ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

Τό Έθνος μας από «Έθνος άγιον», κατέληξε, μέ τήν αποσύνδεση Κλήρου καί Λαού, σέ Έθνος άθλιον! Παρά ταύτα εξακολουθούμε νά καλλιεργούμε μέ πάθος αυτόν τόν διαχωρισμό τής ζωής σέ εκκλησιαστική καί δημόσια ζωή! Τί έχουμε πάθει; Η παραφροσύνη μας δέν θά έχη ποτέ όριο;
Είναι εκπληκτικό τό πώς κονδυλοφόροι, υποτιθεμένων χριστιανών, γίνονται νεροκουβαλητές τών «εχθρών τού Σταυρού» καί πολεμούν μέ λύσσα νά απομακρύνουν τούς κληρικούς από τήν δημόσια ζωή, μέ τό πρόσχημα ότι αυτό αντιβαίνει στή διδασκαλία τού… Ευαγγελίου!
Διαστρέφουν αγιογραφικά χωρία καί, κυρίως, συγχέουν σκόπιμα τήν πνευματική εποπτεία καί τόν έλεγχο τών κληρικών μέ τήν άσκηση τής κοσμικής εξουσίας, ώστε νά έχουν εν συνεχεία τήν ευκαιρία νά συκοφαντήσουν τούς Ποιμένες ότι αθετούν τίς επιταγές τής Εκκλησίας καί αναλαμβάνουν κοσμικά αξιώματα!
Πασχίζουν νά αποδείξουν μέ κάθε τρόπο, ακόμη καί μέ τήν… Αγία Γραφή (!) ότι η πνευματική καί η πολιτική ζωή τού χριστιανού πρέπει νά διαφέρουν!
Τό Ποίμνιο τού Χριστού είναι αδιαίρετο! Πρέπει νά μένη αδιαίρετο! Ήταν αδιαίρετο σέ ειδωλολατρικό περιβάλλον καί μετέβαλε τήν ειδωλολατρεία σέ χριστιανισμό, ήταν αδιαίρετο σέ περιόδους δουλείας καί απελευθερώθηκε καί μεγαλούργησε. Διαιρέθηκε μετά τόν Καποδίστρια, μέ τήν επικράτηση τής Προτεσταντικής θεολογίας, πού ορίζει ότι οι άρχοντες είναι τά αφεντικά τής Εκκλησίας (!) καί εξαθλιώθηκε σέ βαθμό πού σήμερα νά έχη γίνη αγνώριστο.
Θεωρούν απολύτως φυσικό νά βρίσκονται πίσω από τίς Πολιτικές Παρατάξεις εφοπλιστές, επιχειρηματίες, εκδοτικά συγκροτήματα καί άνομα συμφέροντα. Αρκεί μόνο νά μήν είναι Πνευματικοί Πατέρες! Τούς κληρικούς, όχι μόνο δέν τούς νοιώθουν Πατέρες καί Συμβούλους τους, αλλ’ ούτε σάν πολίτες τού Κράτους, ούτε, κάν, σάν ανθρώπους. Τούς αντιμετωπίζουν «ως περικαθάρματα τού κόσμου»! Άλλως, δέν εξηγείται τό πάθος τους νά τούς εξαφανίσουν από τήν δημόσια ζωή.
Ξεχάσαμε ότι κλήρος καί χριστιανικός λαός πρέπει νά συμπορεύονται σέ όλα καί πάντοτε! Σέ κάθε βήμα τής Δημόσιας καί Ιδιωτικής ζωής. Κλήρος καί λαός λειτουργούν στήν Εκκλησία. Κλήρος καί λαός πρέπει νά είναι ομόψυχοι σέ όλα τά λειτουργήματα. Ασυγχύτως αλλά καί αδιαιρέτως. Δέν θά ιερουργούν οι λαϊκοί, ούτε θά ασκούν τίς κοσμικές εξουσίες οι κληρικοί. Αυτό όμως, δέν σημαίνει ότι οι κληρικοί πρέπει νά ενεργούν ερήμην τού λαού τά ιερά καί οι λαϊκοί ερήμην τής Ιερωσύνης τά κοινά.
       Γιά τόν χριστιανό, η πνευματική καί η δημόσια ζωή του πρέπει νά είναι ταυτόσημες. Μεγάλη μερίδα Κληρικών καί λαϊκών έδειξαν καί δείχνουν μιά χριστιανική ανεξήγητη αντίδραση, σχεδόν πολεμική, προκειμένου νά αποτρέψουν τήν ταύτιση τής πνευματικής μέ τήν δημόσια πολιτική ζωή!
Οι «νεόκοποι» χριστιανοί ξεκαθαρίζουν στήν πράξη μέ μεγάλη σαφήνεια, ότι πιστεύουν πώς τό Ευαγγέλιο θά κάνη μεγάλη ζημιά στήν διαχείρηση τών βιωτικών τους πραγμάτων καί γι’ αυτό σπεύδουν νά διχοτομήσουν τήν ζωή τους σέ εκκλησιαστική καί πολιτική, μέ αποτέλεσμα καί τήν ψυχή τους νά χάνουν καί τό… οικογενειακό πορτοφόλι τους (!), αφού η άνθησή του – σέ τέτοιους ανθρώπους πού τό εμπιστεύονται – έχει μπεί στήν αναμονή τής… μελλούσης ζωής!
Οι «νεόκοποι» χριστιανοί δέν έχουν αντιληφθεί ότι τά οικονομικά προβλήματα, είναι κατ’ εξοχήν πνευματικά, καί ότι η οικονομική εξαθλίωση, πού παρατηρείται σήμερα παγκοσμίως, οφείλεται στήν απεργία (!) τού Ευαγγελίου πού έχουν κηρύξει οι υποτιθέμενοι χριστιανοί! Ξεχάσαμε, ή δέν μάθαμε ακόμη, ότι «πλούσιοι επτώχευσαν καί επείνασαν οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον, ουκ ελαττωθήσσονται παντός αγαθού».

Από τό άρθρο τού π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, περιοδικό Ενοριακή Ευλογία, Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, αρ. φύλλου 81