ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Κάτω από : Γενικά | | 1 Σχόλιο »
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 18 Απριλίου 2009
Αη Γιάννης
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 3 Απριλίου 2009
Καλό Πάσχα σε όλους!
Κάτω από : Αη Γιάννης | | 1 Σχόλιο »
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 31 Μαρτίου 2009
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 31 Μαρτίου 2009
"έναντι" Αναδάσωσης
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 18 Φεβρουαρίου 2009
Λόφος προφήτη Ηλία.
Εκεί που κάποτε υπήρχε δάσος……
Κάτω από : Ποτάμι - Προφήτης Ηλίας | | Δεν υπάρχουν σχόλια »
Φωτογραφικό αρχείο
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 8 Φεβρουαρίου 2009
Στη δεκαετία του ’60 οι νέοι στο Μπισχίνι πήγαιναν εκδρομή στο Παλιο-Σχολειό, ένα από τα σχολεία που είχαν ανεγερθεί με έξοδα του Ανδρέα Συγγρού.
Εκεί όλοι μαζι συνήθιζαν να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, όλοι μαζί….
Εκεί όλοι μαζι συνήθιζαν να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, όλοι μαζί….
Εμείς σήμερα προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε μέσω facebook (πόσο άλλαξε ο κόσμος μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια….) και φτιάχνουμε ομάδες για να γνωριστούμε όσοι καταγόμαστε από την ίδια κοινότητα!
facebook: sxinoi….
Κάτω από : Φωτογραφικό αρχείο | | Δεν υπάρχουν σχόλια »
Φωτογραφικό αρχείο
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 27 Ιανουαρίου 2009
Πόσο “ρυπογόνο” ήταν το άλογο του Τσιρώνη ή ο γάιδαρος του Σύντομου(Διονύση Μακρή);
Πόσο διευκόλυναν τις μετακινήσεις των ανθρώπων και πόσο γρήγορα άλλαξε ο τρόπος ζωής και μετακίνησης μέσα στα τελευταία πενήντα χρόνια…
Κάτω από : Φωτογραφικό αρχείο | | Δεν υπάρχουν σχόλια »
Κοινότητα Σχίνων
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 26 Ιανουαρίου 2009
Χιόνια στο Μπισχίνι. Πότε άραγε;
Κάτω από : Κοινότητα Σχίνων | | Δεν υπάρχουν σχόλια »
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 26 Ιανουαρίου 2009
Οι πρώτες φωτογραφίες που έλαβα από το διαδίκτυο.
Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Γιώργο Τσιρώνη που μου έστειλε αρκετές φωτογραφίες, από το προσωπικό του αρχείο.
Εδώ με τους γονείς και τις αδερφές του.
Κάτω από : Γενικά | | Δεν υπάρχουν σχόλια »
Συγγραφέας: ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΜΑΚΡΗ, 11 Ιανουαρίου 2009
Λίγες μέρες πριν από τη μεγάλη πυρκαγιά, “περνούσα” μετά μανίας φωτογραφίες στον υπολογιστή μου, με πρόθεση να τις μοιραστώ κάποια στιγμή με τα ξαδέρφια μου.
Τη μέρα και την ώρα της φωτιάς, όταν έπρεπε να επιλέξω τα πιο πολύτιμα αντικείμενα και να φύγω από το σπίτι, πήρα μαζί μου τον υπολογιστή και έτσι ένα κομμάτι της οικογενειακής μου ιστορίας.
Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα την αξία της φωτογραφίας, σαν μέσω καταγραφής της τοπικής, αλλά και της ευρύτερης ιστορίας.
Αν καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε όλες τις παλιές φωτογραφίες και να τις χρονολογήσουμε, θα δημιουργούσαμε για τις επόμενες γενεές ισχυρότατα “πειστήρια” ιστορίας και πολιτισμού.
Ας το προσπαθήσουμε!
Κάτω από : Γενικά | | 2 Σχόλια »