spetsiotou blog Δάσκαλε … τον ήρωά μου!

«Πολεμώντας το Ισλάμ»

Λησμονούν πως η τζιχάντ δεν αποτελεί εκδίκηση για το παρελθόν. Αλλά σχέδιο δράσης για το μέλλον

Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Ιανουάριος 18 2016

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται πολλά για τους ισλαμιστές και για τις ευθύνες της Δύσης που οδήγησαν δήθεν στις ακρότητες κάποιων συμπεριφορών. Οι απολογητές των βαρβαροτήτων των οπαδών της τζιχάντ επιμένουν πως είναι οι Δυτικοί και το αποικιοκρατικό τους παρελθόν που προκαλεί τις επιθετικές αντιδράσεις των μουσουλμάνων.

Λησμονούν όμως όλοι αυτοί πως η τζιχάντ δεν αποτελεί εκδίκηση για το παρελθόν. Αλλά σχέδιο δράσης για το μέλλον. Το επιθετικό Ισλάμ δεν είναι αποτελεί προϊόν των χρόνων της από-αποικιοποίησης. Αλλά είναι σύμφυτο με την ύπαρξη αυτόνομων και ισχυρών μουσουλμανικών κοινοτήτων που αναπόφευκτα ρέπουν προς την επέκταση και την κατάκτηση. Να μην ξεχνάμε πως στην  πρώτη του δημόσια διακήρυξη μετά την εμφάνιση της Αλ Καέντα, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν δεν έκρυψε τον τελικό του στόχο. Την κυριαρχία δηλαδή του Ισλάμ σε όλα τα εδάφη που ‘παραδοσιακά’ είναι δικά του – από την Νότια Ασία μέχρι την Ανδαλουσία της Ισπανίας. Με τις ενδιάμεσες ευρωπαικές – πρώην Οθωμανικές – χώρες, και τα Βαλκάνια βέβαια, συμπεριλαμβανόμενες !!

Από την αρχή της κυριαρχίας της ισλαμικής πίστης στις ερήμους της Αραβίας ο Δυτικός κόσμος, και όχι μόνο, αντιμετώπισε τον επεκτατισμό των πιστών της. Η Βόρεια Αφρική αρχικά, με πρώτα θύματα την Αίγυπτο των Βυζαντινών τότε και τα εδάφη απέναντι από την Ιταλία, την Μάλτα και την Κορσική, έσκυψαν το κεφάλι στις στρατιές των μουσουλμάνων της Αραβίας. Σειρά είχε μετά η Ισπανία, με τους οργανωμένους φανατικούς πολεμιστές του Χαλίφη των Ουμαγιάδων να φθάνουν μέχρι την Γαλλία. Εκεί ο Τσάρλς το Σφυρί (Μαρτέλ) – παππούς του γνωστού Καρλομάγνου – μπόρεσε να τους κατατροπώσει στις μάχες της Τούρ και του Πουατιέ. Εκεί αναχαιτίσθηκε στρατιωτικά η προέλαση του Ισλάμ στα εδάφη της Δυτικής Ευρώπης. Δεν τελείωσε όμως τότε.

‘Ηδη από το 670 μχ, επανειλημμένα τα οπλισμένα μουσουλμανικά στίφη του Χαλίφη της Βαγδάτης είχαν επιχειρήσει να καταλύσουν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να καταλάβουν την Κων/πολη. Τα υψηλά τείχη της Πόλης όμως και η ανακάλυψη του ‘Υγρού Πυρός’ απέτρεψαν τις ισλαμικές επιδιώξεις. Δεν γλύτωσαν όμως η Κύπρος και η Σικελία. Που πέρασαν στα χέρια των μουσουλμάνων κατακτητών. ‘Οταν αργότερα οι Οθωμανοί παρέλαβαν τα ηνία του μουσουλμανικού Χαλιφάτου το μένος τους για κατάκτηση της Ευρώπης δεν κόπασε. Μετά την Κων/πολη ο Μωάμεθ ο Πορθητής επιχείρησε να καταλάβει την Ιταλία. Με ένα στόλο 140 πλοίων ο Οθωμανικός στόλος αποβιβάσθηκε στην Απουλία, κοντά στο Οτράντο. Δώδεκα χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής σφαγιάσθηκαν, κάτι που διατράνωσε τις ‘αγαθές’ προθέσεις των μουσουλμάνων. Ο Τάρανδρας, το Λέτσε και το Πρίντεζι υπέστησαν την σφοδρότητα των οθωμανικών επιθέσεων. Μοναχά η κοινή δράση του Πάπα Σίξτου με τον βασιλιά τη Νάπολης Φερράντε, απώθησε τους μουσουλμάνους και τους απέτρεψε από μια μεγαλύτερη και καταστροφικότερη εισβολή.

Οι επιθέσεις των μουσουλμάνων εναντίον τη Ευρώπης δεν έληξαν βέβαια εκεί. Στα μέσα του 16ου αιώνα, κι αφού η Κων/πολη είχε γίνει το επίσημο ισλαμικό χαλιφάτο, ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής κατέλαβε την Ουγγαρία κι έφθασε απειλητικά έξω από τα τείχη της Βιέννης. Η παρέμβαση στρατού από την Πολωνία τελικά απέτρεψε την τελική τραγωδία ενώ κάποια χρόνια αργότερα, το 1683, μετά την λήξη του τριακονταετούς πολέμου, με επικεφαλής τον Μεγάλο Βεζίρη Καρά Μουσταφά οι Οθωμανοί και πάλι βρέθηκαν να απειλούν την Βιέννη. Οι Πολωνοί και πάλι, κάτω από τον βασιλιά τους Τζαν Σομπιέσκι, έσωσαν την κατάσταση. Και απεφεύχθη ουσιαστικά ο εξισλαμισμός της Ευρώπης. Εκτοτε οι μουσουλμάνοι άρχισαν να εκδιώκονται από την μιά ευρωπαϊκή χώρα μετά από την άλλη και ιδρύθηκε τελικά η Αυστρουγγαρία. Όσο για την Ρωσία, να μην ξεχνάμε πόσο πίσω ιστορικά πηγαίνουν οι αντιπαραθέσεις με τους μουσουλμάνους Τατάρους, που είχαν καταλάβει τα εδάφη της ήδη από τους Μεσαίους Χρόνους.

Είναι λοιπόν τουλάχιστον υποκριτικό να ισχυρίζονται κάποιοι πως το ακραίο Ισλάμ επιτίθεται κατά της Δύσης και των ανθρωπιστικών της αξιών εν είδει εκδίκησης λόγω των έργων της αποικιοκρατικής εποχής. Τα λόγια του Κορανίου, που καθοδηγούσαν τις στρατιές της Αραβίας στα πρώτα μετά την εμφάνιση του Ισλάμ χρόνια, ηχούν ολοζώντανα στα αυτιά των σημερινών σαλαφιστών: “Πολεμήστε τον άπιστο, όπου κι αν τον συναντήσετε, μέχρις ότου κάθε αντίσταση εκμηδενιστεί». Ο Μωάμεθ είχε διαφύγει από τους διώκτες του πηγαίνοντας σαν πρόσφυγας στη Μεντίνα. Αυτή η ‘φυγή’, ‘Χαιζίρα’ στα Αραβικά, γιορτάζεται σαν η ημερολογιακή έναρξη του Ισλάμ και επιφορτίζει όλους τους μουσουλμάνους με την ευθύνη να την μιμηθούν. Η προσφυγική φυγή λοιπόν δεν αποτελεί κατατρεγμό για τους ισλαμιστές. Αποτελεί υποχρέωση για τους πιστούς ώστε να διαδώσουν τις διδασκαλίες του προφήτη, με προοπτική στο μέλλον να κυριαρχήσουν και στις περιοχές που ακόμη κατοικούν ‘άπιστοι’.

Το Ισλάμ δεν επιτίθεται από εκδικητική αντίδραση. Είναι θρησκευτικό καθήκον και υποχρέωση των πιστών του να πολεμήσουν με όλα τα μέσα για την τελική του επικράτηση, παντού.

*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.