ΚΕΙΜΕΝΑ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Γέροντος ΠΑΪΣΙΟΥ τού ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

1924-1994

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΖΟΥΡΝΑΤΖΟΓΛΟΥ, ΕΠΙΣΜΗΝΑΓΟΣ Ε.Α.
Τ.Θ. 60159, 570 01 Θέρμη Θεσσαλονίκης
Τηλ. 6972 019530
e-mail: kappadoc@otenet.gr

 
(H φωτογραφία είναι από τό www.booksfromgreece.gr)

Λ. ΤΙΜΗ 17 € 

Απόσπασμα καί παραπομπή:ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Α1. Η θεάρεστη αντίδραση κατά τής πλάνης τού Οικουμενισμού

Εν Αγίω Όρει τή 23^η Ιανουαρίου 1969

Σεβαστέ Πάτερ Χαράλαμπες, 
………………..
Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δέν είδα νά έχουν ούτε ψύχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως νά ομιλούν γιά αγάπη καί ενότητα, ενώ οι ίδιοι δέν είναι ενωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν έχουν αγαπήσει.
Θά ήθελα νά παρακαλέσω θερμά όλους τούς φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή τό θέμα τής ενώσεως τών Εκκλησιών είναι κάτι τό πνευματικόν –καί ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης– άς τό αφήσουμε σέ αυτούς, πού αγαπήσανε πολύ τόν Θεόν καί είναι θεολόγοι σάν τούς Πατέρας τής Εκκλησίας καί όχι νομολόγοι, πού προσφέρανε καί προσφέρουν ολόκληρο τόν εαυτόν τους εις τήν διακονίαν τής Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας) τούς οποίους άναψε τό πύρ τής αγάπης τού Θεού καί όχι ο αναπτήρας τού νεωκόρου. Άς γνωρίζωμεν, ότι δέν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι αλλά καί πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή τού Θεού δέν μπορεί ν’ αντιμετωπισθή μέ συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλή οργή θά λάβωμε), αλλά μέ μετάνοιαν καί τήρησιν τών εντολών τού Κυρίου.⁶ (σελ. 19, 20) 

6. Προφανώς υπαινίσσεται ο Γέροντας τό συνήθως προβαλλόμενο από μερικούς επιχείρημα ότι η δυσχερής θέση μας (ως Πατριαρχείο, ως Έθνους κ.λ.π.) μάς αναγκάζει νά προβαίνουμε σέ καταπατήσεις Ι. Κανόνων, οικουμενιστικές ενέργειες καί αιρετικές ομολογίες, γιά νά μπορέσουμε μέ τή φιλία καί υποστήριξη τών αιρετικών νά ανταπεξέλθουμε· καί ότι συνεπώς μπορεί νά «οικονομηθή» η παρανομία μας. Πέραν όμως τού ότι αυτό ισχύει κατά τούς Ιησουΐτες καί όχι κατά τούς Πατέρες –καθ’όσον: «οικονομητέον ένθα μή παρανομητέον» (φράση Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, παρά Αγ. Μάρκου Ευγενικού, PG 160, 100C)- ο Γέροντας επισημαίνει ότι ούτε τό επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θά επιτύχουμε, αλλά τό εκ διαμέτρου αντίθετο. Διότι, όντας εμπερίστατοι ένεκα τών αμαρτιών μας καί μή μετανοούντες, αλλά «συνεταιριζόμενοι μετά αμαρτωλών» (αιρετικών), γιά νά μπορέσουμε δήθεν νά αντιμετωπίσουμε τήν οργή τού Θεού, «διπλήν οργήν θά λάβωμεν». Τό αληθές τών λόγων τού Γέροντα έχει επιβεβαιωθή πολλές φορές από γεγονότα τής εθνικής καί Εκκλησιαστικής μας ιστορίας. Αλλ’ εμείς εθελοτυφλούμε καί «ου βουλόμεθα συνιέναι». (σελ. 20, 21)