ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Από www.orthodoxostypos.gr 16-10-2009

………..

Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ – μὲ ὅλο τὸ σεβασμό μας στὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους – νὰ ρωτήσουμε καὶ δημοσίως, διότι σὲ κατ’ ἰδὶαν ἐπιστολὲς δὲ δίδονται ἀπαντήσεις ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους τοῦ Θρόνου:

α) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» κατήργησε τὴν ἐγκύκλιο τῆς περὶ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Συνόδου τοῦ Οἰκουμ. Πατριαρχείου, μὲ τὴν ὁποία καταδικάζονταν ἀπερίφραστα οἱ συμπροσευχὲς ὡς «ἀντικείμεναι πρὸς τοὺς ἱεροὺς κανόνας καὶ ἀμβλύνουσαι τὴν ὁμολογιακὴν εὐθιξίαν τῶν Ὀρθοδόξων»; Εἶναι σύμφωνη μὲ αὐτὴ τὴν ἐγκύκλιο τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου ἡ σημερινὴ συμπεριφορὰ τινῶν στὸ θέμα τῶν συμπροσευχῶν;

β) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἐπέτρεψε στὸν Πάπα ὄχι ἁπλῶς νὰ παρίσταται, ἀλλὰ ἐνδεδυμένος μὲ τὰ ἄμφιά του νὰ λαμβάνει σχεδὸν ἐνεργὸ μέρος σὲ Πατριαρχικὴ Θ. Λειτουργία;

γ) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ὑποχρέωσε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰ δώ-σει καὶ νὰ λάβει λειτουργικὸ ἀσπασμὸ μὲ τὸν Πάπα κατὰ τὴ Θ. Εὐχαριστία τῆς Θρονικῆς Ἑορτῆς τὸ 2006;

δ) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἔδωσε ἄδεια στὸν Πάπα νὰ προσευχηθεῖ ἐκ μέρους τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος μὲ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» στὴν ἐπισημότερη (ἄς ἐπιτραπεῖ) Θ. Λειτουργία στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ;

ε) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» παραχώρησε στὸν Πάπα τὸ βῆμα τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ γιὰ νὰ κηρύξει «γυμνὴ τῇ κεφαλῇ» τὸ παπικὸ πρωτεῖο; Ἀπὸ τὸ βῆμα τῶν Ἁγίων Ἀλεξάνδρου, Γρηγορίου, Χρυσοστόμου, Φωτίου, Φιλοθέου νὰ διακηρύσσεται ἡ πλάνη! Δὲν εἶναι βεβήλωση αὐτὸ;

στ) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἀποφάσισε νὰ ὑμνηθεῖ ὁ ἐμμένων ἐν τῇ αἱρέσει Πάπας ὡς «σεπτὸς Ποιμένας καὶ Πρόεδρος» καὶ μάλιστα ἐντὸς τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ καὶ παρουσία τοῦ Πατριάρχου;

ζ) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἐπέτρεψε νὰ ὑμνηθεῖ ἀπὸ τὴν Πρωτόθρονη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ὡς «Ἐκκλησία σεπτή, Καθέδρα τοῦ Πέτρου» καὶ μάλιστα ἐντὸς τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ καὶ παρουσία τοῦ Πατριάρχου;

η) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» κατήργησε τοὺς 16 Ἱεροὺς Κανόνες (Ἁγ. Πατέρων, Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων), ἀπεφάνθη ὅτι ἐπιτρέπονται στὸ ἑξῆς οἱ συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικοὺς καὶ δὲν συνιστοῦν πλέον κανονικὸ παράπτωμα;

θ) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἐνέκρινε τὴ σύνταξη κανονισμοῦ γιὰ τὴν «ὁμολογιακή» ἢ «διομολογιακή» κοινὴ προσευχὴ στὶς συναντήσεις τοῦ ΠΣΕ;

ι) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἐπικρότησε τὸ προκλητικὸ κείμενο τῆς Θ΄ ΓΣ τοῦ ΠΣΕ στὸ Porto Alegre (2006), σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο «κάθε ἐκκλησία (ἀπὸ τὶς 340 προτεσταντικὲς ὁμάδες τοῦ ΠΣΕ) εἶναι Ἐκκλησία καθολική, ἀλλὰ ὄχι στὴν ὁλότητά της. Κάθε ἐκκλησία

ἐκπληρώνει τὴν καθολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες ἐκκλησίες»! Ἐπίσης στὸ ἴδιο κείμενο ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικὴ ὑπόσταση σὲ ὅλες τὶς προτεσταντικὲς αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ ἔγινε ἀποδεκτὸ ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν καὶ τῶν πλανῶν τους εἶναι «διαφορετικοὶ τρόποι διατύπωσης τῆς ἴδιας Πίστης» καὶ «ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»! Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει Πανορθόδοξη ἔγκριση γιὰ τὶς

βλασφημίες αὐτὲς…;

ια) Ποιὰ «Πανορθόδοξη ἀπόφαση» ἐξουσιοδότησε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰ προσφέρει Ἅγιο Ποτήριο στὸν Οὐνίτη Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν;

Δὲν ἔχει καταδικαστεῖ ἡ Οὐνία ἀπερίφραστα σὲ «συνοδικάς ἀποφάσεις πασῶν ἀνεξαιρέτως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, …ὡς εἶναι ἡ ὁμόφωνος ἀπόφασις τῆς Γ΄ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986)»;

Γιατί περιφρονοῦνται ἔτσι ὠμὰ οἱ ὁμόφωνες Πανορθόδοξες Ἀποφάσεις, πού ρητὰ καταδικάζουν τὴν Οὐνία; Γιατί αὐτὴ ἡ ἐπιλεκτικὴ χρήση τῶν «Πανορθοδόξων ἀποφάσεων»;

………………….

Δέν εἴμαστε ἐναντίον τοῦ Διαλόγου! Δὲ νοεῖται Ὀρθόδοξος, ποὺ νὰ ἀρνεῖται τὸ διάλογο. Διότι πρῶτος ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας διαλέγεται μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἀλλά, ἄς προσέξουμε, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας ποὺ ταυτόχρονα ἀρνήθηκε τὸ διάλογο. Ἀρνήθηκε νὰ διαλεχθεῖ παρ’ ὅτι προκλήθηκε. Ἀρνήθηκε νὰ κάνει διάλογο μὲ τὸν Πιλάτο, τοὺς Ἀρχιερεῖς τοῦ Μ. Συνεδρίου καὶ τὸν βασιλέα Ἡρώδη!

Συμφωνοῦμε λοιπὸν μὲ τὸ διάλογο, ὅπως ὁ Κύριός μας!

Ἀντιτιθέμεθα ὅμως στὸ διάλογο, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. Ὅταν δὲν πληροῦνται κάποιες σαφῶς καθορισμένες ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση προϋποθέσεις. Ἀντιτιθέμεθα λοιπὸν στὸ διάλογο, στὸ «ἀνούσιο παίγνιο», κατὰ τὴν καταγγελία τοῦ ἐπὶ 20ετία συμπροέδρου, Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας Στυλιανοῦ, ὅπως αὐτὸς διεξάγεται σήμερα. Ἀναφέρω τρία μόνο σημεῖα:

1. Συστηματικὴ περιφρόνηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως μὲ τὶς ὁλοένα αὐξανόμενες καὶ ἐντεινόμενες συμπροσευχὲς! Ξεπεράσαμε τὶς ἁπλὲς συμπροσευχὲς καὶ πηγαίνουμε ὁλοταχῶς σὲ συλλείτουργα – γιὰ τὴν ὥρα ἀτελῆ … Καὶ τὸ χειρότερο: προσπαθοῦμε νὰ ἐπιβάλουμε τὴν ἀνομία μας ὡς νόμο τοῦ Θεοῦ (βλ. γνωμοδότηση Φειδᾶ γιὰ τὶς συμπροσευχές)!

2. Κάποιοι «ἐπαγγελματίες» (σύμφωνα μὲ τὸν καθηγητὴ Βέλτση) τοῦ διαλόγου ἀποφασίζουν ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ (λαϊκῶν καὶ κληρικῶν), ἀκόμα ἐρήμην καὶ αὐτῶν τῶν Συνόδων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

…………

3. Σὲ Πανορθόδοξες ἀποφάσεις καταδικάζεται ἐπανειλημμένως ἡ Οὐνία. Καὶ ὅμως στὸ διάλογο συμμετέχουν καὶ …Οὐνίτες ! Ποῦ ὑπάρχει λοιπὸν σεβασμὸς στὶς Πανορθόδοξες ἀποφάσεις στὸ διάλογο, ὅπως διεξάγεται σήμερα;

Ποιός, ἑπομένως, περιφρονεῖ τὶς Πανορθόδοξες ἀποφάσεις; Οἱ ἀσκοῦντες κριτικὴ μὲ θεολογικὸ λόγο, ἢ οἱ συμπράττοντες σὲ «ἀνούσιο παίγνιο»;

…….

π. Α.Κ.Γ.

Πάτρα 6.10.09