103 KΥΠΑΡΙΣΣΑΚΙΑ

3ο Δημοτικό Σχολείο Μεγάρων

Το βράδυ του Σαββάτου της 18^ης Ιουνίου 2016, δίπλα από το εξωκλήσι της Αγίας Τριάδας στο Βουρκάρι, παρουσιάσαμε: α) Εισήγηση από εκπαιδευτικούς του σχολείου μας με θέμα: «Τα Μέγαρα στην Επανάσταση του 1821» & β) Το θεατρικό σκετς: «Το Τείχος της Αγίας Τριάδας» στο οποίο έπαιξαν οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης.

Όσοι βρεθήκαμε εκεί κάναμε ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Γυρίσαμε δυο αιώνες πίσω και μεταφερθήκαμε στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Τότε που τον τόπο μας κατακρατούσαν και καταδυνάστευαν οι ξένοι κατακτητές, Τούρκοι, Βενετοί και πειρατές. Τότε που όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα και τα βάραινε η σκλαβιά.
Είδαμε πώς οι Μεγαρίτες παππούδες μας αγωνίστηκαν να επιβιώσουν, να μην αλλοτριωθούν απ’ αυτούς και χάσουν την ελληνικότητά τους αλλά και πώς αγωνίστηκαν στη Μεγάλη επανάσταση του 1821 για να τους διώξουν από την πατρίδα μας και ν’ αποκτήσουν την πολυπόθητη λευτεριά που πολλούς αιώνες πριν είχαμε χάσει.
Η παρουσίασή μας και το θεατρικό σκετς βασίστηκαν κυρίως σε πληροφορίες που αντλήσαμε από το βιβλίο του συμπολίτη μας συγγραφέως Μελετίου Μπεναρδή «ΜΕΓΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΤΑΙ» αλλά και στην προφορική μεγαρική παράδοση. Ιδιαίτερα δε για το πώς πήρε το όνομά της η  Ρεβιθούσα, το μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντι από τη χερσόνησο της Αγίας Τριάδας, προς τη μεριά του Σαρωνικού, την ιστορία μάς τη διηγήθηκε ο συμπολίτης μας κ. Παναγιώτης Κορόγιαννης. Είναι μια ιστορία αληθινή που άκουσε από τον πατέρα και τον παππού του. Αφορά το όνομα της οικογένειάς του και ανάγεται στα δύσκολα χρόνια της επανάστασης του ’21. Πέρασε προφορικά από γενιά σε γενιά από πατέρα και παππού στα παιδιά κι έφθασε μέχρι τις μέρες μας στον κ. Παναγιώτη.
Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης που έπαιξαν στο θεατρικό σκετς εισέπραξαν επάξια από το κοινό πολλά συγχαρητήρια και θερμό χειροκρότημα, γιατί έπαιξαν εξαιρετικά κάνοντας όλους να συγκινηθούν, να θυμηθούν την τοπική μας ιστορία και να μάθουν για τον αγώνα των Μεγαριτών στο Τείχος της Αγίας Τριάδας. Τα παιδιά κατέβαλαν πολλή προσπάθεια και κόπο για να πετύχουν αυτήν την απόδοση. Είχαν κάνει πολλές πρόβες, ζωγράφισαν ωραία σκηνικά, τραγούδησαν το τραγούδι «Στου Ντόσκουρη τις ρεματιές» και χόρεψαν μεγαρίτικους χορούς.

Ήταν πράγματι πολύ συγκινητικό που βρεθήκαμε σ’ αυτόν τον ιερό, αγιασμένο και αιματοβαμμένο από τις μάχες τόπο της Αγίας Τριάδας. Δίπλα από το ταπεινό εκκλησάκι, που την εποχή εκείνη ήταν καταφύγιο ψυχής των αγωνιζόμενων παππούδων μας κι άκουγε κάθε μέρα τις αμέτρητες προσευχές τους για σωτηρία, νίκη και λευτεριά. Δίπλα από το ιστορικό Τείχος που οι Μεγαρίτες έχτισαν για να προστατεύονται από τη μανία και την αρπακτική διάθεση των κατακτητών. Ένα έργο που φτιάχτηκε μέσα σε καιρό επανάστασης και που ήταν ένας τέλειος πολεμικός προμαχώνας φτιαγμένος σύμφωνα με όλους τους κανόνες της πολεμικής τέχνης. Ένα τόλμημα και σωτήριο εφεύρημα που, όπως λέει και ο Μελέτης Μπεναρδής στο βιβλίο του, «ὅ,τι δὲν ἐπενόησεν οὐδέν μέρος τῆς Ἐλλάδος κατὰ τὴν Ἐθνεγερσίαν, ἐπενόησαν καὶ ἐφήρμοσαν λίαν ἐπιτυχῶς μόνον οἱ Μεγαρεῖς».

Η παρουσία μας ήταν ένας φόρος τιμής, ευγνωμοσύνης κι ευχαριστίας στους προγόνους μας Μεγαρίτες που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα του 1821 για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι.

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Λουλούδια όμορφα παντού!

Σε κάμπους, όρη και βουνά
στων βράχων τις σχισμάδες,
μες σε χαράδρες τρομερές,
απόκρημνες, κοφτές, βαθιές.

Σε δροσερές πηγούλες,
μικρά ρυάκια, ποταμάκια,
σ’ όμορφους κήπους και αυλές,
παραθυριών περβάζια,
τοίχους, πανύψηλες σκεπές
και στις γωνιές των δρόμων.

Σε δύση και ανατολή,
κι από βορρά σε νότο,
σ’ άνυδρα μέρη, ξερικά,
στης θάλασσας τα βάθη.

Λουλούδια αμέτρητα,
μεγάλα και μικρά,
πανέμορφα, μαγευτικά,
με μύρια χρώματα,
φανταστικά αρώματα,
σχήματα πάμπολλα,
παράξενα, τρελά.

Είναι της φύσης η ομορφιά,
στο μαγικό της γης τον πίνακα
η τελευταία, ωραία πινελιά.

Μπορεί κανείς να συναγωνιστεί
της φύσης την τρελή μαγεία;

Απ’ τους μεγάλους όχι, φίλοι μου, κανείς.
Μας λείπει η αγάπη, η καλή καρδιά
κι όλα τα βλέπουμε μουντά,
μαύρα και γκρι, καθόλου χαρωπά.

Μόν’ τα παιδιά μπορούν,
γιατί έχουν φαντασία.
Άδολη κι αγνή καρδιά,
ελπίδα, αισιοδοξία.

Των λουλουδιών την ομορφιά,
βάζουνε στη ζωή μας
μ’ ένα χαρτί, μολύβια και μπογιές
της φύσης άξιοι συναγωνιστές
δημιουργούν αριστουργήματα,
χρωματιστά… ποιήματα.

Αυτή είναι των παιδιών
μοναδική ικανότητα,
δύναμη ξεχωριστή.
Μπορούν να ντύσουν τη ζωή,
το κάθε τι πάνω στη γη
μ’ όμορφα, χρωματιστά λουλούδια.

Και μες στην τόση ομορφιά,
χρωμάτων πανδαισία,
θλίψη και πόνος χάνονται,
παντού ανάσταση, δημιουργία.
Και πλημμυρίζει όλη η γη
μ’ αγάπης ευωδία.

Sotirios

ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ

Α, ζωγραφίζω!
Εκφράζω συναισθήματα,
μιλώ για την αγάπη, τη χαρά,
τη λύπη και τη μοναξιά.

Μεταδίδω σκέψεις, ιδέες,
λέω ιστορίες αληθινές,
αποτυπώνω όνειρα,
μύθους, παραμύθια
και κόσμους μαγικούς.

Τη γη, τον γαλάζιο ουρανό,
το αχανές, μυστήριο σύμπαν.
Έν’ άστρο παράξενο και μακρινό.
Φτιάχνω αγίους ζωγραφιστούς,
τον ίδιο τον άπειρο, απερινόητο Θεό.

Της θάλασσας τα βάθη,
τον άγνωστο ωκεανό.
Ψάρια παράξενα,
πουλιά, ζουζούνια,
ζώα μεγάλα και μικρά
μάγισσες, πύργους,
τέρατα, φρικιά.

Τον παγερό, βαρύ χειμώνα,
κάτασπρο χιόνι στο βουνό,
την ερημιά στο δρόμο,
στο τζάκι ανθρώπους
μες στο σπιτάκι το ζεστό.

Τη ζωηφόρο άνοιξη,
την ξαναγεννημένη φύση.
Άνθη πολύχρωμα, ευωδιαστά,
με μύρια χρώματα
και μαγικά αρώματα.
Και τη χαρά της Πασχαλιάς.

Το γλυκό καλοκαιράκι,
παιδιά στη θάλασσα να κολυμπούν,
βαρκούλες ν’ αρμενίζουν,
σπάρους, κοχύλια στο βυθό
μαρίδες, καβουράκια,
φάλαινες, φώκιες κι αχινούς,
σουπιές, καλαμαράκια.
Κύμα που παίζει απαλά
με την ολόχρυση, καυτή αμμουδιά
και σκάει στα βραχάκια.

Το φθινόπωρο, το μελαγχολικό,
με τα κιτρινισμένα φύλλα
να φτιάχνουν πέφτοντας χαλί
κίτρινο, πράσινο, καφέ, πορτοκαλί.
Τα γκρίζα σύννεφα στον ουρανό
μαζί και πρωτοβρόχια.
Σαλιγκαράκια στο βουνό,
σταφύλια και αμπέλια.
Παιδάκια πάλι στο σχολειό,
τρεχαλητά, φωνές και γέλια.

Κι ένα σωρό άλλα πράγματα,
με θέληση, μεράκι ζωγραφίζω.
Ταιριάζω όλα τα χρώματα,
κανένα δεν αφήνω.

Δίνω ομορφιά στον πίνακα,
ζωντάνια, δύναμη, χαρά,
μιλάει η ψυχή, μιλάει η καρδιά.

Αυτή είναι, φίλοι μου, η ζωγραφική!

Δημιουργείς και χαίρεσαι,
επικοινωνείς και δένεσαι
με όλους και με όλα.
Με μια άλλη γλώσσα, θαυμαστή,
τη γλώσσα των χρωμάτων.

Ελάτε, λοιπόν, τώρα κι εσείς
πάρτε χαρτί, πιάστε μπογιές,
χαρείτε, ζωγραφίστε,
κάντε ωραίες πινελιές
με χρώματα μιλήστε.

Δρομπόνης Σωτήριος

ΒυθόςΣτην ακροθαλασσιάΣπίτι στην εξοχή Το πατρικό σπίτι

Το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στη ΓορτυνίαΕξοχή (Μάζι Μεγάρων)

«ΔΩΡΑΚΙΑ» ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΦΥΣΗ
(Έρχεται το καλοκαίρι, αρχίζουν οι διακοπές.)

Ξανάρθε τώρα το ζεστό,
γλυκό καλοκαιράκι
κι η θάλασσα η γαλανή
δεν είναι πια μονάχη.

Και το βουνό κι η εξοχή,
ο κάμπος και το κτήμα
από τα γέλια των παιδιών
γεμίσαν, πλημμυρίσαν.

Άρχισαν πάλι οι διακοπές,
οι άνθρωποι μακριά απ’ την πόλη.
Δούλεψαν όλη τη χρονιά…
καλύτεροι γινήκαν όλοι.

Τώρα είν’ η ώρα να χαρούν,
κάτω απ’ τα δέντρα να ξαπλώσουν,
στην αμμουδιά να κυλιστούν
και τον «εξοπλισμό» ν’ απλώσουν.

Ήρθανε τόσο βιαστικά
σαν να τους κυνηγούσαν.
Κι η θάλασσα και το βουνό
ένα μικρό «ευχαριστώ»
ποτέ τους δεν ακούσαν.

Τι πράγμα είν’ αλήθεια αυτό;
Ντροπή, ντροπή πολύ μεγάλη.
Ήταν και πέρυσι εκεί,
όλοι μαζί, νέοι και γέροι και μικροί
στο ραντεβού της φύσης ακριβείς,
πολλή δροσιά, γαλήνη μαγική
την είχαν νιώσει πάλι.

Μα στάσου, πως βιάστηκα θαρρώ!
Μπροστά μου κάτι βλέπω.
Είν’ αντικείμενα πολλά
στους θάμνους στα κλαδάκια,
ωραία και χρωματιστά.
Στη φύση ήταν «ΔΩΡΑΚΙΑ;»

Σακούλες νάιλον, πολλές,
κουτιά και μπουκαλάκια,
ξυλάκια από παγωτά,
μοντέρνα αντηλιακά,
κονσέρβες, ντενεκάκια,
λάστιχα, ξύλα, πλαστικά,
χαρτιά, πανιά, πιατάκια,
σίδερα σκούρια, μυτερά
και κοφτερά γυαλάκια.

Μα τι είν” αυτά καλέ,
πώς να τα πω;
Τα λέω με μια λέξη:
«ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ»,
αμέτρητα, πολλά,
κάθε λογής, απ” όλα τα υλικά
σ’ ακρούλες, τρύπες και γωνιές,
ακόμα και στη μέση.
Παρατημένα ήταν κει
όλη την περσινή χρονιά
και ποιος να τα μαζέψει;

Ίσως κανένας χριστιανός
της φύσης λάτρης ταπεινός
Ψαράς, Βοσκός, Φυσιοδίφης
να πήρε κανένα απ” αυτά
τα βρώμικα, σιχαμερά,
πολύχρονα, αηδιαστικά
ατέλειωτα σκουπίδια.

Μα στους πολλούς… ένας αυτός,
στους δέκα ο «Σαμαρείτης».

Έτσι δε φεύγει το κακό
κι ούτε είν” αυτό «ευχαριστώ»
στην έμορφη, ευλογημένη φύση.
Γιατί όπως πάμε βρε παιδιά
σε κάμποσα χρόνια, όχι πολλά,
των σκουπιδιών η «ευωδιά»
τη γη θα πλημμυρίζει.

Πρέπει επειγόντως στους δέκα κι οι εννιά
που γεύονται της φύσης τη χαρά
με πράξεις κι όχι με λόγια
ανούσια, κούφια, βαρετά,
«ευχαριστώ» να πούνε.

Σαν έρθουνε για διακοπές,
μες στα βουνά, στους κάμπους, στις ακτές,
να πάρουν ό,τι πέταξαν
μα κι ό,τι σκουπίδι βρούνε.

Κι αν γίνει φίλοι μου αυτό
– επιτρέψτε να τ” ονειρευτώ –
όλα της Πλάσης τα καλά
ζώα, ζουζούνια και φυτά
τραγούδι θε ν’ αρχίσουν.

Σαν συναυλία μαγική!

Σπάροι, σαρδέλες, κοκωβιοί,
γαρίδες, φύκια, χταποδάκια,
βότσαλα κι αμμουδιά χρυσή
κι απότομα βραχάκια,

θάμνοι, δεντράκια, ρεματιές,
πευκάκια, ελατάκια,
ποτάμια, πηγούλες δροσερές,
κρυστάλλινα ρυάκια,

πρόβατα, γίδια στη βοσκή,
άλογα, γαϊδουράκια,
αηδόνια, σπίνοι, αετοί,
λαγοί και χελωνάκια,

με τους ανθρώπους ένα θα γενούν,
πια δε θα τους φοβούνται.
Κι η γη θα “ναι παράδεισος,
γιατί όλοι θ” αγαπιούνται.

Η μάνα Φύση καθαρή,
ο αέρας ευωδία.
Η βρώμα πάει, θα χαθεί,
μαζί κι η δυσωδία.
Μικρόβια, αρρώστιες πουθενά,
όλα χαρά, ζωή, υγεία.

Και ο Θεός θα χαίρεται
με τα καμώματά μας
μιας κι όρισε διαχειριστές,
προστάτες κι εξουσιαστές
στην επί γης δημιουργία Του
εμάς, την αφεντιά μας.

Αμάν, τι όνειρο γλυκό!
μπορεί να γίνει αλήθεια;
Βεβαίως, φίλοι μου, μπορεί.
Αν κόψουμε όλοι παρευθύς,
την κάκιστη και εγωιστική
τη… σκουπιδοσυνήθεια.

Εμπρός λοιπόν στην ιερή,
άγια, σωτήρια αλλαγή
βαθιά μες στην καρδιά μας.

Η γη φωνάζει S.O.S.
Μην κλείνουμε τ” αυτιά μας.

Δρομπόνης Σωτήριος
Ιούνιος 2016  

Χρόνος που  χρειάζονται για να διαλυθούν στη θάλασσα
τα παρακάτω αντικείμενα:

Χάρτινη συσκευασία γάλακτος: 3 μήνες
Κόντρα πλακέ: 1 – 3 χρόνια
Μάλλινο ύφασμα : 1 – 5 χρόνια
Φίλτρο τσιγάρου: 1 – 5 χρόνια
Πλαστική σακούλα: 10 – 20 χρόνια
Νάιλον ύφασμα: 30 – 40 χρόνια
Κονσερβοκούτι: 50 χρόνια
Πλαστικό ποτήρι: 50 χρόνια
Λαστιχιένια σόλα: 50 – 80 χρόνια
Κουτάκι αλουμινίου: 80 – 200 χρόνια
Πλαστικό μπουκάλι: 450 χρόνια
Πετονιά: 600 χρόνια
Γυάλινο μπουκάλι: 1.000.000 χρόνια!!!

Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία.

Ο πόθος του Πιερ ντε Κουμπερτέν ήταν να εντάξει τον Αθλητισμό σε μια σφαιρική, παιδαγωγική και ανθρωπιστική προοπτική. Ο αθλητισμός δεν ήταν, κατά την άποψη του, αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο στην υπηρεσία του πολίτη”.

Ωστόσο, πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο ασκείται, ωστόσο αν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα κι αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο, αθλείται. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης.

Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών.

Η λέξη αθλητισμός ως έννοια διαμορφώθηκε στους μετά-ομηρικούς χρόνους, καθώς η λέξη αυτή δεν συναντάται ούτε στην Οδύσσεια ούτε στην Ιλιάδα. Πιθανότατα, η έννοια διαμορφώθηκε με την καθιέρωση των ιερών αγώνων (Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα Ολύμπια εν Δίω, Πύθι, Νέμεα, Ίσθμια κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. Ο αθλητισμός υπό αυτήν την μορφή είναι καθαρά αγωνιστικός κάτι βέβαια που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων το 392/93 μ.Χ. από τον Θεοδόσιο Α’. Ο αθλητισμός θα επανεμφανιστεί αργότερα στις αρχές του 19ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία ως σπορ (sport). Εντούτοις, η λέξη σπορ είναι γαλλική και χρονολογείται από την εποχή του Μεσαίωνα. Ήταν ταυτόσημη με το παιχνίδι και τη διασκέδαση.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι καθιέρωσαν πρώτοι τους αγώνες δρόμου, βάδην και την πάλη, περίπου την 3η χιλιετία π.Χ. Η Ελλάδα όμως στάθηκε η αληθινή κοιτίδα του αθλητισμού, γιατί εκεί ο αθλητισμός πήρε τη μορφή του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας. Στην Αρχαιότητα, ιεροί αγώνες θεωρούνταν μόνο οι στεφανίτες, οι αγώνες δηλαδή που είχαν ως έπαθλο τον κότινο.

Χαρακτηριστική είναι η φράση του γιου του Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμη που παρατήρησε ότι ακόμα και αν οι Έλληνες είχαν ηττηθεί από τους Πέρσες, δεν παρέλειπαν να μην διοργανώσουν τους Ζ’ Ολυμπιακούς Αγώνες.

“Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής”

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ., για να κατευνάσουν οι Έλληνες την οργή των θεών και να τους ευχαριστήσουν για τις ευεργεσίες τους. Για τη λαϊκή αντίληψη, με τους αγώνες αυτούς θα κέρδιζαν την εύνοια των θεών. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας. Ο αθλητής που κέρδιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στεφανώνονταν με το στεφάνι της αγριελιάς, γύριζε θριαμβευτής στην πατρίδα του και οι συμπατριώτες του γκρέμιζαν σ’ ένα σημείο τα τείχη της πόλης, για να περάσει από κει ο νικητής -ενέργεια καθαρά συμβολική, που σήμαινε πως η πόλη που αναδείκνυε Ολυμπιονίκες δεν είχε ανάγκη από τείχη για να προασπίσει την ασφάλειά της.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., και κατά την περίοδο της Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι αθλητικοί αγώνες εκφυλίστηκαν και μεταβλήθηκαν σε αιματηρούς αγώνες του Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου. Οι αγώνες αυτοί ήταν αιματηρές συγκρούσεις μονομάχων, που τους έφερναν αντιμέτωπους μέσα σε τεράστια στάδια.

Ακολουθεί μία εποχή, μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όπου ο αθλητισμός ήταν μόνο για τους ευγενείς. Το πιο σημαντικό άθλημα ήταν οι έφιπποι ιπποτικοί αγώνες μέχρι θανάτου. Οι αντίπαλοι, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, ρίχνονταν καταπάνω ο ένας στον άλλον, χωρίς να τηρούν κανένα αγωνιστικό νόμο ή κανόνα.

Τον 12ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να αγωνίζονται μεταξύ τους με πιο ειρηνικό τρόπο. Πετούσαν μεγάλες σφαίρες, όπως ρίχνουν σήμερα βάρη. Οι σφαίρες που πετούσαν ήταν από στουπί, τυλιγμένες με δέρμα προβάτου, και τις έριχναν πάνω στον τοίχο. Στην αρχή τις πετούσαν με γυμνό χέρι, σιγά-σιγά όμως η σφαίρα αυτή άλλαξε μορφή. Από τον 16ο αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι ρακέτες, οι πρωτόγονες εκείνες σφαίρες αποτέλεσαν τις σύγχρονες μπάλες της αντισφαίρισης.

Από το 1896 με την θέσπιση των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες και κανονισμοί για τα αθλήματα, οι φάσεις των αγωνισμάτων, καθώς και οι εξειδικεύσεις στον τομέα του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ είναι σαφώς ο μοχλός για την παγκοσμιοποίηση του αθλητισμού, ενός προϊόντος μοναδικού καθώς μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων. Με την σύσφιξη των διεθνών σχέσεων, αυξάνεται ο αριθμός των αθλητών και των αθλουμένων, δημιουργούνται νέοι κυβερνητικοί και μη οργανισμοί, ενώ βελτιώνονται και οι αθλητικοί αγώνες. Οι αθλητικοί οργανισμοί μπορούν να διακριθούν στα Σωματεία, στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες, στις ομοσπονδίες, στα τμήματα αμειβομένων αθλητών, στη Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, καθώς και στους συνδέσμους προπονητών, διαιτητών και κριτών.

Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τι εἶναι ἡ Παναγία μας σύμφωνα μὲ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο καὶ τοὺς δύο Παρακλητικοὺς κανόνες (Μικρόν καὶ Μέγαν) ποὺ ψάλλει ὁ λαός πρὸς τιμήν της τὸ Δεκαπενταύγουστο.

1. Ἀβοήθητων δύναμις
2. Ἀγαθή
3. Ἀγαθῶν ἡ αἰτία
4. Ἄγαμος
5. Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν (τὴν ἐγκωμιάζουν)
6. Ἁγία
7. Ἁγία Ἁγίων μείζων
8. Ἁγία Παρθένος
9. Ἁγνείας θησαύρισμα
10. Ἁγνή
11. Ἁγνὴ Παρθένος Θεοτόκος
12. Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις,
13. Ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσα
14. Ἀειμακάριστος
15. Ἀειπάρθενος
16. Ἀθλητῶν στεφάνωμα
17. Αἰτεῖται τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν
18. Αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως
19. Ἀκατανόητον βάθος (εἰς τὸ ὁποῖον ὁ νοῦς δὲν δύναται νὰ διεισδύσῃ)
20. Ἀκατανόητον θαῦμα
21. Ἀκήρατος (καθαρωτάτη)
22. Ἄκουσμα καὶ λάλημα φρικτόν
23. Ἀκτὶς νοητοῦ Ἡλίου
24. Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων, τὴν εἰκόνα της τὴν σεπτήν
25. Ἀληθὴς Θεοῦ λοχεύτρια
26. Ἀληθῶς Θεοτόκος
27. Ἄμετρον τὸ ἔλεός της
28. Ἄμετρος κηδεμονία μας
29. Ἄμετρος συμπάθεια πρὸς ἡμᾶς
30. Ἀμνὰς Κυήσασα, Θεοῦ ἀμνὸν
31. Ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ
32. Ἀμόλυντος
33. Ἄμπελος ἀληθινή, τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, ἡ γεωργήσασα
34. Ἀνασταίνει ἐκ φθορᾶς νοσημάτων
35. Ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα
36. Ἀνεγέννησε τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς
37. Ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας
38. Ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων
39. Ἀντιλαμβάνεται καὶ ῥύει ἡμᾶς τῶν αἰωνίων βασάνων
40. Ἀντίληψις κραταιά εἰς τὴν ὁποία καταφεύγομεν
41. Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν αὐτήν
42. Ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον
43. Ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων
44. Ἁπάντων τῶν Δικαίων, θεῖον ἐγκαλλώπισμα
45. Ἀπειρόγαμος (δὲν ἔχει λάβει πεῖραν γάμου)
46. Ἀπὸ τὴν Θεοτόκον ζητοῦμε βοήθεια
47. Ἄρουρα (γῆ εὐφορωτάτη) βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν
48. Ἄῤῥηκτον τεῖχος καὶ προστασία
49. Ἀρχηγός νοητῆς ἀναπλάσεως
50. Ἀσθενῶν συμμαχία
51. Ἄσπιλος
52. Ἄσπιλος (ἀκηλίδωτος, ἀμίαντος)
53. Ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ
54. Ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον
55. Ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα
56. Ἄστρον ἄδυτον, εἰσάγον κόσμω, τὸν μέγαν Ἥλιον
57. Αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας
58. Αὐλὴ λογικῶν προβάτων
59. Αὐτή διατηρεῖ τὸ κράτος ἀπροσμάχητον
60. Ἄφθορος
61. Ἄφλεκτος βάτος
62. Ἄχραντος (ἀνέγγιχτος, ἀμόλυντος)
63. Βάθος ἀμέτρητον (βάθος πνευματικόν ἀμέτρητον)
64. Βάθος δυσθεώρητον καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς
65. Βασίλισσα
66. Βαστάζει τὸν βαστάζοντα πάντα
67. Βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα
68. Βοήθεια (σὲ ὅσους μὲ πίστη τὴν ἐπικαλοῦνται)
69. Βοήθεια χαλεπαῖς ἀῤῥωστίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσιν
70. Βοηθός καὶ σωτηρία (τῶν εἰς αὐτὴν προστρεχόντων ἐκ πίστεως)
71. Βοηθός, διώκτης καὶ ῥύστης ἀπὸ τὶς ζάλες τοῦ βίου ποὺ μὲ κυκλώνουν
72. Βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους
73. Βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις
74. Βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα
75. Βροτῶν (ἀνθρώπων) ἡ σωτηρία
76. Βρύση ἀπείρων θαυμάτων
77. Βυθός τοῦ ἐλέους
78. Βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα
79. Γάλακτι ἐξέθρεψε, νεύματι τὸν τρέφοντα, τὴν οἰκουμένην ἅπασαν
80. Γαλουχεῖ τὸν Δεσπότην (τὸν Χριστόν)
81. Γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως
82. Γεμίζει εὐφροσύνη τὴν καρδίαν μου
83. Γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανόν
84. Γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον
85. Γῆς τὸ θεμέλιον
86. Γρήγορη πρεσβεία (εἰς τὸν Θεόν)
87. Δάμαλις τὸν μόσχον ἡ τεκοῦσα
88. Δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα
89. Δὲν ἀποποιεῖται ῥοήν μου τῶν δακρύων
90. Δὲν ἔχω νὰ τῆς προσφέρω δῶρο ἄξιο, τῆς εὐχαριστίας, ἀνθ’ ὧνπερ ἀπήλαυσα, τῶν δωρημάτων, καὶ τῆς ἀμετρήτου αὐτῆς χρηστότητος
91. Δὲν μποροῦμε νὰ διηγηθοῦμε ἐπάξια τοὺς ἀμέτρους οἰκτιρμοὺς της
92. Δὲν παραβλέπει ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς
93. Δὲν παραβλέπει ὅσους τὴν ὑμνοῦν καὶ τὴν δοξολογοῦν εἰς τοὺς αἰῶνας
94. Δὲν παραβλέπει ποντούμενόν με σάλῳ, βιοτικῶν κυμάτων
95. Δὲν ὑπάρχει δι’ αὐτήν ἐπάξιον ἐγκώμιον καὶ ὀνομασία
96. Δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί
97. Δέσποινα
98. Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ
99. Δέσποινα τοῦ κόσμου
100. Δέχεται παρακλήσεις ἀναξίων αὐτῆς ἱκετῶν
101. Δέχεται τὴν δέησιν τῶν ἱκετῶν της
102. Διὰ τῆς Θ/κου ἀπὸ γῆς εἰς ὕψος ἤρθημεν
103. Διὰ τῆς Θ/κου βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης
104. Διὰ τῆς Θ/κου γινόμαστε μέτοχοι ἀϊδίου χαρᾶς
105. Διὰ τῆς Θ/κου γίνονται εὔλαλοι οἱ ἄλαλοι (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
106. Διὰ τῆς Θ/κου ἐγείρονται τρόπαια
107. Διὰ τῆς Θ/κου ἐγυμνώθη ὁ ᾍδης
108. Διὰ τῆς Θ/κου ἐκ τοῦ πτώματος ἡμῶν ἐξανέστημεν
109. Διὰ τῆς Θ/κου ἐλύθη παράβασις
110. Διὰ τῆς Θ/κου ἐνεδύθημεν δόξαν
111. Διὰ τῆς Θ/κου ἐχθροὶ καταπίπτουσι
112. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ ἀρὰ (κατάρα) ἐκλείψει
113. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ Ἐκκλησία συντηρεῖται ἐν εἰρήνῃ βαθεῖα
114. Διὰ τῆς Θ/κου ἡ χαρὰ ἐκλάμψει
115. Διὰ τῆς Θ/κου ἡμεῖς ἐθεώθημεν
116. Διὰ τῆς Θ/κου ἠνοίχθη Παράδεισος
117. Διὰ τῆς Θ/κου λεπροὶ ἀποκαθαίρονται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
118. Διὰ τῆς Θ/κου νεκροὶ ζωοποιοῦνται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
119. Διὰ τῆς Θ/κου νεουργεῖται ἡ κτίσις
120. Διὰ τῆς Θ/κου νόσοι διώκονται (ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησε)
121. Διὰ τῆς Θ/κου πνευμάτων ἀερίων τὰ πλήθη ἥττηνται
122. Διὰ τῆς Θ/κου χαρᾶς πληρούμεθα καὶ ζωὴν κληρονομοῦμεν
123. Διασκεδάζει (διώχνει) τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην
124. Διασκεδάζει (διώχνει) τὸν ψυχικὸν τάραχον
125. Διασώζει ἀπὸ κινδύνων
126. Διαφυλάττει ἡμᾶς ἐλευθέρους (ἐκ τοῦ πονηροῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας)
127. Δίδει εἰς ἡμᾶς τῆς εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον
128. Δίδει τὴν ἀκήρατον χαράν
129. Δοξάζω, ὑμνολογῶ καὶ μεγαλύνω, τὴν ἄφατον αὐτῆς πρός με συμπάθειαν
130. Δύναται γάρ πάντα ὡς πανσθενοῦς, Δεσπότου Θεοῦ Μήτηρ
131. Δυσωπεῖ τὸν Κύριόν της καὶ Υἱόν, τῆς ἐχθρῶν κακουργίας μὲ ῥύσασθαι
132. Δυσωπεῖ τὸν Υἱὸν της καὶ ρύει ἡμᾶς τῶν πταισμάτων, ψυχῆς τε μολυσμάτων
133. Δωδεκάτειχη πόλις
134. Ἐβάσταξε τὸν πάντα βαστάζοντα (τὸν Θεόν)
135. Ἐγέννησε τὸν Θελητὴν τοῦ ἐλέους
136. Ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα καὶ Θεόν
137. Ἐδυσωπεῖ (ἱκετεύει) τὸν Κύριον δι’ ἡμᾶς
138. Εἶναι ἀνεξερεύνητος ὁ βυθός τῶν ὑπὲρ νοῦν θαυμάτων της τῶν τετελεσμένων διηνεκῶς
139. Εἰς αὐτήν ἀναθέτουμε τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μας
140. Εἰς αὐτὴν θαῤῥῶ καὶ καυχῶμαι
141. Εἰς αὐτὴν θαῤῥῶν κατέφυγον
142. Εἰς αὐτὴν μόνην ἐλπίζω
143. Εἰς αὐτὴν μόνην καυχῶμαι
144. Εἰς αὐτὴν προσφεύγων ἀνατείνω, καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν διάνοιαν
145. Εἰς τὴν γαστέρα της οἴκησε ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος
146. Εἰς τὴν σκέπην της προστρέχω
147. Ἐκ κινδύνων λυτρώνει ἡμᾶς
148. Ἐκ παντοίων κινδύνων μᾶς ἐλευθερώνει
149. Ἐκ των δεσμῶν τῶν τοῦ ᾍδου, πρὸς ζωὴν ἀνήγαγε, εἰς γῆν με ῥεύσαντα
150. Ἐκήδευσαν τὸ σῶμα της οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι
151. Ἐκύησε τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν
152. Ἐλεήμων
153. Ἐλεήμων καὶ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος
154. Ἐλέους πηγή
155. Ἐλπίδα καὶ στήριγμα
156. Ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων
157. Ἐλπὶς ἀπηλπισμένων
158. Ἐλπὶς καὶ προστασία τῶν πιστῶν
159. Ἔμψυχος ναὸς
160. Ἔμψυχος Παράδεισος τὸ ξύλον, ἐν μέσῳ ἔχων ζωῆς, τὸν Κύριον
161. Ἔμψυχος τράπεζα, ἡ ὁποία ἐχώρησε τὸν Ἄρτον τῆς ζωῆς, τὸν Κύριον
162. Ἐν ταῖς ζάλαις, λιμένας
163. Ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθός
164. Ἐν ταῖς λύπαις, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη
165. Ἐν ταῖς νόσοις ταχινὴ βοήθεια
166. Ἐν τῇ νηδύϊ (κοιλία) αὐτῆς ἐβάστασε ἀκόπως τὸν Υἱόν τοῦ Θεοῦ
167. Ἐν τῇ φοβερᾷ ἥμερα της κρίσεως, τῆς αἰωνίου με ῥυομένη κολάσεως, καί τῆς ἀπορρήτου δόξης του Υἱοῦ αὐτῆς καὶ Θεοῦ ἡμῶν κληρονόμον με ἀποδεικνύουσα
168. Ἐν τοῖς κινδύνοις, ῥύστις
169. Ἐν τῷ παρόντι βίω θερμὴ προστάτις καὶ βοηθός
170. Ἐνδιαίτημα (κατοικία) τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως
171. Ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ
172. Ἐνουθέτησε τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν
173. Ἐξ αιτίας τῆς κυοφορίας της, ἡμεῖς, οἱ πρώην ἀπάτη γυμνωθέντες, στολὴν ἀφθαρσίας ἐνεδύθημεν
174. Ἐξ αἰτίας της, ἡμεῖς, οἱ καθεζόμενοι, ἐν σκότει παρα-πτώσεων, φῶς κατωπτεύσαμεν
175. Ἐξ αὐτῆς ἡ δρόσος ἀπέσταξε φλογμὸν (φλόγα) πολυθεϊας λύσασα
176. Ἐξ ἧς ῥέει μέλι καὶ γάλα
177. Ἐπηρείας δαιμόνων ἐλαύνουσα
178. Ἐπιβλέπει μὲ εὐμένεια εἰς τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν
179. Ἐπισκέπτεται τὴν κάκωσιν ἣν ἔχω
180. Ἐποίησε εἰς αὐτὴν μεγαλεῖα ὁ Δυνατός (ὁ Θεός)
181. Ἔσχεν ἐν μήτρᾳ, τὸν ἐπὶ πάντων Θεόν
182. Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον (τὸν Χριστὸν)
183. Εὐλογημένη
184. Εὐλογημένη ἐν γυναιξί
185. Εὐλογημένη Θεοτόκος
186. Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας της (ὁ Χριστός)
187. Εὐρύχωρον σκήνωμα, τοῦ Λόγου
188. Εὐσπλαγχνίας ἡ ἄβυσσος
189. Ἔχει μητρικὴ παῤῥησία
190. Ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας (Ζωή, διότι τροφοδοτεῖται ἀπὸ «μυστικὸν συμπόσιον», ἀπὸ τὴν ἄφθονον καὶ πλουσίαν χάριν τοῦ Θεοῦ, ὅσον οὐδὲν ἄλλο δημιούργημα.)
191. Ζώσα καὶ ἄφθονος πηγή
192. Ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν (τὸν Χριστόν)
193. Ἡ ἀνοίξασα τὴν κεκλεισμένην Ἐδὲμ
194. Ἡ ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις
195. Ἡ Ἄρτον ζωῆς χωρήσασα
196. Ἡ ἀφορμή ποὺ τὰ ἐπίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ οὐράνια
197. Ἡ ἀφορμή ποὺ τὰ οὐράνια συναγάλλονται τῇ γῇ
198. Ἡ βοήθεια, τῶν πιστῶς δεομένων εἰς αὐτήν
199. Ἡ γαστήρ της γέγονεν, εὐρυχωροτέρα τῶν οὐρανῶν (διότι ἐδέχθη μέσα της τὸν Θεόν)
200. Ἡ γεννήσασα Φῶς τὸ ἀπρόσιτον .
201. Ἡ γέφυρα ὄντως, ἡ μετάγουσα, ἐκ θανάτου πάντας πρὸς ζωήν
202. Ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας
203. Ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα
204. Ἡ εἰσάγουσα εἰς τὴν ἄνω ζωὴν τὸ ἀνθρώπινον
205. Ἡ ἐπὶ γῆς ἀσπόρως κυοφορήσασα
206. Ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις των εἰς αὐτήν προστρεχόντων
207. Ἡ ἔχουσα εἰς τὸν Θεὸν μητρικήν παρρησία
208. Ἡ θεία εἴσοδος, τῶν σωζομένων
209. Ἡ Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ λυτῆρα τῶν νόσων ἐκύησε
210. Ἡ Θεὸν Λόγον τοῖς ἀνθρώποις τῇ παραδόξω αὐτῆς κυήσει ἑνώσασα
211. Ἡ κατακλυσμοῦ τῆς ἁμαρτίας, σώσασα κόσμον
212. Ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας
213. Ἡ κόσμω τεκοῦσα σωτηρίαν
214. Ἡ κυήσασα τὸν εὔσπλαγχνον καὶ Σωτῆρα πάντων (τὸν Χριστὸν)
215. Ἡ κυήσασα τὸν ἰατῆρα (ἰατρόν) τῶν ἀνθρώπων (τὸν Χριστόν)
216. Ἡ μόνη ἄμωμος, ἐν γυναιξὶ καὶ καλή
217. Ἡ μόνη βλαστήσασα, τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον
218. Ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν
219. Ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα
220. Ἡ μόνην ἐλπίδα μας
221. Ἡ μοχλούς, καὶ πύλας Ἄδου, τῷ τόκῳ της συντρίψασα
222. Ἡ ὄντως Θεοτόκος
223. Ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα
224. Ἡ περιστερά, ἡ τὸν ἐλεήμονα ἀποκυήσασα
225. Ἡ πλέξασα τῷ κόσμω, ἀχειρόπλοκον στέφανον
226. Ἡ πρὸς σωτηρίαν καθοδηγοῦσα ἡμᾶς
227. Ἡ προστατεύουσα ἀεί, τῶν τιμώντων αὐτήν
228. Ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα (ἥνωσε τὰ ἀντίθετα, δηλαδὴ τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανόν)
229. Ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον
230. Ἡ τέξασα, τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως
231. Ἡ τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα
232. Ἡ τὴν ἀθλίαν μου ψυχὴν περιέπουσα ἐν τῷ καιρῷ τῆς ἐξόδου μου καὶ τὰς σκοτεινὰς ὄψεις των πονηρῶν  δαιμόνων πόρρω αὐτῆς ἀπελαύνουσα
233. Ἡ τὴν ἀπωσθεῖσαν φύσιν του γένους ἡμῶν τοῖς οὐρανίοις συνάψασα
234. Ἡ τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα
235. Ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας
236. Ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα (τὸν Χριστόν)
237. Ἡ τὸν κυβερνήτην τεκοῦσα Κύριον
238. Ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα
239. Ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα
240. Ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων
241. Ἡ τοῦ θανάτου τὸ κράτος ἐξαφανίσασαν
242. Ἡ τῶν ἀπηλπισμένων μόνη ἔλπις
243. Ἡ φῶς τεκοῦσα τὸ θεῖον καὶ προαιώνιον
244. Ἡδύπνοον (εὐῶδες) κρίνον πιστοὺς εὐωδιάζον
245. Ἡλιοστάλακτος θρόνος
246. Ἡμῶν τῶν πιστῶν τὸ διάσωσμα
247. Θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν
248. Θεία σκέπη
249. Θεία, καὶ μανναδόχος στάμνος
250. Θεογεννῆτορ
251. Θεογεννήτρια
252. Θεοδόχος (Εἶχε δεχθῇ ἐντὸς τῆς κοιλίας της τὸν Θεόν)
253. Θεόληπτος (ἀφιερωμένη ἐξ ὁλοκλήρου εὶς τὸν Θεόν)
254. Θεομακάριστος
255. Θεομῆτορ (Μητέρα τοῦ Θεοῦ)
256. Θεονύμφευτος
257. Θεόνυμφος (Νύμφη τοῦ Κυρίου)
258. Θεοτόκος (Γέννησε τὸν Θεόν)
259. Θεοτόκος Παρθένος
260. Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα
261. Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία
262. Θεραπεύει σωμάτων μαλακίας καὶ ψυχῶν ἀῤῥωστίας
263. Θεραπεύει τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος
264. Θερμὴ ἀντίληψις
265. Θερμὴ προστασία
266. Θερμὸν ἱλαστήριον
267. Θησαυρὸς σωτηρίας
268. Θησαυρός τῆς ζωῆς ἀδαπάνητος
269. Θλιβομένων χαρὰ καὶ ἀντίληψις
270. Θνητῶν πρὸς Θεὸν παῤῥησία
271. Θρηνῶ καὶ στενάζω, μὴ μὲ παρίδη τὸν ἄθλιον
272. Θρόνος πύρινος τοῦ Παντοκράτορος
273. Θρόνος, πυρίμορφος Κυρίου
274. Θυγατέρα (Κόρη)
275. Θυμίαμα εὔοσμον
276. Θύρα μετανοίας
277. Ἰᾶται (θεραπεύει) τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος
278. Ἰᾶται τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν
279. Ἰᾶται τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν
280. Ἱερὸν καταφύγιον
281. Ἱκετεύει τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
282. Ἱκετεύει τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
283. Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου
284. Ἰσχὺς καὶ ὀχύρωμα τῶν ἀνθρώπων
285. Καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν
286. Κὰθε πιστός αἰτεῖται ἀπὸ τὴν Θεοτόκο τὴν χάριν, καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως
287. Καθέδρα τοῦ Βασιλέως
288. Καθέδρα τοῦ Βασιλέως
289. Καλὴ κουροτρόφος παρθένων (τροφός καὶ διδάσκαλος τῶν παρθένων)
290. Καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα
291. Κατάπτωσις τῶν δαιμόνων
292. Καταφυγή, σκέπη καὶ ἀγαλλίαμα τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
293. Κατευνάζει τὸν κλύδωνα τῶν ἐμῶν πταισμάτων
294. Κατευνάζει τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον
295. Καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν
296. Κεχαριτωμένη (Ἔλαβε πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας)
297. Κηρύττω, μεγαλύνω, ψυχῇ τε καὶ καρδίᾳ, καὶ λογισμῷ καὶ γλώσσῃ πάντοτε τὰς εὐεργεσίας της εἰς ἐμέ
298. Κιβωτός χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι
299. Κλῖμαξ (σκάλα) γῆθεν, πάντας ἀνυψώσασα χάριτι
300. Κλῖμαξ ἐπουράνιος, δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός
301. Κογχύλη πορφύραν θείαν βάψασα, ἐξ αἱμάτων της, τῶ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων
302. Κόρη πανύμνητος
303. Κόσμου Δέσποινα
304. Κόσμου διάσωσμα
305. Κόχλος (κογχύλη) ἡ τόν θεῖον μαργαρίτην, προαγαγοῦσα
306. Κραταιὰ σκέπη ὅλων τῶν πιστῶν
307. Κραταίωμα
308. Κρατὴρ (δοχεῖον, ποτήριον) κιρνῶν ἀγαλλίασιν
309. Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις
310. Κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις
311. Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν
312. Κυρίως Θεοτόκος
313. Λαμβάνει πρόνοια διὰ τὰς ψυχικὰς & σωματικὰς ἀσθενείας μας
314. Λαμπὰς ἄσβεστος
315. Λάμπει τὸ φῶς τὸ χαρμόσυνον
316. Λαμπρὸν τῆς χάριτος γνώρισμα
317. Λειμώνας τῆς τρυφῆς (λιβάδι πνευματικῆς ἀπολαύσεως)
318. Λιμένας τῶν ψυχῶν
319. Λιμὴν δι’ ἡμᾶς ποὺ πλέομεν εἰς τὴν θάλασσαν τοῦ βίου
320. Λιμὴν καὶ προστασία τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
321. Λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων
322. Λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν
323. Λύνει τὴν ἀχλύν (ὁμίχλη) τῶν πταισμάτων μου τῷ φωτισμῷ τῆς λαμπρότητός της
324. Λυτρώνει ἐκ κινδύνων
325. Λυτρώνει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης, θλίψεως καὶ νόσου καὶ βλάβης
326. Λυτρώνει ἡμᾶς δεινῶν συμφορῶν, καὶ βλάβης καὶ κινδύνων, καὶ πειρασμῶν, μὲ τὸ ἀμέτρητο ἔλεός της
327. Λυτρώνει ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας
328. Λυτρώνει ἡμᾶς ἐκ τῶν δεινῶν
329. Λυχνία καὶ στάμνος, Μάννα φέρουσα
330. Μακαρία ἡ κοιλία της ἡ βαστάσασα (τὸν σαρκωθέντα Θεόν)
331. Μακάριοι οἱ μαστοί της ποὺ ἐθήλασαν (τὸν σαρκωθέντα Θεόν)
332. Μακαριοῦσιν αὐτὴν πᾶσαι αἱ γενεαί
333. Μαρία, Κυρία πάντων ἡμῶν
334. Μᾶς ἀπαλλάσσει πειρασμῶν, βαρβαρικῆς ἁλώσεως καὶ πάσης ἄλλης πληγῆς
335. Μᾶς βλέπει μὲ τὸ σπλαχνικό της βλέμμα
336. Μᾶς ἐλεεῖ
337. Μᾶς εὐεργετεῖ
338. Μᾶς προστατεύει καὶ μᾶς βοηθάει ἀπὸ περιστάσεις, θλίψεις, ἀνάγκες, συμφορές καὶ πειρασμοὺς τοῦ βίου
339. Μᾶς σώζει
340. Μᾶς σώζει ἐκ τοσούτου κλύδωνος, καὶ δεινῶν κινδύνων
341. Μὲ σένα Θεοτόκε ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί
342. Μὲ σένα θεοτόκε ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί
343. Μὲ σώζει ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου
344. Μὲ τὴ δύναμή της μὲ σκεπάζει, μὲ φυλάει ἄτρωτον, ἐκ παντὸς κινδύνου, καὶ ἐξ ἐχθρῶν τῶν πολεμούντων καὶ μισούντων με
345. Μεγάλη ἡ χρηστότητα (καλοσύνη), καὶ ἄπειρα τὰ θαύματά της
346. Μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετος
347. Μεσιτεύει πρὸς τὸν ἐξ αὐτῆς τεχθέντα (τὸν Χριστόν)
348. Μεσίτρια πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν
349. Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων
350. Μετασκευάζει ἡμᾶς ἐξ ἀῤῥωστίας εἰς ῥῶσιν
351. Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν
352. Μητέρα τοῦ Λόγου
353. Μήτηρ Θεοῦ, ἡ ὁποία μᾶς φυλάει ὑπὸ τὴν σκέπην της
354. Μήτηρ Κυρίου (τοῦ Χριστοῦ)
355. Μητροπάρθενος
356. Μόνη Πανάχραντος
357. Μόνη πανύμνητος
358. Μοῦ δίδει, χεῖρα βοηθείας, καταποντουμένῳ, κακώσεσι τοῦ βίου
359. Μύρον πολύτιμον
360. Νέκρωσις Ἄδου
361. Νεφέλη κούφη (Ἐλαφρύ σύννεφο τὸ ὁποίο ἔφερε εἰς τὸν κόσμο τὸν Χριστόν)
362. Νεφέλη Ὁλόφωτος, ἡ τοὺς πιστοὺς ἀπαύστως, ἐπισκιάζουσα
363. Νομοθέτην ἡ τεκοῦσα
364. Νύμφη ἀνύμφευτος
365. Νυμφὼν ὁλόφωτος
366. Ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πολλοί
367. Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων
368. Ὁ Θεὸς, ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις ἐξαλείφει τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
369. Ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος, ὃν Γεδεών προεθεάσατο
370. Ὁ προστρέχων εἰς αὐτὴν, λαμβάνει τὸ δώρημα
371. Ὁ Σωτῆρας Χριστὸς κατοίκησε στὴν μήτρα της
372. Ὁ Σωτῆρας Χριστὸς τὴν ἀνέδειξε προστάτιν τοῦ κόσμου
373. Ὁ τόμος ἐν ὧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος
374. Ὁ Υἱὸς καὶ Θεὸς αὐτῆς (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) παρέλαβε τὸ πνεῦμα της ὅταν ἐκοιμήθη
375. Ὁ Χριστός οἴκησε ἐν τῇ μήτρᾳ της
376. Ὁδηγήτρια
377. Ὁδὸν ἡ κυήσασα, ζωῆς
378. Οἰ πιστοί γόνυ κλίνομεν πρὸς αὐτὴν
379. Οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ
380. Ὅλῃ ψυχῇ καὶ διανοίᾳ, καὶ καρδίᾳ καὶ χείλεσι τὴν δοξάζω
381. Ὁλκὰς ((ἀσφαλὲς) πλοῖον) τῶν θελόντων σωθῆναι
382. Ὅλοι οἱ πιστοί αὐτήν μεγαλύνομεν
383. Ὅλοι οἱ πιστοί τὴν τιμοῦμε μὲ ὕμνους
384. Ὅλοι οἱ πιστοί τὴν ὑμνοῦμεν πάντας τοὺς αἰῶνας
385. Ὄντως Θεοτόκος
386. Ὅπλο σωτηρίας
387. Ὅπλον καὶ τεῖχος ἀπόρθητον
388. Ὄρθρος φαεινὸς τὸν Ἥλιον φέρουσα Χριστόν
389. Ὁρμητήριον, ἐν τῷ πελάγει τῶν θλίψεων, καὶ τῶν σκαν-δάλων πάντων, τοῦ πολεμήτορος
390. Ὄρος ἁλατόμητον (ὄρος ποὺ δὲ λατομήθηκε ποτέ)
391. Ὁσίων πάντων τὸ καύχημα
392. Ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας
393. Οὐ σιωπήσω του βοᾶν τρανώτατα, τὰ μεγαλεῖα της
394. Οὐδεὶς προστρέχων ἐπ’ αὐτὴν, κατῃσχυμένος ἐκπορεύεται
395. Οὐκ ἔστιν ἀριθμήσασθαι δυνατόν, τὰ μεγαλεῖα της
396. Οὐρανῶν ὑψηλοτέρα
397. Ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ
398. Ὄχημα, Ἠλίου τοῦ νοητοῦ
399. Παθῶν καὶ κινδύνων μᾶς διασώζει
400. Παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως
401. Παμμακάριστος (ἄξια κάθε μακαρισμοῦ)
402. Παναγία Παρθένος
403. Πάναγνος
404. Παναμώμητος (Πάναγνος)
405. Πανάμωμος (Πάναγνος)
406. Πανάχραντος (ἀνέγγιχτος, ἀμόλυντος)
407. Πανθαύμαστος
408. Πάντα γὰρ δύναται, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, τὸν Χριστὸν κυήσασα
409. Παντελὴς συντριμμὸς τοῦ θανάτου
410. Πάντες μετὰ Θεόν πρὸς αὐτὴν καταφεύγομεν
411. Παντευλόγητος
412. Παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα
413. Πάντοτε προΐσταται ὑπὲρ ἐμοῦ πρεσβεύουσα, τῷ Υἱῷ & Θεῷ της
414. Πάντων πρὸς Θεὸν καταλλαγὴ
415. Πάντων τῶν ἐν συμφοραῖς, ταχινὴ καὶ ὀξεῖα ἀντίληψις
416. Πάντων τῶν Χριστιανῶν τὸ καταφύγιον
417. Πανύμνητος
418. Πανύμνητος Θεοτόκος
419. Πανύμνητος Μητέρα
420. Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον
421. Παράκλησιν ἐν ταῖς θλίψεσιν οἶδα
422. Παράκλησις δι’ ἡμᾶς
423. Παραμυθία (παρηγοριά)
424. Παρέχει τὴν ὑγείαν μὲ τὴν πρεσβεία της (εἰς τὸν Θεόν)
425. Παρθένος
426. Παρθένος ἔμεινε, καὶ τεκεῖν ἴσχυσε
427. Παστὰς (δωμάτιο νυφικό) ἀσπόρου νυμφεύσεως
428. Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντος
429. Πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη
430. Πειρασμῶν διαλύει ὄχλον
431. Πειρασμῶν τὰς προσβολὰς ἐκδιώκει, καὶ παθῶν τὰς ἐφόδους
432. Περὶ ἦς λελάληνται σαφῶς δεδοξασμένα καὶ ἀξιάκουστα
433. Πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψώντας τὴν ζωήν
434. Πηγὴ ἀκένωτος τοῦ ζῶντος ὕδατος
435. Πηγὴ ἀφθαρσίας
436. Πηγή, ἀέναος ὄντως, τῆς πρὸς ἐμὲ συμπαθείας
437. Πῖον ὄρος (εὔφορο βουνό), καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι
438. Πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα
439. Πιστῶν καταυγάζουσα φρένας
440. Πιστῶν ὁδηγός σωφροσύνης
441. Πιστῶν τὸ στήριγμα
442. Πλατυσμὸς ἐν ταῖς θλίψεσι
443. Πληρώνει τὴν καρδία μου μὲ χαρά
444. Πολεμουμένων ἡ εἰρήνη
445. Πόλις τοῦ Παμβασιλέως
446. Πολλή ἡ δύναμίς της
447. Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς αὐτὴν κατα-φεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν
448. Πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα
449. Πολλῶν πταιόντων συγχώρησις
450. Ποταμός γλυκερός του ἐλέους
451. Ποταμὸς τῆς ζωῆς ἀνεξάντλητος
452. Πρεσβεία θερμή
453. Πρεσβεύει εἰς τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
454. Προΐσταται πρεσβεύουσα εἰς τὸν Θεὸν δι’ ἡμᾶς
455. Προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον
456. Πρὸς αὐτὴν καταφεύγουμε πρὸς ἴασιν τῶν ἀσθενειῶν μας
457. Πρὸς τὴν Θεοτόκο καταφεύγω
458. Πρὸς τὴν Θεοτόκο προστρέχω γιὰ νὰ σωθῶ
459. Πρὸς τὴν σκέπην της, ὁλοψύχως ἕδραμον
460. Προσαγάγει τὴν ἡμετέραν προσευχὴν τῷ Υἱῷ της & Θεῷ ἡμῶν
461. Προστασία καὶ σκέπη, ζωῆς ἐμῆς
462. Προστασία τῶν χριστιανῶν ἀκαταίσχυντος
463. Προστάτις ἐν τοῖς πειρατηρίοις
464. Προστάτις τῆς ζωῆς
465. Προστρέχω τῇ σκέπῃ της
466. Προφθάνει καὶ μᾶς σώζει (ἐξ ἀοράτων καὶ ὁρατῶν ἐχθρῶν)
467. Προφθάνει, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων εἰς αὐτήν
468. Πύλη μόνη ἣν ὁ Λόγος, διώδευσε μόνος
469. Πύλη τῆς σωτηρίας
470. Πύργος ἀσφαλείας
471. Πυρίμορφον ὄχημα (πύρινο ἅρμα), τοῦ Λόγου
472. Πύρινος στῦλος, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει
473. Πυρὸς προσκύνησιν παύσασα
474. Ράβδος ἡ μυστική, ἄνθος τὸ ἀμάραντον, ἡ ἐξανθήσασα
475. Ῥόδον τὸ ἀμάραντον
476. Ρύεται (λυτρώνει, προστατεύει) ἡμᾶς ἐκ κινδύνων
477. Σεμνή
478. Σεπτοῦ μυστηρίου θύρα
479. Σιγῆς δεομένων πίστις
480. Σκέπη καὶ κραταίωμα
481. Σκέπη, προστασία, ἀντίληψις καὶ καύχημα ἡμῶν τῶν πιστῶν
482. Σκέπη κραταιά
483. Σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης
484. Σκεῦος, μύρον τὸ ἀκένωτον, ἐπ’ αύτήν κενωθὲν εἰσδεξάμενον
485. Σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου
486. Σοφίας Θεοῦ δοχεῖον
487. Σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν
488. Σπεύδει εἰς ἱκεσίαν πρὸς τὸν Θεόν δι’ ἡμᾶς
489. Στάχυν ἡ βλαστήσασα τὸν θεῖον
490. Στεῤῥὸν τῆς Πίστεως ἔρεισμα
491. Στήλη τῆς παρθενίας
492. Στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας
493. Στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα
494. Στῦλος πύρινος
495. Σὺν Ἀσωμάτοις χορείαις, αὐτὴν μεγαλύνομεν
496. Συνέλαβε τὸν Χριστοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου
497. Συντηρεῖ τὴν Πόλιν της, πάσης ἐχθρῶν ἁλώσεως
498. Σώζει ἡμᾶς ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν
499. Σώζει ἡμᾶς ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν
500. Σώζει πόλιν καὶ λαόν
501. Σώζει τοὺς θλίψεσι βυθιζόμενους
502. Σώζει τοὺς πιστούς
503. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ὁ Κύριος ἐξαλείφει τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων
504. Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύει, καὶ σαρκὸς τὰς ὀδύνας
505. Τὰς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα
506. Τεῖχος ἀκράδαντον τῶν εἰς αὐτὴν προσφευγόντων
507. Τεῖχος ἀπροσμάχητον
508. Τεῖχος καὶ ὀχύρωμα τῶν μελωδούντων
509. Τεῖχος καταφυγῆς ἡμῶν
510. Τεῖχος τῶν παρθένων καὶ πάντων τῶν εἰς αὐτήν προστρεχόντων
511. Τέτοκε ἄχρονον Υἱόν
512. Τῇ ἐμπνεύσει της θείας πρεσβείας της ἀπελαύνει μακράν τὰ νέφη τῶν λυπηρῶν ποὺ καλύπτουν τὴν ψυχὴν καὶ τὴν καρδία μου
513. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει ἐξ ἀμέτρητων ἀναγκῶν καὶ θλίψεων
514. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει ἐξ ἐχθρῶν δυσμενῶν
515. Τῇ κραταιᾷ δυνάμει της μᾶς λυτρώνει συμφορῶν βίου
516. Τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ῥύπον
517. Τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα
518. Τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα
519. Τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος
520. Τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος
521. Τῆς εὐφροσύνης, ἡ γεννήσασα τὸν αἴτιον
522. Τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον
523. Τῆς προνοίας, καί τῆς εὐεργεσίας της, ἀφθόνως αὐτὸς παραπήλαυσα
524. Τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον
525. Τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα
526. Τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν
527. Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ
528. Τὸ γὰρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα
529. Τὸ ζοφερὸν τῆς ἀγνοίας διώκει ἀπὸ τοὺς εὐσεβῶς Θεοτόκον αὐτὴν καταγγέλλοντας
530. Τὸ πῶς, μηδένα διδάξασα
531. Τὸ σκότος λύσασα
532. Τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας
533. Τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα
534. Τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα
535. Τὸ φυλακτήριον πάντων
536. Τὸ Φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα
537. Τὸν πολύῤῥητον ἀναβλύζει ποταμόν
538. Τὸν πολύφωτον ἀνατέλλει φωτισμόν
539. Τόπος ἁγιάσματος τῆς δόξης
540. Τοῦ Ἄδου ἡ Ἀνέκρωσις
541. Τοῦ κόσμου καταφύγιον
542. Τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις
543. Τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ Μήτηρ
544. Τοὺς ζοφώδεις δαίμονας, ὁλοτελῶς ἐκμειώσασα
545. Τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν
546. Τροφὴς τοῦ μάννα διάδοχος
547. Τρυφῆς ἁγίας διάκονος
548. Τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς
549. Τῷ φωτί αὐτῆς ἀεὶ ἀγαλλόμεθα
550. Τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα
551. Τῶν Ἀγγέλων χαρμονή (χαρά)
552. Τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα
553. Τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος
554. Τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα
555. Τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα
556. Τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα
557. Τῶν Ἀποστόλων τὸ ἐγκαλλώπισμα (ἔνδοξον στόλισμα)
558. Τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις
559. Τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον
560. Τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα
561. Τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον
562. Τῶν ἰαμάτων ἀνελλιπῆ σε γινώσκω, θησαυρὸν Πανάμωμε, τὸν ἀδαπάνητον
563. Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλὲς ἐπιχέει τοῖς πιστῶς ὑμνοῦσιν αὐτὴν καὶ ὑπερυψοῦσι, τὸν ἄφραστόν της τόκον
564. Τῶν νόσων ἰατρόν σε γινώσκω
565. Τῶν παρθένων δόξα καὶ μητέρων, ὡράϊσμα καὶ κλέος
566. Τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα
567. Τῶν πολεμουμένων βοήθεια
568. Τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη
569. Τῶν Προφητῶν περιήχημα
570. Τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη
571. Τῶν Χριστιανῶν καταφύγιον
572. Ὑπάρχει Βασιλέως καθέδρα
573. Ὑπεδέχθη ἐν τῇ Νηδὺϊ αὐτῆς τὸν Λόγον
574. Ὑπὲρ γὰρ τὰ Σεραφείμ, ὑψώθη κυήσασα, τὸν Βασιλέα Χριστόν
575. Ὑπεραγία
576. Ὑπεραγία Θεοτόκος
577. Ὑπερένδοξος
578. Ὑπέρμαχος στρατηγός
579. Ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν
580. Ὕψος ἄρρητον
581. Ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς
582. Φιλάγαθος
583. Φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα
584. Φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα
585. Φρουρὰ ἀσφαλεστάτη
586. Φυλακτήριον πάντων καὶ χαράκωμα καὶ κραταίωμα καὶ ἱερὸν καταφύγιον
587. Φυσίζωος
588. Φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα
589. Φῶς ἡ τεκοῦσα (τὸν Χριστόν)
590. Φωτίζει ἡμᾶς φωτός της ταῖς ἀκτίσι
591. Φωτισμός, ἡμῶν καὶ βεβαίωσις
592. Φωτοδόχος λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσα
593. Φωτὸς κατοικητήριον
594. Φωτὸς οὖσα δοχεῖον, τὸ καθαρὸν καὶ ἄμωμον
595. Χαρὰς αἰτία
596. Χαρὰς δοχεῖον
597. Χάρις αὐτὴν δυσχερείας πάσης ἐκλυτρούμεθα
598. Χειμαζομένων ἡ γαλήνη
599. Χεῖρα βοηθείας εἰς τὰς καταιγίδας, συμφορᾶς καὶ λυπηρῶν τρικυμίας τοῦ βίου ποὺ μᾶς καταποντίζουν
600. Χορηγός θεϊκῆς ἀγαθότητος
601. Χριστιανῶν ἡ προστάτις
602. Χριστοῦ βίβλος ἔμψυχος
603. Χρυσὴ λυχνία
604. Χρυσοπλοκώτατος πύργος
605. Χρωτὸς (σώματος) τοῦ ἐμοῦ θεραπεία
606. Χώρα ἀνήροτος σαφῶς (χωράφι ποὺ δὲν καλλιεργήθηκε ποτέ)
607. Ψάλλομεν προθύμως πρὸς αὐτήν τὴν ὠδήν
608. Ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία
609. Ψυχῶν νυμφοστόλος Ἁγίων (Στολίζει μὲ νυμφικὰ ἐνδύματα τὰς ἁγίας ψυχὰς καὶ τὰς ὁδηγεῖ εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.)
610. Ψυχῶν παντελής σωτηρία

Πηγές:

1. Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: «Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ» μετὰ ἑρμηνείας, Ἀθήνα 1983, Ἔκδ. Ε΄
2. Γεώργιος Β. Μαυρομάτης: «ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ», Ἐκδ. ΤΕΡΤΙΟΣ, Κατερίνη 2004, Ἔκδ. 5^η
3. Πρωτοπρεσβύτερος Πολύκαρπος Γρ. Τύμπας: «ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΟΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ», Ἐκδ. ΠΘΕ, Ἀθήνα, Τρίκκη 2007
4. «ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ»: Ἐκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Ἔκδ. Η΄, Ἀθήνα 1989

Ερωτήσεις – σπαζοκεφαλιές
1.   Ποιος ήταν ο σύντροφος του Ηρακλή στους άθλους του;
2.   Τι σημαίνει «Ποσειδώνας;»
3.   Ποιο πουλί φημίζεται για το σεβασμό στους γονείς του;
4.   Ποιο πουλί δεν κλωσσά το ίδιο τα αυγά του;
5.   Ποιος ποταμός έχει το μεγαλύτερο βάθος;
6.   Ποιο είναι το μεγαλύτερο νησί της Αφρικής;
7.   Ποιο λουλούδι ανοίγει το σούρουπο;
8.   Ποιο λουλούδι βλέπει πάντα τον ήλιο;
9.   Στην επιφάνεια ή στο κέντρο της γης τα σώματα είναι βαρύτερα;
10. Η Αφροδίτη ή ο Αυγερινός είναι μεγαλύτερο αστέρι;
11. Πότε άρχισε να παίζεται το ποδόσφαιρο στη Ελλάδα;

Λεξιλογικές ασκήσεις
(συμπλήρωσε με την κατάλληλη λέξη)
1. Άσπρος σαν …
2. Μαύρος σαν …
3. Χοντρός σαν …
4. Πονηρός σαν …
5. Ψηλός σαν …
6. Βαρύς σαν …
7. Κρύος σαν …

Βρες την αντίθετη λέξη
1.  Ψηλός  / ……………….
2.  Πλούσιος / …………….
3.  Υπερήφανος / …………………
4.  Γενναίος / ……………………
5.  Φρόνιμος / …………………….
6.  Λυπημένος / ………………….
7.  Καθαρός / …………………….
8.  Χρήσιμος / ……………………
9.  Τελευταίος / …………………..
10.Ελεύθερος / ………………….

Χαρακτήρισε τον άνθρωπο με μια λέξη:
1. Εκείνος που θέλει να τρώει πάντοτε και πολύ λέγεται: ………………………..
2. Εκείνος που έχει καλή συμπεριφορά λέγεται: ………………………
3. Εκείνος που φοβάται πολύ λέγεται: ……………………..
4. Εκείνος που ξοδεύει ασυλλόγιστα τα χρήματά του λέγεται: ……………………..
5. Αυτός που έχει εργοστάσιο λέγεται: ……………………….
6. Αυτός που οδηγεί το πλοίο λέγεται: ……………………..

Δύσκολα test
1. Ποιος σκότωσε ακριβώς το 1/4 του πληθυσμού του κόσμου;
(λέξη με 4 γράμματα)
2. Ποιο γράμμα πηγαίνει πρώτο στο ταχυδρομείο;
3. Όταν ο λαγός κλείσει τα δυο του χρόνια μετά τι κάνει;
4. Πώς λέγεται αυτός που έχει μόνο μια τρίχα στο κεφάλι του;
5. Με τι μοιάζει το μισό φεγγάρι;
6. Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος στον οποίο ακόμη και ο βασιλιάς βγάζει το καπέλο του;
7. Ποιο ζώο κοιμάται χωρίς να κλείνει τα μάτια του;
8. Ποιο είναι εκείνο που μπαίνει παντού;
9. Τοποθετούμε τρία σπίρτα το ένα δίπλα στο άλλο.
Πώς μπορούμε να βγάλουμε το μεσαίο σπίρτο από τη μέση χωρίς να το ακουμπήσουμε;
10. Μπορείτε με έξι σπίρτα (χωρίς να τα σπάσετε) να φτιάξετε τέσσερα ισόπλευρα τρίγωνα;