφέρουν ότι αφήνει μια ήπια, όχι όμως δυσάρεστη, επίγευση στα ζεστά και κρύα ροφήματα.

Ερυθριτόλη

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού και συνήθως προστίθεται επίσης σε συσκευασμένα τρόφιμα και αναψυκτικά. Επειδή είναι ανθεκτική στη θερμότητα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην ζαχαροπλαστική.

Η ερυθριτόλη, που εμπεριέχεται φυσικά στο πεπόνι και το αχλάδι είναι μια ακόμη αλκοόλη σακχάρου. Το σώμα απορροφά την ερυθριτόλη, όπως και την ξυλιτόλη, αλλά δεν μπορεί να την αποδομήσει, και γι’ αυτό δεν έχει θερμίδες και δεν προκαλεί γλυκαιμική αντίδραση. Θεωρείται εξίσου γλυκιά με τη ζάχαρη, κατά 60-80%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι επειδή απορροφάται από τον οργανισμό, η ερυθριτόλη είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει γαστρική δυσφορία από την ξυλιτόλη.

Σε κρύα και ζεστά ροφήματα έχει καλό αποτέλεσμα, ενώ οι καταναλωτές αναφέρουν συχνά και μια δυσάρεστη αίσθηση όταν την χρησιμοποιούν στη ζαχαροπλαστική.

Στέβια

Πωλείται σε μορφή επιτραπέζιου γλυκαντικού και συνήθως προστίθεται επίσης σε συσκευασμένα τρόφιμα και αναψυκτικά. Επειδή είναι ανθεκτική στη θερμότητα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην ζαχαροπλαστική.

Πρόκειται για εκχύλισμα του φυτού Stevia rebaudiana. Από μόνη της η στέβια δε μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος, αλλά συνήθως συνδυάζεται με έναν παράγοντα διόγκωσης, ώστε να ρέει όπως η ζάχαρη. Ο παράγοντας διόγκωσης ερυθριτόλη δεν αυξάνει επίσης τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, αλλά άλλοι παράγοντες είναι δυνατόν να έχουν τέτοιο αποτέλεσμα. Πριν λοιπόν διαλέξετε στέβια, διαβάστε προσεκτικά την ετικέτα. Η στέβια είναι 200-300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.

Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008, η στέβια και τα παράγωγά της μπορούσαν να πωλούνται ως διατροφικά συμπληρώματα. Αλλά από το 2008, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έδωσε την ένδειξη GRAS σε μια πιο εξευγενισμένη μορφή του φυτού, την Rebaudioside A. Ωστόσο, ο φορέας δεν άλλαξε τις κατευθυντήριες οδηγίες του για τα αποξηραμένα φύλλα στέβια ή άλλα εκχυλίσματα του φυτού που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

Η γεύση της στέβια χαρακτηρίζεται από τους καταναλωτές ως καλή τόσο σε κρύα όσο και σε ζεστά ροφήματα, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν μια δυσάρεστη επίγευση.


Αλκοόλ και χημεία

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συναντήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας το αλκοόλ ή και τις συνέπειές του. Αν και το να πίνουμε ένα-δύο (ή εικοσιένα-εικοσιδύο, για κάποιους :P ) ποτηράκια, θεωρείται πλέον μια “κοινωνική” συνήθεια, η αλήθεια είναι ότι το αλκοόλ θεωρείται ναρκωτικό και μάλιστα από τα πιο επικίνδυνα.

Σε αυτή τη σειρά άρθρων, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με τη Χημεία του αλκοόλ: τι ορίζουμε ως “alcohol” στη Χημεία και πού αλλού το συναντάμε πέρα από το ποτήρι μας, πώς απορροφάται και επιδρά το αλκοόλ στον οργανισμό μας, γιατί θέλουμε να το καταναλώνουμε, εάν ισχύουν διάφορα που ακούμε πολύ συχνά να λέγονται σχετικά με το θέμα και πολλά άλλα! Ελπίζω να τα γράψω αρκετά κατανοητά και να μην αναγκαστεί κανείς αναγνώστης να καταφύγει στο ποτό μπας και βγάλει άκρη..

Εισαγωγή

Στη Χημεία, με τον όρο “alcohol” αναφερόμαστε σε μια γενικότερη κατηγορία οργανικών ενώσεων, που περιέχουν μια χαρακτηριστική χημική ομάδα. Οι οργανικές ενώσεις λέγονται στα ελληνικά αλκοόλες, και η χαρακτηριστική ομάδα που φέρουν είναι το υδροξείδιο (-OH).

Γενικός τύπος των αλκοολών.Γενικός τύπος των αλκοολών.

Γενικότερα, όταν μια ένωση έχει την κατάληξη «-όλη», σημαίνει ότι θα περιέχει και τουλάχιστον μια ομάδα υδροξειδίου. Το αντίστροφο, όμως, δεν ισχύει πάντα. Για παράδειγμα, η γλυκόζη περιέχει περιέχει 5 ομάδες -ΟΗ, όμως είναι υδατάνθρακας και όχι αλκοόλη.

Όταν χρησιμοποιούμε τον όρο «αλκοόλ», εννοώντας το αλκοόλ σε ένα ποτό, αναφερόμαστε σε μια συγκεκριμένη ουσία. Η ουσία αυτή είναι η αιθανόλη, ή αιθυλική αλκοόλη, ή γνωστότερα οινόπνευμα. Είναι η αλκοόλη που περιέχει 2 άτομα άνθρακα και είναι μια από τις σπουδαιότερες ενώσεις στη Χημεία.

Χημικός τύπος της αιθανόλης.Χημικός τύπος της αιθανόλης.

Ιδιότητες των αλκοολών

Εξετάζοντας κάποιες από τις φυσικές και χημικές ιδιότητές τους, βλέπουμε πως όλες οι αλκοόλες είναι υγρές στη θερμοκρασία δωματίου.

Επίσης, έχουν μυρωδιά. Ειδικότερα η αιθανόλη έχει μια πιο γλυκιά μυρωδιά σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Επίσης, οι αλκοόλες είναι διαλυτές στο νερό. Με αυτό σχετίζεται και η ένδειξη «%vol» που θα συναντήσετε στην ετικέτα ενός ποτού. Για παράδειγμα, μια μπύρα με 5%vol θα περιέχει 5ml αιθανόλης στα 100ml νερού.

Ιρλανδικό ποτό με 90% vol, δηλαδή 90% σκέτο οινόπνευμα (η ίδια η εταιρεία απαγορεύει κατανάλωση πάνω των 25 ml σε μία ημέρα) 29 κατασκευαστές φερέτρων το συστήνουνΙρλανδικό ποτό με 90% vol, δηλαδή 90% σκέτο οινόπνευμα (η ίδια η εταιρεία απαγορεύει κατανάλωση πάνω των 25 ml σε μία ημέρα). 29 κατασκευαστές φερέτρων το συστήνουν.

Ακόμη, οι αλκοόλες και ιδιαίτερα η αιθανόλη είναι εύφλεκτες. Αυτό λογικά θα το έχει διαπιστώσει όποιος έχει χρησιμοποιήσει οινόπνευμα για να «φουντώσει» μια φωτιά, ή όποιος γνωρίζει για το μαγείρεμα με αλκοόλ. Ενδεικτικά, ένα κοινό κρασί 12,5%vol έχει ως σημείο ανάφλεξης περίπου τους 52 °C.

alcohol36

Τέλος, οι αλκοόλες είναι τοξικές. Διαφέρουν βέβαια ως προς το βαθμό τοξικότητας. Αυτό γιατί όταν καταναλωθούν από τον οργανισμό, διασπώνται (καταβολίζονται) σε άλλες ενώσεις, ανάλογες της αλκοόλης που  κατανάλωσε ο οργανισμός. Έτσι, κάποιες δευτεροταγείς ή τριτοταγείς αλκοόλες δεν είναι πάρα πολύ τοξικές, αφού το συκώτι δεν μπορεί να τις διασπάσει σε τοξικά παραπροϊόντα.

Αντίθετα η μεθανόλη διασπάζεται σε φορμαλδεϋδη και φορμικό οξύ, ουσίες πολύ πιο δηλητηριώδεις για τον οργανισμό. Έτσι η μεθανόλη θεωρείται φοβερά τοξική και επικίνδυνη για τον άνθρωπο (κατανάλωση 10ml οδηγεί σε μόνιμη τύφλωση, ενώ 30ml πιθανότατα σε θάνατο). Ανάλογα, η αιθανόλη, δηλαδή το αλκοόλ στο ποτό, θεωρείται κι αυτή από τις πιο τοξικές αλκοόλες, όπως θα δούμε αργότερα.

Χρήσεις των αλκοολών

Αν και αρχικά δεν το συνειδητοποιούμε, στην πραγματικότητα χρησιμοποιούμε αλκοόλες αρκετά συχνά στην καθημερινή ζωή. Έτσι, τις συναντούμε:

  • Στα αντιπηκτικά (αιθυλενογλυκόλη)
  • Ως αντισηπτικά (αιθανόλη)
  • Ως συντηρητικά τροφίμων και φαρμάκων
  • Στην παραγωγή χρωμάτων
  • Στην παραγωγή καθαριστικών ουσιών (ισοπροπανόλη)
  • Στα καλλυντικά
  • Ως καύσιμα (μεθανόλη, αιθανόλη)
  • Ως συστατικό σε ένα ποτό, όπως ήδη γνωρίζουμε.

καταβολισμός αιθανόλης

Στο προηγούμενο μέρος, που θα βρείτε εδώ, αναφέραμε κάποιες εισαγωγικές έννοιες για τις αλκοόλες και τη Χημεία του αλκοόλ. Επίσης ξεκινήσαμε να εστιάζουμε στην αιθανόλη (ή αιθυλική αλκοόλη), γνωστότερη και ως το αλκοόλ που περιέχεται στα ποτά!

Σε αυτό το άρθρο θα ακολουθήσουμε την χημική και βιολογική “πορεία” του αλκοόλ, ξεκινώντας από τη στιγμή που θα εισέλθει στον οργανισμό μας (με όποιο τρόπο και αν γίνει αυτό).

Γιατί, όμως, το αλκοόλ μπορεί να απορροφηθεί στον οργανισμό μας;

Μελετώντας τις ιδιότητες των αλκοολών στο προηγούμενο μέρος, τονίσαμε ότι οι αλκοόλες είναι υδατοδιαλυτές. Άρα και η αιθανόλη θα είναι πλήρως αναμίξιμη με το νερό.

Λόγω της υδατικής φύσης του αίματος, επομένως, το αλκοόλ απορροφάται και κατανέμεται εύκολα σε όλο το σώμα. Επίσης εξαιτίας αυτής της διαλυτότητας στο νερό, διασχίζει εύκολα σημαντικές βιολογικές μεμβράνες (μέσω παθητικής διάχυσης), όπως το φράγμα αίματος-εγκεφάλου, και επηρεάζει ένα μεγάλο αριθμό οργάνων και βιολογικών διεργασιών στο σώμα.

Πώς ο οργανισμός απορροφά αλκοόλ;

Το αλκοόλ μπορεί να απορροφηθεί από τον οργανισμό με 3 τρόπους:  μέσω τουδέρματος, μέσω των πνευμόνων (εισπνοή), ή πίνοντας αλκοολούχα ποτά. Ο τελευταίος τρόπος είναι η κυριότερη μέθοδος λήψης αλκοόλ και με αυτόν θα ασχοληθούμε περισσότερο στη συνέχεια.

Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε την έρευνα (Dalt et al, 1991) που απέδειξε ότι το αλκοόλ μπορεί να απορροφηθεί μέσω του δέρματος. Η έρευνα αυτή παρουσιάζει την περίπτωση ενός βρέφους ηλικίας 1 μηνός, το οποίο εμφανίστηκε ξαφνικά μεθυσμένο! Τελικά βρέθηκε ότι ο επίδεσμος που είχαν τοποθετήσει οι γιατροί στο κολόβωμα του ομφάλιου λώρου και στη γύρω περιοχή, περιείχε αιθυλική αλκοόλη που απορροφήθηκε στο δέρμα του μωρού!

Drunk-Baby-Photo-MEME

Τι γίνεται όταν πίνουμε αλκοόλ: ο μεταβολισμός της αιθανόλης

Από το πρώτο ποτηράκι που θα πιούμε, η αιθυλική αλκοόλη περνά από το στόμα στον οισοφάγο και έπειτα στο στομάχι, και από εκεί στο λεπτό έντερο. Σε κάθε σημείο αυτής της πορείας η αιθυλική αλκοόλη μπορεί να απορροφηθεί στην κυκλοφορία του αίματος. Ωστόσο, η πλειονότητα της αιθυλικής αλκοόλης απορροφάται στο αίμα από το στομάχι (περίπου 20%) και από το λεπτό έντερο (περίπου 80%).

Στη συνέχεια, όπως αναφέραμε και στο εισαγωγικό κέιμενο, η αιθυλική αλκοόλη που βρίσκεται στο αίμα καταβολίζεται. Η διαδικασία αυτή ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος της αιθανόλης που περιέχεται στον οργανισμό μας, καθώς υπάρχει και ένα μικρό μέρος αιθανόλης που δε μεταβολίζεται. Αντίθετα, απεκκρίνεται με τον ιδρώτα ή τα ούρα, ενώ εκλύεται και με την εκπνοή. Αυτός είναι και ο λόγος που στο αλκοτέστ ζητείται από τον ύποπτο να φυσήξει στο μηχάνημα, το οποίο εντοπίζει την αιθανόλη. Επίσης, είναι και ο λόγος που η ανάσα ενός μεθυσμένου μυρίζει από χιλιόμετρα..

Υπάρχουν αρκετές οδοί μεταβολισμού της αιθυλικής αλκοόλης στο σώμα. Η κυριότερη λαμβάνει χώρα στο ήπαρ, και περιλαμβάνει  την οξείδωση της αιθυλικής αλκοόλης από ένα ένζυμο που λέγεται αλκοολική αφυδρογονάση (ADH).

Γενικά, στις αντιδράσεις οξείδωσης έχουμε μεταφορά ηλεκτρονίων, η οποία όμως σε τέτοια (καύσιμα) μόρια δεν μπορεί να γίνει απευθείας. Έτσι, χρειάζεται και ένα μόριο το οποίο θα λειτουργήσει σαν φορέας ηλεκτρονίων. Εδώ το μόριο αυτό είναι το NAD+ (η κανονική ονομασία της ένωσης είναι νικοτιναμιδο-αδενινο-δινουκλεοτίδιο, όμως για κάποιο περίεργο λόγο, οι περισσότεροι προτιμούν να το γράφουν NAD+ :P

), το οποίο ανάγεται σε NADH. Η συνολική αρχική αντίδραση είναι η εξής:

CH3CH2OH + NAD+ -> CH3CHO + NADH + H+

Η ένωση που παράγεται (CH3CHO) ονομάζεται ακεταλδεϋδη και είναι εξαιρετικά τοξική ουσία.

Στη συνέχεια, η ακεταλδεϋδη μετατρέπεται σε οξικό (CH3CΟO), με τη βοήθεια ενός ενζύμου που λέγεται αφυδρογονάση της αλδεϋδης:

CH3CHO + NAD+ -> CH3CΟO + NADH + H+

Σχηματικά η συνολική πορεία:

metabolic

Στη συνέχεια, υπό κανονικές συνθήκες (δηλαδή όχι υπερκατανάλωση αλκοόλης), το οξικό μετατρέπεται σε ακετυλο-CoA, μια πολύ σημαντική ένωση για πολλές άλλες μεταβολικές πορείες που γίνονται στον οργανισμό. Η αντίδραση είναι η εξής:

CH3CΟO+ συνένζυμο Α + ATP -> ακετυλο-CoA + AMP + PPi

Έτσι το ακετυλο-CoA μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί σε πορείες όπως ο Κύκλος του Krebs, η οξείδωση των λιπαρών οξέων κ.ά.

Αφού λοιπόν είδαμε τι γίνεται βιοχημικά όταν καταναλώσουμε αλκοόλ, στο επόμενο μέρος θα δούμε τις συνέπειες που προκαλεί στον οργανισμό μας: από τις άμεσες (hangover) μέχρι και τις πιο μακροχρόνιες!

Πηγή : neverlickthespoongr

Στο προηγούμενο ποστ είδαμε τι γίνεται βιοχημικά όταν πίνουμε αλκοόλ, καθώς η αιθανόλη που περιέχεται στο ποτό εισέρχεται στον οργανισμό μας και μεταβολίζεται. Όπως θα δούμε ο οργανισμός μας δεν δέχεται άπραγος αυτές τις αλλαγές, καθώς ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ που θα καταναλώσει κάποιος, θα υπάρξουν και οι αντίστοιχες συνέπειες..

Όχι τέτοιες συνέπειες..

Για ευκολία αποφάσισα να διακρίνω τις συνέπειες του αλκοόλ σε άμεσες και μακροχρόνιες, ανάλογα με το πότε τις βιώνουμε (αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν επιβαρύνουμε τον οργανισμό μας εάν καταναλώνουμε συχνά μεγάλες ποσότητες, ακόμη κι αν δεν εμφανίζουμε ακόμη κάποιο σύμπτωμα). Έτσι, ως άμεση συνέπεια μπορούμε να θεωρήσουμε το γνωστό σε όλους μας hangover.

Όντας μια κατάσταση που ο κάθε πότης θα ήθελε να αποφύγει, το hangover αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας μπορεί να μας ενημερώσει ότι χθες βράδυ τα παρατσούξαμε.. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι έντονοι πονοκέφαλοι, στεγνό στόμα, κατακόκκινα μάτια, μεγάλη ευαισθησία στο φως και το θόρυβο, ναυτία ή και εμετός. Τα συμπτώματα δεν είναι απαραίτητα μόνο σωματικά, αλλά αφορούν και τη νοητική λειτουργία. Όσοι έχουν χανγκόβερ παρουσιάζουν επιβράδυνση των αντιδράσεών τους και δυσκολία στη συγκέντρωση της προσοχής και στην αντίληψη του χώρου.

A hangover is when you open your eyes in the morning and wish you hadn’t.”

– Ανώνυμος

Για ποιο λόγο προκαλείται το χανγκόβερ;

Οι επιστήμονες δεν είναι απολύτως σίγουροι ότι έχουν βρει όλες τις αιτίες, όμως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κάποιες από αυτές: η αιθανόλη δρα αφυδατικά (για περισσότερες πληροφορίες θα αναφέρουμε στο επόμενο μέρος τις συνέπειες του αλκοόλ στα νεφρά), προκαλώντας τους πονοκεφάλους και το στεγνό στόμα. Επίσης, αφού το χανγκόβερ εμφανίζεται κάποιες ώρες μετά την κατανάλωση αλκοόλ (και επομένως έχει ολοκληρωθεί ο μεταβολισμός της αιθανόλης), θεωρείται ότι τα δηλητηριώδη προϊόντα του μεταβολισμού όπως η ακεταλδεϋδη  (περισσότερα εδώ) ευθύνονται για τα στομαχικά προβλήματα, όπως τη ναυτία. Ακόμη, όπως θα δούμε στο επόμενο μέρος, το αλκοόλ επηρεάζει τον εγκέφαλο δρώντας κατασταλτικά. Αυτό θεωρείται πως συμβάλλει στην ευαισθησία του οργανισμού στο φως και το θόρυβο.

130207750092

Τέλος, υπάρχουν χημικές ενώσεις που φαίνεται να επιβαρύνουν τις συνέπειες και τη διάρκεια ενός hangover. Οι ενώσεις αυτές είναι η ζάχαρη (γλυκόζη ή φρουκτόζη), η νικοτίνη, οι τανίνες και διάφορες ουσίες που χρησιμοποιούνται για να δώσουν γεύση στο ποτό. Έτσι, εάν θέλετε να πιείτε μια μαύρη μπύρα, ένα ποτό με γλυκιά γεύση ή αρκετό κόκκινο κρασί (το κόκκινο κρασί περιέχει περισσότερες τανίνες από το λευκό), θα υποστείτε και τις ανάλογες συνέπειες, ειδικά εάν καπνίζετε κι από πάνω..

Θεραπεία του hangover

Μάλλον αυτό το μέρος του άρθρου περιμένουν οι περισσότεροι να διαβάσουν. :mrgreen: Ωστόσο μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει καμία επίσημη θεραπεία επιστημονικά και πλήρως τεκμηριωμένη πάνω στο θέμα! Βέβαια οι φίλοι του ποτού δε θα απογοητευτούν, αφού υπάρχουν αρκετές εμπειρικές μέθοδοι και γιατροσόφια που μπορούν να βοηθήσουν! Χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να ενθαρρύνω κάποιον να συνεχίσει να πίνει άφοβα, ορίστε μερικά από τα γνωστότερα (και αποδοτικότερα) γιατροσόφια ενάντια στο χανγκόβερ:

  • Πιείτε πολύ νερό πριν την κατανάλωση αλκοόλ, κάτι που θα βοηθήσει στο να μην αφυδατώνεται ο οργανισμός. Λίγο νερό ακόμη κατά τη διάρκεια της νύχτας επίσης βοηθά αρκετά.
  • Μπορείτε να πάρετε ένα παυσίπονο για να αντιμετωπίσετε κάπως τον πονοκέφαλο. ΠΡΟΣΟΧΗ: το παυσίπονο που θα πάρετε δε θα πρέπει να περιέχει παρακεταμόλη, ειδικά αν πίνετε πολύ αλκοόλ συχνά! Η συχνή κατανάλωση αιθανόλης ενεργοποιεί μια διαφορετική πορεία μεταβολισμού της, γνωστή και ως MEOS (microsomal ethanol oxidizing system). Στην πορεία αυτή χρησιμοποιείται και οξυγόνο (γιατί το αναγωγικό μέσο που χρησιμοποιείται είναι το NADPH και όχι το NADH). Έτσι, με το μεταβολισμό της αιθανόλης παράγονται και ελεύθερες ρίζες, που αντιδρούν με την παρακεταμόλη, παράγοντας ισχυρά καρκινογόνες ουσίες (Nακετυλοπβενζοκινονιμίνη). Προτιμήστε να πάρετε μια ασπιρίνη.
  • Ένα πρωινό που περιλαμβάνει αυγά μπορεί να βοηθήσει: τα αυγά και ιδιαίτερα ο κρόκος τους περιέχουν το αμινοξύ κυστεϊνη. Η ένωση αυτή έχει βρεθεί ότι αντιδρά με την ακεταλδεϋδη, δηλαδή το προϊόν του μεταβολισμού της αιθανόλης, μειώνοντας τα συμπτώματα που αυτή προκαλεί. Κάποιες έρευνες προτείνουν το συνδυασμό των αυγών με πορτοκαλάδα (ή γενικά βιταμίνη C), ως το ιδανικότερο πρωινό μετά από μια βραδιά ποτού!
  • Η άσκηση επίσης βοηθά πολύ: αυξάνει την ταχύτητα του μεταβολισμού ώστε ο οργανισμός αποβάλλει πιο γρήγορα τις τοξίνες που σχετίζονται με το αλκοόλ.

Και φυσικά, ο καλύτερος και 100% σίγουρος τρόπος να προλάβει κανείς το hangover είναι ένας: να μην πιει! ;) (το ότι κάνω αυτό το ποστ παραμονές της St.Patrick’s Day είναι εντελώς τυχαίο! :P )

Δεν είναι απαραίτητο να πιει κανείς πολύ για να εμφανίσει τα συμπτώματα του hangover. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα γονίδιά μας καθορίζουν το αν θα έχουμε ευαισθησία στο αλκοόλ και τα συμπτώματα που επιφέρει.


Προπάνιο: το ανερχόμενο καύσιμο

propane

Το θεωρούσαν ένα φθηνό υποπροϊόν της διύλισης του αργού πετρελαίου και της επεξεργασίας του φυσικού αερίου με χρήσεις μόνο στην οικιακή θέρμανση και τη βιομηχανία. Ο λόγος για το προπάνιο, το οποίο πλέον αποτελεί το καύσιμο κίνησης για σχολικά λεωφορεία και φορτηγά στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράλληλα, πολλές εταιρείες στρέφονται στο φθηνότερο προπάνιο για να κινήσουν τα εταιρικά τους οχήματα. Η έκρηξη στην παραγωγή σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου οδήγησε σε σημαντική πτώση τις τιμές του προπανίου, Και παρότι είναι ακόμα ακριβότερο από το φυσικό αέριο στην αντλία, οι κατασκευαστές μηχανών καύσης προπανίου ισχυρίζονται ότι τα προϊόντα τους είναι φθηνότερα από το φυσικό αέριο.

Το προπάνιο δεν είναι κάτι καινούργιο για τις μεταφορές καθώς κινεί περισσότερα από 13 εκατομμύρια οχήματα παγκοσμίως, ωστόσο βρισκόταν στο περιθώριο, ειδικά στις ΗΠΑ, λόγω υψηλής τιμής.

Ωστόσο, χάρη στην αύξηση της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου, το κόστος του προπανίου στην χονδρική μειώθηκε κατά το ήμισυ σε σύγκριση με το 2011 και προσφέρει εξοικονόμηση έως ένα δολάριο ανά γαλόνι σε σύγκριση με τη βενζίνη. Την ίδια περίοδο η παραγωγή του τετραπλασιάστηκε. Επίσης, η κατασκευή σταθμών ανεφοδιασμού προπανίου κοστίζει πολύ λιγότερο από το φυσικό αέριο ή το υγραέριο κίνησης.

Οι υποστηρικτές του προπανίου στις ΗΠΑ το προβάλλουν ως ένα φθηνό, εγχώριο καύσιμο που πρόκειται να ανταγωνιστεί το φυσικό αέριο στους εμπορικούς στόλους και στα δημοτικά οχήματα (απορριμματοφόρα, λεωφορεία κλπ) την επόμενη πενταετία χάρη στο φθηνότερο κόστος εγκατάστασης στα αυτοκίνητα και σε σταθμούς ανεφοδιασμού.

Πηγή : econews.gr


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση