Μια ιδιαίτερη κατηγορία ασκητών είναι οι στυλίτες άγιοι, που αντιπροσωπεύουν έναν ακραίο φανατικό ασκητισμό. Oνομάζονται στυλίτες λόγω του τρόπου της άσκησης που ακολουθούν: μένουν όλη τους τη ζωή πάνω σ’ ένα στύλο, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα στενό κουβούκλιο. Παραμένουν όρθιοι, σε στάση σταυρική και προσεύχονται αδιάκοπα, ανεξάρτητα από τα καιρικά φαινόμενα. Yποδηλώνουν έτσι την πλήρη διάστασή τους από τα εγκόσμια. Οι άγιοι αυτοί ανήκουν στη συροπαλαιστινιακή παράδοση της αγιογραφίας. Περίφημοι στυλίτες είναι ο Δανιήλ, ο Συμεών, ο Συμεών Nέος και ο Aλύπιος.
Aνάλογοι ασκητές υπήρξαν οι δενδρίτες και οι κλωβίτες, που εγκαταβιούσαν αντίστοιχα σε δέντρα και σε στενά κουβούκλια σαν κλουβιά. Η Συρία θεωρείται η κοιτίδα του ερημιτικού βίου. Στη Συρία αναπτύχθηκαν ακραίες μορφές του αναχωρητισμού, όπως είναι οι “δια Χριστόν σαλοί”, οι έγκλειστοι, οι στυλίτες, “βοσκοί”, κ.ά. Αναπτύσσονται ο τύπος του “ανοικτού μέσου”, που ανήκουν οι στυλίτες ή κιονίτες, δενδρίτες και “βοσκοί”, καθώς και ο τύπος του “κλειστού μέσου”, στον οποίο ανήκουν κυρίως οι έγκλειστοι ασκητές. Από την Ασκητική Γραμματεία (Θεοδώρητος Κύρου, Ιωάννης Μόσχος, Συμεών ο Μεταφραστής) παίρνουμε πληροφορίες για τους Οσ. Συμεών τον παλαιό, Δανιήλ το Στυλίτη, Συμεών τον Νέο, Αλύπιο τον Κιονίτη, κ.ά., για να καταλήξουμε στην ύπαρξη στυλιτών μέχρι τον 19ο αι. Υπήρξε στυλίτης και στην Πάτρα, καθώς και στο Zεμενό Κορινθίας (10ος αι.). Την ίδια με τους στυλίτες άσκηση ακολουθούν και οι δενδρίτες, που χρησιμοποιούν αντί του στύλου το δέντρο. Γνωστοί δενδρίτες ήσαν ο όσιος Δαβίδ ο “εν Θεσσαλονίκη” (5ος – 6ος αι.) και ο βούλγαρος οσ. Ιωάννης της Ρίλα (9ος – 10ος αι.) . Στον “ανοικτού μέσου” τύπο ανήκουν και οι “βοσκοί” (Pastori). Σύμφωνα με τους “βίους” ζούσαν ελεύθερα στην έρημο ή στα όρη και τρέφονταν ως “οι βόσκοντες” με χόρτα και ρίζες. Νυχθημερόν δοξολογούσαν τον Θεό.
Στον “κλειστού μέσου” τύπο ανήκουν οι έγκλειστοι (Reclusi). Ο τρόπος αυτός άσκησης ξεκινάει τον 4ο αι. Οι ασκητές αυτού του τύπου κλείνονταν σε κελλί ή σε σπηλιά, ακόμη και σε τάφο, σφράγιζαν την είσοδο και άφηναν ένα μικρό άνοιγμα για να παίρνουν τη λιτή τροφή τους και να διδάσκουν τους επισκέπτες τους. Ονομαστοί, επίσης, έγκλειστοι υπήρξαν οι όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης ο προφήτης (6ος αι.), καθώς και ο οσ. Νεόφυτος ο Κύπριος (12ος αι.). Τελευταίος έγκλειστος υπήρξε ο οσ. Θεοφάνης ο Ρώσος (19ος αι.). Έζησε ως έγκλειστος στην έρημο Visensk 28 χρόνια και ασχολήθηκε με την “Ταχυδρομική ποιμαντική”. Ανακηρύχθηκε άγιος από την Ι. Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας το 1988.
Πηγή: Από άρθρο του κ. Παναγιώτη Μαρτίνη, Δρ. Θεολογίας, τ. Σχολ. Συμβούλου
Άρθρα κατηγορίας "Οι Δια Χριστόν σαλοί"
Στυλίτες ή κιονίτες,δενδρίτες, κλωβίτες
Ιούλ 10 31
Άγιος Συμεών Στυλίτης
Ιούλ 10 31
Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες εμφανίζεται ο άγιος Συμεών Στυλίτης. Οι ακραίες πρακτικές του σηματοδότησαν το κίνημα του χριστιανικού ασκητισμού και συνέβαλαν στην ορισμό του ως προτύπου αγιότητας την περίοδο εκείνη. Γεννήθηκε στην κώμη Σισάν της Αντιόχειας. Οι γονείς του ήταν φτωχοί βοσκοί. Επί Λέοντος του Μεγάλου (457-474), όταν Πατριάρχης ήταν ο Μαρτύριος, αναχώρησε για το μοναστήρι της Μάνδρας, όπου έμεινε μια ολόκληρη δεκαετία. Μετά από τριετή παραμονή στην κώμη Τελάνισο, αποφάσισε να γίνει στυλίτης και ασκήθηκε με τον τρόπο αυτό επί 47 έτη. Πολύ σύντομα, μετά τον θάνατο του Αγίου, η πιο όμορφη εκκλησία της Ανατολής χτίστηκε στην κορυφή του λόφου που χρησιμοποιούσε ως κατοικία. Το σχέδιο του ναού, έχοντας σαν κέντρο τον φημισμένο στύλο, ήταν πρωτότυπο. Τέσσερις βασιλικές, διευθετημένες στο σχήμα του σταυρού, άνοιγαν σε ένα είδος οκταγώνου καλυμμένου από έναν θόλο (τρούλο). Στο κέντρο στεκόταν ο ιερός στύλος. Ο ναός ο οποίος ήτανε προσανατολισμένος προς την ανατολή και για αυτό το λόγο ελαφρώς μη ευθυγραμμισμένος, ήταν αυτός που κυρίως χρησιμοποιούνταν για την λατρεία. Οι τρεις άλλοι ναοί στέγαζαν τους προσκυνητές. Υπήρχε πάντα ένα ενθουσιώδες πλήθος, που ήλπιζε σε ένα θαύμα. Ο αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης έτρεφε μεγάλο θαυμασμό γι’ αυτόν και του αφιέρωσε ένα ποίημα κι ένα πεζό κείμενο του. «Αυτός ο μεγάλος», σημειώνει ο ποιητής, «αυτός ο υπέροχος άγιος, είναι ασφαλώς θέμα που πρέπει να ξεχωριστεί από μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία, για να θαυμαστεί και να μελετηθεί. Υπήρξε ίσως ο μόνος άνθρωπος, που τόλμησε να ζήση πραγματικά ολομόναχος».
Παιχνίδι ρόλων
Ιούλ 10 6
Παιχνίδι ρόλων
(Role-Playing Game στα Αγγλικά ή αλλιώς RPG, η παγκοσμίως διαδεδομένη βραχυγραφία του όρου) είναι ένα παιχνίδι στο οποίο οι συμμετέχοντες αναλαμβάνουν το ρόλο φανταστικών χαρακτήρων και μέσω συνεργασίας δημιουργούν ή παρακολουθούν ιστορίες. Οι συμμετέχοντες καθορίζουν τις ενέργειες των χαρακτήρων τους εν μέρει βασισμένοι στον σχεδιασμό του χαρακτήρα τους, και οι ενέργειες πετυχαίνουν ή αποτυχαίνουν σύμφωνα με ένα, συνήθως πολύπλοκο, σύστημα κανόνων και οδηγιών. Στο πλαίσιο των κανόνων, οι παίκτες μπορούν να αυτοσχεδιάσουν ελεύθερα οι επιλογές τους καθορίζουν την κατεύθυνση και την έκβαση των παιχνιδιών.
Ένα παιχνίδι ρόλων σπάνια έχει νικητές ή χαμένους. Αυτό είναι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τα παιχνίδια ρόλων από τα περισσότερα είδη παιχνιδιών. Τα παιχνίδια ρόλων προάγουν περισσότερο τη συνεργασία και την κοινωνικότητα παρά τον ανταγωνισμό. Ένα χαρακτηριστικό παιχνίδι ρόλων συγκεντρώνει τους συμμετέχοντες του σ’ένα ενιαίο σύνολο, που λειτουργεί ως ομάδα. Αυτά τα αποσπασματικά παιχνίδια παίζονται συχνά σε εβδομαδιαία βάση για μια περίοδο μηνών ή ακόμη και ετών, αν και μερικοί παίκτες προτιμούν να παίζουν περιπέτειες που ολοκληρώνονται σε μια συνάντηση.
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Από την Εκπαιδευτική Εκδήλωση στην Ακαδημία Αθηνών στο SL
Θέμα: «Τι κάνω στη γη (Land/Sim) μου, παραδείγματα/σχόλια»
– Η Ισορροπία των σχέσεων των Avatar σε ένα Sim είναι το ζητούμενο για τον/την ιδιοκτήτη ενός Sim.
– Η κριτική για ένα Land είναι αναπόφευκτη. Με προσήλωση στο στόχο σου και υπευθυνότητα ξεπερνάς τα εμπόδια.
– Στα παιχνίδια ρόλων (R.P.G) καλό θα ήταν να σέβεσαι και να τηρείς τους κανόνες.
– Η ευγενής άμιλλα έχει θέση μέσα στο περιβάλλον του SL
Υπήρξε γόνιμος διάλογος με το κοινό, όπου τέθηκαν νέα θέματα προς διερεύνηση.
Χρησιμοποιήθηκε Ερωτηματολόγιο Αξιολόγησης Εκδήλωσης 10 Ερωτήσεων κλειστού τύπου.
http://slurl.com/secondlife/GREECE/21…
http://athensacademy.pbworks.com/<a href=”http://“>
Αξιοποίηση στην τάξη
Αφού έχετε δει την ταινία “Ostrov” θα παίξουμε ένα παιχνίδι ρόλων, αναπαράστασης ενός σαλού.
Οδηγίες: Θα χωριστείτε σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα (πιο μικρή αριθμητικά) αναπαριστά τους σαλούς οι οποίοι περιφέρονται, κοροϊδεύουν , κριτικάρουν, ενεργούν αλλοπρόσαλλα. Η δεύτερη ομάδα (οι υπόλοιποι μαθητές) αναπαραστά τους «υγιείς πολίτες». Η ομάδα της πλειοψηφίας διατάζει τους σαλούς, τους απαγορεύει να τους πλησιάζουν και δεν τους μιλούν. Σε δεύτερη φάση αλλάζετε ρόλους ώστε όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά να περάσετε από το ρόλο του σαλού (παιχνίδι αποκλεισμού). Στο τέλος θα συχητήσουμε γι’ αυτό που συνέβη στο παιχνίδι και τι νιώσατε σε κάθε γύρο του παιχνιδιού.
Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Μάι 10 10
ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ (1759 -1833)
Ο όσιος Σεφαφείμ ήταν Ρώσος την καταγωγή με ίδια όμως πίστη και παράδοση με μας. Ορφανός από τριών ετών, μεγάλωσε με την μητέρα του, η οποία τον έμαθε να αγαπά την προσευχή και την θεία Λειτουργία. Στα δεκαεπτά του χρόνια αναχώρησε για την Μονή του Σαρώφ και στα τριανταπέντε του απεσύρθη στην έρημο, όπου “πτερωμένος από θείο έρωτα” εβίωσε την μακαρία ζωή της ερήμου. Αγάπησε την προσευχή και την άσκηση, την υπακοή, την σιωπή και την ταπείνωση και απέκτησε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος έλεγε ότι σκοπός της ζωής μας είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και ότι οι μωρές παρθένες της γνωστής μας παραβολής έμειναν έξω του νυμφώνος, γιατί δεν είχαν Άγιο Πνεύμα.
Ήταν άνθρωπος με χαρούμενη διάθεση. Προσπαθούσε και ξεπερνούσε τα όποια προβλήματά του, γιατί πίστευε πώς οι άλλοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να τον βλέπουν σκυθρωπό, μουτρωμένο. Χαιρόταν αληθινά για τα δώρα του Θεού, για την νίκη της ζωής επί του θανάτου, που την βίωνε στα όρια της προσωπικής του ζωής, για την παρουσία των επισκεπτών του στην “μικρή του έρημο”, που τους υποδεχόταν με τον αγαπημένο του χαιρετισμό “Χριστός Ανέστη χαρά μου”.
Οἱ ἐπισκέπτες του ἐπέστρεφαν ἄλλοι ἄνθρωποι. Καθὼς προσευχόταν γι᾿ αὐτούς, καθὼς τοὺς εὐλογοῦσε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καθὼς μύρωνε τὸ μέτωπό τους μὲ λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι τῆς Παναγίας, καθὼς τοὺς ἔδινε πνευματικὲς συμβουλές…, μιὰ μυστικὴ δύναμη ἁπλωνόταν στὶς ψυχές τους. «Ὁποιοσδήποτε ἐρχόταν στὸν στάρετς Σεραφείμ, ἔνιωθε νὰ τὸν ἀγγίζει ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ὑπῆρχε σ᾿ αὐτὸν καὶ ν᾿ ἀγκαλιάζει τὴν ψυχή του». Σ᾿ ὅλους μοίραζε εἰρήνη, χαρά, θεϊκὲς εὐλογίες.
Συνιστοῦσε συχνὰ τὴν εἰρήνη: «Ἀπόκτησε τὴν πνευματικὴ εἰρήνη καὶ τότε χιλιάδες ψυχὲς ὁλόγυρά σου θὰ βροῦν τὴ λύτρωση». Σχετικὰ μὲ τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, δίδασκε: «Ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».Βέβαια αισθανόταν θλίψη και πόνο για τις αμαρτίες και τις θλίψεις των ανθρώπων, αφού είχε αγάπη, αλλά η αληθινή χαρά είναι κάτι βαθύτερο. Δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο και στις μεγαλύτερες θλίψεις.Έλεγε για την εσωτερική ειρήνη: “Απόκτησε την ειρήνη της ψυχής σου και τριγύρω σου θα ειρηνεύσουν χιλιάδες άνθρωποι”.
Μέσα στην Εκκλησία αγωνιζόμαστε από άτομα να γίνουμε πρόσωπα ή, κατά μια άλλη έκφραση, προσπαθούμε να γίνουμε πρόσωπα για να μη γίνουμε “μούτρα”. Η ειρήνη της ψυχής, το χαμόγελο και η χαρούμενη διάθεση συνδέονται άμεσα με την εσωτερική αναγέννηση και το Άγιο Πνεύμα.
Εκεί στην έρημο παρουσιάζεται να κάνει παρέα με μια αρκούδα, η οποία καθόταν κοντά του σαν αρνάκι και την τάιζε στο στόμα. Όταν γίνει κανείς αληθινός άνθρωπος, δηλαδή, όταν αποκτήσει ταπείνωση και γεμίσει από Άγιο Πνεύμα, τότε γίνεται αθώος και άκακος σαν μικρό παιδί και τα άγρια θηρία υποτάσσονται σε αυτόν και τον υπακούουν. Η κτίση πριν από την πτώση του πρώτου Αδάμ υποτασσόταν στον άνθρωπο. Μετά την πτώση όμως επαναστάτησε εναντίον του αποστάτη.
Όταν όμως ένας άνθρωπος αγιάζεται και φτάνει στην κατάσταση του Αδάμ πριν από την πτώση, τότε η κτίση του υποτάσσεται και τα άγρια θηρία τον υπηρετούν.
<a href="http://“>
Στα πλαίσια της διδασκαλίας κατά του ρατσισμού που μπορεί να έχει πολλές μορφές και διαστάσεις, εντάσσεται σίγουρα και το «Ο Γλάρος Ιωνάθαν». Οι άνθρωποι πολλές φορές βιώνουν ένα ρατσισμό που έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητές τους , όχι μόνο το χρώμα, το φύλλο ή την καταγωγή αλλά και την ίδια την προσωπικότητα τους. Κάθε τι που διαφέρει μπορεί να αποβληθεί και να περιθωριοποιηθεί. Το άτομο πρέπει να ενταχθεί την ομάδα και να μη διαφέρει αλλιώς σαν ένας άλλος γλάρος Ιωνάθαν θα αποκηρυχθεί.
Ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος λατρεύει λοιπόν την περιπέτεια της πτήσης -που για εκείνον αντιπροσωπεύει την ελευθερία και την έκφραση. Εξερευνά μέσω αυτής τα όριά του και, κάθε επιπλέον μέτρο ύψους, κάθε χιλιόμετρο ταχύτητας, διαθέτουν αντίστοιχα έναν ενδοσκοπικό αντίποδα. Γιατί ο Γλάρος Ιωνάθαν μοχθεί για την εσωτερική του εξέλιξη, ανοίγει τις φτερούγες του προς ένα ταξίδι ανάτασης και έχει όλη τη διάθεση να μοιραστεί με τους υπόλοιπους γλάρους τη γνώση και εμπειρία του. Εις μάτην. Το σμήνος, μονόχνωτο και βλοσυρό αντικρούει τον ενθουσιασμό με περιφρόνηση. κάθε απόπειρα προσέγγισης, κάθε προσπάθεια πειθούς πως το πέταγμα είναι κάτι παραπάνω από μια βαρετή διαδικασία ανεύρεσης τροφής, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες. Κι έτσι, ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος –πιστός στις αρχές και στο ένστικτό του- αναχωρεί απόκληρος πλέον, για το δικό του μεγάλο ταξίδι.
Με ποια κατηγορία ανθρώπων θα μπορούσε να παραλληλισθεί ο Ιωνάθαν; Έχει η κοινωνία μας τέτοιους γλάρους;
<a href="http://“>
Οι δια Χριστόν «σαλοί»
Απρ 10 16
Ο βίος των «σαλών» αγίων αποτελούν ένα ξεχωριστό παράδειγμα στην ιστορία της εκκλησίας και μια πραγματική υπέρβαση. Το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Χριστός χλευάστηκε από τον περίγυρό του και κατακρίθηκε από τον ίδιο το λαό του έκανε την εκκλησία (ειδικά σε δύσκολες περιόδους όπως των διωγμών να δεχθεί τέτοιες φαινομενικά αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές. Το γεγονός αυτό έκανε εντύπωσε γιατί ξέφευγε από καθιερωμένο της εκκλησιαστικής τάξης πραγμάτων. Στη Βυζαντινή περίοδο, τέτοια φαινόμενα σπανίζουν αφού και η εκκλησία δεν αισθάνεται πιεσμένη πια με τους διωγμούς. Κατά καιρούς όμως παρουσιάζοντα κάποιοι, μοναχοί κυρίως, που ζουν μια ζωή που δεν ταιριάζει σ’ αυτόν τον κώδικα. Η ζωή αυτών προκαλεί αφού δεν εναρμονίζεται με το κοσμικό κατεστημένο και πιο πολύ μοιάζουν με ανθρώπους με διανοητικά προβλήματα γι΄ αυτό άλλωστε και ονομάζονται «σαλοί» δηλαδή τρελοί. Η επίσημη Εκκλησία τους ονόμασε «δια Χριστόν σαλούς» και οι πιο γνωστοί είναι οι άγιοι Ανδρέας και Συμεών.
Δε νομίζω ότι θα μπορούσε να επιλεγεί καλύτερο ζωντανό παράδειγμα από το παρακάτω απόσπασμα της ταινίας OSTROV (Tο νησί). Η βραβευμένη Χριστιανική ταινία που δείχνει πως η μετάνοια μπορεί να ανεβάσει τον άνθρωπο σε μεγάλα πνευματικά ύψη, οπότε κρύβεται με τη σαλότητα …
Κάπου στη βόρεια Ρωσία, σ ένα μικρό ορθόδοξο μοναστήρι, εγκαταβιώνει ένας πολύ ασυνήθιστος άνθρωπος. Οι συμμοναστές του προβληματίζονται από την εκκεντρική συμπεριφορά του. Οι προσκυνητές της Σκήτης θεωρούν ότι έχει την δύναμη να θεραπεύει ασθένειες, να εξορκίζει τους δαίμονες και να προβλέπει το μέλλον. Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο, λόγω μιας αμαρτίας που διέπραξε στα νιάτα του. Η ταινία είναι μια παραβολή, που συνδυάζει την σοβιετική καθημερινότητα και την ορθόδοξη μοναστική πολιτεία, ακραιφνείς πρεσβευτές αντιστοίχως του θεϊκού υλισμού και της ένθεης πνευματικότητας.
<a href="http://“>