Πόσο έξυπνοι μπορούν να είναι οι άνθρωποι…
Ένα υπέροχο ποίημα του Τ. Ροντάρι
Τι έξυπνοι οι άνθρωποι
Ο κύριος Σαρδέλης,
ψαράς απ’ το Πλωμάρι,
έτρωγε τα λέπια,
πέταγε το ψάρι
ψαράς απ’ το Πλωμάρι,
έτρωγε τα λέπια,
πέταγε το ψάρι
Ο θείος μου ο Παντελής
π’ έμενε στο Γουδί,
έτρωγε το ποτήρι,
πέταγε το κρασί.
π’ έμενε στο Γουδί,
έτρωγε το ποτήρι,
πέταγε το κρασί.
Μια απ’ τις ξαδέρφες μου
που έμενε στην Άρτα,
έτρωγε μόνο το χαρτί,
κι όχι τη σοκολάτα.
που έμενε στην Άρτα,
έτρωγε μόνο το χαρτί,
κι όχι τη σοκολάτα.
Κι ένας άλλος κύριος
απ’ το Βαρθολομιό,
έτρωγε τα τσόφλια
και πέταγε τ’ αυγό.
έτρωγε τα τσόφλια
και πέταγε τ’ αυγό.
Πολλοί απ’ τους ανθρώπους,
δεν ξέρω το γιατί,
τρώνε μόνο τη φλούδα,
πετάνε τη ζωή!
δεν ξέρω το γιατί,
τρώνε μόνο τη φλούδα,
πετάνε τη ζωή!
