Το φαινόμενο της μετανάστευσης έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στο χρόνο και αποτελεί συνάρτηση μιας σειράς παραγόντων όπως η οικονομική κατάσταση, οι κοινωνικές δομές της χώρας, οι διεθνείς γεωπολιτικές συνθήκες. Διάφορες αιτίες όπως η έλλειψη χώρου και ο υπερπληθυσμός, η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια, πολιτικές διώξεις, καταπιεστικά καθεστώτα και οι πόλεμοι ώθησαν στο παρελθόν τον άνθρωπο στην απόφασή του να μετακινηθεί. Κάθε μετακίνηση από μια περιοχή σε μια άλλη, από μια χώρα σε μια άλλη είναι μετανάστευση και αυτή μπορεί να είναι αναγκαστική ή όχι, μόνιμη ή προσωρινή, νόμιμη ή παράνομη με σκοπό την εύρεση εργασίας και καλύτερης ποιότητας ζωής1[1].Tο κοινωνικό φαινόμενο της μετανάστευσης είναι πολυσύνθετο, δεν έχει ενιαία μορφή και επομένως οι μετανάστες διακρίνονται μεταξύ τους για τα διαφορετικά δημογραφικά, κοινωνικά ή οικονομικά χαρακτηριστικά τους. Η μετανάστευση μεταβάλλει τα δημογραφικά, τα οικονομικά και τα κοινωνικά δεδομένα των χωρών υποδοχής. Από την άλλη η μετανάστευση αυξάνει τον αριθμό των κοινωνικών υποκειμένων που παίρνουν μέρος στη συλλογική ζωή και που έρχονται σε αντιπαράθεση για τον έλεγχο των διαδικασιών ανακατανομής των υλικών και συμβολικών αγαθών. Γι αυτό το λόγο και πριμοδοτεί μια κοινωνική διαδικασία απoπροσδιορισμού των θέσεων, των ρόλων και του κύρους.Aναπόφευκτα στη διαδικασία της μετανάστευσης εμπλέκονται και τα παιδιά που ακολουθούν τις οικογένειές τους. Πολλά παιδιά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, το σχολείο τους, το γνώριμο κοινωνικό τους περιβάλλον. Αν για τους μεγάλους αυτή η μετεγκατάσταση είναι δύσκολη για τα μικρά παιδιά μπορεί να αποβεί κάποιες φορές τραυματική αφού σε πολύ μικρή ηλικία αναγκάζονται να βιώσουν μια σκληρή πραγματικότητα. Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να ακολουθήσουν τους γονείς τους ή να τους συναντήσουν μετά από κάποιο διάστημα στη «καινούργια πατρίδα».(Απόσπασμα από τη μεταπτυχιακή μου εργασία  στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο “Μετανάστες από ττη Νοτιοανατολική Ευρώπη και η ένταξή τους στη διαπολιτισμική εκπαίδευση”)
Ακολουθεί απόσπασμα από την ταινία America America – Elia Kazan (1963). Βασισμένο στο μυθιστόρημα του ίδιου του Elia Kazan «Το χαμόγελο της Ανατολής» και με τη συντροφιά της μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι, το «Αμέρικα, Αμέρικα» αφηγείται την πραγματική ιστορία του αγώνα του θείου του να ξεφύγει από τη βίαιη μεταχείριση των Tούρκων και να μεταναστεύσει στην Aμερική, τη γη της επαγγελίας, στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Kazan χρησιμοποιεί τα προσωπικά του βιώματα για να μιλήσει για τις μεγάλες ψευδαισθήσεις που προκαλεί η μετανάστευση: ο παράδεισος τελικά δε βρίσκεται ούτε στην αντίπερα όχθη, και η πίστη σε αυτόν αποδεικνύεται άλλο ένα ζωτικό ψεύδος. Αναπόσπαστα δεμένη με το τραγούδι «Το αστέρι του βοριά», μια συγκλονιστική ελεγεία στα ματαιωμένα όνειρα.Στο πνεύμα της κριτικής αυτής είναι και οι σκηνές του φινάλε, με την άφιξη του Σταύρου στην Αμερική και το μάντρωμα των μεταναστών στο Έλις Άιλαντ, καθώς και οι τελικές εικόνες του Σταύρου να γυαλίζει παπούτσια κάπου στη Νέα Υόρκη, όπου ο Καζάν δίνει μια κάθε άλλο παρά ευχάριστη εικόνα του αμερικανικού ονείρου που για πολλούς μετανάστες παρέμεινε άπιαστο, σε σκηνές δοσμένες με την ειλικρίνεια, τη δύναμη και την ομορφιά που μόνο ένας μεγάλος καλλιτέχνης όπως αυτός μπορεί να συλλάβει. (Η ταινία πήρε Όσκαρ σκηνικών, Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας και ήταν υπψήφια για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου)
<a href="http://“>