ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ BLOG

27/6/08

Υμέων έκαστος αλώπεκος ίχνη βαίνει,Άπασι δέ ομού περί κοινών βουλευσάμενοι κούφος ένεστι νόος. 

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

             Τό Αρχαίον λόγιον, θεωρείται επίκαιρον εις τήν προσπάθεια τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου νά Αναστηθή τό Συνοδικό Σύστημα. Η αξιοποίησις μελών τού εκκλησιαστικού σώματος (λαϊκών καί κληρικών) εις τήν εξασφάλισιν τεκμηριωμένων θεολογικών εισηγήσεων οι οποίες μέσω τών συνοδικών επιτροπών θά συμβάλλουν εις τήν λειτουργίαν τού Συνοδικού Συστήματος, αποτελεί στόχον τού Μακαριωτάτου. Η αξιοποίηση όσων μελών τής Εκκλησίας είναι δυνατόν, είναι επιβεβλημένη από τό Συνοδικό ήθος καί τήν αντικειμενική πραγματικότητα.
Στήν προσπάθεια λειτουργίας τού Συνοδικού συστήματος στά διορθόδοξα, διαχριστιανικά καί διαθρησκευτικά θέματα, αποσκοπεί τό παρόν άρθρον. 

Α) ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ 

«Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες….. παρουσιάζουν ένα μειονέκτημα» (πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ). «Η μόνη Εκκλησία τού Χριστού υφίσταται ΜΟΝΟ μέσα τήν Καθολική Εκκλησία….. σέ μία αιώνια ιστορική διάρκεια». «Οι Εκκλησίες τής Ανατολής, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες από τήν πλήρη κοινωνία μέ τήν Καθολική Εκκλησία, άν καί παρουσιάζουν ένα μειονέκτημα, νά μήν αναγνωρίζουν ως ορατή κεφαλή τής Εκκλησίας τόν επίσκοπο Ρώμης καί διάδοχο τού Πέτρου, διατηρούν χάρη στήν αποστολική διαδοχή, πραγματικά μυστήρια καί δικαιούνται νά λέγωνται Εκκλησίες, ιδιόρρυθμες καί τοπικές, καί είναι αδελφές Εκκλησίες».
Ισχύει τό «εις ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν» τού Συμβόλου τής Πίστεως; 

ΤΑ «ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ» ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, κατά τόν πάπα, είναι ότι δέν δέχεται: 

α)        ΤΟ ΑΛΑΘΗΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
β)        ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
γ)        ΤΟ FILIOQUE
δ)        ΤΟ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ ΠΥΡ
ε)         ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ (μέ τήν οποία δέν συμφωνεί)
στ)      ΕΞΑΓΟΡΑ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
ζ)         ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ
η)        ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΤΟΥ FILIOQUE

Συμπέρασμα: ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.

ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

             Η Ορθοδοξία δέν γνωρίζει ως ο πάπας ορατόν Αρχηγόν τής Εκκλησίας.
Ο 28^ος  Κανών τής Δ? Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρει τά όρια δικαιοδοσίας τού Πατριάρχου τής Κωνσταντίνου?πόλεως, «τά τής Ποντικής καί τής Ασιανής καί τής Θρακικής διοικήσεως».Η Ορθόδοξος Εκκλησία δέν έχει «πάπαν», δέν έχει «προκαθήμενον», «πνευματικόν ηγέτην», «επικεφαλής» «εφ?όλης τής Οικουμένης».
Ο ΣΤ? Κανών τής Α? Οικουμενικής Συνόδου καί ο Β? Κανών τής Β? Οικουμενικής Συνόδου λέγει: «μόνη γάρ η Οικουμενική Σύνοδος είναι ο έσχατος καί κοινότατος κριτής πάντων τών Πατριαρχών».
Ο 31^ος Αποστολικός Κανών, επιτρέπει τήν παύση «κοινωνίας» μέ τόν Πατριάρχη ή επίσκοπο, όταν αλλοιώνει τή διδασκαλία τής Εκκλησίας. Ομοίως καί ο ΙΕ? Κανών τής Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

            Η ένωση μέ επίσημες συμφωνίες μέ Λατίνους, Ουνίτας, Μονοφυσίτας στήν πράξη αναθεματίζεται από τήν Αγίαν Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο. Γι? αυτό τήν Κυριακή τής Ορθοδοξίας αναθεματίζουμε όσους αναθεμάτισαν οι Άγιοι Πατέρες καί μακαρίζουμε όσους εκείνοι εμακάρισαν. Αιρετικοί είναι όλοι εκείνοι πού διδάσκουν διαφορετικά από ότι διδάσκει η Ορθόδοξη Εκκλησία μέ τάς Επτά (7) Οικουμενικάς Συνόδους. Ο α καί β Κανών τής Γ Οικουμενικής Συνόδου (εκτός Εκκλησίας) είναι γνωστός;
Πώς είναι δυνατόν νά πιστεύει κάποιος ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία του είναι η μόνη αληθινή καί ταυτόχρονα νά ανέχεται αυτή νά μετέχει σ? ένα οργανισμό (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών), ως μία από τίς «πολλές εκκλησίες», πού αναγνωρίζουν ότι κατέχουν μέρος τής αλήθειας, κι? αγωνίζονται νά ιδρύσουν εκ νέου τήν απολεσθείσα «Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία»; Άς σημειωθεί ότι ο αιρετικός ποντίφηξ δέν μετέχει στό Π.Σ.Ε., επειδή τούτο θίγει τήν εκκλησιολογία του!!!

Β) ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΑ

            Η διαθρησκειακή ενότητα, μέ τήν προβολή τής όντως δαιμονικής θέσεως ότι οι άλλες θρησκείες είναι σεβαστές καί σεβάσμιες, καί όλοι λατρεύουν τόν ίδιο Θεό μέ διαφορετικό τρόπο (Πατριάρχης Βαρθολομαίος) καί ο Χριστός δέν είναι η μόνη οδός σωτηρίας, ζωής, φωτός καί αληθείας, αποσκοπεί εις τήν επιβολήν τής πανθρησκείας τού Αντιχρίστου, είς τά πλαίσια τής παγκοσμιοποιήσεως καί τής Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Οι πυκνούμενες καί ενισχυόμενες από χριστιανούς ηγέτας, καί μερικούς Ορθοδόξους, διαθρηκειακές συναντήσεις καί διαθρησκειακοί διάλογοι (Αμαρούσιον 2004, παρουσία τού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου) έχουν οδηγήσει σέ ανεπίτρεπτο συγκρητισμό, καί αποτελούν άρνηση τού Ευαγγελίου καί προσβολή τών Αγίων Μαρτύρων καί ομολογητών τής Πίστεως.Έχουμε ζωντανή Εκκλησία όταν (κοινωνούμε μέ όσους) ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ μέ ετεροδόξους, μέ ετεροθρήσκους, Εβραίους, Μωαμεθανούς, Ινδιάνους, ειδωλολάτρας καί Μάγους, στήν Καμπέρα, στήν Ασίζη, στό Χαράρε τής Αιθιοπίας, στήν Αμερική καί στήν Γροιλανδία; Σήμερα όχι μόνο συμπροσεύχονται μέ ετεροδόξους, αλλά έχουν συνενωθεί καί ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ, όπως τό Πατριαρχείο Αντιοχείας πού έχει ενωθεί μέ τούς Μονοφυσίτας, καί τό Πατριαρχείον Κων/λεως μέ Λατίνους καί Ουνίτας στήν πράξη μετά τό Μπαλαμάντ. Κηρύσσουν δηλ. ότι έγινε ένωση Ορθοδόξων (Οικουμενιστικών) Εκκλησιών μέ τούς αιρετικούς.