Μεταφραση Η ψυχη αυτων που μηχανευονται ασχημες πραξεις στο σκοταδι συνηθως προδιδεται ως ενοχη.

Συγχρονία

Ο Κρέοντας ενοχοποιεί αυθαίρετα την Ισμήνη θεωρώντας την συνεργό της Αντιγόνης στην ταφή του Πολυνείκη και την απειλεί με βαρύτατη τιμωρία. Γι’ αυτό διατάζει την προσαγωγή της ενώπιον του, για να την ανακρίνει και να βεβαιωθεί για την παρανομία της. Την πεποίθηση του για την σύμπραξη της την στηρίζει σε ψυχολογικές διαπιστώσεις και παρατηρήσεις  δηλαδή που την είδε στο ανάκτορο ανήσυχη και σε έξαλλη κατάσταση ανίκανη να ελέγξει το λογικό της. Αυτή ακριβώς η συμπεριφορά της ήταν γι’ αυτόν απόδειξη της ενοχής της. Άλλωστε πιστεύει ότι όποιος μηχανεύεται το κακό προδίδεται από τις αντιδράσεις του προτού να το κάνει, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και οι ενέργειες του αποκαλύπτουν τις προθέσεις του. Είναι φανερή η καχυποψία αλλά και η τραγική πλάνη του Κρέοντα. Η Ισμήνη  ήταν πραγματικά ταραγμένη, όχι γιατί ήταν συνένοχη στην ταφή αλλά γιατί ανησυχούσε μήπως η αδερφή της συλληφθεί και θανατωθεί. Αυτό όμως δεν μπορεί να το διανοηθεί ο Κρέων. Το σκεπτικό του Κρέοντα έχει τυπική μόνο ορθότητα ,όχι όμως και αλήθεια. Τα φαινόμενα τον απατούν και τον παρασύρουν σε αυθαίρετη ερμηνεία. Ο Κρέοντας κάνει τον εξής συλλογισμό

1)ο επίδοξος κακούργος προδίδεται από την ταραχή του πριν από την πράξη του

2)η Ισμήνη ήταν ταραγμένη  άρα η Ισμήνη έκανε κάποιο κακό.

Διαχρονία

Ο ισχυρισμός του Κρέοντα ότι αυτός που έχει διαπράξει κάποιο κακό προδίδεται από τις αντιδράσεις του ισχύει μέχρι και σήμερα και χρησιμοποιείται από το εγκληματολογικό της αστυνομίας. Όμως στην περίπτωση του Κρέοντα μπαίνει στη μέση και το μίσος που τρέφει για την Αντιγόνη και την Ισμήνη και αυτό έχει ως συνέπεια να τον οδηγεί σε βιαστικά και λανθασμένα συμπεράσματα. Επίσης αυτός ο τρόπος χρησιμοποιείται από τις μητέρες για να καταλάβουν ποιος έκανε κάποια ζημία στο σπίτι.

Δημήτρης Τερζής, Β4