ΘΕΜΑ:
Ο μαραθώνιος του Σπύρου Λούη, που σφράγισε με τη νίκη του τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας.
ΒΑΣΙΚΗ ΙΔΕΑ: Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1896 στην Αθήνα.
ΔΟΜΗ
Ενότητα1η («Στο χάνι… αγωνοθέτησε το μαραθώνιο;»):Τα στιγμιότυπα πριν από την έναρξη του μαραθωνίου.
Ενότητα 2η («Στις δύο… είχαν τόση ανάγκη»): Η διαδρομή.
Ενότητα 3η («Ο Λούης πετάει…50 δευτερόλεπτα»):Το τέλος του αγώνα και η νίκη του Λούη
Χρόνος Ο χρόνος του κειμένου δεν φαίνεται καθαρά, αλλά τον γνωρίζουμε από τις γνώσεις μας για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας. Ο χρόνος στο κείμενο αρχίζει λίγο πριν την έναρξη του αγώνα. Παρακολουθεί τον αγώνα του Λούη και τελειώνει με τον τερματισμό του.
Δυο χρονικές ενδείξεις: 1. Το σύνθημα έναρξης του αγώνα ακριβώς στις δύο. 2. Ο τερματισμός λίγο μετά τις πέντε και είκοσι.
Τόπος Είναι όλες οι περιοχές απ’ όπου περνά η διαδρομή του μαραθωνίου. Αναφέρεται το χάνι του Μιλτιάδη στο Μαραθώνα, στο σημείο εκκίνησης και οι περιοχές Χαρβάτι, Μαρούσι, Αμπελόκηποι και το Παναθηναϊκό στάδιο.
Τεχνικές αφήγησης:
α) Αφήγηση: Ο αφηγητής είναι παντογνώστης και παρουσιάζει όλες τις σκέψεις του Λούη.
Ποιοι μιλούν στην αφήγηση: Κυριαρχεί η φωνή του αφηγητή, που γνωρίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα όλων. Είναι παντογνώστης αφηγητής.
Επίσης ακούγονται άμεσα οι φωνές του παπα-Βελιώτη, του Σπύρου Λούη, του Βασιλάκου, του λαού, Παπαδιαμαντόπουλου (και έμμεσα) και η φωνή εκείνου που αναγγέλλει την εθνικότητα του νικητή. Έμμεσες είναι οι φωνές των θεατών του σταδίου.
β) Περιγραφή: Περιγράφεται η φύση στη διαδρομή, ο Λούης και οι θεατές κυρίως αυτών που βρίσκονται στο Καλλιμάρμαρο.
γ) Διάλογος: Συχνά τα πρόσωπα μιλούν μεταξύ τους και φαίνονται καθαρά τα συναισθήματά τους.
δ) Εσωτερικός μονόλογος: Ο αφηγητής αφήνει το Λούη σε α΄ πρόσωπο να παρουσιάζει τις σκέψεις του.
ε) Σχόλια: Με τρία ερωτήματα (Πώς ανατριχιάζει… και μια ευχή) ο αφηγητής τονίζει τις κρυφές ελπίδες του κόσμου ότι ο νικητής θα είναι Έλληνας.
Γλώσσα: Είναι απλή και προσεγμένη. Εκφραστικά μέσα: μεταφορές, εικόνες, παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις, επαναλήψεις.
Ύφος: Είναι απλό στην αρχή, έχει αγωνία μετά και στο τέλος είναι ενθουσιώδες.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Σπύρος Λούης: ψύχραιμος, αποφασιστικός, ευαίσθητος, έντονα φορτισμένος, δυνατός, αισθάνεται άβολα βλέποντας τους αθλητές που ήρθαν από άλλες χώρες, νιώθει ευθύνη απέναντι στο κόσμο και στη χώρα του. Ο κόσμος: ενθουσιασμένος, έχει αγωνία, πειθαρχεί στις εντολές που έχουν δοθεί, αισιοδοξία, παρακολουθεί σιωπηλός, νιώθει συγκίνηση, κλαίει για τη νίκη, νιώθει περηφάνια.
Συναισθήματα και σκέψεις του Σπύρου Λούη την ώρα της εκκίνησης του μαραθώνιου δρόμου :
Ο Σπύρος Λούης την ώρα της εκκίνησης προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του, αισθάνεται, ωστόσο, αγωνία, όχι τόσο για το αν θα καταφέρει να κερδίσει, όσο για το αν θα μπορέσει να φανεί αντάξιος του έθνους του, αν θα καταφέρει να σηκώσει το βάρος της ευθύνης και του χρέους του απέναντι στην πατρίδα του.
Συναισθήματα και σκέψεις του Σπύρου Λούη κατά τη διάρκεια του μαραθώνιου δρόμου:
– χαρά – ανυπομονησία, για τον τερματισμό και τη μεγάλη νίκη – επιθυμία να προσφέρει χαρά στο πλήθος που τον υποστηρίζει – μοναξιά, αν και βρίσκεται τόσος κόσμος στο πλευρό του – δύναμη, την οποία αντλεί από το λαό που βρίσκεται κοντά του – αγωνία και αίσθημα χρέους απέναντι στην πατρίδα του – φόβο για το αν θα καταφέρει να επιτύχει το σκοπό του – υπερηφάνεια λόγω του κόσμου που τον επευφημεί
Πώς ενισχύει το συγκεντρωμένο πλήθος την προσπάθεια του Μαρουσιώτη δρομέα:
Το συγκεντρωμένο πλήθος προσπαθεί να ενθαρρύνει το Σπύρο Λούη. Οι άνθρωποι είναι συγκεντρωμένοι στην άκρη του δρόμου και τον χειροκροτούν , προσπαθώντας να του δώσουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει το δύσκολο αγώνα του. Του στέλνουν τις ευχές τους και φωνάζουν το όνομά του, για να τον ενθαρρύνουν. Οι άνθρωποι που του συμπαραστέκονται εκφράζουν τη χαρά τους με λουλούδια και στεφάνια, ενώ δάκρυα χαράς και συγκίνησης κυλούν από τα μάτια τους. Βλέποντας την προσπάθειά του να φτάνει στο τέλος της, επιθυμούν να τον στηρίξουν και του φωνάζουν «Κουράγιο!», ώστε να αντλήσει δύναμη για τα τελευταία χιλιόμετρα.
Ερμηνεία της επανάληψης της φράσης «ο Λούης πετάει προς το στάδιο»:
Με την επανάληψη αυτής της φράσης, αποτυπώνεται η χαρά για τη νίκη του Σπύρου Λούη. Βέβαια, η συγγραφέας θέλει να δώσει την εικόνα του αποφασιστικού, γεμάτου δύναμη Σπύρου Λούη. Επιθυμεί να παρουσιάσει μια εντυπωσιακή εικόνα του Έλληνα αθλητή, να δείξει πως είχε μεγάλες δυνάμεις και πλέον τίποτε δεν μπορούσε να του στερήσει τη νίκη. Έτσι, καταφέρνει να συνεπάρει τον αναγνώστη, καθώς και να του προκαλέσει συναισθήματα χαράς και υπερηφάνειας..
Ο μαραθωνοδρόμος Λούης, παρά τη συμπαράσταση του κόσμου, νιώθει «απερίγραπτη μοναξιά» :
Οι αθλητές του Μαραθωνίου δρόμου κάνουν μια μεγάλη διαδρομή, έχοντας ως μοναδικό τους σύντροφο τον εαυτό τους, τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα που γεννιούνται και εναλλάσσονται μέσα στην ψυχή τους. Ο αθλητής, είτε υπάρχουν κοντά του άνθρωποι που τον στηρίζουν και προσπαθούν να του δώσουν δύναμη και κουράγιο, είτε όχι, πρέπει να παλέψει μόνος του, να αντλήσει από τον εαυτό του δυνάμεις και να διανύσει αυτόν τον μακρύ δρόμο με μοναδικό του σύντροφο τον εαυτό του.