Για τα παραμύθια
23 Ιουλίου 2017 Σοφία Κουρκλίδου
Πολλοί έχουν μιλήσει για την αξία των παραμυθιών. Παρακάτω παραθέτω ένα σχόλιο της Αγγελικής Βαρελλά.
Το παραμύθι (Αγγελική Βαρελλά)
Αρχή του παραμυθιού, καλησπέρα σας…
Το παραμύθι είναι μικρό πουλί. Γεννιέται, φτερώνει κι όταν δυναμώσουν τα φτερά του πετά από τόπο σε τόπο σ’ όλες τις γωνιές της γης, τρυπώνει στα σπίτια που έχουν παιδιά και τα διασκεδάζει…
«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινίσει».
Το παραμύθι είναι ένας ταξιδιώτης. Ξεκινά από μια πατρίδα μ’ όλα του τα στολίδια μέσα στη βαλίτσα του και πορεύεται στις άλλες χώρες. Σε κάθε χώρα του ανοίγουν την πόρτα και του δίνουν να φορέσει την τοπική φορεσιά. Αφού το ντύσουν του μαθαίνουν τα τραγούδια του τόπου, το λένε στη γλώσσα τους και το κάνουν δικό τους υπήκοο….
Να σε πω ένα παραμύθι το κουκί και το ρεβίθι,
να σε πω κι ακόμα ένα, το κουκί και την αντένα,
π’ ανεβαίνω στη συκιά και πατώ στη βυσσινιά,
τρώγω βύσσινα πολλά, πίνω και γλυκό κρασί
με την κούπα τη χρυσή…»
Το παραμύθι δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα του είναι ολάκερος ο κόσμος ο κόσμος των παιδιών.
Πού γεννήθηκε το παραμύθι; Ποιος το είπε για πρώτη φορά; Να ήταν κάποιος πρωτόγονος άνθρωπος με γένια και μακριά μαλλιά, που ζούσε σε σπηλιές και κυνηγούσε τα πουλιά με πέτρες; Να ήταν κανένας αράπης; Να ήταν ερυθρόδερμος; Κανείς δεν ξέρει. Τα ίχνη του χάνονται στα βάθη των αιώνων. Οι ρίζες του σβήνουν μέσα στην ιστορία του κόσμου και ούτε πρόκειται να βρεθούν ποτέ. Τόσο χαμένες είναι.
Γεννήθηκε στο νου του ανθρώπου και άνθισε στα χείλη του σα δροσόλουστο φυτό . Έγινε η ζωή του ανθρώπου, γιατί με το παραμύθι ο άνθρωπος έγινε ευτυχισμένος.
Για τα παραμύθια από Σοφία Κουρκλίδου διατίθεται με άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά-Μη Εμπορική Χρήση 4.0.
Δημοσιευμένο στην κατηγορία Υπογραμμίσεις .
